Στις 14 Ιανουαρίου του 1943 ιταλικό στρατιωτικό απόσπασμα περικύκλωσε το κρησφύγετο του, σε υπόγειο διαμέρισμα πολυκατοικίας επί της οδού Πατησίων στον αριθμό 86, στο κέντρο της Αθήνας (πλησίον της ΑΣΟΕΕ).
Ο Τσιγάντες επιδεικνύοντας ταυτότητα αξιωματικού της Αστυνομίας Πόλεων, δεν κατάφερε να πείσει τους Ιταλούς. Τελικά, και αφού προηγουμένως έκαψε τα αρχεία του, συνεπλάκη μαζί τους και έχασε τη ζωή του αν και πρόλαβε να σκοτώσει δύο καραμπινιέρους και να τραυματίσει άλλους τρεις. Ενάμισι μήνα μετά, ακολούθησε αρκετά περίεργα η λεγόμενη εξάρθρωση των ασυρματιστών(ομάδα του Τσιγάντε), ενώ εκ των λιρών που κατείχε ανευρέθηκαν και παραδόθηκαν για φύλαξη από τον λοχία Δημήτριο Γυφτόπουλο στον Ευάγγελο Μανδρούλια («Αλεξανδρινό») μόνο 800.
Μετά θάνατο προήχθη σε αντισυνταγματάρχη ως «πεσών επί του πεδίου της μάχης». Στο κτίριο όπου δολοφονήθηκε ο Ιωάννης Τσιγάντες τοποθετήθηκε αναμνηστική πλάκα το 1984.
14/1/1943 Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΣΙΓΑΝΤΕΣ ΝΕΚΡΟΣ
Υπήρχε ένας μυστηριώδης προδότης στην ιστορία του Τσιγάντε, ο οποίος τηλεφωνούσε κάθε φορά στις κατοχικές αρχές και υποδείκνυε τα κρησφύγετά του, όμως ο Τσιγάντες πάντοτε κατάφερνε να ξεφεύγει, εκτός της μοιραίας στιγμής στο διαμέρισμα της Πατησίων.
(την φωτο την εχω παρει εγω οπως και της αναμνηστικης πλακας πιο κατω. Το υπογειο στο οποιο κρυβοταν ειναι αυτο που γραφει σημερα dress οπου και η αναμνηστικη πλακα. Η πολυκατοικια ειναι πηγαινοντας προς Πατησια στο δεξι χερι πριν την Κοδριγκτωνος.)
Μάλιστα, το τελευταίο τηλεφώνημα, σύμφωνα με πηγές από την Ελληνική Αστυνομία, ανθρώπων που ήταν κοντά στους κατακτητές αλλά έδιναν πληροφορίες στους αντιστασιακούς, έγινε από άγνωστη γυναίκα, η οποία όμως μπορεί να ήταν βαλτή για να μη βρεθεί ποτέ ο πραγματικός προδότης. Αν και έγιναν διάφορες έρευνες μεταπολεμικώς, ακόμα και με παραγγελία της Βουλής των Ελλήνων, δε στάθηκε δυνατό μέχρι σήμερα να εξακριβωθεί ποιος πρόδωσε τον Τσιγάντε, έχοντας γίνει στην κυριολεξία η σκιά του.
Χριστόδουλος Τσιγάντες
Ο Χριστόδουλος Τσιγάντες ήταν Έλληνας στρατηγός, πρώην κινηματίας που όμως αμνηστεύθηκε. Κεφαλληνιακής καταγωγής, γεννήθηκε στη Ρουμανία στις 30 Ιανουαρίου του 1897. Εισήλθε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων από την οποία και απεφοίτησε το 1916. Μόλις εξήλθε της Σχολής έλαβε μέρος στο κίνημα της Θεσαλονίκης το 1916, στη Βεσσαραβία και στη Μικρασιατική Εκστρατεία. Στη συνέχεια φοίτησε στη Γαλλική Σχολή Πολέμου στο Παρίσι και με την επιστροφή του στην Ελλάδα έλαβε ενεργό μέρος με το βαθμό του αντισυνταγματάρχη στο κίνημα 1ης Μαρτίου 1935, ως κύριο μέλος της μυστικής επαναστατικής «Ελληνικής Στρατιωτικής Οργάνωσης» (ΣΕΟ) (1933-1935), με συνέπεια, μετά την αποτυχία του κινήματος, να συλληφθεί και να δικαστεί στις 31 Μαρτίου 1935 από το Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών επί εσχάτη προδοσία μαζί με άλλους κινηματίες όπου και καταδικάστηκε σε «ισόβια δεσμά» με συνεπαγόμενη την ποινή της στρατιωτικής καθαίρεσης, σε απλό στρατιώτη, που πραγματοποιήθηκε δημόσια στις 2 Απριλίου 1935 στους τότε στρατώνες πεζικού (σημερινό πάρκο Ελευθερίας). Μετά όμως την Παλινόρθωση ο βασιλιάς Γεώργιος Β΄ του απένειμε χάρη από την οποία και διακόπηκε η περαιτέρω έκτιση ποινής, όχι όμως της επαναφοράς του. Ζήτησε τότε να του επιτραπεί να εγκατασταθεί στο εξωτερικό, όπου και του δόθηκε η άδεια.
