Γιατι χαιρεται ο κοσμος και χαμογελα ;

Συνάντηση Σολωμού Τρικουπη

Προκαλεί ίσως εντύπωση το γεγονός ότι κατά την περίφημη συνάντησή του με τον Σπυρίδωνα Τρικούπη στη Ζάκυνθο στο τέλος του 1822 ο Σολωμός επιλέγει να συστηθεί ως ιταλός ποιητής, με την νεανική «Ode per Prima Messa» («Ωδή για πρώτη Λειτουργία»), και όχι ως έλληνας, με την ήδη δημοφιλή «Τρελή Μάνα» ή με κάποιο άλλο από τα ελληνόγλωσσα ποιήματά του. Ωστόσο, όπως ειπώθηκε πιο πάνω, ο Σολωμός βρίσκεται ακόμα σε μια μεταιχμιακή στιγμή: και ιταλός και έλληνας ποιητής, αλλά με μεγαλύτερη ακόμα ασφάλεια ως ιταλός παρά ως έλληνας. Ο Τρικούπης τον ρωτά ευθέως γιατί δεν γράφει στα ελληνικά, υποδεικνύοντάς του τη δυνατότητα ενός λαμπρού μέλλοντος: «Η ποιητική σας ιδιοφυία σας επιφυλάσσει μια διαλεχτή θέση στον ιταλικό Παρνασσό. Αλλά οι πρώτες θέσεις εκεί είναι πιασμένες. Ο ελληνικός Παρνασσός δεν έχει ακόμη τον Δάντη του.» (Merlier 1957). Ο Σολωμός απαντά ότι δεν γνωρίζει τα νέα ελληνικά και ο Τρικούπης προσφέρεται να τον βοηθήσει. Έτσι στο διάστημα της παραμονής του στη Ζάκυνθο μελετούν μαζί, χρησιμοποιώντας μάλιστα ένα αντίτυπο των Λυρικών του Χριστόπουλου. Ενθαρρυμένος από την οικειότητα, ο Σολωμός θα του διαβάσει λίγες μέρες μετά την «Ξανθούλα» και άλλα, μπορούμε να υποθέσουμε, ποιήματά του, μέχρι την αναχώρηση του Τρικούπη, την άνοιξη του 1823.

Ελληνικη Επανασταση . Παλιγγενεσια. Ευαγγελισμος .Ουτε επανασταση ουτε παλλιγγενεσια. Η 25η Μαρτιου ειναι για τους πολιτες του Ελληνικου κρατους ταυτοχρονα μια πολιτικη ιστορικη γιορτη αλλα και μια Χριστιανικη θρησκευτικη γιορτη . Γιατι το  Ελληνικο εθνικο κρατος γεννηθηκε απο μια ενωση πολιτικης και θρησκευτικης ταυτοτητας και αυτη η ενωση μας καθοριζει ακομα στον βαθμο που δεν υπαρχει διαχωρισμος κρατους και εκκλησιας.

Απο μικρο παιδι πιστεψα – εμαθα πως «η αληθεια ειναι επαναστατικη».(οχι δεν το ειπε ο Οργουελ αυτο αλλα ειναι σωστο και το υιοθετω). Και επειδη η ζωη προχωρα με συνεχεις αλλαγες , εκρηξεις και «επαναστασεις» προσωπικες και συλλογικες  , επειδη καθε στιγμη ξαναστεκομαστε στα ποδια μας για να επανα ορισουμε τον κοσμο (να «επανα σταθουμε» με βαση τα νεα δεδομενα που βρισκουμε μπροστα μας) οι επαναστασεις δεν ειναι απλα απαραιτητες αλλα και αναποφευκτες.

Και ναι οι επαναστασεις απαιτουν , για να ξεκινησουν , οχι μονο τα εργαλεια (κομματα οργανωσεις κλπ)αλλα και  το ονειρο , το στοχο , τον μυθο τελικα , για να γεννησουν το δικο τους μυθο την δικια τους «αληθεια» απεναντι στην παλαιοτερη γενικα παραδεκτη αληθεια αν και οταν επικρατησουν.

Αν μιλουσε καποιος στον Σπαρτιατη Λεωνιδα στις Θερμοπυλες το 480 πΧ ,( 700 χρονια πριν την καθιερωση της εορτης του Ευαγγελισμου ) πως θα πεθαινε στη μαχη  για συνορα εθνικου Ελληνικου κρατους (που ξεκινησε 2300 χρονια μετα) Οθωμανικη αυτοκρατορια ,Ρωμιους , Ευαγγελιστη Λουκα και απογονους του Δαυιδ , δεν θα καταλαβαινε λεξη.Εμεις ομως τα συνδεουμε σαν μερος της σημερινης μας ταυτοτητας.

Υπαρχουμε σαν ειδος γιατι μεγαλο μερος της ανθρωποτητας ζει συνεχως με ενα πελωριο ΓΙΑΤΙ; μπροστα του. Γιατι να υπαρχει σκοταδι και οχι φως την νυχτα , γιατι δεν μπορω να πεταξω ψηλα στα αστερια , γιατι να πεθανω οταν εχω χαλασμενο δοντι , γιατι ο αρχοντας εχει πολλα και εγω τιποτα. Αυτο το ΓΙΑΤΙ μας οδηγει στην αναζητηση της αληθειας μεσα και γυρω μας.Και μας εφερε εδω που ειμαστε , με ολα τα εμποδια που φερνει ενα αλλο μεγαλο κομματι της ανθρωποτητας που απεχθανεται τις αληθειες του γιατι ,τους τρομαζουν οι ανατροπες που προκαλει.

Ας τα πιασουμε με τη σειρα ομως , με μια δοση αστεισμου . Γιατι Μπακαλιαρος σκορδαλια την 25η Μαρτιου; Σιγουρα ειναι φαγητο που ξεκινησε στη χωρα μας προσφατα με την ιδρυση του Ελληνικου εθνικου κρατους.

1.Αναζητηση της αληθειας

Γιατί μπακαλιάρος; Η επιλογή του ψαριού έγινε τυχαία, λόγω συνθηκών. Ο μπακαλιάρος –και ειδικά ο παστός- θεωρείτο παλιά η τροφή του φτωχού. Επειδή τα φρέσκα ψάρια ήταν πάντοτε πιο ακριβά σε τιμή, ο παστός μπακαλιάρος που ερχόταν από το εξωτερικό -και πωλείτο στα μπακάλικα- ήταν πολύ προσιτός σε τιμή. Και καθώς οι Έλληνες ήταν αρκετά φτωχός λαός, ήταν εύκολο να τον προμηθευτούν. Άλλωστε παλιότερα, οι θάλασσες της Βόρειας Ευρώπης ήταν γεμάτα μπακαλιάρους.Πότε ήρθε στην Ελλάδα ο παστός μπακαλιάρος ; Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχουμε από το βιβλίο της Μελίσσας Στοΐλη*, ο μπακαλιάρος έφτασε πρώτα στα Ιόνια κατά τον 15ο αιώνα, από τους Βενετσιάνους. Στην υπόλοιπη όμως Ελλάδα, έφτασε μέσω των Άγγλων μετά την ελληνική επανάσταση του 1821. Αρχικά έφτασε στην Πελοπόννησο και στη συνέχεια σιγά σιγά πέρασε και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Οπότε πρόκειται για ένα έθιμο που κρατά περίπου 2 αιώνες.

Ομως η εκκλησια διαφωνει στα περι «εθιμου»σε σχεση με τον εισαγομενο (παστο παλιοτερα , που δεν υπηρχαν ψυγεια) μπακαλιαρο Ατλαντικου χωρις να λεει κατι για την σκορδαλια. Και ειναι περιεργο γιατι η εκκλησια υπαρχει δυο χιλιαδες χρονια ενω η πατατα εφτασε στην Ελλαδα πριν 200 χρονια.Με καταγωγή από τη Νότια Αμερική, εισήχθη στην Ευρώπη την εποχή των Ανακαλύψεων, κάπου τον 16^ο αιώνα, ενώ στον ελλαδικό χώρο έγινε γνωστή αμέσως μετά την Επανάσταση, χάρη στον Ιωάννη Καποδίστρια.Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/117

Για τον… μπακαλιάρο που τρώνε οι Έλληνες την 25η Μαρτίου μίλησε ο Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης, Παύλος, στο κήρυγμά του την Κυριακή της Ορθοδοξίας, λέγοντας μεταξύ άλλων ότι είναι «ντροπή» να λέμε ότι πρόκειται για «έθιμο». Ειδικότερα, ο Σεβασμιότατος Σερβίων και Κοζάνης, «μέμφθηκε» τους πιστούς που λένε ότι την 25η Μαρτίου «τρώμε μπακαλιάρο “για το έθιμο”», λέγοντας ότι είναι πολύ πιο ουσιώδης ο λόγος για την κατανάλωση ψαριών την εν λόγω ημέρα και σχετίζεται με το θαύμα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και της κυοφορίας του Χριστού.Όπως ανέφερε ο Μητροπολίτης, σύμφωνα με την τοπική ιστοσελίδα kozan.gr η νηστεία για το Πάσχα είναι αυστηρή και επιτρέπεται μόνο η κατανάλωση λαδιού, ωστόσο οι Πατέρες της Εκκλησίας θέλοντας να σηματοδοτήσουν και την σπουδαιότητα του γεγονότος και της ημέρας του Ευαγγελισμού της Παναγίας, επέτρεψαν στους πιστούς την κατάλυση ιχθύος μόνο για την εν λόγω ημέρα, καθώς και για την Κυριακή των Βαΐων κάθε Σαρακοστής πριν την Μεγάλη Εβδομάδα.Ο Ιεράρχης αφού τόνισε στους πιστούς πως είναι εκκλησιαστική παράδοση και όχι «έθιμο» η κατανάλωση μπακαλιάρου την 25η Μαρτίου, ολοκλήρωσε το κήρυγμα του και μπήκε στο Ιερό του ναού.

Γιατι ομως νηστευουν οι ανθρωποι και απο ποτε ξεκινησε αυτη η θρησκευτικη συνηθεια;

Μόνο οι Πάρσοι, δηλαδή οι κληρονόμοι της ζωροαστρικής θρησκείας των αρχαίων Περσών θεωρούνται και οι μόνοι παγκόσμια που δεν τηρούν νηστεία. Έχουν τη γνώμη ότι καλύτερα τιμούν και περισσότερο ευχαριστούν τον θεό, όταν τρέφονται καλά παρά όταν εκούσια προσπαθούν να εξασθενίσουν τον οργανισμό τους. Κατά τα ιερά βιβλία τους η ψυχή καθίσταται ισχυρότερη και ικανή να ανθίσταται σε κακά πνεύματα μόνο όταν μένει σε σώμα υγιές και εύρωστο.

Νηστεία ονομάζεται η εκούσια ή ακούσια αποχή από τροφή (άλλως ασιτία). Κυρίως ο όρος αυτός χρησιμοποιείται από πολλούς λαούς για την εκούσια αποχή σε ορισμένες τροφές ιδίως για θρησκευτικούς λόγους.Όπως συμβαίνει και με τον μοναχισμό, η νηστεία αποτελεί ανατολική συνήθεια. Στους αρχαίους ασιατικούς λαούς και στους Αιγυπτίους τη νηστεία την επέβαλλαν θρησκευτικοί λόγοι. Προκειμένου να ετοιμαστούν οι πιστοί για τη συμμετοχή τους σε θρησκευτικές τελετές ή για να τιμήσουν ή για να εξιλεώσουν κάποιον θεό, έπρεπε να απόσχουν γενικά ή μερικά από τροφές. Οι Αιγύπτιοι, όπως μας πληροφορεί ο Ηρόδοτος, υποβάλλονταν σε νηστεία για θρησκευτικούς αλλά και για λόγους υγιεινής. Νήστευαν κυρίως στις μεγάλες εορτές της Ίσιδας. Από τους Αιγυπτίους η συνήθεια της νηστείας πέρασε στους Έλληνες και τους Εβραίους, από τους οποίους την παρέλαβαν αργότερα οι χριστιανοί και μουσουλμάνοι.

Η νηστεία στην αρχαία Ελλάδα

Στους αρχαίους Έλληνες η νηστεία ήταν μάλλον περιορισμένη και μόνο από τους συμμετέχοντες στα διάφορα μυστήρια σε αντίθεση με τη λιτότητα στη δίαιτα που ήταν ιδιάζον γνώρισμα των Ελλήνων αλλά και των μεγάλων φιλοσόφων όπως για παράδειγμα ο Σωκράτης και ο Πλάτων. Την νηστεία ασκούσαν προπάντων οι ιερείς, οι βασιλείς και οι στρατηγοί προκειμένου να θυσιάσουν. Οι άλλοι, και μάλιστα οι Αθηναίοι, νήστευαν μόνο κατά τις εορτές των Ελευσινίων και των Θεσμοφορίων για κάθαρση και εξιλασμό. Γενικά οι Έλληνες θεωρούσαν τη νηστεία δοκιμασία που συνέτεινε στην προσέγγιση του ανθρώπου στο «θείον» τη «θέωση».Ιδιότυπες νηστείες είχαν επίσης καθιερώσει και θρησκευτικές και φιλοσοφικές σχολές και οργανώσεις όπως οι Ορφικοί και οι Πυθαγόρειοι.

Στον Χριστιανισμο η Νηστεία είναι Εντολή του Θεού. Είναι η μία από τις δύο πρώτες που έδωσε στον Αδάμ μέσα στον Παράδεισο.Συγκεκριμένα, η μία ήταν «να εργάζεται και να φυλάττει τον Παράδεισο», ενώ η άλλη «να μην φάει από τον καρπό του δέντρου της γνώσεως του καλού και του κακού».Το Νόημα αυτής της Εντολής ήταν το εξής: Με όπλο τη Νηστεία, να συνηθίσουν οι άνθρωποι στην Υπακοή προς τον Θεό και στην Πάλη κατά του διαβόλου.

2. Αναζητηση αληθειας

Παμε ομως τωρα στο θρησκευτικο περιεχομενο του Ευαγγελισμου. Σαφείς μαρτυρίες περί της έναρξης του εορτασμού του ευαγγελισμού , της ενσάρκωσης του Ιησού δεν υπάρχουν. Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι καθιερώθηκε να εορτάζεται στις 25 Μαρτίου κατά τους χρόνους που είχε πλέον καθιερωθεί ο εορτασμός των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου, δηλαδή περί τον 4ο αιώνα. Με τη λέξη Ευαγγελισμός αναφερόμαστε στη χαρμόσυνη είδηση για τον Χριστιανισμό, της επικείμενης γέννησης του Ιησού Χριστού, που δόθηκε από τον αρχάγγελο Γαβριήλ προς τη Μαριάμ. Επίσης, με τον ίδιο όρο αναφερόμαστε στην εκκλησιαστική θεομητορική εορτή που τελείται την 25η Μαρτίου προς ανάμνηση του γεγονότος αυτού. Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, περιγράφεται στο Κατά Λουκά Ευαγγέλιον Κεφ.1: 26-38

Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, έργο του Αντρέι Ρουμπλιώφ Ευαγγελισμός σημαίνει αναγγελία χαρμόσυνης είδησης και ετυμολογικά προέρχεται από το ευάγγελος (=ευ+άγγελος < αγγέλω) μια πολύ παλαιότερη ελληνική λέξη

Σύμφωνα με τον Ευαγγελιστή Λουκά (1ος αιωνας  υπήρξε στενός συνεργάτης του Παύλου και τον συνόδεψε σε πολλές από τις περιοδείες του και κατηχήθηκε από αυτόν.) το γεγονός του Ευαγγελισμού έλαβε χώρα στη Ναζαρέτ. Σημειώνεται ότι αυτή η πόλη υπό τα παραπάνω ονόματα δεν αναφέρεται σε κανένα αρχαίο κείμενο^[3][4] (αιγυπτιακό, σουμεριακό, βαβυλωνιακό, περσικό, αρχαίο ελληνικό ή ελληνιστικό), ούτε στα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης παρά τη φημολογούμενη γεωγραφική ακριβολογία της. Δεν την αναφέρει ούτε το Ταλμούδ, ούτε ο Ιουδαίος ιστορικός Ιώσηπος Φλάβιος, αλλά ούτε και τα χειρόγραφα της Νεκρής Θάλασσας κάνουν λόγο για αυτή.

Τον έκτο μήνα από τη σύλληψη του Προδρόμου, ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, σταλμένος από τον θεό, συναντά τη Μαρία στο μέρος όπου διέμενε και της απευθύνει τον χαιρετισμό: «Χαίρε, κεχαριτωμένη ο Κύριος μετά σου«.Στον χαιρετισμό αυτό, η Μαρία αντιδρά φυσιολογικά για ένα κορίτσι περίπου δεκατεσσάρων ετών, που θα είχε σχεδόν μηδενικές κοινωνικές συναναστροφές. Οι λέξεις του Γαβριήλ «κεχαριτωμένη», «ευλογημένη συ εν γυναιξίν» δεν είναι από αυτές που συνήθιζε να ακούει ένα κορίτσι αντίστοιχης ηλικίας και κοινωνικής θέσης. Ακολούθως, ο Γαβριήλ φανερώνει το περιεχόμενο της ευαγγελίας του. Η Μαρία πρόκειται να φέρει στον κόσμο ένα γιο τον οποίο θα ονομάσει Ιησού και ο οποίος «έσται μέγας» και θα αναγνωριστεί από όλους ως «υιός υψίστου«.Αμέσως μετά, η Μαρία εκφράζει μια εύλογη απορία, που δείχνει ότι ο Λουκάς αποδίδει μεγάλη σημασία στην παρθενία της Μαρίας, όπως και σ’ όλο του το έργο άλλωστε ενδιαφέρεται για την εγκράτεια (Λκ 2:36, 14:26, 18:29) και για την παρθενία (Πραξ. 21:9). Αναφέρει βέβαια τον γάμο της Μαρίας με τον Ιωσήφ (Λκ 1:27, 2:5), γιατί βλέπει στο γεγονός αυτό τη βάση της μεσσιανικής νομιμότητας του Ιησού (3:23 εξ) καθώς η αποκάλυψη του θεού, ανταποκρίνεται πάντοτε στα συγκεκριμένα δεδομένα της ιστορίας. Ο «γάμος» της με τον Ιωσήφ έδωσε την αναγκαία νομιμότητα στα γεγονότα που επακολούθησαν, χωρίς καμιά υποψία και μομφή. Ο Λουκάς λοιπόν τονίζει για τη νεαρή σύζυγο ότι είναι παρθένος και αυτό φαίνεται από την αντίρρηση που απευθύνει στον άγγελο, όταν της αναγγέλλει ότι θα γίνει η μητέρα του Μεσσία: «Πώς έσται μοι τούτο, επεί άνδρα ου γινώσκω;» που σημαίνει: «πως θα γίνει αυτό, αφού ως τώρα δεν έχω συζυγικές σχέσεις».Το ερώτημά της Μαρίας, οδηγεί τον Γαβριήλ να της αναγγείλει την παρθενική σύλληψη του Ιησού με τρόπο υπερφυσικό. Για την πλειοψηφία των χριστιανών, ο στίχος «Πνεύμα άγιον επελεύσεται επί σε και δύναμις υψίστου επισκιάσει σοι διό και το γεννώμενον άγιον κληθήσεται υιός Θεού» ερμηνεύεται «Τριαδολογικά», που σημαίνει ότι αναγνωρίζονται στον στίχο αυτόν δρώντα τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδας.

Ματθαιος Μαρκος και Ιωαννης δεν κανουν αναφορα στο γεγονος αυτο. Πολυ Αργοτερα αναφορες γινοντα στα αποκρυφα Χριστιανικα κειμενα Πρωτευαγγέλιον Ιακώβου (πιθανώς από την Αίγυπτο.)εκατο χρονια μετα τον Λουκα.Επίσης, ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, περιγράφεται αλλά με πιο έντονο και μυστηριώδη τρόπο, στο απόκρυφο Ευαγγέλιο Βαρθολομαίου, του 4ου μ.Χ. αιώνα. Ο Ευαγγελισμός στο Κοράνιο .Ενδιαφέρον παρουσιάζει η διήγηση σχετικά με τη μητέρα του Χριστού και τον ίδιο τον Ιησού στο Κοράνιο (19:16-22)16. Και να διηγηθείς στο Βιβλίο (το Κοράνιο) (την ιστορία) της Μαριάμ, όταν είχε αποσυρθεί από την οικογένεια της, σε ένα τόπο στα Ανατολικά. 17. Είχε τοποθετήσει ένα προπέτασμα (για να προφυλάξει τον εαυτό της) απ’ αυτούς. Τότε στείλαμε σ’ αυτήν το πνεύμα μας (έναν άγγελο) που παρουσιάστηκε μπροστά της σαν ένα τέλειο ανθρώπινο πλάσμα. 18. Εκείνη είπε: «Αναζητώ καταφύγιο, από σένα, στον οικτίρμονα (Αλλάχ) άν (τον) φοβάσαι (μη με πλησιάζεις)» 19. Εκείνος είπε: «Είμαι μόνο αγγελιοφόρος του Κυρίου (και φέρνω την είδηση) ότι θα αποκτήσεις έναν αναμάρτητο γιο». 20. Εκείνη είπε: «Πώς θα έχω γιό, εφόσον κανένα ανθρώπινο πλάσμα δεν μ’ έχει αγγίξει, κι ούτε είμαι ακόλαστη;» 21. Εκείνος είπε: «Έτσι (θα γίνει) είπε ο Κύριος σου, αυτό για μένα είναι εύκολο. Και (επιθυμία μας είναι) να τον προσδιορίσουμε σαν ένα θεϊκό σημείο για τους ανθρώπους και έλεος από μας. Είναι κάτι που (έτσι) έχει θεσπιστεί. 22. Έτσι συνέλαβε και αποσύρθηκε μαζί του σ’ ένα απόμακρο μέρος.

3.Αναζητηση αληθειας

Η «εναρξη» της επαναστασης του 1821 Ο πρωθυπουργός Σπυρίδων Τρικούπης σημειώνει: «ψευδής είναι η εν Ελλάδι επικρατούσα ιδέα ότι η εν τη μονή της Αγίας Λαύρας ανυψώθη κατά πρώτον η σημαία της ελληνικής επαναστάσεως». (Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, Τόμος Α, σελ. 368). Άλλοι ιστορικοί, επίσης υπεράνω κάθε υποψίας, όπως ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος και ο ακαδημαϊκός  Διονύσιος Κόκκινος, δεν αναφέρουν τίποτα για το περιστατικό αυτό. Το 1938 θα δημοσιοποιηθούν έγγραφα από τα Γενικά Αρχεία του Κράτους που αποδεικνύουν ότι η πρώτη αναφορά για την Αγία Λαύρα και το «λάβαρο» μαρτυρείται μόλις το 1851. Και το κυριότερο: στα «Απομνημονεύματά» του ο ίδιος ο Π.Π. Γερμανός δεν αναφέρει τίποτα σχετικό!

Η 25η Μαρτίου, ημέρα του Ευαγγελισμού, είχε οριστεί ως ημέρα έναρξης της Ελληνικής Επανάστασης, κατά του Τουρκικού ζυγού, από τον αρχηγό της Φιλικής Εταιρείας Αλέξανδρο Υψηλάντη «ως ευαγγελιζομένη την πολιτικήν λύτρωσιν του ελληνικού έθνους».  Τουλάχιστον από το 1823 εθεωρείτο στην Πελοπόννησο ως ημέρα έναρξης της επανάστασης .Πρώτος ο Παναγιώτης Σούτσος πρότεινε το 1834 την καθιέρωση εορτασμού της Ελληνικής Επανάστασης την 25η Μαρτίου, αναφέροντας ότι ήταν η μέρα γενίκευσης της επανάστασης στην Πελοπόννησο και αναγέννησης της Ελλάδας, σε υπόμνημα το οποίο ο Ιωάννης Κωλέττης υπέβαλε στον Όθωνα ως πρόταση σχεδίου νόμου.Το έγγραφο του Κωλέττη, τότε Υπ. Εσωτερικών, έχει ημερομηνία 22 Ιαν./2 Φεβρ. 1835 και προτείνει στον Βασιλέα τη θέσπιση εορτασμών με πανελλήνιους αγώνες παρόμοιους με αυτούς της αρχαίας Ελλάδας. Η εισήγησή του είναι σε γαλλική γλώσσα με γερμανική περίληψη.Το 1836 τιμήθηκε η 25η Μαρτίου σε συνδυασμό με τα Καλάβρυτα και τον Π. Πατρών Γερμανό με χάλκινο μετάλλιο που κόπηκε με την ευκαιρία του γάμου του βασιλιά Όθωνα και της Αμαλίας. Σ’ αυτό εικονίζεται η θρυλική σκηνή, με τον Γερμανό να κρατά υψωμένη σημαία και σταυρό και δύο ένοπλους αγωνιστές σε κίνηση ορκωμοσίας ή χαιρετισμού . Ο εορτασμός «εἰς τὸ διηνεκὲς» της Επανάστασης την 25η Μαρτίου καθιερώθηκε το 1838 με το Βασιλικό Διάταγμα 980 / 15(27)-3-1838

Έως το 1875 ο στρατός βρισκόταν παρατεταγμένος κατά μήκος της διαδρομής της βασιλικής πομπής από τα ανάκτορα προς την εκκλησία και αντίστροφα. Το 1875 πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά παρέλαση του στρατού μπροστά από τα ανάκτορα, πρακτική τρέχουσα από τα μέσα του αιώνα σε δημόσιες γιορτές στη Γαλλία και τα γερμανικά κράτη. Την επόμενη χρονιά, αν και δεν πραγματοποιήθηκε στρατιωτική παρέλαση εξαιτίας βροχής, δίπλα στον στρατό παρατάχθηκε και μία πανεπιστημιακή φάλαγγα.

