You are currently browsing the monthly archive for Ιουλίου 2020.
Κρανίδι, Δευτέρα 27/07/2020
ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ
ΘΕΜΑ : ΕΠΑΝΗΛΘΑΜΕ ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΑ ΣΤΙΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΔΙΑ ΠΕΡΙΦΟΡΑΣ, ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ
Κυρία Πρόεδρε του Δ.Σ.,
χωρίς καμία δικαιολογία που σχετίζεται με την υγειονομική κρίση επανήλθατε να μας προσκαλείτε σε συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου δια αλληλογραφίας και δια περιφοράς. Φορτώνετε στον κορονοϊό (covid-19) τακτικισμούς και σκοπιμότητες να μη λειτουργήσει κανονικά το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Ερμιονίδας. Ανεξάρτητα αν τα θέματα είναι αρκετά σοβαρά ή έχουν διαδικαστική χροιά, το παραμύθι σχετικά με τη λειτουργία του Δημοτικού Συμβουλίου από απόσταση πρέπει οριστικά να σταματήσει, δείχνει έλλειψη δημοκρατικής ευαισθησίας, αδιαφορία για μία ουσιαστική προσπάθεια αναβάθμισης του Δημοτικού Συμβουλίου. Από το Μάϊο του 2020 σας πρότεινα την σύγκληση του Δημοτικού Συμβουλίου στην αίθουσα εκδηλώσεων του Λυκείου Κρανιδίου και αυτό το υλοποιήσατε σε τρεις συνεχόμενες συνεδριάσεις.
Τηρήσαμε όλα τα υγειονομικά μέτρα αποστάσεων μεταξύ μας και όλα κύλησαν ομαλά σύμφωνα με το υγειονομικό πρωτόκολλο.
Τώρα τι σας έπιασε και μας προκαλείτε σε συνεδριάσεις δια περιφοράς, δια αλληλογραφίας;
Ποιος είναι ο λόγος να ξαναγυρίσουμε στο καθεστώς που ίσχυε αρχές Μαΐου του 2020; Τι κρύβεται πίσω από αυτή την απόφαση που ακυρώνει τον πρότυπο κανονισμό λειτουργίας του Δημοτικού Συμβουλίου;
Προσωπικά σας είχα επισημάνει ότι από το τέλος Μαΐου δε θα έχω συμμετοχή σε Δημοτικό Συμβούλιο διά περιφοράς, εξ αποστάσεως, άρα δε θα έχω συμμετοχή στο έκτακτο Δημοτικό Συμβούλιο που θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 28 Ιουλίου 2020 διά περιφοράς, διά αλληλογραφίας. «διά παρωδίας».
Καλώ τους Δημοτικούς Συμβούλους τόσο της πλειοψηφίας όσο και της μειοψηφίας να έχουν την ίδια στάση, καλώ να μην πραγματοποιηθεί το Δημοτικό Συμβούλιο διά περιφοράς και να προγραμματιστεί ένα Δημοτικό Συμβούλιο αρχές της άλλης εβδομάδας με όλες τις εκκρεμότητες που θα έχουν προκύψει και φυσικά πρέπει να γίνει διά ζώσης στο Λύκειο Κρανιδίου.
Τα είχαμε πει από αρχές καλοκαιριού. «οι καθαροί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους». Θεωρώ ότι είναι λάθος η σημερινή σας πρόσκληση, αναμένω την επίσημη πρόσκληση για τις αρχές της άλλης εβδομάδας. Δε μπορώ΄ να αποδεχτώ λογικές και ενέργειες που υποβαθμίζουν τη δημοκρατική λειτουργία του Δημοτικού Συμβουλίου.
Και φυσικά ζητώ την άμεση παρέμβαση του Δημάρχου κ. Γ. Γεωργόπουλου για να ξαναλειτουργήσει το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Ερμιονίδας στο Λύκειο Κρανιδίου εφαρμόζοντας τον πρότυπο κανονισμό λειτουργίας του.
Στόχος μας ήταν και είναι η ουσιαστική αναβάθμιση του Δημοτικού Συμβουλίου και όλα τα κρίσιμα θέματα να απασχολούν το κορυφαίο συλλογικό όργανο του Δήμου.
Τάσος Λάμπρου
Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Ερμιονίδας
Επικεφαλής ΠΡΟ.ΣΥ.ΕΡ
Δήμος Τετάρτη 29 Ιουλίου 2020
Σχεδόν όλοι οι σύμβουλοι των παρατάξεων της αντιπολίτευσης του Δήμου μας τάσσονται πλέον κατά της υποβάθμισης της λειτουργίας του ανώτερου θεσμικά οργάνου, του Δημοτικού Συμβουλίου, θέμα το οποίο ανέδειξε η παράταξή μας από τις 15 Μαΐου 2020 με επιστολή στον Δήμαρχο και τους επικεφαλής των δημοτικών παρατάξεων.
Όπως τόνισα και τότε δεν ταιριάζει στην ιστορία των συνεδριάσεων του ΔΣ
του Δήμου μας η επιμονή στην διαδικασία της «βουβής διεκπεραίωσης» όπως είναι αυτή της «διά περιφοράς» συμβουλίων που υποβαθμίζει το ρόλο και το κύρος του Δημοτικού Συμβουλίου στο σύνολό του.
Αυτή την κρίσιμη περίοδο στον Δήμο Ερμιονίδας , αν και με αποφάσεις του Υπ. Εσωτερικών έχει αποδυναμωθεί ο ρόλος του δημοτικού συμβουλίου δίνοντας παράλληλα αυξημένες αρμοδιότητες στην οικονομική επιτροπή, απαιτείται να τηρείται η δημοκρατική διαδικασία.
Τα κρίσιμα θέματα της διαχείρισης της καθημερινότητας, τα μέτρα στήριξης των επαγγελματιών της περιοχής, η διαχείριση των απορριμμάτων, τα προβλήματα στην ύδρευση –αποχέτευση, κλπ, απαιτούν την σωστή λειτουργία του δημοτικού συμβουλίου.
Τάσος Τόκας
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=2742100052740746&id=100008223334611
Τα έχουμε ξαναπεί.Με εκσυγχρονιστικές ασπιρίνες δεν γιατρευεται η αρρώστια των μνημονιων.Η ΕΕ θα έχει διαλυθεί και εμείς ακόμα θα τρέχουμε να μαζέψουμε τα συντρίμμια του κράτους μας. Μυαλο δεν βάζουμε
Τρίτη, 21/07/2020
ΠΡΟΣ:
Περιφερειακό Διευθυντή Α.Α.Δ.Ε
Πελοποννήσου και Δυτικής Ελλάδας
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ:
– Διευθυντή ΔΟΥ Ναυπλίου
– Βουλευτές του Νομού Αργολίδας
– Γραφείο Δημάρχου Ερμιονίδας
ΘΕΜΑ: ΚΛΕΙΣΤΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗΣ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΚΡΑΝΙΔΙ – ΚΕΦ ΚΡΑΝΙΔΙΟΥ
Κύριε Περιφερειακέ Διευθυντή,
Το Γραφείο Εξυπηρέτησης Φορολογουμένων στο Κρανίδι ουσιαστικά είναι κλειστό εδώ και 5 μήνες και η αγανάκτηση τόσο των δημοτών του Δήμου Ερμιονίδας, όσο και των επισκεπτών του Δήμου μας είναι τεράστια, αφού στο ΚΕΦ Κρανιδίου υπάρχει ένα απλό χαρτί που σε ενημερώνει ότι λειτουργεί λόγω κορονοϊού δύο φορές την εβδομάδα.
Ένα προσωρινό μέτρο εξαιτίας της πανδημίας πάει να γίνει απαράδεκτο καθεστώς. Όλοι οι φορολογούμενοι πολίτες για να εξυπηρετηθούν αναγκάζονται να μεταβούν στη ΔΟΥ Ναυπλίου στο Ναύπλιο 75 χιλιόμετρα από το Κρανίδι.
Αυτή η ανακοίνωση σχετικά με τις δύο ημέρες λειτουργίες είναι για γέλια και για κλάματα.
Τελικά στην Ελλάδα όλες τις παθογένειες της κακοδιοίκησης και της κακής συμπεριφοράς προς τους πολίτες θα τις χρεώσουμε στην υγειονομική κρίση, στον covid-19.
Όταν έκλεισε η ΔΟΥ Κρανιδίου την περίοδο της μεγάλης οικονομικής κρίσης 2010-2014, ο Δήμος Ερμιονίδας υπέγραψε πρωτόκολλο συνεργασίας με το Υπουργείο Οικονομικών και ιδρύθηκε στο Δήμο Ερμιονίδας το Κέντρο Εξυπηρέτησης Φορολογουμένων για να καλύψει τις ανάγκες της ευρύτερης περιοχής της Ερμιονίδας.
Σύμφωνα με αυτό, υπάρχει υποχρεωτικότητα στην καθημερινή του λειτουργία, στη μόνιμη στελέχωση, καθώς και στα αντικείμενα εργασιών – λειτουργιών που προσφέρουν τα ΚΕΦ στους πολίτες.
