31 χρονια μετα το Τσερνομπιλ.Πυρηνικη ενεργεια ; Οχι ευχαριστω!Ντροπη στην κυβερνηση για τις θεσεις της στα πυρηνικα οπλα

Τα καταλοιπα των πυρηνικων εργοστασιων γινονται πυρηνικα οπλα. Και τα πυρηνικα χρειαζονται πολεμους.Για να τα αδεισουν στην θαλασσα οπως στην Γιουγκοσλαβια η στην ερημο οπως στο Ιρακ. Και να μετατρεπουν τον πλανητη σε μια πυρηνικη χωματερη.

Θυμιζω ακομα την θεση πως η συγκεντρωση ενεργειας σε λιγα χερια και ο ελεγχος  της απο πολυεθνικες η ακομα και κρατη ειναι εναντια στην δημοκρατια την αυτοδιευθυνση λαων και περιοχων τα πολιτικα δικαιωματα .Η ενεργεια σημερα ειναι εξουσια.

Οποιος την κατεχει εχει στα χερια του ενα οπλο εξουδετερωσης καθε επαναστασης καθε διεκδικησης απο τα κατω.

Και ακομα περισσοτερο οταν μιλαμε για τα πυρηνικα  οποιος κατεχει την τεχνογνωσια  τις πηγες πρωτων υλων(με πολεμους κατοχης)  και την τεχνολογια μπορει να υποδουλωνει οχι μονο χωρες αλλα κομματια του πλανητη χωρις να πεσει μια σφαιρα.

Απλα με το γυρισμα ενος διακοπτη δεν υπαρχει νοσοκομειο , επικοινωνιες, συγκοινωνίες , τροφη, νερο, στρατος. Μονο σκοταδι

Η ενεργεια πρεπει να ειναι στα χερια των χρηστων. Οσο πιο κοντα τοσο πιο καλα. Πρεπει να ειναι ανανεωσιμη, οχι σπαταλη , απλη στην τεχνολογια της. Μονο αυταρκεις ενεργειακα πολιτες/ περιοχες/ περιφερειες,  εχουν κατοχυρωμενη την ελευθερια και την δημοκρατια τους.

Τα πυρηνικα εργοστασια ειναι ο αυταρχικος εφιαλτης του μελλοντος.Η υποδουλωση μας σε εταιρειες και αυτοκρατοριες.

ΤΣΕΡΝΟΜΠΙΛ

Απο την Χουντα ξεκινησε ο σχεδιασμος.Παραμονες Πολυτεχνειου τον Οκτωβρη του 1973 προχωρουσε η συμφωνια που ξεκινησε το 1971

Το »πράσινο φως» για το πυρηνικό εργοστάσιο δόθηκε το 1973

Το »πράσινο φως» για την δημιουργία του πυρηνικού εργοστασίου, δόθηκε στις 20 Οκτωβρίου του 1973 από τον υπουργό Ενέργειας Απόστολο Παπαγεωργίου, για τον οποίο οι ΗΠΑ είχαν την άποψη ότι προτιμούσε »αργές κινήσεις» στα ζητήματα πυρηνικής ενέργειας, όμως η εξέγερση του Πολυτεχνείου και το πραξικόπημα του Δημήτρη Ιωαννίδη, πρόλαβαν τις εξελίξεις με αποτέλεσμα το ζήτημα της πυρηνικής ενέργειας να »παγώσει» για τουλάχιστον δύο μήνες.

Το πρόσωπο-κλειδί των διαπραγματεύσεων

Πρόσωπο-κλειδί στις διαπραγματεύσεις εκείνη την περίοδο φαίνεται ότι είναι ο Δημήτριος Συμεών, ο οποίος ανέλαβε τον Μάρτιο του 1974 τη θέση του διευθυντή στο γραφείο πυρηνικής ενέργειας της ΔΕΗ. Ο Συμεών δήλωνε, σύμφωνα με τους Αμερικανούς, ότι η πρώτη πυρηνική μονάδα θα λειτουργούσε στην Ελλάδα το 1983, ενώ σε εκτιμήσεις του ανέφερε ότι έως το τέλος του 1989 η Ελλάδα θα είχε επτά πυρηνικά εργοστάσια των 600 μεγαβάτ.

Και συνεχιστηκε απο τον Καραμανλη τον γερο στην μεταπολιτευση που επιχειρηθηκε να ειναι η συνεχεια της χουντας με κοινοβουλευτικο μανδυα.Ενα σχεδιο κηδεμονευομενης απο τον στρατο «δημοκρατιας»που ειχε ξεκινησει απο την δεκαετια του 1960 και γινοταν προσπαθεια να υλοποιηθει τελικα απο τον εμπνευστη του Καραμανλη δεκα χρονια αργοτερα, μετα την πτωση της  δικτατοριας.Εξ αλλου η χουντα εφερε τον Καραμανλη και συγκυβερνησε μαζι του τους πρωτους μηνες αντιμετωπιζοντας το λαικο κινημα.

Το 1976 ο τοτε πρωθυπουργος Κραμανλης ειχε προβλεψει πυρηνικο εργοστασιο μεσα σε δεκα χρονια στην χωρα μας.Τον Μαη του 1977 οι βουλευτες του ΚΚΕ υποβαλουν ερωτηση στη Βουλη

http://www.sofiascomments.com/2017/02/blog-post_44.html

● Τους κυνήγησαν.
Ήταν Απρίλιος του 1978 όταν κάτοικοι των χωριών της περιοχής του Καβοντορο αντιλήφθηκαν την παρουσία ξένων με μηχανήματα που πραγματοποιούσαν μετρήσεις.
Η φήμη ότι η Κάρυστος ήταν μία από τις υποψήφιες τοποθεσίες για την κατασκευή πυρηνικού σταθμού είχε κυκλοφορήσει, αλλά δεν υπήρχε κάποιο έγγραφο που να επιβεβαιώνει το γεγονός.
Οι κομματικές παρατάξεις δεν έπαιρναν θέση, ενώ η κυβέρνηση Ράλλη δεν διέψευδε τις φήμες.
Οι ξένοι με τα μηχανήματα ήταν η απόδειξη και οι κάτοικοι των χωριών τούς κυνήγησαν με τα φτυάρια», αναφέρουν οι ντόπιοι εκείνη την εποχή.
Μοναδική εξαίρεση ήταν ο πρόεδρος της ΕΔΑ Ηλίας Ηλιού, ο οποίος παραβρέθηκε στην εκδήλωση διαμαρτυρίας που πραγματοποιήθηκε στην Χαλκίδα στις 20 Μαΐου 1979 όπου συγκεντρώθηκαν πάνω από 8.000 άτομα.● Η εκποιζω. Η οικολογική οργάνωση η οποία πρωτοστάτησε στους αντιπυρηνικούς αγώνες που διήρκεσαν από το 1978 έως το 1980 ήταν η Ένωση για την Ποιότητα Ζωής, από την οποία προέκυψε η σημερινή καταναλωτική οργάνωση ΕΚΠΟΙΖΩ.
Ήταν ο μοναδικός φορέας που έλεγε όχι στο πυρηνικό εργοστάσιο.
Η κοινή γνώμη τότε είχε διχαστεί! υπήρχε μια μερίδα Ελλήνων που ήθελε τη δυτική τεχνολογία και άλλοι που ήθελαν την ανατολική!.
Το ίδιο ίσχυε και για το ουράνιο με το οποίο θα λειτουργούσε ο πυρηνικός σταθμός!.
Οι συζητήσεις είχαν προχωρήσει αρκετά, ενώ η κυβέρνηση ήταν σαφώς υπέρ του πυρηνικού εργοστασίου…
Ανάμεσα στις δράσεις της οικολογικής οργάνωσης ήταν και η υποβολή υπομνημάτων στην κυβέρνηση Ράλλη, οργάνωση συγκεντρώσεων και ομιλιών με θέμα την επικίνδυνη «φύση της πυρηνικής ενέργειας» καθώς και η εκπόνηση μελέτης για τους κινδύνους από πυρηνικό ατύχημα.

● Με βενζίνη στο εργοτάξιο. Στις αρχές του 1980 ο τότε δήμαρχος Χατζηνικολής ξεσήκωσε για άλλη μία φορά τους κατοίκους της Καρύστου και με εργάτες του δήμου πήραν μπιτόνια με βενζίνη και πήγαν στο χώρο όπου βρίσκονταν τα μηχανήματα για τις έρευνες στην περιοχή, απειλώντας τα κλιμάκια της ΕΒΑSCΟ ότι θα τα κάψουν αν δεν φύγουν αμέσως.
Τελικά τους ανάγκασαν να φύγουν, ενώ το γεωτρύπανο της εταιρείας έμεινε για μερικές ημέρες έξω από το Αστυνομικό Τμήμα Καρύστου «προς αποφυγήν δολιοφθοράς».Τα κύρια επιχειρήματά μας για να μην κατασκευαστεί ο πυρηνικός σταθμός ήταν καταρχήν ότι η Κάρυστος βρίσκεται κοντά σε σεισμογενείς περιοχές, όπως η Σκύρος.
Λέγαμε τότε: «Είμαστε μια πατημασιά χώρα, αν γίνει ένα ατύχημα τίποτα δεν θα μπορεί να μας σώσει».Σιγά σιγά άρχισαν να βγαίνουν στον Τύπο και δημοσιεύματα από επιστήμονες που τόνιζαν την επικινδυνότητα ενός πυρηνικού εργοστασίου.
Βέβαια, αν ήθελαν να το φτιάξουν θα το έφτιαχναν.
Γι΄ αυτό πιστεύω ότι τα κριτήρια για την ακύρωση ήταν τελικά οικονομικής φύσεως και όχι επειδή είχαμε ξεσηκωθεί», λέει ο κ. Κουκογιάννης.

●Ο άνεμος και το κύμα φυγής. Καθόλου αστείο όμως δεν ήταν ότι στις αρχές του 1980 στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΔΕΗ ειπώθηκε το εξής:
Αν υπήρχε μια φήμη για διαρροή από το εργοστάσιο, ο Τύπος και τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης της εποχής το προέβαλλαν και φυσούσε ανατολικός άνεμος, ο οποίος θα μετέφερε τη ραδιενέργεια στο Λεκανοπέδιο, τότε τα τρία εκατομμύρια Αθηναίων θα προσπαθούσαν να εγκαταλείψουν την πόλη από την αντίθετη πλευρά, δηλαδή θα πήγαιναν προς Κόρινθο!

Οι συζητήσεις για την κατασκευή του πυρηνικού εργοστασίου στην Κάρυστο έληξαν οριστικά το 1982. 

 

Το Τσερνομπιλ ηταν η γεννεση του χωρου της πολιτικης Οικολογιας στην Ερμιονιδα.Για πρωτη φορα την 1η Ιουνιου 1986 με την συγκεντρωση στην πανω πλατεια πριν απο τριαντα ενα χρονια εμφανιστηκαν πολιτες εκφραζοντας ριζοσπαστικες ιδεες εκφραζοντας των πολιτικο χωρο της ριζοσπαστικης αριστερας και οικολογιας.Ακολουθησε η Οικολογικη Κινηση Ερμιονιδας και τα τελευταια δεκα χρονια συλλογικες δρασεις και παρεμβασεις καθε ειδους με οικολογικο προσιμο

Κοιταζοντας πισω στον χρονο τα αποτελεσματα δεν ειναι ικανοποιητικα.Τριαντα ενα χρονια δρασεων παρεμβασεων κινητοποιησεων δημοσιευσεων δεν εχουν φερει τα αποτελεσματα που θα περιμενε κανεις.Και το περισσοτερο δεν εχουν φερει μια μικρη εστω συσπειρωση ανθρωπων νεων και μεγαλυτερων πια στην ηλικια που να μιλα στο ονομα της πολιτικης οικολογιας.Βεβαιως και υπαρχουν προσωπικες ευθυνες γι αυτο.Παντα υπαρχει η προσωπικη ευθυνη.