Η πρωιμότερη αναφορά για μαθητική παρέλαση εντοπίζεται το 1899. Τα σχολεία είχαν παραταχθεί και κατά τον εοαρτασμό της 25ης Μαρτίου του 1924, όταν ανακηρύχθηκε η Δημοκρατία. Τα επόμενα χρόνια την παρέλαση του στρατού πλαισίωναν και πρόσκοποι και μαθητές στρατιωτικών σχολών. Το 1932 τα σχολεία της Αθήνας παρήλασαν μπροστά από επισήμους στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη μαζί με τους προσκόπους, τη «φρουρά της πόλης» και τις «εθνικιστικές οργανώσεις». Από το 1936 η μαθητική παρέλαση, που έγινε μπροστά από τον βασιλιά Γεώργιο και τον πρωθυπουργό Μεταξά, έλαβε επίσημο χαρακτήρα. Την περίοδο της δικτατορίας του Μεταξά οι παρελάσεις μαθητών και φαλαγγιτών (μελών της ΕΟΝ) προσέλαβαν μεγάλη σημασία και συνδέθηκαν με τη στρατιωτική παρέλαση. Η πρακτική των μαθητικών παρελάσεων εξακολούθησε κατά την εμφυλιοπολεμική περίοδο και έπειτα έως και μετά τη μεταπολίτευση.

Με ολα τα παραπανω στοιχεια ας αναζητησει καθενας -μια,  την αληθεια οπως μπορει να ορισθει σημερα.Με ξεκαθαρο το γεγονος πως τα εθιμα καποτε γεννηθηκαν και καποτε θα πεθανουν. Αλλα εθιμα θα ερθουν στην θεση τους , πιθανα νεες αποψεις για την ζωη , την κοινωνια , τις συλλογικες ταυτοτητες , θα διαδεχθουν τις σημερινες , λιγα χρονια ζουμε οι ανθρωποι και ο δικος μας ιστορικος χρονος με τις κατασκευασμενες «αληθειες» του ειναι τοσο ασημαντος και μικρος οταν τον κοιταμε απ0 αποσταση.

Τι ειναι πεντακοσια  και χιλια χρονια αν τα δεις απο μακρυα; Κοντα χιλια χρονια κρατησε η Ανατολικη Ρωμαικη Αυτοκρατορια  με ολη την παρακμη της . Και οι Λατινοι (σε ολη της εξελιξη της ιστορικης τους διαδρομης απο την Ρωμη που κατεκτησε τις Ελληνικες πολεις και μετα) εφυγαν οριστικα απο την περιοχη μας το 1948 με την ενωση των δωδεκανησων με το Ελληνικο κρατος . Οσο για τον μπακαλιαρο σκορδαλια δεν οριζει καμμια αιωνια εθνικη αμεταβλητη παρακαταθηκη.Ηρθε μολις χτες στην ζωη μας.

Καμμια συνεργασια της Ελλαδας στη σφαγη των Παλαιστινιων

Πριν απο χιλιάδες χρόνια οι μικρες ομαδες ανθρώπων σαν αυτη στο Φραγχθι αρχισαν να σχηματίζουν φυλες με μακρινη συγγενεια αναμεσα τους.Χιλιαδες χρονια μετα οι φυλες σχηματισαν εθνοτητες χωρις ποτε να παψουν να υπαρχουν στο εσωτερικό τους αντιπαλότητες και εχθρες που ποτε δεν ξεπεραστηκαν απο την εννοια της κοινης φυλετικης καταγωγης (φυλετικα χαρακτηριστικα κοινη γλωσσικη ΡΙΖΑ , καποτε καποιου ειδους κοινη θρησκευτικη καταγωγη και μυθους προπατορων-προγονων , πολιτισμικα  ηθη και εθιμα).Το αντιθετο.Συμμαχιες με νεους εισβολεις στις περιοχές τους δεν ηταν κατι ασυνηθιστο.Οπως εκεινων των Σπαρτιατων με τους Περσες σε πολλες περιπττωσεις ,  η Σκοτσεζικων φυλων με τους Λατινους στην αρχή και τους Αγγλοσαξονες στην συνεχεια πραγμα που εγινε και με τα Γερμανικα φυλα , η ακομα Αλβανικων φυλων με τους Οθωμανους εναντια σε συγγενεις φυλετικα ομαδες.Οι εθνοτητες  δεν ειχαν «καθαροτητα». Τα κοινα στοιχεια που τις ενωναν με τον χρονο μπερδευονταν με τις αλλες εθνοτητες που ερχονταν σε επαφη. Επιρεαζονταν αλλαζαν ανακατευονταν. Καποτε μεσα απο την καθημερινη ζωη καποτε με επιβολη των εκατονταδων κατακτητων  του μερους που ζουσαν καποτε με το εμποριο τους πολεμους  ακομα και την μεταναστευση.Οι αυτοκρατοριες της αρχαιοτητας αλλα και οσες διαδεχθηκαν τα βασιλεια αργοτερα στην συγχρονη ιστορια αλλα κυριως οι παγκοσμιες θρησκειες ετειναν να ενοποιησουν διοικητικα πολιτισμικα και γλωσσικα , πολλες εθνοτητες κατω απο μια κοινη ιδιοτητα.Εκεινη του υπηκοου της αυτοκρατοριας η του μελους μιας θρησκειας (που πολλες φορες ηταν και η επισημη κυριαρχη  θρησκεια της αυτοκρατοριας και διαπλεκοταν με την πολιτικη στρατιωτικη εξουσια.)Παραδειγμα η Ανατολικη Ρωμαικη Αυτοκρατορια .

Και ετσι βαδισαμε μεχρι τον καπιταλισμο.Η ρηξη στην συνεχεια του ανθρωπινου πολιτισμου ηταν κοσμογονικη.Σε ολα τα επιπεδα.Οι μορφες οργανωσης της κοινωνιας επρεπε να αλλαξουν να ανταποκριθουν στις νεες συνθηκες.Πριν απο λιγο περισσοτερο απο 200 χρονια αρχισαν να φτιαχνωνται κρατη μεσα απο αιματηρους εσωτερικους πολεμους που κρατησαν χρονια.Τα κρατη εφτιαξαν συνορα στρατο να τα υπερασπιζεται  , εφτιαξαν εκλεγμενο κοινοβουλιο που δημιουργουσε κυβερνησεις , νομους , φυλακες , νοσοκομεια , ψυχιατρεια , που στελεχωθηκαν με ειδικους που εφτιαχναν στα Πανεπιστημια .Τα κρατη εφτιαξαν σχολεια για να φτιαξουν πολιτες. Τα κρατη εφτιαξαν πολιτες με κοινη γλωσσα ηθη και εθιμα ιστορια , μυθους , θρησκεια.Τα κρατη εφτιαξαν ομοιογενεις λαους εθνικοτητες.Οπου χρειαστηκε εξαφανιστηκαν με σφαγες οι εθνοτικες (η και θρησκευτικες)μοιονοτητες που ζουσαν μεσα στα συνορα του καθε εθνικου  κρατους , η εγιναν η αφορμη για πολεμους αναμεσα στα κρατη προκειμενου να απελευθερώσουν τους «δικους» τους που βρεθηκαν στην αλλη πλευρα των συνορων.

Οι μυθοι σε σχεση με τον σχηματισμο του καθε κρατους ποικιλουν.

Οι πολιτες των ΗΠΑ μιλουν για εθνικισμο και οι πολιτες προερχονται απο εθνοτητες απο ολο τον πλανητη.

Οι κατοικοι του «Ηνωμενου» Βασιλειου μιλουν για εθνικισμο και ανωτεροτητα υπεροχη του κρατους τους και των πολιτων του  αν και προερχονται απο Κελτες Λατινους Αγγλοσαξωνες (Γερμανικα φυλα δηλαδη) , Σκανδιναυους Βικιγκς και Νορμανδους (που επισης ειναι καταγωγης Σκανδιναυικης που εγκατασταθηκαν στην Βορεια σημερινη Γαλλια και αργοτερα κατακτησαν την Βρετανια) . Εκατομμυρια Βρετανοι πολιτες εχουν σημερα μακρινη Ασιατικη η Αφρικανικη καταγωγη ακομα και Ελληνικη. Και φυσικα το ανακατεμα ολων αυτων των εθνοτητων  τα τελευταια χιλια χρονια.

Οι πολιτες του Ισπανικου κρατους εχουν εθνοτικη καταγωγη απο Ιβηρες Λατινους Φραγκους Κελτες Καταλανους Βασκους Μουσουλμανους στην θρησκεια (διαφορων εθνοτικων καταγωγων οπως οι Βερβεροι του Μαροκο)

Μην μιλησουμε για Βελγιο Γερμανια Ιταλια Ουκρανια Ρωσια κλπ.

Η Ελλαδα σχηματιστηκε σαν κρατος και εδωσε την ιδιοτητα του Ελληνα πολιτη σε οσους αντρες κατοικουσαν στην περιοχη απο μια πανσπερμια εθνοτητων που ειχαν ενα μονο κοινο γνωρισμα .Ηταν Χριστιανοι ορθοδοξοι (και ουτε καν αυτο το ορθοδοξοι στο πρωτο συνταγμα).Μετα ξεκινησε η διαδικασια ενοποιησης των Ελληνων πολιτων η διαμορφωση της ΕΘΝΙΚΗΣ συνειδησης των πολιτων αυτου του κρατους που συνεχως διευρυνε τα συνορα τους , με μια μακροχρονη πορεια που δεν ηταν παντρα ειρηνικη.

Στον 19ο αιωνα λοιπον δημιοργηθηκαν διαφορες θεωριες που στοχο ειχαν να διαμορφωσουν τις εθνικες συνειδησεις. Με την συμμετοχη  μορφωμενων ανθρωπων και θεωρητικων ακροβατισμων εμφανιστηκαν οι ρατσες οι φυλες (διαφορων χρωματων) η ιστορικη καταγωγη πολιτισμικη της εθνικης καταγωγης μαλιστα τα τελευται χρονια εμφανιστηκαν και μελετες DNA για να μας πεισουν πως καταγομαστε απο τους κατοικους του Φραγχθι η τον Περικλη και αρα καθε «ξενος» (που ερχεται στο Τζεμι) ειναι απειλη για την υπεροχη ζωη μας και την ταυτοτητα μας που φτανει μεχρι την Δρυοπικη Ακροπολη των Αλιεων και ακομα πιο πισω.

Παμε ομως στην αφορμη για αυτη την αναρτηση με την μεγαλη εισαγωγη.Τους Σιωνιστες.

Ενα απο τα εθνικιστικα κατασκευασματα του 19ου αιωνα ηταν και ο Σιωνισμος μια εφευρεση ενος Εβραιου στο Θρησκευμα Ουγγρου δημοσιογραφου του Τεοντορ Χερστλ.

Οποιοι ενδιαφερεστε μπορειτε να ψαξετε περισσοτερο.

Η Εβραικη μονοθειστικη θρησκεια που εχει τις ριζες της σε παλιοτερες θρησκειες της Περσιας αναπτυχθηκε αρχικα με ολες τις αιρεσεις της (οπως καθε θρησκεια )στην περιοχη της σημερινης Παλαιστινης απο Σημιτικα φυλα που κατοικουσαν ιστορικα στην περιοχη.Γρηγορα εξαπλωθηκε εναντια σε αλλες θρησκειες (το λεγομενο σημερα δωδεκαθεο δεν ηταν ενα κλειστο θρησκευτικο δογμα ηταν μια θρησκεια ανοιχτη σε ολες τις τοτε μη μονοθειστικες  θρησκειες αλλα ανταποκρινοταν διοικητικα σε πολεις κρατη) σε ολες τις φυλες και εθνοτητες της  Βορειας Αφρικης  (μεχρι και την Αιθιοπια) της Δυτικης Ασιας και της Βορειας Ευρωπης φτιαχνοντας ετσι την βαση για την εξαπλωση αργοτερα δυο βασικων αιρεσεων της , τον Χριστιανισμο και αργοτερα τον Μουσουλμανισμο.Με ολες τις αιρεσεις που και αυτες οι δυο αντιμαχομενες θρησκειες δημιουργησαν στην συνεχεια.

Η Εβραικη θρησκεια (οπως και οι διαδοχες της που στηριχθηκαν στους αρχικους της μυθους και κειμενα ) Χριστιανισμος Μουσουλμανισμος δεν ηταν θρησκεια με αναφορα σε ρατσες , φυλες , εθνοτητες  γενη και κοινωνικες ταξεις.Το αντιθετο. Αναφεροταν σε ολους τους ανθρωπους σαν ισους απεναντι στον ενα θεο.Ο Σιωνισμος σαν εθνικιστικο ρατσιστικο πολιτικο κινημα χρησιμοποιει την Εβραικη θρησκεια για να κατασκευασει μια εθνικοτητα εκεινη του πολιτη του κρατους του Ισραηλ.

Ενος κρατους που εφτιαξε το 1948 ο Αγγλικος Ιμπεριαλισμος ( ξεκινωντας απο τον Μπαλφουρ την δεκαετια 1920 μετα τον ΑΠΠ) στην καρδια των πετρελαιων της Μεσης Ανατολης για να ελεγχει την περιοχη. Κατακτησαν την Μεση Ανατολη οπως κατακτησαν την Βορεια Αμερικη εξοντωνοντας τους Ιθαγενεις που ζουσαν εκει χιλιαδες χρονια.Τα ιδια κανουν σημερα με τους Παλαιστινιους  .Υπαρχουν Εβραιοι στο θρησκευμα Παλαιστινιοι στην καταγωγη οπς υπαρχουν και  Χριστιανοι Ορθοδοξοι καθολικοι και προτεσταντες Παλαιστινιοι.Υπαρχουν Μουσουλμανοι Σιιτες και Σουνιτες.Υπαρχουν αθεοι κομμουνιστες κατοικοι της Παλαιστινης Καποιοι Σημιτικης καταγωγης , καποιοι Αραβικης , καποιοι απογονοι των εκατονταδων Ευρωπαιων κατακτητων της περιοχης στο διαβα των αιωνων.Οι κατοικοι του Ισραηλ ειναι με βαση τον Σιωνισμο υποχρεωτικα και αποκλειστικα απογονοι ΜΗΤΕΡΑΣ Εβραικου θρησκευματος.

Καταγονται κυριως απο κρατη της Βορειας Ευρωπης την Ρωσια τις ΗΠΑ την Γαλλια την Βρετανια την Αιθιοπια την Ελλαδα. Εθνοτικα πολιτισμικα γλωσσικα θα βρειτε οτι θελετε , πανε εκει και τους δινουν την κλεμενη γη των Παλαιστινιων . Μαθαινουν μια γλωσσα που υπηρχε μονο στα ιερα βιβλια για χιλιαδες χρονια γινονται συμμετοχοι στα ναζιστικα εγκληματα του κρατους στην γενοκτονια που συμβαινει μπροστα στα ματια μας με συμμετοχη του δικου μας κρατους και συμφωνια ολων των συστημικων κομματων.

Οι Ελληνες Εβραιοι της Θεσσαλονικης Σεφαρδιτες ειναι καταγωγης Ισπανικης και μιλούσαν (εκτος απο Ελληνικα Τουρκικα και Ευρωπαικες γλωσσες)και  τη Λαντίνο, μια διάλεκτο Καστιλλιάνικων ισπανικών με πολλά εβραϊκά στοιχεία.Αλλα και η Καστιλιανικη γλωσσα ειναι διαλεκτος του σωματος της Ισπανικης γλωσσας.

Η Καστιλη «χωρα των καστρων»που εχτισαν το 711 οι επονομαζομενοι MOOR (απο την Ελληνικη λεξη Φοινικικης καταγωγης Μαυρο-Μαυριτανια) απο τους Ευρωπαιους  δηλαδη οι Μουσουλμανοι κατακτητες της Ισπανιας Αραβες και Βερβεροι απο το Μαγκρεμπ αλλα και οι Ευρωπαικης καταγωγης που εγιναν στην συνεχεια  Μουσουλμανοι Η ηττα τους στην Γραναδα το 1492 απο τους Χριστιανους εδωσε τελος σε αυτη την ιστορικη περιοδο αλλα και το διωξιμο των Εβραιων απο τους καθολικους που

εκδιώχτηκαν από την Ισπανία κατόπιν εντολής των Καθολικών μοναρχών Φερδινάνδου και Ισαβέλλας (όπως καταγράφεται στο διάταγμα της Αλάμπρας το 1492) και από την Πορτογαλία κατόπιν εντολής του Βασιλιά Μανιουέλ το 1497. και εγινα δεχτοι απο την Οθωμανικη αυτοκρατορια που ηταν ανεκτικη απεναντι στις αλλες θρησκειες .Μεχρι την εξοντωση των Ναζι στο ΒΠΠ ηταν μια μεγαλη μειονοτητα στην πολη για 500 χρονια .

Σταματω εδω και παραθετω τις δυο δημοσιευσεις με μια τελευταια διευκρινηση για μια ακομα φορα.Οσο υπαρχουν ανθρωποι υπαρχουν θρησκειες.Προφανως αυτο δειχνει πως υπαρχει μια αναγκη στο ειδος μας (η τουλαχιστον στην μεγαλη πλειοψηφια) που οι θρησκειες καλύπτουν . Στα πλαισια αυτης της διαπιστωσης η θρησκευτικη πιστη στον βαθμο που δεν προτρεπει σε αντικοινωνικες δρασεις , δολοφονιες , παραβιαση ανθρωπινων δικαιωματων πρεπει να γινεται σεβαστη απο την κοινωνια και την εξουσια . Αυτο ισχυει και για την Εβραικη θρησκεια .Καθε θρησκευτικη διωξη ειναι ανεπιτρεπτη. Επισης καθε διωξη ανθρωπου με βαση την καταγωγη του ιστορικη  εθνοτικη , φυλετικη , εθνικη σαν πολιτη καποιου κρατους , γλωσσικη πολιτισμικη η οποια αλλη με βαση ρατσιστικα κριτηρια καταδικαζεται απο την διεθνη νομιμοτητα την ανθρωπια την λογικη.

Οι Εβραιοι ειναι οι ανθρωποι απο διαφορες εθνοτητες που πιστευουν στην Εβραικη θρησκεια. Δεν αποτελουν εθνοτητα με καταγωγη των Αβρααμ. Καποιοι απο αυτους μπορει να εχουν Σημιτικη καταγωγη οπως και εκατομμυρια αλλοι ανθρωποι στον πλανητη οπως πολλοι Παλαιστινιοι . Το να κατακρινουμε τον Σιωνισμο μια ρατσιστικη θεωρια δεν σημαινει πως ειμαστε αντι Σημιτες ουτε κατα της Εβραικης θρησκειας Σε καμμια περιπτωση.Οπως το να κατακρινουμε τον Ναζισμο δεν σημαινει πως ειμαστε κατα των Γερμανων πολιτων οποια καταγωγη κι αν εχουν αυτοι.

Οι Σιωνιστες με την υποστηριξη των ΗΠΑ Βρετανια εχουν φτιαξει ενα ρατσιτικο εθνικιστικο θρησκευτικο κατασκευασμα κρατους απαραδεκτο για τον αιωνα μας που εκτελει γενοκτονια για να ελεγχει τα πετρελαια.Ενα μονο κρατος μπορει να υπαρχει στην Παλαιστινη με βαση τα σημερινα παραδεκτα απο την διεθνη κοινοτητα νομιμοτητα.Απο το Ποταμι στην Θαλασσα το κρατος της Παλαιστινης.Οπου ολοι οι πολιτες του ανεξαρτητα απο θρησκεια καταγωγη φυλο σεξουαλικο προσδιορισμο θα εχουν ιδια δικαιωματα.

ΥΓ Οπως θα διαβασετε οι Φινλανδοι πολιτες Εβραιοι στο θρησκευμα εβαλαν πανω απο την θρησκεια την εθνικιστικη τους ταυτοτητα στον ΒΠΠ.Ομως στην Φινλανδια ειχε προηγηθει ενας εσωτερικος πολεμος  για πεντε μηνες το 1918.Η αντιπαράθεση σχημάτιζε μέρος της εθνικής, πολιτικής, και κοινωνικής αναταραχής που ήταν συνέπεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου (Ανατολικό Μέτωπο) στην Ευρώπη. Ο πόλεμος ξέσπασε μεταξύ των Κόκκινων, που τους οδηγούσε το Κόμμα των Σοσιαλδημοκρατών και των Λευκών, που τους οδηγούσαν μη σοσιαλιστές, η συντηρητική Σύγκλητος της Φινλανδίας. Η παραστρατιωτική οργάνωση Κόκκινοι Φρουροί, που αποτελείτο από βιομηχανικούς εργάτες και αγρότες, έλεγχε τις πόλεις και τα βιομηχανικά κέντρα της Νότιας Φινλανδίας. Η παραστρατιωτική οργάνωση Λευκοί Φρουροί, που αποτελείτο από χωρικούς και φατρίες αστών της μεσαίας και ανώτερης τάξης, έλεγχε την αγροτική κεντρική και βόρεια Φινλανδία.Και σε αυτο τον πολεμο νικησαν οι δεξιοι. Και ακολουθησε ενας δευτερος πολεμος το 1939 με την ΕΣΣΔ που εσπρωξε τελικα την ακροδεξια κυβερνηση της Φινλανδιας στην αγκαλια των Ναζι στον ΒΠΠ. Αυτη την Φινλανδια με παρελθον συμπολεμιστη των Ναζι πριν λιγα μολις χρονια εβαλαν στο ΝΑΤΟ οι ΕΕ και ΗΠΑ εναντια στην σημερινη Ρωσια.Μας οδηγουν στην καταστροφη.

https://www.newsbeast.gr/world/arthro/654706/oi-evraioi-pou-polemisan-sto-pleuro-tou-hitler

Οι Εβραίοι που πολέμησαν στο πλευρό του Χίτλερ

«Δε βοηθήσαμε τους Γερμανούς, είχαμε έναν κοινό εχθρό», έλεγαν…

Πολέμησαν στο πλευρό των Γερμανών και του Χίτλερ, φρόντισαν τους γερμανούς στρατιώτες και έγιναν φίλοι τους. Πώς αντιμετωπίζουν σήμερα οι Εβραίοι της Φινλανδίας την -όχι και τόσο γνωστή σε πολλούς- συμμαχία τους με τους Ναζί κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο;

Το Σεπτέμβριο του 1941 ένας στρατιωτικός γιατρός προέβη σε μια τόσο ηρωική πράξη, για την οποία του απονεμήθηκε Σιδηρούς Σταυρός.

Αδιαφορώντας για την ασφάλειά του ο διοικητής Leo Skurnik, περιφερειακός γιατρός ο οποίος κάποτε φιλοδοξούσε να γίνει πιανίστας, οργάνωσε την εκκένωση ενός νοσοκομείου στο πεδίο της μάχης κοντά στα ρωσο-φινλαδικά σύνορα, σώζοντας τις ζωές περισσοτέρων από 600 αντρών, συμπεριλαμβανομένων και μελών των SS.

Ο Skurnik δεν ήταν ο μοναδικός στρατιώτης που παρασημοφορήθηκε με Σιδηρούν Σταυρό στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο -περισσότεροι από 4 εκατομμύρια άνθρωποι βραβεύτηκαν με αυτό το παράσημο.

Ο Skurnik όμως ήταν Εβραίος.

Αλλά δεν ήταν ο μοναδικός Εβραίος που πολέμησε στο πλευρό των Γερμανών.

Πάνω από 300 Εβραίοι ενώθηκαν με τους Ναζί, όταν η Φινλανδία μπήκε στον πόλεμο τον Ιούνιο του 1941.

Η συμμαχία του Χίτλερ με την ομάδα των ανθρώπων που είχε ορκιστεί να εξολοθρεύσει, είναι μία από τις πιο εκπληκτικές πτυχές του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, την οποία όμως σχεδόν κανείς –συμπεριλαμβανομένων των Φινλανδών- δε γνωρίζει, γράφει ο Paul Kendall σε πρόσφατο άρθρο του στη βρετανική εφημερίδα The Telegraph.

«Ζούσα 25 χρόνια εδώ ήδη, όταν άκουσα για πρώτη φορά αυτήν την ιστορία. Και είμαι Εβραίος» δήλωσε ο John Simon, ένας Νεοϋορκέζος ο οποίος μετακόμισε στο Ελσίνκι το 1982. «Είναι μια ιστορία που δε λέγεται πολύ εδώ».

Οι βετεράνοι Εβραίοι –κάποιοι από τους οποίους είναι ακόμη ζωντανοί- επιμένουν ότι δε μετανιώνουν και δε νιώθουν ντροπή για τις πράξεις τους. Ωστόσο, αν περάσει κανείς ένα βράδυ μαζί τους συζητώντας και με άλλα μέλη της κοινότητας, οι οποίοι μελέτησαν τα γεγονότα εις βάθος, μπορεί να αντιληφθεί ότι μέσα τους γίνεται μια «μάχη», σχολιάζει ο αρθρογράφος.

Η πρώτη «γεύση» από το στρατό που πήρε ο Aron Livson ήταν το 1939. Ήταν 23 ετών, ζούσε στην πόλη Vyborg και συντάχθηκε με το στρατό όταν η Σοβιετική Ένωση εισέβαλε στη Φινλανδία. Ο ίδιος, όσο και πολλοί άλλοι Εβραίοι, ήταν αποφασισμένος να κάνει το καθήκον του όσο καλύτερα μπορούσε, δίνοντας ακόμη και τη ζωή του για την πατρίδα του.

Σχεδόν χωρίς καμία εξαίρεση, οι Εβραίοι της Φινλανδίας κατάγονταν από ρώσους στρατιώτες, που είχαν εγκατασταθεί στην περιοχή κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής τους θητείας. (Βάσει νόμου στη Ρωσία, οι Εβραίοι εξαναγκάζονταν να υπηρετήσουν στο στρατό από την ηλικία των 10 ετών, μέχρι και για 25 χρόνια).

Στην υπόλοιπη Φινλανδία τους αντιμετώπιζαν με καχυποψία, μέχρι την ανεξαρτησία της χώρας από τη Ρωσία το 1917 και τον πόλεμο που ξέσπασε το 1939, όταν στον εβραϊκό πληθυσμό της περιοχής παρουσιάστηκε μια «ευκαιρία» να αποδείξουν πόσο πιστοί και αφοσιωμένοι πολίτες ήταν.

Ο Livson αγωνίστηκε τόσο γενναία, επιδεικνύοντας πρωτοβουλία και επιδεξιότητες, που του «χάρισαν» το βαθμό του λοχία.