Ζητάμε την παρέμβασή σας, το κράτος να έχει μία συνέπεια, να έχει μία αξιοπιστία, το ΚΕΦ στο Κρανίδι να λειτουργεί σύμφωνα με το αρχικό ΦΕΚ ίδρυσης και λειτουργίας του, όπως τα άλλα ΚΕΦ σε όλη την Ελλάδα. Τέρμα οι σκοπιμότητες και τα διοικητικά παιχνίδια κάποιων, δε μπορούμε να ανεχτούμε την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των δημοτών του Δήμου μας και είναι υποβάθμιση ζωής όταν για την οικονομική μας καθημερινότητα απαιτείται να μετακινηθούμε προς το Ναύπλιο, να χάσουμε μία ολόκληρη εργάσιμη μέρα για να εξυπηρετηθούμε. Ο Δήμος Ερμιονίδας τους τελευταίους μήνες, αξιοποίησε μία σημαντική δωρεά συντήρησης του υπάρχοντος κτιρίου που στεγάζεται το ΚΕΦ Κρανιδίου. Επίσης ο Δήμαρχος κ. Γ. Γεωργόπουλος διαμαρτυρήθηκε έντονα για τη μη λειτουργία του ΚΕΦ στο Υπουργείο Οικονομικών. Ακόμη έχουμε επίκαιρες ερωτήσεις Βουλευτών του Ελληνικού Κοινοβουλίου για το ίδιο θέμα. Φυσικά θα ακολουθήσουν και άλλες ενέργειες και παρεμβάσεις.
Αξιότιμε κύριε Περιφερειακέ Διευθυντή,
σας ζητώ την άμεση παρέμβαση, τη διοικητική ευαισθησία σας, να λυθεί άμεσα το θέμα μας και να επαναλειτουργήσει κανονικά το ΚΕΦ στο Κρανίδι, σύμφωνα με τον αρχικό σκοπό ίδρυσης και λειτουργίας του. Η Ελληνική Πολιτεία και οι πολίτες πέτυχαν πολλά, αντιμετώπισαν την πανδημία, μην αφήσουμε όμως «τον κορονοϊό» να υποβαθμίζει τη ζωή μας, να καταργεί παρεχόμενες υπηρεσίες προς τους πολίτες, να δημιουργεί συνθήκες μεγάλου θυμού στην Ελληνική κοινωνία.
Τέρμα το καθεστώς των δύο ημερών λειτουργίας, το αίτημά μας είναι λογικό και νόμιμο και υπηρετεί το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο.
Τάσος Λάμπρου
Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Ερμιονίδας
Επικεφαλής ΠΡΟ.ΣΥ.ΕΡ
Ι http://nediper.gr/?action=viewArticle&articleId=540
Σωστά όσα λέει η ΝΕΔΥΠΕΡ που εκφράζει αγωνία μερίδας του πληθυσμού.
Εξ άλλου δεν είναι η πρώτη φορά που η παράταξη ασχολείται με το κυκλοφοριακό.Ομως…..
Αυτοί που σχεδίασαν τον περιφερειακό Κρανιδίου το Λύκειο και το γήπεδο της τοπικής ομάδας απέναντι από την πόλη δεν έπρεπε να μεριμνήσουν για μια υπόγεια διάβαση που θα συνέδεε αυτές τις λειτουργίες (και πιθανά και άλλες αν κάποτε αξιοποιηθεί η δωρεά στους Μύλους)με την πόλη με ασφαλεια για τους πεζους; Και μάλιστα όταν ο δρόμος προς αυτους τους χωρους ξεκινά μετα απο μια απότομη στροφη του περιφερειακού με περιορισμένη ορατότητα και με ανηφόρα όταν τα αυτοκίνητα έχουν αναπτύξει ταχυτητα αναγκαστικα;
Χρειάζεται να είσαι συγκοινωνιολογος απόφοιτος Πανεπιστημίου ειδικός και προφεσορος για να προσθέσεις δύο παράγοντες μια εξίσωσης και να βγάλεις συμπερασμα;
Αυτο ακριβώς γράφω τόσο καιρό και γι αυτό γίνομαι κακός και γκρινιάρης.Ζουμε στη χώρα της προχειρότητας της ανευθυνότητας όπου τα έργα κατασκευάζονται με μόνο κριτήριο το κέρδος του εργολάβου αγνοώντας την κοινωνία και το περιβάλλον.Να μην μιλήσουμε δηλαδή περί αισθητικής.
Ούτε τροχονόμους εθελοντές ούτε πινακίδες.Υπογεια διάβαση θέλει σε εκείνο το σημείο.Και προσωρινά μια πεζογέφυρα. Η περιοχή που επενδύονται εκατομμυρια μας λένε πως ειμαστε.Εκτος κι αν περιμένουμε θάνατο για να ξεκινήσουμε.Γιατι όταν σκοτωθεί κάποιος τα πράγματα ξεκινάνε στην χώρα μας.Οχι πάντα.
Και κάτι ακόμα.Με τους/ τις μαθητές του Γυμνασίου έχουμε ήσυχο το κεφάλι μας; Πηγαίνουν κι έρχονται με ασφάλεια στο σχολειο; Ένα πεζοδρόμιο δεν μπορούμε να φτιάξουμε τόσα χρόνια στη Ριβιέρα; Μόνο Μαρίνες και επενδυσεις;
Και πάμε στο τουριστικό Πορτο Χέλι στο αποκορύφωμά της μικρής τουριστικής περιόδου αναπτυξιακό καθαρό από πρόσφυγες , Μαρινατο και παραδομένο στους εργολαβικους σχεδιασμούς και προγραμματισμούς ερήμην της τοπικής οικονομίας και κοινωνικών αναγκών.
Και μάλιστα με κόψιμο της σύνδεσης των Σπετσών με την Αθήνα εκτός κι αν ακολουθηθούν παρακάμψεις άγνωστες στους επισκέπτες.Η εταιρεία ενημερώνει και οι τοπικές αρχές αποδεχωνται
https://www.ertflix.gr/ellinika-docs/the-enigma-of-keros/
The Enigma of Keros
Για πρώτη φορά στον κόσμο, η ΕΡΤ επιχειρεί να ρίξει φως σ’ ένα από τα πιο μεγάλα αινίγματα της αρχαιότητας, με μια εσωτερική παραγωγή υψηλών ποιοτικών προδιαγραφών, που συμμετείχε στο Επίσημο Πρόγραμμα του 22ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Πρόκειται για το επιστημονικό ντοκιμαντέρ «Το αίνιγμα της Κέρου», που κάνει παγκόσμια τηλεοπτική πρεμιέρα στην ΕΡΤ1.
Η δημοσιογράφος της ΕΡΤ Αντριάνα Παρασκευοπούλου, μέλος της ανασκαφικής ομάδας την περίοδο 2018-2019, κατέγραψε την ανασκαφή που πραγματοποιείται στο νησί από τη Βρετανική Αρχαιολογική Σχολή και το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, υπό τη διεύθυνση του Λόρδου Κόλιν Ρένφριου και του Δρ. Michael Boyd σε συνεργασία με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Κυκλάδων και τον Προϊστάμενό της Δημήτρη Αθανασούλη.
O Λόρδος Κόλιν Ρένφριου, ένας από τους μεγαλύτερους προϊστορικούς αρχαιολόγους όλων των εποχών, αφιέρωσε το πολυεπίπεδο έργο του στη λύση του αινίγματος που απασχολεί την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα για δεκαετίες: σ’ αυτό το μικρό και ακατοίκητο νησί των Κυκλάδων έχουν βρεθεί εκατοντάδες θραύσματα από σπασμένα κυκλαδικά ειδώλια, που όμως δεν ενώνονται μεταξύ τους.
Αυτό το μυστήριο, που παραμένει ακόμα άλυτο, προσπαθεί να λύσει για πολλές δεκαετίες ο καθηγητής Ρένφριου, ο οποίος αποκαλύπτει στην κάμερα της ΕΡΤ ότι η Κέρος αποτελεί το πρώτο θαλάσσιο ιερό σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Το ντοκιμαντέρ παρουσιάζει όλα τα σπουδαία ευρήματα και τον πολύπλοκο αρχιτεκτονικό σχεδιασμό στη νησίδα Δασκαλιό, που μαρτυρά έναν εξελιγμένο οικισμό της Πρώιμης Εποχής του Χαλκού, ο οποίος θα μπορούσε να συγκριθεί μόνο μ’ εκείνον της Κνωσού στην Κρήτη κατά την ίδια περίοδο.
Τη δεκαετία του 1950 η Κέρος πρωταγωνίστησε σε μία από τις μεγαλύτερες υποθέσεις λαθρανασκαφής παγκοσμίως. Το μεγαλύτερο μέρος των κλεμμένων μαρμάρινων ειδωλίων του Κυκλαδικού Πολιτισμού κατέληξε σε προσωπικές συλλογές.
Δεκαετίες αργότερα πουλήθηκε μια πλούσια συλλογή με τον τίτλο «Ο θησαυρός της Κέρου», ενώ έπειτα από πολλές δημοπρασίες, τα περισσότερα αρχαία της συλλογής μεταφέρθηκαν στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης.