Ομως θα μπορουσε να υπαρχει μια συσπειρωση απο αλλους ανθρωπους αλλους πολιτικους χωρους που να τα καταφερει καλυτερα οσον αφορα την πολιτικη οικολογια .Γιατι για να πουμε και μια αλλη αληθεια ουτε η αριστερα τα καταφερε στην Ερμιονιδα.Παραδοσιακη και ριζοσπαστικη.Φαινεται εχει πολυ ιδεολογικη ξηρασια το μερος και δεν φυτρωνουν αυτοι οι σποροι.Και για να πουμε και μια μεγαλυτερης κλιμακας αληθεια η αριστερα σε ολες της τις εκφρασεις εχει πεσει πολυ χαμηλα στην Ελλαδα και παγκοσμια.Στις προσφατες εκλογες στη Γαλλια με το ζορι επιασε ενα 25%.Και αυτο θεωρειται μεγαλο ποσοστο!

Πισω στο 1986 λοιπον.Και αν μπορουσαν να δω τοτε ολα τα χρονια που περασαν μεχρι σημερα δεν θα αλλαζα ουτε μια μερα αγαπητοι συμπολιτες -σες σε οσα προσπαθησα παρ ολο το αποτελεσμα .

Πριν απο  χρονια ειχε ερθει ο Σαρκοζι στην χωρα μας και προσπαθουσε να πουλησει πυρηνικα εργοστασια. Πολλοι πληρωμενοι κοντυλοφοροι αλλα και επιστημονες σιγονταριζαν αυτες τις προσπαθειες.Τοτε λοιπον ξεκινησε ενα  δικτυακο δημοψηφισμα εναντια στα πυρηνικα που  μαζεψε χιλιαδες υπογραφες.

Η χωρα μας ειναι κυκλωμενη απο πυρηνικα εργοστασια σε αποσταση αναπνοης.Ιδιαίτερα στην άμεση γειτονιά μας, τα Βαλκάνια και την ανατολική Μεσόγειο, στα τρία πυρηνικά εργοστάσια (Κρσκο Σλοβενίας, ΤσέρναΒόντα Ρουμανίας, Κοζλοντούι Βουλγαρίας) που ήδη λειτουργούν, σχεδιάζονται κι άλλα, με πιο προχωρημένα αυτά στο Μπέλενε και στο Ακουγιού, ενώ σχέδια έχουν διατυπωθεί για την Αλβανία και την ΠΓΔΜ.Και μαλιστα νεα πυρηνικα εργοστασια ετοιμαζει η Τουρκια το ενα στο Ακουγιου.Που συνηθως ακολουθουν πυρηνικα οπλα με τα υπολοιπα της σχασης.Οι Τουρκοι συναγωνιστες δινουν εδω και χρονια αγωνες εναντια σε αυτους τους σχεδιασμους

Ετσι η προσφατη θεση της κυβερνησης στον ΟΗΕ στις 27 Οκτωβρίου 2016 για να μην καταργηθουν τα πυρηνικα οπλα ειναι τουλαχιστον απαραδεκτη.Οχι για αριστερους.Ουτε για δεξιους δεν κανει τετοια θεση.Κολαουζο Αμερικανων και Βρετανων η Ελλαδα.Ακομα και το Αφγανισταν ψηφισε για καταργηση των πυρηνικων.

Στην αιτιολογηση του ΟΧΙ  η Ελληνικη αντιπροσωπεια ειπε πως οι Ηνωμενες πολιτειες χρειαζονται πυρηνικα για την αμυνα ΜΑΣ.Εμας των Ελληνων.Greece…. claimed that US nuclear weapons are essential for its security.

Μαλιστα οι Ελληνες εκπροσωποι συμμετειχαν σε ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΥΠΕΡ των πυρηνικων οπλων εξω απο τα Ηνωμενα Εθνη.Καραγκιοζηδες.

 

Πρέπει να σημειωθεί ότι η αρνητική ψήφος της ελληνικής κυβέρνησης στην έναρξη συνομιλιών για την πλήρη απαγόρευση των πυρηνικών όπλων στο πλαίσιο του ΟΗΕ ήρθε περίπου ενάμιση μήνα ύστερα από χαιρετιστήριο μήνυμα του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στο πλαίσιο εκδηλώσεων στην Αθήνα και στον Πειραιά για την υποδοχή στην Ελλάδα του «Πλοίου της Ειρήνης», στο οποίο επέβαιναν επιζώντες της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι (16/9).

«Ταυτιζόμαστε με το μήνυμα που μεταφέρετε σε όλο τον κόσμο για την πλήρη κατάργηση των πυρηνικών όπλων και την απαλλαγή της ανθρωπότητας διά παντός από την πυρηνική απειλή» είχε αναφέρει ο πρωθυπουργός.

Ειχε προηγηθει αντιστοιχο ψηφισμα στο ευρωκοινοβουλιο.Παλι η Ελλαδα κατα της απαγορευσης πυρηνικων οπλων

Το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου δεν εισακούστηκε από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, καθώς από τα 28 κράτη-μέλη της Ε.Ε. υπέρ του ψηφίσματος τάχθηκαν μόνον η Κύπρος, η Μάλτα, η Αυστρία, η Ιρλανδία και η Σουηδία.

Για την ιστορια στον ΟΗΕ 36 χωρες ψηφισαν να μην καταργηθουν τα πυρηνικα και 123 να καταργηθουν.

ΥΓ. Την κυβερνηση υποστηριζουν και οι Οικολογοι Πρασινοι εκτος απο τον ψεκασμενο

 

O κ υπουργος προερχομενος απο την πολιτικη οικολογια

Ειχε δωσει δειγματα απο την αρχη ο κ υπουργος .Εδω στην Ερμιονιδα.Οταν εκλεινε  τα τηλεφωνα επικοινωνιας και παρεπεμπε σε γραμματεις…Οταν εδινε συγχαρητηρια στον Δημαρχο μας κ Σφυρη για την πολιτικη του στην διαχειριση των απορριμματων. Κλεινοντας τα ματια στα «πρασινα σημεια’ και πρασσειν αλογα. Στα προστιμα που πεφτουν σαν το χαλαζι.Στην μεταφορα των συμμεικτων στο Βελο με αγνωστη καταληξη.Στις τοσες νεοχωματερες της Ερμιονιδας.Και παει λεγωντας.Τα ξερετε αλλωστε.Περπατα ο κ υπουργος στο μονοπατι Μανιατη που απορουσε σαν αντιπολιτευση γιατι  δεματοποιητης στην Ερμιονιδα για να τουμπαρει στην συνεχεια σαν υπουργος  των μνημονιακων κυβερνησεων και να εξαφανιστει σημερα που ετοιμαζεται το μεγαλο κουκουλωμα.

Μεγαλη η τομη στο χωρο της πολιτικης οικολογιας.Δεν ειναι ολοι οι οικολογοι εξουσιολαγνοι.Για καποιους απο μας τους περισσοτερους και παλιοτερους στο χωρο η οικολογια ειναι τροπος ζωης. Φιλοσοφια . Δεν ειμαστε  ολοι ιδιοι. Διαβαστε λοιπον.

https://oikologikodiktyo.wordpress.com/2016/08/12/tsironis-kynigi/

Υπουργείο των κυνηγών και όχι του περιβάλλοντος!

Posted on 2016-08-12 by greenseas30231

Απαράδεκτη η νέα Ρυθμιστική του Τσιρώνη

Μία σημαντική οικολογική ήττα προστέθηκε στο ενεργητικό του Πράσινου αναπλ. Υπουργού περιβάλλοντος Γιάννη Τσιρώνη, μετά την έκδοση της νέας ρυθμιστικής διάταξης θήρας για το κυνήγι.

Παραμερίζοντας όσα εργαλεία είχε στη διάθεσή του για να κάνει τις τομές που είχε εξαγγείλει για τον εξορθολογισμό και εκσυγχρονισμό της άσκησης του κυνηγιού στην Ελλάδα, ο υπουργός κατάφερε τελικά να ξεγελάσει την ελληνική κοινωνία που προσδοκούσε ουσιώδεις αλλαγές. Για δεύτερη  χρονιά υπέκυψε σε ψηφοσυλλεκτικές και άλλες πιέσεις και κατέληξε να εφαρμόζει κατά γράμμα τις επιταγές του κυνηγετικού lobby και των συμμάχων του σε καίριες θέσεις του υπουργείου, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις του. Μόνο που φέτος η παρωδία ήταν καλύτερα οργανωμένη:

Με τακτικές “ψεκάστε – σκουπίστε – τελειώσατε”, οργάνωσε τον «Εθνικό διάλογο για το κυνήγι» και κατάφερε να παραδώσει ένα πόρισμα που είναι άχρωμο, άγευστο και άοσμο, καθώς δεν προσέθεσε τίποτα νέο ή ουσιαστικό. Έτσι επισφράγισε τονπροσχηματικό του χαρακτήρα, καθώς παρέπεμψε στο απώτερο μέλλον όλες τις αποφάσεις που πραγματικά θα άλλαζαν την άσκηση της θήρας προς μια κατεύθυνση πραγματικού εκσυγχρονισμού.

Κατόπιν, συγκάλεσε το Τεχνικό Συμβούλιο Δασών, προκειμένου να συνεξεταστούν όλα τα επιστημονικά δεδομένα ενόψει της νέας ρυθμιστικής, μόλις 8 μέρες πριν την έκδοσή της, καταλήγοντας σε μια εκ νέου διακωμώδηση των διαδικασιών που ο ίδιος εισήγαγε, μιας και αναλώθηκε σε λεπτομέρειες που αποπροσανατολίζουν από τον στόχο.

Τέλος, χωρίς καμία διάθεση να αλλάξει το φιλοκυνηγετικό αναχρονιστικό θεσμικό πλαίσιο, κατέληξε στη νέα ρυθμιστική, που δεν είναι καν ένα βήμα μπρος, αλλά τρία βήματα πίσω από τα όσα είχαν καθιερωθεί τόσα χρόνια και απέχει πολύ περισσότερο από τα όσα ο ίδιος είχε εξαγγείλει. Ο Υπουργός είχε την ευκαιρία να δώσει το πολιτικό του στίγμα με τη ρυθμιστική, αλλά και ένα σαφές μήνυμα ότι η εποχή των πολιτικών πιέσεων και των συνεχών υποχωρήσεων της πολιτικής ηγεσίας στα κελεύσματα των κυνηγετικών οργανώσεων έχει παρέλθει οριστικά. Όμως ούτε αυτό δεν έπραξε, αδιαφορώντας και για τις θέσεις του κόμματός του, των Οικολόγων Πράσινων.

Το οικολογικό κίνημα και η ευαίσθητη ελληνική κοινωνία περίμενε, τουλάχιστον, τον διαχωρισμό των κυνηγών από το κράτος, το κόψιμο της εν λευκώ χρηματοδότησης, την επιβολή της διαφάνειας, την κατάργηση της προνομιακής αντιμετώπισης των κυνηγετικών συλλόγων και της διασύνδεσής τους με τα συμφέροντα της οπλοβιομηχανίας.

Περιμέναμε την κατάργηση του αναχρονιστικού καθεστώτος των «συνεργαζόμενων» κυνηγετικών συλλόγων, που θεσμοθετήθηκε από τη χούντα με προφανή σκοπό τον έλεγχο κυρίως της υπαίθρου.

Περιμέναμε, ακόμα, την επιβολή της διαφάνειας και τη δημοσιοποίηση των οικονομικών απολογισμών των Κυνηγετικών Οργανώσεων, που όχι μόνο διαχειρίζονται με βάση τις δικές τους προτεραιότητες και την προβολή τους τεράστια έσοδα (που το κράτος επιβάλλει και τα εισπράττουν αυτές) αλλά ουσιαστικά έχουν αναλάβει οι ίδιες την άσκηση της πολιτικής για το κυνήγι.