Όταν ο Χίτλερ εισέβαλε στη Σοβιετική Ένωση με την Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα, η Φινλανδία είχε μια ευκαιρία να ανακτήσει τα εδάφη που είχε χάσει κατά τη διάρκεια του Χειμερινού Πολέμου και ένωσε τις δυνάμεις της με τη Γερμανία.

Ο Livson, όπως και άλλοι Εβραίοι, είχε ακούσει για τις θηρωδίες του Χίτλερ εναντίον των Εβραίων, όμως όταν έφτασε η διαταγή για να συνταχθούν με τις γερμανικές δυνάμεις κατά της Σοβιετικής Ένωσης, δεν σκέφτηκε ούτε για ένα λεπτό να μην υπακούσει, προσθέτει ο αρθρογράφος.

Σήμερα είναι 97 ετών. Η φωνή του παραμένει δυνατή και καθαρή, η χειραψία του σταθερή και οι απόψεις του ακλόνητες.

«Έπρεπε να κάνω το καθήκον μου, όπως όλοι οι άλλοι. Δεν ήμασταν Εβραίοι που πολεμούσαμε στο φινλανδικό στρατό. Ήμασταν Φινλανδοί πολίτες, Φινλανδοί στρατιώτες, που πολεμούσαμε για την πατρίδα μας» είπε ο ίδιος στο δημοσιογράφο.

Εκτός από το ότι έκαναν το καθήκον τους ως στρατιώτες και απέδειξαν την αφοσίωσή τους στην πατρίδα τους, οι βετεράνοι Εβραίοι της Φινλανδίας επιμένουν ότι είναι χαρούμενοι που πολέμησαν και για ακόμη έναν λόγο: Η Φινλανδία και η Γερμανία πολεμούσαν σε διαφορετικούς πολέμους, λένε. Ένας ήταν πόλεμος αυτοάμυνας, και ο άλλος κατάκτησης.

«Δεν είχα να κάνω με Γερμανούς. Δεν υπήρχαν Γερμανοί εκεί που υπηρετούσα εγώ. Βρίσκονταν 200 χιλιόμετρα πιο βόρεια από το δικό μου σύνταγμα» είπε ακόμη ο Livson.

Η ιστορία του Livson όμως μάλλον διαφέρει, από αυτήν άλλων Εβραίων της Φινλανδίας.

Στα σύνορα με τη Ρωσία, στην περιοχή της Καρελίας, φινλανδικά και γερμανικά στρατεύματα πολεμούσαν μαζί και οι Εβραίοι είχαν να αντιμετωπίσουν δύο εχθρούς: έναν μπροστά τους και έναν δίπλα τους.

Ζούσαν με ένα διαρκή φόβο ότι θα αποκαλυφθεί η ταυτότητά τους, όμως οι γερμανοί στρατιώτες δεν ασχολήθηκαν περισσότερο. Ήταν Φινλαδνοί, είχαν την υποστήριξη των ανωτέρω τους και οι Γερμανοί –παρότι πολλές φορές ένιωθαν έκπληξη που πολεμούσαν μαζί με Εβραίους- δεν είχαν καμία εξουσία να τους επικρίνουν. Μάλιστα, αναγκάζονταν να χαιρετούν στρατιωτικά έναν εβραίο αξιωματικό, αναφέρει ακόμη ο Kendall.

Στη Φινλανδία μπορεί να υπήρχαν γερμανικά στρατεύματα και στο Ελσίνκι γερμανική διοίκηση και η Γκεστάπο, όμως η χώρα απέρριψε τις απαιτήσεις του Χίτλερ να εισαχθούν αντι-εβραϊκοί νόμοι.

Όταν ο Χίμλερ, ο αρχιτέκτονας της «Τελικής Λύσης», επισκέφθηκε τη Φινλανδία τον Αύγουστο του 1942 και έθεσε στον πρωθυπουργό Jukka Rangell το «Εβραϊκό Ζήτημα», ο Rangell απάντησε: «Δεν έχουμε τέτοιο θέμα».

Ο John Simon, ο οποίος έχει πάρει πολλές συνεντεύξεις από βετεράνους για πολλά χρόνια σχολίασε το εξής: «Πρέπει να θυμάται κανείς ότι μόλις πριν από 20 χρόνια η Φινλανδία είχε περάσει ένα φριχτό εμφύλιο πόλεμο, που είχε χωρίσει την κοινωνία στη μέση. Από τότε, ορισμένοι λαμπροί πολιτικοί, έκαναν συντονισμένες προσπάθειες για να ενώσουν ξανά τη χώρα. Οι Εβραίοι αποτελούσαν μέρος αυτής της κίνησης».

Φιλίες Εβραίων με στρατιώτες της Βέρμαχτ

«Έχω ακούσει μια ιστορία για έναν εβραίο στρατιώτη, ο οποίος επέστρεφε στην κατασκήνωση μαζί με έναν γερμανό στρατιώτη. Ο Εβραίος είπε στο Γερμανό να μην αποκαλύψει ότι είναι Εβραίος και τότε ο δεύτερος του απάντησε το εξής: ‘Μα, δε θα σου συμβεί τίποτε. Εσύ είσαι φινλανδός στρατιώτης. Εγώ θα βρω μπελά’» ανέφερε ο Simon.

Ένα λεύκωμα που ανήκε στην Chaje Steinbock, μια εβραία νοσοκόμα στο κεντρικό νοσοκομείο στο Oulu, περίπου 600 χιλιόμετρα βόρεια του Ελσίνκι, περιέχει πολλά εγκάρδια μηνύματα που της έγραψαν γερμανοί στρατιώτες.

«Στην αγαπημένη μου. Σου έχω πει τι είσαι για μένα. Το τι είμαι εγώ για σένα δεν σου ζήτησα ποτέ να μου πεις. Δεν θέλω να ξέρω, δε θέλω να το ακούσω, γιατί όταν γνωρίζει κανείς πολλά καταστρέφεται η ευτυχία. Θα σου πω μόνο ένα πράγμα: θα σου δώσω ό,τι επιθυμήσει η καρδιά σου. Είσαι η γυναίκα που αγάπησα πάνω απ’ όλα. Μέχρι τώρα δεν πίστευα ότι κάτι τέτοιο υπάρχει» της είχε γράψει ένας στρατιώτης που υπογράφει με το όνομα Rudy.

Μία άλλη γυναίκα, η Dina Poljakoff, που εργαζόταν ως βοηθός νοσοκόμα, βραβεύτηκε με Σιδηρούν Σταυρό. Ήταν η τρίτη και τελευταία από τους Εβραίους της Φινλανδίας που τους δόθηκε το παράσημο αυτό.

«Οι ‘μη Άριες’ γυναίκες δεν έπρεπε να περιποιούνται τους ‘Αρίους’ και παρότι οι Γερμανοί γνώριζαν ότι η μητέρα μου ήταν Εβραία, τη συμπαθούσαν» λέει η Aviva Nemes-Jalkanen, η κόρη της Steinbock.

Υπάρχουν αναφορές ότι Γερμανοί επισκέφτηκαν μια φορά μια συναγωγή, η οποία στήθηκε στην πρώτη γραμμή. «Ήταν μια απίστευτη εικόνα. Γερμανοί στρατιώτες με τις στολές τους κάθονταν δίπλα σε εβραίους που προσεύχονταν» είχε πει ο Rony Smolar, γιος του Isak Smolar, ο οποίος ίδρυσε τη συναγωγή, σε ένα συνέδριο στις ΗΠΑ το 2008.

Βέβαια, πολλές από τις «πτυχές» του Ολοκαυτώματος παρέμεναν κρυφές μέχρι τότε.

Οι εβραίοι στρατιώτες δε γνώριζαν για τους θαλάμους αερίων και τα φριχτά βασανιστήρια στο Άουσβιτς, το Νταχάου και το στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν – Μπέλζεν.

Πολλοί όμως είχαν επικοινωνία με συγγενείς τους στην Πολωνία και άλλες χώρες της ανατολικής Ευρώπης. «Λάμβαναν γράμματα. Γνώριζαν για τις εκτοπίσεις» λέει ο Simo Muir, επίκουρος καθηγητής Εβραϊκών Σπουδών στο πανεπιστήμιο του Ελσίνκι.

Ο Leo Skurnik γνώριζε πολύ καλά τι συνέβαινε. Ένας διακεκριμένος επιστήμονας, η καριέρα του οποίου είχε επηρεαστεί από τον αντισημιτισμό στη Φινλανδία, είχε λάβει γράμματα από συγγενείς του οι οποίοι τον ενημέρωσαν τι συνέβαινε στην Ευρώπη. «Γνώριζε αρκετά για να φοβάται» λέει ο γιος του Samuli. «Ήταν όμως γιατρός και υπεύθυνος για τη ζωή τόσο των γερμανών, όσο και των φινλανδών στρατιωτών και αρνήθηκε να κάνει διακρίσεις».

«Αν θα περιέγραφε κανείς τον πατέρα μου, ένα χαρακτηριστικό που ξεχωρίζει ήταν ο ανθρωπισμός του. Είχε πάρει τον όρκο του Ιπποκράτη και δε μπορούσε να στρέψει το βλέμμα του μακριά από έναν τραυματισμένο άνθρωπο, ανεξάρτητα από την εθνικότητά του» πρόσθεσε.

«Ήταν πραγματικά πολύ δύσκολα. Υπήρχαν πολλοί τραυματίες και ο πατέρας μου δεν είχε αρκετά φάρμακα. Όμως δεν το έβαλε κάτω» είπε ακόμη. Μάλιστα, κάποια στιγμή έσπευσε και έσωσε μερικούς τραυματίες γερμανούς στρατιώτες, ενώ δεν τολμούσε να πάει κοντά τους κανένας αξιωματικός. Επίσης, πήρε την απόφαση να εκκενώσει το νοσοκομείο στο πεδίο της μάχης, πράξη για την οποία τον βράβευσαν με τον Σιδηρούν Σταυρό.

Όμως ο Skurnik αρνήθηκε να παραλάβει το παράσημο αυτό (το ίδιο έπραξαν και οι Salomon Klass και Dina Poljakoff).

Ο Leo Skurnik (αριστερά) και ο Salomon Klass (δεξιά)

«Όταν οι Γερμανοί αποφάσισαν ότι ήθελαν να δώσουν αυτό το παράσημο στον πατέρα μου, το είπαν στον Στρατηγό Siilasvuo. Εκείνος ενημέρωσε τον πατέρα μου, ο οποίος πίστεψε ότι είχε γίνει κάποιο λάθος και αποφάσισε να δει τι θα γίνει, όταν το Βερολίνο μάθαινε ότι ήταν Εβραίος. Τελικά, λίγο καιρό μετά ο Στρατηγός του είπε ότι το παράσημο είχε εγκριθεί.

Ο πατέρας μου του απάντησε: ‘Καλέ μου φίλε, πιστεύεις ότι μπορώ να δεχτώ ένα τέτοιο παράσημο; Πες στους γερμανούς συναδέλφους σου ότι θα σκουπίσω τον κ… μου με αυτό!’

Ο Στρατηγός είπε στους Γερμανούς ακριβώς ό,τι είχε πει ο πατέρας μου, λέξη προς λέξη. Τότε εκείνοι εξοργίστηκαν και του ζήτησαν να τον παραδώσει για να τιμωρηθεί. Όμως ο Siilasvuo αρνήθηκε» είπε ακόμη ο γιος του Skurnik.

Πράξεις αντίστασης

Υπήρχαν αρκετές τέτοιου είδους πράξεις αντίστασης κατά τη διάρκεια του πολέμου.

Ένας γιατρός, που είχε τοποθετηθεί στην Oulu, αρνήθηκε να χειρουργεί Γερμανούς και μεταφέρθηκε σε άλλο τομέα.

Η Sissy Wein, εβραία τραγουδίστρια, που ήταν η «απάντηση» της Φινλανδίας στη Vera Lynn, αρνήθηκε να ψυχαγωγεί τα γερμανικά στρατεύματα.

Ο αδερφός και ο πατέρας του Aron Livson, που είχαν τοποθετηθεί στην πόλη Kotka περιφρονούσαν τους «συμμάχους» τους σε καθημερινή βάση. «Ο αδερφός μου, που ήταν λοχίας στην αεροπορία, δε χαιρετούσε τους Γερμανούς και όταν αυτοί πήγαιναν στο μαγαζί του πατέρα μου, εκείνος τους πετούσε έξω. Μια τέτοιου είδους συμπεριφορά σε οποιοδήποτε άλλο μέρος της Ευρώπης, συνεπαγόταν σίγουρο θάνατο» θυμάται ο Livson.

Μετά το τέλος του πολέμου, και την αποκάλυψη των θηριωδιών του Ολοκαυτώματος, οι εβραίοι φινλανδοί στρατιώτες και η ευρύτερη εβραϊκή κοινότητα ένιωσε δυσφορία. Σε μια συνάντηση βετεράνων στο Τελ Αβίβ το 1946 οι Φινλανδοί αντιμετωπίστηκαν ως προδότες και δεν έγιναν δεκτοί, σχολιάζει ακόμη ο αρθρογράφος.

Πολλοί αναρωτιούνταν αν, ακριβώς επειδή βοήθησαν το Χίτλερ, εκείνος κατάφερε να παραμείνει στην εξουσία περισσότερο καιρό, με αποτέλεσμα να στείλει πολλούς Εβραίους στους θαλάμους αερίων και αν τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά.

«Δε βοηθήσαμε τους Γερμανούς. Είχαμε έναν κοινό εχθρό, που ήταν οι Ρώσοι και αυτό ήταν όλο» ανέφερε επίμονα ο επικεφαλής των βετεράνων εβραίων της Φινλανδίας, Kent Nadbornik.

https://www.facebook.com/share/p/dbLfqrRsJx4fs8Pz/

Θεσσαλονίκη χαμένη πόλη osrnptoSdeu81a107f3hl0f093711c0mc6h6ai44cgl6a3u2g85fuuh1m203  ·

Φορώντας το κίτρινο αστέρι στη Θεσσαλονίκη. Ο στιγματισμός πριν την εξόντωση. Τέλη Φεβρουαρίου-αρχές Μαρτίου 1943, Αποκριές.

25 Φεβρουαρίου 1943, οι φυλετικές διακρίσεις έγιναν ορατές στην πόλη. Το κίτρινο αστέρι έπρεπε αναγκαστικά να φορεθεί από όλους τους Έλληνες-Εβραίους από 5 χρονών και πάνω. Ήταν μέρες Καρναβαλιού.

3 + 1 άντρες μπροστά σε 2 εβραϊκά καταστήματα, ίσως κάποιοι να ήταν οι ιδιόκτητες. Το εμπόρευμα, αποκριάτικα καπέλα και μάσκες. Υποχρεωμένοι να έχουν την πινακίδα «Εβραϊκόν Κατάστημα» (και στα γερμανικά), που επίσης επιβλήθηκε σε εφαρμογή των ναζιστικών μέτρων. Στην «αποκριάτικη» ατμόσφαιρα δυνατή αντίθεση το αστέρι που φοράει το αγόρι στο στήθος , πιθανό και το χαμογελαστό κοριτσάκι στην είσοδο.

Το αγόρι το κοριτσάκι και οι καταστηματάρχες θα απελαθούν αμέσως μετά, μεταξύ 15ης Μαρτίου και 10ης Αυγούστου 1943, μαζί με σχεδόν όλους τους 45.000 + Ελληνοεβραίους της Θεσσαλονίκης. Μέσα σε λίγες εβδομάδες είχε εξοντωθεί η συντριπτική πλειοψηφία τους.

Πηγή πρόσφατη έρευνα της Κας Νεφέλης Λιόντου. Φωτογραφία ©ECPAD, Γερμανική συλλογή, DAT 2079. «Παραγωγή» φωτογραφίας των Γκεμπελικών προπαγανδιστικών συνεργείων.

Στη φωτογραφία αναγράφεται διεύθυνση κατοικίας η οδός Ιουστινιανού, ο Γιώργος Ιωάννου τότε πιτσιρίκος έμενε εκεί. Η περιγραφή του είναι συγκλονιστική. Στα σχόλια (από κάτω) τρία σχετικά αποσπάσματα από το πεζογράφημα του «Εν ταις ημέραις εκείναις…»

Μιλωντας για Θρησκειες

Εχουμε μαθει (μας εχουν μαθει) να ερμηνευουμε την πολυ συνθετη πραγματικοτητα απλοικα . Με μαυρο ασπρο. Και μετα ξεκινωντας απο αυτη τη βαση αδυνατουμε να καταλαβουμε την αιτια των πραγματων.Ετσι και με τις θρησκειες.Λεμε υπαρχουν οι θρησκευομενοι και οι υλιστες οι κομμουνιστες.Και ομως πολλοι θρησκευομενοι εδωσαν την ζωη τους για τα δικαιωματα των καταπιεσμενων οπως επισης και  μια απο τις ριζες της υλιστικης αριστερας ετσι οπως γεννηθηκε απο τον διαφωτισμο και την Γαλλικη επανασταση ηταν ο Χριστιανισμος στην εξελιξη του.

Στην θεματολογια , την ιδεολογια , την ηθικη ,της αριστερας σε ολο της το φασμα , θα βρειτε οπως ακριβως και στην Χριστιανικη θρησκεια «εκκλησια» (κομματα οργανωσεις)ακολουθων με τακτικες  συνευρεσεις , αγιους  (ηρωες), τον παραδεισο (αταξικη κομμουνιστικη κοινωνια ), «αιρεσεις» που αλληλομισουνται με παθος ,»ιερα» βιβλια και «προφητες» , γιορτες μνημης και λαβαρα , συμβολα  αλλα και «παπες» οπως και «ιερα εξεταση» που καταδικασε στην πυρα αιρετικους (διαφωνουντες)πρωτα ιδεολογικα και αργοτερα κυριολεκτικα σε θανατο (και δεν ηταν μονο οι δικες της Μοσχας). Και το τραγικο ειναι πως η διαμαχη αναμεσα σε στελεχη  διαφορετικων τασεων του κομμουνιστικου κινηματος συνεχιζοταν και μεσα στις φυλακες πολυ περισσοτερο σε περιοδους διασπασεων και ρηξεων .Και τελος υπαρχουν «ιερατεια» στελεχη (καποια επαγγελματικα οπως οι ιερεις)οργανα  και οι «πιστοι» που ακολουθουν οσα οι μηχανισμοι αποφασιζουν.

Στην αριστερα υπαρχουν ελευθεριακοι και συντηρητικοι- εξουσιαστες οπως ακριβως και στις θρησκειες.

Παρ ολες ομως τις επιφανειακες θρησκευτικες επιρροες και ομοιοτητες της Αριστερας απο τον Χριστιανισμο (η και αλλες θρησκειες στην Ανατολη)ο πυρηνας της αριστερης ιδεολογιας και σκεψης ειναι τελειως διαφορετικος απο τον πυρηνα των Θρησκειων. Γιατι η αριστερα κουβαλωντας το «πατρικο» κοινωνικο μηνυμα των θρησκειων χιλιαδων χρονων εχει μανα τον απελευθερωτικο διαφωτισμο , τον υλισμο , τις επιστημες .Και κουβαλα μεσα της εδω και κοντα διακοσια χρονια την συγκρουση αναμεσα στο παλιο κοσμο  και τον νεο που ακομα δεν εχει γεννηθει.

Φευγωντας ομως απο αυτη την γενικη  τοποθετηση με αφορμη ενα αρθρο για τους Αλεβιτες που θα διαβασετε πιο κατω σε αναδημοσιευση προχωρω στην διαπιστωση πως μιλωντας για θρησκευτικες (και πολιτισμικες )συγκρουσεις με βαση την απλοικοτητα το «τσουβαλιασμα» πολλοι συνηθιζουν να μιλανε για Εβραιους Χριστιανους και Μουσουλμανους αγνοωντας τις βαθυτατες διαφορες στο εσωτερικο της καθε μιας απο αυτες τις τρεις θρησκειες διαφορες που παρα πολλες φορες εχουν οδηγησει σε αλληλοσφαγες και γενοκτονιες.Και ξερουμε πως εθνοτητες (η και περιοχες μεσα στις αυτοκρατοριες ) για ιστορικους λογους , ταυτιστηκαν με καποιο θρησκευτικο δογμα και ετσι η συγκρουση με τα κυριαρχα δογματα πηρε και εθνοτικα (αργοτερα εθνικιστικα)χαρακτηριστικα.

Ξερουμε πως οι Χριστιανοι με τις τρεις μεγαλες διαιρεσεις τους Ορθοδοξοι -Καθολικοι- Προτεσταντες  (που κι αυτες εχουν πολλες υποκατηγοριες) εχουν αλληλοσφαχτει πολλες φορες στην ιστορια (πιο προσφατα στην Βορεια Ιρλανδια) Ξερουμε πως οι Θρησκευτικοι ηγετες στην Κωνσταντινουπολη το 1453 προτιμουσαν τους Οθωμανους απο τους Καθολικους.Και τελος ξερουμε πως οσοι Ελληνοφωνοι κατοικοι της Ανατολικης Ρωμαικης Αυτοκρατοριας (η Αλβανοι) κυριως στην Κρητη την Κυπρο αλλα και την υπολοιπη σημερινη Ελλαδα , αλλαζαν θρησκεια , γινονταν Μουσουλμανοι -Οθωμανοι (για διαφορους λογους πολλες φορες πρακτικους , επιβιωσης) παυαν να θεωρουνται απο τις κοινοτητες τους  «Ρωμιοι» πολιτες της Ρωμης  και λεγοταν πως «Τουρκεψαν».Εγιναν , δηλαδη Τουρκοι στην εθνοτικη πολιτιστικη καταγωγη , πραγμα τελειως λαθος με τα σημερινα δεδομενα ερμηνειας της πραγματικοτητας.

Στον Μουσουλμανικο κοσμο δεν υπαρχουν μονο οι Σιιτες και οι Σουνιτες.Υπαρχουν και πολλες αλλες υποκατηγοριες οπως οι Σουφι (tasawwuf -αυτοι που φοράνε απλά μάλλινα ενδύματα ή «ένας από τους καθαρούς»).που θα συναντησετε πιο κατω.Ο μεγαλύτερος ποιητής των Σούφι, ο Τζελάλ-εντίν-αρ-Ρούμι (1207–1273), παρακινημένος από μυστική αγάπη συνέγραψε το περίφημο ποίημα Μεσνεβί (26.000 δίστιχα), το οποίο αποτελεί μια εγκυκλοπαίδεια της μυστικής σκέψης. Ο Ρούμι ενέπνευσε την οργάνωση των στροβιλιζόμενων δερβίσηδων που αναζητούσαν την έκσταση μέσω μιας περίτεχνης χορευτικής ιεροτελεστίας με τη συνοδεία μουσικής. Ο σύγχρονός του, Γιουνούς Εμρέ, εγκαινίασε την τουρκική μυστική ποίηση που διασώθηκε από το τάγμα των δερβίσηδων Μπεκτασίδων..Και μιλωντας για την Παλαιστινη υπαρχουν Παλαιστινιοι ολων των Μουσουλμανικων δογματων αλλα και Καθολικοι και Χριστιανοι Ορθοδοξοι (και παλι ολων των υποκατηγοριων) Υπαρχουν Παλαιστινιοι γηγενεις και Αραβικης καταγωγης . Και φυσικα υπαρχουν Παλαιστινιοι αριστεροι σοσιαλιστες , κομμουνιστες και Αναρχικοι.

Με αυτη τη συντομη εισαγωγη παμε στους 3,5 χιλιαδες  Αλεβιτες Μπεκτασηδες συμπολιτες μας στην Ροδοπη μια διακριτή θρησκευτική κοινότητα μέσα στη μειονότητα.

Οι Ελληνες μπεκτασήδες βγαίνουν στο φως

Νικολας Ζηργανος ΝΗΣΙΔΕΣ ΝΗΣΙΔΕΣ 02.12.23 19:07

Σε λίγο φτάνουμε στο μικρό Παρίσι, μου είπε η Αϊσέ Καρά με ένα τεράστιο χαμόγελο, μόλις περάσαμε τον Ερυθροπόταμο (Kızıldere) και πήραμε την ανηφόρα προς τη γενέτειρά της, τη Ρούσσα, το ονομαστό κεφαλοχώρι της ανατολικής Ροδόπης, κέντρο των αλεβιτών μπεκτασήδων της Ελλάδας.Περί τις 3.500 ψυχές ακολουθούν στην Ελλάδα αυτό το σούφικο μυστικιστικό τάγμα που ανήκει στο δόγμα των αλεβιτών μουσουλμάνων και διαφέρει ριζικά από το σουνιτικό ισλάμ. Είναι συγκεντρωμένοι κυρίως σε δέκα χωριά πέριξ της Ρούσσας όπου βρίσκεται και ο περίφημος τεκές (μοναστήρι) του Σεΐντ Αλί Σουλτάν (Κιζίλ Ντελί) . Εκεί κατευθυνόμασταν με την Αϊσέ Καρά και άλλους ταξιδιώτες και προσκυνητές, ανήμερα της γιορτής του Μουρσέλ Μπαλίμ, το Κασίμ Κουρμπάν, που σηματοδοτεί για τους αλεβίτες μπεκτασήδες το πέρασμα από το καλοκαίρι στον χειμώνα .

Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, όταν γεννήθηκε η Αϊσέ σε αυτή την εσχατιά της Ελλάδας, μόλις πέντε χιλιόμετρα από τα σύνορα με τη Βουλγαρία και 900 χιλιόμετρα από την Αθήνα, τον Ερυθροπόταμο τον φύλαγε ακόμη ο στρατός. Υπήρχαν μπάρες στα περάσματα και οι απομονωμένοι κάτοικοι της περιοχής, αγρότες και κτηνοτρόφοι, σπάνια πέρναγαν το ποτάμι κι ακόμη πιο σπάνια έβλεπαν ξένους στα μέρη τους.«Το χωριό μας φάνταζε στα νεανικά μας μάτια σαν το κέντρο του κόσμου. Μαζευόμασταν απ’ όλα τα γύρω χωριά στο παλιό σχολείο και κάναμε γιορτές, τραγουδάγαμε, χορεύαμε, πίναμε, διασκεδάζαμε μαζί, αγόρια και κορίτσια, ήταν κι η Ρούσσα το πιο καλά φωτισμένο χωριό, γιατί ήταν και το μεγαλύτερο, ε να, έτσι έγινε για εμάς μικρό Παρίσι» λέει η 40χρονη φιλόλογος μάλλον με νοσταλγία.

