Η αμετανοητη «σπορα των ηττημενων του 1945».Η αντισταση κατα του Ναζισμου ξεκινησε το 1940 . Τελείωσε ;

Την ανώτατη διοίκηση όλων των Τ.Α. (των ευζώνων συμπεριλαμβανομένων) ανέλαβαν στην αρχή ο ταξίαρχος των SS οργανωτης της Γκεσταπο Ελλαδας και γνωστός ως «ο δήμιος της Βαρσοβίας» Γιούργκεν Στρόοπ (Jürgen Stroop) εκτελέσθηκε με απαγχονισμό στη φυλακή Μοκότουφ της Βαρσοβίας στις 6 Μαρτίου 1952 και ώρα 7:00 μ.μ.

κατά τη διάρκεια της θητείας του στην Ελλάδα, οι άνθρωποί του έστειλαν στην Πολωνία πάνω από 10.000 Ελληνοεβραίους, οι περισσότεροι από τους οποίους θανατώθηκαν στο στρατόπεδο του Άουσβιτς

Και κατόπιν ο στρατηγός Βάλτερ Σιμάνα (Walter Schimana) μέλος του Ναζιστικού Κόμματος, απο τις 17 Δεκεμβρίου 1926 διοικητής των SS και της γερμανικής αστυνομίας σφαγεας στην Σοβιετικη ενωση το 1941 και de facto Κυβερνήτης της κατεχόμενης Ελλάδας από τον Οκτώβριο του 1943 έως και την αποχώρηση των Γερμανών τον Οκτώβριο του 1944. Από τη θέση του αυτή ασκούσε έλεγχο στην δοσιλογική ελληνική κυβέρνηση. Έπαιξε ενεργό ρόλο στο διωγμό των Εβραίων της Ελλάδας και ήταν ένας από τους δημιουργούς, καθώς και στρατιωτικός διοικητής, των Ταγμάτων Ασφαλείας, στρατιωτικών μονάδων που ίδρυσαν οι Γερμανοί μαζί με τη διορισμένη κυβέρνηση σε μια προσπάθεια να πλήξουν το αντιστασιακό κίνημα που είχε δημιουργηθεί ιδιαίτερα στην Ελληνική ύπαιθρο. Μετά την αποχώρηση των Ναζί από την Ελλάδα κατέλαβε ανάλογη θέση στον τομέα του Δούναβη, με βάση τη Βιέννη, όπου και παρέμεινε μέχρι τη συνθηκολόγηση των Γερμανών. Συνελήφθη από τους Συμμάχους και προφυλακίστηκε, προκειμένου να δικαστεί. Αυτοκτόνησε το 1948, πριν παραπεμφθεί σε δίκη. Ο Σιμανα ξεκινησε σαν  μελος των  Sturmabteilung (συντομογραφία: SA, ελληνική προφορά: Στούρμαμπταϊλουνγκ, Ες-Α, ελληνικά: Τάγματα Εφόδου) ήταν παραστρατιωτική οργάνωση προσκείμενη αρχικά στο Γερμανικό Εργατικό Κόμμα (DAP) και στη συνέχεια στη μετεξέλιξή του, στο Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα του Χίτλερ. Η οργάνωση αποδυναμώθηκε σημαντικά ύστερα από την δολοφονία περίπου 200 στελεχών της, μεταξύ των οποίων και ο επικεφαλής της Ερνστ Ρεμ το 1934 κατά την νύχτα των μεγάλων μαχαιριών.

Και οι δυο έφεραν τον τίτλο του «Ανωτάτου Αρχηγού των Ταγμάτων Ασφαλείας και της Αστυνομίας Ελλάδος».

Ξεκιναω γραφοντας δυο πραγματα

1.Δεν υπαρχει κληρονομικη πολιτικη ευθυνη.Ο ενας παπους μου ηταν Βασιλικος ο αλλος Βενιζελικος εγω τραβαω την πορεια μου.Η σημερινη γενια δεν ειναι ενοχη δεν  θα απολογηθει για τα εγκληματα των προγονων της αν εκαναν εγκληματα. Και αυτο ισχυει για τους Γερμανους και για τους Ελληνες .

2. Οταν λενε οι Νεοναζι  «σπορα» η λεξη γι αυτους δεν εχει μονο μεταφορικη ιδεολογικη εννοια. Οι νεοναζι ειναι ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ η σπορα των «ηττημενων» του ΒΠΠ. Ειναι τα παιδια αυτων των συγκεκριμενων ανθρωπων που εσφαξαν τους Ελληνες, μαζι με τους Ναζι που εχασαν στον ΒΠΠ.

Δημος Ερμιονιδας 2013 Τετάρτη, 9 Οκτωβρίου 2013

ΨΗΦΙΣΜΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΔΗΜΟΥ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ

 Κρανίδι, 8/10/Αρ. Πρωτοκ. 12744 

Ψήφισμα Δημοτικού Συμβουλίου  Δήμου Ερμιονίδας

Eκ του πρακτικού της 24^ης συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου του έτους 2013 α.α 289/2013 απόφασης του Δ.Σ

Σήμερα ημέρα Δευτέρα 7^η Οκτωβρίου 2013 κατά την 24^η Συνεδρίαση ,το Δημοτικό Συμβούλιο ενέκρινε το παρακάτω ψήφισμα:

«Tα τελευταία γεγονότα με τη δολοφονία του Π. Φύσσα και την επίθεση στο Πέραμα συνέχεια δεκάδων επιθέσεων κατά μεταναστών μικροεπαγγελματιών εργαζομένων αναδεικνύουν το εγκληματικό πρόσωπο της Χ.Α. Είναι δύναμη που οργανώνεται και εκπαιδεύεται εναντίον του λαού και του εργατικού λαϊκού κινήματος. Είναι ναζιστική φασιστική οργάνωση φορέας αυτής της αντιδραστικής ιδεολογίας και τόσο η εγκληματική της δράση όσο και η ιδεολογία της δεν έχουν θέση στη χώρα της δημοκρατίας. Αναπτύχθηκε σε συνθήκες βαθιάς και παρατεταμένης καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης σε περιόδους ιδεολογικοπολιτικής και οργανωτικής υποχώρησης και έγινε το στήριγμα της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής των τελευταίων χρόνων. Ο λαός έχει τη δύναμη να απορρίψει και να απομονώσει τις εγκληματικές απάνθρωπες θεωρίες της Χ.Α. Αποτελεί καθήκον και αναγκαιότητα να αποκαλύψουμε, να πολεμήσουμε και να ορθώσουμε τείχος στο δηλητήριο του φασισμού ναζισμού. Η μαζική πάλη μπορεί να απονομιμοποιήσει και να ξεριζώσει τη Χ.Α. οριστικά και τελεσίδικα μέσα στο λαό.

