Χθες στα κεντρικα δελτια ειδησεων στην Μεγαλη Βρετανια σοκαριστικα βιντεο μαρτυριες για την κατασταση που επικρατει στο Δημοσιο συστημα υγειας και την οδοντιατρικη περιθαλψη. Ανθρωποι που βγαζουν μονοι τα δοντια τους, που βαζουν οι ιδιοι προσθετικα δοντια στο σπιτι τους με οδηγιες απο το διαδικτυο ,αλλοι που χανουν τα δοντια τους πονανε και υποφερουν για μηνες μεχρι να εχουν ραντεβου με εναν οδοντιατρο. Μανα με τρια παιδια που εβλεπε τα δοντια του ενος μικρου της παιδιου να χανονται λογω προβληματος και δεν ειχε λεφτα να το παει στον γιατρο.
Προσοχη. Δεν υπαρχουν οδοντιατροι που να ειναι Δημοσιοι υπαλληλοι εκτος νοσοκομειων.Υπαρχουν μονο ιδιωτες που καποιοι (8.5 χιλιαδες)ειναι ΣΥΜΒΕΒΛΗΜΕΝΟΙ με τον Δημοσιο και αναλαμβανουν ασθενεις .Η αμοιβη τους γι αυτους τους ασθενεις γινεται στο μεγαλυτερο μερος απο το κρατος και στο μικροτερο απο τους ασφαλισμενους. Αυτοι οι οδοντιατροι παραπονιουνται πως η κρατικη αμοιβη τους ειναι μικρη και δεν αναλαμβανουν αλλους ασθενεις περα απο αυτους που εχουν.Ετσι υποχρεωτικα οταν πονας πρεπει να πας στον ιδιο οδοντιατρο αλλα πληρωνοντας ολη την αμοιβη του απο την τσεπη σου.Και οι αμοιβες για τις ιδιες επεμβασεις δεν εχουν οριο υπαρχει μια διαφορα 30% απο τον ενα στον αλλο για το ιδιο πραγμα .Οπου σε πιασει ο καθενας αναλογα με τον πονο και τα λεφτα σου.Αυτη η «ελευθερη οικονομια» στην υγεια και την αναγκη απλα οδηγει μεγαλα φτωχοποιημενα κομματια του πληθυσμου στην εξαθλιωση τον πονο ακομα και στον θανατο απο επιπλοκες.
Μεγαλες περιοχες της Μεγαλης Βρετανιας δεν εχουν πλεον οδοντιατρους συμβεβλημενους με το ΕΣΥ (8.5 χιλιαδες γιατροι ειναι συμβεβλημενοι για 68 εκατομμυρια κατοικους-ενας γιατρος για 8 χιλιαδες ανθρωπους ). Το 90% και πανω αυτων των γιατρων δεν δεχονται νεους ασθενεις ενηλικους. Και σε οσες περιοχες υπαρχουν γιατροι , στο 23% οι λιστες αναμονης αγγιζουν τους πεντε εξη η και περισσοτερους μηνες και στο 16% η αναμονη ειναι πανω απο χρονο και για απροσδιοριστο χρονο .Στο ενα απο τα τεσσερα κρατη του ΗΒ στην Αγγλια το 79% των συμβεβλημενων γιατρων δεν δεχονται πια ανηλικους.
Για εναν απλο καθαρισμο πετρας πρεπει να κλεισεις ραντεβου και να αποφασισει ο η γιατρος αν το δικαιουσαι.Και για να καταλαβετε υπαρχει συμμετοχη του ασφαλισμενου στις οδοντιατρικες υπηρεσιες. Δεν ειναι δωρεαν .Και για πολλους ανθρωπους ανεργους , υπο απασχολουμενους ωρομισθιους η εργαζομενους με μηνιαο μισθο η και συνταξιουχους της εθνικης κρατικης συνταξης (που αυτοι κυριως εχουν αναγκη οδοντιατρου) , ακομα και η συμμετοχη ειναι ανυπερβλητο εμποδιο . Εκτος Λονδινου και αναλογα την περιοχη το μηναιο εισοδημα ειναι γυρω στις χιλιες με χιλιες πεντακοσιες λιρες καθαρα ,το μηνιαιο σουπερ μαρκετ (για τρια ατομα δυο γευματα) ειναι πλεον περιπου 700 λιρες, το ενοικιο (εξω απο το Λονδινο) γυρω στις 600 λιρες, θερμανση γυρω στις 150 λιρες. Χωρις αυτοκινητο,μετακινησεις , ζημιες στο σπιτι , διακοπες γιορτες κλπν ισα ισα δηλαδη που οι περισσοτεροι ανθρωποι τα βγαζουν περα.
Το να παει κανεις σε ιδιωτη οδοντιατρο ειναι κατι πραγματικα αδυνατο για την συντριπτικη πλειοψηφια των εργαζομενων. Ενα σφραγγισμα μπορει να κοστισει απο 90 εως 180 λιρες (το ιδιο και μια εξαγωγη) ενας καθαρισμος 67 -85 λιρες.
2022 Between May and July, BBC researchers reached out to every UK dental practice with an NHS contract to ask if they were taking on new patients. Working with the British Dental Association, the BBC identified 8,533 dental practices across the UK that were believed to hold NHS contracts and attempted to call them all. The survey found:
- Across England, 91% of NHS practices were not accepting new adult patients, 4,933 of 5,416, rising to 97% in the East Midlands, and 98% in the South West, North West and Yorkshire and the Humber
- Of those practices not taking on adults in England, 23% (1,124) said they had an open waiting list, and 16% (791) said the wait time was a year or longer, or were unable to say how long it would be.
- Out of 152 local authorities in England, BBC researchers did not successfully reach any practices accepting new adult NHS patients in 56 (37%) local authorities.
- In England, 79% of NHS practices were not accepting new child patients, 4,293 of 5,416.
Πριν λιγο ακουγα τηλεφωνικη επικοινωνια ηλικιωμενης κυριας (πανω απο 75 χρονων) με γιατρο για προβλημα υγειας της. Αναρρωνει απο κοβιντ και μετα απο δεκα μερες εχει υψηλη πιεση. Η γιατρος μετα απο δεκαλεπτη ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ εξεταση με ερωτησεις αποφασισε πως δεν υπαρχει κανενα προβλημα. Αυτη ειναι η υγεια σημερα στο Ηνωμενο Βασιλειο. Και μαλιστα ηταν τυχερη η κυρια που τουλαχιστον μιλησε με γιατρο. Συνηθως σε παραπεμπουν σε τηλεφωνο στην γραμματεια του τοπικου κεντρου υγειας (που δουλευει πεντε μερες την βδομαδα εργασιμες ωρες)για τις ερωτησεις και η γραμματεας υποδοχης (οχι νοσηλευτρια )του κεντρου υγειας αποφασιζει αν θα μιλησεις με γιατρο.Και αν μιλησεις με γιατρο μετα μπορει να σε δει κιολας ο γιατρος και να σε εξετασει (πιεση θερμοκρασια εξεταση αιματος)απο κοντα και τοτε αν κρινει πως χρειαζεται σε στελνει για κανονικες εξετασεις στο νοσοκομειο . Τι πιιο συνηθισμενο να σου γραφει συνταγη για παυσιπονα. Γι αυτο οι περισσοτεροι αποφευγουν να πανε στο κεντρο υγειας .Φτανουν εκει οταν ειναι απολυτως απαραιτητο και ετσι καταληγουν στα επειγοντα των νοσοκομειων που ειναι συνηθως γεματα και η αναμονη ειναι καποιες ωρες μεχρι να σε δει γιατρος.
Αυτα ολα τα γραφω θελοντας να δειξω για αλλη μια φορα πως δεν ειναι ευθυνη μονο των μνημονιων και της ανικανης σημερινης κυβερνησης το χαλι στην δημοσια υγεια της Ελλαδας .Βεβαιως και αυτα τα δυο στοιχεια ειναι καθοριστικα για την ιδιαιτεροτητα της χωρας μας .
Αλλα ειναι ο Θατσερικος φιλελευθερισμος και η διαχρονικες πολιτικες κοντα μισου αιωνα για καταργηση της δημοσιας δωρεαν υγειας (οπως και παιδειας κλπ)σε ολο τον καπιταλισμο που μας εχουν οδηγησει σε μια κατασταση τριτοκοσμικης υποβαθμισης για μεγαλα κομματια του πληθυσμου. Και η Ελλαδα για ιστορικους πολιτικους λογους οσο και να σας φαινεται περιεργο ειναι ακομα καλυτερη απο την Μεγαλη Βρετανια που κι αυτη ειναι καλυτερη απο τις ΗΠΑ. Στοχος της ΕΕ και των μνημονιων της ειναι να μας κανει οχι Μεγαλη Βρετανια αλλα ΗΠΑ. Ζουγκλα δηλαδη.Και τοτε θα ισχυσει και για μας αυτο που ειπε προσφατα ενας καραγκιοζης υπουργος.Οποιος δεν προσαρμοζεται πεθαινει. Μονο που καποιες χιλιαδες γονεις βλεπουν τα παιδια τους να πεθαινουν εξω απο την πορτα του νοσοκομειου. (Παίδων «Αγία Σοφία»: Η έλλειψη αναισθησιολόγων και τα 3.000 «παγωμένα» χειρουργεία).Και κει ο νομος της ζουγκλας θα αποκτησει και το αλλο του προσωπο αργα η γρηγορα.
Η δημοσιοποίηση του δεύτερου σκέλους της μελέτης του καθηγητή Θεόδωρου Λύτρα, από την οποία αναδείχθηκε η σοκαριστική μέτρηση της θνητότητας 97% στους διασωληνωμένους ασθενείς εκτός ΜΕΘ, έχει προκαλέσει «πανικό» στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, η οποία προσπαθεί με κάθε τρόπο να υποβαθμίσει τον καθηγητή και τα στοιχεία που παραθέτει, προκειμένου να κρυφτεί -για ακόμη μια φορά- από τις ευθύνες της.
Την ίδια ώρα, η πλειοψηφία του ιατρικού κόσμου επισημαίνει ότι όλο αυτό το διάστημα που «μαίνονταν» τα πανδημικά κύματα είχαν προειδοποιήσει την κυβέρνηση Μητσοτάκη σχετικά με τις σημαντικότατες ελλείψεις σε προσωπικό και ΜΕΘ, οι οποίες αποβαίνουν μοιραίες για τη λειτουργία του ΕΣΥ. Αυτό που εισέπραξαν, ήταν η πλήρης αδιαφορία από πλευράς του αρμόδιου υπουργείου και συνολικά της κυβέρνησης στα αιτήματα τους, γεγονός που λειτούργησε εις βάρος της αποτελεσματικότητας του Εθνικού Συστήματος Υγείας.
«Οι ΜΕΘ είναι το άθροισμα υλικοτεχνικού εξοπλισμού, υποδομής και σωστού ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού. Ποσοτικά και ποιοτικά. Όταν κάτι από αυτά υπολείπεται τότε η αποτελεσματικότητα της ΜΕΘ υπολείπεται. Όταν πολλά υπολείπονται σημαντικά, τότε μιλάμε για προσχηματικές ΜΕΘ και προσχηματική νοσηλεία. Διασωληνώνονταν οι άνθρωποι για να λέμε ότι τους διασωληνώσαμε, τους βάζαμε σε ένα κρεβάτι και μετά “γαία πυρί μιχθήτω”», επεσήμανε στην εκπομπή της Νατάσας Γιάμαλη στο Kontra ο Βασίλειος Τσάπας, εντατικολόγος στη ΜΕΘ του νοσοκομείου «Παπαγεωργίου».
«Το 97% θνητότητα είναι ισοδύναμο με τη θνητότητα πυροβολισμού στο κεφάλι εξ επαφής. Για να ξέρουμε τι λέμε. Αυτά είναι τριτοκοσμικά νούμερα», υπογράμμισε με νόημα ο κ. Τσάπας.
Από την πλευρά του, ο διευθυντής των ΜΕΘ στο νοσοκομείο «Παπανικολάου», Νίκος Καπραβέλος, χαρακτήρισε ως ανεπίτρεπτη η επιδείνωση των στοιχείων στο δεύτερο πανδημικό κύμα καθώς «δεν δόθηκε η κατάλληλη προσοχή στο σύστημα υγείας, δεν στελεχώθηκε, δεν έγιναν οι απαραίτητες θεσμικές αλλαγές. Είναι τεράστια η αιμορραγία, γιατροί εγκαταλείπουν το ΕΣΥ».
Όσον αφορά τη μελέτη Λύτρα, ο κ. Καπραβέλος επεσήμανε ότι τα στοιχεία «επιβεβαιώνουν βασικές θεσμικές ανεπάρκειες τις οποίες κανείς δεν θέλει να τις λύσει, να πει “Αυτό το σύστημα υγείας πως μπορεί να αναπτυχθεί”. Είναι ανεπίτρεπτο, τα νούμερα αυτά είναι τριτοκοσμικά. Τα λέγαμε, δεν μας πιστεύανε».
Μια γυναίκα που έχασε τον άνθρωπό της
περιμένοντας για ένα κρεβάτι ΜΕΘ απαντάει στην αναπληρώτρια υπουργό υγείας, η οποία επιχειρώντας να εξηγήσει τη μελέτη Λύτρα είπε μεταξύ άλλων πως «άνθρωποι που πιθανότατα μένουν εκτός ΜΕΘ είναι άνθρωποι που ούτως ή άλλως δεν είχαν την δυνατότητα και διασωληνωμένοι να επιβιώσουν».
«Σε τι απευθύνεστε επιτέλους; Σε αναλφάβητους;» σημείωσε με ανάρτηση της η Μαρία Δαριβιανάκη, αναφερόμενη στην δήλωση της αναπληρώτριας υπουργού Υγείας, Μίνας Γκάγκα.
«Αντί να προσπαθείτε κάθε φορά να αποδομείτε και να μειώνετε ότι δεν βολεύει τα επικοινωνιακά σας σχέδια γιατί λερώνει το προφίλ της αριστείας, καλό θα ήταν για το καλό της κοινωνίας να μελετήσετε τα στοιχεία, να δώσετε επιστημονικά τεκμηριωμένες εξηγήσεις για τους λόγους που έφυγε ένας προς ένα ο κάθε άνθρωπος, να μελετήσετε τα αποτελέσματα της πολιτικής σας, να ΑΝΑΛΑΒΕΤΕ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΣΑΣ (όχι μόνο τις πολιτικές) που στην προκειμένη περίπτωση μας έχουν κοστίσει εκατοντάδες ανθρώπινες ζωές που διαφορετικά ίσως ΠΙΘΑΝΟΤΑΤΑ να είχαν σωθεί» τόνισε η ίδια.
«Δεν είναι μόνο ότι πεθαίνει ο άνθρωπός σου –από μόνο του ως γεγονός είναι σοκαριστικό– είναι και ο τρόπος που μαθαίνεις ότι πέθανε. Δεν αξίζει τέτοιος θάνατος σε κανέναν. Ο πόνος είναι διπλός γιατί είναι αναξιοπρεπείς οι συνθήκες θανάτου» έλεγε τον Δεκέμβριο του 2021 στο Documento η Μαρία Δαριβιανάκη, σύζυγος non covid ασθενή που έχασε τη ζωή του αναζητώντας ΜΕΘ πέρυσι τον Δεκέμβρη στη Θεσσαλονίκη.
Η ίδια δεν αμφισβήτησε ούτε μια στιγμή τις προσπάθειες των γιατρών. Άλλωστε αυτό αποδεικνύεται και από τα έγγραφα που βρίσκονται στον φάκελο του αποθανόντος συζύγου της, τον οποίο έχει στα χέρια της. «Έψαχναν να βρουν ΜΕΘ στις εντατικές του “Παπανικολάου” και όταν πλέον αποκλείστηκε το ενδεχόμενο έψαξαν και εντός του νομού».
Σύμφωνα με τον φάκελο του συζύγου της, οι γιατροί έκαναν πραγματικά ό,τι ήταν δυνατό για να σώσουν τον 40χρονο παρά τις τραγικές συνθήκες που επικρατούσαν εκείνο το χρονικό διάστημα, όμως για τις ελλείψεις κλινών ΜΕΘ δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι.
«Ας αποδοθεί σε αυτούς τους ανθρώπους που έφυγαν ο στοιχειώδης σεβασμός έστω και μετά θάνατον. Εύχομαι αυτοί οι άνθρωποι που έχουν πάρει τα ηνία της διαχείρισης της υγείας μας να δείξουν σεβασμό. Ο κόσμος θέλει απαντήσεις, γιατί αν δεν τις πάρει θα εξαγριωθεί και είναι λογικό αν χάνεις τον άνθρωπό σου και βλέπουν ότι όσο περνάει ο χρόνος αυτή η κατάντια συνεχίζεται» έλεγε η Μαρία Δαριβιανάκη.
Σωστος ο κ Λαμπρου
Κρανίδι Πέμπτη 29/09/2022
ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ ΜΑΣ ,ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΜΑΣ
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση πληρώνει και αυτή τις επιπτώσεις της ενεργειακής κρίσης. Πολλά θέματα έχουν προκύψει και θα προκύψουν τους επόμενους μήνες σχετικά με το αυξημένο ενεργειακό κόστος που έχουμε να πληρώσουμε όλοι, πολίτες, Ο.Τ.Α, Νομικά Πρόσωπα, επιχειρήσεις.
Σε προηγούμενο Δημοτικό Συμβούλιο ζήτησα τόσο από την Οικονομική Επιτροπή του Δήμου μας όσο και Οικονομική υπηρεσία μια ολοκληρωμένη εκτίμηση των επιπτώσεων που θα έχει το αυξημένο ενεργειακό κόστος στον οικονομικό προϋπολογισμό του Δήμου Ερμιονίδας για το οικονομικό έτος 2022 και πώς αυτό θα επηρεάσει την σύνταξη του νέου προϋπολογισμού για το οικονομικό έτος 2023.
Το αυξημένο κόστος για το πετρέλαιο θέρμανσης των σχολείων και των Δημοτικών κτιρίων, το αυξημένο κόστος για πετρέλαιο κίνησης και της βενζίνης, το αυξημένο κόστος του ηλεκτρικού ρεύματος, τα μειωμένα έσοδα από τα ανταποδοτικά για αυξημένο κόστος του Δημοτικού φωτισμού, οι ανατιμήσεις στο κόστος των έργων του τεχνικού προγράμματος, γενικά το επίπεδο του πληθωρισμού-άνοδος των τιμών διαμορφώνουν μια διαφορετική κατάσταση που σίγουρα έχει ανατρέψει τα δεδομένα του τρέχοντος προϋπολογισμού .
Αναμένω η διοίκηση του Δήμου να ανταποκριθεί στο αίτημά μου και να γίνει μια σημαντική ολοκληρωμένη παρέμβαση για να εκτιμηθούν οι νέες συνθήκες όπως έχουν διαμορφωθεί με την τρέχουσα ενεργειακή κρίση.
Βεβαίως εάν και τα προβλήματα είναι σοβαρά θεωρώ ότι κάποιοι από την διοίκηση του Δήμου συνεχίζουν να τα αντιμετωπίζουν όχι με την υπευθυνότητα που απαιτείται.
Δυστυχώς παθητικά περιμένουν μόνο τις οικονομικές «ενέσεις» της Κεντρικής Διοίκησης και πιστεύουν ότι μέσα από αυτές θα λυθούν όλα τα προβλήματα. Επίσης συνεχίζουν το βιολί τους – τις σπατάλες, τις πολλές απευθείας αναθέσεις, την απουσία διαγωνισμών για να κερδίζουμε το όφελος από αυτούς, τις σημαντικές εκπτώσεις.
Εμείς ως αιρετοί της υπεύθυνης αντιπολίτευσης είμαστε υποχρεωμένοι να επιμένουμε στις πάγιες θέσεις μας και να ζητάνε επιτακτικά τα εξής
– Να έρθει άμεσα σε επίπεδο Οικονομικής Επιτροπής και σε συνέχεια σε επίπεδο Δημοτικού συμβουλίου η εκτίμηση του ενεργειακού κόστους και οι επιπτώσεις του στην εκτέλεση του προϋπολογισμού του Δήμου Ερμιονίδας για το οικονομικό έτος 2022, καθώς πως θα επηρεάσει τον υπό διαμόρφωση προπολογισμό του 2023.
– Πώς θα μειώσουμε τις επιπτώσεις του ενεργειακού κόστους, πώς θα εξοικονομήσουμε πόρους για να διατεθούν στις απαραίτητες ανάγκες των Δημοτών μας
-Πότε θα είμαστε έτοιμοι να αξιοποιήσουμε απαραίτητα σύγχρονα εργαλεία, τα οποία θα προσφέρουν πολλά στην ενεργειακή αυτονομία του Δήμου μας; Η ίδρυση και λειτουργία ενεργειακών κοινοτήτων είναι μονόδρομος για να αποκτήσει ο Δήμος μας δικιά του ενεργειακή κάλυψη.
– Με ποιο τρόπο θα πετύχουμε έναν ορθολογισμό των δαπανών, πώς θα πολλαπλασιάσουμε τους διαγωνισμούς και θα μειώσουμε τις μη αναγκαίες και καταχρηστικές απευθείας αναθέσεις;
Εμείς είμαστε εδώ με τις νέες προτάσεις μας και τις πάγιες θέσεις μας, παρεμβαίνουμε δυναμικά γιατί έχουμε μια διαφορετική αντίληψη για την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Πάντα θεσμικά και υπεύθυνα προς όφελος Δημοτών μας.
Τάσος Λάμπρου
Δημοτικός Σύμβουλος
Δήμου Ερμιονίδας
Επικεφαλής ΠΡΟ.ΣΥ .ΕΡ
Δεν περίμενα ποτέ πως μία (ακόμα) επική μπούρδα της βθμιας Α θέσ/κης θα μου χάριζε μία από τις πιο όμορφες μέρες της σχολικής μου ζωής…
Κοτζαμ μηχανολογα, τοποθετουμαι την Παρασκευή στο ΕΠΑΛ Βασιλικών που δεν έχει τομέα μηχανολογίας, σκάω μύτη το πρωί, γελάμε επαρκώς με τον γλυκύτατο διευθυντή, λέω τι να κάνω, μου λέει λείπουν έξι συνάδελφοι άρρωστοι, θα μπαίνεις να απασχολεις τα παιδιά στο κενό τους.
Δεν έχω χειρότερο απ’το να ξενερώνω κατ αυτόν τον τρόπο εφηβακια που περιμένουν πώς και πώς το κενό τους για να καπνίσουν κρυφά και να γκομενιασουν, διαβαίνω τον διάδρομο προς το Α3 και το μυαλό μου δουλεύει στο τέρμα, ψάχνοντας εκείνη την ιδέα που θα κάνει το κενό να φαντάζει κάτι καλύτερο από μενομενους ταύρους σε υαλοπωλειο, μπαίνω στην τάξη και μεταξύ αλλαλαγμων και βρυχηθμων υπάρχει ένας που είναι ήσυχος και με κοιτάει.