Τα χρόνια πέρασαν, οι μπάρες έπεσαν, δρόμοι άνοιξαν, πολλοί έφυγαν μετανάστες, τα παιδιά τους μετά το μειονοτικό Δημοτικό της Ρούσσας άρχισαν να πηγαίνουν στο Ελληνικό Γυμνάσιο στο Σουφλί, αρκετοί σπούδασαν, όπως η Αϊσέ, οι μπεκτασήδες άρχισαν δειλά δειλά να βγαίνουν προς τα έξω.«Τι σημαίνει για μια νέα κοπέλα να είναι αλεβίτισσα μπεκτασή;» ρώτησα την Αϊσέ. «Περηφάνια. Ενα ωραίο χρώμα, ένα ανθισμένο λουλούδι μέσα στην αυλή της Ελλάδας» μου λέει και συμπληρώνει «αυτό που θέλω τώρα είναι να μας γνωρίσει ο κόσμος γιατί οι περισσότεροι δεν μας γνωρίζουν και πολλοί μας έχουν παρεξηγήσει. Δεν είμαστε σαν τους άλλους μουσουλμάνους. Οι γυναίκες είναι απολύτως ίσες με τους άντρες. Ολοι ψυχές είμαστε, άντρες και γυναίκες. Στους ευκτήριους οίκους μας, στα Τζεμ Εβί, προσευχόμαστε μαζί. Με τους άντρες περπατάμε δίπλα δίπλα, δεν ακολουθούμε δύο βήματα πίσω, δεν επιτρέπουμε την πολυγαμία, εμείς αποφασίζουμε ποιον ή ποια θα παντρευτούμε. Πίνουμε αλκοόλ, τρώμε χοιρινό, δεν νηστεύουμε στο Ραμαζάνι, χορεύουμε και τραγουδάμε. Είμαστε μουσουλμάνοι, αλεβίτες μπεκτασήδες, είμαστε μια διακριτή θρησκευτική κοινότητα μέσα στη μειονότητα».

Φτάσαμε στον τεκέ της Ρούσσας μαζί με δεκάδες προσκυνητές από την Τουρκία, τη Βουλγαρία, την Αλβανία, μπεκτασήδες που ήρθαν να τιμήσουν τον άγιό τους, ανήμερα της μεγάλης γιορτής του Κασίμ.

Ο Σεΐντ Αλί Σουλτάν ήρθε στην περιοχή το 1354 και ίδρυσε έξω από τη Ρούσσα το ασκηταριό του. Ηταν ο πρώτος «ιεραπόστολος» του μπεκτασισμού στα Βαλκάνια και ο τεκές του αποτελεί τον δεύτερο σημαντικότερο ιερό τόπο των μπεκτασήδων παγκοσμίως, μετά από εκείνον του Χατζή Μπεκτάς Βελί στην Ανατολία.

Μας ξενάγησε ο επιστάτης-φύλακας του τεκέ, ο 47χρονος Ζεκί Τσολάκ-Αλί, ο οποίος ζει εκεί μαζί με τη σύζυγό του, Χατιτζέ. Ο πατέρας του, Μουσλούμ, ο παππούς του, Αλί, ο προπάππους του, Μουσταφά, ήταν κι αυτοί φύλακες του ιερού χώρου και φρόντιζαν να ανάβουν τα δώδεκα κεριά στη μνήμη των 12 ιμάμηδων όπως ορίζει η μπεκτασίδικη παράδοση. Κάτω από την ιερή μουριά των έξι αιώνων που δεσπόζει στην αυλή, ο Ζεκί μού μιλάει για την μπεκτασίδικη ψυχή, που δεν γνωρίζει χρώμα, φύλο και φυλή.«Τι θα ήθελες να ζητήσεις από την ελληνική πολιτεία;», τον ρωτάω για να απαντήσει χωρίς κανέναν δισταγμό: «Εχω τρεις κόρες, όλες τους σπούδασαν. Εμείς οι μπεκτασήδες θέλουμε τα παιδιά μας να μάθουν γράμματα, να γίνουν καλοί άνθρωποι. Αν ζήταγα κάτι θα ήταν ελληνικά σχολεία, περισσότερα σχολεία, περισσότερες ευκαιρίες στα παιδιά μας να προοδεύσουν».Δεν ξέρω αν ήταν αυθυποβολή, πάντως όταν βγήκα στο προαύλιο του τεκέ, αισθάνθηκα μια γαλήνη.Συνεχίσαμε να πορευόμαστε, μετακινηθήκαμε τρία χιλιόμετρα στα δυτικά της Ρούσσας και φτάσαμε σε ένα πλάτωμα, όπου ήταν παρκαρισμένα δεκάδες αγροτικά, ιδιωτικά αυτοκίνητα και λίγα λεωφορεία. Εκατοντάδες άνθρωποι είχαν απλωθεί σε παρέες, άλλοι κατάχαμα κι άλλοι είχαν πάρει θέση σε μεγάλα τραπέζια, περιμένοντας να ετοιμαστεί το φαγητό. Το κουρμπάνι του Κάσιμ δεν συγκεντρώνει μόνο τους αλεβίτες μπεκτασήδες, είναι ανοιχτό σε όλους, όλοι είναι καλοδεχούμενοι, όπως επιβάλλει και η μπεκτασίδικη κουλτούρα και παράδοση.

Ο Μουμίν, που ήρθε από το Μεγάλο Δέρειο, μου τόνισε πως τα 35 αιγοπρόβατα και οι δύο αγελάδες, που θυσιάστηκαν για να προσφερθούν στους συνδαιτυμόνες, ήταν όλα προσφορά πιστών και όλοι όσοι δούλεψαν για τη διοργάνωση προσφέρθηκαν εθελοντικά.

Η Αϊσέ Καραχουσεΐνογλου εξηγεί πως στην μπεκτασίδικη φιλοσοφία, «μια από τις σημαντικότερες λατρευτικές πράξεις είναι να υπηρετούν τους ανθρώπους και τα δημόσια τελετουργικά γεύματα με προσφορά τροφής σε όλους, ανεξάρτητα από καταγωγή και θρησκεία, συνοδεύουν όλες τις θρησκευτικές τελετές και τις γιορτές μέσα στο κύκλο του χρόνου. Η γιορτή του Κάσιμ είναι σημαντική γιατί σηματοδοτεί την έλευση του χειμώνα, οι νύχτες γίνονται μεγαλύτερες και υπάρχει αρκετός χρόνος για προσευχή και αρχίζει ένας κύκλος κλειστών θρησκευτικών δραστηριοτήτων».

Πάνω στο τραπέζι μας βρίσκεται κρασί και ρακί και δίπλα μας ένας ασίκης παίζει σάζι και τραγουδάει. «Αυτό που ακούς είναι θρησκευτικοί ύμνοι, δεν είναι απλά ένα τραγούδι», μου επισημαίνει ο Γιώργος Μαυρομάτης, καθηγητής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο και από τους παλαιότερους, μαζί με την πρωτοπόρο Μιράντα Τερζοπούλου, μελετητές των αλεβιτών μπεκτασήδων. «Οι μπεκτασήδες ενσωματώνουν διάφορα ετερόδοξα στοιχεία και γι’ αυτόν τον λόγο, πολλοί από την κοινότητα υπέφεραν γι’ αυτό. Παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, συνεχίζουν να διατηρούν ζωντανή την πίστη τους, τις παραδόσεις τους και η δημόσια παρουσία τους με τα κουρμπάνια και τις γιορτές τους παίζουν σημαντικό ρόλο. Βρίσκονται σε ένα κομβικό σημείο όπου η επίσημη αναγνώρισή τους από το ελληνικό κράτος θα τους στηρίξει σημαντικά και θα συμβάλει στη διατήρηση της ζώσας παράδοσής τους».

Ο δημοσιογράφος και ερευνητής του MOHA Βαγγέλης Αρεταίος τονίζει πως οι μπεκτασήδες στην Θράκη είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι του θρακικού Ισλάμ και συνεπώς πρέπει να αναγνωριστούν ως ξεχωριστή θρησκεία, είναι μια μειονότητα μέσα στη μειονότητα και, τώρα, προσπαθούν να ανοιχτούν στον κόσμο. Αυτό το άνοιγμα είναι σημαντικό να βρει συμπαραστάτες. Η ύπαρξή τους κάνει τη Θράκη αλλά και την Ελλάδα πιο πλούσια, είναι μια θρησκεία, μια ταυτότητα αλλά και μια παράδοση που πρέπει να προστατευτεί και να αναδειχθεί. Οι μπεκτασήδες της Ελλάδας, έπειτα από χρόνια που ζούσαν στο ημίφως, βρίσκουν αυτοπεποίθηση και βγαίνουν στο φως. Είναι καιρός να τους γνωρίσουμε και να τους στηρίξουμε.«Είναι πολύ σημαντικό και δίκαιο να αναγνωριστεί ο μπεκτασισμός ως διακριτή θρησκεία στην Ελλάδα»

Στις 3-5 Νοεμβρίου, με πρωτοβουλία της Αννας Μισσιριάν, ιδρύτριας του κέντρου ερευνών MOHA, (Motivation of Heritage Affinities Research Center) διοργανώθηκε στην Καβάλα, στον εμβληματικό χώρο του ξενοδοχείου «Ιμαρέτ», διεθνές συμπόσιο με θέμα «Μπεκτασήδες και αλεβίτες στα Βαλκάνια και την Ανατολία».

Το ερευνητικό Κέντρο MOHA ιδρύθηκε το 2006 στην Καβάλα και εδρεύει στο Ιμαρέτ, που ήταν και το σπίτι του Μοχάμετ Αλί, Πασά της Αιγύπτου. Στόχος του MOHA είναι η συστηματική μελέτη, καταγραφή, τεκμηρίωση και διάσωση της πολιτιστικής ποικιλομορφίας, η οποία απαντάται στον σύγχρονο κόσμο και στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής καθώς και των αλληλεπιδράσεων ανάμεσα στον ισλαμικό και τον δυτικό πολιτισμό.

Στο συμπόσιο, στο οποίο συμμετείχαν κορυφαίοι ακαδημαϊκοί και ερευνητές από την Ελλάδα, την Τουρκία, τη Γερμανία και την Αυστρία (μεταξύ των οποίων οι: Γιώργος Μαυρομάτης, Αγγελική Ζιάκα, Κωνσταντίνος Τσιτσελίκης, Βαγγέλης Αρεταίος, Ζεϊνέπ Τουρκιγιλμάζ, Χιθ Λόρι, Μπρετ Ουίλσον κ.ά.) πήραν μέρος και αλεβίτες μπεκτασήδες από τη Θράκη, τα Βαλκάνια και την Τουρκία.

Σημαντική ήταν η συμβολή στο συμπόσιο του προέδρου της Επιτροπής Αλεβιτών Μουσουλμάνων Θράκης, Αχμέτ Καραχουσεΐν, όπως και της γενικής γραμματέας, Αϊσέ Καραχουσεΐνογλου, μιας νέας δυναμικής γυναίκας που σπούδασε στη Νομική και διεκδικεί μαχητικά τη διαφύλαξη της ταυτότητάς της και την επίσημη αναγνώριση της κοινότητας των μπεκτασήδων από την ελληνική πολιτεία: «Είναι πολύ σημαντικό, αλλά και δίκαιο, να αναγνωριστεί ο μπεκτασισμός ως διακριτή θρησκεία στην Ελλάδα, να αναγνωριστούν οι τόποι λατρείας μας. Είμαστε Ελληνες πολίτες και πρέπει να απολαμβάνουμε ως κοινότητά ισότιμα όλα τα δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών στην έκφραση της πίστης και της πολιτισμικής δράσης. Εμείς ξεκινήσαμε επίσημα τις διεκδικήσεις μας το 2018, με τη δημιουργία μιας επιτροπής που εκπροσωπεί την κοινότητα μας απέναντι στο κράτος και από τότε έχουν γίνει κάποια σημαντικά βήματα, όπως η αναγνώριση του ευκτήριου οίκου μας (Cem Evi) στο Μεγάλο Δέρειο, την αναγνώριση των ζωοθυσιών (κουρμπάν) και των γιορτών μας, τους παλαιστικούς αγώνες, ενώ για πρώτη φορά, το 2021, ένας Ελληνας υπουργός, ο Νίκος Δένδιας, (τότε υπουργός Εξωτερικών) επισκέφθηκε επίσημα την κοινότητά μας και τον ξεναγήσαμε στον τεκέ. Τώρα περιμένουμε να αναγνωριστεί από την πολιτεία ο τεκές του Σεΐντ Αλί Σουλτάν στη Ρούσσα ως το θρησκευτικό μας κέντρο, να αναγνωριστούν οι ευκτήριοι οίκοι μας στα χωριά ως τόποι θρησκευτικής λατρείας και οι πνευματικοί μας καθοδηγητές να γίνουν αποδεκτοί ως αναγνωρισμένοι θρησκευτικοί λειτουργοί».

Αλεβισμός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια  Δεν πρέπει να συγχέονται με τους Αλαουίτες.που αντιπροσωπεύουν το 12 τοις εκατό του πληθυσμού της Συρίας και αποτελούν μια σημαντική μειονότητα στην Τουρκία και στον βόρειο Λίβανο. Υπάρχει, επίσης, ένας αξιόλογος πληθυσμός τους, που ζει στο χωριό Γκαχάρ στα κατεχόμενα από τους Ισραηλινούς Υψώματα του Γκολάν. Συχνά συγχέονται με τους Αλεβίτες της Τουρκίας, ένα άλλο Σιιτικό δόγμα. Οι Αλαουίτες αποτελούν την κυρίαρχη θρησκευτική ομάδα στις Συριακές παράκτιες περιοχές, οι οποίες κατοικούνται επίσης και από Σουνίτες, Χριστιανούς και Ισμαηλίτες.

Οι Αλεβήδες ή Αλεβίτες (στην τουρκική γλώσσα Alevi, στην Κουρδική γλώσσα Elewî) είναι θρησκευτική και πολιτιστική κοινότητα στην Τουρκία και δευτερευόντως σε άλλες χώρες (Ελλάδα, Βουλγαρία, Αλβανία κ.α.) με δεκάδες εκατομμύρια μέλη. Ο αλεβισμός (ή αλεβιτισμός ή μπεκτασισμός) έχει ορισμένες ομοιότητες με το σιιτικό Ισλάμ, αλλά θεωρείται μία ανεξάρτητη μουσουλμανική θρησκεία, με επιρροές από τη φιλοσοφία των Σούφι.Η ονομασία των Αλεβήδων προέρχεται από το όνομα του γαμπρού του Μωάμεθ, Αλί ιμπν Αμπού Τάλιμπ, ο οποίος είχε παντρευτεί την πιο αγαπημένη από τις τέσσερις κόρες του Μωάμεθ, τη Φατιμά.

Βασικά χαρακτηριστικά

Όπως όλοι οι Σιίτες, οι Αλεβήδες τιμούν ιδιαίτερα τον Αλή. Όμως η λατρεία τους λαμβάνει χώρα περισσότερο σε οίκους συναθροίσεων (cemevi) παρά σε τζαμιά. Στις τελετές τους έχουν μουσική και χορό υπό τους ήχους μπαγλαμά. Σε αντίθεση με τους υπόλοιπους μουσουλμάνους, που κάνουν τελετές στα αραβικά, οι Αλεβήδες χρησιμοποιούν κυρίως την τουρκική γλώσσα και —λιγότερο— τα κουρδικά. Επίσης, δεν κάνουν προσκύνημα στη Μέκκα (χατζ) ούτε νηστεύουν στο Ραμαζάνι, ενώ οι γυναίκες τους δεν φορούν μαντήλα.^[3] Οι Αλεβήδες καταναλώνουν οινοπνευματώδη ποτά στην καθημερινότητά τους, πράγμα που θεωρείται απαγορευμένο για τους περισσότερους άλλους μουσουλμάνους.

Βασικά χαρακτηριστικά του Αλεβισμού είναι:

• Αγάπη και σεβασμός για όλους τους ανθρώπους («Το σημαντικό δεν είναι η θρησκεία, αλλά το να είσαι ανθρώπινο ον»).
• Ανεκτικότητα απέναντι σε άλλες θρησκείες κι εθνικές ομάδες («αν πληγώσεις κάποιον, οι τελετουργικές προσευχές που έχεις κάνει δεν αξίζουν τίποτα»).
• Σεβασμός για τους εργαζομένους («η υψηλότερη πράξη λατρείας είναι να εργάζεσαι»).
• Ισότητα ανδρών και γυναικών. Τα δυο φύλα προσεύχονται δίπλα δίπλα και ασκείται μονογαμία.

Πιστεύω

Χαρακτηριστικό των Αλεβήδων είναι πως δεν ακολουθούν κατά γράμμα τις προσταγές του Κορανίου όπως άλλοι μουσουλμάνοι, αλλά το ερμηνεύουν αλληγορικά, ενώ κάποιοι ακόμα και το αμφισβητούν.

Σε πολλές προσευχές των Αλεβήδων απαντάται η φράση «Για την αγάπη του Θεού, του Μωάμεθ, του Αλή» (Hak-Muhammed-Ali aşkına), που φαίνεται σαν να εξισώνει την εξουσία των τριών αυτών, ή και σαν απόδοση θεότητας στον Μωάμεθ και τον Αλή. Αυτές οι αντιλήψεις είναι αιρετικές για την κλασική ισλαμική σκέψη, η οποία τονίζει τον μονοθεϊσμό.

Καθένας από τους 12 Ιμάμηδες θεωρείται ότι μετέχει στο «Φως» (Nur) του Αλή. Έτσι, ο Αλή ο γαμπρός του Μωάμεθ αποκαλείται «ο πρώτος Αλή» (Birinci Ali), ο γιος του ο Χασάν «δεύτερος Αλή» (İkinci Ali) κ.ο.κ. μέχρι τον 12ο Αλή (Onikinci Ali), τον Μουχαμμάντ αλ-Μαχντί.

Παρά τον σιιτικό προσανατολισμό τους, οι Αλεβήδες εμπνέονται από τις παραδόσεις των Σουννιτών. Για παράδειγμα, η αρχή του Θεού προέρχεται από τη φιλοσοφία του Ιμπν αλ-Αραμπί και εξελίσσεται σε αλυσίδα στην οποία εκπορεύεται από τον Θεό ο πνευματικός άνθρωπος, ο γήινος άνθρωπος, τα ζώα, τα φυτά και τα ορυκτά. Ο σκοπός της πνευματικής ζωής είναι να ακολουθηθεί η ατραπός αυτή στην αντίθετη κατεύθυνση, σε ενότητα με τον Θεό (Haqq = πραγματικότητα, αλήθεια). Υπάρχει μια τάση πανθεϊσμού. Συχνά οι Αλεβήδες τιμούν τον Μανσούρ αλ-Χαλάτζ, έναν Σούφι του 10ου αιώνα που εκτελέστηκε στη Βαγδάτη για βλασφημία επειδή είπε «Είμαι η Αλήθεια» (Ana al-Haqq).

Άλλη αρχή των Αλεβήδων είναι «το τέλειο ανθρώπινο ον». Οι Αλεβήδες θεωρούν ως τέλειο άνθρωπο τον Αλή και μετά τον Χατζημπεκτασί Βαλή και άλλους αγίους. Ο «τέλειoς άνθρωπος» ταυτίζεται επίσης με την αληθινή ταυτότητα του κάθε ανθρώπου που θεωρείται ότι δεν έχει κάποιο προπατορικό αμάρτημα αλλά αγνή και τέλεια συνείδηση. Το καθήκον του ανθρώπου σύμφωνα με τον Αλεβισμό, είναι να το συνειδητοποιήσει αυτό ενώ ακόμα έχει την υλική ανθρώπινη μορφή. Πολλοί αλεβήδες καθορίζουν την ανθρώπινη τελειότητα με πρακτικούς όρους. Τέλειος γι’ αυτούς είναι ο άνθρωπος που ασκεί ηθικό έλεγχο στα χέρια του, στη γλώσσα του και στην αναπαραγωγική του δραστηριότητα (eline diline beline sahip), αντιμετωπίζει ισότιμα όλους τους ανθρώπους (yetmiş iki millete aynı gözle bakar) και υπηρετεί το συμφέρον των άλλων.

Σχέσεις με άλλες ομάδες

Η παρουσία των Αλεβήδων στην Τουρκία

Ο αλεβισμός συνδέεται με τον μπεκτασισμό, καθώς Αλεβήδες και Μπεκτασήδες τιμούν τον Χατζή Μπεκτάς Βαλή (στην τουρκική Hacibektaş Veli), ο οποίος έζησε τον 13ο αιώνα μ.Χ. και θεωρείται άγιος. Συνδέεται και με τη λαϊκή κουλτούρα της Ανατολίας. Η σύγχρονη θεολογία του αλεβισμού έχει επηρεαστεί πολύ από τον ουμανισμό. Σήμερα οι Αλεβήδες υποστηρίζουν το κοσμικό κράτος, όπως το εισήγαγε ο Κεμάλ Ατατούρκ, ενώ πολλοί συντάσσονται με την Αριστερά και προσχωρούν στον μαρξισμό.

Δηλωσεις και ευχες των επικεφαλης Δημοτικων παραταξεων

Διαφωνω με τις εμφανισεις των πολιτικων εκπροσωπων (διεκδικητων  της τοπικης πολιτικης εξουσιας) με θρησκευτικο περιεχομενο . Οι Θρησκευτικες πεποιθησεις των πολιτικων (σεβαστες )ειναι προσωπικη τους υποθεση και δεν πρεπει να προβαλλονται και μαλιστα σε προεκλογικη περιοδο.Υπαρχει ο χωρος του πολιτικου που ειναι και πρεπει να ειναι δημοσιος και διαφανης και ο προσωπικος χωρος των πολιτικων (οι θρησκευτικες τους πεποιθησεις , οι σεξουαλικες τους προτιμησεις , η οικογενεια και οι φιλικες τους σχεσεις και φυσικα τα παιδια τους αν εχουν ) που επιβαλεται να προστατευονται και να μην εκτιθενται σε δημοσια θεα και κριση γιατι δεν αφορουν το πολιτικο τους εργο.

Εκτιμω πως οι εμφανισεις αυτες γινωνται  για προσελκυση ψηφων απο συγκεκριμενο ακροατηριο. Δεν αμφισβητω το θρησκευτικο τους συναισθημα ουτε τις ευχες που στελνουν . Αλλα οι ευχες καθε ειδους εχουν περιεχομενο οταν απευθυνονται σε γνωστους , φιλους  , οικογενεια , συνεργατες η συναδερφους. Οχι απροσωπα σε εν δυναμη ψηφοφορους . Οι θρησκευτικες ευχες εχουν συνηθως στην αριστερα  ενα υπογειο πολιτικο περιεχομενο συμβολισμο με την χρηση λεξεων κωδικους. «Ειρηνη» «Ελπιδα» ακομα και η λεξη «Ανασταση» αποκτα καποτε πολιτικο υπονοουμενο. Στον συντηρητικο χωρο περιοριζονται στην διαβεβαιωση της θρησκευτικοτητας του επικεφαλης σαν μηνυμα στους ψηφοφορους του.

Πιστευω στον διαχωρισμο του συγχρονου αστικου κρατους και των εκπροσωπων τους απο την θρησκεια. Μονο ετσι θα εκφραζει το συνολο των πολιτων χωρις διακρισεις. Ειναι μια κατακτηση της Γαλλικης επαναστασης το 1789. Σε ολο τον πλανητη υπαρχουν κρατη και μεγαλυτερα της χωρας μας μαλιστα , που οι πολιτες τους εχουν διαφορετικες θρησκειες .ΗΠΑ  , Βρετανια , κλπ παρ ολο που η συνδεση του κρατους με καποιο θρησκευτικο δογμα διατηρειται σαν καταλοιπο αλλων εποχων. Για παραδειγμα στην Βρετανια ο Βασιλιας ειναι και αρχηγος της Αγγλικανικης εκκλησιας (προτεσταντικο δογμα)αν και στην κορφη των δομων του κρατους σημερα βρισκονται πολλες φορες επικεφαλης που πιστευουν σε αλλες θρησκειες.

Φυσικα το Ελληνικο κρατος γεννηθηκε οριζοντας σαν προυποθεση της ιδιοτητας του πολιτη του να ειναι Χριστιανος. Αυτο ομως εγινε πριν απο διακοσια χρονια για συγκεκριμενους ιστορικους λογους . Και μην ξεχναμε πως ο πρωτος διορισμενος απο τους Αγγλους Βασιλιας ηταν Καθολικος στο θρησκευμα. Πιστευω πως μπορουμε να προχωρησουμε στον επομενο αιωνα οπως εγινε με τις ταυτοτητες οπου αφαιρεθηκε η θρησκεια του πολιτη , σαν προσωπικο δεδομενο. Και αυτο ηταν και προυποθεση για να ισχυει ο  πληρης σεβασμος των θρησκευτικων η μη πεποιθησεων ολων των πολιτων χωρις διακρισεις και αποκλεισμους , φυσικα αναγνωριζοντας την πραγματικοτητα πως και σημερα η συντριπτικη πλειοψηφια των Ελληνων πολιτων (80%) δηλωνουν  Χριστιανοι Ορθοδοξοι ταυτιζοντας το  θρησκευτικο δογμα που επικρατει με την Ελληνικοτητα τους (76%).

Σύμφωνα με  έρευνα, όσο υψηλότερο είναι το κατά κεφαλήν ΑΕΠ τόσο λιγότεροι πολίτες απαντούν ότι η πίστη στον Θεό είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να διαθέτει κανείς ηθικές αξίες.Η Ελλάδα και η Τουρκία είναι οι μόνες χώρες με ανεπτυγμένη οικονομία όπου έχουν τόσο μεγάλα ποσοστά σύνδεσης της πίστης στον Θεό με την ηθική.Σε ό,τι αφορά το μορφωτικό επίπεδο, ο ένας στους τρεις Ελληνες που είναι απόφοιτος ανώτατης εκπαίδευσης (32%) συνδέει την πίστη με την ηθική. Το ποσοστό διπλασιάζεται μεταξύ των αποφοίτων δημοτικού (59%).