Περιμέναμε την κατάργηση της ιδιωτικής Ομοσπονδιακής Θηροφυλακής των κυνηγών και τη διάθεση των εκατομμυρίων ευρώ που συγκεντρώνονται ετησίως από τις άδειες θήρας για την ενίσχυση της Δασικής Υπηρεσίας και την οργάνωση ενός αποτελεσματικού κρατικού σώματος φύλαξης της ελληνικής φύσης.

Περιμέναμε την πάταξη της λαθροθηρίας και όχι την αναβάθμιση των κυνηγών σε «διαχειριστές» της φύσης και των προστατευόμενων περιοχών.

Περιμέναμε την κατάργηση της πρακτικής της έκδοσης ετήσιας ρυθμιστικής διάταξης θήρας, για να σταματήσουν οι πιέσεις και τα αλισβερίσια με τον εκάστοτε υπουργό.

Η κυβέρνηση και ο αν. Υπουργός όφειλαν να θέσουν τέλος στην εξυπηρέτηση μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων που για χρόνια ικανοποιούσαν τις διοικήσεις των κυνηγετικών οργανώσεων. Μάταια, όμως, εδώ και 18 μήνες περιμέναμε να ανασχεδιάσει και να αναδιοργανώσει την πολιτική της χώρας για το κυνήγι και τη διαχείριση της άγριας πανίδας, οικολογικά και με γνώμονα τις προτεραιότητες που θέτει η ίδια η κοινωνία.

Το κυνήγι είναι και θα είναι μία απαράδεκτη δραστηριότητα μιας μικρής μειοψηφίας που ιδιοποιείται και υποβαθμίζει ένα συλλογικό αγαθό,εμποδίζοντας τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών να απολαμβάνουν αλώβητη τη φύση. Δυστυχώς ο τρόπος που ασκείται στην Ελλάδα, εκτός από απειλή για την πανίδα και το φυσικό περιβάλλον, παραμένει αντισυνταγματικός, αναχρονιστικός αλλά και επιζήμιος. Όμως τώρα πια, έχει τη στήριξη και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-Οικολόγων Πράσινων, διαψεύδοντας κάθε ελπίδα ότι η πολιτική τους μπορεί να αντισταθεί στο πελατειακό σύστημα.

Το «Βατοπαίδι της Λοκρίδας» – το ATALANTI HILLS – ξανά, και με την υπογραφή του οικολόγου Υπουργού
Στις 26/07/2016 εγκρίθηκε η Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΣΜΠΕ) στο πλαίσιο χαρακτηρισμού και οριοθέτησης Περιοχής Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης (ΠΟΤΑ) για τη φαραωνική επένδυση «Atalanti Hills» στο Δήμο Λοκρών της Φθιώτιδας, με την υπογραφή του Αναπληρωτή Υπουργού Περιβάλλοντος Γιάννη Τσιρώνη.

Συνεπής στο ρόλο που επέλεξε να παίξει ο Γιάννης Τσιρώνης, αυτόν του συγκαταβατικού «άχρωμου» υπουργού, βολικού για μια κυβέρνηση, που άλλα υποσχόταν και άλλα πράττει, υπέγραψε μια απόφαση που αναιρεί εντελώς το υποτιθέμενο οικολογικό στίγμα που επικαλείται στην ιδιότητά του, προσβάλλοντας την πολιτική οικολογία.

Η υπόθεση του “Atalanti Hills” της Μονοπρόσωπης Εταιρείας ΠΕ «LOKROS» είναι από χρόνια χαρακτηρισμένη ως το “Βατοπαίδι της Λοκρίδας”. Το ιδιοκτησιακό καθεστώς των 12.351 στρεμμάτων άλυτο, με τη δασική υπηρεσία να αγωνίζεται για το αυτονόητο, την υπεράσπιση δηλαδή της δημόσιας δασικής έκτασης, που η εταιρεία προσπαθεί να αναιρέσει για να δημιουργήσει την φαραωνική επένδυση με τα τρία γήπεδα γκολφ, τα τρία ξενοδοχεία 3.000 κλινών και τα τρία μεγάλα τουριστικά καταλύματα των 3.300 κατοικιών Στο μεταξύ η ευρύτερη περιοχή είναι ενταγμένη στις περιοχές υψηλού κινδύνου ερημοποίησης, όπως εμφανίζεται στον ΧΑΡΤΗ ΔΥΝΗΤΙΚΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΕΡΗΜΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ της Εθνικής Επιτροπής για την Καταπολέμηση της Απερήμωσης και το συνολικό προφίλ της επένδυσης χαρακτηρίζεται ιδιαίτερα αντιοικολογικό.

Όλα αυτά είναι γνωστά στον υπουργό που τα ενέκρινε. Το κόμμα στο οποίο ανήκει, οι Οικολόγοι Πράσινοι, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ*, είχε πολλές φορές εναντιωθεί δημοσίως στην επένδυση. Ειδικά οι οικολόγοι της Φθιώτιδας αγωνίστηκαν για την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού και για την προβολή ενός άλλου μοντέλου ανάπτυξης για την περιοχή, βασισμένου στις οικολογικές αρχές και στις προτάσεις της πολιτικής οικολογίας.

Παρακολουθώντας, βέβαια, και τις εξελίξεις στο Κάβο Σίδερο της Κρήτης, αντιλαμβανόμαστε ότι το «πράσινο» υπουργείο και η «αριστερή» κυβέρνηση σχεδιάζουν τη μετατροπή της δημόσιας δασικής γης σε γήπεδα γκολφ για προνομιούχους τουρίστες, στα χνάρια των προκατόχων τους. Επομένως, το «Atalanti Hills» δεν είναι παρά μια από τις επενδύσεις που σχεδιάζονται σε όλη τη χώρα σε αντιδιαστολή με την παραγωγική ανασυγκρότηση και τη βιώσιμη οικονομία που επικαλούνταν προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Μια από τις πολλές επενδύσεις που ξεπερνούν, με θράσος, νομικά κωλύματα ετών, αγνοούν τα σύγχρονα οικολογικά ζητήματα της κλιματικής αλλαγής και στρέφονται κατά του δημοσίου συμφέροντος, έχοντας όμως την έγκριση οικολόγου υπουργού!

Για μας που προτεραιότητά μας είναι οι αξίες της οικολογίας, η ενδυνάμωση της κοινωνίας των πολιτών, οι ριζικές αλλαγές στον τρόπο παραγωγής και κατανάλωσης, η προστασία των φυσικών πόρων, η προστασία του περιβάλλοντος και η κοινωνική δικαιοσύνη, ο αγώνας δεν σταματά. Ενώνουμε τις φωνές μας με όσους ακόμη αγωνίζονται για τη ματαίωση τέτοιων φαραωνικών επενδύσεων, υποστηρίζουμε την ενίσχυση της παραγωγικής ανασυγκρότησης της τοπικής οικονομίας και προτάσσουμε τις οικολογικές αρχές μας ως οδηγό για το σχεδιασμό της οικονομίας.-

Λαμία, 11.8.2016

Καγκαρά Αγγελική
Κοντογιάννης Δημήτρης
Κούτσικος Γιάννης
Μερτζάνη Βασιλική
Νάκου Βασιλική
Σταμέλλος Στέφανος

* http://gipeda-golf.blogspot.gr/2013/01/atalanti-hills.html

http://www.syriza.gr/…/Kindynos-erhmopoihshs-ths-Atalanths-…

http://infofthiotida.blogspot.gr/2010/12/atalanti-hills.html
http://www.lamiareport.gr/…/38-20…/20449-2010-12-18-10-44-06

https://larkikanea.blogspot.gr/2011/12/atalanti-hills.html

Οικολογικο Δικτυο. Να ξαναβρουμε το νημα

Οικολογικο Δικτυο

Το αδιέξοδο από την κυβερνητική συνεργασία, η αποσυσπείρωση στον χώρο της πολιτικής οικολογίας, η κυβερνητική επιλογή μιας απλής διαχείρισης των προγραμμάτων που επιβάλλουν οι δανειστές, η έλλειψη αντιστάσεων στην υποβάθμιση της ποιότητας ζωής και του περιβάλλοντος και η απογοήτευση της πλειοψηφίας των πράσινων ακροατηρίων και των κοινωνικών κινημάτων, επιβάλλουν μια νέα πορεία, που θα ξεπερνάει τα λάθη του παρελθόντος, υποστηρίζει το Οικολογικό Δίκτυο.

Στο κείμενο πολιτικής παρέμβασης της οργάνωσης πολιτικής οικολογίας που συγκροτήθηκε από στελέχη που έχουν αποστασιοποιηθεί ή στέκονται κριτικά απέναντι στους Οικολόγους Πράσινους, διαπιστώνεται επίσης ότι η συνεργασία των Οικολόγων Πράσινων με τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, στηριγμένη στη σταθερή υπερψήφιση όλων των κυβερνητικών επιλογών, ακόμα και όσων αντιβαίνουν τις αρχές της πολιτικής οικολογίας, ανέδειξε νέες αδυναμίες και αντιφάσεις στον οικολογικό χώρο.

Το Οικολογικό Δίκτυο στην πρόσφατη πανελλαδική του συνάντηση στη Θεσσαλονίκη, κατέληξε και σε ένα μανιφέστο ιδεολογικών αρχών καθώς και σε ένα κείμενο πολιτικής εκτίμησης.

Στο κείμενο αυτό αναλύεται η κατάσταση των τελευταίων δεκαετιών και κυρίως των ετών της κρίσης, διάστημα κατά το οποίο διαμορφώθηκαν συνθήκες πολυδιάσπασης, αποσυσπείρωσης και απογοήτευσης για τον χώρο της πολιτικής οικολογίας, με νέους προβληματισμούς και προκλήσεις σε ευρωπαϊκό και ελληνικό επίπεδο. Στις νέες αυτές συνθήκες χρειάζονται και νέες απαντήσεις, με νέες επεξεργασίες, όπως εκτιμούν τα μέλη του Δικτύου. Γι’ αυτό και το Οικολογικό Δίκτυο φιλοδοξεί να αποτελέσει ένα φόρουμ διαλόγου για τις αξίες, την ταυτότητα και την αξιοπιστία των πράσινων και οικολογικών ιδεών.

 

Ολόκληρο το κείμενο για την πολιτική συγκυρία είναι ανηρτημένο εδώ

Επιπλέον, παρατίθεται στη συνέχεια: 

Οι κοσμογονικές αλλαγές των τελευταίων δεκαετιών άνοιξαν νέες προκλήσεις. Η κυριαρχία των νεοφιλελεύθερων πολιτικών είχε ως αποτέλεσμα να επικρατήσουν πολιτικές συμβατές με μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, εγκαταλείποντας σταδιακά το κοινωνικό κράτος και την προστασία των εργατικών και υπόλοιπων ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το κίνημα της ανθρώπινης χειραφέτησης βρέθηκε ανέτοιμο να αντιμετωπίσει την αλλαγή, που συντελέστηκε μέσα από πολιτικές του δόγματος του σοκ, κι έτσι οδηγήθηκε σε μια κρίση ταυτότητας, χωρίς κάποιο αξιόπιστο σχέδιο υπέρβασης της πολύπλευρης κρίσης που βιώνουμε.

Οι θεωρίες περί «τέλους της ιστορίας», όταν κατάρρευσαν τα κράτη του υπαρκτού σοσιαλισμού και δεν υπήρχε πια αντίπαλο δέος, βοήθησαν στο να θεωρείται ακραίος ο ρυθμιζόμενος καπιταλισμός του Κέινς και οι αρχές της σοσιαλδημοκρατίας. Αυτά όλα δεν είχαν καμιά σχέση με μια βαθύτερη ανάλυση των δεδομένων, αντιθέτως ενίσχυσαν ιδεολογικά και πρακτικά τον οικονομικό ανταγωνισμό, τον τραπεζικό συγκεντρωτισμό, την παγκοσμιοποίηση, τις αρπακτικές χρηματιστηριακές επιχειρήσεις, το πλαστικό εικονικό χρήμα, τον υπερκαταναλωτισμό, οδηγώντας σε αλλαγή αξιών, πολιτισμική υποβάθμιση και στη σημερινή κρίση. Η έντονη οικονομική και κοινωνική ανισότητα, η κατάρρευση της μεσαίας τάξης στις δυτικές κοινωνίες, με την παράλληλη αύξηση των μεταναστευτικών ροών, αναβίωσαν τα εθνικιστικά πάθη, όπως στον μεσοπόλεμο.