Το Δημοτικό μας Συμβούλιο καταδικάζει αυτές τις εγκληματικές ενέργειες που μοναδικό σκοπό έχουν τον κοινωνικό διχασμό, τον αποπροσανατολισμό του λαού και βάλλουν κατά της λαϊκής συνοχής».    

ΑΚΡΙΒΕΣ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ Δ.Σ

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΛΑΜΠΡΟΥ

Ξερω πολλοι συμπολιτες του δημοκρατικου συντηρητικου πολιτικου χωρου σκεφτονται την θεωρια των δυο ακρων. Καταδικαζουν φυσικα την κατακτηση της χωρας απο τον Φασιστικο Αξονα (Γερμανια Ιταλια Βουλγαρια) εξ αλλου υπηρχαν και μη αριστερες αντιστασιακες οργανωσεις στην κατοχη, αλλα σαν αντικομμουνιστες, εθνικιστες, Χριστιανοι ορθοδοξοι,(αυτες οι ιδιοτητες παρ ολο που τους φερνουν κοντα στον ακροδεξιο χωρο σε καμμια περιπτωση δεν τους ταυτιζουν μαζι του) καταδικαζουν και την δραση του ΚΚΕ του ΕΑΜ ΕΛΑΣ .

Ομως καμμια παραταξη της αριστερας κανενα ρευμα καμμια μικροτερη  οργανωση ΔΕΝ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΗΚΕ δεν ντυθηκε Γερμανικη στολη δεν εκανε εγκληματα κατα της ανθρωποτητας μαζι με τους Ναζι και τους φασιστες .

Θεσσαλονίκη, 9 Απριλίου 1941. Ο Δήμαρχος Κώστας Μερκουρίου και ο στρατιωτικός διοικητής Αντιστράτηγος Νικόλαος Ραγκαβής υποδέχονται τον γερμανό στρατηγό….

Τον Φεβρουάριο του 1944 στην κοινή σύσκεψη των ανταρτών Μυροφύλλου-Πλάκας, όπου συναντήθηκαν εκπρόσωποι του ΕΛΑΣ, του ΕΔΕΣ και της ΕΚΚΑ, παρουσία αντιπροσώπων της συμμαχικής στρατιωτικής αποστολής, οι «πρόθυμοι ένοπλοι Ελληνες συνεργάτες» των Γερμανών, δηλαδή τα Τάγματα Ασφαλείας, χαρακτηρίστηκαν όχι μόνο κοινός εχθρός όλων, αλλά και «εχθροί του έθνους, εγκληματίαι πολέμου, υπόλογοι εις αυτό διά πράξεις προδοσίας». 

Είχε προηγηθεί άλλωστε ραδιοφωνικό μήνυμα (6/1/1944) της κυβέρνησης Τσουδερού που χαρακτήριζε τα Τάγματα «προδότες» και ακολούθησε η Νομ. Πράξη υπ’ αριθ. 8 της ΠΕΕΑ (24/4/1944), που τους θεωρούσε «εχθρούς της πατρίδας, ενόχους εσχάτης προδοσίας», καθώς και ραδιοφωνικό μήνυμα της κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας του Γεωργίου Παπανδρέου (6/9/1944) που τους ονόμαζε «ένοπλα σώματα εις την υπηρεσίαν του εχθρού» και «έγκλημα κατά της πατρίδος», ενώ και σύμφωνα με τη συμφωνία της Καζέρτας θεωρήθηκαν «όργανα του εχθρού» και «εχθρικοί σχηματισμοί».

Αντιθετα οι αριστεροι της εθνικης αντιστασης με το τελος του πολεμου και μεχρι το 1974 διωκονταν στην χωρα μας με διαφορους τροπους. Δυστυχως ο συντηρητικος χωρος και λογω του εμφυλιου που ακολουθησε  και  επεβαλαν οι Αγγλο Αμερικανοι , ανοιξε την αγκαλια του και δεχθηκε τους συνεργατες του κατακτητη. Ελαχιστοι συνεργατες των Γερμανων τιμωρηθηκαν μετα τον πολεμο . Οι ταγματασφαλιτες στο Μαραθονησι  (και ο πατερας του Μιχαλολιακου και αλλων ηγετων της ΧΑ )οσοι γλυτωσαν την οργη του κοσμου  παραδοθηκαν στον Αγγλικο στρατο που τους εδωσε στολες και οπλα και τους εφερε στην Αθηνα στο Γουδη να σκοτωσουν κοσμο στα Δεκεμβριανα .

Η δίκη στο στρατοδικείο του ΕΛΑΣ του κατοχικού δημάρχου Καλαμάτας Ηλία Καρατζά κατηγορούμενου για προδοσία στις 13 Σεπτεμβρίου 1944

Μέσα Οκτωβρίου 1944, λοιπόν, και στο νησάκι της Κρανάης (ή Μαραθονήσι) κρατούνταν οι 1.339 άνδρες του Τάγματος Ασφαλείας Γυθείου με τον διοικητή τους Αλέξανδρο Καραδημητρόπουλο, οι οποίοι είχαν παραδοθεί. Με τη συγκατάθεση του ΕΑΜ κατέστη δυνατό να γίνει μια επιλογή ακόμα, και 718 από αυτούς να απολυθούν και να τους δοθεί άδεια για να γυρίσουν στα σπίτια τους [10]. Οχι όλοι. Κάποιοι αρνήθηκαν, και οι λόγοι γι’ αυτήν τους την επιλογή είναι ευνόητοι. Επικρατούσε ο φόβος της τιμωρίας για τα βάρβαρα εγκλήματα και τους φόνους της προηγούμενης περιόδου, μαζί με την ελπίδα πως θα τους σώσουν οι Αγγλοι, τελικά. Μερικοί, προσπάθησαν να το σκάσουν απ’ το νησάκι με ψαρόβαρκες. Οι υπόλοιποι, και μεταξύ τους και ο Γεώργιος Μιχαλολιάκος, θα μεταφέρονταν στο Γουδί.

 

Ο Παπαδογκωνας ειχε πολεμισει το 1919 την σοβιετικη επανασταση στην Ουκρανια με τον Ελληνικο στρατο που ειχε στειλει ο Βενιζελος (και τον δικο μας Φωστινη)Σκοτωθηκε στα Δεκεμβριανα στο Γουδι.