Οι πολιτικοι διεκδικητες της τοπικης  εξουσιας καθυστερουν να προβαλλουν προς κριση και δημοσιο διαλλογο αυτο για το οποιο ζητουν την ψηφο μας στις 8 Οκτωβριου 2023 δηλαδη σε 177 μερες. Ενα προεκλογικο προγραμμα εφαρμοσιμο που θα αλλαξει την ζωη μας και το μελλον των παιδιων μας . Ανεξαρτητα σε ποιον Θεο (η σε κανενα Θεο) πιστευουν οι ψηφοφοροι τους. Γιατι το πολεοδομικο χαος του Κρανιδιου για παραδειγμα δεν θα το διορθωσει ο Θεος . Δικη τους ευθυνη ειναι. Διαχρονικα. Οπως και της διοικησης της ΔΕΥΑΕρ να εξασφαλισει ΠΟΣΙΜΟ ΝΕΡΟ στους Δημοτες.

Οσο για τον επικεφαλης της Λαικης Συσπειρωσης δεν εορταζουν ολοι οι ψηφοφοροι την Ανασταση του Κυριου γιατι δεν ειναι ολοι πιστοι. Σεβασμος στην πιστη του αλλου δεν σημαινει και δημοσια αποδοχη των δογματων της , απο επικεφαλης δημοτικης παραταξης που υποστηριζεται απο την κομμουνιστικη αριστερα.

ΕΒΑ 

ΝΕΔΥΠΕΡ

ΕΝΔΥΕΡ

Η ΠΡΟΣΥΕΡ ειναι σε ναρκη αν και απο την δικη της σελιδα στο ΦΒ αναρταται η καρτα της ΕΝΔΥΕΡ.

Σαραντος Βασιλης

Σήμερα που όλοι μαζί θα γιορτάσουμε την Ανάσταση του Κυρίου!Ας μην ξεχάσουμε άνθρωπους ηλικιωμένος, ασθενείς, ανθρώπους που είναι μόνοι τους και έχουν την ανάγκη μας..!ΧΡΟΝΙΆ ΠΟΛΛΆ ΚΑΙ ΚΑΛΉ ΑΝΆΣΤΑΣΗ!

 Επειδη οσοι με γνωριζουν προσωπικα ισως με κατηγορησουν πως δειχνω μπερδεμενος. Οι γονεις μου δεν ηταν πιστοι . Ουτε εγω . Το να μην εισαι πιστος δεν σημαινει πως εισαι ενας τρελαμενος αθεος που κανει πολεμο στις θρησκειες. Σεβεσαι τα θρησκευτικα πιστευω ολων των ανθρωπων στο βαθμο που δεν ειναι βιαια και δεν παραβιαζουν βασικες ανθρωπινες αξιες οπως για παραδειγμα την ισοτητα ανδρων και γυναικων.

Προσωπικα λατρευω τις εκκλησιες τα μοναστηρια και γενικα τους ιερους χωρους ( ειναι τα πρωτα μερη που επισκεπτομαι οταν βρεθω σε καποιο μερος ),την καλυτερη Ανασταση της ζωης μου την εκανα στην Πολη πριν πολλα χρονια σε μια εκκλησια κρυμενη στο πισω μερος πολυκατοικιων μια μυσταγωγια με την λειτουργια  σιγα σιγα μην μας ακουσουν τιποτα φανατικοι.

Ολη την ζωη μου πηγαινω στον Επιταφιο και στην Ανασταση , συμμετεχω στην  γιορτη των Χριστουγεννων , μου αρεσουν τα Θεοφανεια και το ριξιμο του σταυρου στη θαλασσα. Υπαρχουν ιερεις με κοινωνικο εργο  για μενα  πολυ ψηλα στην εκτιμηση μου.Υπαρχουν ιερεις που πηραν τα οπλα διπλα στους επαναστατες και τους φτωχους οπως ο Καμιλο Τορες  (και πολλοι Ελληνες ) εδωσαν την ζωη τους για εναν καλυτερο κοσμο εδω στην γη.

Οι βασεις ολων των θρησκειων κηρυσσουν την ειρηνη την αλληλεγγυη  την καλοσυνη και σε αυτα ειμαι μαζι τους αυτες ειναι και αξιες της αριστερας .Εξ αλλου η αριστερα εχει μανα τον Χριστιανισμο και πατερα την Γαλλικη επανασταση. Απο εκει ξεπηδησε ιδεολογικα και αυτη τη κληρονομια φερει αλλα οπως ολα τα παιδια αμφισβητησε τους γονεις της και διεκδικει ενα αλλο μελλον για την ανθρωποτητα .

Προσφατα επισκεφθηκαμε με την οικογενεια μου  ενα πελωριο ναο Σιχ στην Γλασκωβη οι ανθρωποι ηταν πολυ φιλικοι θελαν να μας προσφερουν γευμα (ειναι μερος της λατρειας τους) αλλα φυγαμε γιατι αντρες και γυναικες πρεπει να καθονται χωρια. Θελω με ολα αυτα να πω πως δεν ειμαι εχθρος οσων πιστευουν. Απλα εγω δεν πιστευω , ειμαι ενας απο τα εκατομμυρια ανθρωπους στον πλανητη (κοντα ενα δισεκατομμυριο-700 εκατομμυρια ειναι στην Κινα) που δεν πιστευουν .

Μεταξυ 2,2 δισεκατομμυρίων χριστιανών που υπάρχουν στον κόσμο το 50% είναι καθολικοί, το 37% προτεστάντες και το 12% ορθόδοξοι. Και οχι δεν ταυτιζονται οι θρησκειες η τα θρησκευτικα δογματα με τις εθνοτητες η τα την ιδιοτητα του πολιτη ενος κρατους. Ολες οι θρησκειες ειναι ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΕΣ. Το πραγματικό όνομα της Θρησκείας στην Ελλαδα είναι: Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού. Πουθενά δεν χαρακτηρίζεται «ελληνική». και μαλιστα το 1872 το Πατριαρχειο δηλωνε πως «Ο εκκλησιαστικός εθνοφυλετισμός, σύμφωνα με την απόφαση της Μεγάλης Τοπικής Συνόδου του 1872, ορίζεται ως «… ἡ ἐν τῷ αὐτῷ τόπῳ συγκρότησις ἰδίων φυλετικῶν Ἐκκλησιῶν, πάντας μέν τούς ὁμοφύλους ἀποδεχομένων, πάντας δέ τούς ἑτεροφύλους ἀποκλειουσῶν καί ὑπό μόνον ὁμοφύλων ποιμένων διοικουμένων.»Αλλα εκει μπαινει και η πολτικη και η σχεση Πατριαρχειου με τους Οθωμανους που δεν θελαν την διαλυση της αυτοκρατοριας τους και τα εθνικα κρατη.

Γνωμη μου ειναι πως σε μια συγχρονη πολιτεια πρεπει να υπαρχει θεση για ολους τους ανθρωπους ανεξαρτητα με τις προσωπικες φιλοσοφικες θρησκευτικες και φυσικα πολιτικες τους αποψεις.Οχι απλα ανοχη απο το κρατος και τους εκπροσωπους του. Σεβασμο .Μονο σε καποιες χωρες στον πλανητη υπαρχουν ακομα καθεστωτα οπου το κρατος και η επικρατουσα θρησκεια ταυτιζονται. Με αποτελεσματα ασχημα .

Γι αυτο και κλεινοντας επαναλαμβανω πως δεν θεωρω σωστη την δημοσια παρουσιαση των θρησκευτικων αποψεων των υποψηφιων σε προεκλογικη (η οχι ) περιοδο. Δεν εχει καμμια σχεση με το εργο τους και την ιδιοτητα τους.

Σκεφτομαστε ορθα;

Μαργετας Πόρτο – Χέλι, Κυριακή της Ορθοδοξίας με την καλύτερη παρέα!!Koumara Lina Το κάστρο έπεσε!!!

Τάσος ΛάμπρουΚυριακή της Ορθοδοξίας στο ΠΟΡΤΟΧΈΛΙ. Χρόνια πολλά σε όλους τους Ορθόδοξους. Μια ακόμη δύσκολη ημέρα για την ελληνική κοινωνία μετά το τραγικό δυστύχημα αλλά η πίστη,η ελπίδα και η αλήθεια είναι απαραίτητα μέσα για να αλλάξουν όλα….

Ολα τα παρακατω ειναι αναδημοσιευσεις . Προφανως δεν ειναι δικες μου αποψεις και συμπερασματα. Οσον αφορα τα ιστορικα γεγονοτα εσεις κρινετε αναλογα με τα διαβασματα σας.Να μην ξεχναμε πως θρησκεια και πολιτικη ηταν και ειναι συνδεδεμενα ιστορικα. Ακομα και στην πρακτικη της αριστερας υπαρχουν πολυ εντονα καλυμενα θρησκευτικα στοιχεια και εκδηλωσεις παρ ολη την δηλωση περι υλισμου , κοσμικοτητας και αθεΐας. Διωξεις για την πιστη , Μαρτυρες -αγιοι , ευαγγελια και μελλοντικοι παραδεισοι , ιεροι τοποι θυσιας , καλο και κακο , αγαπη για τον πλησιον , ιερα συμβολα και λαβαρα , αναφορα σε σοφους που εγραψαν «ιερα βιβλια» ,ειναι στο προσκηνιο αλλα και στο παρασκηνιο της ιστοριας της αριστερας .Οπως επισης και αιρεσεις περι καθαροτητας και πραγματικης αληθειας που κοστισαν και κοστιζουν πολυ αιμα και αντιπαλοτητα στο εσωτερικο της .

Στο 20ό κεφάλαιο του δευτέρου βιβλίου της Παλαιάς Διαθήκης αναφέρεται:

«οὐ ποιήσεις σεαυτῷ εἴδωλον, οὐδὲ παντὸς ὁμοίωμα, ὅσα ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω καὶ ὅσα ἐν τῇ γῇ κάτω καὶ ὅσα ἐν τοῖς ὕδασιν ὑποκάτω τῆς γῆς. Οὐ προσκυνήσεις αὐτοῖς, οὐδὲ μὴ λατρεύσῃς αὐτοῖς.»

Στο «Έπος της Εικονομαχίας», ο K. Παπαρρηγόπουλος μιλάει για «μεταρρύθμιση» εκατοντάδες χρόνια πριν από τον Λούθηρο. Υποστηρίζει ότι εκτός από την αποκαθήλωση των εικόνων και τον περιορισμό της χρήσης των αγίων λειψάνων,
βασική παράμετρος ήταν ο περιορισμός των προνομίων του κλήρου, μέρος του οποίου «εξώκειλεν εις πολλά ατοπήματα»: «Μήπως δεν είδομεν τους μοναχούς αναμιγνυομένους εις τα πολιτικά πράγματα και άλλως ραδιουργούντας, κερδοσκοπούντας, ακολασταίνοντας; Συνήθως οι μοναχοί διήγον βίον άνετον και ευπαθή εις μοναστήρια πλούσια γενόμενα διά των πολλών κινητών και ακινήτων αναθημάτων, τα οποία αφιέρωνεν εις αυτά η των ανθρώπων ευλάβεια. Τα ιδρύματα
ταύτα ωμοίαζον πολύ προς τας θερινάς επαύλεις των νεωτέρων χρόνων». Βασικές προτεραιότητες των εικονομάχων, σύμφωνα με τον K. Παπαρρηγόπουλο, εμφανίζονται να είναι ο περιορισμός του αριθμού των μοναστηριών, η φορολόγηση των εκκλησιαστικών και μοναστηριακών κτημάτων, η αφαίρεση από τον κλήρο της δημόσιας εκπαίδευσης, ο περιορισμός επιβολής αποτρόπαιων ποινών όπως η γλωττοκοπία, η ρινοκοπία, η τύφλωση. Αλλά και η ενίσχυση της λαϊκής εκπαίδευσης. Οι εικόνες, δηλαδή, σύμφωνα με την ανάγνωση αυτή, συμβόλιζαν την υπερβολή μιας εποχής που απομακρυνόταν από την αμεσότητα του θείου λόγου.«Με μαρξιστική ορολογία θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι «εικονομάχοι» αυτοκράτορες επιδίωξαν να περιορίσουν την επένδυση της υπεραξίας σε μη παραγωγικές δραστηριότητες (μοναστήρια) και να τις διοχετεύσουν στην καλλιέργεια της γης και την ενδυνάμωση του στρατεύματος», λέει η ιστορικός του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, Χριστίνα Αγγελίδη.

Στην διαρκεια της εικονομαχιας η βια αναμεσα στους αντιπαλους (τυφλωσεις δολοφονιες διαπομπευση εξοριες) πηρε τρομακτικες διαστασεις.Η ιδια η ιστορια γραφτηκε απο τους νικητες εικονολατρες αφου καθε γραπτη πηγη των αντιπαλων καθε μνημη τους , εξαφανιστηκε η συκοφαντηθηκε.Τα βιβλία των εικονομάχων παραδοθηκαν στον επίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως και προφανώς αυτά κάηκαν, σύμφωνα με τα οριζόμενα σε προηγούμενους συνοδικούς κανόνες για την τύχη των αιρετικών βιβλίων.

Τον 8ο αι. άρχισε να συζητείται έντονα το θεολογικό ερώτημα αν είναι σύμφωνη με τις χριστιανικές παραδόσεις η λατρεία των εικόνων. «Είναι αλήθεια ότι με την πάροδο του χρόνου δεισιδαίμονες προλήψεις συνδέθηκαν με την προσκύνηση των εικόνων. Πιστοί των λαϊκότερων κυρίως στρωμάτων και μοναχοί αφελείς και απαίδευτοι απέδιδαν ολοένα και μεγαλύτερη σημασία στην προστατευτική δύναμη όχι πια του εικονιζόμενου προσώπου, αλλά του ίδιου του αντικειμένου, της φορητής εικόνας, τελώντας παράλογες πράξεις, που θύμιζαν ειδωλολατρία. Έτσι κατά τη βάπτιση έφερναν την εικόνα στη θέση του αναδόχου, έπαιρναν από το χρώμα της ξύσμα, το όποιο αναμείγνυαν στη θεία μετάληψη ή το μεταχειρίζονταν για θεραπευτικούς σκοπούς»

Πρωτεργάτες της εικονομαχικής κίνησης υπήρξαν οι αυτοκράτορες Λέων Γ’ (717-741) και Κωνσταντίνος Ε’ (741-775). Ο Λέων, ο οποίος καταγόταν από την Γερμανίκεια της Βόρειας Συρίας και ο γιος του Κωνσταντίνος Ε’ φαίνεται ότι είχαν επηρεαστεί από τις ανεικονικές (αντίθετες στη λατρεία των εικόνων) αντιλήψεις της ιουδαϊκής («ιουδαιόφρων» χαρακτηριζόταν) και της ισλαμικής θρησκείας («σαρακηνόφρων») και για αυτό απέρριπταν τη λατρεία των εικόνων ως εκδήλωση ειδωλολατρική.

Οι ανεικονικές αντιλήψεις ήταν πολύ διαδεδομένες στους αγρότες της γειτονικής με το Ισλάμ Μικράς Ασίας. Οι Ίσαυροι είχαν κάθε λόγο να ευνοήσουν τους πληθυσμούς αυτούς, από τους οποίους επανδρώνονταν οι θεματικοί στρατοί και σήκωναν το κύριο βάρος της άμυνας κατά των Αράβων. Έκανε λοιπόν την εμφάνισή της μια εικονοκλαστική κίνηση στη Μικρά Ασία, όπου σχηματίσθηκε ένα ισχυρό κόμμα με επικεφαλής ανώτερους εκκλησιαστικούς αξιωματούχους της περιοχής, όπως ήταν ο μητροπολίτης Κλαυδιουπόλεως Θωμάς και ο επίσκοπος Νακωλείας Κωνσταντίνος, ο πραγματικός πνευματικός υποκινητής της βυζαντινής εικονομαχίας, τον όποιο οι ορθόδοξοι Βυζαντινοί ονόμασαν «αἱρεσιάρχη».

Η πρώτη ξεκάθαρη πράξη του Λέοντα Γ΄ εναντίον της λατρείας των εικόνων εκδηλώθηκε το 726, έπειτα από παρότρυνση των εικονομάχων επισκόπων της Μικράς Ασίας, οι όποιοι είχαν μεταβεί πριν από λίγο καιρό στην Κωνσταντινούπολη . Αφορμή στάθηκε η ηφαιστειακή έκρηξη που σημειώθηκε στο νησί της Θήρας το 726. Η θεαματική αυτή έκρηξη ερμηνεύτηκε ως εκδήλωση της θείας οργής εναντίον της λατρείας των εικόνων

Τις εικονοφιλικές απόψεις υπερασπίστηκε θεωρητικά ένας απ’ τους μεγαλύτερους θεολόγους της εποχής του, ο Ιωάννης Δαμασκηνός, ένας Σύρος που κατείχε ανώτερο αξίωμα στην αυλή του χαλίφη της Δαμασκού και που αργότερα περιβλήθηκε το μοναχικό ράσο στη Μονή αγίου Σάββα στα Ιεροσόλυμα. Οι τρεις «Περὶ εἰκόνων»^[12] λόγοι του αποτελούν αν όχι το γνωστότερο πάντως το πιο πρωτότυπο και λογοτεχνικά αρτιότερο έργο του Δαμασκηνού. Ο Ιωάννης απέκρουσε την κατηγορία ότι η λατρεία των εικόνων αποτελεί ανανέωση της εθνικής ειδωλολατρίας και ανέπτυξε μια ιδιότυπη εικονοσοφία, σύμφωνα με την οποία η εικόνα είναι σύμβολο και μέσο με τη νεοπλατωνική έννοια. Την εικόνιση του Χριστού συνδύασε ο Ιωάννης με το δόγμα της ενσαρκώσεως και με τον τρόπο αυτό συνέδεσε το ζήτημα των εικόνων με τη διδασκαλία περί σωτηρίας. Το θεολογικό σύστημα τού Δαμασκηνού καθόρισε αποφασιστικά όλη τη μετέπειτα εξέλιξη της διδασκαλίας των εικονόφιλων

829 μΧ Ο Θεόφιλος δεν αδιαφορούσε για τα θρησκευτικά ζητήματα όπως ο πατέρας του^[46] και δεν ακολούθησε την επαμφοτερίζουσα και ασαφή πολιτική του. Το 832 απαγόρευσε την λατρεία των εικόνων, δηλαδή την προσκύνησή τους, τους ασπασμούς και την προσαγωγή φώτων. Το 833 αναγόρευσε πατριάρχη τον δάσκαλό του Ιωάννη Γραμματικό, λόγιο και υπέρμαχο της θρησκευτικής μεταρρύθμισης, ο οποίος έπεισε τον αυτοκράτορα ότι έπρεπε να δοθεί οριστική λύση στο πρόβλημα.Σύνοδος που συγκροτήθηκε στην εκκλησία των Βλαχερνών αναθεμάτισε τους εικονόφιλους ενώ με βασιλικό διάταγμα απαγορεύθηκαν οι εικόνες και διατάχθηκε η αφαίρεσή τους από όλες τις εκκλησίες. Οι μοναχοί όσων μοναστηριών βρίσκονταν μέσα σε πόλεις ή σε χωριά διατάχθηκαν να τα εγκαταλείψουν, ενώ στους μοναχούς των μοναστηριών της υπαίθρου απαγορεύτηκε η είσοδος σε κατοικημένα μέρη.

Αλλά ενώ ο Θεόφιλος συμπεριφερόταν με αυτήν την τραχύτητα στους μοναχούς, πολλοί από τους οποίους ταλαιπωρήθηκαν επί της βασιλείας του, δεν μπορούσε να επιβάλει τις εικονομαχικές του απόψεις στην ίδια την οικογένειά του. Η γυναίκα του Θεοδώρα, η πεθερά του και οι κόρες του διατηρούσαν και προσκυνούσαν εικόνες μέσα στο παλάτι.

Η Θεοδωρα καταγόταν από την Έβισσα της Παφλαγονίας στη Μικρά Ασία και ήταν κόρη των εικονόφιλων Μαρίνου, ανώτερου αξιωματικού, και της Θεοκτίστης. ^[9]Όταν η μητρυιά του Θεόφιλου Ευφροσύνη κάλεσε νέες από όλη την αυτοκρατορία για να επιλέξει ο Θεόφιλος σύζυγο, η Θεοδώρα προτιμήθηκε από την έχουσα ισχυρότερη προσωπικότητα Κασσιανή . Η Κασσιανη γεννήθηκε μεταξύ του 805 και του 810 στην Κωνσταντινούπολη και ήταν γόνος φεουδαρχικής οικογένειας.^[3] Στον πατέρα της Κασσιανής, επιφανές μέλος αυτής της οικογένειας, φαίνεται πως είχε απονεμηθεί ο τίτλος του Κανδιδάτου στην αυλή της Βασιλεύουσας.^[4] Όταν μεγάλωσε συνδύαζε εξαιρετική σωματική ομορφιά και εξυπνάδα. Τρεις βυζαντινοί χρονικογράφοι, ο Συμεών ο μεταφραστής, ο Γεώργιος Αμαρτωλός και ο Λέων ο Γραμματικός, αναφέρουν ότι έλαβε μέρος στην τελετή επιλογή νύφης για τον αυτοκράτορα Θεόφιλο, την οποία είχε οργανώσει η μητριά του Ευφροσύνη. Σε αυτή, που τοποθετείται χρονικά το 821 ή το 830,^[5] ο αυτοκράτορας επέλεγε τη σύζυγο της αρεσκείας του δίνοντάς της ένα χρυσό μήλο. Θαμπωμένος από την ομορφιά της Κασσίας, ο νεαρός αυτοκράτορας την πλησίασε και της είπε: «Ὡς ἂρα διά γυναικός ἐρρύη τὰ φαῦλα» («Από τη γυναίκα ήρθαν στον κόσμο τα κακά [πράγματα]»), αναφερόμενος στην αμαρτία και τις συμφορές που προέκυψαν από την Εύα. Η Κασσία, ετοιμόλογη, του απάντησε: «Ἀλλά καὶ διά γυναικός πηγάζει τά κρείττω» («Αλλά και από τη γυναίκα [ήρθαν στον κόσμο] τα καλά [πράγματα]»), αναφερόμενη στην ελπίδα της σωτηρίας από την ενσάρκωση του Χριστού μέσω της Παναγίας. Με βάση την παράδοση, ο ακριβής διάλογος ήταν:

-Εκ γυναικός τα χείρω.
-Και εκ γυναικός τα κρείττω.

Λέγεται ότι ο εγωισμός του Θεόφιλου τραυματίστηκε με αποτέλεσμα να απορρίψει την Κασσιανή και να επιλέξει τη Θεοδώρα από την Παφλαγονία της Μικράς Ασίας για σύζυγό του. Ωστόσο, ο διάλογος αυτός δεν είναι πρωτότυπος ενώ και η σκηνή πιστεύεται ότι είναι μύθος.Η Κασσιανή είναι μία από τους πρώτους μεσαιωνικούς συνθέτες τα έργα των οποίων σώζονται αλλά και μπορούν να ερμηνευτούν από σύγχρονους ειδικούς και μουσικούς.

Περίπου 50 από τους ύμνους της έχουν διασωθεί και 23 από αυτούς περιλαμβάνονται στα λειτουργικά βιβλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Δεν σώζονται άλλες πληροφορίες για την Κασσιανή μέχρι το 843, οπότε και μαθαίνουμε ότι ίδρυσε ένα κοινόβιο στα δυτικά της Κωνσταντινούπολης, κοντά στα τείχη της πόλης, του οποίου έγινε και η πρώτη ηγουμένη.^[8] Αν και πολλοί ερευνητές αποδίδουν την επιλογή της αυτή στην αποτυχία της να γίνει αυτοκράτειρα, μία επιστολή του Θεόδωρου του Στουδίτου αποδίδει διαφορετικά κίνητρα στην ενέργεια της αυτή. Διατηρούσε στενή σχέση με τη γειτονική Μονή Στουδίου, η οποία έμελλε να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην επανέκδοση βυζαντινών λειτουργικών βιβλίων τον 9ο και το 10ο αιώνα, με αποτέλεσμα τη διάσωση των έργων της (Kurt Sherry, σελ. 56). Στη συνέχεια η Κασσιανή εξαφανίζεται από το ιστορικό προσκήνιο. Καμία βυζαντινή ή άλλη πηγή, κοσμική ή εκκλησιαστική, δεν μας πληροφορεί αν εξορίστηκε από τους εικονομάχους ή τους εικονόφιλους αυτοκράτορες. Ωστόσο, σύμφωνα με μία ανεπιβεβαίωτη παράδοση^[9], η Κασσιανή ταξίδεψε στην Ιταλία κατά τη διάρκεια της εικονομαχίας και αργότερα εγκαταστάθηκε μέχρι το τέλος της ζωής της στην Κάσο, όπου και απεβίωσε μεταξύ του 867 και του 890.

Το τροπαριο της Κασσιανης.

Κύριε, ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα γυνή, τὴν σὴν αἰσθομένη θεότητα, μυροφόρου ἀναλαβοῦσα τάξιν, ὀδυρομένη, μύρα σοι, πρὸ τοῦ ἐνταφιασμοῦ κομίζει. Οἴμοι! λέγουσα, ὅτι νύξ μοι ὑπάρχει, οἶστρος ἀκολασίας, ζοφώδης τε καὶ ἀσέληνος ἔρως τῆς ἁμαρτίας. Δέξαι μου τὰς πηγὰς τῶν δακρύων, ὁ νεφέλαις διεξάγων τῆς θαλάσσης τὸ ὕδωρ· κάμφθητί μοι πρὸς τοὺς στεναγμοὺς τῆς καρδίας, ὁ κλίνας τοὺς οὐρανοὺς τῇ ἀφάτῳ σου κενώσει. Καταφιλήσω τοὺς ἀχράντους σου πόδας, ἀποσμήξω τούτους δὲ πάλιν τοῖς τῆς κεφαλῆς μου βοστρύχοις· ὧν ἐν τῷ παραδείσῳ Εὔα τὸ δειλινόν, κρότον τοῖς ὠσὶν ἠχηθεῖσα, τῷ φόβῳ ἐκρύβη. Ἁμαρτιῶν μου τὰ πλήθη καὶ κριμάτων σου ἀβύσσους τίς ἐξιχνιάσει, ψυχοσῶστα Σωτήρ μου; Μή με τὴν σὴν δούλην παρίδῃς, ὁ ἀμέτρητον ἔχων τὸ ἔλεος.