Οι πιέσεις στο περιβάλλον εντάθηκαν αντί να τεθούν υπό έλεγχο, όπως υπόσχονταν οι βαρύγδουπες «Διασκέψεις της Γης» και οι ακροβατισμοί περί «αειφόρου ανάπτυξης» του ΟΗΕ. Όλα τα ανεπίλυτα προβλήματα των ανθρωπίνων κοινωνιών φαίνεται ότι σχηματίζουν πλέον ένα διογκούμενο σύμπλεγμα, ένα μπούμερανγκ επίπλαστης ανάπτυξης, που απειλεί το μέλλον μας. Έχουμε φτάσει σε ένα σταυροδρόμι όπου, είτε θα υπάρξουν δραστικές και τολμηρές αλλαγές, είτε θα βυθιστούμε σε έναν κοινωνικό μεσαίωνα και έναν περιβαλλοντικό «κατακλυσμό».

Τα κόμματα της πολιτικής οικολογίας, ασκώντας κριτική προς τα κατεστημένα κόμματα και τις υπάρχουσες πολιτικές προτάσεις από τα «δεξιά», το «κέντρο» και τα «αριστερά» του πολιτικού φάσματος, προσπάθησαν να αρθρώσουν έναν εναλλακτικό λόγο και να κρούσουν τον κώδωνα του κινδύνου για τα κοινωνικά και περιβαλλοντικά ζητήματα. Προσπάθησαν να εκφράσουν όλες τις αισιόδοξες και αλληλέγγυες πρωτοβουλίες που αναπτύχθηκαν, εστιάζοντας περισσότερο σε μορφές κοινωνικής και συνεταιριστικής οικονομίας. Υπερασπίστηκαν μια ομοσπονδιακή μετεξέλιξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αναγνωρίζοντας την αναγκαιότητα ύπαρξής της αλλά και το έλλειμμα δημοκρατίας που τη χαρακτηρίζει. Την ίδια στιγμή, όμως, που εμπνέονταν από το όραμα για το κοινό μας σπίτι, δεν εκτιμήθηκαν σωστά οι εθνικές επιδιώξεις, η κυριαρχία των ισχυρών και οι αδιαφανείς μεθοδεύσεις της ευρωπαϊκής ελίτ. Οι Πράσινοι συγκρότησαν πρόταση για ένα νέο οικολογικό κοινωνικό συμβόλαιο (Green New Deal), ωστόσο, φαίνεται ότι αιφνιδιάστηκαν από τη σφοδρότητα της κρίσης, την επανεμφάνιση υλιστικών και ταξικών ζητημάτων και την άνοδο της ακροδεξιάς.

Στην Ελλάδα, η ένταση της οικονομικής κρίσης μετά το 2009 έδειξε το χειρότερό της πρόσωπο, με φτώχεια, ανεργία, ιδιαίτερα μεταξύ των νέων, μετανάστευση των πιο παραγωγικών και καταρτισμένων κοινωνικών ομάδων κτλ. Παράλληλα υπήρξαν από τις μνημονιακές πολιτικές έντονες και απότομες πιέσεις στο περιβάλλον και τους φυσικούς πόρους καθώς και στα συλλογικά αγαθά.

Παραδοσιακά κόμματα της μεταπολίτευσης κατέρρευσαν, ακροδεξιά μορφώματα διογκώθηκαν και στην κυβέρνηση αναδείχτηκε ένα κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς, που υποσχέθηκε κοινωνική δικαιοσύνη και ανάκαμψη αλλά αποδείχτηκε πως δεν στηριζόταν σε σοβαρό, ρεαλιστικό για να το εφαρμόσει, πρόγραμμα.

Ταυτόχρονα η Ευρώπη δέχτηκε αυξημένες προσφυγικές ροές από τις χώρες της Μέσης Ανατολής που εδώ και χρόνια υποφέρουν από πολέμους και βομβαρδισμούς για τον έλεγχο του πετρελαίου, αιτίες που όξυναν την ριζοσπαστικοποίηση του Ισλάμ. Η υποδοχή των προσφύγων για τις χώρες της Ε.Ε. ανέδειξε τις ιδεολογικές διαφορές τους και την ξενοφοβία τους, με αποτέλεσμα το κλείσιμο των συνόρων και την επιδείνωση του προσφυγικού προβλήματος για την Ελλάδα, κύρια χώρα υποδοχής τους.

Ο χώρος της πολιτικής οικολογίας, που είχε εκφραστεί μετά το 2002 από τους Οικολόγους Πράσινους, κατόρθωσε να εξασφαλίσει μια έδρα στην ευρωβουλή το 2009 και αρκετές στην Αυτοδιοίκηση. Όμως και αυτός βρέθηκε ανέτοιμος να αντιμετωπίσει τις ξαφνικές επιπτώσεις της κρίσης. Οι πολλαπλές διεργασίες της περιόδου 2012-2014, αντί να οδηγήσουν σε μια νέα ωριμότητα και ανάπτυξη, ανέδειξαν εγγενείς αδυναμίες και εσωτερικές συγκρούσεις, οι οποίες οδήγησαν σε διασπάσεις και εκτεταμένες αποχωρήσεις μελών. Αφού υποσκάφτηκε κάθε δυνατότητα αυτόνομης πράσινης συμμετοχής στις εκλογές, η πλειοψηφία όσων παρέμειναν στους ΟΠ υποστήριξε εκλογικά τον ΣΥΡΙΖΑ. Στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 εξέλεξαν έναν βουλευτή και ορίστηκε ένας αναπληρωτής Υπουργός Περιβάλλοντος. Στις εκλογές του Σεπτ. 2015 παραχωρήθηκαν στα ίδια πρόσωπα από μία εκλόγιμη θέση στη Βουλή και διατηρήθηκε ο ίδιος αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος. Η κυβερνητική αυτή συνεργασία, στηριγμένη στη σταθερή υπερψήφιση όλων των κυβερνητικών επιλογών, ακόμα και όσων αντιβαίνουν τις αρχές της πολιτικής οικολογίας, ανέδειξε νέες αδυναμίες και αντιφάσεις στον χώρο. Καθώς είναι ξεκάθαρη η κυβερνητική επιλογή μιας απλής διαχείρισης των προγραμμάτων που επιβάλλουν οι δανειστές της χώρας, διαφαίνεται το ελάχιστο εύρος των δυνατών χειρισμών, η έλλειψη αντιστάσεων στην υποβάθμιση της ποιότητας ζωής και του περιβάλλοντος αλλά και η απογοήτευση της πλειοψηφίας των πράσινων ακροατηρίων και των κοινωνικών κινημάτων.

Έτσι λοιπόν σήμερα, ο χώρος της πολιτικής οικολογίας στην Ελλάδα βρίσκεται σε μια κατάσταση πολυδιάσπασης, αποσυσπείρωσης και απογοήτευσης, με σοβαρά ζητήματα ανοιχτά, τα οποία χρειάζονται επανεπεξεργασία, με κυρίαρχο ζήτημα την ταυτότητά του στις νέες συνθήκες.

Εμείς, τα μέλη του Οικολογικού Δικτύου, όπως αναφέρουμε και στην ιδρυτική μας διακήρυξη: «Θέλουμε να ξαναβρεί το οικολογικό κίνημα τις αξίες, την ταυτότητά του και την αξιοπιστία του. Επιλέγουμε τη μορφή του δικτύου, θέλοντας να δώσουμε έμφαση στον πολιτικό διάλογο για το κοινό μέλλον του πράσινου χώρου, με τη μορφή ενός εκτεταμένου forum συζήτησης που θα αναζητά τις συγκλίσεις μέσα από τη διαφορά, αλλά και τις ποιοτικές προσωπικές, πολιτικές και κινηματικές σχέσεις που έχουν αναπτυχθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια».

Επίσης, όπως τονίσαμε και στην ιδρυτική μας διακήρυξη: «Η εμμονή σε πολιτικές λιτότητας που διασώζουν τα πιο ιδιοτελή συμφέροντα των αγορών, αυτό που πιθανόν να καταφέρει θα είναι η απογοήτευση από τους δημοκρατικούς θεσμούς και τις αξίες, η απόρριψη του οράματος της ομοσπονδιακής Ευρώπης και η ενίσχυση αντιδημοκρατικών, απομονωτικών και βίαιων μορφωμάτων και ιδεολογιών. Ο χώρος της πολιτικής οικολογίας, σε μια νέα πορεία, που θα ξεπερνάει τα λάθη και την παθολογία του παρελθόντος, έχει τις δυνατότητες να επεξεργαστεί περισσότερο και να καταθέσει συγκεκριμένες εναλλακτικές λύσεις για τα προβλήματα αλλά και το μέλλον της χώρας, της Ευρώπης και του πλανήτη. Και πρέπει να το κάνει τώρα, περισσότερο από ποτέ».

ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ

Oikologiko.Diktyo@gmail.com

Τηλ. 2313319770

 

 

www.oikologiko-diktyo.gr

https://www.facebook.com/oikologikodiktyo

http://oikologiko-diktyo.blogspot.gr

https://oikologikodiktyo.wordpress.com

 

7/7/2016

 

Κείμενο πολιτικής συγκυρίας

Οι κοσμογονικές αλλαγές των τελευταίων δεκαετιών άνοιξαν νέες προκλήσεις. Η κυριαρχία των νεοφιλελεύθερων πολιτικών είχε ως αποτέλεσμα να επικρατήσουν πολιτικές συμβατές με μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, εγκαταλείποντας σταδιακά το κοινωνικό κράτος και την προστασία των εργατικών και υπόλοιπων ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το κίνημα της ανθρώπινης χειραφέτησης βρέθηκε ανέτοιμο να αντιμετωπίσει την αλλαγή, που συντελέστηκε μέσα από πολιτικές του δόγματος του σοκ, κι έτσι οδηγήθηκε σε μια κρίση ταυτότητας, χωρίς κάποιο αξιόπιστο σχέδιο υπέρβασης της πολύπλευρης κρίσης που βιώνουμε.

Οι θεωρίες περί «τέλους της ιστορίας», όταν κατάρρευσαν τα κράτη του υπαρκτού σοσιαλισμού και δεν υπήρχε πια αντίπαλο δέος, βοήθησαν στο να θεωρείται ακραίος ο ρυθμιζόμενος καπιταλισμός του Κέινς και οι αρχές της σοσιαλδημοκρατίας. Αυτά όλα δεν είχαν καμιά σχέση με μια βαθύτερη ανάλυση των δεδομένων, αντιθέτως ενίσχυσαν ιδεολογικά και πρακτικά τον οικονομικό ανταγωνισμό, τον τραπεζικό συγκεντρωτισμό, την παγκοσμιοποίηση, τις αρπακτικές χρηματιστηριακές επιχειρήσεις, το πλαστικό εικονικό χρήμα, τον υπερκαταναλωτισμό, οδηγώντας σε αλλαγή αξιών, πολιτισμική υποβάθμιση και στη σημερινή κρίση. Η έντονη οικονομική και κοινωνική ανισότητα, η κατάρρευση της μεσαίας τάξης στις δυτικές κοινωνίες, με την παράλληλη αύξηση των μεταναστευτικών ροών, αναβίωσαν τα εθνικιστικά πάθη, όπως στον μεσοπόλεμο.