Του λέω πώς σε λένε, μου λέει Φαριντ but i speak only English, i am just two months in Greece. Έχει τόσο ζεστό βλέμμα, μιλάμε για λίγα λεπτά, εύκολα καταλαβαίνω πως έχω απέναντι μου ένα θαύμα της ανθρώπινης ύπαρξης, ησυχάζω κάπως την τάξη και τους λέω: θέλετε να μάθουμε την ιστορία του Φαριντ που σφάχτηκε πριν δύο χρόνια ο πατέρας του από τους Ταλιμπάν και ήρθε από το Αφγανιστάν με τα πόδια;
Απόλυτη ησυχία. Καθόμαστε πάνω στην έδρα μαζί, εγώ για να μεταφράζω και η υπέροχη Άννα κάνει την πρώτη ερώτηση: υπάρχει κάτι που δεν θα ήθελες να συζητήσουμε; Καμία ερώτηση δεν μπορεί να με κάνει να νιώσω χειρότερα απ’όσο έχω ήδη νιώσει, λέει ο Φαριντ, οπότε τα παιδιά αρχίζουν να ρωτάνε τα πάντα.
Και μαθαίνουμε για τον Φαριντ που θυμάται πως ασφυκτιούσε στο Αφγανιστάν από τα επτά του χρόνια, δεν καταλάβαινε γιατί έπρεπε να σταματάει την μπάλα τέσσερις φορές την μέρα για να προσεύχεται στο τζαμί, αλλά πάντα πίστευε πως θα τελείωνε το Πανεπιστήμιο, θα έβγαζε χαρτιά και θα έφευγε νόμιμα από την χώρα.
Ζωή σε μεγάλη φτώχεια αλλά με πολλούς φίλους, επικράτηση των Ταλιμπάν στην επαρχία του, σφαγιασμος του πατέρα του, φόβος, μετακίνηση της οικογένειας σε άλλη επαρχία κοντά στα σύνορα με το Ιράν, απόφαση να φύγει μόνος του κατ αρχάς και βλέπουμε. Περνάει στο Ιράν εύκολα, φίλοι του εκεί τον πάνε με αμάξι στην Βαν στα σύνορα με την Τουρκία, ενώνεται με άλλους πέντε, τέσσερις ανεπιτυχείς προσπάθειες να περάσουν τα σύνορα, δεν ήταν δύσκολο, μας λέει, έπρεπε απλά να ανέβεις και να κατέβεις ένα βουνό σαν κι αυτό, και μας δείχνει έξω από το παράθυρο, αλλά οι αστυνομία μας κυνηγούσε, στην τρίτη απόπειρα είχαμε σπασμένα χέρια και στραμπουληγμενα πόδια οπότε χάσαμε χρόνο, αλλά στην πέμπτη ήμασταν τυχεροί, είχε χιονοθύελλα και μας έχασαν.
Με τα πόδια ως την Κωνσταντινούπολη. Τέσσερις πάλι ανεπιτυχείς προσπάθειες να διασχίσουν τον Έβρο, στις δύο άκουγαν πυρά από πίσω τους, στην πέμπτη τα καταφέρνει αλλά χάνει την ομάδα του, τρέχει τρέχει τρέχει και ζει 10 μέρες in the jungle, γελάμε με αγάπη, ο τόπος του λέει είναι καταξερος, το δάσος της Καστανιάς του έμοιαζε ζούγκλα, του τελειώνουν τα τρόφιμα που είχε στην τσάντα του, βρίσκει καρπούς, φτάνει στην Κομοτηνή.
Τα παιδιά προσπαθούν να μην κλάψουν, η ατομαρα τους λέει δεν έχω πρόβλημα να κλάψετε, είμαι μια χαρά, προσπαθεί να μας εξηγήσει την ιστορία του Αφγανιστάν, μας μιλάει για την θέση της γυναίκας εκεί, χαμογελάει συνέχεια, ο Γιάννης τον ρωτάει αν υπήρχε στιγμή στο ταξίδι του που να το μετάνιωσε, ο Φαριντ λέει μία στιγμή στο δάσος, κοιτούσα το φεγγάρι και σκέφτηκα τι κάνω εγώ εδώ, στην πόλη βρίσκει την UNHCR, από την Κομοτηνή έρχεται στους Ταγαράδες κι από εκεί στο Α3.
Στην αρχή δεν ήθελε να μείνει στην Ελλάδα αλλά τώρα του αρέσει, we are very kind people, λέει, θέλει σίγουρα να σπουδάσει και να πάρει μαζί του την οικογένεια του.
Εμψυχώνει τους συμμαθητές του, τους λέει ξέρω πόσο δύσκολο είναι για εσάς να καταλάβετε, τα παιδιά κλαίνε και τον χειροκροτανε.
Εκεί σταματάμε, έχουμε ήδη ξοδέψει και το διάλειμμα, μπαίνει η συνάδελφος για την άλλη ώρα, τον χαιρετάω και του λέει τι μπορώ να κάνω για αυτόν. My teacher… ξεκινά να μου λέει, τι my teacher βρε brother του λέω, εσύ ήσουν ο δάσκαλος, επιμένει, my teacher you did everything, i feel now like a human being again, and i feel after a long long time that i have a name.
Το Α3 θα πάει το Σάββατο σινεμά με τον Φαριντ.
Ο γλυκύτατος διευθυντής θα κάνει τα πάντα για να τον μορφώσει.
Κι εγώ, θα πνίξω τον πόνο που θα αλλάξω σχολείο, διαβάζοντας στον Ορέστη την Αλίκη που βρήκε το ονομα της, που διαβάζαμε στα νήπια και τότε δεν καταλάβαινε καλά την αλληγορία και τώρα θα καταλάβει πως η Αλίκη είναι ο Φαριντ.
Από την Eleni Xatzo μέσω του Σωτήρης Σιαμανδούρας
Καλή συνέχεια σε όσους χτίζουν τοίχους και μιλάνε για εισβολείς στον Έβρο. Όνειρα γλυκά. Ο Κασιδιάρης και Μελονι στα όνειρα σας.
Για παμε λοιπον Αφγανισταν
Αλλη μια πολυ πλουσια χωρα με φτωχους πολιτες.
Τι ξερουμε για το Αφγανισταν οπου η ΝΑΤΟικη Ελλαδα (Επιχειρήσεις στα Πλαίσια του NATO & της Ε.Ε.)εστειλε απο το 2002 και μετα συνολικα διομιση χιλιαδες στρατιωτες και οπλα αεροπλανα και εξοπλισμο;
Υπολογίζεται ότι ιστορικό ρεκόρ κατεγράφη το 2017 με την παραγωγή οπίου να εκτινάσσεται στους 9.900 τόνους και τις πωλήσεις να φτάνουν στο 1,4 δισ. δολάρια ή στο 7% του ΑΕΠ του Αφγανιστάν.Αξιωματούχοι του ΟΗΕ ανέφεραν ότι οι Ταλιμπάν πιθανότατα κέρδισαν περισσότερα από 400 εκατομμύρια δολάρια μεταξύ του 2018 και του 2019 από το εμπόριο ναρκωτικών.
Ηταν η τριτη φορα στην ιστορια δυο χιλιαδων τριακοσιων χρονων που στρατιωτες που μιλουσαν Ελληνικα καταλαμβαναν την περιοχη.Με τη διάλυση της Αυτοκρατορίας των Περσών από τους Έλληνες, κατά την εκστρατεία του Αλεξάνδρου του Μέγα, τα μακεδονικά στρατεύματα εισήλθαν στην περιοχή του Αφγανιστάν, το 330 π.Χ.
Μετά τη σύντομη διάρκεια της Αυτοκρατορίας του Αλέξανδρου, την περιοχή ήλεγξε το διάδοχο κράτος της Σελευκιδικής Αυτοκρατορίας, έως το 305 π.Χ. Τότε, μεγάλο μέρος του σημερινού Αφγανιστάν δόθηκε στην Αυτοκρατορία των Μαουρύα, ως όρος που τέθηκε σε μια συνθήκη συμμαχίας μεταξύ των δύο αυτοκρατοριών. Οι Μαουρύα (Ινδοί) ήλεγχαν την περιοχή νότια του Χίντου Κους μέχρι την ανατροπή τους περίπου το 185 π.Χ. Το 185 π.Χ., εξαιτίας της παρακμής των Μαουρύα, προήλθε η ελληνιστική ανακατάληψη της περιοχής υπό τους Έλληνο-Βακτριανούς. Το νέο βασίλειο ονομάστηκε Ελληνικό Βασίλειο της Βακτριανής και συμπεριλάμβανε τα σημερινά κράτη του Αφγανιστάν, του Πακιστάν, του Ουζμπεκιστάν, του Τατζικιστάν, του Τουρκμενιστάν, καθώς και τμήματα του Ιράν και της Ινδίας.
Το 180 π.Χ., το ανατολικό τμήμα του Βασιλείου της Βακτριανής (ανατολικό Αφγανιστάν, Πακιστάν, τμήματα της Ινδίας) αποσπάστηκε από αυτό, με αποτέλεσμα την ίδρυση του Ινδοελληνικού Βασιλείου, που αποτέλεσε το ανατολικότερο άκρο του Ελληνιστικού κόσμου.Η ελληνιστική περίοδος φαίνεται να ήταν μια εποχή μεγάλης άνθισης και ακμής για την περιοχή. 
Αυτό επιβεβαιώνεται και από τον Στραβών, που κάνει λόγο για «βασίλειο των χιλίων πόλεων» αναφερόμενος στη Βακτριανή, καθώς και από τον αριθμό νομισμάτων που κόπηκαν τότε. Χαρακτηριστικό ότι μέχρι και σήμερα, η Τράπεζα του Αφγανιστάν χρησιμοποιεί στο έμβλημά της, τη φράση «Βασιλέως Μεγάλου Ευκρατίδου«, γραμμένη στα ελληνικά.
Αυτό επιβεβαιώνεται και από τον Στραβών, που κάνει λόγο για «βασίλειο των χιλίων πόλεων» αναφερόμενος στη Βακτριανή, καθώς και από τον αριθμό νομισμάτων που κόπηκαν τότε. Χαρακτηριστικό ότι μέχρι και σήμερα, η Τράπεζα του Αφγανιστάν χρησιμοποιεί στο έμβλημά της, τη φράση «Βασιλέως Μεγάλου Ευκρατίδου«, γραμμένη στα ελληνικά.Σήμερα, ορισμένες φυλές στα σύνορα Πακιστάν-Αφγανιστάν με κυριότερη από αυτές τη φυλή Καλάς, διατηρούν χαρακτηριστικά που τους συνδέουν με τους Έλληνο-βακτριανούς
Συνολικά από την ημέρα που αποφασίστηκε η Ελλάδα να συνδράμει το NATO στην αποστολή στρατευμάτων σε αυτή τη χώρα περίπου 2.500 έλληνες στρατιωτικοί βρέθηκαν εκεί κάτω από δύσκολες και επικίνδυνες συνθήκες.
Τον Νοέμβριο του 2005 δύο Έλληνες στρατιωτικοί τραυματίστηκαν στη διάρκεια της διπλής επίθεσης που σημειώθηκε στην Καμπούλ. Η επίθεση πραγματοποιήθηκε ενώ η φάλαγγα επτά Ελληνικών στρατιωτικών οχημάτων της τότε νατοϊκής δύναμης (ISAF) στο Αφγανιστάν, στην οποία συμμετείχαν 120 στρατιωτικοί, κινούνταν στα περίχωρα της Καμπούλ, επιστρέφοντας από αποστολή παροχής υπηρεσιών σε αφγανικό σχολείο, και έπεσε σε ενέδρα.
Τον Νοέμβριο του 2005 δύο Έλληνες στρατιωτικοί τραυματίστηκαν στη διάρκεια της διπλής επίθεσης που σημειώθηκε στην Καμπούλ. Η επίθεση πραγματοποιήθηκε ενώ η φάλαγγα επτά Ελληνικών στρατιωτικών οχημάτων της τότε νατοϊκής δύναμης (ISAF) στο Αφγανιστάν, στην οποία συμμετείχαν 120 στρατιωτικοί, κινούνταν στα περίχωρα της Καμπούλ, επιστρέφοντας από αποστολή παροχής υπηρεσιών σε αφγανικό σχολείο, και έπεσε σε ενέδρα.
Οταν λοιπον ο ρατσιστης αμορφωτος λεει τι δουλεια εχουν οι Ελληνες με το Αφγανισταν η ερχονται οι Αφγανοι και μας κλεβουν βιαζουν σκοτωνουν ας το σκεφτει αλλη μια φορα. Ας διαβασει λιγο ιστορια και θα μαθει ποια η σχεση των Αφγανων με τους Ελληνες εδω και δυο χιλιαδες τριακοσια χρονια. Και που ξερεις . Ισως ο προσφυγας ναναι μακρυνος σου προγονος γεννετικα . Οχι πως εχει και μεγαλη σημασια. Γενετικα ολοι οι ανθρωποι απο την ιδια μητρα ξεκινησαμε.
Οι εθνοτητες του Αφγανισταν και οι διαφορες τους.Καουμ.
Μια χώρα που βρίσκεται διαρκώς, επί δεκαετίες, στις ειδήσεις, με τρόπο που όμως γίνεται όλο και πιο ακατανόητη για τον δυτικό άνθρωπο, που την βλέπει μέσα από τις δικές του θέσεις και κατασκευές.
Μια χώρα – κι ίσως δεν υπάρχει τίποτε πιο ενδεικτικό της άγνοιάς μας απ’ αυτό – που έζησε την τελευταία της επίσημη και κανονική απογραφή του 1971. Όλοι οι αριθμοί που λέμε, όλοι ανεξαιρέτως, είναι προβολές. Το 1971 στην απογραφή μετρήθηκαν 11 εκατομμύρια κάτοικοι – για να μη χαθεί μέρος της βοήθειας προς τη χώρα, από τον ΟΗΕ, το Αφγανιστάν δήλωσε ότι έχει κάνει λάθος και πρόκειται για 16 εκατομμύρια, τελικά. Από κει και ύστερα, το χάος. Στη χώρα δεν υπάρχει καταγραφή γεννήσεων και θανάτων, δεν υπάρχουν πιστοποιητικά – δεν υπάρχουν καν επίθετα, με τον τρόπο που τα γνωρίζουμε εμείς. Οι περισσότεροι «έχοντες» επίθετα, φαινόμενο σχετικά πρόσφατο, υιοθετούν κάποιο για τις επαφές τους με τη Δύση – συνήθως ανήκουν σε ανώτερες τάξεις δηλαδή. Ακόμη και τότε, το επίθετο συνήθως δείχνει καταγωγή: Ο Χαμίντ Καρζάι μας λέει με το επίθετό του ότι είναι ο Χαμίντ από την Καρζ της Κανταχάρ. Και, για το ιδιαίτερο του πράγματος, χωρίς επίθετα σημαίνει ότι οι γυναίκες δεν παίρνουν το επίθετο του πατρός τους, του ανδρός τους κλπ..
Επιστροφή στην απογραφή. Έτσι κάπως, αν οι Παστούν είναι 45% του πληθυσμού του Αφγανιστάν, όπως λένε οι Δυτικοί, ή 55% όπως λένε οι ίδιοι, είναι κάτι που δεν μπορεί να διαπιστωθεί. Εξ αρχής επιλέγεις ποιόν θα πιστέψεις – συνήθως μια απλή πρόσθεση και διαίρεση δια δύο είναι η μέση λύση, αλλά και πάλι η γνώση δεν υφίσταται. Και η επιλογή σου καθορίζει και την πολιτική, πολλές φορές: αν οι Παστούν είναι 55%, με βάση τις αρχές της δυτικής δημοκρατίας έχουν τον πρώτο και αποφασιστικό λόγο.
Οι Παστούν είναι, πάντως, οι περισσότεροι και η κυρίαρχη κουλτούρα – η ταυτότητα Παστούν, ας σημειωθεί, δεν είναι θρησκευτική, καθώς υπάρχουν και κοινότητες Παστούν σιιτικές και σε ακόμη μικρότερο ποσοστό ινδουϊστικές. Οι περισσότεροι είναι ωστόσο σουνίτες. Ακολουθούν οι Τατζίκοι, επίσης κυρίως σουνίτες, που θεωρούμε ότι αποτελούν το 30% του πληθυσμού και από τους οποίους αποτελείται ένα μεγάλο μέρος της τάξεως των εμπόρων και των κληρικών. Ένα περίπου 10% υπολογίζεται ότι είναι οι τουρκογενείς (ουζμπέκοι, τουρκμένοι κλπ), οι οποίοι κατοικούν στα βόρεια της χώρας και η ισχύ τους είναι πολύ μεγαλύτερη του ποσοστού, καθώς έχουν δύο σημαντικά πράγματα στα χέρια τους: την κατασκευή και εμπορία των θρυλικών χαλιών μπουχάρα (που φτιάχνονται στο Αφγανιστάν κι είναι το βασικό νόμιμο εξαγώγιμο προϊόν της χώρας) και κράτη ομογενών τους να τους στηρίζουν πολλαπλώς, παρά τις σημαντικές διαφορές – διαφορές που όμως παίζουν μεγάλο ρόλο στην διαμόρφωση των πολιτικών των διαφόρων κοινοτήτων του Αφγανιστάν.
Κι εδώ οφείλουμε να ανοίξουμε μια παρένθεση, γι’ αυτές ακριβώς τις διαφορές. Οι Ουζμπέκοι, Τουρκμένοι κλπ που ζουν στα κράτη τους, στις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, έχουν πολύ διαφορετική κουλτούρα και ζωή από τους ίδιους λαούς στο Αφγανιστάν. Οι των κρατικών οντοτήτων θεωρούν τους Αφγανούς πατριώτες τους ως κατσικοκλέφτες και πρωτόγονους, υποδεέστερους. Αντιστοίχως, οι Αφγανοί τουρκογενείς θεωρούν τους κατοίκους αυτών των κρατών δειλούς και κατώτερους, αφού παραδόθηκαν και επέτρεψαν να τους νικήσουν οι σοβιετικοί (κάτι που οι Αφγανοί δεν επέτρεψαν).
Για τους Παστούν, οι οποίοι αποτελούν μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού του Πακιστάν (γύρω στο 20%), ανάλογο ρόλο θα μπορούσε να παίξει το Πακιστάν. Ωστόσο, είναι ιδιαίτερο και πρέπει να καταγραφεί, ότι όλοι οι Αφγανοί, όπου και αν ανήκουν, ούτε επιθυμούν ούτε έδειξαν ποτέ να επιθυμούν είτε να δημιουργήσουν εθνικά κράτη είτε να ενταχθούν σε εθνικά κράτη. Η έννοια του εθνικού κράτους τους είναι αποτρόπαια και ξένη. Γι’ αυτούς το βασικότερο και το ενωτικό είναι το Ισλάμ. Το Αφγανιστάν είναι ένα Ισλαμικό Κράτος και οι Αφγανοί, όλοι, από όπου κι αν προέρχονται, θεωρούν ότι γεννιούνται καλοί μουσουλμάνοι – με τον τρόπο που οι χριστιανοί του Βυζαντίου θεωρούσαν ότι γεννιούνται καλοί, ορθόδοξοι χριστιανοί, θα τολμήσω την αναλογία.
Το ίδιο ισχύει και για το σιιτικό στοιχείο στο Αφγανιστάν, τους πολύπαθους Χαζάρα, που θεωρούνται απόγονοι των Μογγόλων και αποτελούν το περίπου 15% του πληθυσμού, σύμφωνα με τις ίδιες προβολές. Η θρησκευτική τους διαφορά αποτελεί και το λόγο όσων έχουν υποστεί από τους λοιπούς, τους σουνίτες, δια μέσου των αιώνων – ήταν οι διωκόμενοι κι οι σκλάβοι πάντα. Και, βεβαίως, είναι οι πιο γνωστοί εχθροί των ταλεμπάν.
Πέρα από όλες αυτές τις μεγάλες κοινότητες, υπάρχουν ακόμη 12 μικρότερες. Στο Αφγανιστάν μιλούνται τουλάχιστον 20 γλώσσες. Η χώρα ήταν και παραμένει – πέρα από την ελίτ του και το μικρόκοσμό της στην Καμπούλ- μια προνεωτερική κοινωνία.
Οι λαοί αυτοί, Παστούν, τουρκογενείς, Χαζάρα και όλοι οι άλλοι, δεν είναι εθνότητες και δε λειτουργούν ως εθνότητες εντός της χώρας. Υπάρχει διακριτκή ταυτότητα αλλά δεν υπάρχει εθνική ενότητα, ας το πούμε – οι όροι με τους οποίους διαχειριζόμαστε το Αφγανιστάν είναι ήδη λάθος… Ας μείνουμε στο σημαντικό: δεν υπάρχει κεντρική πολιτική για καμμία από αυτές τις κοινότητες και οι σχέσεις και οι αποφάσεις λαμβάνονται σε φυλετικό επίπεδο, ανά περιοχές, με βάση συγκεκριμένα ζητήματα και προβλήματα που προκύπτουν. Αυτά τα ίδια τα ζητήματα και προβλήματα, και οι λύσεις που επιλέγονται, αλλάζουν κάθε στιγμή τους συσχετισμούς. Είναι πολύ συχνό δύο χωριά λχ Παστούν να μισούνται μεταξύ τους και γι αυτό να εντάσσονται σε αντίθετα στρατόπεδα. Αλλά, σε κάποιο ζήτημα – όπως, λχ, η αντίσταση κατά της κατοχής – μπορεί να συνεργαστούν και να συνεργήσουν.
Η λέξη για την κατανόηση των κοινωνικών αυτών σχέσεων είναι το Καούμ (λατινιστί قوم, quwm). Στις εγκυκλοπαίδειες μεταφράζεται ως «η βασική κοινωνική ομάδα του Αφγανιστάν που βασίζεται στη συγγένεια, τον τόπο κατοικίας ή στο επάγγελμα.. Πολλές φορές μεταφράζεται ως φυλή αλλά η σχέση που περιγράφει η λέξη Καούμ περνάει τις γραμμές φυλών ή και εθνών… η λέξη χρησιμοποιείται στο Αφγανιστάν για να καταδείξει μορφές αλληλεγγύης. Οι αφγανοί αυτο-ορίζονται από το καούμ κι όχι από την φυλή ή την εθνότητα.. Η ταυτότητα Καούμ προσέθεσε στην δυσκολία της δημιουργίας εθνικής ταυτότητας στο Αφγανιστάν».
Με πιο απλά λόγια, το Καούμ σημαίνει «εμείς» – εμείς απέναντι στους όποιους «άλλους». Το «εμείς» όμως αυτό σε πολλές περιπτώσεις είναι ρευστό και μπορεί να αλλάζει βάσει των όσων προβάλλει και αναγκάζει η κάθε συγκυρία. Το «εμείς» αυτό καθορίζεται από το ερώτημα που βάζει είτε το άτομο είτε η Ιστορία. Και η εκάστοτε – βραχύχρονη ή μακρόχρονη – κοινωνική συμφωνία σε αυτό το Καούμ είναι που καθορίζει τις σχέσεις και τις θέσεις. Κι αυτό σημαίνει ότι το Καούμ δεν αφορά σε δεσμούς αίματος ή ακόμη και θρησκευτικής πίστης, αφορά τον τρόπο που η κάθε κοινωνία εντός του Αφγανιστάν αυτο-ορίζεται και βλέπει, ερμηνεύει και δρα στην παρούσα στιγμή. Είναι πολύ ευρύτερο το Καούμ σε περιόδους κατοχής, λχ, από το Καούμ σε περιόδους ησυχίας και ειρήνης (που γίνονται όλο και πιο σπάνιες). Οι ίδιες κοινότητες που ενώθηκαν για να διώξουν τους σοβιετικούς ή τους αμερικάνους, αμέσως μετά θα αυτοσυρικνώσουν το Καούμ, που ως εκείνη την ώρα περιελάμβανε και εκείνους που τώρα γίνονται «οι άλλοι».