Μεταγραφή του Φώτη Κόντογλου:

Κύριε, η γυναίκα που έπεσε σε πολλές αμαρτίες, σαν ένοιωσε τη θεότητά σου, γίνηκε μυροφόρα και σε άλειψε με μυρουδικά πριν από τον ενταφιασμό σου κι έλεγε οδυρόμενη: Αλλοίμονο σε μένα, γιατί μέσα μου είναι νύχτα κατασκότεινη και δίχως φεγγάρι, η μανία της ασωτείας κι ο έρωτας της αμαρτίας. Δέξου από μένα τις πηγές των δακρύων, εσύ που μεταλλάζεις με τα σύννεφα το νερό της θάλασσας. Λύγισε στ’ αναστενάγματα της καρδιάς μου, εσύ που έγειρες τον ουρανό και κατέβηκες στη γης. Θα καταφιλήσω τα άχραντα ποδάρια σου, και θα τα σφουγγίσω πάλι με τα πλοκάμια της κεφαλής μου· αυτά τα ποδάρια, που σαν η Εύα κατά το δειλινό, τ’ άκουσε να περπατάνε, από το φόβο της κρύφτηκε. Των αμαρτιών μου τα πλήθη και των κριμάτων σου την άβυσσο, ποιος μπορεί να τα εξιχνιάση, ψυχοσώστη Σωτήρα μου; Μην καταφρονέσης τη δούλη σου, εσύ που έχεις τ’ αμέτρητο έλεος

Η συζυγική ζωή του αυτοκρατορικού ζεύγους δεν ήταν εντελώς ανέφελη γιατί οι αδελφοί της Θεοδώρας Βάρδας και Πετρωνάς, και ειδικά ο τελευταίος τον πρώτο καιρό, κατεχρώντο της συγγένειάς τους με τον αυτοκράτορα,

Η Θεοδώρα στέφθηκε αυτοκράτειρα στις 5 Ιουνίου του 830 και σύμφωνα με τα καθιερωμένα ακολούθησαν οι γαμήλιοι εορτασμοί. Στο πρώτο διάστημα της βασιλείας του Θεόφιλου, η Θεοδώρα αφοσιώθηκε πλήρως στην τεκνοποιία. Είχε επτά εγκυμοσύνες σε λιγότερο από δέκα χρόνια. Στις 7 Ιανουαρίου του 840 γέννησε τον πολυπόθητο υιό, που βαπτίστηκε Μιχαήλ και στέφθηκε από τον πατέρα του τα επόμενα μάλλον Χριστούγεννα. Όσο διήρκεσε η βασιλεία του Θεόφιλου, η αυτοκράτειρα Θεοδώρα δεν είχε ανάμειξη στις πολιτικές εξελίξεις . Είναι όμως γνωστό ότι συνέχιζε ορισμένες δραστηριότητες τις οποίες δεν ενέκρινε ο άνδρας της. Λέγεται ότι ασχολούνταν με το εμπόριο και ότι είχε στην κατοχή της εμπορικά πλοία ή ότι τα εκμίσθωνε. Υπάρχει μια ιστορία που θέλει το Θεόφιλο να διατάζει το κάψιμο ενός εμπορικού πλοίου μαζί με το φορτίο του όταν πληροφορήθηκε ότι ανήκει στη γυναίκα του. Μάλιστα της απαγόρευσε να συνεχίσει τις εμπορικές της δραστηριότητες, γιατί τις θεωρούσε ανάξιες της αυτοκρατορικής πορφύρας.

Πέραν αυτών -κι από μια περιπέτεια που είχε ο Θεόφιλος με μια κυρία της αυλής χωρίς συνέχεια Γιος της ο  Μιχαήλ Γ΄ μεγάλωσε υπό την επιμέλεια του αδελφού της Θεοδώρας Βάρδα και πήρε -κατά τους χρονογράφους πάντοτε- την χειρότερη ανατροφή που μπορούσε να δοθεί: παραδομένος από μικρή ηλικία στα ποτά (εξ ου και η προσωνυμία Μέθυσος), στις ερωμένες και στις αρματοδρομίες.Ο  πατριάρχης Ιγνάτιος -που είχε διαδεχτεί το 846 τον Μεθόδιο- διατάχθηκε απο τον αδερφο της Βαρδα να κουρέψει μοναχές την Θεοδώρα και τις κόρες της. Ο Ιγνάτιος αρνήθηκε^[32] και τις κούρεψε ο άλλος αδελφός, ο Πετρωνάς.^[33] Η Θεοδώρα έζησε από τότε περιορισμένη και φτωχικά στα ανάκτορα του Καριανού απ’ όπου είδε την δολοφονία του αδελφού της Βαρδα και εν συνεχεία του αυτοκρατορα γιου της Μιχαηλ Γ από τον Βασίλειο τον Μακεδόνα  που τον ειχε στεψει συμβασιλεα.

Στην Κωνσταντινούπολη, η αναστήλωση των εικόνων εορτάσθηκε το έτος εκείνο με λαμπρό πανηγυρισμό και λιτανεία με μεγάλη πομπή. Αναθεματίστηκαν οι εικονομάχοι, συλλήβδην οι αιρετικοί και όλοι οι αναθεματισθέντες από τις Οικουμενικές Συνόδους.

Οι επτα αναθεματισμοι Κύριο θέμα του εορτασμού της Κυριακής της Ορθοδοξίας είναι η νίκη των εικονολατρών επί των εικονομάχων και ταυτόχρονα ο αναθεματισμός των Ελλήνων. Οι αναθεματισμοί αυτοί ψέλνονται από το 788 μέχρι σήμερα τόσο από τους ιερείς της ορθοδοξίας όσο και από τους παριστάμενους, την Α΄ Κυριακή της Σαρακοστής. Συντάχθηκαν κατά την Ζ’ Οικουμενική Σύνοδο που έγινε στη Νίκαια της Βιθυνίας κατά την οποία προέδρευσε ο Κωνσταντίνος ο ΣΤ’ και η μάνα του Ειρήνη η Αθηναία, το 787, στην οποία παρευρέθηκαν 367 συνοδικοί επίσκοποι. Η οριστική αναστήλωση των εικόνων έγινε από την αυτοκράτειρα Θεοδώρα (το 842).

1.Σε όσους παριστάνουν τους ευσεβείς, ενώ, την ίδια στιγμή, εισάγουν με θράσος ή πολύ περισσότερο με ασέβεια στην Ορθόδοξη και Καθολική Εκκλησία τις ασεβείς δοξασίες των ΕΛΛΗΝΩΝ και για τις ανθρώπινες ψυχές και για τον ουρανό και τη γη και για τα άλλα κτίσματα, ΑΝΑΘΕΜΑ! ΑΝΑΘΕΜΑ! ΑΝΑΘΕΜΑ!

2.Σε όσους προτιμούν τη λεγόμενη σοφία των εκτός χριστιανισμού ΕΛΛΗΝΩΝ την ανόητη και ακολουθούν τους δασκάλους τους και δέχονται ότι υπάρχει μετεμψύχωση ή ότι οι ανθρώπινες ψυχές χάνονται όπως τα άλογα ζώα και ξεπέφτουν στην ανυπαρξία και εξαιτίας αυτών των ιδεών τους αθετούν την ανάσταση, την κρίση [κατά τη δευτέρα παρουσία] και την τελική ανταπόδοση σύμφωνα με όσα έπραξε στη ζωή του ο καθένας, ΑΝΑΘΕΜΑ! ΑΝΑΘΕΜΑ! ΑΝΑΘΕΜΑ!

3 .Σε όσους λένε ότι είναι καλύτεροι κατά πολύ οι σοφοί των ΕΛΛΗΝΩΝ και οι πρωτοστάτες στις αιρέσεις, στους οποίους οι επτά άγιες και Καθολικές Σύνοδοι και όλοι οι Πατέρες που έλαμψαν μέσα στην Ορθοδοξία τους επέβαλαν ανάθεμα, ως ξένους στην Καθολική Εκκλησία, καθώς πλεόνασαν τα ψεύτικα και βρόμικα λόγια τους και εδώ και στη μέλλουσα κρίση, και σε κείνους που είναι ευσεβείς και ορθόδοξοι αλλά αμάρτησαν από ανθρώπινο πάθος ή από άγνοια, ΑΝΑΘΕΜΑ!

4.Σε όσους αποδέχονται τις διδασκαλίες των Ελλήνων και δεν τις σπουδάζουν μόνο για μόρφωση, αλλά ακολουθούν και τις ιδέες τους τις μάταιες και τις πιστεύουν ως αληθινές, και μάλιστα ωσάν αυτές να περιέχουν τη βεβαιότητα, και επιμένουν να παρασύρουν σ’ αυτές άλλοτε κρυφά και άλλοτε φανερά και να τις διδάσκουν χωρίς κανέναν ενδοιασμό, ΑΝΑΘΕΜΑ!

5.Σε όσους με δική τους πρωτοβουλία, μαζί με τα άλλα μυθικά πλάσματα, διαστρεβλώνουν τα της δημιουργίας του ανθρώπου και δέχονται ως αληθινές τις ΠΛΑΤΩΝΙΚΕΣ ιδέες και ισχυρίζονται ότι οι ίδιοι από μόνοι τους διαμορφώνουν άποψη και προφανώς αμφισβητούν την απόλυτη εξουσία του Δημιουργού, ο οποίος από την ανυπαρξία έφερε στην ύπαρξη τα πάντα και ως Ποιητής έθεσε σε όλα αρχή και τέλος με τη δύναμη του εξουσιαστή και δεσπότη, ΑΝΑΘΕΜΑ!

6.Σε όσους δέχονται και διαδίδουν τις μάταιες αντιλήψεις των ΕΛΛΗΝΩΝ, και ότι οι ψυχές προϋπήρχαν και ότι δεν προήλθαν ούτε προέκυψαν από την ανυπαρξία τα πάντα και ότι ήρθε το τέλος της κολάσεως από τη στιγμή που δημιουργήθηκε και η κτίση και το ανθρώπινο είδος, και διαδίδουν με τέτοια λόγια ότι η Βασιλεία των Ουρανών έχει τελείως καταργηθεί και εκλείψει, την οποία και ο ίδιος ο Χριστός και Θεός μας δίδαξε ως αιώνια και ακατάλυτη, παρέδωσε και εμείς από την Παλαιά και Καινή Διαθήκη παραλάβαμε ότι και η Κόλαση είναι ατέλειωτη και η Βασιλεία παντοτινή, καταστρέφουν με τέτοια λόγια και τους εαυτούς τους και προξενούν σε άλλους αιώνια καταδίκη, ΑΝΑΘΕΜΑ! ΑΝΑΘΕΜΑ! ΑΝΑΘΕΜΑ!

7.Σε όσους ακόμη φρονούν και λένε ότι κάθε φυσική δύναμη και ενέργεια της τρισυπόστατης Θεότητας είναι εκ των υστέρων δημιουργημένη, αναγκάζονται ως εκ τούτου να δεχτούν ότι θεία ουσία είναι χωρίς άλλο εκ των υστέρων δημιουργημένη· γιατί αν εκ των υστέρων δημιουργημένη ενέργεια κατά τους Αγίους, θα φανερώσει ότι είναι εκ των υστέρων δημιουργημένη και η φύση. Αυτή όμως είναι άκτιστη, θα τη χαρακτηρίσει κανείς άκτιστη ουσία και εξ αυτού του λόγου και όσοι ζουν με την καθαρή και αμόλυντη χριστιανική πίστη κινδυνεύουν να περιπέσουν σε πλήρη αθεΐα και να δεχτούν την ελληνική μυθολογία και τη λατρεία των δημιουργημάτων.
Σε όσους άρα δεν ομολογούν, σύμφωνα με τις θεόπνευστες θεολογικές ερμηνείες των Αγίων και το ευσεβές φρόνημα της Εκκλησίας, ότι είναι άκτιστη κάθε φυσική δύναμη και ενέργεια της τρισυπόστατης Θεότητας, ΑΝΑΘΕΜΑ! ΑΝΑΘΕΜΑ! ΑΝΑΘΕΜΑ!

Την Κυριακή της Ορθοδοξίας γιορτάζει σήμερα η Εκκλησία, προς ανάμνηση της αναστήλωσης των εικόνων από την αυτοκράτειρα Θεοδώρα το 842 μ.Χ. που σηματοδότησε το τέλος της Εικονομαχίας (726-843), της πολιτικοθρησκευτικής διαμάχης που συντάραξε τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και απείλησε τη συνοχή της.Η Κυριακή της Ορθοδοξίας εορτάζεται την πρώτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής (Α’ Νηστειών). Ιδιαίτερη θριαμβική γιορτή, η Κυριακή της Ορθοδοξίας τιμά την επιστροφή των εικόνων στη Βασιλεύουσα, παύοντας τις διαμάχες που είχαν δημιουργηθεί την περίοδο της Εικονομαχίας. Κατά τη σημερινή λειτουργία, 42 ημέρες πριν το Πάσχα, αναγιγνώσκεται με ιδιαίτερη έμφαση περικοπή εκ της προς Εβραίους επιστολής (ια’:24-26, και 32-40), όπου εκτίθενται οι αγώνες των αγίων ανδρών της Παλαιάς Διαθήκης υπέρ της πίστεως, καθώς επίσης και περικοπή από το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο (α’ 40 κ.έ.), όπου ιστορείται η κλήση του Φιλίππου και Ναθαναήλ που ομολόγησαν τον Ιησού Χριστό ως υιόν του Θεού «Ῥαββί, σὺ εἶ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, σὺ εἶ ὁ Βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ».Ιδιαίτερα στην Ελλάδα, από Βασιλείας του Γεωργίου του Α’, καθιερώθηκε την Κυριακή της Ορθοδοξίας να προσέρχεται ο Βασιλεύς στη Μητρόπολη Αθηνών και να απαγγέλλει παρά τω Δεσποτικώ το Σύμβολο της Πίστεως. Το αυτοκρατορικό αυτό έθιμο, έφθασε μέχρι των ημερών μας επί Βασιλέως Κωνσταντίνου Β’, το οποίο μετά την μεταπολίτευση συνεχίζεται από τον εκάστοτε πρόεδρο της δημοκρατίας.

Ελευθερια του λογου . H εκτελεση του Τομας Αικενχεντ

Cognosco Team Στυλιανός Καβάζης 

· 

Ένα κρύο βράδυ στο Εδιμβούργο της Σκωτίας το 1696, ο εικοσάχρονος Τόμας Άικενχεντ περπατούσε ανέμελος με άλλους τρεις φοιτητές ιατρικής στο Πανεπιστημιο του Εδιμβουργου , όταν είπε σε κατάσταση ευθυμίας ότι εκείνη τη στιγμή θα προτιμούσε να είναι στην Κόλαση, όπου τουλάχιστον θα ήταν ζεστός.

Λίγους μήνες αργότερα θα ήταν σε δίκη, με τη ζωή του να τίθεται σε αδιαμφισβήτητο κίνδυνο.

Εκείνη την εποχή η βλασφημία ήταν έγκλημα στη Σκοτια .

Σύμφωνα με την διάταξη «Πράξης κατά της βλασφημίας» του 1661 (καταργηθηκε διακοσια χρονια μετα), του Σκοτσεζικου κοινοβουλιου (η ενταξη της Σκοτιας στο Ηνωμενο Βασιλειο εγινε το 1707), κάθε άτομο που «θα αρνηθεί, αμφισβητήσει ή διαφωνήσει, επιχειρηματολογήσει ή συλλογιστεί, ενάντια στην ύπαρξη του Θεού, ή σε οποιοδήποτε από τα πρόσωπα της Αγίας τριάδας, ή η εξουσίας των Αγίων Γραφών της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης ή της πρόνοιας του Θεού στη διακυβέρνηση του κόσμου» θα υπόκειτο σε φυλάκιση για τα δύο πρώτα αδικήματα και σε θάνατο για το τρίτο.

Ο Αικενχεντ κατηγορήθηκε για βλασφημία κατά παράβαση του Νόμου και οδηγήθηκε σε δίκη στο Εδιμβούργο τον Δεκέμβριο του 1696. Πέντε από τους υποτιθέμενους φίλους του κατέθεσαν εναντίον του, αναφέροντας όχι μόνο το αστείο του για την Κόλαση, αλλά επίσης ότι είχε ισχυριστεί ότι η Βίβλος αποτελείται από μύθους και η θεολογία ήταν μια ανοησία και μισή ενώ χλεύαζε τα περί Αγίας τριάδας και της Αναστάσεως και το τελικό «καρφί» ήταν ότι είχε πει ότι προτιμούσε τον Μωάμεθ από τον Χριστό. Όταν άκουσε τα στοιχεία, το δικαστήριο έκρινε τον Άικενχεντ ένοχο για βλασφημία(και για τις τρεις παραμέτρους) και τον καταδίκασε άμεσα σε θάνατο.

Ο Άικενχεντ, ο οποίος εκπροσωπούσε τον εαυτό του(ήταν τόσο ντροπιαστική η πράξη του που κανείς δεν αναλάμβανε να τον υπερασπιστεί), κατέθεσε προσφυγή στο Συμβούλιο της Σκωτίας, ζητώντας συγγνώμη για την ασέβειά του, δηλώνοντας τη μετάνοιά του, σημειώνοντας ότι ήταν άνθρωπος «ηθικών αρχών» και επισημαίνοντας ότι ήταν το πρώτο του παράπτωμα. Χωρίς να πειστεί ότι η μετάνοιά του ήταν ειλικρινής, το συμβούλιο ανακοίνωσε ότι θα άλλαζε την ποινή μόνο κατόπιν αιτήματος της επίσημης Σκωτσέζικης Εκκλησίας.

Αντί να ζητήσει επιείκεια, η Εκκλησία της Σκωτίας απαίτησε να προχωρήσει η εκτέλεση, προκειμένου να «περιορίσει την αφθονία της ασέβειας και της βωμολοχίας σε αυτή τη χώρα».

Αφού αναγκάστηκε να περπατήσει τα δύο μίλια από το κελί του μέχρι την αγχόνη, ο Τόμας Άικενχεντ κρεμάστηκε στις 8 Ιανουαρίου 1697, πριν τριακόσια είκοσι έξι χρόνια. Ήταν το τελευταίο άτομο που εκτελέστηκε για βλασφημία στη Μεγάλη Βρετανία.

Υ.Γ Φανταστείτε να ζούσε τότε ο Πάριος και να τραγουδούσε μου έχεις κάνει την ζωή μου κόλαση..

Thomas Babington Macaulay said of Aikenhead’s death that «the preachers who were the poor boy’s murderers crowded round him at the gallows, and… insulted heaven with prayers more blasphemous than anything he had uttered.»

News 24/7   Δέχτηκε απειλές για τη ζωή του, μετά από αστείο για την Κύπρο.

Ο Πάρις Ρούπος έγινε στόχος επιθέσεων μίσους, μετά από απόσπασμα της παράστασής του «Δουλίτσα να υπάρχει», που δημοσίευσε στο TikTok. Συγκεκριμένα στο εν λόγω video ο stand up κωμικός σατίριζε τη θλιβερή πραγματικότητα της διχοτομημένης Κύπρου, λέγοντας: «Μου δείχνει ένας φίλος έναν τύπο και μου λέει «αυτός ο τύπος έχει την μισή Κύπρο». Τι εννοείς, του λέω; Όλοι οι Κύπριοι έχουν τη μισή Κύπρο». Το απόσπασμα μοιράστηκε σε αρκετές σελίδες και γκρουπ με αποτέλεσμα, λίγες ημέρες αργότερα, ο Πάρις Ρούπος να δεχτεί μια «ανήλεη επίθεση με στοχοποίηση, ακραίες ύβρεις, ψόφους, καρκίνους και κάλεσμα σε cancel» όπως έγραψε χαρακτηριστικά σε ανάρτησή του, μέσω της οποίας και απολογήθηκε, απευθυνόμενος σε όσους/ες Κύπριους/ες ενοχλήθηκαν από το αστείο του.

Η Εργατική ομάδα Stand Up & IMPROV κωμικών, με ανακοίνωσή της εξέφρασε την αλληλεγγύη της, σημειώνοντας πως «Ως κωμικοί κατανοούμε και καλωσορίζουμε την κριτική ως αναπόσπαστο κομμάτι του επαγγέλματός μας και όταν είναι βάσιμη τη λαμβάνουμε υπόψη μας» καταδικάζοντας ωστόσο τις απειλές κατά της ζωής του Πάρι Ρούπου ως «έκνομες» και «κατάφωρη παραβίαση της καλλιτεχνικής του ελευθερίας».

Με αφορμή αυτή την αήθη επίθεση, να αναφέρουμε το εξής, αν και θα έπρεπε να είναι αυτονόητο: ο καθένας/η καθεμία μπορεί να διαφωνεί ή/και να βρίσκει κακόγουστα τα αστεία ενός stand up comedian (εν προκειμένω). Γι’ αυτό και, άλλωστε, έχει την επιλογή να μην πάει να παρακολουθήσει την παράστασή του κι αυτό είναι αναφαίρετο δικαίωμά του/της. Αυτό που δεν είναι δικαίωμα – το αντίθετο, μάλιστα – είναι η εκτόξευση απειλών ακόμα και για την ίδια τη ζωή του καλλιτέχνη. Γιατί αυτό είναι πρακτική που παραπέμπει σε άλλες εποχές. Τις οποίες και έχουμε αφήσει πίσω μας προ πολλού.

#NEWS247 #Ρουπος #Standup

Κανενα σχολιο

Σε άλλα νέα ουρές πιστών προσκυνούν… την παντόφλα του Αγίου Σπυρίδωνα – «Ανάσταση» στο Twitter

Δεν ειμαστε ολοι ιδιοι (ευτυχως!)

Η πιστη η θρησκεια δεν ειναι ταυτοσημα με τον φανατισμο και τον σκοταδισμο.Παντα με ευρισκε αντιθετο αυτη η απολυτη αποψη που γενικευει και ισοπεδωνει τα παντα. Σαν αθεος σεβομαι τους ανθρωπους που πιστευουν γιατι απο την πλευρα του πατερα μου οι προγονοι μου ηταν πιστοι Χριστιανοι και μεγαλωσα σε ενα αντιστοιχο περιβαλλον  . Στα πιστευω στις αποψεις στην φιλοσοφια του καθε ανθρωπου δεν μπορει και δεν πρεπει ποτε να μπει ελεγχος . Ποιος ειμαι εγω να πω στον αλλο μην πιστευεις; Μην βρισκεις απαντηση στο σκοταδι της υπαρξης σε αυτο το δρομο; Οπως μου ειχε πει καποτε η πολυγαπημενη μου γιαγια Αλεξαντρα με την οποια εζησα μεγαλα διαστηματα της παιδικης μου ζωης η πιστη στον θεο της εδινε δυναμη να ξεπερνα τις δυσκολιες της ζωης (και το φοβο του θανατου οταν μεγαλωσε θα συμπληρωνα).

Σεβασμος στα πιστευω του αλλου λοιπον. Οσο και αν μας παραξενευουν καποτε .Η διαφωνια μου με την δομη της καθε «εκκλησιας» καθε ειδους ( αλλα και τα πολιτικα δογματα καθε ειδους που λειτουργουν σαν θρησκειες) ειναι  οταν γινεται μερος της κοσμικης πολιτικης οικονομικης εξουσιας οταν παρεμβαινει με ενοχες στην συνειδηση των ανθρωπων οταν στερει την απολαυση τον ερωτα την χαρα την αλληλεγγυη την δικαιοσυνη μεσα στην κοινωνια για να διαφυλαξει προνομια και συμφεροντα. Και οταν κλεινεται σαν δογμα πεισματικα μεσα στο καβουκι του ανορθολογισμου της συντηρησης της αρνησης της επιστημης.

Οταν ενας ιος αποδεδεγμενα μεταδιδεται με το σαλιο και καποιοι ισχυριζονται πως δεν μεταδιδεται με το κουταλακι που μοιραζονται εκατονταδες ηλικιωμενοι.

Οταν καποιοι ισχυριζονται πως μεσα στις εκκλησιες δεν ισχυουν τα  δεδομενα που ισχυουν σε αλλους χωρους συγκεντρωσης .Εκει διαφωνω. Και δυστυχως οι ιερωμενοι που εφυγαν απο την πανδημια εδειξαν πως ολη αυτη η ιστορια εγινε χωρις λογο. Θα μπορουσε να βρεθει λυση. Οπως τωρα με τις μασκες. Μπορουν οι πιστοι να πανε στην εκκλησια τηρωντας τα μετρα ασφαλειας.Η σε αλλη περιπτωση οι διαδηλωτες να διεκδικουν τα αιτηματα τους τηρωντας τα μετρα ασφαλειας. Αυτο που γινεται στις μερες μας με προσχημα την πανδημια να μπαινει βιαια το κρατος με τον χωροφυλακα στα δικαιωματα μας να μας στερει τον χωρο ελευθεριας και εκφρασης με βρισκει σε καθε περιπτωση αντιθετο. Πολυ περισσοτερο που ειναι τελειως αντιφατικο και αλληλοανερουμενο.

Στην φωτογραφια ο ναος του Αγιου Αντρεα στην πολη που ζω πριν και μετα την πανδημια .