Οι πιέσεις στο περιβάλλον εντάθηκαν αντί να τεθούν υπό έλεγχο, όπως υπόσχονταν οι βαρύγδουπες «Διασκέψεις της Γης» και οι ακροβατισμοί περί «αειφόρου ανάπτυξης» του ΟΗΕ. Όλα τα ανεπίλυτα προβλήματα των ανθρωπίνων κοινωνιών φαίνεται ότι σχηματίζουν πλέον ένα διογκούμενο σύμπλεγμα, ένα μπούμερανγκ επίπλαστης ανάπτυξης, που απειλεί το μέλλον μας. Έχουμε φτάσει σε ένα σταυροδρόμι όπου, είτε θα υπάρξουν δραστικές και τολμηρές αλλαγές, είτε θα βυθιστούμε σε έναν κοινωνικό μεσαίωνα και έναν περιβαλλοντικό «κατακλυσμό».

Τα κόμματα της πολιτικής οικολογίας, ασκώντας κριτική προς τα κατεστημένα κόμματα και τις υπάρχουσες πολιτικές προτάσεις από τα «δεξιά», το «κέντρο» και τα «αριστερά» του πολιτικού φάσματος, προσπάθησαν να αρθρώσουν έναν εναλλακτικό λόγο και να κρούσουν τον κώδωνα του κινδύνου για τα κοινωνικά και περιβαλλοντικά ζητήματα. Προσπάθησαν να εκφράσουν όλες τις αισιόδοξες και αλληλέγγυες πρωτοβουλίες που αναπτύχθηκαν, εστιάζοντας περισσότερο σε μορφές κοινωνικής και συνεταιριστικής οικονομίας. Υπερασπίστηκαν μια ομοσπονδιακή μετεξέλιξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αναγνωρίζοντας την αναγκαιότητα ύπαρξής της αλλά και το έλλειμμα δημοκρατίας που τη χαρακτηρίζει. Την ίδια στιγμή, όμως, που εμπνέονταν από το όραμα για το κοινό μας σπίτι, δεν εκτιμήθηκαν σωστά οι εθνικές επιδιώξεις, η κυριαρχία των ισχυρών και οι αδιαφανείς μεθοδεύσεις της ευρωπαϊκής ελίτ. Οι Πράσινοι συγκρότησαν πρόταση για ένα νέο οικολογικό κοινωνικό συμβόλαιο (Green New Deal), ωστόσο, φαίνεται ότι αιφνιδιάστηκαν από τη σφοδρότητα της κρίσης, την επανεμφάνιση υλιστικών και ταξικών ζητημάτων και την άνοδο της ακροδεξιάς.

Στην Ελλάδα, η ένταση της οικονομικής κρίσης μετά το 2009 έδειξε το χειρότερό της πρόσωπο, με φτώχεια, ανεργία, ιδιαίτερα μεταξύ των νέων, μετανάστευση των πιο παραγωγικών και καταρτισμένων κοινωνικών ομάδων κτλ. Παράλληλα υπήρξαν από τις μνημονιακές πολιτικές έντονες και απότομες πιέσεις στο περιβάλλον και τους φυσικούς πόρους καθώς και στα συλλογικά αγαθά.

Παραδοσιακά κόμματα της μεταπολίτευσης κατέρρευσαν, ακροδεξιά μορφώματα διογκώθηκαν και στην κυβέρνηση αναδείχτηκε ένα κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς, που υποσχέθηκε κοινωνική δικαιοσύνη και ανάκαμψη αλλά αποδείχτηκε πως δεν στηριζόταν σε σοβαρό, ρεαλιστικό για να το εφαρμόσει, πρόγραμμα.

Ταυτόχρονα η Ευρώπη δέχτηκε αυξημένες προσφυγικές ροές από τις χώρες της Μέσης Ανατολής που εδώ και χρόνια υποφέρουν από πολέμους και βομβαρδισμούς για τον έλεγχο του πετρελαίου, αιτίες που όξυναν την ριζοσπαστικοποίηση του Ισλάμ. Η υποδοχή των προσφύγων για τις χώρες της Ε.Ε. ανέδειξε τις ιδεολογικές διαφορές τους και την ξενοφοβία τους, με αποτέλεσμα το κλείσιμο των συνόρων και την επιδείνωση του προσφυγικού προβλήματος για την Ελλάδα, κύρια χώρα υποδοχής τους.

Ο χώρος της πολιτικής οικολογίας, που είχε εκφραστεί μετά το 2002 από τους Οικολόγους Πράσινους, κατόρθωσε να εξασφαλίσει μια έδρα στην ευρωβουλή το 2009 και αρκετές στην Αυτοδιοίκηση. Όμως και αυτός βρέθηκε ανέτοιμος να αντιμετωπίσει τις ξαφνικές επιπτώσεις της κρίσης. Οι πολλαπλές διεργασίες της περιόδου 2012-2014, αντί να οδηγήσουν σε μια νέα ωριμότητα και ανάπτυξη, ανέδειξαν εγγενείς αδυναμίες και εσωτερικές συγκρούσεις, οι οποίες οδήγησαν σε διασπάσεις και εκτεταμένες αποχωρήσεις μελών. Αφού υποσκάφτηκε κάθε δυνατότητα αυτόνομης πράσινης συμμετοχής στις εκλογές, η πλειοψηφία όσων παρέμειναν στους ΟΠ υποστήριξε εκλογικά τον ΣΥΡΙΖΑ. Στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 εξέλεξαν έναν βουλευτή και ορίστηκε ένας αναπληρωτής Υπουργός Περιβάλλοντος. Στις εκλογές του Σεπτ. 2015 παραχωρήθηκαν στα ίδια πρόσωπα από μία εκλόγιμη θέση στη Βουλή και διατηρήθηκε ο ίδιος αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος. Η κυβερνητική αυτή συνεργασία, στηριγμένη στη σταθερή υπερψήφιση όλων των κυβερνητικών επιλογών, ακόμα και όσων αντιβαίνουν τις αρχές της πολιτικής οικολογίας, ανέδειξε νέες αδυναμίες και αντιφάσεις στον χώρο. Καθώς είναι ξεκάθαρη η κυβερνητική επιλογή μιας απλής διαχείρισης των προγραμμάτων που επιβάλλουν οι δανειστές της χώρας, διαφαίνεται το ελάχιστο εύρος των δυνατών χειρισμών, η έλλειψη αντιστάσεων στην υποβάθμιση της ποιότητας ζωής και του περιβάλλοντος αλλά και η απογοήτευση της πλειοψηφίας των πράσινων ακροατηρίων και των κοινωνικών κινημάτων.

Έτσι λοιπόν σήμερα, ο χώρος της πολιτικής οικολογίας στην Ελλάδα βρίσκεται σε μια κατάσταση πολυδιάσπασης, αποσυσπείρωσης και απογοήτευσης, με σοβαρά ζητήματα ανοιχτά, τα οποία χρειάζονται επανεπεξεργασία, με κυρίαρχο ζήτημα την ταυτότητά του στις νέες συνθήκες.

Εμείς, τα μέλη του Οικολογικού Δικτύου, όπως αναφέρουμε και στην ιδρυτική μας διακήρυξη: «Θέλουμε να ξαναβρεί το οικολογικό κίνημα τις αξίες, την ταυτότητά του και την αξιοπιστία του. Επιλέγουμε τη μορφή του δικτύου, θέλοντας να δώσουμε έμφαση στον πολιτικό διάλογο για το κοινό μέλλον του πράσινου χώρου, με τη μορφή ενός εκτεταμένου forum συζήτησης που θα αναζητά τις συγκλίσεις μέσα από τη διαφορά, αλλά και τις ποιοτικές προσωπικές, πολιτικές και κινηματικές σχέσεις που έχουν αναπτυχθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια».

Επίσης, όπως τονίσαμε και στην ιδρυτική μας διακήρυξη: «Η εμμονή σε πολιτικές λιτότητας που διασώζουν τα πιο ιδιοτελή συμφέροντα των αγορών, αυτό που πιθανόν να καταφέρει θα είναι η απογοήτευση από τους δημοκρατικούς θεσμούς και τις αξίες, η απόρριψη του οράματος της ομοσπονδιακής Ευρώπης και η ενίσχυση αντιδημοκρατικών, απομονωτικών και βίαιων μορφωμάτων και ιδεολογιών. Ο χώρος της πολιτικής οικολογίας, σε μια νέα πορεία, που θα ξεπερνάει τα λάθη και την παθολογία του παρελθόντος, έχει τις δυνατότητες να επεξεργαστεί περισσότερο και να καταθέσει συγκεκριμένες εναλλακτικές λύσεις για τα προβλήματα αλλά και το μέλλον της χώρας, της Ευρώπης και του πλανήτη. Και πρέπει να το κάνει τώρα, περισσότερο από ποτέ».

Ντερεκ Γουολ

Συντάκτης:

Τάσος Τσακίρογλου

Ο Γουόλ, ένας θεωρητικός και ακτιβιστής του Πράσινου Κόμματος, θεωρεί ότι η έξοδος της Βρετανίας από την Ε.Ε. θα βλάψει τόσο την ίδια όσο και την Ευρώπη γενικότερα, ενώ στηλιτεύει τη ρατσιστική ρητορική πάνω στην οποία στηρίχτηκε η καμπάνια του Brexit. Θεωρεί απολύτως αναγκαία την πάλη για την υπεράσπιση των κοινών αγαθών ενάντια στο κυνήγι του βραχυπρόθεσμου κέρδους από τον καπιταλισμό.

• Ποια είναι η αποτίμησή σας για το Brexit και ποιες θα είναι οι πιθανές συνέπειες για τη Βρετανία και την ευρωπαϊκή οικονομία;

Ηταν μια από τις χειρότερες πολιτικές εμπειρίες της ζωής μου. Το δημοψήφισμα δίχασε την κοινωνία μας, δημιούργησε πόλωση ανάμεσα στους νέους ανθρώπους, οι οποίοι ήθελαν να μείνουν στην Ε.Ε., και τους πιο ηλικιωμένους ψηφοφόρους, οι οποίοι ήθελαν να φύγουν. Στο μεγαλύτερο μέρος της η ρητορική από την πλευρά του Brexit ήταν ρατσιστική και επικέντρωνε αποκλειστικά στη μετανάστευση.

Σκιαγραφούσε την Ε.Ε. σαν έναν οργανισμό που ούτε λίγο ούτε πολύ ανοίγει τον δρόμο για τον ISIS. Πολλές από τις υποσχέσεις της καμπάνιας για το Brexit ήταν ψέματα, όπως το ότι περίπου 350 εκατομμύρια λίρες θα μπορούσαν υποθετικά να κατευθυνθούν στις υπηρεσίες του Εθνικού Συστήματος Υγείας.

Η λιτότητα έχει πληγώσει τους ανθρώπους στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η δημοκρατία μας έχει υποστεί μεγάλη ζημιά, αλλά η απογοήτευση των ανθρώπων διοχετεύτηκε στην αντίθεση στην Ε.Ε. Η έξοδος απ’ αυτήν λειτούργησε σαν μια φανταστική λύση σε πολύ πραγματικά προβλήματα. Η ψήφος έδωσε αυτοπεποίθηση ειδικά στους ρατσιστές και οι ρατσιστικές επιθέσεις έχουν αυξηθεί.

Νομίζω ότι το Brexit είναι κακό οικονομικά, ενώ και τα πολιτικά και κοινωνικά αποτελέσματά του είναι πολύ αρνητικά. Το πιθανότερο είναι να κάνει τον βρετανικό λαό φτωχότερο. Ιδιαίτερα εάν η έξοδος μειώσει τη μετανάστευση, το Ηνωμένο Βασίλειο θα γίνει πιο εσωστρεφές και στάσιμο. Ενώ η συμμετοχή μας στην ευρωζώνη δεν θα ήταν επωφελής για το Ην. Βασίλειο, εξαιτίας της λιτότητας που επιβάλλει, η μείωση των δεσμών μας με την Ευρώπη είναι βλαπτική. Νομίζω ότι θα εξασθενίσει επίσης την ευρύτερη ευρωπαϊκή οικονομία.