Στις 20 Ιουλίου 1944, ο Παπαδόγκωνας έστειλε το ακόλουθο μήνυμα,
«Οι 5.000 αξιωματικοί και άνδρες των ελληνικών εθελοντικών τμημάτων της Πελοποννήσου, με το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της όπισθεν αυτών, εκφράζουν την βαθυτάτην αγανάκτησίν των δια την εναντίον απόπειραν, σχεδιασθείσαν και επιχειρηθείσαν υπό υποκειμένων, τα οποία δεν ήθελαν να αναγνωρίσουν την αναγκαιότητα του αγώνος κατά του κομουνισμού και των πλουτοκρατών συνεργατών του.
Εκφράζουν την χαράν των δια την θαυμαστήν διάσωσίν σας, και κλίνουν με ευγνωμοσύνην το γόνυ ενώπιον του παντοδυνάμου Θεού, όστις ήπλωσε προσταυετικήν χείρα επάνω εις την ζωήν σας, δια να σας διαφυλάξει εις το Γερμανικόν Έθνος και εις την εν τω αγώνι κατά της κομουνιστικής πανώλης ηνωμένην Ευρώπην.
Δια τους έλληνας εθελοντάς της Πελοποννήσου, η ένδειξις αυτή είναι μία παρόρμησις όπως συνεχίσουν δι όλων των δυνάμεων μέχρις εσχάτων τον αγώνα κατά των ξένων προς την χώρα μπολσεβικικών ορδών εν Ελλάδι.
Από της ιεράς γης της αρχαίας Σπάρτης, εκ της οποίας προήλθεν η δραξ των ηρώων του Λεωνίδου η οποία έσωσε τον ευρωπαϊκόν πολιτισμόν υψούται η προσευχή μας: «Κύριε, διαφύλασσε τον Φύρερ».

Τελικά, το τρίτο δεκαήμερο του Οκτωβρίου του 1944 και τον Νοέμβριο, με τον λαό να πανηγυρίζει την ελευθερία του στους δρόμους, η Εθνική Πολιτοφυλακή και ο ΕΛΑΣ ανέλαβαν την διατήρηση της τάξης, χωρίς να σημειωθεί το παραμικρό επεισόδιο, γεγονός που το ομολογεί και ο ίδιος ο απεσταλμένος της ελληνικής κυβέρνησης Παναγιώτης Κανελλόπουλος.

Ο Ιωάννης Ράλλης συντρώγει με Γερμανό αξιωματικό έχοντας δίπλα του τον Πλυτζανόπουλο (τον επικεφαλής των Ταγμάτων Ασφαλείας Αττικής)

Ετσι παραδόθηκε το Τάγμα Ασφαλείας Γυθείου. Οι αμετανόητοι και οι φανατικοί -όσοι δηλαδή είχαν να φοβηθούν πολλά και άσχημα από πιθανές αντεκδικήσεις- οδηγήθηκαν στην Αθήνα και κλείστηκαν στο Γουδί -με τον οπλισμό τους!!! Θα χρησιμοποιηθούν λίγο αργότερα στα Δεκεμβριανά, συνεχίζοντας το έργο τους ενάντια στη θέληση του λαού και υπέρ των δυνάμεων της ανωμαλίας και του εμφυλίου πολέμου.

Επιπλέον, τον Σεπτέμβριο, πολλά Τάγματα της Πελοποννήσου (όπως της Κορίνθου, της Πάτρας, του Ναυπλίου και της Τρίπολης)  με τα οποία δεν είχε δώσει μάχη ο ΕΛΑΣ, έπειτα από παρέμβαση υπουργών της κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας, όπως ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος,  και των Βρετανών, δέχονταν να παραδοθούν μόνο στους τελευταίους, με τους οποίους, όπως πίστευαν και οι Αμερικανού είχαν μυστικά καλές σχέσεις.
Οι ταγματασφαλίτες που παραδόθηκαν στους Βρετανούς και αφοπλίστηκαν, φυλακίστηκαν, αρχικά στο Ναύπλιο, την Ιταλία και τον Αραξο, για να μεταφερθούν μέχρι τις 18 Οκτωβρίου στις Σπέτσες, όπου «δεν είχε πατήσει το πόδι του» ο ΕΛΑΣ.

Το πώς εντάχθηκαν οι άνδρες των Ταγμάτων Ασφαλείας στον κυβερνητικό στρατό κατά τα Δεκεμβριανά, όταν τμήματα του ΕΛΑΣ είχαν περικυκλώσει μέλη της «X» στο Θησείο, αποκαλύπτει με άρθρο του στο περιοδικό «Πολιτικά Θέματα» (4/12/1978) ο παλιός βενιζελικός, τότε υφυπουργός των Στρατιωτικών, συνταγματάρχης Λεωνίδας Σπαής: «Στις 12 Δεκεμβρίου […] αποφασίστηκε να χρησιμοποιηθούν ενάντια στο ΕΑΜ τα Τάγματα Ασφαλείας. Η εισήγηση ήταν των Αγγλων και η απόφαση δική μου. (…) Συνολικά υπήρχαν 27.000 άνδρες των Ταγμάτων Ασφαλείας. Χρησιμοποίησαμε 12.000, τους λιγότερο εκτεθειμένους και οπωσδήποτε κανένα από τα σημαίνοντα στελέχη. Τους ντύσαμε και τους εξοπλίσαμε -αφού τους πήραμε από τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, κυρίως στο Γουδί- στο κτίριο των Παλαιών Ανακτόρων […] Δημιουργήθηκαν νέα Τάγματα Εθνοφυλακής και έτσι κατορθώθηκε μια ισορροπία δυνάμεων. Δεν είναι αλήθεια ότι δεν χρησιμοποιήθηκαν Τάγματα Ασφαλείας στα Δεκεμβριανά, όπως τότε και αργότερα ισχυρίζονταν Αγγλοι και Ελληνες. Χρησιμοποιήθηκαν οι μισοί περίπου από όσους είχαν συλληφθή και αυτή είναι η αλήθεια […]

ΔΙΚΕΣ ΔΟΣΙΛΟΓΩΝ

ΤΑΓΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ

Η στατιστική σύγκριση δείχνει ότι ο αριθμός των δοσιλογων  που τελικά τιμωρήθηκαν, έστω τύποις, στην Ελλάδα, ήταν από τους χαμηλότερους στην Ευρώπη… Πολλοι στο ονομα του αντικομμουνισμου εθνικισμου  απεκτησαν μετα τον πολεμο  δημοσια αξιωματα αλλοι συνεργασθηκαν με τις μυστικες υπηρεσιες ντοπιες και ξενες μεσα απο παρακρατικες οργανωσεις (Κοκκινη προβια καρφιτσα κλπ). Τελος αυτοι ηταν που εκαναν την Χουντα το 1967 .