Ξερω πως μεσα στην φιλοσοφια των θρησκειων ο χρονος, η κοινοτητα των ανθρωπων, η δυναμη του υπερφυσικου, κατεχουν διαφορετικη θεση απο τις συνειδησεις των μη θρησκων.Το σεβομαι. Αλλα και αυτοι πρεπει να σεβαστουν ολους εμας τους αλλους που δεν μοιραζομαστε τις ιδιες αποψεις. Γιατι τελικα ολοι μας στο ιδιο κρεβατι νοσοκομειου θα καταληξουμε Πιστοι (Χριστιανοι καθε δογματος, Μουσουλμανοι, Εβραιοι , Βουδιστες , Σιχ , Ινδουιστες) και απιστοι. Τα ιδια φαρμακα θα παρουμε ο ιδιος γιατρος θα μας σωσει (ξερω θα μου πουν με την βοηθεια του θεου ας το δεχθω)η ιδια νοσοκομα θα κινδυνεψει φροντιζοντας μας.

Ο ιερεας στην Καλαματα ειναι για μενα μια «αλλη» εκκλησια αυτη που θα ηθελα να υπαρχει διπλα μας στο μελλον. Δεν ειναι μονος του υπαρχουν και παντα υπηρχαν πολλοι ιερεις σαν κι αυτον. Η αναρτηση αυτη ειναι με σεβασμο σε ολους αυτους τους ανθρωπους.

Καλαματα

«Αντιρρησίες θα γίνετε στα σπίτια σας, όχι εδώ» το μήνυμα Ιερέα στο Ναό Αγίου Νικολάου Φλαρίου της Καλαμάτας, όπου οι πιστοί αρνήθηκαν να φορέσουν μάσκα κατά τη διάρκεια της Χριστουγεννιάτικης λειτουργίας εν μέσω πανδημίας.

Ο Ιερέας όταν διαπίστωσε πως μερικοί από τους παρευρισκόμενους δε φορούσαν μάσκα, διέκοψε την λειτουργία ζητώντας το αυτονόητο από όσους δεν φορούσαν μάσκα, να βγουν έξω από την εκκλησία. «Δεν θα ανοίξουμε διάλογο. Όσοι δεν φοράτε μάσκα θα βγείτε έξω, σεβόμενοι και τους συνανθρώπους σας και τη νομοθεσία», σημείωσε χαρακτηριστικά ζητώντας από τους πιστούς είτε να φορέσουν μάσκα είτε να αποχωρήσουν σεβόμενοι τα ισχύοντα μέτρα υγειονομικής ασφάλειας.

Όπως διευκρίνισε, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, τόσο ο ίδιος όσο και οι ψάλτες δε γίνεται να φορούν μάσκα, ώστε να μπορούν να ψάλλουν.

Aφορισμος χωρις copyright

Ξεκινάω με ένα μεγάλο κείμενο Διαβάστε το.Δεν είναι ποτέ ίδιοι όλοι οσοι πιστεύουν σε κάποια θεωρία.

Τα σημερινα παντως μου θυμισαν για αλλη μια φορα τον δικο μας αντικομμουνιστη Παντελεημονα Φωστινη και την προσπαθεια με δικια του κινητοποιηση (που τελικα δεν απεδωσε). να αφοριστει ο Καζαντζακης .

Βλεπετε ο Καζαντζακης τοτε υπερασπιζε την ΕΣΣΔ εναντιον της οποιας ειχε εκστρατευσει στο παρελθον και ο Ελληνικος στρατος επι Βενιζελου/Ρεπουλη με ιδεολογικο καθοδηγητη των στρατευμενων τον Π Φωστινη.

Στα μέσα του 1954 μία νέα αφορμή βρίσκεται από πλευράς Εκκλησίας. Ο Μητροπολίτης Χίου, Παντελεήμων Φωστίνης, υποβάλλει έκθεση στην Ιερά Σύνοδο για το βιβλίο «Καπετάν Μιχάλης» το οποίο θεωρεί «αντεθνικόν και υβριστικόν» για την Εκκλησία και ζητά να αφορισθεί ο Καζαντζάκης. Η επιστολή μάλιστα προς το Ιερατείο ανέφερε ότι το βιβλίο αυτό εξευτελίζει τον αγώνα των Κρητών(!) γιατί περιγράφει τον καπετάν Μιχάλη ως μέθυσο και τον Πολυξίγκη ως ερωτύλο. Και προσβάλει και την Εκκλησία γιατί στο κεφάλαιο με την κατήχηση της Εμινέ, εκείνη λέει ότι ο Θεός είναι γέρος κοτσονάτος και ο Χριστός ο γλυκός, ντεληκανής γιος του. Η Εμινέ βέβαια με έναν χαριτωμένα αφελή τρόπο μεταφέρει τις περισσότερες απορίες του κοινού νου για την ευρέως γνωστή ιστορία του Χριστού. Και αυτό σαφώς ήταν ενοχλητικό. Η Ιερά Σύνοδος πείθεται εύκολα και ο αφορισμός ετοιμάζεται. Το αίτημα μεταφέρεται και στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Τον ίδιο χρόνο ο Αρχιεπίσκοπος Βορείου και Νοτίου Αμερικής αποδοκιμάζει με αηδία τις «βλαστήμιες» του μαέστρου της λογοτεχνίας κατά του θεανθρώπου και ζητά να μην επιτραπεί η μετάφραση των βιβλίων του στα ελληνικά, κάνοντας μάλιστα και μια χοντρή γκάφα, αποκαλώντας το βιβλίο, «Ο Καπετάν Μιχάλης Μαυρίδης»! Μαυρίδης ήταν ο εκδότης (εκείνη την εποχή) του βιβλίου του Καζαντζάκη και το όνομά του αναγραφόταν κάτω χαμηλά στο εξώφυλλο αλλά οι παπάδες το εξέλαβαν ως μέρος του τίτλου και τον καταδίκασαν και αυτόν!

Στις 17 Φεβρουαρίου όπως αναφέρει το «Βήμα», η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος «απέστειλε χθες έγγραφον προς το υπουργείον Δικαιοσύνης δια του οποίου ζητεί όπως δυνάμει του άρθρου 14 του Συντάγματος και του Καταστατικού Χάρτου της Εκκλησίας απαγορευθεί η κυκλοφορία των βιβλίων του Ν. Καζαντζάκη». Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα της εφημερίδας «Εθνικός Κήρυξ» (27 Φεβρουαρίου), «Εις την Εισαγγελίαν Αθηνών διαβιβάζεται αρμοδίως το έγγραφον της Ιεράς Συνόδου, δια της οποίας ζητείται όπως απαγορευθή η κυκλοφορία των έργων του Ν. Kαζαντζάκη “Ο Kαπετάν Μιχάλης”, “Ο τελευταίος Πειρασμός” και “Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται”, καθόσον ταύτα είναι αντιχριστιανικού περιεχομένου και η ελευθέρα κυκλοφορία των είναι επιζημία εις το αναγνωστικόν κοινόν της χώρας.

Ειδικώς δια το έργον “Ο Kαπετάν Μιχάλης”, αναφέρεται εις το έγγραφον της Ιεράς Συνόδου, ότι δι΄ αυτού διασύρεται η Εκκλησία και διαπομπεύονται οι ιεροί αυτής θεσμοί και το τριαδικόν του Θεού ασεβέστατα καθυβρίζεται.

Εις το γραφέν εις την Γερμανικήν έργον “Ο Tελευταίος Πειρασμός”, του οποίου κατά τας πληροφορίας της Ιεράς Συνόδου, επίκειται η μετάφρασις εις την Ελληνικήν, περιέχονται πάλιν ανήκουστοι ύβρεις κατά του Θεανδρικού προσώπου του Ιησού Χριστού επιδιώκεται να καταρριφθή η θεότης αυτού και η χριστιανική ηθική, και διαστρεβλούται η Ευαγγελική αλήθεια δια φαντασιοκοπίας, δι΄ αχαλινώτου δε αυθαιρεσίας παραποιείται η σωτήριος διδαχή του Ευαγγελίου.

Εις το μυθιστόρημα τούτο -προστίθεται- το οποίον είναι συντεταγμένον υπό τας εμπνεύσεις της θεωρίας του Φρόϋντ και του ιστορικού υλισμού διαστρέφεται και κακοποιείται η Ευαγγελική διάγνωσις και δη η Θεανδρική μορφή του Kυρίου Ημών Ιησού Χριστού κατά τρόπον προφανώς βάναυσον, χυδαίον και βλάσφημον.

Εις το κυκλοφορήσαν ελληνιστί έργον υπό τον παραδοξότατον και ασεβή τίτλον “Ο Χριστός ξανασταυρώνεται”, τα αυτά περιέχονται τρωτά σημεία, ήτοι διάθεσις ασεβούς χρησιμοποιήσεως των ιστορικών αληθειών του Ευαγγελίου και περιυβρίσεως των ποιμένων της Εκκλησίας και διδασκαλία σοσιαλιστικών ή κομμουνιστικών θεωριών.

Επειδή παρά τα ληφθέντα πνευματικά μέτρα της εκκλησίας ο συγγραφεύς εξακολουθεί να προσθέτη εις τα ικδοθέντα έργα και έτερα τοιαύτα του αυτού ασεβεστάτου και αντεθνικού περιεχομένου, η Ιερά “ύνοδος παρακαλεί όπως ληφθούν τα δέοντα μέτρα προς παύσιν της κυκλοφορίας των.

Ειδικώς δια τον “Tελευταίον Πειρασμόν” ζητείται όχι μόνον να απαγορευθή η κυκλοφορία του, αλλά και να προληφθή η εις την Ελληνικήν γλώσσαν μετάφρασίς του πάση θυσία.

Επί του θέματος τούτου, πληροφορούμεθα, είχον συνεργασίαν ο υπουργός της Δικαιοσύνης κ. Θεοφανόπουλος μετά του υφυπουργού Εσωτερικών κ. Kαλαντζή. Ουδέν όμως ανεκοινώθη επί της συνεργασίας ταύτης».

Έχει όμως ιδιαίτερη σημασία η απόφασις της Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος να παραπέμψει «τον φάκελον της όλης υποθέσεως εις το Οικουμενικόν Πατριαρχείον» διότι «ο Καζαντζάκης κατάγεται εκ Κρήτης και η Εκκλησία τής γενέτειράς του υπάγεται στο κλίμα τού Οικουμενικού Πατριαρχείου, αλλά και διότι διαμένει στη Μητρόπολη Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας η οποία επίσης υπάγεται στη δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου». Κατ’ ουσίαν, η Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος δεν είναι ομονοούσα, γι’ αυτό παραπέμπει το θέμα στο Πατριαρχείο. Όπως προαναφέρθηκε όμως, ουδέποτε πάρθηκε κάποια απόφαση απ’ το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Συνεπώς είναι σαφέστατο ότι ο Καζαντζάκης δεν αφορίστηκε ποτέ από Εκκλησία.

 

Κι όμως ο Μητσοτάκης «έσωσε» τον Καζαντζάκη από τον αφορισμό

Κι όμως ο Μητσοτάκης «έσωσε» τον Καζαντζάκη από τον αφορισμό  17/05/2020

Αποτελεί ένα είδος αστικού μύθου ότι η ελληνική εκκλησία αφόρισε τον μεγάλο συγγραφέα Νίκο Καζαντζάκη για τον τρόπο με τον οποίο παρουσίασε του τη ζωή του Ιησού στο έργο.

Στην πραγματικότητα όμως αυτό δεν συνέβη. Όπως διαβάζουμε στη Μηχανή του Χρόνου «το αίτημα της εκκλησίας για αφορισμό του Καζαντζάκη προκάλεσε αντιδράσεις στον πολιτικό αλλά και συγγραφικό κόσμο. Ο νεαρός τότε βουλευτής Κωνσταντίνος Μητσοτάκης επέκρινε την «επιχειρούμενη δίωξη του πνεύματος». Ο δήμος Αθηναίων ζήτησε την αποτροπή οποιασδήποτε δίωξης των έργων του συγγραφέα ενώ οι δημοτικοί σύμβουλοι Θεσσαλονίκης χαρακτήρισαν την απαγόρευση «πλήγμα για τον πολιτισμό».«Το ζήτημα του αφορισμού του Καζαντζάκη έφτασε στην Ιερά Σύνοδο, όπου αποφασίστηκε από την πλειοψηφία ότι η εκκλησία δε θα έπρεπε να παρέμβει επίσημα και ότι το θέμα θα εξετάζονταν από το Μητροπολίτη Κασσανδρείας Καλλίνικο και από δύο καθηγητές της θεολογικής σχολής.

Ο Μητροπολίτης, φοβούμενος τις αντιδράσεις, αποφάσισε ότι δεν ήταν σωστό να κατηγορηθεί ο συγγραφέας σαν άπιστος, αλλά ότι καλό θα ήταν να μην κυκλοφορήσει το βιβλίο του «ο Τελευταίος Πειρασμός» γιατί μπορεί οι αναγνώστες να μην καταλάβαιναν τους συμβολισμούς του και να το παρεξηγήσουν».

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης η πληροφορία, που παρουσιάζει η Μηχανή του Χρόνου, πως «πολλοί υποστήριξαν ότι ο συγγραφέας δεν πολεμήθηκε για το περιεχόμενο των βιβλίων του, αλλά για τα φιλοκομμουνιστικά του φρονήματα. Ο Καζαντζάκης κατά τη δεκαετία του ’20 είχε κάνει πολλά ταξίδια στη Σοβιετική Ένωση και παρουσίαζε με θετικό τρόπο τις κομμουνιστικές αλλαγές. Έτσι αρκετοί θεώρησαν πως αυτός ήταν ο πραγματικός λόγος της επίθεσης, και η προσβολή των θρησκευτικών ηθών, ήταν πρόσχημα».

Η παρέμβαση του πατριάρχη της οικογένειας Μητσοτάκη λοιπόν μπορεί να μην ήταν ο καθοριστικός παράγοντας στην αποτροπή του αφορισμού του Νίκου Καζαντζάκη. Τουλάχιστον όμως προσπάθησε.Λέτε για αυτό να την είχαν «φυλαγμένη» στο γιο του;

Οι αφορισμοι δεν ειναι ξενοι στην Ελληνικη πραγματικοτητα Μαλιστα στην διαρκεια της Ελληνικης επαναστασης κατα της Οθωμανικης αυτοκρατοριας ηταν συχνοι κατα των εξεγερθεντων .Μπουμπουλινα Κολοκοτρωνης Υψηλαντης ολοι περασαν απο το ταμειο. Οχι πως Κουλης και Κεραμεως μπορουν να συγκριθουν μαζι τους.

 Γρηγοριος Ε Εκείνους δε τους ασεβείς πρωταιτίους και απονενοημένους φυγάδας και αποστάτας ολεθρίους να τους μισήτε και να τους αποστρέφεσθε και διανοία και λόγω, καθότι και η εκκλησία και το γένος τους έχει μεμισημένους, και επισωρέυει κατ’ αυτών τας παλαμναιοτάτας και φρικωδεστάτας αράς’ ως μέλη σεσηπότα, τους έχει αποκεκομμένους της καθαράς και υγιαινούσης χριστιανικής ολομελείας’ ως παραβάται δε των θείων νόμων και κανονικών διατάξεων, ως καταφρονηταί του ιερού χρήματος της προς τους ευεργέτας ευγνωμοσύνης και ευχαριστίας, ως εναντίοι ηθικών και πολιτικών όρων, ως την απώλειαν των αθώων και ανευθύνων ομογενών μας ασυνειδήτως τεκταινόμενοι, αφωρισμένοι υπάρχειεν και κατηραμένοι και ασυγχώρητοι, και μετά θάνατον άλυτοι, και τω αιωνίω υπόδικοι αναθέματι, και αυτοί, και όσοι τοις ίχνεσιν αυτών κατηκολούθησαν του λοιπού, αν μη θελήσωσιν εννοήσαι την αρπαγήν και απάτην, και επιστραφήναί τε και βαδίσαι την ευθείαν της σωτηρίας οδόν, αν δεν αναλάβωσιν, ό εστι, τον εντελή χαρακτήρα του ρεαγιαδικού αυτών επαγγέλματος.

•  Ιερα Συνοδος

Η Εκκλησία αδειάζει τον Αμβρόσιο: Μόνο η Σύνοδος αφορίζει

Ανακοίνωση με την οποία αδειάζει τον Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιο, ο οποίος το πρωί κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας προχώρησε σε μία πρωτοφανή όσο και άκυρη ενέργεια ανάγνωσης «αφορισμού» εναντίον του πρωθυπουργού, της Υπουργού Παιδείας και του Υφ. Προστασίας του Πολίτη, εξέδωσε η Ιερά Σύνοδος.

Σε αυτή αναφέρεται: «Κατόπιν σχετικών ερωτημάτων δημοσιογράφων ανακοινώνεται ότι μόνο η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας (Ι.Σ.Ι.) της Εκκλησίας της Ελλάδος, δηλαδή η Ολομέλεια των Μητροπολιτών Της, έχει την αρμοδιότητα επιβολής του αφορισμού σε βάρος μέλους της ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος.

Κατά το άρθρο 4 περίπτωση θ’ του Καταστατικού Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος (νόμος 590/1977, ΦΕΚ Α’ 146/31.5.1977) : «Η Ι.Σ.Ι. της Εκκλησίας της Ελλάδος αποφαίνεται επί παντός ζητήματος αφορώντος εις την Εκκλησίαν. Ειδικώτερον αύτη: … θ) Αποφασίζει διά την επιβολήν ποινής αφορισμού κατά τα υπό των Ιερών Κανόνων οριζόμενα».

Κάθε απόφαση καταγνώσεως του αφορισμού εναντίον μέλους της ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία δεν εκδόθηκε από την Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας Της, είναι ανυπόστατη και ανίσχυρη».

Ο Αμβρόσιος -που είχε προ ημερών απειλήσει με «αφορισμό» την υπουργό Παιδείας Νίκη Κεραμέως με αφορμή τα μέτρα της Πολιτείας που αφορούν στην αποτροπή εξάπλωσης του ιού και μέσω των εκκλησιών-  προχώρησε μετά το πέρας της σημερινής Λειτουργίας στον Ι. Ν. Φανερωμένης στο Αίγιο σε… ανάγνωση αφορισμού εναντίον τόσο της υπουργού αλλά και των Κυρ. Μητσοτάκη και του Ν. Χαρδαλιά.

https://www.in.gr/2020/05/17/greece/aforise-mitsotaki-kerameos-kai-xardalia-o-amvrosios/amp/?fbclid=IwAR1p6JZ6aFABWhlXaRxYVN-bNT-KbZRoG6hA3YljAUAye7KdKn5RlNW6xeg

17 Μαΐου 2020, 12:30

Πράξη έκανε την απειλή του περί αφορισμού της Νίκης Κεραμέως, ο πρώην Μητροπολίτης Αμβρόσιος, με αφορμή δηλώσεις της υπουργού Παιδείας που τον εξόργισαν.

Συγκεκριμένα, ο Μητροπολίτης πρ. Καλαβρύτων κι Αιγιαλείας είχε προειδοποιήσει εδώ και ημέρες ότι αν μέχρι και χθες δεν ανακαλούσε η κ. Κεραμέως, ότι από το σάλιο μεταδίδεται ο κοροναϊός, άρα -κατ’ εκτίμηση του Αμβροσίου εννοούσε η υπουργός την Θεία Κοινωνία- θα την αφόριζε.

Σύμφωνα, λοιπόν με το dete.gr σήμερα στον Ι. Ν. της Φανερωμένης στο Αίγιο… διάβασε Αφορισμό!

Όχι μόνο για την υπουργό. Αλλά αφόρισε και τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, όπως και τον υφυπουργό Πολιτικής Προστασίας Νίκο Χαρδαλιά!

Οι απειλές και η Θεία Κοινωνία

Υπενθυμίζεται ότι προ ημερών με ανάρτηση του στο προσωπικό του ιστολόγιο, ο κ. Αμβρόσιος αποκάλυψε ότι είχε στείλει προσωπική επιστολή προς την κ. Κεραμέως την 1η Μαΐου, καλώντας την να ανακαλέσει για όσα είχε πει σε τηλεοπτική εκπομπή αναφορικά με τη Θεία Κοινωνία και ότι ο κοροναϊός μεταδίδεται και με το σάλιο

Μάλιστα, ο Αμβρόσιος κάλεσε την υπουργό Παιδείας να ανακαλέσει μέχρι το Σάββατο 16 Μαΐου, διαφορετικά θα την αφορίσει.

Δείτε ολόκληρη την επιστολή:

Ἀγαπητή μοι Κυρία Ὑπουργέ,

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Τήν 1ην Μαΐου τρ. ἔ. Σᾶς ἀπηύθυνα μίαν ΑΥΣΤΗΡΩΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗΝ, διά τῆς ὁποίας Σᾶς παρεκάλουν, ἵνα ἐντός δοθείσης προθεσμίας ἀνακαλέ-σητε τήν ἀπό τῆς 30ῆς Ἀπριλίου δημοσίως γενομένην «ἀσεβεστάτην καί ἐκ θεμελίων πεπλανημμένην δήλωσιν Ὑμῶν περί τῆς Θείας Κοινωνίας, ἥτις χθές μόλις μετεδόθη διά τοῦ τηλεοπτικοῦ Σταθμοῦ ΣΚΑΪ πρός τόν Δημοσιο- γράφον κ. Οἰκονόμου», καθώς ἐπί λέξει ἔγραφον πρός Ὑμᾶς. Ὅτι δηλ. ὁ Κορωνοϊός μεταδίδεται καί μέ το σάλιο! Ἐπί λέξει εἴπετε τά ἑξῆς βλάσφημα λόγια: «Οἱ εἰδικοί ἔχουν τοποθετηθῆ γιά τούς τρόπους μεταδόσεως τοῦ ἰού καί αὐτοί περιλαμβάνουν καί τό σάλιο».

Με πολλήν ἐπιμέλειαν Σᾶς ἀνέπτυξα λεπτομερῶς τήν πλάνην, εἰς τήν ὁποίαν ἔχετε περιπέσει, καθώς ἐπίσης καί τήν ζημίαν, τήν ὁποίαν προκαλεῖ εἰς τάς ψυχάς τῶν εὐσεβῶν τῆς Ἐκκλησίας τέκνων ἡ βλάσφημος αὕτη τοποθέτησις Ὑμῶν, τήν ὁποίαν καί δέν ἐδίστασα νά τήν ἀποκαλέσω μέ τόν βαρύτατον χαρακτηρισμόν ὡς «βλακώδη Δήλωσιν»! Ἐπί λέξει Σᾶς ἔγραφα: «Ἐπαναλαμ-βάνω, ὅτι Ὑμεῖς, ἐξεστομίσασα τά ἀνωτέρω πεπλανημ-μένα καί καθ’ ὁλοκληρίαν «βλακώδη» ταῦτα λόγια, δέν ἐπεκαλέσθητε ἔστω καί μίαν γνώμην ἑνός σοβαροῦ «εἰδικοῦ» ἐπιστήμονος, ὥστε νά στηρίξετε τήν, σκοπίμως ἐκφρασθεῖσαν, ἐξ ὁλοκλήρου δέ ἀθεϊστικήν, ἄποψίν Σας».

Τήν μακροσκελῆ ἐκείνην ἀναφοράν μου ἐπεσφράγιζα μέ τά ἑξῆς λόγια:

«Ὅθεν, μετά παρρησίας ἀπευθυ-νόμενος σήμερον πρός Ὑμᾶς, Σᾶς προσκαλῶ καί Σᾶς ἱκετεύω ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΕΣΕΤΕ ΑΜΕΣΩΣ ΚΑΙ ΑΝΕΥ ΤΙΝΟΣ ΑΝΑΒΟΛΗΣ, ΜΑΛΙ-ΣΤΑ ΔΕ ΔΗΜΟΣΙΩΣ, τά βλάσφημα ταῦτα λόγια, ἅτινα ἐξεστομίσατε, ὅτι δηλ. διά τῆς Θείας Μεταλήψεως μεταδίδεται ὁ Κορωνοϊός καί νά ζητήσετε ΔΗΜΟΣΙΩΣ συγγνώμην διά τό ἀχαρακτήριστον τοῦτο ἔγκλημα, ὅπερ ἀπετολμήσατε! …….. Ὅθεν κατόπιν ὅσων ἐν τοῖς ἀνωτέ-ρω ἐξετέθησαν Σᾶς παρέχω προθε-σμίαν ἕως καί τοῦΣαββάτου 16ης Μαΐου τρ. ἔτους, προκειμένου νά προβῆτε εἰς τήν αἰτουμένην ΔΗΛΩ-ΣΙΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ, Σᾶς προειδο-ποιῶ δέ, ὅτι, ἐάν μέχρι τῆς ἡμέρας ταύτης δέν διορθώσετε τό συντελε-σθέν ἔγκλημα κατά τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν Πίστεως, τήν ἑπομένην ἡμέραν θά ἀναγκασθῶ νά Σᾶς ἀποκηρύξω καί νά Σᾶς ἀφορίσω, ἀπαγγέλλων δημοσίως ἐπ΄ Ἐκ-κλησίᾳ τόν Μεγάλον Ἀφορισμόν διά τήν σημειωθεῖσαν προδοσίαν τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως καί τήν εἰσαγωγήν δαιμονικών θεω-ριῶν περί τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας, δηλ. τῆς Θείας Κοινωνίας.

Ἐπειδή, λοιπόν, μέχρι σήμερον οὐδεμίαν ἔλαβον ἐκ μέρους Σας προσωπικήν ἀπάντησιν εἰς τήν ὡς ἄνω μνημονευομένην ἀναφοράν μου πρός Ὑμᾶς, ἀλλ’οὔτε βεβαίως ἀνέγνωσα καί τινα ΔΗΜΟΣΙΩΣ ΓΕΝΟΜΕΝΗΝ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΙΝ τῆς ἀποτολμηθείσης βλασφημίας Σας, ἐπανέρχομαι σήμερον καί Σᾶς ὑπενθυμίζω τό χρέος Σας. Παρακαλῶ, σπεύσατε, διότι ἡ παρασχεθεῖσα πρός Ὑμᾶς προθεσμία ἐκπνέει «ὅσον οὔπω»!