Καταλήγοντας, ο τρόπος που οι νεωτερικές και μετανεωτερικές κοινωνίες βλέπουν τον κόσμο, το έθνος, το κράτος, την θρησκευτική πίστη, δεν είναι ο τρόπος που βλεπουν τον κόσμο και την ταυτότητά τους οι ίδιοι οι Αφγανοί. Δεν θα συνταχθούν πίσω από κανένα αφήγημα «εθνικής ανεξαρτησίας» – το εθνική και το ανεξαρτησία είναι πολύ χωριστά πράγματα για κείνους και το πρώτο δεν το έχουν στην κουλτούρα τους. Δεν θα συνταχθούν πίσω από το αφήγημα κανενός «εθνικού κράτους» – θεωρούν τα εθνικά κράτη, και των ομοίων τους, κατώτερα του Αφγανικού μουσουλμανικού πολύμορφου κόσμου, που όμως δεν πρόδωσε ποτέ τον Προφήτη. Δεν υπάρχει κανείς που να επιζητεί αποκοπή εδαφών, εθνική ομοιομορφία, βαλκανοποίηση ας το πω – όλα αυτά, αν εμφανιστούν ως σύντομα ανέκδοτα, είναι προϊόντα της δυτικής επιβολής. Κι επειδή για τους Αφγανούς η πολιτική είναι ένας συσχετισμός του τώρα και μόνον αυτού, και το κοινοτικό κύτταρο παραμένει η οικογένεια και το Καούμ, «η πολιτική χαράσσεται σαν προξενιό ή σαν να βρίσκονται σε ένα διαρκές παιγνίδι πόκερ» οι φυλές και οι κοινότητες, όπως έχει πει ο εθνολόγος και μελετητής του Αφγανιστάν Τόμας Μπάρφιλντ (πολλά στοιχεία αυτού του άρθρου είναι από τις έρευνές του, ας αναφερθεί).
Προξενιό σημαίνει, τώρα θα ζήσουμε μαζί, όσο αντέξουμε, διότι έτσι τα έφερε η μοίρα. Και πόκερ σημαίνει ότι παίζουμε το χαρτί που μας μοιράστηκε τώρα, αλλά περιμένουμε κι άλλο φύλλο και εκεί θα τα ξαναδούμε όλα. Είναι ο πραγματισμός μιας προνεωτερικής κοινωνίας, που τίποτε μοντέρνο δεν την έχει αγγίξει έξω από την Καμπούλ, που δεν γνωρίζει εθνικισμούς και που ενώνεται ή χωρίζεται, κατά το δοκούν, με κυρίαρχη την θρησκευτική της ταυτότητα.
Η θρησκευτική ταυτότητα και ο τρόπος που τους καθορίζει, με υποχρεώνουν να καταφύγω ξανά στο παράδειγμα του Βυζαντίου. Ο Μπάρφιλντ, που έζησε με τις φυλές του Αφγανιστάν τη δεκαετία του ’70, σημειώνει πως «η πίστη, η θρησκεία δεν είναι κάτι άλλο, χωριστό» για τον αφγανό. Ο διαχωρισμός κράτους και εκκλησίας, ας το πούμε, δεν τους περνάει κάν από το νου. Στην αναφορά του Αφγανιστάν ως Ισλαμικού Εμιράτου δεν αντέδρασε η συντριπτική πλειοψηφία των αφγανών, ακριβώς γιατί θεωρούν ότι η χώρα τους είναι Ισλαμικό Εμιράτο – όχι με την έννοια της από πάνω επιβολής της Σαρίας, αλλά με την έννοια της συνολικής λαϊκής πίστης. Όπως ακριβως για τον ρωμηό η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν η αυτοκρατορία της Ορθοδοξίας. Δεν υπάρχει, δηλαδή, αναλογία εδώ με την Ισλαμική επανάσταση στο Ιράν – άλλωστε, το Ιράν είναι μια χώρα του πρώτου κόσμου, παρά τις παράνομες και σκληρές και πολυετείς κυρώσεις που έχει υποστεί. Στο Ιράν η επιστροφή στο Ισλάμ ήταν η θεραπεία που επέλεξε μια αρχαία κοινωνία για να θεραπεύσει το βάρβαρο δυτικό τραύμα του μοντέρνου κόσμου, που της επιβλήθηκε απο τα πάνω. Στο Αφγανιστάν το Ισλάμ δεν υπέστη αυτό το βίαιο τραύμα. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι Αφγανοί κοιτούν μάλλον αφ΄υψηλού το Πακιστάν, γιατί «είναι μόνο 500 χρόνια μουσουλμάνοι, οι καϋμένοι, ενώ εμείς ακολουθήσαμε τον Προφήτη»…
Κι εδώ μπαίνει ένας ακόμη πολύ ενδιαφέρον «βυζαντινός» παράγοντας – η βεβαιότητα ότι οι νίκες κατά των εκάστοτε απίστων οφείλονται ακριβώς στην πίστη και στον τρόπο που πιστευουν οι Αφγανοί, σημαίνει ότι οι αφγανοί είναι βέβαιοι για την ορθοδοξία της ισλαμικής τους πίστης και κανείς δε μπορεί να τους κάνει μαθήματα επί του Ισλάμ: γεννιούνται στο σωστό Ισλάμ κι απόδειξη είναι η νίκη τους. Και εδώ αποδίδεται το γεγονός ότι οι σαλαφιστές και η Αλ-Κάιντα τα βρήκαν πολύ δύσκολα στο Αφγανιστάν – εδώ, και στην ιδιαίτερη παρουσία των Σούφι, που στο Αφγανιστάν δεν αγγίζει κανείς, καθώς αποτελούν το υπόγειο ενωτικό ρεύμα των Καούμ.
Χαρισματικό μυστικιστικό ρεύμα, γεννημένο μετά την εξορία των νεστοριανών ρωμιών στην Περσία, οι Σούφι αποτελούν το γέννημα αυτής της μαγικής σύμμιξης της μυστικής ρωμέικης παράδοσης με τον περσικό κόσμο και το Ισλάμ. Μπορεί σήμερα να γνωρίζουμε τους απογόνους τους δερβίσηδες, από την εργαλειοποίηση των Οθωμανών, και μπορεί πολλοί να τους θεωρούν χαμένους ή ελάχιστους, να καταγράφονται οι διωγμοί και οι καταστροφές των ιερών τους λχ στη Σαουδική Αραβία, όμως είναι παρόντες σε όλο τον μουσουλμανικό κόσμο και το Αφγανιστάν αποτελεί ένα από τα προπύργιά τους. Κυρίως γιατί οι Σούφι δεν αποτελούν χωριστό κομμάτι της κοινωνίας αλλά εντάσσονται στην Καούμ και έχουν, μάλιστα, έναν πολύ ιδιαίτερο ρόλο: αυτό του διαμεσολαβητή. Όταν το πολιτικό πόκερ φτάσει στον καυγά, όταν το πολιτικό προξενιό κινδυνεύει με διαζύγιο, οι ίδιες οι κοινότητες ζητούν την επέμβαση των σούφι. Και πάλι ο Μπάρφιλντ αναφέρει ότι σε παλαιότερη επίσκεψή του στην Κανταχάρ είδε άνδρες των Ταλεμπάν να προβαίνουν σε σουφιστικές τελετουργίες. Το αόρατο δίκτυο διασύνδεσης κι αλληλεπικάλυψης των Καούμ και η ιστορία αιώνων έχει δώσει στους Σούφι αυτή την εξαιρετική και πολύ βαθιά σχέση στην κοινωνία του Αφγανιστάν. Και εδώ, και συνολικά, οι σχέσεις που καθορίζουν την πολιτική, το δίκαιο, την καθημερινότητα είναι σχέσεις πνευματικές, που στηρίζονται στην παράδοση και το Καούμ.
Αφγανιστάν
 |
Το Αφγανιστάν (παστού/νταρί: افغانستان), είναι χώρα στη νότια κεντρική Ασία. Το επίσημο όνομα της χώρας, σύμφωνα με τη (μέχρι στιγμής) μη αναγνωρισμένη υπηρεσιακή κυβέρνησή της,[9] είναι Ισλαμικό Εμιράτο του Αφγανιστάν[10]. Η χώρα συνορεύει βόρεια με το Τατζικιστάν, το Τουρκμενιστάν και το Ουζμπεκιστάν, βορειοανατολικά με την Κίνα, ανατολικά και νότια με το Πακιστάν και δυτικά με το Ιράν. Έχει έκταση περίπου 647.500 τ.χλμ. και ο πληθυσμός (κατατάσσεται 42η στον κόσμο) της χώρας είναι 32.890.171 κάτοικοι, σύμφωνα με επίσημη εκτίμηση για τo 2020. Οι κάτοικοι ανήκουν κυρίως στις εθνότητες των Παστούν, των Τατζίκων, των Χαζάρων και των Ουζμπέκων.
Δείγματα ανθρώπινης παρουσίας στο Αφγανιστάν, ανιχνεύονται ήδη κατά τη Μέση Παλαιολιθική εποχή, ενώ η θέση της χώρας, ανάμεσα Άπω Ανατολή και Ασία υπήρξε πάντα στρατηγικής σημασίας, καθώς μπορούσε να ελέγχει τους διεθνείς δρόμους μεταφοράς εμπορευμάτων. Υπήρξε αντικείμενο κατακτήσεων τόσο από τον Μέγα Αλέξανδρο, την Αυτοκρατορία των Μαουρύα, τους Μουσουλμάνους Άραβες και τους Μογγόλους όσο και από τους Βρετανούς, Σοβιετικούς και Αμερικανούς.
Η νεότερη ιστορία του Αφγανιστάν ξεκινά τον 18ο αιώνα με τις δυναστείες των Χοτάκ και των Ντουρανί.
Προς τα τέλη του 19ου αιώνα, η περιοχή ανακηρύσσεται σε «ουδέτερη ζώνη» λόγω της διεκδίκησής του από τη Βρετανική και τη Ρωσική αυτοκρατορία.
Πρωτη Αγγλικη επεμβαση στο Αφγανισταν 1839
Στις 20 Φεβρουαρίου του 1839, ο βρετανικός στρατός πέρασε τον Ινδό. Αποτελούνταν από 12.000 περίπου άνδρες, με περισσότερους από 40.000 βοηθητικούς του στρατοπέδου, μαζί με τις νέες στρατολογίες του σάχη.
Ο Β΄ Αγγλοαφγανικός Πόλεμος ήταν η πολεμική σύρραξη μεταξύ Βρετανικών Ινδιών και του Εμιράτου του Αφγανιστάν από το 1878 ώς το 1880, όταν εμίρης ήταν ο Σερ Αλί Χαν, ο γιος του ιδρυτή της δυναστείας Μπαρακζάι, Ντοστ Μοχάμμαντ Χαν.
Ο Τρίτος Αγγλο-αφγανικός πόλεμος ή στο Αφγανιστάν ως πόλεμος της Ανεξαρτησίας , [4] ξεκίνησε στις 6 Μαΐου 1919, όταν το Εμιράτο του Αφγανιστάν εισέβαλε στη Βρετανική Ινδία και έληξε με ανακωχή στις 8 Αυγούστου 1919. Ο πόλεμος είχε ως αποτέλεσμα μια συνθήκη με τους Αφγανούς να αποκτούν ανεξαρτησία και να ελέγχουν τις εξωτερικές υποθέσεις από τη Βρετανία, και οι Βρετανοί αναγνωρίζουν τη γραμμή Durand ως σύνορο μεταξύ του Αφγανιστάν και της Βρετανικής Ινδίας.
Τελος η χώρα έγινε ανεξάρτητη σχηματίζοντας το 1926 το Βασίλειο του Αφγανιστάν.
Το 1973, μετά την εκδίωξη του Βασιλιά Μοχάμεντ Ζαχίρ Σαχ ύστερα από πραξικόπημα, σχηματίστηκε η Δημοκρατία του Αφγανιστάν.
Το 1978 ωστόσο, και πάλι μετά από στρατιωτικό πραξικόπημα, στην εξουσία ανήλθε το κομμουνιστικό Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα του Αφγανιστάν, και η χώρα ονομάστηκε Λαϊκή Δημοκρατία του Αφγανιστάν. Το 1979 ξέσπασε ο Σοβιετο-αφγανικός πόλεμος, όταν η Σοβιετική Ένωση εισέβαλλε στη χώρα προκειμένου να υπερασπιστεί την κυβέρνησή της και το καθεστώς από την εξέγερση των Μουτζαχεντίν. Με την απόσυρση των Σοβιετικών στρατευμάτων το 1996, η χώρα περιήλθε υπό το κράτος των Ισλαμιστών φονταμενταλιστών, των Ταλιμπάν, οι οποίοι κυβέρνησαν ως το 2001 εγκαθιδρύοντας το Ισλαμικό Εμιράτο του Αφγανιστάν.
Η επέμβαση των Αμερικανών αυτή τη φορά, και ο Πόλεμος κατά της Τρομοκρατίας θα διαλύσει το Ισλαμικό Εμιράτο, και στη θέση του θα εγκαταστήσει την Ισλαμική Δημοκρατία του Αφγανιστάν, το 2001. Η χώρα θα διολισθήσει στον εμφύλιο πόλεμο, από τον οποίο (και παρ’όλη την με όλα τα μέσα στήριξη του εθνικού στρατού από τους Αμερικανούς), νικητές θα εξέλθουν οι Ταλιμπάν. Με την οριστική αποχώρηση και των τελευταίων αμερικανικών στρατευμάτων, τον Αύγουστο του 2021, οι Ταλιμπάν, ολοκλήρωσαν την κατάληψη της χώρας, επαναδημιουργώντας το Ισλαμικό Εμιράτο.[11] Αν και το νέο καθεστώς έχει αναλάβει την εξουσία από τις 16 Αυγούστου του 2021 (μετά την είσοδο των Ταλιμπάν στην πρωτεύουσα της χώρας Καμπούλ), προς το παρόν δεν έχει αναγνωριστεί από κανένα κράτος.
Στο Αφγανιστάν τα τελευταία 20 χρόνια, βελτιώθηκαν οι δείκτες της βρεφικής θνησιμότητας, όπως και των ελλιποβαρών παιδιών, του προσδόκιμου ζωής και του επιπέδου διαβίωσης εν γένει. Η υγειονομική περίθαλψη και η εκπαίδευση έγιναν περισσότερο προσιτές στους κατοίκους, και ιδίως στις γυναίκες ωστόσο η βία και η διαφθορά συνεχίζουν να αποτελούν ενδημικά φαινόμενα. [12]
- Ετυμολογία
Το θέμα του ονόματος («Αφγάν-«), προέρχεται, σύμφωνα με ορισμένους μελετητές, από το σανσκριτικό όνομα Ασβακάν, που περιέγραφε τους αρχαίους κατοίκους της περιοχής του Ινδοκαυκάσου. Το Ασβακάν σημαίνει «ιππείς»[13]. Το τελευταίο μέρος του ονόματος, «-σταν» είναι ένα περσικό επίθημα που σημαίνει «γη των». Ως εκ τούτου, το «Αφγανιστάν» μεταφράζεται σε «γη των ιππέων», ή «γη των Αφγανών».
Ιστορικά, το εθνωνύμιο Αφγανός, χρησιμοποιήθηκε για να αναφερθεί στον λαό των Παστούν[14]. Άρα η ετυμολογία του ονόματος, μπορεί να μεταφραστεί και ως «γη των Παστούν».
Ιστορία
Προϊστορία στο Αφγανιστάν, από περίπου 50000 έτη πριν. Η περιοχή φιλοξένησε πληθυσμούς που ασχολούνταν με τη γεωργία και κοινότητες που ήταν από τις πιο ανεπτυγμένες για τα δεδομένα της εποχής. Υπάρχουν μάλιστα πολύ, που συγκρίνουν τα ευρήματα του προϊστορικού Αφγανιστάν, με αυτά της προϊστορικής Αιγύπτου[15][16].
Σκηνές Αφγανών νομάδων στο βορειοδυτικό Αφγανιστάν. Στην περιοχή αυτή, υπήρξαν αγροτικές κοινότητες από το 7000 π.Χ.
Αρχαιότητα
Η περιοχή (κυρίως στα ανατολικά) ήταν μέρος του ιστορικού πολιτισμού της Κοιλάδας του Ινδού, αν και το κέντρο του πολιτισμού αυτού βρίσκεται στο σημερινό Πακιστάν και στη βορειοανατολική Ινδία. Μια σημαντική εμπορική πόλη στο σημερινό Αφγανιστάν, είναι η πόλη Σορτουγκάι, στο βορειοανατολικό Αφγανιστάν, που βρισκόταν κοντά σε ορυχεία λάπις λάζουλι[17].
Μετά το 2000 π.Χ., έγινε μια μεγάλη μετακίνηση νομάδων από τα βόρεια, και έπειτα από τις διάφορες πληθυσμιακές μεταβολές, διαμορφώθηκε στην περιοχή, η αρχαία χώρα της Αριανής[18]. Αργότερα, περί το 600 π.Χ., η περιοχή κατακτήθηκε από τους Πέρσες, οι οποίοι χώρισαν τη χώρα στις περιοχές της Καρμανίας, της Γεδρωσίας, της Δραγγιανής, της Αραχωσίας, της Αρίας και της Βακτριανής. Μόνο οι τρεις τελευταίες αποτελούν μέρος του σημερινού Αφγανιστάν (η Αραχωσία στα νότια, η Αρία και η Βακτριανή στα βόρεια), ενώ αναφέρεται ότι ήταν πολύ μεγάλης σημασίας για τους Πέρσες η περιοχή της Αραχωσίας, καθώς θεωρούνταν το δεύτερο κέντρο του Ζωροαστρισμού, αλλά φυσικά και η Βακτριανή, που ήταν η πατρίδα του ίδιου του Ζωροάστρη[19][20].
Με τη διάλυση της Αυτοκρατορίας των Περσών από τους Έλληνες, κατά την εκστρατεία του Αλεξάνδρου του Μέγα, τα μακεδονικά στρατεύματα εισήλθαν στην περιοχή του Αφγανιστάν, το 330 π.Χ. Μετά τη σύντομη διάρκεια της Αυτοκρατορίας του Αλέξανδρου, την περιοχή ήλεγξε το διάδοχο κράτος της Σελευκιδικής Αυτοκρατορίας, έως το 305 π.Χ.. Τότε, μεγάλο μέρος του σημερινού Αφγανιστάν δόθηκε στην Αυτοκρατορία των Μαουρύα, ως όρος που τέθηκε σε μια συνθήκη συμμαχίας μεταξύ των δύο αυτοκρατοριών. Οι Μαουρύα (Ινδοί) ήλεγχαν την περιοχή νότια του Χίντου Κους μέχρι την ανατροπή τους περίπου το 185 π.Χ.
Χρυσά νομίσματα από την εποχή του βασιλιά Ευκρατίδη.
Το 185 π.Χ., εξαιτίας της παρακμής των Μαουρύα, προήλθε η ελληνιστική ανακατάληψη της περιοχής υπό τους Έλληνο-Βακτριανούς. Το νέο βασίλειο ονομάστηκε Ελληνικό Βασίλειο της Βακτριανής και συμπεριλάμβανε τα σημερινά κράτη του Αφγανιστάν, του Πακιστάν, του Ουζμπεκιστάν, του Τατζικιστάν, του Τουρκμενιστάν, καθώς και τμήματα του Ιράν και της Ινδίας. Το 180 π.Χ., το ανατολικό τμήμα του Βασιλείου της Βακτριανής (ανατολικό Αφγανιστάν, Πακιστάν, τμήματα της Ινδίας) αποσπάτησε από αυτό, με αποτέλεσμα την ίδρυση του Ινδοελληνικού Βασιλείου, που αποτέλεσε το ανατολικότερο άκρο του Ελληνιστικού κόσμου[21][22]. Η ελληνιστική περίοδος φαίνεται να ήταν μια εποχή μεγάλης άνθισης και ακμής για την περιοχή. Αυτό επιβεβαιώνεται και από τον Στραβών, που κάνει λόγο για «βασίλειο των χιλίων πόλεων» αναφερόμενος στη Βακτριανή, καθώς και από τον αριθμό νομισμάτων που κόπηκαν τότε. Χαρακτηριστικό ότι μέχρι και σήμερα, η Τράπεζα του Αφγανιστάν χρησιμοποιεί στο έμβλημά της, τη φράση «Βασιλέως Μεγάλου Ευκρατίδου«, γραμμένη στα ελληνικά. Ανασκαφές έχουν αποκαλύψει τη μεγάλη κλίμακα των αρδευτικών έργων που που ολοκληρώθηκαν στην περιοχή κατά της ελληνιστική περίοδο. Επιπλέον, εντοπίστηκαν και ανασκάφηκαν αρκετές νέες τοποθεσίες πόλεων ή οχυρωμένων οικισμών. Γενικά πρόκειται για τοποθεσίες πόλεων που ιδρύθηκαν στα τελευταία χρόνια της ύπαρξης του βασιλείου και είναι μικρότερες από αυτές των πόλεων που ιδρύθηκαν από τους Σελευκίδες, με έντονο στρατιωτικό χαρακτήρα, ακροπόλεις και επάλξεις. Εν τω μεταξύ, τον πρώτο αιώνα π.Χ. εμφανίζεται και ο Δρόμος του Μεταξιού και η περιοχή του σημερινού Αφγανιστάν ανθίζει με το εμπόριο, με διαδρομές προς την Κίνα, την Ινδία, την Περσία και βόρεια προς το σημερινό Ουζμπεκιστάν[23]. Η τελευταία περίοδος του Ελληνο-Βακτριανού βασιλείου χαρακτηρίζεται από τη βασιλεία των Ευκρατίδων, οι οποίοι ανέτρεψαν τον Δημήτριο και έτσι ξεκίνησαν μια μακρά σύγκρουση με τους απογόνους του Ευθύδημου που παρέμειναν στην εξουσία στην Ινδία, η οποία συνεχίστηκε υπό τους διαδόχους του. Οι παρατεταμένες εχθροπραξίες πιθανώς εξηγούν, εν μέρει, γιατί το βασίλειο έχασε τη δύναμή του και υπέκυψε σε νομαδική εισβολή, η οποία έβαλε τέλος στην ελληνική κυριαρχία στην περιοχή[24]. Σήμερα, ορισμένες φυλές στα σύνορα Πακιστάν-Αφγανιστάν με κυριότερη από αυτές τη φυλή Καλάς, διατηρούν χαρακτηριστικά που τους συνδέουν με τους Έλληνο-βακτριανούς.