• Παρότι το κόμμα των Πρασίνων ήταν περισσότερο ευρωσκεπτικιστικό από άλλα ευρωπαϊκά Πράσινα Κόμματα, κάλεσε για ψήφο παραμονής στην Ε.Ε. Γιατί;

Εχουμε ασκήσει μεγάλη κριτική στην Ε.Ε, αλλά η φύση του δημοψηφίσματος ήταν απαίσια. Αντί οι υποστηρικτές του Brexit να αναζητούν μια εναλλακτική βασισμένη στον σοσιαλισμό, στις οικολογικές αξίες ή στην αντίθεση στον νεοφιλελευθερισμό, συνηγόρησαν σε μια δεξιά οπτική, με εμμονή στον περιορισμό της μετανάστευσης.

Οι αξίες μας είναι παρόμοιες με εκείνες κινημάτων όπως το DiEM25. Θέλουμε μια Ε.Ε. οικολογική, αληθινά δημοκρατική, η οποία να προάγει την κοινωνική δικαιοσύνη.

Η συζήτηση εδώ δυστυχώς αφορούσε τον διεθνισμό ενάντια στον απομονωτισμό. Δυστυχώς, η άποψη του απομονωτισμού, βασισμένη συχνά σε ρατσιστική ρητορική, κέρδισε. Επιμένουμε ακόμα ότι μια άλλη Ευρώπη είναι εφικτή και η Ε.Ε. είναι ελαττωματική, αλλά εμείς είμαστε διεθνιστές και Ευρωπαίοι.

• Τι ακριβώς είναι ο οικοσοσιαλισμός και ποιος είναι ο στόχος του;

Ο οικοσοσιαλισμός είναι μια μορφή σοσιαλισμού η οποία προάγει τις οικολογικές αξίες. Ο οικοσοσιαλιστής βλέπει τον καπιταλισμό σαν τη μεγαλύτερη απειλή για το περιβάλλον, αλλά αναγνωρίζει ότι οι σοσιαλιστές στοχαστές και τα κινήματα συχνά αγνόησαν τις οικολογικές αξίες.

Οικοσοσιαλισμός σημαίνει μετασχηματισμός της οικονομίας σε μια δημοκρατική και βιώσιμη κατεύθυνση. Ο Μαρξ και ο Ενγκελς ήταν εντυπωσιακά οικοσοσιαλιστές. Το αίτημα του Μαρξ να σκεφτούμε τις μελλοντικές γενιές δείχνει την εκτίμησή του σε μια κατά βάση οικοσοσιαλιστική οπτική. Στον τρίτο τόμο του «Κεφαλαίου» υπογραμμίζει: «Ακόμα και μια ολόκληρη κοινωνία, ένα έθνος ή όλες μαζί οι κοινωνίες που υπάρχουν ταυτόχρονα, δεν είναι ιδιοκτήτες της γης.

Είναι απλά κάτοχοί της, οι κληρονόμοι και πρέπει να την κληροδοτήσουν σε μια καλύτερη κατάσταση στις επόμενες γενιές σαν καλοί επικεφαλής μιας οικογένειας». Ο οικοσοσιαλισμός αναπτύσσεται παγκόσμια.

Μπορούμε να βρούμε οικοσοσιαλιστές στο Περού, όπως τον ιστορικό ηγέτη και επαναστάτη Ούγκο Μπλάνκο, ο οποίος εξέδιδε τον «Αγώνα των Ιθαγενών» (http://www.luchaindigena.com/) ή στις Φιλιππίνες, όπου οι οικοσοσιαλιστικές ιδέες εμπνέουν το Πράσινο Κόμμα.

Πρόσφατα οι Πράσινοι των ΗΠΑ αποφάσισαν να προσχωρήσουν στον οικοσοσιαλισμό, κάτι πολύ ενθαρρυντικό. Η Τέταρτη Διεθνής επίσης αποφάσισε να μετατραπεί σε μια οικοσοσιαλιστική οργάνωση (http://socialistresistance.org/870/fourth-international-declares-itself-…).

• Εχετε πει ότι «ο καπιταλισμός οδηγεί στην καταστροφή των απαραίτητων συνθηκών για τη διατήρηση της ζωής». Πώς μπορεί η πάλη ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα παραγωγής και κατανάλωσης να συνδυαστεί με την πάλη για την προστασία της φύσης;

Με πολλούς τρόπους. Από τον πράσινο συνδικαλισμό, βασισμένο στον μετασχηματισμό της παραγωγής, μέχρι την υποστήριξη των ιθαγενών λαών που αντιστέκονται στα μεγάλης κλίμακας εξορυκτικά σχέδια, τα οποία βλάπτουν κομβικά οικοσυστήματα.

Από την εκπαίδευση των ανθρώπων στον οικοσοσιαλισμό μέχρι την προσχώρηση των Πράσινων Κομμάτων και της Αριστεράς σε μια οικοσοσιαλιστική προοπτική. Η μαζική άμεση δράση ενάντια σε νέα σχέδια ορυκτών καυσίμων είναι άλλη μια σημαντική τακτική.

• Ενα από τα βασικότερα σημεία του νεοφιλελεύθερου προγράμματος είναι η ιδιωτικοποίηση των κοινών αγαθών. Πώς μπορούμε να υπερασπιστούμε αυτά τα κοινά αγαθά και ποια είναι η σημασία τους για την κοινωνία;

Τα κοινά αγαθά είναι συλλογική ιδιοκτησία. Παραδοσιακά περιελάμβαναν την κοινόχρηστη γη και την αλιεία. Η μακαρίτισσα Ελινορ Οστρομ, η οποία κέρδισε το Νόμπελ για την εργασία της πάνω στα κοινά αγαθά, έδειξε ότι οι άνθρωποι μπορούν γενικά να συνεργαστούν για να καταφέρουν να λειτουργήσουν οικολογικά τα κοινά αγαθά.

Η έννοια των κοινών αγαθών επεκτείνεται στους νέους πληροφοριακούς τομείς του παγκόσμιου διαδικτύου και στα ελεύθερα λογισμικά. Η ιδέα είναι ότι μπορούμε να μετασχηματίσουμε την ιδιοκτησία ώστε να είναι δημοκρατική και οικολογική. Εχει υπάρξει μια μακροχρόνια προσπάθεια από τους πλούσιους και ισχυρούς να υφαρπάξουν τα κοινά αγαθά και να τα μετατρέψουν σε ατομική ιδιοκτησία.

Αυτή η ιδιωτικοποίηση θέτει τον πλούτο στα χέρια μιας μειοψηφίας και είναι οικολογικά καταστροφική, με τους φυσικούς πόρους να χρησιμοποιούνται για βραχυπρόθεσμα κέρδη. Μπορούμε να αντισταθούμε σ’ αυτή την υφαρπαγή των κοινών αγαθών χρησιμοποιώντας άμεση δράση και υπάρχει μακρά ιστορία τέτοιας αντίστασης.

Για παράδειγμα, στο Ην. Βασίλειο πολλά πάρκα και άλλοι ανοιχτοί χώροι απειλήθηκαν με υφαρπαγή και οι διαμαρτυρίες το εμπόδισαν. Το Χάμστεντ Χιθ είναι ένα παράδειγμα. Ενώ κατά κανέναν τρόπο δεν είναι μια παραδοσιακά αντικαπιταλιστική εργασία, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την εργασία της Οστρομ για να συγκροτήσουμε μια διανοητική υπεράσπιση των κοινών αγαθών.

Αμφισβήτησε την ιδέα ότι πάντα υπάρχει μια «τραγωδία των κοινών αγαθών» και έδειξε ότι αυτά μπορούν συχνά να λειτουργήσουν πολύ καλά. Ενα κεντρικό σύνθημα των οικοσοσιαλιστών και όλων των Πρασίνων πρέπει να είναι το «υπερασπιστείτε, διευρύνετε και βαθύνετε τα κοινά αγαθά».

Ο Ντέρεκ Γουόλ (Derek Wall) ασχολείται με την πολιτική από τη δεκαετία του 1980. Υπήρξε εκπρόσωπος Τύπου του Πράσινου Κόμματος της Βρετανίας και της Ουαλίας, ενώ σήμερα κατέχει τη θέση του διεθνή συντονιστή. Είναι λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου και συγγραφέας με πεδίο ενασχόλησης το περιβάλλον και την πολιτική. Αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Morning Star» και διατηρεί προσωπικό μπλογκ.

 

Ποια ηταν η Μπέρτα Κάσερες; Ποιος ο Τομας Γκαρσια; O αγωνας στον Rio Blanco στην Ονδουρα

Ξερετε πολλες φορες αναφερομαστε στο  Περιβαλλοντικο κινημα αλλα και στην πολιτικη οικολογια σαν μια αφαιρεση.Μια ιδεολογια αναλυσεις δρασεις γενικα και αοριστα.Ομως πισω απο ολα αυτα υπαρχουν ΑΝΘΡΩΠΟΙ.

Φυσικα προσωπα.Και πισω απο τους συλλογικους αγωνες παλι ανθρωποι υπαρχουν. Αφιερωμενοι σε ενα στοχο. Με ευαισθησιες, οικογενεια, προσωπικα και οικονομικα προβληματα καποτε .

Και η εξουσια το γνωριζει αυτο.Πιστευει πως αν στοχευμενα χτυπησει καποιους συγκεκριμενους ανθρωπους που σε μια στιγμη του αγωνα συσπειρωνουν τους πολλους τοτε ο αγωνας θα παει πισω.

Γελιεται η εξουσια. Ο αγωνας της ανθρωποτητας για μια καλυτερη ζωη, ανθρωπινα δικαιωματα , προστασια της φυσης αρμονια με τον εαυτο μας και το συνολο ερχεται απο πολυ πισω στον χρονο και δεν θα τελειωσει ποτε.

Η Μπερτα Κασερες δεν χαθηκε λιγες μερες πριν την 8η Μαρτη μερα της γυναικας. Ζει μεσ τους αγωνες μας την τιμαμε με τους αγωνες μας σε ολο τον πλανητη. Η μαχη στην Ονδουρα ειναι και δικη μας μαχη.

Η Μπερτα Κασερες δεν ηταν συστιμικη περιβαλλοντολογος. Δεν μπαινοβγαινε στα γραφεια διεθνων οργανισμων με μεγαλους μισθους και εταιρειες χρηματοδοτες. Ηταν κομματι αυτου που λεμε πολιτικη οικολογια.Εβλεπε την προστασια της φυσης αλληλενδετη με τα ανθρωπινα δικαιωματα σαν επικεφαλής του Συμβουλίου των Πολιτών των Οργανώσεων των Αυτοχθόνων Λαών της Ονδούρας (Copinh).

Το εργο σχεδιαζει η δικτατορικη κυβερνηση σε συνεργασια με τους ιμπεριαλιστες Κινεζους που απλωνονται σε ολη την γη (και στην Ελλαδα)

Το εργο εναι αναπτυξιακο. Και θυμιζει Σκουριες .Ερχεται να δωσει αξια κερδοφορια απο την φυση μεσα απο ενα μεγαλο υδροηλεκτρικο φραγμα σαν αυτα που εχουν κανει στο κρατος τους οι Κινεζοι οπως των τριων φαραγγιων  (γιγαντιαία τεχνητή λίμνη-δεξαμενή, εκτάσεως 632 τ. χλμ)στον τριτο μεγαλυτερο ποταμο στη γη τον ποταμο Γιανγκτσε .Απο την μια κρατανε το νερο και απο την αλλη φτιαχνουν τεχνητες βροχες για να αντιμετωπισουν την λειψυδρια.