Από το 1940 μέχρι το 1941 υπηρέτησε στη Λεγεώνα των Ξένων στη Λιβύη και στην Ερυθραία. Μετά την αυθόρμητη παρουσίασή του στην «ελεύθερη ελληνική κυβέρνηση», στο Κάιρο, του δόθηκε από τον βασιλιά αμνηστία της καθαίρεσης όπου και ταυτόχρονα ανακλήθηκε με τον τελευταίο βαθμό που κατείχε, στις τάξεις του ελληνικού στρατού 1942, ιδρύοντας και αναλαμβάνοντας τη διοίκηση του Ιερού Λόχου της Μέσης Ανατολής κατά την περίοδο 1942 – 1945 τόσο στις επιχειρήσεις της Λιβύης και της Τύνιδας, όσο και της Δωδεκανήσου. Με το τέλος του πολέμου, ανέλαβε το 1945 στρατιωτικός Διοικητής Αρχιπελάγους και κατά τη διάρκεια 1945–1947 Αρχηγός της Ελληνικής Στρατιωτικής Αποστολής στα Δωδεκάνησα. Την περίοδο εκείνη προάχθηκε στο βαθμό του ταξιάρχου και τέλος ανέλαβε στρατιωτικός διοικητής Ευβοίας όπου και αποστρατεύθηκε κατόπιν αιτήσεώς του την 1η Μαΐου του 1948 λαμβάνοντας το βαθμό του υποστρατήγου. Τιμήθηκε με πλείστα παράσημα από τον βασιλιά Γεώργιο Β΄, τον βασιλιά Πάυλο, καθώς και με συμμαχικά.
Ακολούθως διετέλεσε σχολιαστής διαφόρων εφημερίδων (Έθνος, Νέα, Ελευθερία, κ.ά.) παρόλο που έπασχε από υπέρμετρη μυωπία. Την περίοδο 1950–1953 ανέλαβε Γενικός Διευθυντής του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας. Επίσης στις βουλευτικές εκλογές των ετών 1950, 1956 και 1958 πολιτεύθηκε ως υποψήφιος με το Κόμμα των Φιλελευθέρων χωρίς όμως επιτυχία. Το 1970 ευρισκόμενος στην Τρίπολη ασθένησε σοβαρά και με μέριμνα της τότε κυβέρνησης μεταφέρθηκε στην Αθήνα και στη συνέχεια στο Λονδίνο όπου και πέθανε στις 11 Οκτωβρίου 1970. Η σορός του αποτεφρώθηκε στη βρετανική πρωτεύουσα. Αδερφός του ήταν ο Ιωάννης Τσιγάντες
http://kosisland.org/xatzhvasileiou/articles/ieros_loxos.htm
| ΒΑΣΙΛΗΣ Σ. ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΟΥΑΡΘΡΑ | |
| ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ – ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΛΟΧΟΥ (1942-1945). ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ. Αναρωτιέται κανείς σήμερα τί ήταν εκείνο που μετέτρεψε τη βούληση των Συμμάχων και οδήγησε τις Μεγάλες Δυνάμεις το 1946 στην απόφασή τους να αποδώσουν τα Δωδεκάνησα στην Ελλάδα; Μα ασφαλώς η αναμφισβήτητα μακραίωνη και αδιάσπαστη ελληνικότητα των κατοίκων των νησιών αυτών, την οποία αναβάπτισαν με τις ηρωικές τους πράξεις απελευθέρωσης οι άνδρες του Ιερού Λόχου. Με τις καταδρομικές τους επιχειρήσεις οι Ιερολοχίτες, σε συνεργασία με τα κλιμάκια των ντόπιων αντιστασιακών πατριωτών, υποθήκευσαν την επικείμενη Ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα και πρόσθεσαν νέες δάφνες στην ένδοξη τρισχιλιετή ιστορία του Ελληνικού Έθνους. Ο Ιερός Λόχος, τρίτος κατά σειρά στην Ελληνική Στρατιωτική Ιστορία [ο πρώτος συστάθηκε το 338 π. Χ. από Θηβαίους Ιερολοχίτες, που έπεσαν στη