Στα ανατολικά, το Ινδοελληνικό Βασίλειο διατηρήθηκε περισσότερο, μέχρι το 10 μ.Χ. Κατά τους δύο αιώνες της κυριαρχίας τους, οι Ινδοέλληνες βασιλείς συνδύασαν την ελληνική και τις ινδοϊρανικές γλώσσες και σύμβολα, όπως μαρτυρείται από τα νομίσματα της περιόδου, καθώς και τα θρησκευτικά έθιμα του Ινδουισμού, Βουδισμού, και της αρχαίας ελληνικής θρησκείας, όπως φαίνεται από τα αρχαιολογικά τεκμήρια στις πόλεις τους. Υπήρξαν υποστηρικτές του Βουδισμού, τον οποίο συνδύασαν με ινδουιστικά και ελληνιστικά στοιχεία.[25] Ο πολιτισμικός αυτός συνδυασμός είναι συλλογικά γνωστός ως ελληνοβουδισμός και ελληνοβουδιστική τέχνη.[26] Οι Ινδοέλληνες σταμάτησαν ως πολιτική οντότητα περί το 10 μ.Χ. μετά τις επιδρομές των Κουσανιτών και των Ινδοσκυθών, αν και υπήρξαν ομάδες ελληνικού πληθυσμού που πιθανώς παρέμειναν για αρκετούς αιώνες υπό την ηγεμονία των Ινδοπάρθων και των Κουσανιτών.
Άγαλμα του Βούδα, κατασκευασμένο επί κυριαρχίας των Κοσσανών
Στα μέσα έως τα τέλη του 1ου αιώνα μ.Χ., η Αυτοκρατορία των Κοσσανών με κέντρο το Αφγανιστάν, έγινε μεγάλος προστάτης του βουδιστικού πολιτισμού, κάνοντας τον βουδισμό να ανθίσει σε όλη την περιοχή. Οι Κοσσανοί ανατράπηκαν από τους Σασσανίδες τον 3ο αιώνα μ.Χ., και στη συνέχεια ακολούθησε μια περίοδος συνεχών ανακατατάξεων. Αρχικά, οι Σασσανίδες ανατρέπονται από τους Κυδαρίτες (320 μ.Χ. – 467 μ.Χ.), οι οποίοι με τη σειρά τους αντικαταστάθηκαν από τους Εφθαλίτες (408 μ.Χ. – 670 μ.Χ.)[27].
Μεσαίωνας
Από τον 7ο μέχρι τον 18ο αιώνα ακολούθησαν οι πρώτες μουσουλμανικές δυναστείες σημαντικότερες των οποίων ήταν οι Γαζναβίδες ή Γαζνεβίδες, οι Γκούριοι ή Γουρίδες, μέχρι της εισβολής των Μογγόλων των οποίων ακολούθησε ο Ταμερλάνος ή Τιμούρ που εγκαθίδρυσε τη δυναστεία των Τιμουρίδων. Αυτή αντικαταστάθηκε από τη δυναστεία των Σαφαβίδων και αυτή από την τελευταία των Μπαρακζάι. Οι πρώτοι μουσουλμάνοι έφτασαν στα εδάφη του Αφγανιστάν το 642 μ.Χ. με μικτή αποδοχή. Πριν τον εξισλαμισμό του Αφγανιστάν οι περισσότεροι κάτοικοι ήταν Βουδιστές και Ζωροάστρες, οι οποίοι έχουν αφήσει την κληρονομιά τους στη χώρα.
Από τον 14ο αιώνα αρχίζει πλέον και οργανώνεται το Αφγανιστάν ως κράτος.
Οι Αφγανοί κατάφεραν, ύστερα από πολλούς πολέμους, να επιβληθούν στις άλλες εθνότητες. Τον 19ο αιώνα άρχισε ο πρώτος πόλεμος των Αφγανών με τους Βρετανούς. Αφού κατέλαβαν και το Πακιστάν, άρχισαν να προχωρούν βορειότερα. Τελικά, το 1842 οι Αφγανοί κατάφεραν να εκδιώξουν τους Βρετανούς από τη χώρα τους, για να ακολουθήσει δεύτερος πόλεμος, το 1878-1880, κατά τον οποίο οι Βρετανοί πέτυχαν να θέσουν το Αφγανιστάν κάτω από τον έλεγχο του Άγγλου αντιβασιλέα των Ινδιών. Ο ανταγωνισμός της Ρωσίας και της Βρετανίας για την κυριαρχία στην κεντρική Ασία και την ινδική υποήπειρο (βλέπε το λήμμα Μεγάλο Παιχνίδι) οδήγησε στη δημιουργία του διαδρόμου του Ουαχάν το 1893, για να χωρίσει τη Βρετανική Ινδία από τη Ρωσία, δημιουργώντας το σημερινό σχήμα της χώρας.
Νεότερη εποχή
Στον τρίτο αγγλο-αφγανικό πόλεμο του 1919, οι Αφγανοί κατάφεραν τελικά να νικήσουν τους Άγγλους και να τους υποχρεώσουν να αναγνωρίσουν την ανεξαρτησία τους. Στην περίοδο του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου το Αφγανιστάν τήρησε απόλυτη ουδετερότητα απέναντι και στα δύο στρατόπεδα. Το 1973 ανατράπηκε η μοναρχία και τη διακυβέρνηση ανάλαβε το καθεστώς Νταούντ, που ανατράπηκε, μετά από στρατιωτικό πραξικόπημα, το 1978.
Την εξουσία ανάλαβε το καθεστώς Ταράκι, το οποίο τήρησε φιλοσοβιετική στάση. Το 1980 ανατράπηκε και αυτό. Ακολούθησε η εγκατάσταση νέου φιλοσοβιετικού καθεστώτος και η κατάληψη της χώρας από στρατεύματα της ΕΣΣΔ.
Οι σοβιετικές δυνάμεις συνάντησαν σθεναρή αντίσταση από ένοπλες ομάδες ανταρτών μουτζαχεντίν. Στα πλαίσια της στρατηγικής του Ψυχρού Πολέμου,
οι μουτζαχεντίν υποστηρίχθηκαν από τις ΗΠΑ, το Πακιστάν, την Κίνα, το Ιράν και τη Σαουδική Αραβία.
Οι πολεμικές συρράξεις αναγκάζουν χιλιάδες ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις εστίες τους.[29] Οι σοβιετικοί αποχωρούν το 1989 και ακολουθεί μια ακόμα περίοδος αστάθειας κατά την οποία αναδεικνύεται το ισλαμικό φονταμενταλιστικό κίνημα των Ταλιμπάν. Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης επιτάχυνε την ανάδυση των ισλαμιστών φονταμενταλιστών, καθώς η χρήσιμη οικονομική βοήθεια της Σοβιετικής Ένωσης προς το Αφγανιστάν διεκόπη. Οι Ταλιμπάν καταλαμβάνουν την Καμπούλ το 1996 και επιβάλουν ένα αυστηρό ισλαμικό καθεστώς βασισμένο στη Σαρία, απαγορεύοντας τη μουσική, την τηλεόραση και καταπιέζοντας τις γυναίκες. Η φιλοδυτική Βόρεια Συμμαχία διατήρησε υπό τον έλεγχο της ορισμένες περιοχές στο βορρά, εκπέμποντας ένα τηλεοπτικό σταθμό στις περιοχές αυτές. Τη διοικούσαν διάφοροι στρατηγοί και είχε στήριξη από τη Δύση. Το 2001 οι Ταλιμπάν ανατινάζουν δύο γιγάντια σκαλισμένα στον βράχο αγάλματα του Βούδα στην περιοχή Μπαμιγιάν.[30][31]
Μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 οι ΗΠΑ, η Βρετανία και συμμαχικές δυνάμεις αναλαμβάνουν στρατιωτική δράση και ανατρέπουν το καθεστώς των Ταλιμπάν. Με απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ στη χώρα εγκαθίσταται διεθνής στρατιωτική δύναμη, τη διοίκηση της οποίας ανέλαβε το 2003 το NATO.[32] Το 2004 διενεργούνται εκλογές και πρόεδρος εκλέγεται ο Χαμίντ Καρζάι. Έκτοτε το κίνημα των Ταλιμπάν έχει ανασυγκροτηθεί και επιτίθεται στις ξένες στρατιωτικές δυνάμεις, αλλά και στην κυβέρνηση της χώρας. Μετά από δεκαετίες πολιτικής αστάθειας και πολεμικών επιχειρήσεων η ανθρωπιστική κρίση έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Εκατομμύρια Αφγανοί προσφυγές έχουν εγκαταλείψει τη χώρα και η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες έχει συστήσει επιχείρηση για να διαχειριστεί την κρίση.[33]
Κατά τη διάρκεια της προγραμματισμένης αποχώρησης των αμερικανικών στρατευμάτων και του ΝΑΤΟ το 2021, οι Ταλιμπάν ξεκίνησαν να προελαύνουν (από τον Μάιο του 2021) και ανέκτησαν γρήγορα τον έλεγχο του Αφγανιστάν, μέσα σε τρεισήμισι μήνες. Οι Αφγανικές Ένοπλες Δυνάμεις, προέβαλαν μια σχεδόν ανύπαρκτη αντίσταση και η Ισλαμική Δημοκρατία του Αφγανιστάν διαλύθηκε στις 15 Αυγούστου 2021, όταν οι Ταλιμπάν εισήλθαν στην πρωτεύουσα Καμπούλ. Μέλη της αφγανικής κυβέρνησης παραδόθηκαν και το μεγαλύτερο μέρος της αφγανικής ηγεσίας εγκατέλειψε τη χώρα. Το γεγονός αποδόθηκε στην αντιληπτή αμερικανική παρακμή. Πολλοί άνθρωποι παγιδεύτηκαν μετά την ταχεία και απροσδόκητη κατάρρευση της αφγανικής κυβέρνησης, προκαλώντας κρίση, με δεκάδες χιλιάδες Αμερικανούς πολίτες, και εκείνους άλλων συμμαχικών χωρών, να βρίσκονται εγκλωβισμένοι στις περιοχές που ελέγχονται από τους Ταλιμπάν. Μετά την πτώση της Καμπούλ, συστάθηκε το Εθνικό Μέτωπο Αντίστασης του Αφγανιστάν, το οποίο διεξήγαγε την Αντίσταση του Πάντζσιρ και αμφισβήτησε την ηγεσία των Ταλιμπάν, αναγνωρίζοντας ως πρόεδρο της χώρας, τον Αμρουλάχ Σαλέχ. Παρόλα αυτά η αντίσταση διαλύθηκε από τους Ταλιμπάν στις αρχές Σεπτεμβρίου, με τον Σαλέχ να αυτοεξορίζεται στο Τατζικιστάν.
Παρόλο που καμία κυβέρνηση δεν αναγνώρισε το Ισλαμικό Εμιράτο του Αφγανιστάν οι κυβερνήσεις της Κίνας, του Πακιστάν, της Ρωσίας, της Σαουδικής Αραβίας και των Ηνωμένων Πολιτειών δήλωσαν ότι ενδέχεται να αναγνωρίσουν την κυβέρνηση των Ταλιμπάν εάν σέβεται τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.[42]
Η Σούκρια Μπαρακζάι(D/R), της φυλής των Παστούν, ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών και πολιτικός
Ο Αμρουλάχ Σαλέχ, από τη φυλή των Τατζίκων πρώην Αντιπρόεδρος της χώρας.
Η Σίμα Σαμάρ,της φυλής των σιιτών Χαζάρων(D/R), ακτιβίστρια γιατρός και πολιτικός
Δημογραφία
Στο Αφγανιστάν κατοικούν 50 περίπου εθνότητες που καθεμιά έχει και τη δική της γλώσσα. Από το 1930, στο Αφγανιστάν καθιερώθηκαν ως επίσημες γλώσσες η Παστού και η Περσική, γνωστή ως νταρί. Τα νταρί και τα περσικά έχουν ελάχιστες διαφορές μεταξύ τους. Οι άλλες γλώσσες, όπως η ουζμπεκική και η τουρκμενική, είναι επίσημες γλώσσες στις περιοχές στις οποίες ομιλούνται. Την παστού τη μιλάνε κυρίως οι Αφγανοί (Παστούν), ενώ η άλλη μεγάλη εθνότητα, οι Τατζίκοι, μιλάνε την περσική γλώσσα, την οποία και θεωρούν ως πιο εξελιγμένη γλώσσα. Οι Τατζίκοι μιλούν την τατζικική γλώσσα, που είναι μια γλώσσα που συγγενεύει πολύ με τα περσικά και γράφεται με πέρσι αραβικό αλφάβητο (ενώ στο Τατζικιστάν γράφεται με κυριλλικό).
Η κυριότερη θρησκεία στο Αφγανιστάν είναι το Ισλάμ, κυρίως όμως οι Αφγανοί είναι μουσουλμάνοι σουνίτες, με εξαίρεση μερικές μειονότητες που είναι μουσουλμάνοι σιίτες, ενώ όλες οι γλώσσες τις χώρας γράφονται σε αραβικούς χαρακτήρες, όπως και στο Ιράν ή το Πακιστάν. Ο πληθυσμός είναι πολύ ανισομερώς κατανεμημένος, ως αποτέλεσμα φυσικά της μορφολογίας του εδάφους.
Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2019 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, ήταν 63,2 χρόνια (63,3 χρόνια οι άνδρες και 63,2 οι γυναίκες)
Πόλεις
Πρωτεύουσα του Αφγανιστάν είναι η Καμπούλ (3.043.532 κάτοικοι). Άλλη σπουδαία πόλη είναι η Κανταχάρ με 391.190 κατοίκους. Την πόλη αυτή την ίδρυσε ο Μέγας Αλέξανδρος και είχε γίνει πολλές φορές πρωτεύουσα του κράτους.
Άλλες πόλεις είναι: η Χεράτ ή Χαράτ (272.806 κατ.), που βρίσκεται στην κοιλάδα Χάρι – Ραντ, η Μαζάρι Σαρίφ (303.282 κατ.), η Τζαλαλαμπάντ (200.331 κατ.). Πολλές από τις μεγάλες πόλεις του Αφγανιστάν δεν έχουν κάποια εθνότητα η οποία αποτελεί πλειοψηφία, λόγω της εσωτερικής μετανάστευσης από άλλες περιοχές της χώρας, αλλά σε κάθε περίπτωση οι μεγαλύτερες πόλεις της χώρας έχουν εθνοτική ποικιλομορφία.
| Κατάταξη | Όνομα | Διοικητική περιφέρεια | Πληθ. |
|---|---|---|---|
| 1 | Καμπούλ | Καμπούλ (περιοχή) | 3.043.532 |
| 2 | Κανταχάρ | Κανταχάρ (περιοχή) | 391.190 |
| 3 | Μαζάρι Σαρίφ | Μπαλχ (περιοχή) | 303.282 |
| 4 | Χεράτ | Χεράτ (περιοχή) | 272.806 |
| 5 | Τζαλαλαμπάντ | Νανγκαράρ (περιοχή) | 200.331 |
| 6 | Κουντούζ | Κουντούζ (περιοχή) | 161.902 |
| 7 | Γκαζνί | Γκαζνί (περιοχή) | 141.000 |
| 8 | Μπαλχ | Μπαλχ (περιοχή) | 114.883 |
| 9 | Πουλ-ι-Χομρί | Μπαγκλάν (περιοχή) | 108.449 |
| 10 | Γκαρντέζ | Πακτιά (περιοχή) | 103.601 |
Κυβέρνηση
Στις 7 Σεπτεμβρίου του 2021, ορίστηκε προσωρινή κυβέρνηση με μέλη που προέρχονται κυρίως από τους Ταλιμπάν, δύο από την εξτρεμιστική οργάνωση Δίκτυο Χακκάνι και έναν ανεξάρτητο πολιτικό. Ηγέτης της νέας κυβέρνησης είναι ο εμίρης Χαϊμπατουλάχ Αχουντζάντα, ενώ πρωθυπουργός ορίστηκε ο Μοχάμεντ Χασάν Ακχούντ. Αίσθηση προκάλεσε η επιλογή του ηγέτη του δικτύου Χακκάνι, Σιρατζουντίν Χακκάνι, για τη θέση του υπουργού Εσωτερικών, ο οποίος καταζητείται ως τρομοκράτης από το FBI.[50]
Συγκοινωνία
Τα μέσα συγκοινωνίας του Αφγανιστάν είναι ελάχιστα, ενώ δεν υφίσταται καθόλου σιδηροδρομικό δίκτυο. Το οδικό δίκτυο βρίσκεται σε πολύ άσχημη κατάσταση και μόνο λίγοι δρόμοι είναι ελεύθεροι ολόκληρο το χρόνο για την κίνηση των αυτοκινήτων, ενώ οι περισσότεροι τον χειμώνα καλύπτονται με χιόνια και γίνονται αδιάβατοι. Το συνολικό οδικό δίκτυο της χώρας δεν ξεπερνά τα 35000 χιλιόμετρα. Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.[52]
Οικονομία και Ορυκτός Πλούτος
Η αφγανική οικονομία είναι, ως επί το πλείστον, αγροτική. Το Αφγανιστάν είναι διάσημο για τα ρόδια , σταφύλια , βερίκοκα , πεπόνια και πολλά άλλα είδη φρούτων.
Ωστόσο, η μεγάλη φτώχεια σε συνδυασμό με τα χαμηλά κέρδη που αποφέρει η καλλιέργεια φρούτων, ωθεί πολλούς αφγανούς προς τις παράνομες καλλιέργειες, με κυριότερη αυτήν του οπίου. Το Αφγανιστάν σήμερα είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας οπίου παγκοσμίως, ενώ τα κέρδη που αποφέρει εκτιμάται ότι αντιστοιχούν στο 11% την οικονομίας της χώρας. Το γεγονός αυτό έχει σοβαρές κοινωνικές επιπτώσεις, αφού η χώρα έχει μεγάλο αριθμό εξαρτημένων στα οπιοειδή, όπως την ηρωίνη.Εκτιμάται ότι το Αφγανιστάν σήμερα καλύπτει περισσότερο από το 80% της παγκόσμιας παραγωγής οπίου και ηρωίνης.Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, ακόμη κι εν μέσω πανδημίας η καλλιέργεια παπαρούνας εκτινάχθηκε 37%. Υπολογίζεται ότι το ιστορικό ρεκόρ κατεγράφη το 2017 με την παραγωγή οπίου να εκτινάσσεται στους 9.900 τόνους και τις πωλήσεις να φτάνουν στο 1,4 δισ. δολάρια ή στο 7% του ΑΕΠ του Αφγανιστάν. Αν συνυπολογίσει κανείς τα παράγωγα του οπίου και τις εξαγωγές τους η συνολική οικονομία των ναρκωτικών του Αφγανιστάν φτάνει τα 6,6 δισ. δολάρια.
Παρά τη μικρή βιομηχανία του το Αφγανιστάν είναι πλούσιο σε μεταλλεύματα.
Το Αφγανιστάν διαθέτει πλούσια ανεκμετάλλευτα κοιτάσματα ορυκτών πρώτων υλών, η αξία των οποίων εκτιμάται από 1 έως 3 τρισ. δολάρια. Ειδικότερα διαθέτει τεράστια αποθέματα μεταλλευμάτων, κυρίως χαλκού, σιδήρου, μολύβδου και λιθίου, επίσης κοιτάσματα γαιανθράκων και πετρελαίου, πολύτιμων και ημιπολύτιμων λίθων, καθώς και μαρμάρου, το οποίο εξορύσσεται με απαρχαιωμένα μέσα και εξοπλισμό, σε διάφορες περιοχές του Αφγανιστάν.Το Αφγανιστάν παραμένει μια από τις φτωχότερες χώρες στον κόσμο.Το 2010, Αμερικανοί στρατιωτικοί αξιωματούχοι και γεωλόγοι αποκάλυψαν ότι η χώρα, η οποία βρίσκεται στο σταυροδρόμι της Κεντρικής και Νότιας Ασίας, έχει κοιτάσματα ορυκτών αξίας σχεδόν 1 τρισεκατομμυρίου δολαρίων που θα μπορούσαν να αλλάξουν δραματικά τις οικονομικές της προοπτικές.Κοιτάσματα ορυκτών όπως ο σίδηρος, ο χαλκός και ο χρυσός είναι διάσπαρτα σε όλη τη χώρα. Υπάρχουν επίσης και σπάνια ορυκτά, με πιο σημαντικό κι ένα από τα μεγαλύτερα ανεκμετάλλευτα κοιτάσματα λιθίου στον κόσμο – ένα βασικό αλλά σπάνιο συστατικό στις επαναφορτιζόμενες μπαταρίες και άλλες τεχνολογίες ζωτικής σημασίας για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης.«Το Αφγανιστάν είναι σίγουρα μια από τις πλουσιότερες περιοχές σε παραδοσιακά πολύτιμα μέταλλα, αλλά και τα μέταλλα [που απαιτούνται] για την αναδυόμενη οικονομία του 21ου αιώνα», δήλωσε στο CNN ο Rod Schoonover, επιστήμονας και ειδικός σε θέματα ασφάλειας.
Το Αφγανιστάν επίσης είναι γνωστό για τα χαλιά του. Τα Αφγανικά χαλιά Μπουχαρα που κατασκευαζουν στον Βορρα οι Τουρκογενεις διαφέρουν από τα περσικά και έχουν μεγάλη ζήτηση παγκοσμίως.
Το ΑΕΠ της χώρας το 2020 ηταν 19,81 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ η ροή της βοήθειας από το εξωτερικό κάλυψε το 42,9% του ΑΕΠ, σύμφωνα με τα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας.«Το Αφγανιστάν εξαρτάται υπερβολικά από την ξένη βοήθεια», επισημαίνει η Βάντα Φέλμπαμπ-Μπράουν, ειδική για το Αφγανιστάν στο Brookings Institution, εξηγώντας ότι το ύψος της ξένης βοήθειας είναι τουλάχιστον «10 φορές μεγαλύτερο» από τα εισοδήματα των Ταλιμπάν.Όταν ξεκίνησε η πανδημία το 47,3% του πληθυσμού του ζούσαν κάτω από το εθνικό όριο της φτώχειας.
Το Αφγανιστάν έχει ως νόμισμα το αφγάνι.
Φρίντριχ Ενγκελς Ο πρωτος Βρετανο Αφγανικος Πολεμος
Το άρθρο του Φρ. Ενγκελς γράφτηκε τον Iούλιο και τις δέκα πρώτες μέρες του Aυγούστου 1857, και δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στη The New American Cyclopaedia, τ. I, 1858.
Tο Aφγανιστάν: μια εκτεταμένη χώρα της Aσίας, βορειοδυτικώς της Iνδίας.