Έρευνα-αρχισυνταξία: Αντριάνα Παρασκευοπούλου
Σκηνοθεσία: Κώστας Μαχαίρας
Διεύθυνση φωτογραφίας: Μανόλης Βουρεξάκης
Κάμερα: Κωνσταντίνος Ρηγόπουλος
Ήχος: Νίκος Παλιατσούδης
Μοντάζ: Δανάη Μανουσαρίδη
Μουσική: Βαγγέλης Φάμπας
Διεύθυνση παραγωγής: Μιχάλης Δημητρακάκος
Παρουσίαση: Αντριάνα Παρασκευοπούλου
Έλληνες στρατιώτες υπηρέτησαν εκείνη την εποχή στην Κύπρο (και από την Ερμιονιδα ) και ένας από αυτός ο Διδυμιωτης Κωνσταντινος Μπροδημας σκοτώθηκε στο νησί στις 16 Αυγουστου 1974 απο τους Τουρκους εισβολεις σε ηλικια 22 χρονων.Ηταν τοτε πεντε χρονια μεγαλυτερος μου.
Η μοίρα έπαιξε ένα άσχημο παιχνίδι στον ήρωα μαχητή των Διδύμων. Ο Κωνσταντίνος Μπροδήμας είχε ήδη απολυθεί πριν από την έναρξη της απόβασης των Τούρκων στην Κύπρο, τον Ιούλιο του 1974 και επέστρεφε στην γενέτειρά του, μαζί με άλλους στρατιώτες της σειράς του. Το καράβι είχε αποπλεύσει από την Πάφο, πρέπει να είχε διανύσει περίπου 40 ναυτικά μίλια, όταν δόθηκε η εντολή να επιστρέψουν για να υπερασπιστούν την ελεύθερη Κύπρο. Γύρισαν λοιπόν για να φυλάξουν Θερμοπύλες
Το πραξικόπημα
Οι σχέσεις της χούντας με τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας ήταν πολύ τεταμένες. Ο ισχυρός άντρας της χούντας, ο ταξιάρχης Δημήτρης Ιωαννίδης , πίστευε πως ο Μακάριος ήταν φιλοκομμουνιστής και πως δεν ήθελε πια την Ένωση με την Ελλάδα.
Ο Μακάριος ανακάλυψε έγγραφα που απεκάλυπταν την πρόθεση διεξαγωγής πραξικοπήματος εναντίον του και ζήτησε με επιστολή την παραίτηση των Ελλήνων αξιωματικών που υπηρετούσαν στην Κυπριακή Εθνική φρουρά.
Για την Χούντα αυτό ήταν απαράδεχτο. Στις 15 Ιουλίου του 1974 χρησιμοποιώντας την Εθνική Φρουρά, την ΕΛΔΥΚ και την ΕΟΚΑ Β’ επιτίθεται εναντίον του Προεδρικού Μεγάρου με κανονιοβόλα. Αντίσταση στο πραξικόπημα προέταξαν άνδρες του Εφεδρικού στρατού και άνδρες της πολιτοφυλακής του Βάσσου Λυσσαρίδη. Όμως μέχρι το μεσημέρι, η Λευκωσία περιήλθε κάτω από τον έλεγχο των πραξικοπηματιών οι οποίοι ενθρόνισαν τον Νίκο Σαμψών σαν πρόεδρο γιατί τρεις ανώτατοι δικαστικοί και ο Γλαύκος Κληρίδης αρνήθηκαν το πόστο.
Οι πραξικοπηματίες νόμιζαν ότι ο Μακάριος σκοτώθηκε μέσα στο Προεδρικό και μετάδωσαν την είδηση μέσω ραδιοφώνου. Ο Μακάριος όμως κατάφερε να διαφύγει φορώντας πολιτικά ρούχα και προστατευόμενος από τους σωματοφύλακες του. Πρώτα πήγε στη Μονή του Κύκκου όπου υπηρέτησε σαν δόκιμος μοναχός όταν ήταν μικρός. Αφού ξεκουράστηκε λίγο, έφυγε για την Πάφο. Εκεί, από ένα πρόχειρο ερασιτεχνικό ραδιοφωνικό σταθμό, μετέδωσε το μήνυμα πως ήταν ζωντανός!
«Ελληνοκυπριακέ λαέ. Η φωνή, που ακούτε, σάς είναι γνωστή. Γνωρίζετε ποιος σάς ομιλεί. Είμαι ο Μακάριος. Είμαι αυτός, που εκλέξατε αρχηγό σας. Είμαι συμπολεμιστής και ηγήτοράς σας στον κοινό αγώνα. Το πραξικόπημα της χούντας απέτυχε. Ήμουν ο στόχος. Και όσο είμαι ζωντανός, η χούντα στην Κύπρο δεν θα περάσει…᾽᾽
Τουρκική Εισβολή
Ο Μακάριος καταφέρνει να ξεφύγει μέσω των Αγγλικών βάσεων και μεταβαίνει στην Λονδίνο καταδικάζοντας το πραξικόπημα. Στις 19 του Ιούλη στην συνεδρία του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, κατηγορεί την Χούντα για εισβολή. Εν τω μεταξύ στο νησί οι Μακαριακοί και οι Χουντικοί αλληλοσκοτώνονται. Χωριανός κατά συγχωριανού! Αδελφός έναντι αδελφού! Χάος και απελπισία!
Η Τουρκία εισβάλλει στην Κύπρο στις 20 Ιουλίου αποκαλώντας την εισβολή “ειρηνική επέμβαση”, με σκοπό τάχα την επαναφορά της συνταγματικής τάξης στην Κύπρο. Διχασμένες καθώς ήτανε οι στρατιωτικές δυνάμεις της Κύπρου άργησαν να αντιδράσουν.
Το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών περνά το ψήφισμα 353 που απαιτεί την απομάκρυνση όλων των ξένων στρατιωτικών δυνάμεων από την Κύπρο. Αγνοείται βέβαια από όλους οι δε Μεγάλες Δυνάμεις, νίπτουν τας χείρας.
Στην Ελλάδα η Χούντα του Ιωαννίδη καταρρέει. Στις 23 του Ιούλη ο στρατηγός Γκιζίκης επικοινωνεί με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή που ήταν στο Παρίσι. Την ίδια μέρα ο Σαμψών αντικαθίσταται από τον Γλαύκο Κληρίδη σαν προσωρινός πρόεδρος και επέρχεται συμφωνία εκεχειρίας. Παρά την εκεχειρία, οι εισβολείς συνεχίζουν την επέκταση τους.
Στις 24 ο Καραμανλής ανέλαβε την ηγεσία της Ελλάδας σαν πρωθυπουργός μιας κυβέρνησης Εθνικής Ενότητος. Η Ελλάδα επανάκτησε την Δημοκρατία μα το τίμημα ήταν αφόρητο! Η Τουρκία δρασκέλισε την θάλασσα και πάτησε την Κύπρο. Και τα δεινά ήταν επώδυνα!
SOS : ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΕΙΚΟΝΑ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΠΟΡΤΟΧΕΛΙΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΤΟΥ ΑΠΟΧΕΤΕΥΤΙΚΟΥ
Κρίμα.!!!
Η κατάσταση που επικρατεί στο Πορτοχέλι, στην πρώτη τουριστική πύλη της Ερμιονίδας και βιτρίνα του Δήμους μας, από τις εργασίες του αποχετευτικού είναι επιεικώς απογοητευτική και ιδίως στο κέντρο της πόλης, μπροστά από το Κοινοτικό Γραφείο, εκεί όπου κατασκευάζεται μια μεγάλη δεξαμενή λυμάτων.Το σημείο γύρω από το πλέγμα προστασίας χρησιμοποιείται για parking αυτοκινήτων και δημιουργεί μποτιλιάρισμα και άσχημη εικόνα.
Δίνεται έτσι ακόμη ένα πλήγμα στις επιχειρήσεις που εν μέσω κορονοϊού βιώνουν πολύ άσχημες οικονομικά ημέρες και κάνουν τα πάντα για να βγάλουν τις καθημερινές υποχρεώσεις.
Πρέπει άμεσα να καλυφθούν από την εταιρεία ή τον Δήμο οι υπό κατασκευή δεξαμενές και να δοθεί στην κυκλοφορία ο δρόμος όπως ήταν πριν, τουλάχιστον μέχρι το τέλος Αυγούστου.
Δεν ξερω για τις ψυχες μαλλον τις τσεπες και την αισθητικη μας, καλει προς σωτηρια ο κ Τοκας.
Κραταει χρονια αυτη η κολωνια.
Εχουμε μνημη Λωτοφαγων στην επαρχια. Βλεπουμε παντα το τρεχον και θελουμε να ξεχναμε την ιστορια το παρελθον που ειναι η βαση για τα σημερινα.
Φυσικα το παρελθον δεν αλλαζει .Οτι εγινε εγινε. Γαλα που χυθηκε απ τη καρδαρα δεν ξαναμαζευεται. Αλλα το δικο μας προβλημα ειναι ενα συνεχες κουκουλωμα μια αρνηση να αναμετρηθουμε με τις ευθυνες να βγαλουμε συμπερασματα να μην επαναληφθουν τα λαθη.Το δικο μας προβλημα ειναι η μεταθεση ευθυνων.Αν δεν υπάρξει τιμωρία κάθαρση δεν έρχεται.Αυτο είναι το μήνυμα της αρχαίας τραγωδίας αλλά φαίνεται πως η σχέση μας με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό είναι πολύ μακρινή.