Στην Ελλαδα ποτε δεν εγινε καθαρση. Μονο με το ΠΑΣΟΚ κατι εγινε σαραντα χρονια μετα και αυτο οχι ολοκληρο. Βλεπετε η ακρα δεξια εχει βαθιες ριζες μεσα στο κρατος αλλα και οπαδους ψηφοφορους μεσα στην κοινωνια. Ειναι οι λεγομενοι » ασυμπτωματικοι φασιστες». Aν ψαξετε τους πατεραδες οσων κυβερνουν την Ελλαδα μεταπολεμικα σε πολιτικο και οικονομικο επιπεδο δεν θα βρειτε πολλους αγωνιστες της εθνικης αντιστασης. Για να μην πουμε δηλαδη πως τα θεμελια της μεταπολεμικης οικονομικης αρχουσας ταξης (οσα δεν υπηρχαν σε συνεργασια με Γερμανους και Αγγλους προπολεμικα και καταληστευσαν την χωρα)  μπηκαν σε μεγαλο βαθμο σε συνεργασια με τους Γερμανους στην Κατοχη και σιγουρα κατω απο την ενισχυση των Αγγλο Αμερικανων μετα απο αυτη στα πλαισια του ψυχρου πολεμου αι οτι σημανε αυτο για την χωρα μας.Μαλιστα ενα απο τα ιστορικα στελεχη της συντηρητικης παραταξης ο Γωργιος Σπυριδωνος Μερκουρης βασιλοφρων  αντιπροεδρος του Λαικου Κομματος μεχρι το 1932 με καταγωγη απο την Ερμιονη και αργοτερα ιδρυτης του Εθνικοσοσιαλιστικου Κομματος Ελλαδας στον μεσοπολεμο, χρηματισε και διοικητης της Εθνικης Τραπεζας στην κατοχη.

Οι Νεοναζι στην Ελλαδα και ολη την Ευρωπη και την Αμερικη δεν γεννηθηκαν απο την παγκοσμια οικονομικη κριση του καπιταλισμου. Απελευθερωσαν για μια ακομα φορα τις δυναμεις που παντα ειχαν μεσα στην κοινωνια. Η ακρα δεξια ο ρατσισμος ο εθνικισμος και τα πολιτικα κινηματα που υπερασπιζονται αυτες τις αξιες 200 χρονια τωρα (Ναζισμος Φασισμος Σιωνισμος ) οι γενοκτονιες τα στρατοπεδα συγκεντρωσης οι δικτατοριες τα «καθαρα εθνικιστικα » κρατη γεννηθηκαν τον δεκατο ενατο αιωνα στην ιμπεριαλιστικη Ευρωπη. Και δεν επαψαν ποτε απο τοτε να ματοκυλανε τον πλανητη σε τοπικο και παγκοσμιο επιπεδο.

Ειναι μια πανδημια που κρατα πολλα χρονια . Η μονη αντιμετωπιση της το μονο εμβολιο και η μονη θεραπεια ειναι η Δημοκρατια.  Περισσοτερη δημοκρατια , αλληλεγγυη , περισσοτερη ελευθερια, περισσοτερα δικαιωματα ενεργοι και υπευθυνοι  πολιτες και οχι Μεσιες παραφρονες εξουσιομανεις αρχηγοι .

Ελλήνων Ιστορήματα  14 Οκτωβρίου στις 1:25 μ.μ. ·

«Σουμπερίτες και Πουλικοί». Έλληνες προδότες που φόρεσαν τη στολή των SS και αιματοκύλησαν την Κρήτη και τη Μακεδονία. Η άγνωστη ντροπή του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου και η τιμωρία τους.

Οι «Σουμπερίτες» και οι «Πουλικοί» ήταν δύο ένοπλα τάγματα με λιγοστούς, αλλά αδίστακτους Έλληνες εθελοντές, που πρόδωσαν την πατρίδα και υπηρέτησαν στον γερμανικό στρατό κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Έπαιρναν εντολές από τη Βέρμαχτ, φορούσαν γερμανικές στολές και διακρίθηκαν για τη βιαιότητα και τη σαδιστική συμπεριφορά τους σε βάρος αμάχων συμπατριωτών τους. Πήραν το όνομά τους από τους επικεφαλής τους,τον Γερμανό επιλοχία Φριτς Σούμπερτ και τον απότακτο Έλληνα συνταγματάρχη Γεώργιο Πούλο.

Ο Σούμπερτ στην Κρήτη.
Ο Σούμπερτ γεννήθηκε το 1897 στο Ντόρτμουντ. Πολέμησε με τη Βέρμαχτ στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και βρέθηκε στη Σμύρνη ως μέλος της γερμανικής αποστολής που αναδιοργάνωσε τμήματα του οθωμανικού στρατού τα οποία πολέμησαν εναντίον της Αντάντ (αγγλογαλλική συνεργασία). Στη συνέχεια, όπως πολλοί βετεράνοι του πολέμου, ο Σούμπερτ έγινε μέλος του ναζιστικού κόμματος του Χίτλερ το 1934. Η ιστορική αναζήτηση εντοπίζει τα ίχνη του στη Κρήτη το 1941. Είναι δεκανέας και τον φωνάζουν «ο Τούρκος», επειδή μιλά την τουρκική γλώσσα με ηλικιωμένους Μικρασιάτες και έχει ανατολίτικα χαρακτηριστικά. Ο Σούμπερτ, από ασήμαντος υπαξιωματικός εξελίχθηκε σε έναν πανίσχυρο διοικητή «Σώματος Κυνηγών» περίπου 150 ανδρών. Στρατολόγησε Έλληνες με μειωμένη εθνική συνείδηση, αλλά και ποινικούς κρατούμενους. Στόχος τους ήταν να πολεμήσουν τους αντιστασιακούς και το κίνητρο της προδοσίας ήταν τα χρήματα, η αίσθηση εξουσίας και όσον αφορά στους εγκληματίες που ήταν στη φυλακή, την αποφυλάκισή τους. Αυτοί οι λίγοι φόρεσαν τη γερμανική στολή και έκαναν φρικτά εγκλήματα κατά των συμπατριωτών τους. Ήταν μια τακτική που ακολουθούσαν οι Γερμανοί σε όλη την Ευρώπη. Στην Ελλάδα ελάχιστοι δέχθηκαν να φορέσουν τη γερμανική στολή.