Bρίσκεται μεταξύ της Περσίας και των Iνδιών, και στην άλλη διεύθυνση μεταξύ της οροσειράς Iνδοκούς και του Iνδικού Ωκεανού. Παλαιότερα περιελάμβανε και τις περσικές επαρχίες Χορασάν και Χοχιστάν, μαζί με τη Xεράτ, το Mπαλουχιστάν, το Kασμίρ και το Σίντ, και ένα σημαντικό μέρος του Παντζάμπ. Στα σημερινά όριά του πιθανόν να μην ζουν περισσότεροι από 4.000.000 κάτοικοι. Tο ανάγλυφο του Aφγανιστάν είναι πολύ ακανόνιστο, στο βορρά ψηλά οροπέδια, ογκώδη βουνά, βαθιές κοιλάδες και φαράγγια. Όπως όλες οι ορεινές τροπικές χώρες έχει ευρεία ποικιλία κλίματος. Στο Iνδοκούς, χιόνι καλύπτει τις ψηλές κορυφές του όλο το χρόνο, ενώ στς πεδιάδες το θερμόμετρο σκαρφαλώνει στους 130 βαθμούς Φαρενάιτ (περ. 54 βαθμοί Kελσίου). H ζέστη είναι περισσότερη στα ανατολικά μέρη, παρά στα δυτικά, αλλά το κλίμα είναι γενικά ψυχρότερο από αυτό της Iνδίας· και, αν και οι διαφορές στην θερμοκρασία μεταξύ χειμώνα και καλοκαιριού ή μέρας και νύχτας, είναι πολύ μεγάλες, η χώρα είναι γενικά υγιεινή. Oι κυριότερες ασθένειες είναι πυρετοί, καταρροές και οφθαλμία. Σε μερικές περιπτώσεις η σύφιλη είναι καταστροφική. Tο χώμα είναι εξαιρετικά εύφορο. Στις οάσεις των αμμωδών ακτών φύονται χουρμαδιές· ζαχαροκάλαμα και βαμβάκι στις θερμές πεδιάδες· ευρωπαϊκά φρούτα και λαχανικά αναπτύσσονται πλούσια στα άνδηρα στις πλαγιές των λόφων σε ύψος 6-7.000 ποδιών. Tα βουνά καλύπτονται από ευγενή δάση, όπου συχνάζουν αρκούδες, λύκοι και αλεπούδες, ενώ το λιοντάρι, η λεοπάρδαλη και η τίγρης συναντώνται σε περιοχές συγγενείς με τις συνήθειες τους. Δεν λείπουν τα ζώα τα χρήσιμα στον άνθρωπο. Yπάρχει μια καλή ποικιλία προβάτου της περσικής ράτσας. Tα άλογα είναι καλού μεγέθους και ράτσας. Oι καμήλες και τα γαϊδούρια χρησιμοποιούνται ως υποζύγια και οι πάπιες, οι χήνες και οι γάτες υπάρχουν σε μεγάλο αριθμό. Eκτός από το Iνδοκούς, που αποτελεί συνέχεια των Iμαλαΐων, υπάρχει άλλη μια οροσειρά που ονομάζεται Σουλαϊμάν, στα νοτιοδυτικά. Kαι μεταξύ του Aφγανιστάν και του Mπαλκ βρίσκεται μια οροσειρά γνωστή ως η οροσειρά Παροπαμισάν, για την οποία πολύ λίγες πληροφορίες έχουν φτάσει την Eυρώπη. Tα ποτάμια είναι λίγα. Tα πιο σημαντικά είναι ο Xιλμάντ και ο Kαμπούλ. Πηγάζουν από το Iνδοκούς, ο Kαμπούλ ρέει ανατολικά και συναντάει τον Iνδό κοντά στο Aττοκ· ο Xιλμάντ ρέει δυτικά μέσω της περιοχής του Σεϊστάν και καταλήγει στη λίμνη Tζιρέχ. O Xιλμάντ έχει την ιδιαιτερότητα να υπερχειλίζει όπως ο Nείλος, φέρνοντας ευφορία στο έδαφος, το οποίο, εκτός των ορίων της πλημμύρας είναι αμμώδης έρημος. Oι κύριες πόλεις του Aφγανιστάν είναι η Kαμπούλ, η πρωτεύουσα, το Γαζνί, η Πεσαβάρ και η Kανταχάρ. H Kαμπούλ είναι μια όμορφη κωμόπολη στις όχθες του ποταμού με το ίδιο όνομα. Tα κτήρια είναι ξύλινα, περιποιημένα και ευρύχωρα, και η πόλη περιτριγυρισμένη από όμορφους κήπους έχει μια ευχάριστη όψη. Περιβάλλεται από χωριά και βρίσκεται στο μέσο μιας μεγάλης πεδιάδας που περιστοιχίσεται από λόφους. Tο κύριο μνημείο της είναι ο τάφος του αυτοκράτορα Mπαμπούρi. Η Πεσαβάρ είναι μια μεγάλη πόλη με πληθυσμό γύρω στις 100.000. Tο Γαζνί, πόλη γνωστή από την αρχαιότητα, κάποτε η πρωτεύουσα του σουλτάνου Mαχμούντii, έχει χάσει την υψηλή θέση του και είναι τώρα ένα φτωχό μέρος. Kοντά βρίσκεται ο τάφος του Mαχμούντ. Η Kανταχάρ ιδρύθηκε το 1754. Bρίσκεται στη θέση μιας αρχαίας πόλης. Ήταν πρωτεύυσα για μερικά χρόνια, αλλά το 1774 η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε στην Kαμπούλ. Θεωρείται ότι έχει 100.000 κατοίκους. Kοντά στην πόλη είναι ο τάφος του Σαχ Άχμαντiii, του ιδρυτή της πόλης, ένα άσυλο τόσο ιερό που ακόμα και ο βασιλιάς δεν έχει το δικαίωμα να απομακρύνει από εκεί έναν εγκληματία που κατέφυγε στα τείχη του.
H γεωγραφική θέση του Aφγανιστάν και ο παράξενος χαρακτήρας των κατοίκων του, δίνουν στη χώρα πολιτική σημασία, η οποία δύσκολα μπορεί να υποτιμηθεί στα θέματα της Kεντρικής Aσίας. H κυβέρνηση είναι μοναρχική, αλλά η εξουσία του βασιλιά επί των ζωηρών και απείθαρχων υπηκόων του είναι προσωπική και πολύ ασταθής. Tο βασίλειο χωρίζεται σε επαρχίες, η κάθε μια από τις οποίες εποπτεύεται από έναν εκπρόσωπο του ηγεμόνα, ο οποίος συλλέγει τα έσοδα και τα μεταφέρει στην πρωτεύουσα.
Oι Aφγανοί είναι μια γενναία, σκληρή και ανεξάρτητη φυλή· επιδίδονται μόνο σε γεωργικές και κτηνοτροφικές ασχολίες, απέχοντας από το εμπόριο, το οποίο περιφρονητικά εγκαταλείπουν στους Iνδούς, και σε άλλους κατοίκους των πόλεων. Γι’ αυτούς ο πόλεμος είναι μια συγκίνηση και ανακούφιση από την μονότονη απασχόληση με τις εργατικές ασχολίες.
Oι Aφγανοί χωρίζονται σε φατρίες1, επί των οποίων οι διάφοροι αρχηγοί ασκούν κάποιου είδους φεουδαρχική κυριαρχία. Tο άκαμπτο μίσος τους κατά της εξουσίας και η αγάπη τους για την ατομική ελευθερία, είναι το μόνο που τους εμποδίζει να γίνουν ένα ισχυρό έθνος· αλλά αυτή η ιδιαίτερη μη κανονικότητά τους και η ασάφεια των πράξεων τους τούς κάνει επικίνδυνους γείτονες, ικανούς να εκραγούν από μια ιδιοτροπία ή να ξεσηκωθούν από πολιτικούς μηχανορράφους, που τεχνηέντως εξαίρουν τα πάθη τους. Oι δύο κύριες φατρίες είναι οι Nτουρανί και οι Γιλγκί, που πάντα βρίσκονται σε έχθρα μεταξύ τους. Oι Nτουρανί είναι οι πιο ισχυροί, και ο εμίρης ή χαν τους, εκμεταλλευόμενος την υπεροχή τους, έκανε τον εαυτό του βασιλιά του Aφγανιστάν. Έχει έσοδα περί τα 10.000.000 δολλάρια. H εξουσία του είναι κυρίαρχη μόνο στη φατρία του. Tα στρατιωτικά σώματα επανδρώνονται κατά κύριο λόγο από τους Nτουρανί· ο υπόλοιπος στρατός προέρχεται είτε από τις άλλες φατρίες ή από τυχοδιώκτες που κατατάσσονται ελπίζοντας να πληρωθούν ή να λεηλατήσουν. H δικαιοσύνη στις πόλεις ασκείται από τον εκάστοτε καδή, αλλά οι Aφγανοί σπάνια προσφεύγουν στον νόμο. Oι Xαν τους έχουν δικαίωμα τιμωρίας ακόμα και ζωής ή θανάτου. H εκδίκηση φόνου είναι οικογενειακό καθήκον. Παρ’ όλ’ αυτά λέγεται ότι είναι φιλελεύθεροι και γεναιόδωροι άνθρωποι, όταν δεν τους προκαλεί κανείς και τα δικαιώματα της φιλοξενίας είναι τόσο ιερά ώστε ένας μέχρι θανάτου εχθρός που τρώει ψωμί και αλάτι, ακόμα και αν τα εξασφάλισε με πονηριά, είναι ιερός έναντι της εκδίκησης, και μπορεί ακόμα και να απαιτήσει την προστασία του οικοδεσπότη εναντίον όλων των άλλων κινδύνων που διατρέχει. Στο θρήσκευμα είναι Μωαμεθανοί της αίρεσης των Σουνιτών· αλλά δεν είναι φανατισμένοι και οι συμμαχίες μεταξύ Σιϊτών και Σουνιτών δεν είναι καθόλου ασυνήθιστες.
Tο Aφγανιστάν υποτάχθηκε στην κυριαρχία των Μογγόλων2 και στην περσική κυριαρχία. Πριν από την άφιξη των Bρεταννών στις ακτές της Iνδίας οι επιδρομές από το εξωτερικό που έφταναν στις πεδιάδες του Iνδουστάν, πάντα διενεργούνταν από το Aφγανιστάν. O σουλτάνος Mαχμούντ ο Mέγας, ο Tζένκις Xαν, ο Tαμερλάνος και ο Nαντίρ Σαχiv, όλοι πήραν αυτόν τον δρόμο. Tο 1747 μετά τον θάνατο του Nαντίρ, ο Σαχ Άχμαντ, που έμαθε την πολεμική τέχνη από τους μισθοφόρους, αποφάσισε να αποτινάξει τον περσικό ζυγό. Yπό την ηγεσία του το Aφγανιστάν έφτασε το πιο ψηλό σημείο μεγαλείου και ευημερίας στη σύγχρονη εποχή. Aνήκε στην οικογένεια των Σουντοσί και η πρώτη του πράξη ήταν να αρπάξει τα λάφυρα που είχε μαζέψει στην Iνδία ο πρώην αρχηγός του. Tο 1748 πέτυχε να εξορίσει τον Mογγόλο κυβερνήτη από την Kαμπούλ και την Πεσαβάρ, και περνώντας τον Iνδό κατέκτησε ταχύτατα το Παντζάμπ. Tο βασίλειο του εκτεινόταν από το Χορασάν μέχρι το Δελχί και αναμετρήθηκε μέχρι και με τις δυνάμεις των Mαχράτα3. Aυτά τα μεγάλα επιτεύγματα όμως δεν τον εμπόδισαν να καλλιεργήσει και μερικές από τις τέχνες της ειρήνης, και ήταν γνωστός ως αγαπητός ποιητής και ιστορικός. Πέθανε το 1772 και άφησε το στέμμα του στον γιο του Tιμούρ, ο οποίος, ωστόσο, δεν ήταν αντάξιος της βαριάς ευθύνης. Eγκατέλειψε την πόλη του Kανταχάρ, που είχε ιδρυθεί από τον πατέρα του και είχε γίνει μέσα σε λίγα χρόνια μια πλούσια και δημοφιλής πόλη, και μετέφερε την έδρα της κυβέρνησης πίσω στην Kαμπούλ. Kατά τη βασιλεία του οι εσωτερικές διχόνοιες των φατριών, οι οποίες είχαν συρρικνωθεί υπό το σταθερό χέρι του Σαχ Aχμέτ, αναβίωσαν. Tο 1793 ο Tιμούρ πέθανε και τον διαδέχθηκε ο Σιμάν. Aυτός ο πρίγκηπας συνέλαβε την ιδέα να συνενώσει την μωαμεθανική δύναμη της Iνδίας και αυτό το σχέδιο, που θα μπορούσε να είχε απειλήσει σοβαρά τις βρεταννικές κτήσεις, θεωρήθηκε τόσο σημαντικό που ο σερ Tζων Mάλκολμ στάλθηκε στα σύνορα για να κρατήσει τους Aφγανούς υπό έλεγχο σε περίπτωση που έκαναν κάποια κίνηση, και ταυτόχρονα άρχισαν διαπραγματεύσεις με την Περσία, με τη βοήθεια της οποίας οι Aφγανοί θα μπορούσαν να βρεθούν μεταξύ δύο πυρών. Aυτές οι προετοιμασίες ήταν ωστόσο μη απαραίτητες. O Σιμάν Σαχ ήταν αρκετά απασχολημένος με συνομωσίες και ενοχλήσεις στο κράτος του, και τα μεγάλα του σχέδια καταπνίγηκαν εν τη γενέσει τους. O αδελφός του βασιλιά, ο Mαχμούντ, εισέβαλε στη Xεράτ με το σχέδιο να ιδρύσει μια ανεξάρτητη επικράτεια, αλλά απέτυχε στην προσπάθεια του και δραπέτευσε στην Περσία. O Σιμάν Σαχ υποστηρίχθηκε στην άνοδο στο θρόνο από την οικογένεια Mπαϊρουκσί, επικεφαλής της οποίας ήταν ο Σαΐρ Aφράς Xαν. O Σιμάν ανακύρηξε κάποιο μη δημοφιλές πρόσωπο ως βεζύρη· αυτό ξεσήκωσε το μίσος τον παλαιών υποστηρικτών του και διοργάνωσαν μια συνομωσία που αποκαλήφθηκε, και ο Σαΐρ Aφράς καταδικάστηκε σε θάνατο. O Mαχμούντ ανακλήθηκε τώρα από τους συνομώτες, ο Σιμάν φυλακίστηκε και τυφλώθηκε. Σε αντιπολίτευση προς τον Mαχμούντ, που υποστηριζόταν από τους Nτουρανί, προβλήθηκε από τους Γιλγκί ο Σαχ Σουτζάχ, ο οποίος κράτησε τον θρόνο για κάποιο χρονικό διάστημα, αλλά τελικά νικήθηκε, κυρίως εξ αιτίας της προδοσίας από τους ίδιους τους υποστηριχτές του, και αναγκάστηκε να ζητήσει καταφύγιο στους Σιχ4. Tο 1809 ο Nαπολέων έστειλε τον στρατηγό Zαρντάν στην Περσία με την ελπίδα να σπρώξει τον Σάχη [Φαθ Άλι] να εισβάλλει στην Iνδία και η ινδική κυβέρνηση έστειλε έναν εκπρόσωπο [Mαουντστιούαρτ Eλφινστόουν] στην αυλή του Σάχ Σουτζάχ, για να δημιουργήσει μια αντίδραση στην Περσία. Aυτή την εποχή κερδίζει δύναμη και φήμη ο Pαντζίτ Σινγ. Ήταν φύλαρχος των Σιιτών και με την ευφυία του έκανε τη χώρα του ανεξάρτητη από τους Aφγανούς και ίδρυσε ένα βασίλειο στο Παντζάμπ, κερδίζοντας για τον εαυτό του τον τίτλο του Mαχαραγιά και τον σεβασμό της αγγλο-ινδικής κυβέρνησης. O σφετεριστής Mαχμούντ όμως δεν ήταν γραφτό να χαρεί τον θρίαμβο του για πολύ. O Φουτέχ Xαν, ο βεζύρης του, που ταλαντευόταν διαδοχικά μεταξύ του Mαχμούντ και του Σαχ Σουτζάχ, όπως υπαγόρευε κάθε φορά η φιλοδοξία του ή το περιστασιακό συμφέρον του, συνελήφθη από τον γιο του βασιλιά Kαμράν, τυφλώθηκε, και εν συνεχεία καταδικάστηκε σε απάνθρωπο θάνατο. H ισχυρή οικογένεια του δολοφονημένου βεζύρη ορκίστηκε να εκδικηθεί τον θάνατο του. H μαριονέττα Σαχ Σουτζάχ ήρθε και πάλι στο προσκήνιο και ο Mαχμούντ εξορίστηκε. Eπειδή ο Σαχ Σουτζάχ ωστόσο προσέβαλε κάποιους, σύντομα εκθρονίστηκε και ένας άλλος αδελφός στέφθηκε στη θέση του. O Mαχμούντ δραπέτευσε στη Xεράτ, η οποία παρέμενε υπό την εξουσία του και το 1829 που πέθανε, τον διαδέχθηκε ο γιος του Kαμράν στη διακυβέρνηση αυτής της περιοχής. H οικογένεια των Mπαϊρουκσί, έχοντας τώρα γίνει η κύρια δύναμη, χώρισε την επικράτεια μεταξύ των μελών της, αλλά ακολουθώντας την εθνική συνήθεια μάλλωναν και ενώνονταν μόνο όταν παρουσιαζόταν ένας κοινός εχθρός. Ένας από τους αδελφούς, ο Mοχάμεντ Xαν, κράτησε την πόλη του Πεσαβάρ, για την οποία πλήρωσε φόρο υποτέλειας στον Pαντζίτ Σινγ· ένας άλλος κράτησε το Γαζνί· ένας τρίτος την Kανταχάρ· την Kαμπούλ πήρε ο Nτοστ Mοχάμεντ, ο πιο ισχυρός από την οικογένεια.
Σε αυτόν τον πρίγκιπα, στάλθηκε ως πρεσβευτής το 1835 ο λοχαγός Αλεξάντερ Μπερνς, όταν η Ρωσία και η Αγγλία συνωμοτούσαν η μία εναντίον της άλλης στην Περσία και την Κεντρική Ασία. Πρόσφερε μια συμμαχία την οποία ο Ντοστ ήταν πάρα πολύ πρόθυμος να δεχτεί. Αλλά η αγγλο-ινδική κυβέρνηση απαίτησε τα πάντα από αυτόν, ενώ δεν πρόσφερε απολύτως τίποτα ως αντάλλαγμα. Εν τω μεταξύ, το 1838, οι Πέρσες, με ρωσική βοήθεια και συμβουλές, πολιόρκησαν την Χεράτ, η οποία ήταν το κλειδί για το Αφγανιστάν και την Ινδία5. Στην Καμπούλ έφτασαν ένας Πέρσης και ένας Ρώσος πράκτορας και ο Ντοστ, εξαιτίας της συνεχούς άρνησης οποιασδήποτε θετικής δέσμευσης εκ μέρους των Βρετανών, αναγκάστηκε τελικά να αποδεχτεί τα ανοίγματα από την άλλη πλευρά. Ο Μπερνς έφυγε, και ο Λόρδος Όκλαντ, ο τότε γενικός κυβερνήτης της Ινδίας, ο οποίος επηρεαζόταν από τον γραμματέα του Γουίλιαμ Μακνότεν, αποφάσισε να τιμωρήσει τον Ντοστ Μοχάμεντ γι’ αυτά που ο ίδιος τον είχε αναγκάσει να κάνει. Αποφάσισε να τον εκθρονίσει, και να ανεβάσει στο θρόνο τον Σαχ Σουτζάχ, συνταξιούχο τότε της ινδικής κυβέρνησης. Υπογράφτηκε μια συνθήκη με τον Σαχ Σουτζάχ και με τους Σιχ. Ο σάχης άρχισε να συγκεντρώνει στρατό, που πληρωνόταν και στελεχωνόταν από τους Βρετανούς, και στο Σουτλέτζ συγκεντρώθηκε μια αγγλο-ινδική δύναμη. Ο Μακνότεν, υποστηριζόμενος από τον Μπερνς, έπρεπε να συνοδεύσει την εκστρατεία με την ιδιότητα του απεσταλμένου στο Αφγανιστάν. Εν τω μεταξύ οι Πέρσες σταμάτησαν την πολιορκία της Χεράτ, και ως εκ τούτου ο μόνος βάσιμος λόγος για την επέμβαση στο Αφγανιστάν έπαψε να υφίσταται, αλλά, παρ’ όλα αυτά, το Δεκέμβριο του 1838, ο στρατός βάδισε προς το Σίντ, το οποίο εξαναγκάστηκε σε υποταγή, και πληρωμή εισφοράς προς όφελος των Σιχ και του Σαχ Σουτζάχ.6 Στις 20 Φεβρουαρίου του 1839, ο βρετανικός στρατός πέρασε τον Ινδό. Αποτελούνταν από 12.000 περίπου άνδρες, με περισσότερους από 40.000 βοηθητικούς του στρατοπέδου, μαζί με τις νέες στρατολογίες του σάχη. Διέσχισαν το πέρασμα του Μπολάν τον Μάρτιο. Άρχισε να γίνεται αισθητή η έλλειψη προμηθειών και ζωοτροφών. Οι καμήλες μειώθηκαν κατά εκατοντάδες, και ένα μεγάλο μέρος των αποσκευών χάθηκε. Στις 7 Απριλίου ο στρατός μπήκε στο πέρασμα Χοτζάκ, διασχίζοντάς το χωρίς αντίσταση, και στις 25 Απριλίου μπήκε στην Κανταχάρ, την οποία οι Αφγανοί πρίγκιπες, τα αδέρφια του Ντοστ Μοχάμεντ, είχαν εγκαταλείψει. Μετά από ανάπαυση δύο μηνών, ο διοικητής σερ Τζον Κίνι, προχώρησε με το κύριο σώμα του στρατού προς τον βορρά, αφήνοντας μια ταξιαρχία, υπό τις διαταγές του Νοτ, στην Κανταχάρ. Το Γαζνί, το απόρθητο φρούριο του Αφγανιστάν, καταλήφθηκε στις 22 Ιουλίου, όταν ένας λιποτάκτης έδωσε την πληροφορία ότι η πύλη της Καμπούλ ήταν η μόνη που δεν είχε οχυρωθεί. Κατά συνέπεια ανατινάχτηκε και εφόρμησαν στη συνέχεια στον χώρο. Μετά από αυτή την καταστροφή, ο στρατός που είχε συγκεντρώσει ο Ντοστ Μοχάμεντ διαλύθηκε αμέσως και η Καμπούλ άνοιξε κι αυτή τις πύλες της. Στις 6 Αυγούστου ο Σαχ Σουτζάχ ενθρονίστηκε τυπικά, αλλά η πραγματική διεύθυνση της κυβέρνησης παρέμεινε στα χέρια του Μακνότεν, ο οποίος πλήρωνε όλα τα έξοδα του Σαχ Σουτζάχ από το ινδικό θησαυροφυλάκιο.