«Η κυβέρνηση λέει ότι φταίει η φύση, για να αποσείσει τις ευθύνες της. Η κύρια αιτία της ξηρασίας κατά μήκος του Γιανγκτσέ είναι η υπερβολική κατασκευή τεχνητών ταμιευτήρων. Το νερό είναι χρήμα. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας έχει κατασκευάσει 87.000 τεχνητές λίμνες. Αυτό είναι παγκόσμιο ρεκόρ! Σκοπός είναι ένας μικρός αριθμός ανθρώπων που διαθέτουν εξουσία να μονοπωλούν το νερό και το ρεύμα, κόντρα στους οικολογικούς κανόνες. Ετσι μειώνεται δραματικά ο υδροφόρος ορίζοντας, ενώ πολύ νερό εξατμίζεται στους ταμιευτήρες».

Δεν εχει σημασια αν αυτη την οικονομικη  αξια  θα την καρπωθει μια μεγαλη πολυεθνικη οι δικτατορες της Ονδουρα και οι παρατρεχαμενοι τους  η ενα ιμπεριαλιστικο (κομμουνιστικο στα χαρτια) κρατος οπως της Κινας. Σημασια εχει το μοντελλο αναπτυξης που θα δημιουργηθει και οι μακροχρονιες επιπτωσεις του στις ζωες των ανθρωπων.

Απεναντι σε αυτους τους σχεδιασμους μια φουχτα ανθρωποι. Αγροτες εργατες διανοουμενοι. Αντιστεκονται στην αναπτυξη.Ειναι λιγοι και οι αλλοι πολλοι και δυνατοι.Η αντισταση των ανθρωπων ηταν μαζικη και ειρηνικη. Η εξουσια απαντα με δολοφονιες.

Η Μπερτα που μιλα στο παραπανω βιντεο στην κηδεια του Γκαρισα δεν ηταν η πρωτη που δολοφονηθηκε. Προηγηθηκε ο Τομας Γκαρσια,που δολοφονηθηκε απο πυρα σε μια ειρηνικη διαμαρτυρια το καλοκαιρι του 2013

Οικολόγοι Πράσινοι Ζακύνθου

Page Liked · 12 hrs near Tsilivís · 

 

 

Ονδούρα: Δολοφονήθηκε η οικολόγος ακτιβίστρια Μπέρτα Κάσερες
3.3.2016
Η ακτιβίστρια οικολόγος από την Ονδούρα, Μπέρτα Κάσερες, δολοφονήθηκε σήμερα από αγνώστους που την πυροβόλησαν ενώ επέστρεφε στο σπίτι της, στη Λα Εσπεράνσα, περίπου 200 χλμ βορειοδυτικά της Τεγκουσιγκάλπα, ανακοίνωσε η οικογένειά της.Η αστυνομία υποστήριξε πως η επικεφαλής του Συμβουλίου των Πολιτών των Οργανώσεων των Αυτοχθόνων Λαών της Ονδούρας (Copinh), η οποία είχε βραβευθεί το 2015 για τους αγώνες της στην προάσπιση του περιβάλλοντος, σκοτώθηκε από κλέφτες, «αλλά γνωρίζουμε όλοι πως ήταν για τον αγώνα της» υπέρ του περιβάλλοντος, δήλωσε η μητέρα της, η Μπέρτα Φλόρες, στο τηλεοπτικό δίκτυο Globo.«Η αστυνομία λέει πως της επιτέθηκαν για να την κλέψουν αλλά είναι ένα πολιτικό έγκλημα της κυβέρνησης» της Ονδούρας, δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Κάρλος Ρέγες, επικεφαλής του Εθνικού Μετώπου Λαϊκής Αντίστασης (FNRP).«Σύμφωνα με την αστυνομία, άγνωστοι μπήκαν στο σπίτι της από την πίσω πόρτα και την πυροβόλησαν πολλές φορές, αλλά ξέρουμε όλοι πως αυτά είναι ψέματα, τη σκότωσαν για τον αγώνα της» υπέρ του περιβάλλοντος, επέμεινε ο Ρέγες.Η Φλόρες πρόσθεσε πως η Διαμερικανική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είχε ζητήσει να ληφθούν μέτρα για την ασφάλεια της ακτιβίστριας, όμως στην πραγματικότητα αυτή δεν είχε καμία προστασία από το κράτος, ενώ της ασκούνταν αφόρητες πιέσεις από εκείνους που υποστηρίζουν τον μεταλλευτικό τομέα και τις υδροηλεκτρικές εταιρίες.Από την πλευρά του, ο υπουργός Ασφάλειας Χούλιαν Πατσέκο υποστήριξε πως μια περίπολος της αστυνομίας είχε διατεθεί για την ασφάλεια της Μπέρτα Κάσερες σε μόνιμη βάση, αλλά «έπειτα από αίτημά της», δεν επενέβαινε παρά μόνο περιστασιακά.Ο Πατσέκο πρόσθεσε πως δύο άτομα συνελήφθησαν –ένας τραυματίας και ο υπεύθυνος ασφαλείας της συνοικίας όπου σκοτώθηκε– χωρίς να δώσει άλλες λεπτομέρειες, επικαλούμενος την εν εξελίξει έρευνα.Η Μπέρτα Κάσερες, η οποία είχε τιμηθεί το 2015 με το βραβείο Goldman, ένα από τα πιο γνωστά αμερικανικά βραβεία για την προάσπιση του περιβάλλοντος, έγινε γνωστή από την υπεράσπιση του ποταμού Γκουαλκάρκε, στο διαμέρισμα Σάντα Μπάρμπαρα, στη βορειοδυτική Ονδούρα, όπου μια εταιρία σχεδιάζει την κατασκευή ενός υδροηλεκτρικού φράγματος το οποίο απειλεί να στερήσει το νερό από εκατοντάδες κατοίκους της περιοχής.Η μητέρα της δηλώνει πως η Μπέρτα Κέσερες είχε πάει πρόσφατα στο σημείο και «είχε μια έντονη λογομαχία με τους στρατιωτικούς και τους επικεφαλής της επιχείρησης που κατασκευάζει το φράγμα. Και μου είχε πει πως έπρεπε να σταματήσουν την κατασκευή του φράγματος γιατί θα καταστρέψει τη ζωή».Ο Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών, Λουίς Αλμάγκρο, καταδίκασε ένα «φρικτό» έγκλημα το οποίο χαρακτήρισε ως «κτύπημα στα ανθρώπινα δικαιώματα».Πηγή: ΑΠΕ

http://www.tovima.gr/world/article/?aid=408089

Ως «σύγχρονο σινικό τείχος» διαφημίζουν χρόνια τώρα οι κινέζοι ηγέτες το μεγάλο φράγμα των Τριών Φαραγγιών. Είναι έργο φτιαγμένο στην κλίμακα των θεών: πήρε 15 χρόνια- και 16 εκατομμύρια τόνους σκυροδέματος- για να ορθωθεί και να δαμάσει την ορμή του μεγάλου ποταμού, του Γιανγκτσέ. Στη λεκάνη του Γιανγκτσέ ζει ο ένας στους τρεις Κινέζους. Χιλιετηρίδες τώρα, το τρίτο μακρύτερο ποτάμι στον κόσμο, ακολουθούσε τον φυσικό του κύκλο ξηρασιών και πλημμυρών- πνίγοντας μεν ανθρώπους, αλλά και τρέφοντας τεράστιους πληθυσμούς με την καρπερή του λάσπη. Οχι όμως πλέον: έπειτα από μια πρωτοφανή περίοδο ξηρασίας, η οποία προκάλεσε προβλήματα στο 40% των καλλιεργειών- μια ξηρασία για την οποία, όπως πιστεύει πλήθος ειδικών, ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό η ύβρις των μέγα φραγμάτων-, οι πρώτες δυνατές μπόρες του καλοκαιριού έφεραν το χάος σε τεράστιες περιοχές. Ηδη πολλοί μιλούν για την «κατάρα» του Φράγματος των Τριών Φαραγγιών.

Υποτίθεται ότι τα Τρία Φαράγγια συμβολίζουν την οριστική νίκη του ανθρώπου πάνω στη φύση. Ή μήπως όχι; Σίγουρα όχι. Οι κινέζοι μηχανικοί το παράκαναν. Την ύβριν, την προσβολή του θεϊκού (στην περίπτωσή μας του φυσικού) νόμου από υπεροψία και υπερεκτίμηση των ανθρωπίνων δυνάμεων, πάντοτε ακολουθεί η νέμεσις. Και πράγματι, την ώρα που οι γιγαντιαίες τουρμπίνες των υδροηλεκτρικών εργοστασίων των Τριών Φαραγγιών ακινητοποιούνταν για ημέρες, λόγω χαμηλής στάθμης των υδάτων στον Γιανγκτσέ, άλλες περιοχές της ΝΑ Κίνας παραδίδονταν στο έλεος των χειρότερων πλημμυρών των τελευταίων ετών. Σωστικά συνεργεία αναζητούν αγνοουμένους στη λάσπη και προσπαθούν να απομακρύνουν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους από τις εστίες τους.

Τουλάχιστον 175 νεκροί, 85 αγνοούμενοι και 1,6 εκατ. εκτοπισμένοι, αλλά και υλικές ζημιές της τάξεως των 5 δισ. δολαρίων είναι ο μέχρι τώρα απολογισμός. Και οι καταρρακτώδεις βροχές δεν λένε να σταματήσουν- ιδίως στην πολύπαθη επαρχία Ζετζιάνγκ, όπου έχουν ήδη πλημμυρίσει εκατομμύρια στρέμματα καλλιεργήσιμων εκτάσεων: από τις επίσημες ανακοινώσεις των τελευταίων ημερών προκύπτει ότι 66 τεχνητές λίμνες και πάνω από 70 χιλιόμετρα αναχωμάτων, στην πλειονότητά τους κακοσυντηρημένα έργα των δεκαετιών του 1950 και του 1960, κινδυνεύουν να υπερχειλίσουν μέσα στις επόμενες ημέρες.

Τι σχέση έχει όμως η παρατεταμένη ξηρασία στον Γιανγκτσέ με την καταστροφή από τις πλημμύρες; Στα τέλη Μαΐου, για πρώτη φορά, η κινεζική κυβέρνηση παραδέχθηκε ότι το μεγάλο φράγμα των Τριών Φαραγγιών, το «σύγχρονο σινικό τείχος», αντιμετωπίζει 31 «επείγοντα προβλήματα», πέντε μόλις χρόνια μετά την ολοκλήρωσή του- προβλήματα που όλα μαζί ισοδυναμούν με μια κολοσσιαία γεωλογική και οικολογική καταστροφή.

Η γιγαντιαία τεχνητή λίμνη-δεξαμενή, εκτάσεως 632 τ. χλμ., η οποία κατασκευάστηκε με σκοπό να συγκρατεί τον υδάτινο όγκο που σε τακτά χρονικά διαστήματα απειλούσε ανθρώπινες ζωές και σοδειές, μετατράπηκε σε χώρο «αποθήκευσης» φυκιών και τοξικών λυμάτων- με αποτέλεσμα ο Γιανγκτσέ να εξελιχθεί σε έναν από τους πιο μολυσμένους ποταμούς της οικουμένης.

Πολλοί είναι οι επιστήμονες οι οποίοι ανησυχούν για την εξάπλωση της ρύπανσης και προβλέπουν ότι στο μέλλον η κατάσταση θα χειροτερέψει και θα επηρεάσει την ποιότητα του νερού στο ποτάμι, αλλά και στις καλλιέργειες. Στη θέση του σημερινού γιγάντιου ταμιευτήρα υπήρχαν εκατοντάδες βιομηχανικές ζώνες και χιλιάδες τόνοι τοξικών υλικών, που κανένας δεν φρόντισε να απορρυπάνει.

Οι σεισμοί και οι κατολισθήσεις αποτελούν πλέον πολύ συχνό φαινόμενο, ενώ από τις καταστρεπτικές πλημμύρες οι πολίτες έπεσαν στο άλλο άκρο: την πολύμηνη ξηρασία. «Η κυβέρνηση κατασκεύασε ένα φράγμα, αλλά κατέστρεψε έναν ποταμό», τονίζει η Ντάι Κιγκ, από τους πρώτους ένθερμους επικριτές του σχεδίου. Πράγματι, δορυφορικές φωτογραφίες που κυκλοφορούν στο Ιnternet δείχνουν καθαρά την αρνητική επίδραση του φράγματος των Φαραγγιών στη γεωγραφία της περιοχής, ιδίως όσο κατεβαίνει κάποιος το μεγάλο ποτάμι.