μάχη της Χαιρώνειας, ο δεύτερος το 1821 από 300 Ευέλπιδες Έλληνες Σπουδαστές της Μολδοβλαχίας και Ρωσίας, που έπεσαν «μέχρις ενός» στο Δραγατσάνι μαχόμενοι κατά των Οθωμανών] συγκροτήθηκε το 1942 στο Κάιρο, πρωτοβουλία του τότε Υπουργού των Στρατιωτικών Παναγιώτη Κανελλόπουλου, υπό τη διοίκηση του θρυλικού Συνταγματάρχη ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΤΣΙΓΑΝΤΕ (φωτογραφία αριστερά). Υπήρξε μονάδα εθελοντών 170 αρχικά αξιωματικών και 40 οπλιτών των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, που εκπαιδεύτηκε στα βαρέα όπλα και στις δολιοφθορές, για να πάρει μέρος σε εκστρατείες: α) στην Κυρηναϊκή-Τριπολίτιδα και Τυνησία, δηλ. στη Βόρεια Αφρική και β) σε επιχειρήσεις θαλασσίων κυρίως καταδρομών (Commandos) για την απελευθέρωση των νησιών του Αιγαίου και της Δωδεκανήσου από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής. Τον Ιανουάριο του 1943 ο Ιερός Λόχος, εφοδιασμένος με Jeeps οπλισμένων με Vickers και Oerlikons, αναχωρεί για το μέτωπο, όπου στην Τριπολίτιδα ενώνεται αρχικά με τους Ελεύθερους Γάλλους του Στρατηγού Leclerc και στο Ksar-Rhilane εγκαθιστούν βάση επιδρομών κατά του Africa Corp του Στρατάρχη Ρόμελ. Θα συμμετάσχει με Βρετανούς του Λόρδου Jellicoe σε επιδρομές, ως προφυλακή της Μεραρχίας Maoris των Νεοζηλανδών υπό τον Στρατηγό Freyberg σε μάχες στην Τυνησία και θα συναντηθεί με την Τεθωρακισμένη Αμερικανική Μεραρχία του Στρατηγού Patton για να εισέλθει στο Αnfidaville. Οι απώλειες του Ιερού Λόχου στη Βόρεια Αφρική τη χρονιά του 1943 θα είναι 4 νεκροί και 18 τραυματίες, σύμφωνα με αναγραφόμενα επί Χάρτου στοιχεία, που εξέδωσε το 1968 το Γ.Ε.Σ. 3 νεκροί ,6 τραυματίες, 5 αγνοούμενοι και 2 αιχμάλωτοι αναφέρονται στην έκδοση της Διευθύνσεως Ιστορίας Στρατού του ΓΕΣ με τίτλο: Αγώνες και Νεκροί του Ελληνικού Στρατού κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο 1940–1945,Αθήνα 1990. Στην έκδοση του Αντιστράτηγου-Επίτιμου Γενικού Επιθεωρητή Στρατού Ι. Κ. Μανέτα με τίτλο: Ιερός Λόχος 1942–1945,4η Έκδοση-Εκδόσεις Λογοθέτης-Αθήνα 1996,οι απώλειες υπολογίσθηκαν σε 3 νεκρούς, 7 τραυματίες, 2 αγνοούμενους και 10 αιχμαλώτους. Ο Ιερός Λόχος θα επιστρέψει στη Μέση Ανατολή και θα στρατοπεδεύσει στην El-Basa κοντά στα σύνορα του Λιβάνου, όπου βρίσκονταν τα στρατόπεδα του Βρετανικού S.B.S.(Ειδικής Υπηρεσίας Πλοίων) και S.A.S.(Ειδικής Αεροπορικής Υπηρεσίας). Ως τα τέλη του 1943 θα συνεχίσει την εντατική εκπαίδευση για επιχειρήσεις θαλασσίων καταδρομών, ενώ η δύναμή του θα φθάσει σε 423 αξιωματικούς και οπλίτες αλεξιπτωτιστές και αρκετούς χιονοδρόμους. Εκεί όμως που η δράση του Ιερού Λόχου θα ξεπεράσει κάθε προηγούμενο είναι στις επιχειρήσεις για την απελευθέρωση των νησιών του Αιγαίου από τον Ιανουάριο του 1944 μέχρι την 8η Μαΐου του 1945, ημέρα