Η κατάκτηση του Αφγανιστάν φαινόταν να έχει ολοκληρωθεί, και ένα σημαντικό μέρος των στρατευμάτων στάλθηκε πίσω. Αλλά οι Αφγανοί δεν ήταν καθόλου ικανοποιημένοι που κυβερνούνταν από τους Φερινγί Καφίρ (Φράγκους άπιστους), και κατά τη διάρκεια ολόκληρου του 1840 και του 1841, οι εξεγέρσεις διαδέχονταν τις εξεγέρσεις σε κάθε μέρος της χώρας. Τα αγγλο-ινδικά στρατεύματα έπρεπε να βρίσκονται συνεχώς σε κίνηση. Ωστόσο, ο Μακνότεν δήλωσε ότι αυτή ήταν η κανονική κατάσταση της αφγανικής κοινωνίας, και έγραψε στην πατρίδα του ότι όλα τα πράγματα πήγαιναν καλά και η εξουσία του Σαχ Σουτζάχ είχε εδραιωθεί. Οι προειδοποιήσεις των αξιωματικών του στρατού και των άλλων πολιτικών παραγόντων ήταν μάταιες. Ο Ντοστ Μοχάμεντ είχε παραδοθεί στους Βρετανούς τον Οκτώβριο του 1840 και στάλθηκε στην Ινδία. Κάθε εξέγερση κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του 1841 καταστάλθηκε με επιτυχία και προς τον Οκτώβριο ο Μακνότεν διορίστηκε κυβερνήτης της Βομβάης και ετοιμαζόταν να φύγει για την Ινδία με ένα άλλο σώμα στρατού. Όμως στη συνέχεια ξέσπασε η καταιγίδα. Η κατάληψη του Αφγανιστάν κόστιζε στο ινδικό ταμείο 1.250.000 λίρες ετησίως: έπρεπε να πληρώνει για 16.000 στρατιώτες του αγγλο-ινδικού στρατεύματος και του Σαχ Σουτζάχ στο Αφγανιστάν. Ακόμα 3.000 στο Σίντ, και στο πέρασμα Μπολάν. Τα βασιλικά μεγαλεία του Σαχ Σουτζάχ, οι μισθοί των υπαλλήλων του και όλα τα έξοδα του δικαστηρίου και της κυβέρνησής του, πληρώθηκαν από το ινδικό θησαυροφυλάκιο και, τέλος, οι Αφγανοί αρχηγοί επιχορηγήθηκαν, ή μάλλον δωροδοκήθηκαν, από την ίδια πηγή, προκειμένου να απέχουν από αταξίες. Ο Μακνότεν ενημερώθηκε ότι δεν ήταν δυνατόν να συνεχιστεί η δαπάνη χρημάτων μ’ αυτό τον ρυθμό. Επιχείρησε περικοπές, αλλά ο μόνος δυνατός τρόπος για να τις επιβάλει ήταν να περικόψει τα επιδόματα των αρχηγών. Την ίδια μέρα που το επιχείρησε αυτό, οι αρχηγοί έκαναν μια συνωμοσία για την εξόντωση των Βρετανών, και ως εκ τούτου ο ίδιος ο Μακνότεν έγινε το μέσο με το οποίο πραγματοποιήθηκε η συγκέντρωση αυτών των εξεγερτικών δυνάμεων, που μέχρι τότε είχαν αγωνιστεί ενάντια στους εισβολείς μεμονωμένα και χωρίς ενότητα ή συντονισμό. Αν και είναι βέβαιο επίσης, ότι αυτή τη φορά το μίσος εξαιτίας της βρετανικής κυριαρχίας μεταξύ των Αφγανών είχε φθάσει στο υψηλότερο σημείο.
Οι Άγγλοι στην Καμπούλ βρίσκονταν υπό τη διοίκηση του στρατηγού Ελφινστόουν, ενός αρθριτικού, αναποφάσιστου, εντελώς ανήμπορου γέρου, οι διαταγές του οποίου αναιρούσαν διαρκώς η μια την άλλη. Τα στρατεύματα καταλάμβαναν ένα είδος οχυρωμένου στρατοπέδου, το οποίο ήταν τόσο εκτεταμένο που η φρουρά μόλις και μετά βίας επαρκούσε για να επανδρώνει τα τείχη και δεν ήταν δυνατόν να αποσπαστούν τμήματα για δραστηριότητες στην ύπαιθρο. Τα έργα ήταν τόσο ατελή που το χαντάκι και το στηθαίο θα μπορούσε να τα περάσει κάποιος πάνω σ’ ένα άλογο. Και σαν να μην έφταναν αυτά, το στρατόπεδο βρισκόταν μέσα στην απόσταση βολής των μουσκέτων από τις γειτονικές κορυφές, και το αποκορύφωμα του παραλογισμού της κατάστασης ήταν ότι όλες οι προμήθειες και τα ιατρεία, βρίσκονταν σε δύο ξεχωριστά οχυρά σε κάποια απόσταση από το στρατόπεδο, διαχωρισμένα απ’ αυτό από περιφραγμένους κήπους και ένα άλλο μικρό φρούριο που δεν είχε καταληφθεί από τους Άγγλους. Η ακρόπολη ή το Μπαλά Χισάρ της Καμπούλ θα πρόσφερε ένα ισχυρό και υπέροχο χειμερινό κατάλυμα για το σύνολο του στρατού, αλλά για να ευχαριστήσουν τον Σαχ Σουτζάχ, δεν είχε καταληφθεί. Στις 2 Νοέμβρη του 1841, η εξέγερση ξέσπασε. Το σπίτι του Αλεξάντερ Μπερνς στην πόλη δέχθηκε επίθεση και ο ίδιος δολοφονήθηκε. Ο Βρετανός στρατηγός δεν έκανε τίποτα, και η εξέγερση ισχυροποιήθηκε ακόμα περισσότερο από την ατιμωρησία. Ο Ελφινστόουν, εντελώς αβοήθητος, στο έλεος κάθε είδους αντιφατικών συμβουλών, έπεσε πολύ σύντομα σε τέτοια σύγχυση σαν αυτή που ο Ναπολέων [Βοναπάρτης] περιγράφει με τις τρεις λέξεις, ordre, contre-ordre, disordre [διαταγή, αντίθετη διαταγή, αταξία]. Το Μπαλά Χισάρ, ακόμη και τότε, δεν καταλήφθηκε. Μερικές μονάδες που είχαν σταλεί εναντίον χιλιάδων ανταρτών, φυσικά ηττήθηκαν. Αυτό έδωσε ακόμα περισσότερο θάρρος στους Αφγανούς. Στις 3 Νοεμβρίου τα οχυρά κοντά στο στρατόπεδο κατειλήφθηκαν. Στις 9, το φρούριο Επιμελητείας (με φρουρά από 80 μόνο άνδρες) καταλήφθηκε από τους Αφγανούς, και οι Βρετανοί κατά συνέπεια κατέληξαν να λιμοκτονούν. Από τις 5 Νοεμβρίου ο Ελφινστόουν συζητούσε ήδη για την εξαγορά της ελεύθερης διέλευσης από τη χώρα. Στην πραγματικότητα, από τα μέσα Νοεμβρίου, η αναποφασιστικότητα και η ανικανότητά του είχαν προκαλέσει την πτώση του ηθικού των στρατευμάτων και έτσι ούτε οι Ευρωπαίοι ούτε οι Σεπόι7 δεν μπορούσαν πλέον να αντιμετωπίσουν τους Αφγανούς σε ανοιχτό πεδίο. Ύστερα άρχισαν οι διαπραγματεύσεις. Κατά τη διάρκειά τους, ο Μακνότεν δολοφονήθηκε σε μια συνάντηση με Αφγανούς αρχηγούς. Το χιόνι άρχισε να καλύπτει το έδαφος, τα εφόδια ήταν λιγοστά. Τελικά, την 1η Ιανουαρίου, συμφωνήθηκε μια συνθηκολόγηση. Όλα τα χρήματα, 190.000 λίρες, έπρεπε να παραδοθούν στους Αφγανούς και να υπογραφούν γραμμάτια επιπλέον 140.000 λιρών. Όλο το πυροβολικό και τα πυρομαχικά, εκτός από 6 κανόνια των έξι δακτύλων και 3 ορεινά πυροβόλα, έπρεπε να εγκαταλειφθούν. Όλο το Αφγανιστάν έπρεπε να εκκενωθεί. Οι αρχηγοί, από την άλλη πλευρά, υποσχέθηκαν μια ασφαλή διέλευση για τα εφόδια και τα ζώα.
Στις 5 Ιανουαρίου άρχισε η έξοδος των Βρετανών, 4.500 μαχητές και 12.000 βοηθητικοί του στρατοπέδου. Αρκούσε μια πορεία για να διαλυθεί και το τελευταίο απομεινάρι τάξης, και να μπερδευτούν οι στρατιώτες με τους βοηθητικούς του στρατοπέδου σε μια απελπιστική σύγχυση, καθιστώντας κάθε αντίσταση αδύνατη. Το κρύο και το χιόνι και η έλλειψη προμηθειών είχαν επιπτώσεις ανάλογες με την υποχώρηση του Ναπολέοντα από τη Μόσχα [το 1812]. Αλλά αντί για μια απόσταση σεβασμού που είχαν κρατήσει οι Κοζάκοι, οι Βρετανοί παρενοχλούνταν από εξαγριωμένους Αφγανούς σκοπευτές, οι οποίοι είχαν καταλάβει όλα τα υψώματα, οπλισμένοι με μουσκέτα μεγάλου βεληνεκούς. Οι αρχηγοί που υπέγραψαν τη συνθηκολόγηση, ούτε μπορούσαν ούτε ήθελαν να περιορίσουν τις ορεινές φυλές. Το πέρασμα Κουρντ-Καμπούλ έγινε ο τάφος όλου σχεδόν του στρατεύματος, οι λίγοι που απέμειναν, λιγότεροι από 200 Ευρωπαίους, έπεσαν στην είσοδο του περάσματος Γιουγκντουλούκ. Μόνο ένας άνθρωπος, ο Δρ Βράιντον, έφτασε στην Τζαλαλαμπάντ για να πει την ιστορία. Πολλοί αξιωματικοί όμως, είχε πιαστεί από τους Αφγανούς, και κρατούνταν σε αιχμαλωσία. Η Τζαλαλαμπάντ είχε καταληφθεί από την ταξιαρχία του Σέιλ. Του ζητήθηκε να συνθηκολογήσει, αλλά αρνήθηκε να εκκενώσει την πόλη και το ίδιο έκανε ο Νοτ στην Κανταχάρ. Το Γαζνί είχε πέσει. Κανένας δεν άκουγε πυροβολικό και οι Σεπόι της φρουράς είχαν υποκύψει στο κλίμα.
Εν τω μεταξύ, οι βρετανικές αρχές στα σύνορα, με την πρώτη είδηση της καταστροφής της Καμπούλ, άρχισαν να συγκεντρώνουν στην Πεσαβάρ τα στρατεύματα που προόριζαν για την ανακούφιση των συνταγμάτων στο Αφγανιστάν. Αλλά τα μέσα μεταφοράς ήταν ανεπαρκή και μεγάλος αριθμός των Σεπόι αρρώστησε. Τον Φεβρουάριο ανέλαβε τη διοίκηση ο στρατηγός Πόλοκ και μέχρι το τέλος του Μαρτίου του 1842, πήρε περισσότερες ενισχύσεις. Στη συνέχεια διέσχισε το πέρασμα του Χιμπέρ και προχώρησε για να βοηθήσει τον Σέιλ στην Τζαλαλαμπάντ. Εκεί, ο Σέιλ είχε νικήσει πριν μερικές ημέρες ολοκληρωτικά τον αφγανικό στρατό που τον πολιορκούσε. Ο λόρδος Ελένμπορο, γενικός κυβερνήτης τότε της Ινδίας, διέταξε τους στρατιώτες να υποχωρήσουν, αλλά τόσο ο Νοτ, όσο και ο Πόλοκ επικαλέστηκαν την εύληπτη δικαιολογία της έλλειψης μεταφοράς. Τελικά, από τις αρχές του Ιουλίου, η κοινή γνώμη στην Ινδία ανάγκασε τον Λόρδο Ελένμπρο να κάνει κάτι για την αποκατάσταση της εθνικής τιμής και του κύρους του βρετανικού στρατού. Ως εκ τούτου, ενέκρινε ο ίδιος μια προέλαση στην Καμπούλ από την Κανταχάρ και από την Τζαλαλαμπάντ. Έως τα μέσα του Αυγούστου, ο Πόλοκ και ο Νοτ είχαν έρθει σε συνεννόηση για τις κινήσεις τους και στις 20 Αυγούστου, ο Πόλοκ κινήθηκε προς την Καμπούλ, έφτασε στο Γκουνταμούκ και νίκησε ένα σώμα Αφγανών στις 23 Αυγούστου, κατέλαβε το πέρασμα Τζουγκντουλούκ στις 8 Σεπτεμβρίου, νίκησε τις συγκεντρωμένες δυνάμεις του εχθρού στις 13 στο Τεζίν και στρατοπέδευσε στις 15 κάτω από τα τείχη της Καμπούλ. Ο Νοτ εν τω μεταξύ, είχε εκκενώσει την Κανταχάρ στις 7 Αυγούστου και βάδισε με όλες τις δυνάμεις του προς το Γαζνί. Μετά από κάποιες μικρές συμπλοκές, νίκησε ένα μεγάλο σώμα Αφγανών στις 30 Αυγούστου, κατέλαβε στις 6 Σεπτεμβρίου το Γαζνί, το οποίο είχε εγκαταλειφθεί από τον εχθρό, κατέστρεψε τα οχυρά και την πόλη και νίκησε πάλι τους Αφγανούς στην ισχυρή θέση του Αλιντάν και στις 17 Σεπτεμβρίου έφτασε κοντά στην Καμπούλ, όπου ο Πόλοκ αποκατέστησε αμέσως την επικοινωνία μαζί του. Ο Σαχ Σουτζάχ είχε δολοφονηθεί πολύ πριν, από κάποιους αρχηγούς και από τότε δεν υπήρχε κανονική κυβέρνησης στο Αφγανιστάν. Τυπικά, βασιλιάς ήταν ο γιος του, ο Φουτέχ Τζουνγκ. Ο Πόλοκ έστειλε ένα σώμα ιππικού για τους αιχμαλώτους της Καμπούλ, αλλά αυτοί είχαν κατορθώσει να δωροδοκήσουν τη φρουρά τους και συναντήθηκαν στον δρόμο. Για εκδίκηση, το παζάρι της Καμπούλ καταστράφηκε και οι στρατιώτες λεηλάτησαν ένα μέρος της πόλης και έσφαξαν πολλούς κατοίκους. Στις 12 Οκτωβρίου, οι Βρετανοί άφησαν την Καμπούλ και προχώρησαν από την Τζαλαλαμπάντ και την Πεσαβάρ προς στην Ινδία. Ο Φουτέχ Τζουνγκ, απελπισμένος για την κατάστασή του, τους ακολούθησε. Τότε ο Ντοστ Μοχάμεντ απελευθερώθηκε από την αιχμαλωσία και επέστρεψε στο βασίλειό του. Έτσι τελείωσε η απόπειρα των Βρετανών να επιβάλουν έναν δικό τους πρίγκιπα στο Αφγανιστάν.
Το άρθρο του Φρ. Ενγκελς γράφτηκε τον Iούλιο και τις δέκα πρώτες μέρες του Aυγούστου 1857, και δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στη The New American Cyclopaedia, τ. I, 1858.
Tο ότι ο Ένγκελς ήθελε να γράψει ένα άρθρο για το Aφγανιστάν (με έμφαση στον αγγλο-αφγανικό πόλεμο του 1838-42) είναι γνωστό από το γεγονός ότι συμπεριέλαβε αυτόν τον τίτλο στον κατάλογο των προβλεπόμενων άρθρων για την The New American Cyclopaedia, στο γράμμα του προς τον Mαρξ στις 28 Mαΐου 1857. Στις 11 Iουλίου όμως ο Ένγκελς πληροφόρησε τον Mαρξ ότι το άρθρο δεν θα ήταν έτοιμο στις 14 Iουλίου, όπως είχαν συμφωνήσει. H δουλειά για αυτό προφανώς πήρε περισσότερο χρόνο απ’ όσο περίεμενε. O Mαρξ το είχε παραλάβει στις 11 Aυγούστου και, όπως φαίνεται από την ένδειξη στο σημειωματάριο του, το έστειλε στη N. Yόρκη.
Σε ένα γράμμα προς τον Mαρξ στις 2 Σεπτεμβρίου 1857 ο Tσαρλς Nτάνα ευχαρίστησε για την παραλαβή του άρθρου «Eισβολή στο Aφγανιστάν». O Ένγκελς, για να γράψει αυτό το άρθρο, χρησιμοποίησε το έργο του JW Kaye, History of the War in Afghanistan, τ. I-II, Λονδίνο 1851.
Σημείωση στο Marxists Internet Archive
ΧΑΡΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΡΓΗ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΥΡΗ ΣΤΑΦΙΔΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΥΠΕΡΤΡΟΦΗ.
Το απόγευμα του Σαββάτου 24 Σεπτεμβρίου 2022, βρέθηκα στο Αιγιο μετά από πρόσκληση των διοργανωτών(Παναιγιάλειος Συνεταιριστική Ένωση, Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, Πανεπιστήμιο Πατρών και ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος) και παρακολούθησα την πολύ σημαντική επιστημονική ημερίδα στην οποία παρουσιάστηκαν τα συμπεράσματα πολύχρονων επιστημονικών ερευνών για τα μεγάλα οφέλη που έχει για τον ανθρώπινο οργανισμό η κατανάλωση καθημερινά μαύρης σταφίδας.Συνιστώμενη ποσότητα 36 γραμμάρια (είναι δύο κουταλιές της σούπας). Συγκεκριμένα τονίστηκε από τους εκλεκτούς επιστήμονες ότι η μαύρη σταφίδα έχει πολύ ισχυρές αντιοξειδωτικές ,αντιφλεγμονώδεις και αντικαρκινικες ιδιότητες και είναι η πιο πλούσια τροφή σε κάλιο,χεδόν διπλάσια περιεκτικότητα από τη μπανάνα. Συμβάλλει σημαντικά στη μείωση της αθυροματικης πλάκας και στη μείωση της πίεσης συνεπώς έχει ισχυρή καρδιοπροστατευτική δράση. Είναι χαρακτηριστικό ότι μετα απο έρευνες οι διαβητικοί μπορούν να τρώνε δύο κουταλιές της σουπας μαύρη σταφίδα καθότι εχει πολύ φρουκτόζη . Οι καινούργιες έρευνες κατέληξαν ότι εκτος από αυτά τα σημαντικότατα οφέλη για την υγεία του ανθρώπινου οργανισμού η κατανάλωση μαύρης σταφίδας μας προφυλάσσει και από τις νευροεκφυλιστικές παθήσεις και πιο συγκεκριμένα από τη νόσο του Αλτσχάιμερ και τη νόσο του Πάρκινσον και επιπλέον λειτουργεί και θεραπευτικά στα αρχικά στάδια των νόσων αυτών .
Αξίζουν πολλά πολλά
συγχαρητήρια
στον Επιστημονικό υπεύθυνο της έρευνας, τον αγαπητό φίλο καθηγητή Διατροφής του Χαρακοπείου Πανεπιστημίου τον Βάιο Καραθάνο και σε όλη την επιστημονική ομάδα και ιδιαίτερα στις καθηγήτριες κ.κ.Αγγελική Χρόνη.,Κατερίνα Δερμών, Ελένη Φαναριώτη Αντωνία Χίου και Παρασκευή Βασιλακοπουλου όπως και σε όλα τα παιδιά ερευνητές. Φυσικά τα
συγχαρητήρια
ανήκουν σε όλο το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, στο Πανεπιστήμιο Πατρών και στο Δημόκριτο .Πολλά πολλά επίσης
συγχαρητήρια
ανήκουν και στο Συντονιστή της Έρευνάς τον αγαπητό φίλο Μιχάλη Καρβέλα ( Michael Karvelas ) που αγαπάει και αυτός πολύ τη σταφίδα και φυσικά στην Παναιγιάλειο Συνεταιριστική Ένωση και στη Διοίκηση της που στηρίζει και χρηματοδοτεί την Επιστημονική Έρευνα.
Νιώθω λοιπόν πολύ μεγάλη χαρά και ικανοποίηση διότι όταν το 2013 με την ιδιότητα του βουλευτή γνώρισα τον Βάιο το Καραθανο στήριξα το έργο τουτο διάστημα 2013-2015 και πίστεψα στην αξία του .
Συγχρόνως, όμως, νιώθω μεγάλο θυμό και οργή που αυτή την Ελληνική Σούπερ υπερτροφή την οδηγεί στον αφανισμό η άθλια κυβέρνηση Μητσοτάκη και ιδιαίτερα οι «νεκροθάφτες» υπουργοί της δήθεν «Αγροτικής Ανάπτυξης», ο Λιβανός πριν και ο Γεωργαντάς τώρα, οι οποίοι οδηγούν τους σταφιδοπαραγωγούς να ξεριζώσουν τη σταφίδα. Παρότι υπήρξαν και στο κυβερνητικό κόμμα φωτεινές εξαιρέσεις βουλευτών που στήριξαν τον αγώνα των σταφιδοπαραγωγών. (Οι κ.κ. Γιάννης Λαμπρόπουλος, Περικλής Μαντάς, Κώστας Τζαβάρας και Ιάσων Φωτήλας). Όμως ο κ. Μητσοτάκης και οι υπουργοί του επέλεξαν το δρόμο να καταστρέψουν τους σταφιδοπαραγωγούς. Είναι τραγικό , αδιανόητο και εγκληματικό πολιτικά να αρνούνται δυο χρόνια να λύσουν το πρόβλημα των αποθεμάτων που δημιουργήθηκαν λόγω του κορονοιού ,μόνο και μόνο για να καταστραφεί η Παναιγιάλειος και να επανέλθουν στην εμπορία οι φίλοι του κ. Μητσοτάκη και του κ. Λιβανού πρώην μεγάλοι τυποποιητές οι οποίοι ήταν τα τελευταία χρόνια εκτός της εμπορίας διότι οι παραγωγοί εμπιστεύτηκαν την Συνεταιριστική τους οργάνωση η οποία αγόραζε σε πολύ καλές τιμές το προϊόν και αυτοί είχαν βγεί εκτός εμπορικού «παιχνιδιού». Με την αντισταφιδική πολιτική της η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει οδηγήσει την Παναιγιάλειο και πέρυσι και φέτος να αδυνατεί να παραλάβει μεγάλες ποσότητες σταφίδας διότι δεν έχει ούτε αποχετευτικούς χώρους ούτε παλετοκιβώτια αφού ο απαράδεκτος Υπουργός Ανάπτυξης κ. Γεωργιάδης κατ εντολή Μητσοτάκη δεν έδωσε παλετοκιβώτια όπως είχε υποσχεθεί. Το αποτέλεσμα είναι να έχει κατρακυλήσει η τιμή της από το1,60 και 1,50 ευρώ το κιλό που ήταν τη περίοδο 2015 έως 2020 στα 70 και 80 λεπτά το κιλό όταν το κόστος παραγωγής είναι 1,50 . Οι έμποροι δίνουν αυτές τις εξευτελιστικές και ασύμφορες τιμές παρότι η Παναιγιάλειος αγοράζει 1,18 εως 1,25 διότι γνωρίζουν ότι αδυνατεί λόγω έλλειψης αποθηκευτικών χώρων και παλετοκιβωτίων να αγοράσει όλη τη σταφίδα και επιπλέον επειδη τα αποθέματα τα πουλάει για ξυδι 40 λεπτά ενώ έχει αγοράσει τη σταφίδα από τους παραγωγούς 1,60 και 1,50 .Οι συνέπειες αυτής της αντισταφιδικής εγκληματικής πολιτικής θα είναι οι παραγωγοί να ξεριζώσουν τη σταφίδα αφού το κόστος παραγωγής είναι πολύ μεγαλύτερο από την τιμή που πουλάνε το προϊόν τους Για αυτό όχι μόνο οι σταφιδοπαραγωγοί αλλά και όλοι οι Έλληνες πολίτες πρέπει να καταδικάσουν πολιτικά την άθλια κυβέρνηση Μητσοτάκη γιατί καταστρέφει την Ελληνική ΥΠΕΡΤΡΟΦΗ ΤΗ ΜΑΥΡΗ ΣΤΑΦΙΔΑ.