Οι «Σουμπερίτες» έδρασαν αρχικά στην Κρήτη, με πυρήνα την οικογένεια των Τζουλιάδων από το χωριό Κρουσώνας Ηρακλείου. Τα μέλη της οικογένειας εξοπλίστηκαν από τους Γερμανούς και στράφηκαν κατά των συμπατριωτών τους. Η σύγκρουση ήταν βίαιη γιατί ο Κρουσώνας είχε παλικάρια που πολέμησαν τον εισβολέα και οργάνωσαν αμέσως αντιστασιακές ομάδες. Οι «Σουμπερίτες»,έκαναν επιδρομές στα χωριά και βασάνιζαν ή δολοφονούσαν πατριώτες κάθε ηλικίας. Μέχρι τις αρχές του 1944 η καταδιωκτική ομάδα του Σούμπερτ, με έδρα το χωριό Αυγενική, εκτέλεσε σε διάφορα χωριά της Κρήτης περισσότερους από 200 αμάχους. Στην Κρήτη ο χαρακτηρισμός «Σουμπερίτης» αποτελεί ακόμη βαριά βρισιά· δηλώνει τον υπάνθρωπο, το απόβρασμα, τον χυδαίο προδότη. Κι αυτό γιατί τα μέλη της ομάδας χρησιμοποίησαν κάθε είδος βασανιστηρίου. Έβγαζαν τα νύχια ή τα μάτια των χωρικών για να τους αναγκάσουν να προδώσουν τους αντάρτες ή χάραζαν το σώμα τους με συρμάτινες βούρτσες και μετά άλειφαν τις αιμορραγούσες πληγές με αλάτι. Αυτό έκαναν στον Κώστα Μπαντουβά, αδελφό του αρχηγού της αντίστασης στην Κρήτη, για να αποκαλύψει πού είχε κρύψει ένα μεγάλο φορτίο με όπλα και πυρομαχικά στο Μετόχι Βορού Μονοφατσίου. Εκείνος όμως δεν αποκάλυψε το παραμικρό. Αφού του έσπασαν και τα κόκαλα στα άκρα, τον έθαψαν ενώ ήταν ακόμη ζωντανός. Ήταν ένας μαρτυρικός θάνατος που συγκλόνισε τους συναγωνιστές του.

«Κρεματόρια» στην Ελλάδα.
Οι «Σουμπερίτες» στην Κρήτη ήταν από τους πρώτους που έκαιγαν τα θύματά τους. Η αρχή έγινε στις 6 Οκτωβρίου 1943, στο χωριό Καλή Συκιά Ρεθύμνου. Τα αποκαλούμενα «ελληνικά SS», αφού πρώτα λεηλάτησαν τα σπίτια, τους έβαλαν φωτιά και φώναξαν τις γυναίκες που έμεναν σε αυτά να τη σβήσουν. Όταν εκείνες έπιασαν τους κουβάδες, τις πέταξαν μέσα και τις έκαψαν ζωντανές. Η 28χρονη Ευαγγελία Γρυντάκη ήταν μία από τις 12 γυναίκες που κάηκαν ζωντανές. Πρώτα της πήραν από την αγκαλιά τον γιο της, που ήταν μόλις είκοσι μηνών, και τον πέταξαν στο χώμα. Έτσι το μωρό γλίτωσε, αλλά η μάνα, που ήταν οχτώ μηνών έγκυος, κάηκε ζωντανή.

Το ολοκαύτωμα του Χορτιάτη.
Αυτό που οι «Σουμπερίτες» έκαναν πειραματικά στο Ρέθυμνο, το «τελειοποίησαν» τον Σεπτέμβριο του ’44 στον Χορτιάτη Θεσσαλονίκης. Ο διεστραμμένος Σούμπερτ εγκατέλειψε κακήν κακώς την Κρήτη, μετά από μια αποτυχημένη επιχείρηση στα Μεσκλά, όπου οι αντάρτες αποδεκάτισαν το περίφημο «Σώμα Κυνηγών». Ο γερμανός στρατηγός Μπρόγερ τον μετέθεσε, γιατί είχε πλήξει το κύρος της Βέρμαχτ. Ο Σούμπερτ βρήκε καταφύγιο αρχικά στα Γιαννιτσά και μετά στο Ασβεστοχώρι Θεσσαλονίκης, όπου έστησε το νέο του στρατηγείο. Με τα υπολείμματα της παλιάς ομάδας και νέους έλληνες εθελοντές από τη Μακεδονία, έκανε το μεγαλύτερο από τα εγκλήματά του. Με πρόσχημα μια αντάρτικη επίθεση και τον θάνατο ενός γερμανού στρατιώτη, ο Σούμπερτ έστησε μια οργανωμένη επιχείρηση αντιποίνων στον Χορτιάτη. Με την αμέριστη συμπαράσταση των ελλήνων συνεργατών του, συγκέντρωσε τα γυναικόπαιδα και στη συνέχεια τα εγκλώβισε σε δύο κτίρια, στον φούρνο του Γκουραμάνη και στο σπίτι του Νταμπούδη. Εκεί άνοιξε πυρ, έβαλε φωτιά και έκαψε ζωντανούς 149 κατοίκους. Οι 128 ήταν γυναίκες και παιδιά.

Ο Σούμπερτ στο απόσπασμα, το πρωτοπαλίκαρο στο Άγιον Όρος.
1945, δυτική Αυστρία. Ο Σούμπερτ, που μιλούσε άπταιστα ελληνικά, παρουσιάστηκε στους Αμερικανούς ως Έλληνας με το όνομα Κωνσταντινίδης. Ίσως γι’ αυτό πολλοί αργότερα θεωρούσαν εσφαλμένα ότι ήταν ελληνικής καταγωγής. Τον Σεπτέμβριο του 1945 επέστρεψε στην Ελλάδα μαζί με άλλους έλληνες ομήρους. Η αληθινή του ταυτότητα αποκαλύφθηκε τυχαία από έναν χωρικό, που στο πρόσωπό του αναγνώρισε τον εξολοθρευτή του χωριού του. Η δίκη του έγινε το καλοκαίρι του 1947. Καταδικάστηκε και εκτελέστηκε στις 22 Οκτωβρίου. Ο Σούμπερτ μέχρι την τελευταία στιγμή υποστήριζε ότι δεν ήταν το πρόσωπο που αναζητούσαν. Την ημέρα της εκτέλεσης ένας πρώην αξιωματικός, ο Ε. Μάλαμας, πλησίασε το απόσπασμα και ζήτησε να πυροβολήσει εκείνος τον Σούμπερτ. Ο αξιωματικός αρνήθηκε. Μετά την εκτέλεση ο Μάλαμας ζήτησε επίμονα να του επιτραπεί να ρίξει τουλάχιστον τη χαριστική βολή. Ούτε αυτό του επιτράπηκε· ήταν πατέρας ενός παιδιού που ο Σούμπερτ είχε εκτελέσει μαζί με άλλους 15 νέους στο Ασβεστοχώρι. Τη χαριστική βολή έδωσε ο επικεφαλής αξιωματικός, ο όποιος όπως απαθανάτισε ο φωτογράφος Σωκράτης Ιορδανίδης, δεν δίστασε ούτε στιγμή να τραβήξει σκανδάλη.