Γιατι ξεκινησαμε βιολογικο στο Χελι και την Θερμησια ριξαμε τα μπετα και μετα τα εγκαταλειψαμε; Υπαρχει υπευθυνος ; Ποιος πληρωσε;
Αυτοματοποίηση Βιολογικού Καθαρισμού Κοινότητας ΘΕΡΜΗΣΙΑΣ. ( Κ/Ξ Δ. ΜΠΑΚΑΛΑΚΟΣ – Η. ΜΑΖΑΡΑΚΗΣ – B.W.T. Ltd : 1994-1995)
Ανάπτυξη ολοκληρωμένης λύσης αυτοματισμού των εγκαταστάσεων με χρήση Προγραμματιζόμενων Λογικών Ελεγκτών SIMATIC.Μελέτη Σχεδίαση συστήματος κεντρικού ελέγχου και επίβλεψης των εγκαταστάσεων με ανάπτυξη Λογισμικού τηλεχειρισμών- τηλεεπίβλεψης 3BWS. Ανάπτυξη Εποπτικών εικόνων, τηλεχειρισμοί, αλγόριθμοι επεξεργασίας συλλεγομένων πληροφοριών, εκτυπώσεις σφαλμάτων – αναφορές ιστορικών και στατιστικών στοιχείων, κ.ά. ΠΑΧΥΝΣΗ- ΧΕΙΜΕΡΙΝΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ Σχεδίαση Μιμικού Διαγράμματος εγκατάστασης. Mελέτη – Σχεδίαση των πινάκων χαμηλής και αυτοματισμού των άνω εγκαταστάσεων. Θέση σε λειτουργία του όλου συστήματος.
φωτο Σταματης Δαμαλιτης
Και το Χελι;
Γιατι κουβαλαμε τα λυματα στον Καμπο Κρανιδιου; Ποιος ο στοχος ο σκοπος;Παλιοτερη φωτογραφια
Με ποιου την συγκαταθεση εκτελουνται οικοδομικες εργασιες στο κεντρο του τουριστικου χωριου Πορτο Χελι τις ελαχιστες μερες που οι επαγγελματιες περιμενουν να βγαλουν τα ελαχιστα χρηματα επιβιωσης αυτης της χρονιας; Δηλαδη αν γινοταν τωρα διακοπη και ξαναρχιζε η δουλεια σε τρεις μηνες οταν ολα θα ειναι νεκρα στο Χελι ποια θα ηταν η συνεπεια για το εργο; Εδω μας ταλαιπωρουν δεκα χρονια και βαλε με τα ραβε ξυλωνε τωρα τους επιασε η πρεμουρα;
Γιατι παρακαλαμε μια ιδιωτικη επιχειρηση να μας κανει τριτοβαθμιο τον βιολογικο για να ποτιζει το γκαζον της;
Ποιος αποφασισε τον προηγουμενο σχεδιασμο και ποιος τον ανετρεψε και γιατι; Ηταν τα κριτηρια περιβαλλοντικα οικονομικα κοινωνικα;
Γιατι δεν δουλευουν σωστα εστω οι βιολογικοι Καρνιδιου Ερμιονης εδω και καιρο οπως μας λεει η σημερινη δημοτικη αρχη;
Σε εγκατάλειψη και μη λειτουργική κατάσταση παραμένει και ο βιολογικός σταθμός Κρανιδίου. Τα λύματα παραμένουν ακατέργαστα και οι εγκαταστάσεις ΄΄σαπίζουν΄΄ χωρίς καμία επίβλεψη και συντήρηση. Καμία πρόβλεψη και μέριμνα για τον βιολογικό, την ώρα μάλιστα, που ο όγκος των λυμάτων αυξάνεται.
Βγηκαν τα αποτελεσματα του ελεγχου του Βιολογικου του Ξενοδοχειου Γαλαξιας; Θα τα μαθουμε η ολη η φασαρια εγινε για να φυγουν οι προσφυγες ; Δηλαδη οι τουριστες εχουν αλλα λυματα απο τους προσφυγες;
Τι σημαινει συντομο χρονικο διαστημα; Δυο μηνες ειναι συντομο χρονικο διαστημα για μια εξεταση λυμματων;
Πλέον, σε σύντομο χρονικό διάστημα, αναμένονται τα αποτελέσματα του ελέγχου που διενεργήθηκε.
Διαβάστε και ΑΥΤΟ
Κινδύνους για την δημόσια υγεία και τη ρύπανση του περιβάλλοντος εγκυμονεί η προβληματική λειτουργία του βιολογικού καθαρισμού Άργους – Ναυπλίου, επισημαίνει σε ανακοίνωση η Λαϊκή Συσπείρωση.
Το κείμενο υπογάφουν οι δημοτικοί σύμβουλοι Ναυπλιέων Κώστας Γκόνης και Μαρία Αλημπέρτη, ο δημοτικός σύμβουλος Άργους – Μυκηνών Γιώργος Θεοδοσίου και ο περιφερειακός σύμβουλος Πελοποννήσου Γιάννης Κελλάρης.
Όπως αναφέρουν:
Μεγάλοι κίνδυνοι όσον αφορά στη μόλυνση του περιβάλλοντος, του Αργολικού κόλπου και στην υγεία των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής, έχουν προκύψει από την προβληματική λειτουργία της Εγκατάστασης Επεξεργασίας Λυμάτων Άργους – Ναυπλίου.
Αυτό επιβεβαιώθηκε πλήρως από την ενημέρωση που είχε αντιπροσωπεία της Λαϊκής Συσπείρωσης Αργολίδας από υπεύθυνους της ΔΕΥΑ Άργους – Μυκηνών, παρουσία του περιφερειακού συμβούλου Κελλάρη Γιάννη.
Τόσο η μονάδα του βιολογικού καθαρισμού, όσο και το σύστημα της αποχέτευσης παρουσιάζουν εδώ και πολλά χρόνια μια σειρά από σοβαρά λειτουργικά προβλήματα που έχουν επιδεινωθεί δραματικά το τελευταίο διάστημα, με την κατάσταση να έχει φθάσει κυριολεκτικά στο απροχώρητο!
Τα κυριότερα προβλήματα που αναφέρονται είναι:
- Ανεπάρκεια του κεντρικού βαρυτικού αγωγού να μεταφέρει τα λύματα προς την μονάδα με αποτέλεσμα τις συχνές βλάβες σε πολλά σημεία και την έξοδο ανεπεξέργαστων λυμάτων.
- Ο υποθαλάσσιος αγωγός εκροής είναι σχεδόν κατεστραμμένος, με αποτέλεσμα την αδυναμία διοχέτευσης των επεξεργασμένων λυμάτων στον αποδέκτη.
- Υπάρχουν μεγάλες εισροές θαλασσινού νερού στο αποχετευτικό σύστημα με αποτέλεσμα την καταστροφή της βιομάζας με επίπτωση στην ποιότητα της εκροής.
- Σε έντονες βροχοπτώσεις παρατηρούνται μεγάλες εισροές όμβριων και υδραυλική φόρτιση της μονάδας, με αποτέλεσμα να τίθεται εκτός λειτουργίας.
- Ο μηχανολογικός εξοπλισμός της μονάδας υπολειτουργεί λόγω παλαιότητας, χωρίς να έχει αντικατασταθεί από το 1993.
- Η λυματολάσπη διοχετεύεται σε ανεξέλεγκτο ΧΑΔΑ μαζί με τα σκουπίδια με αποτέλεσμα την τεράστια περιβαλλοντική υποβάθμιση της περιοχής, την δυσοσμίακαι κινδύνους μόλυνσης του υδροφόρου ορίζοντα.
Η κατάσταση αυτή ούτε τυχαία είναι ούτε αναπόφευκτη. Είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής σκόπιμης απαξίωσης τόσο των δημοτικών υπηρεσιών που είναι αρμόδιες ως φορείς διαχείρισης αυτών των μονάδων, όπως είναι οι ΔΕΥΑ, όσο και των ίδιων των μονάδων με σκοπό την εκχώρησή τους σε ιδιώτες.
Μέσα από την υποστελέχωση, την έλλειψη μόνιμου ειδικευμένου προσωπικού, την απαξίωση του υπάρχοντος ελάχιστου ειδικού προσωπικού που έχει απομείνει και την εφαρμογή ελαστικών σχέσεων, όλο και περισσότερες μονάδες βιολογικών καθαρισμών, όπως και ο συγκεκριμένος, παραχωρούνται μέσω συμβάσεων σε ιδιωτικές εταιρείες, παρουσιάζοντας ταυτόχρονα σοβαρά λειτουργικά προβλήματα, αφού ούτε η αναβάθμιση του εξοπλισμού είναι στην προτεραιότητα, ούτε η συντήρησή του γίνεται σωστά και με επάρκεια. Επιπλέον, το μεγάλο κόστος της ενέργειας και οι όποιες σοβαρές βλάβες παρουσιάζονται «επιβαρύνουν» οικονομικά τους δημότες μέσα από τα τιμολόγια.