Μάταια οι κινεζικές υπηρεσίες επιχείρησαν να αντιμετωπίσουν την ανομβρία βομβαρδίζοντας τα σύννεφα με ειδικές «βόμβες βροχής». Οι επιπτώσεις όχι μόνο στην παροχή ενέργειας, αλλά και στην παροχή νερού για άρδευση και οικιακή χρήση είναι ήδη εμφανέστατες και πολλοί είναι αυτοί που θεωρούν ότι οι συνέπειες της ξηρασίας δεν θα ήταν τόσο σοβαρές αν δεν είχε κατασκευαστεί το φράγμα.

Ο Γιανγκτσέ έχει ουσιαστικά κοπεί στα δύο από το φράγμα και έχει χάσει τεράστιες ποσότητες υδάτων. Ταυτόχρονα, οι μεγάλες ποσότητες νερού έχουν προκαλέσει εκτεταμένη διάβρωση στα εδάφη της περιοχής, ενώ τα αναχώματα στο ποτάμι καταρρέουν και καταγράφονται κατολισθήσεις κατά μήκος της κοίτης του Γιανγκτσέ. Παράλληλα, λόγω των ειδικών συνθηκών που δημιουργούνται από τη μεγάλη συγκέντρωση νερού, αμερικανοί επιστήμονες τονίζουν ότι η θερμοκρασίαόχι μόνο στις γύρω περιοχές- θα αυξηθεί.

Από τη στιγμή που άρχισε να λειτουργεί ο ταμιευτήρας, τα νερά έχουν κατακλυστεί από φύκια λόγω της ρύπανσης από διάφορα είδη λυμάτων που καταλήγουν στον ποταμό, τα οποία σε διαφορετική περίπτωση, όπως επισημαίνουν οι ειδικοί, θα μετακινούνταν με τη ροή του νερού και θα διαλύονταν.

Αυτά όμως είναι ψιλά γράμματα για τους μανδαρίνους του Πεκίνου: για να καλύψει τις αυξανόμενες ανάγκες της σε νερό και ενέργεια η Κίνα κατασκευάζει διαρκώς φράγματα, προκαλώντας αντιδράσεις από γειτονικές χώρες και περιβαλλοντικούς οργανισμούς.

Αν και πολλοί αμφισβητούν ευθέως τη βιωσιμότητα τόσο μεγάλων έργων η Κίνα δεν πτοείται: ήδη ανακοίνωσε πως μέχρι το 2015 θα κατασκευαστούν άλλα τέσσερα κολοσσιαία υδροηλεκτρικά εργοστάσια στον Γιανγκτσέ. Και αυτό παρά το γεγονός ότι όλο και περισσότεροι Κινέζοι, αλλά και εκατομμύρια κάτοικοι γειτονικών χωρών από το Πακιστάν ως το Βιετνάμ, διαμαρτύρονται ευθέως πως τα φράγματα που ορθώνονται σε όλα τα μεγάλα ποτάμια που ξεκινούν από τα Ιμαλάια και περνούν από το οροπέδιο του Θιβέτ προκαλούν μεγάλες φυσικές καταστροφές, υποβαθμίζουν τα ευαίσθητα οικοσυστήματα της περιοχής και εκτρέπουν πηγές νερού ζωτικής σημασίας. Μόνο στα οκτώ μεγάλα ποτάμια του Θιβέτ έχουν ανεγερθεί ή βρίσκονται υπό κατασκευή 20 φράγματα και 40 ακόμα βρίσκονται στη φάση του σχεδιασμού…

ΠΡΟΤΑΣΗ-ΣΟΚ

«Η λύση είναι να το ανατινάξουμε το συντομότερο δυνατόν!»

Δύσκολο να βρεις κάποιον κινέζο ειδικό να σου μιλήσει για τους κινδύνους των μεγάλων φραγμάτων.Οσοι το κάνουν,συχνά καταλήγουν στη φυλακή…Στάθηκε αδύνατο,για παράδειγμα,να επικοινωνήσουμε με την Ντάι Κινγκ,τη διάσημη ακτιβίστρια και συγγραφέα του βιβλίουκραυγή «Γιανγκτσέ,Γιανγκτσέ» ενάντια στα Τρία Φαράγγια,για το οποίο φυλακίστηκε.Απαντήσεις πήραμε από τον Γουάνγκ Γουέιλουο,κορυ- φαίο κινέζο υδρολόγομηχανικό,ο οποίος αντιτάχθηκε από την πρώτη στιγμή στην κατασκευή του έργου.Λεπτομέρεια: τα τελευταία χρόνια ο Γουάνγκ ζει και εργάζεται στη Γερμανία.

– Πόσο φταίνε τα μεγάλα φράγματα για τις πλημμύρες και την ξηρασία στην Κίνα;

«Η κυβέρνηση λέει ότι φταίει η φύση, για να αποσείσει τις ευθύνες της. Η κύρια αιτία της ξηρασίας κατά μήκος του Γιανγκτσέ είναι η υπερβολική κατασκευή τεχνητών ταμιευτήρων. Το νερό είναι χρήμα. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας έχει κατασκευάσει 87.000 τεχνητές λίμνες. Αυτό είναι παγκόσμιο ρεκόρ! Σκοπός είναι ένας μικρός αριθμός ανθρώπων που διαθέτουν εξουσία να μονοπωλούν το νερό και το ρεύμα, κόντρα στους οικολογικούς κανόνες. Ετσι μειώνεται δραματικά ο υδροφόρος ορίζοντας, ενώ πολύ νερό εξατμίζεται στους ταμιευτήρες».

– Υπάρχει λύση για τα γεωλογικά και τα κλιματικά προβλήματα που προκαλούνται;

«Ασφαλώς υπάρχει. Οπως έγραφε προφητικά ο εκλιπών δάσκαλος της υδραυλικής Χουάνγκ Γουανλί, “αν ποτέ χτιστεί το Φράγμα των Τριών Φαραγγιών, θα πρέπει κάποια στιγμή να το ανατινάξουμε”! Συμφωνώ απόλυτα με αυτή την εκτίμηση. Αν δεν το κάνουμε, 4 δισεκατομμύρια τόνοι λάσπης θα μπλοκάρουν σταδιακά τους ταμιευτήρες, ο Γιανγκτσέ θα “κολλήσει” από τη μέση και ως τη θάλασσα, και θα αναζητήσει μόνος του νέα κοίτη».

– Τελικά τα Τρία Φαράγγια είναι ευλογία ή κατάρα για την Κίνα;

«Σίγουρα ένα τέτοιο κολοσσιαίο σχέδιο είναι ευλογία για τους υπευθύνους! Εκτός από τα δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια που κόστισε το ίδιο το έργο, προβλέφθηκαν άλλα 10,8 δισ. δολάρια για τις αποζημιώσεις των 1,6 εκατομμυρίων ανθρώπων που απομακρύνθηκαν από τα πατρογονικά τους σπίτια. Ωστόσο ο καθένας εξ αυτών πήρε μόνο 800-1.200 δολάρια. Πού πήγαν τα υπόλοιπα χρήματα; Μάλλον θα παραμείνει κρατικό μυστικό».

«Εξαφανίστηκε η λίμνη όπου ψάρευα 30 χρόνια»

Για τριάντα ολόκληρα χρόνια η Χονγκ Γιουλάν ακολουθεί την ίδια καθημερινή ιεροτελεστία: ψαρεύει στα ρηχά νερά της λίμνης Ντονγκτίνγκ, στην επαρχία Χιουνάν της Κεντρικής Κίνας. Εφέτος όμως το ψάρεμα σταμάτησε νωρίς: τα νερά του Γιανγκτσέ που τροφοδοτούν τη λίμνη στέρεψαν- και η Χονγκ, για πρώτη φορά στη ζωή της, είδε και περπάτησε στον στεγνό πυθμένα. «Μου φαίνεται απίστευτο,εξωπραγματικό. Τέτοιο καιρό συνήθως βγαίνουμε όλοι για ψάρεμα,αλλά εφέτος εξαφανίστηκε η λίμνη,δεν υπάρχει νερό.Χωρίς ψάρεμαδεν έχουμε εισόδημα» λέει. Η ως πρόσφατα ολοζώντανη λίμνη θυμίζει πλέον έρημο: μόνο οι αναποδογυρισμένες βάρκες και τα όστρακα από τα εκατομμύρια νεκρά μαλάκια και τις υδρόβιες χελώνες θυμίζουν την κατάσταση πριν από την ξηρασία. Ποιος φταίει; Για τη Χονγκ και τους συγχωριανούς της δεν τίθεται θέμα: δείχνει με το δάχτυλο δυτικά προς την κατεύθυνση του Φράγματος των Τριών Φαραγγιών. «Το Φράγμα έχει σίγουρα επηρεάσει το κλίμα εδώ. Εχει επιδεινώσει την ξηρασία. Η επίδρασή του είναι ξεκάθαρη για εμάς» λέει με παράπονο. Ενας γείτονάς της, ο 49χρονος καλλιεργητής ρυζιού Χε Σισούν, δεν μπορεί παρά να συμφωνήσει. Οπως λέει, στην καλύτερη περίπτωση θα έχει εφέτος μόνο μια σοδειά αντί για δύο που συνήθιζε ως τώρα. «Το Φράγμα των Τριών Φαραγγιών βοήθησε στην αρχή στην άρδευση των αγρώναλλά τελευταία δεν μας βοηθά καθόλου.Το νερό είναι ελάχιστο,τα πάντα έχουν ξεραθεί.Οι περισσότεροι χωριανοί έχουν παρατήσει τα κτήματά τους και ψάχνουν για άλλες δουλειές» λέει.

Η Χονγκ και ο Χε φοβούνται τι θα γίνει τις επόμενες ημέρες, τώρα που αρχίζει η περίοδος των βροχών.

Η συντήρηση είναι κακή, η βοήθεια φτάνει πάντα αργά

Στα 66 του χρόνια ο Ντενγκ Τζιανγκγί δεν θυμάται ξανά τόσο πολύ νερό να έχει πνίξει το χωριό του, το Τζουσάνγκ, στη νότια επαρχία Ζετζιάνγκ. Ο μόνος τρόπος να βγει από το σπίτι του είναι πάνω σε μια μικρή βάρκα με κουπιά. Μόνο οι στέγες και οι κορυφές των δέντρων και των πυλώνων του ρεύματος ξεπροβάλλουν από τα λασπωμένα νερά. Ο Ντενγκ δεν βαρυγκομά: δηλώνει βέβαιος ότι το κράτοςπου «νοιάζεται για εμάς»- θα τον αποζημιώσει για το βαμβάκι και τις φιστικιές του. Αλλοι χωριανοί δεν είναι τόσο βέβαιοι: αν και δεν τολμούν να μιλήσουν επώνυμα στον μοναδικό ξένο δημοσιογράφο (του αμερικανικού καναλιού CΝΝ) που έφθασε ως εκεί, παραπονούνται off the record για την αδιαφορία των τοπικών κομματικών αξιωματούχων, τους οποίους θεωρούν υπευθύνους για την κακή συντήρηση των φραγμάτων και την πολύ καθυστερημένη αντίδραση στην καταστροφή. «Δεν έχω χρήματα να επισκευάσω την κουζίνα μουπου κατέρρευσεκαι πρέπει να πληρώσω το νοσοκομείο για τον τραυματία σύζυγό μου» λέει κλαίγοντας μια 54χρονη νοικοκυρά, η Χου Ξιαολάν. Τα δυο της παιδιά είναι μακριά, δουλεύουν εργάτες στις πόλεις.