Αριστερή Εικόνα: Ένοπλη ομάδα Σουμπεριτών. Επικεφαλής ο περιβόητος Γεώργιος Τζουλιάς με το τσιγάρο στο στόμα, κρατά το όπλο του και … καμαρώνει. Μετά το τέλος της γερμανικής κατοχής οι αντιστασιακοί της Κρήτης εξόντωσαν όλους τους συνεργάτες του και πολλά μέλη της οικογένειάς του. Αυτός διέφυγε στο Βέλγιο.
Δεξιά Εικόνα: Το μνημείο για τα αθώα θύματα στο ολοκαύτωμα του Χορτιάτη. Στο έγκλημα οι Ναζί είχαν Έλληνες συνεργάτες. Τους «Σουμπερίτες» .

Τσιρονικος

Στο Ειδικό Δικαστήριο των Δοσίλογων, υπουργοί των κατοχικών κυβερνήσεων κατηγορούσαν άλλους υπουργούς των κατοχικών κυβερνήσεων, για τη συνεργασία με τους κατακτητές.

Κυρίως εκείνους που είχαν προλάβει να διαφύγουν στο εξωτερικό και δεν κάθισαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου.

Στο στόχαστρο βρέθηκαν πολλάκις ο Έκτορας Τσιρονίκος και ο Σωτήριος Γκοτζαμάνης οι οποίοι το 1945 καταδικάσθηκαν ερήμην στην εσχάτη των ποινών για τη διευκόλυνση του έργου της Κατοχής, αλλά οι ποινές τους δεν εκτελέστηκαν ποτέ. Ο Γκοτζαμάνης μάλιστα πολιτεύτηκε το 1954 διεκδικώντας τη δημαρχία Θεσσαλονίκης.

Ο Τσιρονίκος υπήρξε αντιπρόεδρος στη γερμανοδιορισμένη κατοχική «κυβέρνηση» του Ιωάννη Ράλλη και λίγο πριν την αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων από την Ελλάδα έφυγε για την Αυστρία.

Στη Βιέννη τον Νοέμβριο του 1944 έκανε την πρώτη άτυπη συγκέντρωση των γερμανόφιλων Ελλήνων. Μαζί του ήταν οι δοσίλογοι Γεώργιος Πούλος (απότακτος συνταγματάρχης) και ο συνεργάτης του Ξενοφών Γιοσμάς, ο Αριστείδης Ανδρόνικος (γιατρός και φανατικός αντισημίτης), Κων. Γούλας (δικηγόρος της Θεσσαλονίκης, αρχηγός της ΕΕΕ) και οι κατοχικοί υπουργοί Ταβουλάρης και Ιωάννης Πασσαδάκης (δικηγόρος, πρώην υπουργός, γενικός διοικητής Κρήτης επί Κατοχής).

Μαζί με άλλους φιλογερμανούς που δραπέτευσαν από την ελεύθερη Ελλάδα δημιούργησαν την αποκαλούμενη Εθνική Κυβέρνηση των Ελλήνων Εθνικοσοσιαλιστών.

Δραστηριοποιήθηκαν στην κωμόπολη Kitzbuehel, 80 χιλιόμετρα μακριά από το Σάλτσμπουργκ. Η συγκρότηση της Κυβέρνησης Τσιρονίκου έγινε στο πολυτελές ξενοδοχείο Grand Hotel στους πρόποδες των Άλπεων. Ο ίδιος ήταν φανατικός τζογαδόρος και συχνά έπαιζε στο Casino Kitzbuehel, το οποίο παρέμεινε ανοιχτό και στον πόλεμο. Η σύλληψη και η μεταφορά στην Αθήνα Η εξόριστη «κυβέρνηση» των φιλοναζί δεν μπόρεσε να διαπραγματευθεί με του Συμμάχους μετά την οριστική ήττα της ναζιστικής Γερμανίας.

Ο Τσιρονίκος μαζί με τους Πούλο, Ταβουλάρη και Πασσαδάκη συνελήφθησαν από τον αμερικανικό στρατό τον Ιούνιο του 1945. Παραδόθηκαν στις ελληνικές αρχές σχεδόν έναν χρόνο μετά, τον Αύγουστο του 1946. Το τι μεσολάβησε σε αυτό το διάστημα αποτελεί μυστήριο. Ένα ισχυρό σενάριο είναι πως τον έστειλαν οι Αμερικανοί στη Συνδιάσκεψη των Παρισίων να δώσει στοιχεία για την οικονομική κατάσταση της χώρας την περίοδο της κατοχής. Ο τύπος της εποχής έδωσε δημοσιότητα στην επιστροφή του στην Αθήνα. Μάλιστα έκανε δηλώσεις και δικαιολόγησε τη συμμετοχή του στις κατοχικές κυβερνήσεις και την επιλογή να διαφύγει στο εξωτερικό μετά την αποχώρηση των Γερμανών.

Η σύλληψη και επιστροφή του Τσιρονίκου στην Αθήνα. Εφημερίδα «Εμπρός» στις 28 Αυγούστου 1946 Η εφημερίδα «Εμπρός» περιέγραψε την επιστροφή του Έκτορα Τσιρονίκου στο τότε αεροδρόμιο Χασανίου, μετέπειτα Ελληνικού. «Είναι αδύνατος και πολύ γερασμένος. Φοράει καπαρντίνα χρώματος μολυβί και άρβυλα του αμερικανικού στρατού. Καπέλο «πομπέ», υποκάμισον λερωμένο και σχισμένο και γραβάτα μαύρη». Ο Τσιρονίκος συνοδευόταν από Αμερικανό αξιωματικό και έναν Αρμένιο ονόματι Μπατεβιάν, ο οποίος περιγραφόταν ως καταδότης Ελλήνων πατριωτών.

Οι αμερικανικές αρχές τον παρέδωσαν στη Γενική Ασφάλεια και κατά τη διάρκεια της διαδικασίας οι δημοσιογράφοι πρόλαβαν να του θέσουν κάποια ερωτήματα.