Είναι διαχρονικές οι ευθύνες τόσο των δημοτικών όσο και των περιφερειακών αρχών και κυβερνήσεων για την επικίνδυνη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί. Όλοι τους έχουν συμφωνήσει με την λογική του «κόστους – οφέλους» που εμποδίζει αυτά τα έργα που είναι ζωτικής σημασίας για το περιβάλλον, την δημόσια υγεία και την ποιότητα ζωής, να είναι στην προτεραιότητα. Έχουν συμφωνήσει με την ανταποδοτική – εμπορευματική λειτουργία των υπηρεσιών που μεταβιβάζει το υψηλό κόστος συντήρησης και λειτουργίας των μονάδων στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων μέσα από τα τιμολόγια και τα χαράτσια.
Δεν είναι στην προτεραιότητά τους η σύνταξη των απαραίτητων ολοκληρωμένων μελετών και η χρηματοδότηση των αναγκαίων έργων για τον εκσυγχρονισμό των μονάδων. Όλο το προηγούμενο διάστημα δεν έχει γίνει καμία σοβαρή τεχνική παρέμβαση τόσο από την περιφέρεια Πελοποννήσου όσο και από τους Δήμους Άργους –Μυκηνών και Ναυπλίου προκειμένου να δοθεί λύση στο τεράστιο αυτό πρόβλημα.
Οι όποιες μελέτες και παρεμβάσεις γίνονται αποσπασματικά χωρίς να αντιμετωπίζουν το σύνολο του προβλήματος.Παρά την άσχημη κατάσταση που είχε διαμορφωθεί, η προηγούμενη αρχή Τατούλη δεν έκανε τίποτα για την αντιμετώπιση του προβλήματος δηλώνοντας αναρμόδια! Η νέα περιφερειακή αρχή Νίκα κινείται στην ίδια κατεύθυνση αφού η πρόσφατη προγραμματική σύμβαση μεταξύ της περιφέρειας Πελοποννήσου και των ΔΕΥΑ Άργους – Μυκηνών και Ναυπλίου για την αντικατάσταση του αγωγού εκροής, είναι ανεπαρκής για το μέγεθος του προβλήματος και η όποια λύση θα δώσει θα είναι αποσπασματική.
Ως Λαϊκή Συσπείρωση, παράταξη που υπερασπίζεται με συνέπεια τα λαϊκά συμφέροντα και πρώτα και κύρια την υγεία των κατοίκων και το καθαρό περιβάλλον καλούμε τους εργαζόμενους, όλο τον λαό της περιοχής να βγάλει τα συμπεράσματά του και να απαιτήσει εδώ και τώρα λύσεις για όλα τα παραπάνω προβλήματα του βιολογικού καθαρισμού. Να καταδικάσει όλες αυτές τις δυνάμεις που από τη μια αποθεώνουν την τουριστική ανάπτυξη της περιοχής και από την άλλη υπερασπίζονται μέχρι κεραίας την πολιτική που οδηγεί σε καταστροφή του περιβάλλοντος και υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των κατοίκων με ταυτόχρονους κινδύνους για την υγεία του.
Απαιτούμε να σταματήσει άμεσα το συνεχιζόμενο έγκλημα με τους κινδύνους που εγκυμονεί για το περιβάλλον και την δημόσια υγεία. Να γίνουν άμεσα όλα τα απαιτούμενα έργα αναβάθμισης της μονάδας και των αντίστοιχων δικτύων μέσα από ολοκληρωμένη επιστημονική μελέτη και επαρκή χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, χωρίς επιβάρυνση των λαϊκών στρωμάτων.
Να προχωρήσουν άμεσα τα έργα αποχέτευσης των δημοτικών διαμερισμάτων με πρώτο απ’ όλα αυτό των Μύλων για την προστασία των πηγών ύδρευσης.
Να σταματήσει άμεσα η απαξίωση των υπηρεσιών και η εκχώρηση σε εργολαβικές εταιρείες. Άμεσα πρόσληψη μόνιμου απαραίτητου προσωπικού στις αντίστοιχες ΔΕΥΑ και τους βιολογικούς καθαρισμούς με εφαρμογή μέτρων ασφάλειας και υγιεινής.
Γράφει ο Γιάννης Σπετσιώτης στο ιστολογιο του Σταματη Δαμαλιτη
Αισθάνθηκα άβολα που δεν μπόρεσα να απαντήσω στην κυρία Ελένη Βλάσση δασκάλα του Δημοτικού Σχολείου Ερμιόνης, όταν μου ζήτησε να της πω, αν θυμόμουν, πως παιζόταν στον τόπο μας το παιχνίδι «Το λουρί της μάνας» γιατί σκεφτόταν να το παίξουν τα παιδιά της τάξης της με τη λήξη του σχολικού χρόνου.
Προσπάθησα να της το περιγράψω αλλά κάπου δεν μου έβγαινε σωστά και ολοκληρωμένα.
Το θυμόμουν «μέσες άκρες» όπως λέμε και καταλάβαινα πως η περιγραφή μου ήταν ελλιπής.
Η ίδια μου είπε ότι, είχε ρωτήσει και άλλους συμπολίτες αλλά και αυτοί δεν ήταν σε θέση να απαντήσουν γιατί δεν το «θυμόντουσαν καλά» Ένιωσα την ίδια απογοήτευση όπως όταν ήμουν μικρός και ψάρευα καθώς από τα χέρια μου γλιστρούσε το ψάρι που έπιανα και έπεφτε στη θάλασσα και χανόταν, πριν προλάβω να το βάλω στην πάνινη τσάντα που είχα κρεμασμένη στο λαιμό μου.
Βέβαια, είναι αλήθεια, ότι το παιχνίδι αυτό εμείς δεν το παίζαμε συχνά. Το ξέραμε όμως. Απλά τα χρόνια πέρασαν και το λησμονήσαμε. Όπως έχουμε ξεχάσει, γι’ αυτό έχουν σκορπίσει, τόσα και τόσα πράγματα αφού δεν φροντίσαμε να τα προστατέψουμε από τη λήθη και τη φθορά του χρόνου και να τα διασώσουμε μέσα από οργανωμένες δράσεις όπως έχουμε υποχρέωση να κάνουμε.
Ερχόμενος το καλοκαίρι στην Ερμιόνη, άνοιξα τις σημειώσεις της μητέρας μου και εκεί βρήκα γραμμένη όλη τη διαδικασία του παιχνιδιού με κάθε λεπτομέρεια. Συναισθήματα χαράς και κυρίως ανακούφισης βγήκαν από μέσα μου.
Επιτρέψτε μου λοιπόν να τα μοιραστώ μαζί σας και να ξαναθυμηθούμε το παιχνίδι αυτό που έχει μεγάλη σημασία για την άσκηση της προσοχής, της ετοιμότητας, αλλά και τη γενικότερη κινητική ανάπτυξη του παιδιού.
… και το λουρί της μάννας!
(στην Ερμιονίτικη εκδοχή του)
Την ομάδα του παιχνιδιού αποτελούν 6-12 παιδιά που κάθονται όπως λέμε «στα πόδια» δηλαδή σκαμνάκι, το ένα κοντά στο άλλο, κολλητά, χωρίς να μένει κενό μεταξύ τους.
Ένα παιδί που το ονομάζουν «μάννα» ξεκινά το παιχνίδι. Παίρνει ένα λουρί (μια αντρική ζώνη) τη μαζεύει καλά και την κρατά στο χέρι του χωρίς να φαίνεται.
Στη συνέχεια γύρω – γύρω από την έξω πλευρά του κύκλου, που έχουν σχηματίσει τα παιδιά, λέγοντας ρυθμικά. «Αλά-τι ψηλό, Αλά- τι χοντρό, έχασα τη μάννα μου και πάω να – τη βρω»
Λέει το τραγουδάκι μια, δύο, τρείς φορές ενώ εξακολουθεί να έρχεται γύρω από τον κύκλο, κάνοντας διάφορες παραπλανητικές κινήσεις , ότι τάχα κάπου θα αφήσει το λουρί χωρίς να το αφήνει. Κάποια στιγμή, που κρίνει κατάλληλη το παιδί, ότι δεν έχει γίνει αντιληπτό, αφήνει κρυφά πίσω από την πλάτη ενός παιδιού το λουρί. Αν το παιδί το καταλάβει γυρίζει αμέσως πίσω, παίρνει το λουρί και το δίνει «στη μάννα». Αν όχι, η μάννα συνεχίζει το τραγούδι εξακολουθώντας να έρχεται γύρω – γύρω.
Όταν η μάνα φτάνει στο παιδί που του έχει «ρίξει» το λουρί και αυτό δεν το έχει δει, σκύβει, το παίρνει και λέει: «να το λουρί της μάννας» και αρχίζει να χτυπά το παιδί με το λουρί. Αυτό προκειμένου να αποφύγει τα χτυπήματα, που μερικές φορές είναι αρκετά δυνατά και πονούν, πρέπει να σηκωθεί γρήγορα από τη θέση του και τρέχοντας γύρω από τον κύκλο προσπαθεί να τα αποφύγει, με σκοπό να ξανακαθίσει στη θέση του, γιατί τότε η μάννα δεν έχει δικαίωμα να το χτυπά.
Μερικές φορές το κυνηγητό γίνεται και έξω από τον κύκλο και τα παιδιά τρέχουν μεγάλες αποστάσεις. Στο μεταξύ τα άλλα παιδιά σηκώνονται από τη θέση τους και με μεγάλο ενδιαφέρον παρακολουθούν την εξέλιξη του παιχνιδιού λέγοντας: «και αλάργα και κοντά και το λουρί της μάννας» Γελούν, χτυπούν παλαμάκια και ενθαρρύνουν πότε το παιδί που το κυνηγούν, πότε το παιδί που κάνει τη μάννα, απολαμβάνοντας την εξέλιξη του παιχνιδιού και περιμένοντας το τελικό αποτέλεσμα.
Αν η μάννα «πιάσει» το παιδί οι ρόλοι αντιστρέφονται, το παιδί γίνεται «μάννα» και η «μάννα» παίρνει τη θέση του παιδιού στον κύκλο. Αν όμως το παιδί καταφέρει και γυρίσει στη θέση του το παιχνίδι συνεχίζεται, όπως ξεκίνησε, για άλλη μια φορά.
Αυτό το παιχνίδι αλλά και κάθε παιχνίδι δίνει την ευκαιρία στα παιδιά να αυτοσχεδιάσουν και να τα παίξουν με διάφορους τρόπους. Η φαντασία τους μέσα στο πνεύμα της ελευθερίας που επικρατεί, «πιέζει» το νου για δημιουργία και πρωτοτυπία.———————————————————————————————————————————–
Ο συμπατριώτης μας Γιάννης Μιχ. Σπετσιώτη είναι παιδαγωγός
για παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
https://effiekyr.wordpress.com/…/%CF%88%CF%85%CF%87%CE%BF%…/
ΑΛΑΤΙ ΨΙΛΟ ΑΛΑΤΙ ΧΟΝΤΡΟ
Με λάχνισμα η με κλήρο διαλέγουμε την μάνα. Τα υπόλοιπα παιδιά κάθονται κάτω οκλαδόν με τα χεριά πίσω από την πλάτη τους και τις παλάμες τους ανοιχτές. Η μάνα που κρατά και ένα μαντήλι μένει έξω από τον κύκλο. Γυρίζει γύρω ρυθμικά τραγουδώντας μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά:
«Αλάτι ψιλό, αλάτι χοντρό έχασα την μάνα μου και πάω να την βρω. Παπούτσια δεν μου πήρε να πάω στο σχολειό και αν δεν μου τα πάρει θα ψάξω να την βρω.»
Η μάνα τελειώνοντας το τραγούδι ρίχνει το μαντήλι σε κάποιο παιδί το όποιο σηκώνεται και κυνηγά την μάνα. Αν εκείνη προλάβει να καθίσει στην θέση που κάθονταν το παιδί χωρίς να την πιάσει κερδίζει και μάνα γίνεται τώρα το άλλο παιδί.
http://www.paramithakia.gr/%CE%B1%CE%BB%CE%AC%CF%84%CE%B9-%…
Τα παιδιά σχηματίζουν όλα μαζί ένα κύκλο και κάθονται κάτω σταυροπόδι με τα χέρια πίσω και τις παλάμες ανοιχτές.
Ένα παιδί που κάνει τη «μάνα» στέκεται έξω από τον κύκλο και κρατάει ένα μαντήλι. Η μάνα γυρίζει γύρω γύρω από τον κύκλο τραγουδώντας:
«Αλάτι ψιλό, αλάτι χοντρό,
έχασα τη μάνα μου και πάω να τη βρω
παπούτσια δεν μου πήρε να πάω στο χορό»!
Καθώς η μάνα τραγουδάει και τρέχει γύρω από τον κύκλο, πετάει κρυφά το μαντίλι πίσω από ένα παιδί και συνεχίζει να περπατάει γύρω γύρω τον κύκλο (από την μία φορά του π.χ. δεξιόστροφα), μέχρι να καταλάβουν τα υπόλοιπα ότι δεν το κρατάει πια. Τότε όλα τα παιδιά ψάχνουν με τα χέρια πίσω τους να δούν μήπως έχουν το μαντίλι. Το παιδί που έχει πια στα χέρια του το μαντήλι σηκώνεται και κυνηγάει τη «μάνα» γύρω γύρω από κύκλο (πάλι μόνο δεξιόστροφα). Σκοπός του παιδιού που κάνει τη μάνα είναι να προλάβει να κάτσει στη θέση του παιδιού που σηκώθηκε, πριν να προλάβει αυτό να την πιάσει. Αν όμως το παιδί προλάβει να την πιάσει, τότε το παιδί που την έπιασε ξανακάθεται στη θέση του και η «μάνα» συνεχίζει ως μάνα μέχρι να καταφέρει να κάτσει.
Το παιχνίδι που περιγράφεται στη αφήγηση του κ Σπετσιωτη είναι προφανώς τοπική παραλλαγή τηςΕρμιονης και χωρίς νόημα. Λουριδα και μάνα δεν κολλάει.
Στο παιχνιδι οπως εγω το ξερω υπαρχει συμβολικα το μαντηλι που φορουσαν οι γυναικες στα μαλλια (ναι ναι οι γυναικες φορουσαν μαντηλα)η μανα τοχει χασει η το δινει σε αλλο παιδι που την κυνηγα και αν την πιασει παιρνει τη θεση της. Το δελεαρ ειναι τα παπουτσια να παει στον χορο η στο σχολειο στην διασκεδαση η την παρεα με τα αλλα παιδια . Καμμια βια κανενα ξυλο στο παιδικο παιχνιδι.
Τωρα γιατι στην Ερμιονη επικρατησε αυτη η εκδοχη
Όταν η μάνα φτάνει στο παιδί που του έχει «ρίξει» το λουρί και αυτό δεν το έχει δει, σκύβει, το παίρνει και λέει: «να το λουρί της μάννας» και αρχίζει να χτυπά το παιδί με το λουρί. Αυτό προκειμένου να αποφύγει τα χτυπήματα, που μερικές φορές είναι αρκετά δυνατά και πονούν, πρέπει να σηκωθεί γρήγορα από τη θέση του και τρέχοντας γύρω από τον κύκλο προσπαθεί να τα αποφύγει, με σκοπό να ξανακαθίσει στη θέση του, γιατί τότε η μάννα δεν έχει δικαίωμα να το χτυπά.
Μερικές φορές το κυνηγητό γίνεται και έξω από τον κύκλο και τα παιδιά τρέχουν μεγάλες αποστάσεις. Στο μεταξύ τα άλλα παιδιά σηκώνονται από τη θέση τους και με μεγάλο ενδιαφέρον παρακολουθούν την εξέλιξη του παιχνιδιού λέγοντας: «και αλάργα και κοντά και το λουρί της μάννας» Γελούν, χτυπούν παλαμάκια και ενθαρρύνουν πότε το παιδί που το κυνηγούν, πότε το παιδί που κάνει τη μάννα, απολαμβάνοντας την εξέλιξη του παιχνιδιού και περιμένοντας το τελικό αποτέλεσμα.
που μαλιστα εχει μεσα την αποδοχη επικροτηση της εντονης τιμωρητικης βιας και πονου με χειροκροτηματα και γελια ειναι προς διερευνηση οσον αφορα μερους της τοπικης πολιτιστικης ταυτοτητας ετσι οπως εκφραστηκε μεσα απο το συγκεκριμενο παιχνιδι καποιων παιδιων . Δεν θεωρω τυχαιο και ασημαντο παντως πως ουτε ο συγγραφεας ουτε αλλοι ανθρωποι της τοπικης κοινωνιας θυμοντουσαν το παιχνιδι.Αυτη η συλλογικη απωθηση ειναι ενδεικτικη του χαρακτηρα του.Εξ αλλου «δεν το επαιζαν και πολυ συχνα». Δεν ηταν το αγαπημενο τους.
Στην ενδοικογενειακη (οικιακή) βία η γυναίκα είχε τον ρόλο του θύτη αλλά και του θύματος πολλές φορές. Μπουνιες κλωτσιές και λουριδα απο τον συζυγο. Μην ξεχναμε «το ξυλο βγηκε απο τον παραδεισο». Άλλη ονομασία της ζωστήρας είναι η λουριδα. Οργανο τιμωρίας (η απειλή τιμωρίας) αποκλειστικα του πατέρα γιατι οι «αντρες φορανε παντελονια» (και γραβατα).
Χρηση μέσα στις σπίτι σε κατάσταση υστερίας συνοδευόμενη με ουρλιαχτά και απειλές «θα σε σκοτώσω, κακο χρονο ναχεις, μου χεις φαει τη ζωη, αναθεματισμενο». Πριν η μετά τις σφαλιάρες και τα χαστούκια να βουίζει το κεφάλι «πεταλουδες πρασινες κοκκινες και κιτρινες» μια μικρη διασειση.Η μανα φωναζει «οχι στο κεφαλι» η μανα ριχνει ξυλο στο σωμα αλλα δεν έχει ζωστηρα (θα το πω στον πατέρα σου και θα δεις τι έχεις να παθεις) δεν βαραει στο κεφαλι.