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το δρόμο του αγώνα για τους σταφιδοπαραγωγούς μέσα από τους αγροτικούς τους συλλόγους, τους συνεταιρισμούς τους, και την Παναιγιάλειο Ένωση. Σε αυτό τον αγώνα πρέπει να τους στηρίξουν όλοι οι πολίτες, η Αυτοδιοίκηση Δημοτική και Περιφερειακή ,οι κοινωνικοί φορείς και φυσικά τα κόμματα της αντιπολίτευσης τα οποία οφείλουν να αναδείξουν το σταφιδικό πρόβλημα ως πρώτιστο και να απαιτήσουν από την κυβέρνηση να λύσει επιτέλους το πρόβλημα των αποθεμάτων των προηγούμενων ετών και να στηρίξει το εισόδημα των σταφιδοπαραγωγών και την Συνεταιριστική τους οργάνωση διότι βρισκόμαστε στο και 10’ και ούτε χρόνος ούτε αύριο υπάρχει .
Μετα την Ιταλια, την Ουγγαρια, την Πολωνια, τις χωρες της Βαλτικης, την Σουηδια ,την Μεγαλη Βρετανια, να ετοιμαζομαστε για την Γαλλια της Λεπεν και αργοτερα για τον (φιλο της Λεπεν) Βοριδη σαν πρωθυπουργο της Ελλαδας. Ο Μητσοτακης του εχει στρωσει τον δρομο . Ζουμε χρονια μεσοπολεμου στην Ευρωπη. Ακροδεξια παντου οικονομικη κριση και ενας πολεμος διαρκειας στα συνορα με την Ρωσσια.Μονο που αυτη τη φορα υπαρχουν πυρηνικα οπλα.Ο επομενος πολεμος αν γινει θα ειναι ο τελευταιος.Τριτη και φαρμακερη για μια ανθρωποτητα που δεν μαθαινει απο τα λαθη της.
Tα τελευταια επτα χρονια εχουν γινει δυο σιωπηλα πραξικοπηματα στην Μεγαλη Βρετανια. Το πρωτο ηταν η απομακρυνση του «αριστερου» μετριοπαθους σοσιαλδημοκρατη Κορμπιν απο την ηγεσια του εργατικου κομματος και η τοποθετηση του ανικανου ανυπαρκτου τελειως δεξιου «σερ» Σταρμερ στην θεση του.
Το δευτερο και πιο προσφατο η απομακρυνση του λαοφιλους στον χωρο της συντηρητικης παραταξης (και οχι μονο)εκλεγμενου με μεγαλη πλειοψηφια στις εκλογες του 2019 Μπορις Τζονσον και η τοποθετηση (απο μια ελαχιστη μειοψηφια του κομματος) στην θεση της Πρωθυπουργου της ανικανης και κωμικης θα ελεγα μαριονετας Λιζ Τρας που δεν την ξερει (κυριολεκτικα) ουτε η μανα και ο πατερας της.
Και στις δυο περιπτωσεις καθοριστικος ηταν ο ρολος των ΜΜΕ και κυριως του κρατικου BBC και των αλλων ιδιωτικων καναλιων (αλλα και της «αριστερης» εφημεριδας Γκαρντιαν) που με ενα οργιο καθημερινης προπαγανδας και κατασκευασμενων πληροφοριων που θα ζηλευε ο Γκαιμπελς διαμορφωσαν μια αποψη στην μεγαλη πλειοψηφια συμφωνιας η εστω αδιαφοριας στα οσα ανηθικα και παρανομα γινωνταν στο παρασκηνιο για την μεταβολη του πολιτικου σκηνικου.
Δυστυχως ο Κορμπιν παλιος μαχητικος αγωνιστης της αριστερας φανηκε πολυ λιγος να αντιμετωπισει την επιθεση. Κλασσικος «αριστερος νομιμοφρονων» οπως και στην περιπτωση με το Μπρεξιτ οπου αναιρεσε αγωνες και θεσεις του, μισου αιωνα σε σχεση με την ΕΕ . Αμυνομενος στις εξωφρενικες κατασκευασμενες κατηγοριες για αντισημιτισμο και ρατσισμο πηγε στην γωνια προσπαθωντας να αποδειξει πως δεν ειναι ελεφαντας και τελικα εκπαραθυρωθηκε απο το κομμα. Και μαζι του ξεκινησε ενα πογκρομ διαγραφων που ακολουθησαν μαζικες αποχωρησεις του 20% (90 χιλιαδων απο το μισο εκατομμυριο μελων του κομματος) με πολλα απο αυτα να εχουν γραφτει στο κομμα οταν ο Κορμπιν εγινε αρχηγος του το 2015.Τα αποτελεσματα τα βλεπουμε σημερα.
Ενα «εργατικο» κομμα που εφτιαξαν και χρηματοδοτουν τα συνδικατα που για πρωτη φορα στην 122 χρονων ιστορια του ξεκινησε τις εργασιες του συνεδριου του με υμνους του Σταρμερ στην αποθανουσα βασιλισσα και τραγουδωντας οι συνεδροι ο Θεος σωζει τον (νεο) Βασιλεα. Ποσο μακρυα εχει παει η σοσιαλδημοκρατια απο τοτε που η εργατικη ταξη τραγουδουσε την Διεθνη.
Θεοι Αρχοντοι Βασιλιαδες με πλανα λογια μας γελουν.Εμπρος του κοσμου οι ραγιαδες μοναχοι τους να σωθουν.
Η τελετη αυτη και το χειροκροτημα που ακολουθησε ηταν η κηδεια του εργατικου κομματος και της σοσιαλδημοκρατιας
Το ντοκυμαντερ του Αλ Τζαζηρα που ανεβηκε χθες στο διαδικτυο και θα κανει παταγο, τεκμηριωνει με στοιχεια την ολη διαδικασια απομακρυνσης του Κορμπιν και οσων αριστερων μελων του κομμματος τον ακολουθουσαν . Την αναμιξη της Ισραηλινης πρεσβειας και των πρακτορων της στην Αγγλικη πολιτικη σκηνη.
Την ταυτιση στην κοινη γνωμη των Ιουδαιων (αρχαια Σημιτικη εθνοτητα στην περιοχη της Ιουδαιας της Μεσης Ανατολης αποτελουμενη απο πολλες φυλες) των Εβραιων η Ιουδαιων (αρχαια θρησκεια με πρωτη εμφανιση το 1200 πΧ που επικρατησε αναμεσα στις περισσοτερες απο αυτες τις φυλες και εγινε η βαση αργοτερα για τον Χριστιανισμο και τον Μουσουλμανισμο) και του Σιωνισμου (ακροδεξιο ρατσιστικο κινημα του 19ου αιωνα που ταυτιζε τα παραπανω στην κατασκευη ενος «προαιωνιου» εθνους η φυλης που ο θεος θεωρουσε εκλεκτη να κυβερνησει τον κοσμο και οδηγησε τελικα στην ιδρυση του κρατους του Ισραηλ με χρησιμοποιηση τους απο την Μεγαλη Βρετανια το 1948 προκειμενου να ελεγχει τα πετρελαια της Μεσης Ανατολης)
Μαλιστα ηταν ο ναζι Χιτλερ που με πειραματα και μελετες ταυτισε την θρησκεια με την εθνοτητα και διαμορφωσε την συνειδηση πως οι Εβραιοι εχουν αναγνωρισιμα φυσιογνωμικα χαρακτηριστικα αποτελουν δηλαδη φυλη, εθνος, λαο οτι και αν σημαινουν αυτοι οι οροι . Κατι που ειναι ολοφανερα παραλογο οταν σημερα αυτοαποκαλουνται Ισραηλιτες ( και φυσικοι απογονοι του Αβρααμ ) Γαλλοι Αγγλοι Ρωσσοι Γερμανοι Ισπανοι Αιθιοπες και αλλης εθνοτικης καταγωγης πολιτες του Σιωνιστικου ρατσιστικου Θρησκευτικου κρατους του Ισραηλ που πανε στην Παλαιστινη και καταλαμβανουν με την βια και τον στρατο σπιτια και περιουσιες των (Σημιτικης καταγωγης επισης και διαφορων θρησκειων ) Παλαιστινιων μη γνωριζοντας καν την αρχαια Ιουδαικη γλωσσα που την μαθαινουν σε φροντιστηρια .
Ο αντισημιτισμος ειναι ξεκαθα μια φασιστικη πρακτικη. Καθε ανθρωπος εχει δικαιωμα να εχει οποια πιστη θελει και να ασκει τα θρησκευτικα του καθηκοντα ελευθερα και χωρις διωξεις.Ολοι οσοι ασπαζονται τον Ιουδαισμο δεν ειναι Σημιτες.Υπαρχουν Εβραιοι σε ολες τις εθνοτητες εδω και χιλιαδες χρονια. Αλλα και οσοι ειναι στην θρησκεια Εβραιοι και πιστευουν πως ειναι «καθαρης» Σημιτικης καταγωγης χωρις αλλες εθνοτικης καταγωγης προσμιξεις σε χιλιαδες χρονια (αν ειναι ποτε δυνατον-ακομα κι οι ρατσιστες Σιωνιστες θεωρουν μεταφυσικα Ισραηλιτη-σα οποιον-α εχει ΜΗΤΕΡΑ Ισραηλιτισα αδιαφορωντας για τον πατερα και την εθνοτικη καταγωγη του) δεν ειναι Σιωνιστες . Ειναι εκατομμυρια οι Εβραιοι ολου του πλανητη που στο παρελθον και σημερα ηταν αναρχικοι σοσιαλιστες η και ακομη περισσοτεροι αντι Σιωνιστες . Μαλιστα για να παμε πιο βαθια υπαρχουν φανατικοι Θρησκευομενοι Εβραιοι που ειναι κατα της ιδρυσης του κρατους του Ισραηλ γιατι πιστευουν πως συμφωνα με τις γραφες αυτο πρεπει να γινει μετα την ελευση του Μεσσια που κατα την γνωμη τους δεν εχει ερθει ακομα.
Ο αγωνας εναντια στον ρατσιστικο φανατικο θρησκευτικα Σιωνισμο ομως ειναι καθηκον καθε προοδευτικου ανθρωπου οσο καθηκον ειναι ο αγωνας εναντια σε καθε θρησκεια φιλοσοφια η πολιτικη θεωρια που χωριζει τους ανθρωπους σε ανωτερους και κατωτερους με βαση την θρησκεια η πολιτικη αποψη την εθνοτικη καταγωγη την φυλη το φυλο τις σεξουαλικες προτιμησεις την οικονομικη κατασταση η οποια αλλη διακριση.
Παμε ομως στο ντοκυμαντερ.Θα ακολουθησουν κι αλλα .Το ΑλΤζαζηρα βγαζει ενα καθε μερα τις τελευταιες τρεις μερες.
Τους Ελληνικους υποτιτλους τους βαζετε πατωντας κλικ 1.Πατωντας την μαργαριτα στο κατω μερος της γραμμης εργαλειων 2.Υποτιτλοι απενεργοποιηση 3.Αγλικα 4 . Αυτοματη μεταφραση 5.Κατεβαινετε και πατατε Ελληνικα -γυριζετε στο βιντεο.
34% ΑΠΟΧΗ
Τα αποτελέσματα που θα διαβασετε αφορουν οσους πηγαν να ψηφισουν.
Τα αποτελέσματα από το exit poll της Rai είναι:
- Κεντροδεξιά 41-45%
- Κεντροαριστερά 25,5-29,5%.
Ανά κόμμα:
- Αδέλφια της Ιταλίας (Μελόνι) – 22-26%
- Δημοκρατικό Κόμμα (Λέτα) – 17-21%
- Κίνημα Πέντε Αστέρια (Κόντε) – 13,5-17,5%
- Λέγκα (Σαλβίνι) – 8,5-12,5%
- Forza Italia (Μπερλουσκόνι) – 6-8%.
Η Τζόρτζια Μελόνι, η επικεφαλής της μεταφασιστικής παράταξης Αδέλφια της Ιταλίας που αναδείχθηκε πρώτο κόμμα στις βουλευτικές εκλογές οι οποίες διεξήχθησαν την Κυριακή (25/9) στην Ιταλία, διεκδίκησε τις πρώτες πρωινές ώρες σήμερα την ηγεσία της επόμενης κυβέρνησης της χώρας.
Ποια είναι όμως η 45χρονη επικεφαλής του «Fratelli d’ Italia»που θέλει να γίνει η επόμενη πρωθυπουργός;
Γεννημένη το 1977, η Τζόρτζια Μελόνι είχε ενταχθεί από τα 15 της χρόνια στη νεολαία του νεοφασιστικού MSI σε ένδειξη αντίδρασης για την «αριστερή τρομοκρατία» της εποχής. Αργότερα προσχώρησε στη φοιτητική οργάνωση της «Εθνικής Συμμαχίας», ενώ το 2006 εξελέγη βουλευτής και το 2008 έγινε η νεότερη υπουργός στην ιστορία της Ιταλίας.
Σε ηλικία 31 ετών ανέλαβε το υπουργείο Νεολαίας στην κυβέρνηση του Σίλβιο Μπερλουσκόνι.
Πριν από δέκα χρόνια ίδρυσε το νέο κόμμα «Αδέλφια της Ιταλίας», του οποίου ηγείται από το 2014. Το 2020 ανέλαβε και την ηγεσία της πολιτικής ομάδας των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρυθμιστών (ECR), στην οποία συμμετέχουν και άλλες υπερσυντηρητικές και ευρω-σκεπτικιστικές πολιτικές δυνάμεις, όπως το κυβερνών Κόμμα «Νόμος και Δικαιοσύνη» (PiS) στην Πολωνία.
«Αιώνια φλόγα» και «ρωμαϊκός χαιρετισμός»
Η Μελόνι δεν τηρεί αποστάσεις από τον φασισμό έγραφε στα τέλη Ιουλίου, γράφει η Deutsche Welle. Στην αυτοβιογραφία της παραδέχεται ότι κινείται σε ένα «πολιτικά ναρκοθετημένο» τοπίο. «Είμαστε τέκνα της ιστορίας μας, όλης της ιστορίας μας», γράφει χαρακτηριστικά. «Όπως συνέβη και με άλλα έθνη, ο δρόμος που διανύσαμε είναι σύνθετος, πολύ πιο περίπλοκος από τις διηγήσεις που ακούγονται». Μόνο τη λατρεία προς το πρόσωπο του αρχηγού, λέει ότι απορρίπτει η Μελόνι. Όταν έδινε συνεντεύξεις στα γραφεία του κόμματος, τη συνοδεύει πάντοτε το σύμβολο της φλόγας, στα εθνικά χρώματα της Ιταλίας. «Δεν έχω να απολογηθώ για κάτι στη ζωή μου», λέει η Μελόνι. «Κι όμως, στις περισσότερες τηλεοπτικές συζητήσεις που πηγαίνω, με ρωτούν για την ιστορία και όχι για τα επίκαιρα ζητήματα της χώρας. Αυτό δεν το βρίσκω σωστό».
Ενόψει προεκλογικής περιόδου η Τζόρτζια Μελόνι είχε δώσει γραπτές εντολές στα μέλη του κόμματος να αποφεύγουν τις ακραίες δηλώσεις, την οποιαδήποτε αναφορά στον φασισμό και κυρίως τον «ρωμαϊκό χαιρετισμό» με το προτεταμένο δεξί χέρι, ο οποίος θυμίζει τον «χιτλερικό χαιρετισμό». Τα «Αδέλφια της Ιταλίας» επιχείρησαν να μετακινηθούν από το περιθώριο της Ακροδεξιάς στο πολιτικό Κέντρο.
Παραμένοντας στην αντιπολίτευση, απέναντι σε όλες τις κυβερνήσεις που διαδέχθηκαν η μια την άλλη μετά τις βουλευτικές εκλογές του 2018, το κόμμα Αδέλφια της Ιταλίας (Fratelli d’Italia, FdI) επιβλήθηκε ως η βασική εναλλακτική και είδε το ποσοστό του να απογειώνεται από το 4,3% πριν από τέσσερα χρόνια σχεδόν στο ένα τέταρτο των ψήφων σήμερα (περί το 26%), ή, με άλλα λόγια, μετατρέπεται στο πρώτο κόμμα του κοινοβουλίου της χερσονήσου.
«Οι Ιταλοί έστειλαν καθαρό μήνυμα υπέρ μιας κυβέρνησης της δεξιάς υπό την ηγεσία των Αδελφιών της Ιταλίας», είπε η κυρία Μελόνι επιβεβαιώνοντας τη φιλοδοξία της να γίνει η επόμενη πρωθυπουργός.
Ασυγκράτητος λαϊκισμός
Η Μελόνι κατεβαίνει στον προεκλογικό αγώνα με το λαϊκιστικό σύνθημα «Πρώτα η Ιταλία και οι Ιταλοί». Στο πρόγραμμά της απαιτεί περισσότερα κοινωνικά επιδόματα, χαμηλότερους φόρους, λιγότερη ευρωπαϊκή γραφειοκρατία, καθώς και τον τερματισμό της μετανάστευσης. Υπόσχεται να «επαναδιαπραγματευθεί» τη συμμετοχή της Ιταλίας στην ΕΕ και στο ευρώ. Απορρίπτει την άμβλωση και τον «γάμο για όλους». Δεν γνωρίζει πολλά στο πεδίο της οικονομικής και της εξωτερικής πολιτικής. Χαρακτηριστικό της, ωστόσο, είναι η ακλόνητη αυτοπεποίθησή της. Πρόσφατα έγραφε στο Facebook ότι έχει βαρεθεί «να στιγματίζεται συνεχώς ως μαύρη χήρα» και θεωρεί ότι οι αντίπαλοί της απλώς φθονούν την επιτυχία της. Δηλώνει ότι υποστηρίζει την Ουκρανία και δεν θέλει να συνδέεται με τον Πούτιν. Όσο για την Ευρώπη, οραματίζεται μία «ιταλική ηγεσία» στην προσπάθεια να μετατραπεί η ΕΕ σε μία χαλαρή οικονομική ένωση.
Πανηγυρίζει η Μελόνι – Υπόσχεται κυβέρνηση για όλους
«Θα κυβερνήσουμε για όλους τους Ιταλούς»: η επικεφαλής της ιταλικής άκρας δεξιάς Τζόρτζια Μελόνι, η οποία θέλει να γίνει η επόμενη πρωθυπουργός μετά τη νίκη της παράταξής της στις πρόωρες βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν χθες Κυριακή στην Ιταλία, προσπάθησε να καθησυχάσει τις ανησυχίες στη χώρα της και στο εξωτερικό.
Μετά τη Σουηδία, η άκρα δεξιά σημειώνει νέα νίκη στην Ευρώπη, καθώς στην Ιταλία —για πρώτη φορά μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου— μεταφασιστικό κόμμα βρίσκεται προ των πυλών της εξουσίας.
Παραμένοντας στην αντιπολίτευση, απέναντι σε όλες τις κυβερνήσεις που διαδέχθηκαν η μια την άλλη μετά τις βουλευτικές εκλογές του 2018, το κόμμα Αδέλφια της Ιταλίας (Fratelli d’Italia, FdI) επιβλήθηκε ως η βασική εναλλακτική και είδε το ποσοστό του να απογειώνεται από το 4,3% πριν από τέσσερα χρόνια σχεδόν στο ένα τέταρτο των ψήφων σήμερα (περί το 26%), ή, με άλλα λόγια, μετατρέπεται στο πρώτο κόμμα του κοινοβουλίου της χερσονήσου.
«Οι Ιταλοί έστειλαν καθαρό μήνυμα υπέρ μιας κυβέρνησης της δεξιάς υπό την ηγεσία των Αδελφιών της Ιταλίας», είπε η κυρία Μελόνι επιβεβαιώνοντας τη φιλοδοξία της να γίνει η επόμενη πρωθυπουργός.
«Θα κυβερνήσουμε για όλους» τους Ιταλούς, υποσχέθηκε. «Θα το κάνουμε με σκοπό να ενώσουμε τον λαό, να προαγάγουμε αυτά που τον ενώνουν μάλλον παρά αυτά που τον χωρίζουν», πρόσθεσε σε σύντομη τοποθέτησή της καλώντας για «ενότητα» και κατευνασμό, αναγνωρίζοντας πως η προεκλογική εκστρατεία ήταν «βίαιη και επιθετική». Διαβεβαίωσε πως «δεν θα προδώσουμε την εμπιστοσύνη σας».
Η συμμαχία που σχημάτισε με το άλλο κόμμα της ιταλικής ακροδεξιάς, τη Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι, και με τη Φόρτσα Ιτάλια (FI), τη δεξιά παράταξη του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, συγκεντρώνει περί το 43% των ψήφων και αναμένεται να εξασφαλίσει απόλυτη πλειοψηφία των εδρών, τόσο στη Βουλή, όσο και στη Γερουσία.
Η παράταξη που ίδρυσε στα τέλη του 2012 η Τζόρτζια Μελόνι με συνοδοιπόρους της διαφωνούντες του μπερλουσκονισμού ξεπέρασε το Δημοκρατικό Κόμμα (PD) του Ενρίκο Λέτα, που δεν κατάφερε να φράξει τον δρόμο της άκρας δεξιάς και πέφτει κάτω από το φράγμα του 20% των ψήφων, με φόντο τη συγκριτικά χαμηλή συμμετοχή του εκλογικού σώματος στη διαδικασία (64,07%, από 73,86% το 2018).
Η αντιπρόεδρος του PD Ντέμπορα Σερατσιάνι αναγνώρισε τη «νίκη της δεξιάς υπό την Τζόρτζια Μελόνι», κάνοντας λόγο για «βραδιά θλίψης για τη χώρα».
Vox
Ο πολιτικός σεισμός στην Ιταλία καταγράφεται δύο εβδομάδες έπειτα από εκείνον στη Σουηδία, όπου συντηρητική συμμαχία που συμπεριλαμβάνει τους Σουηδούς Δημοκράτες (SD), κόμμα που προέκυψε από το νεοναζιστικό κίνημα, σημείωσε εκλογική νίκη, έγινε η μεγαλύτερη δεξιά παράταξη στη σκανδιναβική χώρα (20.5%). Το SD και το FdI ανήκουν στην ίδια πολιτική οικογένεια στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, κάνοντας παρέμβαση που εκλήφθηκε στη Ρώμη (με δυσαρέσκεια) ως προειδοποίηση, υπενθύμισε προ ημερών πως η ΕΕ διαθέτει «εργαλεία» για να τιμωρεί κράτη που καταπατούν το κράτος δικαίου και τις κοινές αξίες.
«Οι Ιταλοί παρέδωσαν μάθημα ταπεινότητας στην Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία, με τη φωνή της κυρίας φον ντερ Λάιεν, προσπάθησε να τους υπαγορεύσει τι θα ψήφιζαν», σχολίασε δηκτικά ο γάλλος ευρωβουλευτής Ζορντάν Μπαρντελά, του Εθνικού Συναγερμού (RN) της Μαρίν Λεπέν. «Καμιά απειλή οποιουδήποτε είδους δεν μπορεί να σταματήσει δημοκρατία», πρόσθεσε υποστηρίζοντας πως οι Ευρωπαίοι «παίρνουν τη μοίρα τους στα χέρια τους».
Μαύρο πρόβατο στις Βρυξέλλες, ο ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν, όπως και ο πολωνός ομόλογός του Ματέους Μοραβιέτσκι, απηύθυνε τα «συγχαρητήριά του» στην κυρία Μελόνι.