της άνευ όρων παράδοσης των Γερμανών στους Συμμάχους. Οι αποστολές του συνίστανται στην εξουδετέρωση εχθρικών στολίσκων, στην παράλυση ναυτικών εχθρικών συγκοινωνιών, στις δολιοφθορές σε φρούρια, αερολιμένες, αποθήκες όπλων, υλικού και εφοδιασμού, σε μετεωρολογικούς σταθμούς, αεροπορικούς φάρους, αποθήκες καυσίμων-πυρομαχικών, στη δημιουργία κλίματος συνεχούς συναγερμού, στην αγκίστρωση των υπέρτερων δυνάμεων του εχθρού και στην απελευθέρωση των νησιών. Ο Ιερός Λόχος θα αποτελέσει τμήμα της Βρετανικής Ταξιαρχίας των Raiding Forces, ενώ τον Μάιο του 1944 θα αναδιοργανωθεί ως εξής: α) Διοίκηση, μεδιοικητήτον Συνταγματάρχη Χριστόδουλο Τσιγάντε, υποδιοικητή τον Συντ/ρχη Θεμιστοκλή Κετσέα και Επιτελάρχη τον Αντ/ρχη Γεώργιο Ρούσσο. Δύναμη 26 ανδρών. β) Α΄ Μοίρα Αλεξιπτωτιστών–Commandos. Διοικητής Αντ/ρχης Ιππικού Ανδρέας Καλλίνσκυ.Δύναμη 356 ανδρών. γ) Β΄ Μοίρα Καταδρομέων. Διοικητής Αντ/ρχης Πεζικού Φώτιος Μεσσηνόπουλος. Δύναμη 317 ανδρών. δ ) Γ΄ Μοίρα Οπλομηχανημάτων. Διοικητής Αντ/ρχης Πεζικού Ελευθέριος Παπαγεωργακόπουλος. Δύναμη 317 ανδρών. Σύνολο ανδρών Ιερού Λόχου 1016. Η Β΄Μοίρα μπήκε στις επιχειρήσεις τον Οκτώβριο του 1944, ενώ η Α΄ και η Γ΄ άρχισαν από τον Μάιο του 1944 και συνέχισαν τις επιχειρήσεις μέχρι την 8η Μαΐου του 1945. Το πρώτο εξάμηνο του 1944 οι Ιερολοχίτες θα πραγματοποιήσουν καταδρομές στα νησιά: Καστελόριζο, Σάμο, Ψαρά, Μυτιλήνη ,Χίο, Ικαρία, Κάλυμνο και Κάρπαθο, ενώ τον Ιούλιο του 1944 η καταδρομή στη Σύμη συμβάλλει στην απελευθέρωση του νησιού, δίνοντας έτσι ένα ισχυρό χτύπημα στους σπόνδυλους της νότιας νησιωτικής άμυνας των Γερμανών, για να αντιληφθεί η γερμανική διοίκηση της Δωδεκανήσου ότι πλησιάζει γι’ αυτήν η ώρα του τέλους. ΄Ολο τον Αύγουστο του 1944 ο Ιερός Λόχος θα προβαίνει σε αναγνωρίσεις των εχθρικών θέσεων στα νησιά: Λήμνο, Μύκονο, Σύρο, Τήνο, Θήρα, Νάξο, Λέρο, Κω, Ρόδο, Μήλο και Κρήτη. Το βράδυ της 7ης Σεπτεμβρίου πραγματοποιείται καταδρομή στην Κω και επιτυγχάνεται η ολοσχερής καταστροφή των εγκαταστάσεων ελέγχου εναέριας κυκλοφορία των Γερμανών, που υπήρχαν στο ύψωμα Θυμιανός της Κεφάλου. Επικεφαλής της ομάδας κρούσης ήταν ο Υπίλαρχος Ανδρέας ΄Ερσελμαν. Είχε προηγηθεί αναγνώριση των γερμανικών αυτών εγκαταστάσεων από τον Κώο Ιερολοχίτη Αδαμάντιο Γιαννιό, βοηθούμενο από το βοσκό Παντελή Πίκο. Θα ακολουθήσουν οι καταδρομές για την απελευθέρωση της Χίου, Σάμου και Λήμνου και το 1944 θα κλείσει με καταδρομές στα νησιά: Πάρο, Νάξο, Μύκονο, Σύρο, Τήλο και Μήλο. (Δεξιά το σήμα του Ιερού Λόχου με την επιγραφή Ή ΤΑΝ Ή ΕΠΙ ΤΑΣ) Το 1945 θ’ αρχίσει με την καταδρομή-απελευθέρωση της Νισύρου, όπου στις 12 Φεβρουαρίου θα πέσει μαχόμενος ο Υπολοχαγός του Ιερού Λόχου Ευάγγελος Χατζηευαγγέλου. Ακολουθούν οι καταδρομές και η απελευθέρωση της Τήλου και της Χάλκης, ενώ οι επιχειρήσεις θα τελειώσουν στο ΒΔ τμήμα της Ρόδου με την προσβολή εχθρικών εγκαταστάσεων και την ηρωική εξουδετέρωση της γερμανικής φρουράς στη νησίδα Αλιμνιά, ελάχιστες μέρες πριν από την κατάπαυση του πυρός, τη συνθηκολόγηση και την υπογραφή στη Σύμη από τον Γερμανό Στρατηγό Wagener του Πρωτοκόλλου Παράδοσης των Αξονικών Δυνάμεων στους Συμμάχους, παρουσία και του διοικητή του Ιερού Λόχου Συντ/ρχη Χριστόδουλου Τσιγάντε, ο οποίος και προσυπόγραψε εκ μέρους της Ελλάδας. Ήταν η 8η Μαΐου του 1945. Ως την ημέρα εκείνη το σύνολο των απωλειών του Ιερού Λόχου στη Βόρεια Αφρική και στα νησιά του Αιγαίου και τα Δωδεκάνησα είχε ανέλθει σε 22 νεκρούς αξιωματικούς και οπλίτες κατά το Γ.Ε.Σ.(ό. π.) ή σε 13 νεκρούς και 2 εξαφανισθέντες κατά τον Μανέτα (ό. π.).
Μετά τη συνθηκολόγηση των Γερμανών ο Ιερός Λόχος θα επανακάμψει στο Κάιρο, αφού άφησε αντιπροσωπεία του σε κάθε νησί της Δωδεκανήσου, όπου τη διοίκηση ανέλαβαν οι Βρετανοί. Θα επιστρέψει στην Αθήνα και στις 7 Αυγούστου του 1945 θα παρελάσει στο Πεδίο του Άρεως ενώπιον του Αρχιεπισκόπου-Αντιβασιλέα Δαμασκηνού και του Πρωθυπουργού-Ναυάρχου Βούλγαρη, τιμηθείσας της πολεμικής του σημαίας με τον Ταξιάρχη του Αριστείου Ανδρείας. Την επόμενη μέρα θα παύσει πλέον να υφίσταται η Μονάδα αυτή των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων με την αποστράτευση των ανδρών της και την εκ νέου τοποθέτηση των μονίμων αξιωματικών και υπαξιωματικών της στις υπόλοιπες Μονάδες. Μερικοί, μάλιστα, από τους αξιωματικούς αυτούς θα συμβάλουν λίγο αργότερα στην ίδρυση των Δυνάμεων Καταδρομών (των Λ.Ο.Κ), μεταδίδοντας στα νέα βλαστάρια της Πατρίδας την πολεμική τους εμπειρία, μα πιο πολύ το σθένος και την ακαταμάχητη γενναιότητα, που εκείνοι επέδειξαν στη διάρκεια του πολέμου στο Αιγαίο και στα Δωδεκάνησα. Να ποιος υπήρξε ο Ιερός Λόχος και η μεγάλη συμβολή του στην απελευθέρωση και Ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων. Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος είχε πει: «Αφ’ ης στιγμής απεφάσισα την ίδρυση του Ιερού Λόχου, σκέφθηκα ότι ο καταλληλότερος για να αναλάβει τη διοίκηση της ιδιότυπης αυτής μονάδας ήταν ο Συνταγματάρχης Λάκης Τσιγάντες. Είμαι ευτυχής και υπερήφανος, διότι τον εξέλεξα. Ο Συνταγματάρχης Τσιγάντες ετίμησε τον Ιερό Λόχο. Και όλοι όσοι τον απήρτισαν, ετίμησαν την Ελλάδα!» Ομιλία μου σε στελέχη της 80 Α.Δ.Τ.Ε. |
φωτογραφιες του ιερου λοχου απο το εδω τα ονοματα ολων των στρατιωτων του συνταγματος καταδρομων γραμμενα απο τον πατερα μου
/http://katsaitis.blogspot.gr/2011/03/blog-post.html / http://katsaitis.blogspot.gr/2008/11/blog-post.html
Προσπαθω να περασω σε ηλεκτρονικη μορφη το χειρογραφο ηεμρολογιο πολεμου του πατερα μου οπου υπαρχουν απο πρωτο χερι ονοματα και γεγονοτα αυτης της περιοδου.