Διά τῆς ἐνεργείας μου ταύτης θά ἐπιχειρήσω νά ἀποδείξω ἐπί πλέον εἰς τόν Ἐξοχώτατον Πρωθυπουργόν τῆς Χώρας κ. Κυριάκον Μητσοτάκην, καθώς ἐπίσης καί εἰς τόν ἀσεβέστατον κ. Νικόλαον Χαρδαλιᾶν, τόν Ὑπουργόν Πολιτικῆς Προστασίας, ὅτι εἰς τήν σεπτήν Ἱεραρχίαν τῆς Ἐκκλησίας μας ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ «ΚΟΤΕΣ» ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΡΧΙΕ-ΡΕΙΣ, ὅπως ἀπετόλμησε νά ἐκστομίσῃ κατά τόν μεταξύ των διάλογον μέσῳ τοῦ Facebook, διάλογον, τόν ὁποῖον ἐγκαίρως ἐδημοσιοποίησα καί -δυστυχῶς- μέχρι σήμερον ΔΕΝ ΔΙΕΨΕΥΣΘΗ!

Ἰδού ἀκριβῶς ἡ σχετική φρᾶσις διά στόματος τοῦ κ. Μητσοτάκη: «… Μου έχουν πρήξει τα παπάρια με τον Χριστό τους. Πάλι καλά που οι περισσότεροι είναι κότες και κάθονται στα κλουβιά τους».

Περαίνων τήν κατ’ἀνάγκην μακράν ταύτην πρός Ὑμᾶς ὄχλησιν καί ὑπόμνησιν, θά μοῦ ἐπιτρέψετε νά θεμελιώσω ἁγιογραφικῶς τήν τολμηράν ταύτην ἐνέργειάν μου. Εἰς τό Κατά Ματθαῖον Εὐαγγέλιον (κεφ. ιη’, στ. 15-17) ὁ Σωτήρ τοῦ κόσμου, ὁ Χριστός, μᾶς δίδει τάς ἑξῆς ὁδηγίας:

15 ᾿Εὰν δὲ ἁμαρτήσῃ εἰς σὲ ὁ ἀδελφός σου, ὕπαγε καὶ ἔλεγξον αὐτὸν μεταξὺ σοῦ καὶ αὐτοῦ μόνου· ἐάν σου ἀκούσῃ, ἐκέρδησας τὸν ἀδελφόν σου·

16 ἐὰν δὲ μὴ ἀκούσῃ, παράλαβε μετὰ σοῦ ἔτι ἕνα ἢ δύο, ἵνα ἐπὶ στόματος δύο μαρτύρων ἢ τριῶν σταθῇ πᾶν ρῆμα.

17 ἐὰν δὲ παρακούσῃ αὐτῶν, εἰπὲ τῇ Έκκλησίᾳ (= ὁ Ἁφορι-σμός)· ἐὰν δὲ καὶ τῆς Ἐκκλησίας παρακούσῃ, ἔστω σοι ὥσπερ ὁ ἐθνικὸς καὶ ὁ τελώνης. ΗΤΟΙ:

15 «Και αν αμαρτήσει σ’ εσένα ο αδελφός σου, πήγαινε και έλεγξέ τον όταν θα είστε μεταξύ σας εσύ και αυτός μόνοι. Αν σε ακούσει, κέρδισες τον αδελφό σου.

16 Και αν δεν ακούσει, παράλαβε μαζί σου ακόμα έναν ή δύο, για να σταθεί κάθε λόγος από το στόμα δύο ή τριών μαρτύρων.

17 Αν όμως τους παρακούσει, πες το στην Εκκλησία. αν τότε και την Εκκλησία παρακούσει, ας είναι για σένα όπως ακριβώς ο εθνικός και ο τελώνης.
ΚΑΙ -παρακαλῶ, προσέξατε-ΤΙ ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΕΙ:

«18 ᾿Αμὴν λέγω ὑμῖν, ὅσα ἐὰν δήσητε ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται δεδεμέ-να ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ ὅσα ἐὰν λύσητε ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται λελυμένα ἐν τῷ οὐρανῷ.

18 Αλήθεια σας λέω: όσα δέσετε πάνω στη γη θα είναι δεμένα στον ουρανό, και όσα λύσετε πάνω στη γη θα είναι λυμένα στον ουρανό.

Ἄρα ὁ προαναγγελθείς Ἀφορισμός εἶναι ἁγιογραφικῶς κατοχυρωμένος διά στόματος του Σωτῆρος Χριστοῦ, δυστυχῶς δέ θά συμπε-ριλάβῃ καί τόν κ. Πρωθυπουργόν καί τόν κ. Ὑπουργόν! Εὔχομαι νά μή συμβῇ τό τοιοῦτον! Σᾶς παρακαλῶ καί Σᾶς ἱκετεύω: Νά μετανοήσετε καί νά διορθώσετε ΑΜΕΣΩΣ τήν ἐκστομηθεῖσαν βλασφημίαν!

Ἐπί δέ τούτοις διατελῶ μετά πάσης τιμῆς καί εἰλικρινείας

Ο ΣΧΟΛΑΖΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

ΥΠΟΓΡΑΦΗ

+ ο πρ. ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

Και μια ιστορικη αναφορα σε εναν αλλο διασημο αφορεσμενο τον Ληξουριωτη Λασκαρατο

Γαβριήλ Μανωλάτος  9 ώρες

ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΣ

Επιφανής και Άτεγκτος ή Σκοταδιστής και Αντεθνικός

Για τους Κεφαλλονίτες, ο Ανδρέα Λασκαράτος είναι ένα σύμβολο και ένας αγωνιστής εναντίον του κατεστημένου του αντιδραστικού κλήρου και της θρησκοληψίας της εποχής του. Καυτηρίαζε με την πένα του τα κακώς κείμενα και στηλίτευε τις προλήψεις. Αφορίστηκε από την εκκλησία της Κεφαλλονιάς και της Ζακύνθου, εκδιώχθηκε από τους «χωριάτες» του Ληξουρίου και τον «όχλο». ΟΙ Ληξουριώτες και οι Κεφαλλονίτες καυχώνται και καμαρώνουν που ο Λασκαράτος είναι Κεφαλλονίτης. Ποια είναι όμως η αλήθεια για το «επιφανές» αυτό τέκνο της Κεφαλονιάς; Ήταν ο Λασκαράτος επιφανής λογοτέχνης και άτεγκτος, ή δοσίλογος και εκφραστής ακραίου συντηρητισμού και σκοταδιστής; Πολλοί ιστορικοί και αναλυτές υποστηρίζουν ότι ο σιορ Ανδρέας Λασκαράτος δεν ήταν ο άνδρας εκείνος που πιστεύουν οι σημερινοί συμπολίτες του. Υποστηρίζουν ότι ήταν εκφραστής ακραίου συντηρητισμού, σκοταδιστής και αντεθνικός.

Στη συγγραφή του παρόντος άρθρου, θα χρησιμοποιήσω, κυρίως, το συγγραφικό έργο τού ίδιου του Λασκατάτου για να παρουσιάσω τον άνδρα και θα αποφύγω κατά το δυνατό, τα σχόλια και την κριτική. Θα αφήνω τον αναγνώστη να ερμηνεύει ό ίδιος τις τοποθετήσεις του Ανδρέα σε διάφορα πολιτικά και κοινωνικά θέματα της εποχής.

Ο Ανδρέας Λασκαράτος προερχόταν εύπορη αριστοκρατική οικογένεια κλάδο της γενιάς των Τυπάλδων. Ο πατέρας του ήταν γαιοκτήμονας και η γυναίκα του κόρη μεγαλεμπόρου.

Την περίοδο εκείνη η κατάσταση στα Επτάνησα είχε οδηγήσει σε εσωτερικές εθνικές και ταξικές συγκρούσεις.

Τρία ήταν τα ιδεολογικά ρεύματα που απηχούσαν τις τάσεις των επτανησίων τόσο εθνικοπολιτικά όσο και κοινωνικά.

1. Οι Ριζοσπάστες, οι οποίο επεδίωκαν ελευθερία τύπου και ελεύθερες εκλογές, και την Ένωση με την Ελλάδα με βίαιη ανατροπή των κατακτητών Άγγλων.

2. Οι Μεταρρυθμιστές, οι οποίοι επεδίωκαν μεν την Ένωση με τη Ελλάδα, χωρίς όμως τη χρήση βία ή επανάσταση. Επιθυμούσαν σταδιακή μείωση της αγγλικής παρουσίας και ταυτόχρονη αύξηση των δικαιωμάτων στους Επτανησίους. Τόσο οι Μεταρρυθμιστές όσο και οι Ριζοσπάστες ήταν φιλελεύθεροι στον κοινωνικό τομέα.

3. Οι Καταχθόνιοι οι οποίοι εκπροσωπούσαν την αριστοκρατία, τους γαιοκτήμονες και τους συνεργάτες των Άγγλων. Ήταν αντίθετοι με οποιαδήποτε προοδευτική αλλαγή αλλά κυρίως ήταν αντίθετοι με την Ένωση με την Ελλάδα. Ο λαός τους ονόμαζε «καταχθόνιους» «περούκες» και «κοτσίδια» και τους θεωρούσε αντεθνικούς. Ο Καταχθόνιοι μισούσαν τους Ριζοσπάστες ως ανατρεπτικούς της τάξης και ως άφρονες.

Ο Λασκαράτος ανήκε στους καταχθόνιους. Θεωρούσε το κόμμα που εκπροσωπούσε ως κόμμα «μετριοφρόνων», ενώ ονόμαζε «ακραίους» τους ελευθερωτές της Επτανήσου Ριζοσπάστες, αλλά και τους Μεταρρυθμιστές, τους οποίους μισούσε θανάσιμα. Δεν υπάρχει σχεδόν κείμενό του που να μην τους «λούζει» με τις πιο ακραίες και πολλές φορές χυδαίες εκφράσεις! Τον «μαύρισαν» δύο φορές, οι Επτανήσιοι στις εκλογές του 1850 και του 1862. Θεωρούσε τον λαό «απατημένο» ο οποίος στο πρόσωπο του Λασκαράτου έβλεπε τον δωσίλογο γαιοκτήμονα. Γράφει στο βιβλίο του Μυστήρια της Κεφαλονιάς: «…Λαέ απατημένε, άμποτε τα πράμματα νάλθουνε σε τρόπο, που να μην πληρώσης ποτέ την ποινήν της απάτης σου […] αν ευρεθής υποχρεωμένος να ξεράσεις τα όσα έχαψες». Αξίζει να πούμε ότι, για τον Λασκαράτο, η «αθλιότητα» που απέδιδε στον Κλήρο οφείλεται εκτός άλλων και στο γεγονός ότι προέρχεται από τις ίδιες κοινωνικές τάξεις και συνθήκες με τους …Ριζοσπάστες! Σύμφωνα με τον Λασκαράτο, όπως περιγράφει στα Μυστήρια της Κεφαλονιάς τους τεμπέληδες και ζητιάνους τους έπαιρναν μεν οι γαιοκτήμονες ως «δουλικά», επειδή είχαν ανάγκη. Όμως αυτοί ήταν τελικά άγριοι, βρωμεροί, ανόητοι και μαθημένοι στην απάτη, πήγαιναν μόνο για να κλέψουν και να φύγουν. Αυτοί λοιπόν οι κλέφτες και «χοντροκομμένοι χωριάτες», που δεν έκαναν ούτε για «δούλοι», γίνονταν …παπάδες, ή, επειδή ήταν ακαμάτηδες, έβρισκαν μια χαρά καταφύγιο στον Ριζοσπαστισμό όπου εξασκούσαν την κλεψιά και …μάχονταν υπέρ Πίστεως και Πατρίδος. Ο Λασκαράτος δεν ήταν εναντίον του Κλήρου και του Χριστιανισμού γενικά ούτε αντιμαχόταν την θρησκοληψία. Ήταν εναντίον του συγκεκριμένου Κλήρου για τους λόγους που αναφέραμε. Εκθείαζε τους Προτεστάντες ιερείς για την καλλιέργεια και τη μόρφωση τους. Ο Λασκαράτος θεωρούσε τον όχλο το κοινό σημείο παπάδων και Ριζοσπαστών: οι Ριζοσπάστες είναι οι ήρωες του «όχλου», ο οποίος όχλος είναι «μωρός» και «ανήλικος» επειδή τους ψήφισε (όταν τελικά επετράπη η ελεύθερη ψήφος μετά από εξεγέρσεις) και φυσικά, οι παπάδες εκφράζουν τι άλλο, την θρησκεία αυτού του «όχλου». Διαβάζουμε πάλι στα Μυστήρια της Κεφαλοιάς: «Ο χριστιανός…δεν είναι… άνθρωπος, ΕΙΝΑΙ ΘΗΡΙΟ, ΕΙΝΑΙ ΧΤΗΝΟΣ, ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΧΤΗΝΟΣ…Οι Άγγλοι…ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΦΕΝΤΑΔΕΣ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ο χριστιανός όμως περνόντας από σιμά τους, τους δίνει μια ματιά εις την οποία βάνει όλο του το μίσος…». Διαβάζουμε επίσης: «Απάντησα μιαν πόρνη, μιαν ημέρα, όπου δεν έφτυε απάνουτης κανείς […] «Είμαι, μου λέει, η Φιλελευθερία!»

Ο Λασκαράτος είναι μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα που μιλάει για καλοσύνη αλλά την καλοσύνη όπως την εννοεί ο ίδιος. Γράφει: «Εμείς έχουμε χρεία για ΔΟΥΛΟΥΣ (εννοεί οικότροφους υπηρέτες)…Ο καιρός μας είναι πολύτιμος, αν τόνε μεταχειριζόμασθε δια ΝΑ ΚΑΛΗΤΕΡΕΒΩΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΧΤΗΜΑΤΑ ΜΑΣ, μα για να μπορούμε να κάνωμε τούτο, ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΔΟΥΛΟΙ…Γιατί τα ΝΟΘΑ του ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΕΙΟΥ να μην αναθρέφονται για την υπηρεσία;» Και συνεχίζει: Οι δούλοι και οι δούλες «οπού έχουμε στην Κέφαλονιά σήμερα…είναι όντα…οπού, δεν ελάβανε ποτέ άλλη συντροφιά, άλλη γνώριση, παρά εκείνη του ΓΟΥΡΟΥΝΙΟΥ, του ΓΑΪΔΑΡΟΥ, της ΓΙΔΑΣ…που δεν ηξέρουνε να κάμουνε τίποτις που δεν είναι επιδεχτικά να μάθουνε πλέον τίποτις· που ΔΕΝ ΧΡΗΣΙΜΕΒΟΥΝΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΗΤΙ ΠΑΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΚΟΝΤΑΒΗ ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΑΝΩ ΤΟΥΣ…όντα…ΑΝΙΚΑΝΑ» «…παιδιά 10 έως 12 χρονώνε…κατεβαίνουνε από τα χωριά και καμόνουνται να ζητούνε δούλεψη…σχεδόν γυμνά… Και ο μόνος λόγος για τον οποίο υπάρχει πιθανότητα να πάρει στο σπίτι του αυτά τα παιδάκια 10-12 χρόνων, είναι: …«η κατεπείγουσα χρεία…με την ελπίδα να τα αναθρέψωμε, και ΝΑΝ ΤΑ ΕΧΩΜΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΔΟΥΛΟΥΣ ΜΑΣ». Κατά τον Λασκαράτο, στις φτωχές οικογένειες στο Ληξούρι και το Αργοστόλι, δεν βρίσκεις παιδιά κατάλληλα για να γίνουν …σωστοί δούλοι, αλλά μόνο «ΧΤΗΝΩΔΗ ΟΝΤΑ», τεμπέληδες και βρωμερούς!, οι οποίοι τελικά επανδρώνουν τις τάξεις των …Ριζοσπαστών! Δηλαδή των Κεφαλλήνων και άλλων Επτανήσιων οι οποίοι, μαστιγώθηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, εκτελέστηκαν, προκειμένου να ενωθεί η Επτάνησος με την Ελλάδα και να αποκτήσει ο λαός ελευθερία ψήφου και ελευθεροτυπία.Η Ριζοσπαστική ιδεολογία πρέσβευε «την Ανεξαρτησία κάθε λαού, την Ελευθερία, τη Λαϊκή Κυριαρχία, τη Δημοκρατία, την Κοινωνική Αναγέννηση, τον εκδημοκρατισμό της πολιτικο-κοινωνικής ζωής και των θεσμών… Πέτυχε τη διέγερση συνειδήσεων, εκφρασμένη με το καίριο αίτημά του, την Ένωση με την Ελλάδα ως απαράβατο φυσικό δικαίωμά του και όχι προϊόν ικεσίας προς τη βασίλισσα της Αγγλίας…Γι’ αυτό υπέστη διώξεις, κατατρεγμούς, φυλακίσεις, εξορίες…»

Υπήρξαν όμως και φορές που ο Λασκαράτος κατέκρινε τους Άγγλους. Διαβάζουμε στα Μυστήρια της Κεφαλονιάς: «Οι Άγγλοι ανοίξανε τες θύρες της κοινωνίας εις τους Βαρβάρους, και οι Βάρβαροι υπό το όνομα Ριζοσπάστες επλημυρίσαν την κοινωνία μας».

Ποιες ακριβώς «πόρτες» εννοεί ο Λασκαράτος; Οι περίφημες λοιπόν «πόρτες» ήταν «η Ελευθεροψηφία» και «η Ελευθεροτυπία»! Δύο ιερά αγαθά που κέρδισαν οι Κεφαλλήνες και οι Επτανήσιοι με το αίμα τους, ο Λασκαράτος τα ονομάζει «πόρτες εισόδου των βαρβάρων»… «Ποία, τω όντι, εσταθήκανε τα αποτελέσματα της ελευθεροτυπίας; και ποια εκείνα της ελευθεροψηφίας;…Ποια εστάθηκε η πρώτη φωνή του λαού μας μόλις του παραχωρήθηκε να μιλήσει; Φωνή ΜΩΡΙΑΣ; Φωνή που απόδειχνε πως εκείνοι που τον εκρίνανε ενήλικον ΑΠΑΤΗΘΗΚΑΝΕ».

Βεβαίως, οι Άγγλοι δεν «άνοιξαν» πόρτες από καλοσύνη, αλλά τις άνοιξαν με το σπαθί τους οι Ριζοσπάστες, κυρίως με τις δύο αιματηρές στάσεις τους, στα 1848 και 1849, οπότε οι Άγγλοι χάνοντας το παιχνίδι υποχώρησαν μπροστά στο πείσμα του λαού.

Αποκαλυπτικά είναι τα «Μυστήρια της Κεφαλονιάς» και ο ίδιος ο Λασκαράτος. Πολλά θα μπορούσαν να γραφούν για τον αντικοινωνικό και αντεθνικό ρόλο του Λασκαράτου έχοντας σαν βιβλιογραφία το ίδιο του το συγγραφικό έργο. Ο κόσμος της Κεφαλλονιάς που τον λατρεύει, ελάχιστα ξέρει στην πραγματικότητα για τον Λασκαράτο. Γνωρίζει κυρίως τα ευφυολογήματα του (κοινώς εξυπνάδες) και για τον αφορισμό που δέχθηκε από την εκκλησία της Κεφαλλονιάς. Υποστηρίζεται από μερικούς, ότι ο Λασκαράτος αν δεν είχε αφοριστεί δεν θα ήταν καθόλου γνωστός ούτε καν για το έργο του το συγγραφικό.

Οι «θαυμαστές» του υποστηρίζουν ότι κτύπησε τη διαφθορά, ότι κατήγγειλε την εκμετάλλευση και τη θρησκοληψία και ότι φώτισε το λαό.

Διαβάζοντας όμως το έργο του, αβασάνιστα θα διαπιστώνεται ότι ήταν κατά του δικαιώματος της ψήφου, κατά της ελευθεροτυπίας, σαφέστατα κατά της Ένωσης με την Ελλάδα και της απελευθέρωσης της Πατρίδας του και κατά του φτωχού λαού τον οποίο χλεύαζε και σιχαινόταν.

Στο ερώτημα, αν ο Λασκαράτος ήταν επιφανής και άτεγκτος ή σκοταδιστής και αντεθνικός, αβίαστα θα πω ότι, το συμπέρασμά μου, σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα, το οποίο προκύπτει από τη ανάγνωση των δικών του περιγραφών και εξιστορήσεων, ο Λασκαράτος ήταν ΣΚΟΤΑΔΙΣΤΗΣ ΑΝΤΕΘΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΔΟΣΙΛΟΓΟΣ

Γαβριήλ Μανωλάτος

Καθηγητής Διεθνούς Οικονομίας και Ανάπτυξης

Προς ενημερωση

Ελαβα ενα μειλ απο τον ιερεα Ιεροθεο Λουμουσιωτη τον οποιο εκτιμω και σεβομαι.Τον ευχαριστω και αναδημοσιευω την αναρτηση του . Δυο πραγματα.

1.Ειναι καλο που οσοι πιστευουν θα μπορουν να βρεθουν στις εκκλησιες τους κρατωντας τα μετρα προστασιας.

Η ζωη δεν σταματα και πρεπει προσεκτικα να γυρισουμε σε οσα μας οριζαν μεχρι χθες με επιγνωση πως καποιοι θα γινουν ασυμπτωματικοι φορεις του ιου SARS-CO-2 καποιοι θα νοσησουν ελαφρα με την ασθενεια COVID 19 που δημιουργει ο ιος και δυστυχως καποιοι απο εμας θα νοσησουν πολυ σοβαρα.

Αυτα μεχρι να βγει εμβολιο η εστω να γνωριζουμε περισσοτερα για την ανοσια. Και αυτο δεν ειναι θεμα των πολιτικων της εκκλησιας η ολων εμας. Ειναι θεμα της επιστημης. Που τρεχει να βρει απαντησεις .Και την ιδια στιγμη μεγαλωνει το ποσοστο αυτων που εχουν περασει τον ιο και εχουν πλεον αντισωματα. Για ποσο; Ζητουμενο. Χρειαζονται τεστ αξιοπιστα χρειαζεται προσοχη να μην ερθει αποτομα το δευτερο κυμα και παθουμε αυτο που εγινε στην Βορεια Ιταλια.

2.Με οσα εχω διαβασει πιστευω πως ο ιος μεταδιδεται απο ανθρωπο σε ανθρωπο οταν μεταλαμβανουν ολοι απο το ιδιο κουταλακι . Τουλαχιστον δεν υπαρχει επιστημονικη τεκμηριωση πως δεν μεταδιδεται με αυτο τον τροπο. Αυτη ειναι η γνωμη μου. Αλλα εγω δεν ειμαι πιστος ουτε γιατρος. Και δεν σκοπευω να αντιπαρατεθω με πιστους πανω σε αυτο το θεμα ουτε να κανω τον εξυπνο σε γιατρους στους οποιους ολοι προσφευγουμε οταν αρωστησουμε. Χωρις και αυτοι να εχουν το αλαθητο.

Η ενημερωση του ιερεα  Ιεροθεου Λουμουσιωτη

Παρασκευή, 15 Μαΐου 2020

Μην ξεχάσω για την Κυριακή 17η Μαΐου ε.ε.

Στις 17 του μηνός Μαΐου ε.ε., πρώτα ο Θεός, θα είμαστε ξανά μαζι ως  σύναξη πιστων, πάλι στους ιερούς χώρους των ναών.
Εκεί θα ξαναγίνομαι εκκλησία, γιατί ξεχάσαμε ουσιαστικά, Τι είναι η εκκλησία; Εκκλησία είναι η Σύναξη των χριστιανών επί τω αυτώ, γύρω από το ιερό θυσιαστήριο, με σκοπό όλη λατρευτική κοινότητα να προσευχηθεί για να κατελθει σε αυτήν το Άγιο Πνεύμα και να την παρηγορήσει πνευματικά και ουσιαστικά ως άλλος Παράκλητος, το πνεύμα της αληθείας αυτό το Άγιο Πνεύμα είναι που μας συγκροτεί, μας συνδέει ως εκκλησιαστικό σώμα, η αλήθεια είναι ότι αυτές τις μέρες ξεχάσαμε την ουσία και αρχίσαμε να θηρίομαχουμε μεταξύ μας και τελικά πήγε περίπατο ο πνευματικός μας αγώνας.
Αλλά από την Κυριακή, θα μετέχουμε πάλι οι ολίγοι πιστοί χριστιανοί στο σώμα και στο αίμα του Κυρίου μας, Ιησού Χριστού, που για χάρη μας προσφέρθηκε επί του Σταύρου ως θυσία ευπρόσδεκτος ενώπιον του κόσμου και για χάρη αυτού του κόσμου. Να μην ξεχνάμε όμως ότι μας καλεί όλους Να γίνουμε σύσσωμοι και συναιμοι του Κυρίου Ιησού Χριστού. Αυτή η κλίση είναι το προσκλητήριο του Θεού προς τον άνθρωπο, για να γίνει ο άνθρωπος κατά χάριν Θεός, είναι μια εμπραγματη πραγματικοτητα(sic) κατά την οποία η θεία κοινωνία δεν είναι για τους αναμάρτητους, αλλά για εμάς τους αμαρτωλούς, που αυτές τις μέρες Χάσαμε τον στόχο και το μέτρο. αυτός ο ιδιότυπος παραμορφωτικος εγκλεισμός, ο παρατεταμένος τρόπος κοινωνικών αποστεσεων και άλλων μέτρων προστασίας, όλους τελικά μπορεί και να μας ωφέλησε αλλά και να μας έβλαψε. Το πώς θα χρησιμοποιήσουμε τον εγκλεισμό ως κάτι ωφέλιμο ή ως κάτι βλαπτικό θα το αποφασίσουμε μόνοι μας. Εμείς από την Κυριακή, ξαναγινόμαστε εκκλησία, θα μαζευόμαστε στο ναό και γύρω από το ναό και όταν θα έρχεται η ώρα με απόλυτη βεβαιότητα ότι ο Σωτήρας και λυτρωτής μας είναι ο Ιησούς Χριστός θα  εγγίζουμε να μεταλαβουμε το σώμα και το αίμα Του, άφοβα και με πνευματική τόλμη, αυτή η πνευματική τόλμη εύχομαι ποτέ να μη λείπει από την πνευματική μας συγκρότηση και την ουσιαστική μας χριστιανική συνάθροιση, Σύναξη πιστών!
Καλή και ευλογημένη να είναι η Κυριακή της Σαμαρείτιδος.
Με αγάπη Χριστού,
 +π. ΙΕΡΟΘΕΟΣ Ο εκ Κρανιδίου