Στο σχολείο τραβάνε το αυτί να στο ξεριζώσουν η σε άλλη εκδοχή τις τρίχες από τους κροταφους. Στην επαρχία ξύλο με τη βέργα ,(καποτε σε μια αποθεωση διαστροφης σε στελνουν να την κοψεις ο ιδιος) στις πόλεις με τον «χάρακα». Συμβολικα να «ισιωσεις».
Λεπτος σκούρο χρώμα τετράγωνος φάλαγγα στις ανοικτές παλάμες και στα δύο χέρια. Στην αρχή δεν πονάει μετά τις πέντε φορές αρχίζεις και το νιώθεις.Μετα τις εικοσι φορες τα χερια πριζονται κοκκινιζουν και πονανε για ωρες.
Προηγούνται άλλες σωματικές ποινές η ορθοστασία δίπλα στον πίνακα να σε βλέπει όλη η τάξη, ο εγκλεισμός σε κάποιο χώρο σε απομόνωση ,η αποβολή από το σχολείο τους φιλους και ο στιγματισμος απο την κοινωνική σου ομάδα και την οικογενεια σαν απροσαρμοστου.Το να γραψεις απειρες φορες δεν θα το ξανακανω ειναι το ορεκτικο η εισαγωγη φρονιματισμου κατι σαν δηλωση μετανοιας η κοινωνικων φρονηματων Αποκηρυσσω μετα βδελυγμιας…..Όσο για παλιοτερα;
Τιμωρίες εγγεγραμενες σημεια αναφορας στο υποσυνείδητο των μελλοντικών εξουσιαστων η και βασανιστών που εξελίχθηκαν σε ανώτερες μορφές διαστροφής για δεκαετιες αυταρχικων καθεστωτων αλλα και στους τοπους εξοριας τις φυλακες τα κολαστηρια των βασανιστηριων.
Ειναι ακραια οσα περιγραφω πιο πανω; Ειναι η εξαιρεση; Οχι βεβαια .Ελαχιστα ηταντα σπιτια που δεν βιωσαν σκηνες βιας στο εσωτερικο τους. Και σημερα υπαρχουν.
Ειναι μειοψηφια αλλα υπαρχουν σε μεγαλο βαθμο. Πισω απο τις κλειστες πορτες και μπουνιες και σφαλιαρες πεφτουν απο τους αντρες στις γυναικες απο τους γονεις στα μικρα παιδια. Απλα σημερα η νομοθεσια εχει αλλαξει και τιμωρει τετοια φαινομενα αν καταγγελθουν.
Υπαρχει νομικη βοηθεια στα θυματα ενδο οικογενειακης βιας προστασια των μαθητων απο την βια στα σχολεια.
Και γενικα η πλειοψηφια βλεπει αλλιως την θεση της γυναικας μεσα στην κοινωνια και την οικογενεια αλλιως τα παιδια τον ρολο της εκπαιδευσης και των εκπαιδευτικων αλλιως την χρηση βιας σαν μεθοδο συνετισμου και τιμωριας της κοινωνικη παραβατικοτητας .
Και αυτα ολα δεν εγιναν απο μονα τους.Χρειαστηκαν αγωνες δεκαετιων για να ανατραπουν νοοτροπιες χιλιαδων χρονων αποψεις πως ετσι ειναι το φυσικο να γινεται .Αγωνες γυναικων και αντρων σε ολο τον πλανητη αγωνες της αριστερας ακομα και εναντια στα μελη της γιατι μην νομιζετε πως το να εισαι κομμουνιστης η και αναρχικος ηταν εγγυηση πως δεν θα ασκουσες βια στην οικογενεια σου δεν θα εισουν σεξιστης φαλλοκρατης και βιαιος γονιος.Και οι αριστεροι αντρες και γυναικες στην πλειοψηφια τους ηταν κομματι της εποχης τους, δεσμιοι της συνειδησης της κοινωνιας .
Ομως και σημερα υπαρχει μερος της κοινωνιας (του συντηρητικου χωρου ) που πιστευει πως και η θανατικη ποινη πρεπει να επανελθει και ξερονησια για παραβατικους και μεταναστες ειναι λυση και καμμια σφαλιαρα που και που (απο γονεις και αστυνομικους )δεν κανει κακο. Ετσι για να μαζεψουμε τους ρεμπελους τους επαναστατες τους ταραχοποιους. Μικρους και μεγαλους.Το χτες ειναι ακομα πολυ κοντα μας.
Οχι η λουριδα ειναι στο παρελθον.Κανενα χειροκροτημα καμμια καλη αναμνηση κανενα γελιο καμμια ανασυρση για παιδαγωγικους σκοπους κανενος παιχνιδιου που συνδεει μανα και λουριδα. Βλεπετε υπαρχουν αναμνησεις καλες και κακες . Παραδοση, ηθη και εθιμα, που τα ξανακοιταμε σημερα και τα απορριπτουμε. Δεν τα κρυβουμε Δεν λεμε δεν υπηρξαν ποτε .Αλλα σιγουρα δεν θελουμε να γυρισουμε πισω και να τα ξαναζησουμε. Η ταυτοτητα ειναι εξελισιμη .Με βαση τα ανθρωπινα δικαιωματα, την ειρηνη, τον σεβασμο του αλλου του διαφορετικου, την πιστη πως με κατανοηση και αγαπη καθε αντικοινωνικη συμπεριφορα μπορει να αλλαξει.
Δυστυχως αυτο ειναι ενα θεμα που (τουλαχιστον στις 8 Μαρτη) θα επρεπε να αναδεικνυται απο τα καλεσματα των γυναικων σε συνεστιασεις αλλα αυτο δεν γινεται ποτε στην επαρχια μας .Η βια μεσα στην οικογενεια μενει παντα πισω απο κλειστους τοιχους.Ομερτα!
| Ενδοοικογενειακή βία |  |
 |
 |
 |
|
Η ενδοοικογενειακή βία είναι ένα έγκλημα που διώκεται αυτεπάγγελτα και τιμωρείται από τις διατάξεις του Ν. 3500/2006. Οι Υπηρεσίες Αντιμετώπισης Ενδοοικογενειακής Βίας της Ελληνικής Αστυνομίας λειτουργούν σε όλη την επικράτεια. Η Ελληνική Αστυνομία διαχειρίζεται κάθε περιστατικό ενδοοικογενειακής βίας και ενημερώνει τις αρμόδιες δικαστικές αρχές, ενώ παράλληλα, παρέχει κατευθύνσεις και πληροφορίες στα θύματα, για την αναζήτηση δομών στέγασης, ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, ψυχοκοινωνικής και νομικής υποστήριξης. Η άσκηση κάθε είδους βίας ή κακοποίησης: ψυχολογικής, σωματικής ή σεξουαλικής διώκεται από το Νόμο. Αν είστε θύμα :
Αν γνωρίζετε κάποιον που υφίσταται ενδοοικογενειακή βία:
Για περισσότερες πληροφορίες μπείτε στη σελίδα: www.isotita.gr & www.womensos.gr
|
«Έχουμε θέματα με αρκετά ξενοδοχεία που εκμεταλλεύονται τον κόσμο καθώς τους βάζουν να δουλεύουν ακόμη και για 13 ώρες!
Πολλοί δεν έχουν κάνει ακόμα πρόσληψη στους εργαζόμενους και τους εκβιάζουν βάζοντάς τους να υπογράφουν υπεύθυνες δηλώσεις ότι δε θα πληρώνονται με βάση τη σύμβαση αλλά με όσα συμφωνήσουν μεταξύ τους και φυσικά χωρίς υπερωρίες» δήλωσε ο πρόεδρος του ΕΚΡ, προσθέτοντας: «Εμείς θα ζητήσουμε να έρθουν και κλιμάκια από την Αθήνα για να γίνουν έλεγχοι σε όλα τα ξενοδοχεία, καθώς οι καταγγελίες είναι πολύ σοβαρές. Έχουμε κάνει ήδη ορισμένους ελέγχους που έδειξαν ότι τα ωράρια καταστρατηγούνται και δεν πληρώνονται οι υπερωρίες τους. Υπάρχουν περιπτώσεις που ενώ έχει προσληφθεί κάποιος ως σερβιτόρος μπορεί να κάνει ακόμα και την… καμαριέρα πηγαίνοντας σε όλα τα πόστα ως εργαζόμενος γενικών καθηκόντων».
Κι ενω όλοι ασχολούμαστε, δικαιολογημένα για τα 534€, όσοι καταφέρουμε και δουλεύουμε ίσως έχουμε διαπιστώσει ότι οι συνθήκες στην εργασία έχουν γίνει χειρότερα κι από την Ουγκάντα. Δήθεν προσωπικό ανάγκης με αποτέλεσμα υπερωρίες, φυσικά χωρίς πληρωμή, συμβάσεις άλλα αντί άλλων, γενικά βούτυρο στο ψωμί των ξενοδόχων για μαύρη (εκ των δούλων μαύρων) εργασία.
Αυτή την στιγμή η πλειοψηφία παλιών εργαζομένων στον τουρισμό σκοπεύει να αποσυρθεί δια παντώς και να δούμε από την επόμενη χρονιά τι ποιότητα υπηρεσιών θα παρέχεται.