Ο Τσιρονίκος τους δήλωσε ότι «έπραξεν το καθήκον του απέναντι των Ελλήνων και ότι επανειλλημένως ζήτησε να έλθει δια να δώση λόγον των πράξεών του». Ισχυρίστηκε ότι αγνοεί τον νόμο περί δοσιλόγων και ρώτησε τους δημοσιογράφους αν πρέπει να ετοιμάζεται για το απόσπασμα. Ο Τσιρονίκος καταδικάστηκε σε θάνατο αλλά έμεινε μόλις έξι χρόνια στη φυλακή. Φωτογραφία από το αρχείο της Μηχανής του Χρόνου Ο πρώην υπερυπουργός της κατοχής ισχυρίστηκε πως μπήκε στην κυβέρνηση Ράλλη, γνωρίζοντας ότι η Γερμανία είχε χάσει τον πόλεμο, αφού τον παρότρυναν πρόσωπα υψηλής κοινωνικής θέσης, οι οποίοι τον διαβεβαίωσαν πως θα πατούσαν επί πτωμάτων για να τον υποστηρίξουν σε περίπτωση που κάποιοι τον αποκαλούσαν προδότη. Ο Τσιρονίκος ανέπτυξε μια δική του θεωρία συνομωσίας και απέδωσε τη φυγή του δήθεν σε εθνική αποστολή με τη συνεργασία των Άγγλων: «Όταν επρόκειτο να αποχωρήσουν τα γερμανικά στρατεύματα, ήρθε και με είδε ένα πρόσωπο της Ιντέλιτζεντ Σέρβις στις 28 Αυγούστου 1944 το οποίο μου είπε ότι πρέπει να φύγω για το Βελιγράδι για να συναντήσω τον Νόιμπάχερ και τους άλλους Γερμανούς ηγήτορες για να σώσω την Αθήνα που απειλείτο με καταστροφή.» Πρόσθεσε ότι είχε υπονομευθεί με τόνους εκρηκτικών το φράγμα του Μαραθώνα και πολλά άλλα σημαντικά έργα υποδομής, καθώς και το εργοστάσιο ηλεκτροπαραγωγής. Και ότι έκανε παρέμβαση στους αποχωρούντες Γερμανούς ώστε να μην πραγματοποιήσουν τις καταστροφές. Μάλιστα υποστήριξε ότι συνάντησε τον Νόιμπάχερ στο Γερμανικό Στρατηγείο στο Βελιγράδι και ότι ο Γερμανός τον βοήθησε να εκδοθεί διαταγή που θα προέβλεπε την τμηματική εκκένωση της Αθήνας. Τόνισε ότι είχε συμφωνήσει και με τον άνθρωπο της Ιντέλιτζεντ Σέρβις να μη γίνει καμιά αεροπορική επιδρομή κατά των Αθηνών και να δημιουργηθεί μια ουδέτερη ζώνη μεταξύ Γερμανών και Άγγλων οι οποίοι εισήλθαν στην Αθήνα 24 ώρες μετά την αποχώρηση των Γερμανών. Το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε ο Τσιρονίκος είναι πως «αυτά που ελέχθησαν ότι το ΕΑΜ έσωσε τας Αθήνας είναι παραμύθια», εννοώντας ότι σε αυτόν οφείλεται η κήρυξη της Αθήνας σε ανοχύρωτη πόλη και η σωτηρία της από πιθανούς βομβαρδισμούς.

Φανατικός αντικομμουνιστής με ισχυρές διασυνδέσεις Ο Έκτωρ Τσιρονίκος ήταν υπουργός Οικονομικών και Οικονομίας στην κατοχική κυβέρνηση του Ιωάννη Ράλλη και ανέλαβε στη συνέχεια τα υπουργεία Γεωργίας και Πρόνοιας, ενώ έγινε και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης. Είχε σπουδαίο βιογραφικό σημείωμα ως οικονομολόγος και προτού ξεσπάσει ο πόλεμος ήταν σημαίνων στέλεχος της ελληνικής ομογένειας στην Ευρώπη. Αυτό που τον χαρακτήριζε όμως ήταν το ισχυρό αντικομουνιστικό του μένος και θεωρούσε υπεύθυνη την Οκτωβριανή επανάσταση για την προσωπική οικονομική του καταστροφή. Γεννήθηκε στην Αράχοβα Αρκαδίας το 1882 και αποφοίτησε από την Ανωτάτη Εμπορική Σχολή στη Γαλλία όπου ξεκίνησε να δουλεύει σε τράπεζα.

Το 1903 πήγε στον Ροστόβ της Ρωσίας όπου σταδιακά ίδρυσε μια τράπεζα και άλλες βιομηχανικές επιχειρήσεις. Ταυτόχρονα, δημιούργησε δεσμούς με τους Έλληνες του εξωτερικού και έγινε πρόεδρος της τοπικής κοινότητας, αλλά και πρόξενος της Αγγλίας! Όταν το 1917 ξέσπασε η Οκτωβριανή Επανάσταση, ο Τσιρονίκος σταμάτησε τη δραστηριότητά του στη Ρωσία και πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου ασχολήθηκε με εφοπλιστικές επιχειρήσεις. Το 1928 πήγε στις Βρυξέλλες όπου ίδρυσε επενδυτική και κατασκευαστική εταιρία. Το 1934 διορίσθηκε εμπορικός σύμβουλος της ελληνικής πρεσβείας των Βρυξελλών και το 1940, όταν το Βέλγιο κατελήφθη, απελάθηκε και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα.

Ο άνθρωπός του Νοϊμπάχερ και του Χίτλερ Σε αυτή την πολυετή διαδρομή στο εξωτερικό, ο Τσιρονίκος έκανε πολλές γνωριμίες. Μεταξύ των ανθρώπων με τους οποίους είχε αναπτύξει στενές σχέσεις στο Βέλγιο ήταν ο προσωπικός απεσταλμένος του Χίτλερ στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια, Χέρμαν Νοϊμπάχερ.

Τον Απρίλιο του 1943 ο Ιωάννης Ράλλης ανέλαβε πρωθυπουργός της διορισμένης κυβέρνησης Τον Απρίλιο του 1943 ο Ιωάννης Ράλλης ανέλαβε πρωθυπουργός της διορισμένης από τους ΝΑΖΙ κυβέρνησης Ο Νοϊμπάχερ διορίστηκε ειδικός οικονομικός πληρεξούσιος της Γερμανίας στην Ελλάδα και λίγο καιρό αργότερα άλλαξε η σύνθεση της κατοχικής κυβέρνησης και μπήκε ο Τσιρονίκος, αν και όπως υποστηρίζει ο Ράλλης, η προώθηση του Τσιρονίκου δεν έγινε με υπόδειξη των Γερμανών, αλλά των οικονομολόγων Δ. Μάξιμου, Αθ. Σμπαρούνη και Δ. Φιλάρετου.