Μέσω του πολιτικού συμβούλου του και βουλευτή Μπάλας Όρμπαν, πρόσθεσε: «σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, χρειαζόμαστε όσο ποτέ φίλους που έχουν κοινό όραμα και κοινή προσέγγιση για τις προκλήσεις στην Ευρώπη».
Η Τζόρτζια Μελόνι «έδειξε τον δρόμο» προς μια Ευρώπη «υπερήφανη», «ελεύθερη», αποτελούμενη από «κυρίαρχα κράτη», πανηγύρισε από την πλευρά του ο ηγέτης του ισπανικού ακροδεξιού κόμματος Vox, ο Σαντιάγο Αβασκάλ.
Ο «μεγάλος άγνωστος»
Τα Αδέλφια της Ιταλίας οφείλουν την επιτυχία τους στις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις των αντιπάλων τους, στον άνεμο της απόρριψης της πολιτικής τάξης που πνέει στη χερσόνησο και στο χάρισμα της επικεφαλής τους.
Η 45χρονη Ρωμαία, η οποία στα νιάτα της δήλωνε θαυμάστρια του Μπενίτο Μουσολίνι, κατάφερε να να αποδαιμονοποιήσει την εικόνα της ιδίας και της παράταξής της καθώς και να κεφαλαιοποιήσει τους φόβους και την οργή εκατομμυρίων Ιταλών μπροστά στην έκρηξη των τιμών και της ανεργίας, την απειλή ύφεσης και τις ανεπάρκειες των δημόσιων υπηρεσιών.
Η επόμενη ιταλική κυβέρνηση θα κληθεί να αντιμετωπίσει την κρίση που προκαλεί ο αλματωδώς αυξανόμενος πληθωρισμός, την ώρα που η Ιταλία έχει δημόσιο χρέος που φθάνει το 150% του ΑΕΠ της.
Στη χώρα όπου η κυβερνητική αστάθεια αποτελεί χρόνιο φαινόμενο, πολιτολόγοι ήδη δίνουν βραχύ προσδόκιμο ζωής στη συμμαχία που κέρδισε χθες, γάμο συμφέροντος ανάμεσα σε τρεις ηγέτες με ανταγωνιστικές φιλοδοξίες.
Για την κυρία Μελόνι, «η πρόκληση θα είναι να μεταμορφώσει την εκλογική της επιτυχία στην ηγεσία μιας κυβέρνησης που μπορεί να έχει διάρκεια», αυτό «είναι ο μεγάλος άγνωστος» της νέας ιταλικής πολιτικής εξίσωσης, σύμφωνα με τον Λορέντζο Ντε Σίο, καθηγητή πολιτικών επιστημών στο πανεπιστήμιο Luiss της Ρώμης.
Η κυρία Μελόνι, χωρίς καμία κυβερνητική εμπειρία πέρα από το εφήμερο πέρασμά της από το υπουργείο Νεολαίας (2008-2011), θα έχει γεμάτα τα χέρια στην προσπάθειά της να χειριστεί τους συμμάχους της, πολύ πιο πεπειραμένους από εκείνη. Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι υπήρξε επανειλημμένα πρωθυπουργός, ο Ματέο Σαλβίνι υπουργός Εσωτερικών και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης.
Στον φάκελο της Ουκρανίας, η ΕΕ και άλλοι σύμμαχοι της Ιταλίας, κράτους μέλος του NATO, θα βάλουν στο μικροσκόπιο την κατανομή των χαρτοφυλακίων μεταξύ των τριών κομμάτων. Καθώς μολονότι η κυρία Μελόνι δηλώνει πεισμένη υποστηρίκτρια της ατλαντικής συμμαχίας και τάσσεται υπέρ των κυρώσεων που έχουν επιβληθεί στη Ρωσία, ο κ. Σαλβίνι είναι κατά.
Η επικίνδυνη συρρίκνωση της αστικής δημοκρατίας και οι κομμουνιστές
του Βασίλη Λιόση
Η κυβέρνηση της ΝΔ είναι επικίνδυνη σε όλα τα επίπεδα. Της αναδιανομής του πλούτου, της ακρίβειας και του πληθωρισμού, της ψήφισης νόμων υπέρ του κεφαλαίου, της εξωτερικής πολιτικής όπου συντάσσεται με το ΝΑΤΟ δίχως καμία επιφύλαξη επιβεβαιώνοντας πως είναι «ο καλύτερος μαθητής» αλλά και της δημοκρατίας. Πανεπιστημιακή αστυνομία, ξύλο σε συναυλίες, παρακολουθήσεις από την ΕΥΠ, ΜΑΤ για τους απεργούς της Μαλαματίνα και τους απεργούς εν γένει, πληρωμένα-εξαγορασμένα μέσα ενημέρωσης, προπαγάνδα έμφορτη ψεμάτων κ.λπ.. Τι γίνεται, λοιπόν, με την αστική δημοκρατία; Η συρρίκνωσή της είναι ελληνικό ή και παγκόσμιο φαινόμενο;
ΚΑΠΟΙΕΣ ΕΝΝΟΙΟΛΟΓΙΚΕΣ (ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ) ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΕΙΣ
Αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς πρέπει να πούμε ότι εντός καπιταλισμού επιβάλλεται η δικτατορία της κυρίαρχης τάξης, δηλαδή της αστικής. Ωστόσο, η δικτατορία της μπορεί να πάρει διάφορες μορφές: αστικοκοινοβουλευτική δημοκρατία, κοινοβουλευτική δημοκρατία με διατήρηση του θεσμού της βασιλείας (ένα κατάλοιπο της φεουδαρχίας με τις απαραίτητες προσαρμογές για το σήμερα), διάπραξη πραξικοπήματος και επιβολή χούντας, φασισμός/ναζισμός. Μήπως από τα παραπάνω τεκμαίρεται πως δεν έχει σημασία η μορφή της αφού σε κάθε περίπτωση πρόκειται για διδακτορία της αστικής τάξης; Το ερώτημα αυτό το έχει απαντήσει με απόλυτη καθαρότητα και ενδελεχή ανάλυση ο Λένιν στον Αριστερισμό του. Για τον Λένιν οι κομμουνιστές πρέπει να συμμετέχουν στις εκλογές, στα κοινοβούλια κ.λπ. όχι ορμώμενοι από θεσμική λαγνεία, αλλά γνωρίζοντας ότι η διεύρυνση της αστικής δημοκρατίας είναι ένα μέσο συνειδητοποίησης για ευρύτερες μάζες και διευκολύνει την ταξική πάλη από καλύτερες θέσεις. Ένας εκ των οποίων απαντούσε ο Λένιν στον Αριστερισμό του ήταν ο Μπορντίγκα, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ θεωρούσε ότι οποιαδήποτε μορφή της αστικής δικτατορίας είναι το ίδιο και το αυτό. Με άλλα λόγια τι εκλογές, τι χούντα; Όποτε υιοθετήθηκε αυτή η λογική από κομμουνιστικά κόμματα απέβη καταστροφική για αυτά σε αντίθεση με την υιοθέτηση της λογικής του Λένιν που ενίσχυσε και κάποιες φορές εκτόξευσε την επιρροή των κομμουνιστικών κομμάτων.
ΑΣΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: ΜΙΑ ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΧΟΡΗΓΙΑ;
Η εγκαθίδρυση της αστικής δημοκρατίας ήταν αποτέλεσμα της ταξικής πάλης. Της απαίτησης και των αγώνων των λαών που απαίτησαν καθολική ψήφο, τη νομιμοποίηση κομμάτων που βρίσκονταν στην παρανομία, την ελεύθερη κυκλοφορία εφημερίδων και ιδεών, την ελευθερία του λόγου και της λειτουργίας των συνδικάτων κ.λπ.. Επομένως, δεν πρόκειται για μία ευγενική χορηγία της αστικής τάξης που απέρρεε από φωτισμένα μυαλά και υψηλές ιδέες, αλλά για μία αναγκαιότητα. Άλλωστε, ο προοδευτικός ρόλος της αστικής τάξης, όταν δηλαδή αυτή διεκδικούσε την εξουσία από τη θνήσκουσα φεουδαρχία, είχε ημερομηνία λήξης και μάλιστα σύντομης.
Όμως, εκτός της μετάβασης από τη φεουδαρχία στον καπιταλισμό όπου η διεύρυνση της δημοκρατίας έγινε εκτός των άλλων και για την απρόσκοπτη ανάπτυξη του κεφαλαίου, υπήρξε άλλη μία περίοδος όπου σημειώθηκε μία σχετική διεύρυνση των αστικοδημοκρατικών θεσμών. Αναφερόμαστε σε εκείνη την περίοδο όπου οι σοσιαλιστικές χώρες απλώνονταν στο 40% της υφηλίου και ως εκ τούτου ανάγκαζαν το παγκόσμιο κεφάλαιο σε αναδιπλώσεις (που βεβαίως συνυπήρχαν και με επιθέσεις). Για αυτές τις αναδιπλώσεις χρησιμοποιήθηκε κατά κύριο λόγο η παγκόσμια σοσιαλδημοκρατία που έκανε τη βρόμικη δουλειά. Συγκεκριμένα προώθησε τη λογική της μετεξέλιξης του αστικού κράτους σε σοσιαλιστικό μέσα από τη συμμετοχή των πολιτών, ενώ σε οικονομικό επίπεδο δημιουργήθηκαν αυταπάτες με την κρατικοποίηση εταιριών που έγιναν κατά καιρούς. Προφανώς ουδέποτε κάποιο καπιταλιστικό κράτος δεν μετεξελίχθηκε σε σοσιαλιστικό όπως προέβλεπε το σοσιαλδημοκρατικό ιδεολογικό σχήμα. Εντούτοις, η γενική τάση των τελευταίων δεκαετιών σε όλο τον κόσμο είναι το πισωγύρισμα.
ΤΟ ΠΙΣΩΓΥΡΙΣΜΑ
Το πισωγύρισμα σημαδεύεται από α) την εντατική αναθεώρηση της ιστορίας με την ταύτιση κομμουνισμού-φασισμού, β) από την άνοδο ακροδεξιών και νεοναζιστικών ομάδων και κομμάτων σε μία πλειάδα χωρών, γ) από την υιοθέτηση της ατζέντας της ακροδεξιάς από τις κλασικές αστικές πολιτικές δυνάμεις, δ) από τον πολιτικό εκφυλισμό με την ανάδειξη πολιτικών – κλόουν που είτε συμπλέκονται με το κεφάλαιο είτε οι ίδιοι είναι ισχυροί κεφαλαιούχοι (Μπερλουσκόνι, Τραμπ, Ζελένσκι κ.ά. ή για την Ελλάδα Ψινάκης, Ψωμιάδης, Μπέος, Γεωργιάδης κ.ά.), ε) από την ύπαρξη κυβερνήσεων που βρίσκονται στα όρια του ναζισμού π.χ. Ουγγαρία, Ουκρανία, στ) από τη θέσπιση νόμων που σχετίζονται με τον περιορισμό ή την απαγόρευση συγκεντρώσεων και απεργιών, με τον περιορισμό της δράσης των συνδικάτων, με την αστυνόμευση του φοιτητικού κινήματος κ.ά..
Αυτή η επίθεση του κεφαλαίου εξηγείται από μία σειρά παραμέτρων: από τη νίκη της αντεπανάστασης στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες και από την επικράτηση του νεοφιλελεύθερου υποδείγματος τα τελευταία τουλάχιστον σαράντα χρόνια. Η έλλειψη πολιτικού παραδείγματος, η υποχώρηση των κομμουνιστικών οραμάτων και η βαθιά ήττα του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος, η κρίση του 1973 και του 2008 που επέτασσε για το κεφάλαιο μία παρατεταμένη και οξεία αντεπίθεση για την αναδιανομή του πλούτου, διαμόρφωσαν όλο εκείνο το πλαίσιο που μπορεί σε αδρές γραμμές να ερμηνεύσει τη συρρίκνωση της αστικής δημοκρατίας.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΠΑΝΤΗΣΗ;
Σήμερα υπάρχουν δυσκολίες που μας εμποδίζουν στο να απαντήσουμε στο ύψος των απαιτήσεων των καιρών. Ποιες είναι αυτές;
α) Ευρείες λαϊκές μάζες δεν μπορούν να δουν το πρόβλημα της συρρίκνωσης της αστικής δημοκρατίας ή ακόμη χειρότερα αυτήν ακριβώς τη συρρίκνωση τη βρίσκουν και απαραίτητη. Η παρατεταμένη συντηρητικοποίηση πλατιών λαϊκών στρωμάτων είναι αυτή που εμποδίζει να ειδωθεί το πρόβλημα ως πρόβλημα.
β) Η πολυδιάσπαση στο κίνημα, η συνδικαλιστική πυκνότητα που βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα, η υποχώρηση των συλλογικών οραμάτων, όλα αυτά είναι ανασχετικοί παράγοντες για την ανάπτυξη ενός πανδημοκρατικού κινήματος. Το ίδιο ανασχετικός παράγοντας είναι και κάποιες απόψεις που θεωρούν ότι η συγκρότηση ενός τέτοιου κινήματος είναι λέρωμα της επαναστατικής λογικής.
Η αστική δημοκρατία δεν κάνει απλώς ένα βήμα πίσω. Κάνει ένα πολύ μεγάλο πισωγύρισμα. Και αν είμαστε υπέρ της λενινιστικής λογικής αυτό το πισωγύρισμα δεν πρέπει να μας αφήνει αδιάφορους. Το αντίθετο. Πρέπει να μας ανησυχεί και να μας διατηρεί σε εγρήγορση. Ας θυμηθούμε ότι μία μέρα πριν το πραξικόπημα των συνταγματαρχών την 7ετία, η εφημερίδα Αυγή, όργανο τότε της ΕΔΑ, κυκλοφόρησε με πρωτοσέλιδο άρθρο υπό τον τίτλο «Γιατί δεν θα γίνει πραξικόπημα». Σήμερα, λοιπόν, με δεδομένο το βάλτωμα του λαϊκού κινήματος οι πρωτοπόρες δυνάμεις, αυτοί που αντιλαμβάνονται ότι δεν υπάρχει τέρμα στον κατήφορο, πρέπει να πάρουν πρωτοβουλίες που να κινούνται στους εξής άξονες
Κινηματικός συντονισμός με ενωτικές πρωτοβουλίες σε όποιο χώρο και όποια στιγμή εκδηλώνεται η αυταρχική πολιτική της κυβέρνησης.
Διαφώτιση των εργαζομένων μέσω συζητήσεων, αρθρογραφίας κ.ά. για το τι σημαίνει αστική δημοκρατία και ποια είναι τα όριά της.
Προώθηση του πολιτικού αιτήματος «Να πέσει αυτή η κυβέρνηση» (τα συνθήματα της πολιτικής πρωτοπορίας δεν πρέπει να είναι απογειωμένα αλλά μπορεί να υπάρχουν ιστορικές στιγμές που να βρίσκονται λίγο μπροστά από τις μάζες).
Η συρρίκνωση της δημοκρατίας δεν πρόκειται να αφυπνίσει από μόνη της τις λαϊκές μάζες ή δεν πρόκειται να είναι ο παράγοντας που το αυθόρμητο θα το κάνει συνειδητό. Δεν ισχύει κάποια παραλλαγή της λανθασμένης θεωρίας της εξαθλίωσης με βάση την οποία η εξαθλίωση φέρνει επαναστατικοποίηση.
Οι κομμουνιστές δεν έχουν αυταπάτες για τον ρόλο της αστικής δημοκρατίας. Παρόλα αυτά όταν χρειαστεί, αυτοί είναι που θα μπούνε μπροστά για την υπεράσπισή της. Άλλωστε το έχουν κάνει στο παρελθόν ουκ ολίγες φορές.
Πτωση της Λιρας Αγγλιας 3.5% (εναντι του δολλαριου) χθες Παρασκευη μετα την ανακοινωση της νεας κυβερνησης μετρων μειωσης της φορολογιας.. Η νεα ισοτιμια ειναι μια Λιρα προς $1.042 (απο 1.13) Και το ευρω επεσε εναντι του δολλαριου 1.5% την Παρασκευη το βραδυ. Οι πολιτικες που εφαρμοζονται σε αυτη τη πλευρα του Ατλαντικου ειναι τελειως αναντιστοιχες με την διεθνη κριση και υφεση που περνα το παγκοσμιο καπιταλιστικο συστημα εδω και 14 χρονια . Η οικονομια θελει χρημα αυτη τη στιγμη για να ανακαμψει .Λεφτα σε μισθους συνταξεις επιδοματα ενισχυσης των χαμηλοτερων οικονομικα κοινωνικων στρωματων δημοσια εργα και επενδυσεις που θα αυξησουν τις θεσεις εργασιας και θα απελευθερωσουν χρημα στην αγορα. Οι κυβερνησεις κανουν ακριβως το αντιθετο.
Η κυβερνηση του ΗΒ εκτιμα πως στο διαστημα 2026-27. θα εχει μειωμενα εσοδα 45 δισεκατομμυρια απο αυτες τις μειωσεις τις μεγαλυτερες σε πενηντα χρονια. Ετσι για να ανταπεξελθει η κυβερνηση σε αυτη τη περιοδο ενεργειακης κρισης θα πρεπει να δανειστει «απο τις αγορες» σε περιοδο αυξησης των επιτοκιων.Μονο τον Αυγουστο δανειστηκε περιπου 12 δισ.
The measures include:
- Cancellation of a planned rise in corporation tax to 25%, keeping it at 19%, the lowest rate in the G-20.
- Κρατανε τον φορο επιχειρησεων στο 19% τον χαμηλοτερο στους G-20. και δεν τον ανεβαζουν στο 25% οπως σχεδιαζε η προηγουμενη κυβερνηση.
- A reversal in the recent 1.25% rise in National Insurance contributions — a tax on income.
- Μειωνουν ξανα τις ασφαλιστικες εισφορες που ειχαν αυξηθει πριν λιγους μηνες.
- A reduction in the basic rate of income tax from 20 pence to 19 pence.
- Μια μειωση στον φορο εισοδηματος απο 20% στο 19%
- Scrapping of the 45% tax paid on incomes over £150,000 ($166,770), taking the top rate to 40%.
- Για οσους εχουν εισοδημα πανω απο 150 χιλιαδες λιρες τον χρονο μειωνουν τον φορο απο 45% στο 40%
- Significant cuts to stamp duty, a tax paid on home purchases.
- Μειωσεις στον φορο αγορας κατοικιας
- A network of “investment zones” around the U.K. where businesses will be offered tax cuts, liberalized planning rules and a reduction in regulatory obstacles.
- Ελευθερες επενδυτικες ζωνες μεσα στο Ηνωμενο Βασιλειο με ειδικο καθεστως που περιλαμβανει και φορολογικες μειωσεις και αλλους νομοθετικους «περιορισμους» εργασιακους -περιβαλλοντικους (να κανουν την ΜΒ, Κινα δηλαδη)όπως το να αδειάσουν οι ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ανεπεξεργαστες υπερχειλισεις απο υπόνομους στα ποτάμια και τις ακτες της ΜΒ σε 21.462 σταθμούς There are approximately 21,462 Combined Sewer Overflows (CSOs).Their sole purpose is to discharge untreated human sewage and waste-water when the sewerage system is overloaded.Γεγονος που τα τελευταία 5 χρόνια έχει αυξηθεί 2000 φορές σε σχέση με το παρελθον.Η ακόμα το fracking.
- A claim-back scheme for sales taxes paid by tourists.
- Μειωση της φορολογιας σε εμπορευματα που πουλιωνται σε τουριστες
- Scrapping of an increase in tax rates on various alcohols.
- Μειωση του φορου σε καποιες κατηγοριες αλκοολ
- Scrapping of a cap on bankers’ bonuses.
- Καταργειται το ταβανι στα μπονους των τραπεζικων στελεχων.
Μετρα που θα αυξησουν τα εισοδηματα και τις τραπεζικες καταθεσεις των πολυ πλουσιων σε μεγαλο βαθμο , και θα φερουν πολυ μικρη αυξηση στα εισοδηματα των χαμηλοτερων και μεσαιων κοινωνικων στρωματων (σε εποχη που η ακριβεια και ο πληθωρισμος καλπαζουν)αρα και στην καταναλωση.
Η φιλοσοφια πως οταν εχουν λεφτα οι πλουσιοι κανουν επενδυσεις και αρα η οικονομια αναπτυσεται δεν επεισε τις διεθνεις αγορες και ετσι η Λιρα επεσε. Οι οικονομιες για να αναπτυσονται θελουν χρηματα στον απλο λαο οχι αφορολογητα κερδη στις εξωχωριες . Λεφτα σε αυτους που δεν εχουν μεγαλες καταθεσεις στις τραπεζες αλλα με το εισοδημα τους πληρωνουν λογαριασμους ψωνιζουν στα μαγαζια της γειτονιας τροφιμα, ρουχα, εργαλεια, δωρα ,(αρα υπαρχουν μαγαζια στη γειτονια με απασχοληση τζιρους και φορους) διορθωνουν το σπιτι τους η με δανειο και σκληρη δουλεια αγοραζουν ενα νεο σπιτι. Ετσι γυρναει ο τροχος.
Οταν οι κεντρικοι δρομοι ολων των πολεων εχουν κλειστα μαγαζια αυτο σημαινει λιγωτερες θεσεις εργασιας λιγωτερους φορους χειροτερο συστημα υγειας συγκοινωνιες εκπαιδευση. Οταν κλεινουν εργοστασια και εισαγονται προιοντα απο τις χωρες με τα χαμηλα μεροκαματα τοτε η κυβερνηση δανειζεται χρηματα απο τις αγορες για να τα βγαλει περα στις υποχρεωσεις της. Απλα δεν εχει εσοδα απο τον λαο της . Δεν χρειαζεται να εισαι κορυφαιος οικονομολογος για να το καταλαβεις . Σας το ειχα γραψει η Τρας (ο Κουλης της Αγγλιας) ειναι χαζη και οργανο των 80 χιλιαδων παμπλουτων μελων του Συντηρητικου κομματος που την εξελεξαν πρωθυπουργο ακριβως γιατι ειναι ενα αβουλο οργανο στα χερια τους . Εμμονικη με τον Θατσερισμο οταν 40 χρονια μετα βλεπουμε τα αποτελεσματα αυτου του συστηματος και τα αδιεξοδα του . Μια υπερ συντηρητικη κυβερνηση οργανο του πολυ μεγαλου κεφαλαιου που βλεπει το ΗΒ σαν μια χωρα ευκαιριας για να αποθηκευει τον πλουτο που κλεβει απο ολο τον πλανητη. Οι διεθνεις αγορες δεν εχουν πολιτικη ομως. Απλα δεν επενδυουν σε εναν μελοθανατο.
Δυστυχως στην ΜΒ οι δυο ηγετες των δυο συστημικων κυβερνητικων κομματων Σταρμερ (Sir Keir Starmer) και Τρας ( Liz Τruss) ειναι δυο γελοιοι καραγκιοζηδες . Λειπει τοσο πολυ και σε αυτη τη χωρα ενα μεγαλο ριζοσπαστικο αριστερο αντικαπιταλιστικο κομμα να ηγηθει της κοινωνικης πρωτοποριας.
Παραθυρο στον Κοσμο 