http://www.tovima.gr/society/article/?aid=480302
μικρό μέγεθος
«Δεν φοβήθηκα τόσο, περισσότερο οργίστηκα, θύμωσα πολύ» εξηγεί η ίδια. «Πέντε στιβαροί άνδρες εναντίον μίας μικρόσωμης, λεπτής γυναίκας… Εχουμε δει πώς συμπεριφέρονται αυτοί οι τύποι σε γυναίκες, η συγκεκριμένη επίθεση όμως ήταν εντελώς απρόκλητη. Ηταν 8 με 8.30 το βράδυ, είχε ήδη νυχτώσει και οι ίδιοι φαίνονταν αρκετά απειλητικοί με εκείνο το κούρεμα-σήμα κατατεθέν των πεποιθήσεών τους. «Γιατί είσαι ‘δώ;» μου φώναζαν όσο ήμουν στο έδαφος. Προσπαθούσα να τους εξηγήσω ότι έχω κάθε δικαίωμα να είμαι εδώ ως ελληνίδα πολίτις».
«Δεν σκέφτομαι να φύγω» εξηγεί αφοπλιστικά η κυρία Τσιγάντε. «Κι εγώ και η οικογένειά μου την αγαπάμε αυτή τη χώρα. Εχω ζήσει μια ολόκληρη ζωή ταξιδεύοντας – ακόμη και στη φάση αυτή πηγαινοέρχομαι στην Ινδία για επαγγελματικούς λόγους (σ.σ.: η κυρία Τσιγάντε είναι αρχιτέκτονας). Τόσα χρόνια εδώ δεν έχω συσσωρεύσει παράπονα από την ελληνική κοινωνία. Αισθάνομαι την Ελλάδα σπίτι μου».
Ποιος ήταν
Ο Χριστόδουλος Τσιγάντες (φωτογραφία κάτω) είχε ηγηθεί της καταδρομικής μονάδας Ιερός Λόχος της Μέσης Ανατολής στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, σε μία σειρά ριψοκίνδυνων επιχειρήσεων στη Βόρεια Αφρική και στα Δωδεκάνησα. Γλωσσομαθής, με ευρεία κατάρτιση και παιδεία, φοίτησε μεταξύ άλλων στην Ανωτέρα Σχολή Πολέμου της Γαλλίας. Μετά την απελευθέρωση της χώρας από τους ναζιστές διετέλεσε στρατιωτικός διοικητής Αρχιπελάγους και αρχηγός της Ελληνικής Στρατιωτικής Αποστολής Δωδεκανήσων. Εργάστηκε ως πολιτικός σχολιαστής στις εφημερίδες «Εθνος», «Ελευθερία» και «Τα Νέα».
Παραθυρο στον Κοσμο 
2 Σχόλια
Comments feed for this article
29 Μαΐου, 2022 στις 7:29 μμ
Ανώνυμος
Τι απέγινε το πολεμικό ημερολόγιο;
30 Μαΐου, 2022 στις 2:04 πμ
makis
Είναι ένα χρέος που ακόμα δεν έχει εκπληρωθει