Από τον Μάρτιο του 1944 ο Τσιρονίκος ήταν αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ράλλη και τον Ιούνιο του 1944 στηλίτευε την απόβαση της Νορμανδίας λέγοντας ότι «οι Αγγλοαμερικανοί δεν ηννόησαν ακόμη τον τρομερόν κίνδυνο τον οποίον διατρέχει ο ευρωπαϊκός πολιτισμός και αι ηθικαί αυτού αξίαι, και έγιναν τυφλά όργανα του Στάλιν και της εβραϊκής κλίκας η οποία τους περιστοιχίζει». Υπάρχει μια φημολογία ότι το κατά το συγκεκριμένο διάστημα ο Τσιρονίκος συμμετείχε σε χρηματιστηριακά παιχνίδια με οικονομικό αντίκρισμα. Πάντως, είναι δεδομένο ότι πέθανε φτωχός και έχοντας χάσει όλη την περιουσία που είχε πριν από τον πόλεμο. Δεν είναι ωστόσο σαφές πότε χάθηκαν αυτά τα χρήματα, αν δηλαδή εξανεμίστηκε η περιουσία του μετά τον πόλεμο. Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Μακεδονία» (4.6.1964) οι οικείοι του μετά το θάνατό του εκποίησαν αμέσως τα προσωπικά του αντικείμενα και τα βιβλία του. Η «απόδραση» από την Ελλάδα και η εξόριστη κυβέρνηση γερμανόφιλων Ο Έκτωρ Τσιρονίκος υποστήριξε μεταπολεμικά ότι δεν είχε την πρόθεση να διαφύγει από την Ελλάδα. Είναι δεδομένο όμως ότι με την αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων εγκαταστάθηκε στη Βιέννη για να αποφύγει την σύλληψη και ενδεχομένως γιατί πίστευε στην τελική νίκη των Γερμανών. Άλλωστε, στις 20 Νοεμβρίου 1944 μίλησε από τον ραδιοφωνικό σταθμό Βερολίνου υπέρ της Γερμανίας φυσικά και μεταξύ άλλων κατήγγειλε τον βασιλιά Γεώργιο Β΄ ότι φεύγοντας από την Αθήνα πήρε τον χρυσό και το προϊόν του εράνου κοινωνικής πρόνοιας. Ο Τσιρονίκος καταδικάσθηκε ερήμην σε θάνατο από το Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων τον Μάϊο 1945. Όταν τον Αύγουστο 1946 μεταφέρθηκε στην Ελλάδα, φυλακίσθηκε.

Στη συνέχεια υπέβαλε αίτηση χάριτος και τελικά αποφυλακίσθηκε το 1952 αφού του δόθηκε χάρη. Πέθανε στο Γηροκομείο Αθηνών το 1964.…

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/o-dosilogos-katochikos-ipourgos-pou-schimatise-exoristi-kivernisi-germanofilon-stin-afstria-o-ektor-tsironikos-pou-katadikastike-se-thanato-emine-molis-exi-chronia-sti-filaki/?fbclid=IwAR1azjGos8-nKMjFprcSzQvelaL172EbHOq4PIpw2C-i5MTQuusIbYesAwE

Με το ψευδώνυμο ‘Νίκος Έξαρχος’, το 2001, ο Μιχαλολιάκος εξέδωσε το μυθιστόρημα «Ομάδα Κρούσεως Λόγχη». Στο βιβλίο περιγράφονται οι μέθοδοι και η δράση μιας ναζιστικής οργάνωσης, η οποία ξεκινά με τη στρατολόγηση σε υποβαθμισμένες περιοχές ‘παιδιών που σερνόντουσαν και κυλιόντουσαν μέσα στο αίμα χωρίς σκοπό’ και με μαχαιρώματα των πολιτικών της αντιπάλων και, μετά την προφυλάκιση των αρχηγών της, προχωρά – σε καθεστώς παρανομίας ούσα- σε στοχευμένες δολοφονίες με πολιτικά ή/και ρατσιστικά κίνητρα, σε κατάληψη της εξουσίας με τη βοήθεια μελών της σε επιτελικές θέσεις του στρατού και της αστυνομίας, σε εκτελέσεις ‘αντιφρονούντων’ στη συνέχεια και… έτερα συναφή.
Για την ιστορία, Νίκος Έξαρχος ήταν το όνομα ενός από τους πλέον διαβόητους δωσίλογους που έδρασε στην περιοχή των Εξαρχείων. Μεταξύ άλλων, κατέδωσε, απήγαγε και βασάνισε στο κολαστήριο της οδού Μέρλιν μέλη της ΕΠΟΝ Πολυτεχνείου όπου είχε παρεισφρήσει, έδρασε ως χαφιές στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου όπου είχε κλειστεί για δήθεν κομμουνιστική δράση καθώς και ως καταδότης στο μπλόκο του Γκύζη, ευθύνεται προσωπικά για την εκτέλεση πολλών αντιστασιακών με πιο γνωστή την περίπτωση Πασιανίδη και ως μαυραγορίτης υφάρπαξε αμέτρητες περιουσίες.
Στο δικαστήριο δήλωσε ‘αντιστασιακός αλλά ενθικόφρων’ και αρνήθηκε ότι ήταν συνεργάτης των Ες Ες -παρότι υπήρχαν πάμπολλες μαρτυρικές καταθέσεις για το αντίθετο- παραδέχτηκε όμως ότι υπηρέτησε στα Τάγματα Ασφαλείας της Ριζάρη υπό τον Μανέτα. Καταδικάστηκε σε θάνατο, ο συνήγορος του ζήτησε να του αποδοθούν ελαφρυντικά “λόγω σύγχυσης”, αλλά το αίτημα δεν έγινε δεκτό. Λόγω του νεαρού της ηλικίας του όμως (22 χρονών κατά τη δίκη) σύστησε να του δοθεί χάρη.
Σύμφωνα με τον αστικό μύθο, ήταν ο πρώτος δωσίλογος που εκτελέστηκε και μάλιστα, όπως λέγεται, οι τελευταίες λέξεις που είπε ήταν ‘Χάιλ Χίτλερ’ χαιρετώντας ναζιστικά. Δεν τεκμηριώνεται ιστορικά επαρκώς όμως και δεδομένου ότι, ως γνωστόν, ελάχιστοι δωσίλογοι εκτελέστηκαν, ενδεχομένως να πήρε όντως κάποια στιγμή χάρη, όπως και πολλοί άλλοι άλλωστε του ιδίου φυράματος

Από το εξαιρετικό βιβλίο του Γεώργιου Η. Κόνδη, «Τετράδιο Πολέμου 1940», Εκδόσεις, Εκ Προοιμίου, Άργος, 2011.

Τρια ονοματα απο την Ερμιονιδα