Καλή συνέχεια, καλή δύναμη και για όσους δουλεύουν καλή σεζόν.
Είναι νόμιμο το ξενοδοχείο που δούλευες να σε βγάλει σε αναστολή ενώ έχει ανοίξει και να προβεί σε νέες προσλήψεις υπαλλήλων για το υπόλοιπο της σεζόν;;; Θα ήθελα μια απάντηση παρακαλώ πολύ από κάποιον που να γνωρίζει τι γίνεται σε αυτή την περίπτωση
Όπως είχα γράψει παλιότερα ο εργοδότης μας έβαλε σε αναστολή και μας έχει να δουλεύουμε καθημερινά χωρίς ρεπό πληρώνοντάς μας μαύρα τη διαφορά από τον μισθό που θα παίρναμε (κοινως δουλεύουμε σαν δούλοι για 200€). Θέλω να ρωτήσω αν κάποιος γνωρίζει (μιας και η επιθεώρηση εργασίας δεν λειτουργεί σήμερα αλλά και γενικότερα), αν εγώ αποφασίσω να μην ξαναπατήσω εφόσον με έχει παράνομα σε αναστολή, θα παίρνω κανονικά τα 534€ κάθε μήνα μέχρι να λήξει η σεζόν ή έχει το δικαίωμα ο εργοδότης να διακόψει την αναστολή ανά πάσα στιγμή; Και αν το έχει, θα πρέπει να με ειδοποιήσει για να υπογράψω καινούρια πρόσληψη όπου μπορεί μετά να μου δώσει να υπογράψω και απόλυση και να χάσω το επίδομα των 534€ των υπόλοιπων μηνών; Παρακαλώ μόνο ΑΝ γνωρίζει κάποιος ας απαντήσει! Ευχαριστώ.
Ξεπέρασαν τα 14 εκατομμύρια τα κρούσματα παγκοσμίως. Ένας στους έξι Αμερικανούς δεν μπόρεσε να πληρώσει το νοίκι του.Πάνω από 32 εκατομμύρια οι ανεργοι. Λίγο παραπάνω από το 16% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι δεν μπόρεσε να πληρώσει το νοίκι του Ιουνίου, και το 30,6% δηλώνει λίγο ή καθόλου σίγουρο για τη δυνατότητά του να πληρώσει το νοίκι του Ιουλίου, σύμφωνα με την έρευνα που διεξήχθη σε 73,8 εκατομμύρια ανθρώπους μεταξύ της 2ας και της 7ης Ιουλίου.
Σχεδόν το ήμισυ των Αμερικανών είχε μείωση μισθού μετά την εφαρμογή των μαζικών μέτρων καραντίνας στις ΗΠΑ στα μέσα Μαρτίου, σύμφωνα με το Γραφείο Απογραφής. Η μελέτη αυτή, που διεξάγεται κάθε εβδομάδα από τα τέλη του Μαρτίου, αναμένεται να επιτρέψει να αποτιμηθεί «ο τρόπος με τον οποίο επλήγη η ζωή των ανθρώπων από την πανδημία της Covid-19», αναφέρει το Census Bureau στην ιστοσελίδα του. Ορισμένα στοιχεία ελήφθησαν από ερωτηματολόγια που εστάλησαν σε ιδιώτες, τα υπόλοιπα με τον συνδυασμό των στοιχείων που συλλέχθηκαν από τις διάφορες ομοσπονδιακές υπηρεσίες. Η πανδημία ήταν αιτία να χάσουν τη δουλειά τους δεκάδες εκατομμύρια Αμερικανοί, και 32 εκατομμύρια ήταν εγγεγραμμένοι στο ταμείο ανεργίας στο τέλος του Ιουνίου, έναντι 1,6 εκατομμυρίου ένα χρόνο νωρίτερα, σύμφωνα με τα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα την Πέμπτη από το υπουργείο Εργασίας.
Αυξήθηκαν από 550% έως 1.100% οι τιμές στις μάσκες σε δύο μήνες
Υποχρεωτικη η μασκα (και μαλιστα με υψηλοτατο προστιμο αν δεν την φορας στο σουπερ μαρκετ ) αλλα δεν την παρεχει το κρατος δωρεαν στην κοινωνια. Σε μια κοινωνια γονατισμενη απο την οικονομικη κριση.
Αντιθετα το κρατος της ΝΔ κανει εργοστασιαρχη μασκας τον κολητο κ Νταβελη.
……αλλά μια επενδυτική πρωτοβουλία ήταν εκείνη που συγκέντρωσε πάνω της το φως της δημοσιότητας και το ενδιαφέρον του ίδιου του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη: η Larisa Face Cover Α.Ε.
Πρόκειται για μια νέα εταιρεία που έστησαν πριν από λίγο καιρό (με 130.000 ευρώ αρχικό κεφάλαιο) δύο επιχειρηματίες από τη Θεσσαλία. O ένας είναι ο πρόεδρος του Συνδέσμου Θεσσαλικών Επιχειρήσεων Βιομηχανιών και ιδιοκτήτης του κέντρου αποκατάστασης Animus, Αχιλλέας Νταβέλης, και ο δεύτερος είναι ο αντιπρόεδρος του ίδιου συνδέσμου, Γιάννης Τσερέπας, ιδιοκτήτης της εταιρείας Lariplast, η οποία έχει ως βασικό αντικείμενό της την παραγωγή προϊόντων πλαστικού.
«Η κυβερνητική βοήθεια όμως ήταν μεγάλη στο θέμα της μεταφοράς των γραμμών παραγωγής, αφού μας υπέδειξε τους αξιόπιστους αερομεταφορείς, αποφύγαμε τις ενδιάμεσες στάσεις, όπου υπήρχε ο κίνδυνος το προϊόν να κατασχεθεί και να μπλέξουμε σε δικαστικές περιπέτειες κι όλα καλά», λέει ο επιχειρηματίας.
Νέες αποκαλύψεις για τους μασκοφόρους φίλους του πρωθυπουργού
Ενώ στην Ελλάδα υπήρχαν ήδη δύο ελληνικά εργοστάσια κατασκευής μασκών, η κυβέρνηση τα παρέβλεψε και δημιούργησε την εντύπωση πως κατασκευάζεται εργοστάσιο από τον Νταβέλη και του συνεταίρους του, σωτήριο για την πανδημία.
Σημαντική είναι η αποκάλυψη πως ο επιχειρηματίας ο οποίος έχει ιδιωτικές κλινικές, είχε ερευνηθεί μετά από καταγγελίες γιατρού ότι εκδίδει πλαστές βεβαιώσεις για να εξαπατήσει το ΙΚΑ. Παραπέμφθηκε σε δίκη και καταδικάστηκε πρωτόδικα σε 30 μήνες φυλάκιση. Το Εφετείο τον αθώωσε, μετά από κατάθεση υπαλλήλου του. Στη συνέχεια όμως η συγκεκριμένη υπάλληλος καταδικάστηκε για ψευδορκία μετά από μήνυση της γιατρού που έκανε της καταγγελίες. Έτσι τελικώς, ο Νταβέλης αθωώθηκε αμετάκλητα παρότι αποδείχθηκε στη συνέχεια πως αυτό έγινε με χρήση ψευδομάρτυρα.
Συνήγορος του Νταβέλη ήταν ο βουλευτής της ΝΔ, Θάνος Πλεύρης, ο οποίο μιλά για αθώωση του πελάτη του, παραβλέποντας πώς έγινε αυτή η αθώωση. Παρά τις αποκαλύψεις που έχουν γίνει για τους μασκοφόρους φίλους του πρωθυπουργού, οι οποίες αποδεικνύουν πως πρόκειται για πρωτοφανή εύνοια του κράτους προκειμένου να κατασκευαστεί ένας εθνικός εργολάβος με τα αντίστοιχα κέρδη, ο Πρωθυπουργός, την πρώτη μέρα λήξης της καραντίνας, απτόητος, θα επισκεφτεί το εργοστάσιο του Νταβέλη στα Λάρισα για να αναδείξει «την εθνική ανάγκη» λειτουργίας του.
https://www.efsyn.gr/themata/thema-tis-efsyn/252555_oi-aoratoi-sklaboi-tis-elladas-kai-tis-eyropis
Οι «αόρατοι» σκλάβοι της Ελλάδας και της Ευρώπης
- A-
- A+
Σκλαβοπάζαρο σε εποχές Covid-19. Ερευνα του Lighthouse Reports σε συνεργασία με τα Der Spiegel, Mediapart και Euronews καταδεικνύει πως οι εποχικοί εργάτες είναι εξίσου αόρατοι στη νότια όσο και στη βόρεια Ευρώπη.
Από τα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας και της Χουέλβα, στην Ισπανία, έως τις φάρμες με τα σπαράγγια της Γερμανίας, τα σφαγεία της Ολλανδίας και τις καλλιέργειες με τα βιολογικά καρότα της Γαλλίας, εκατοντάδες χιλιάδες εποχικοί εργάτες γης εργάστηκαν ως σύγχρονοι σκλάβοι, εν μέσω της πανδημίας του κορονοϊού, για να γεμίσουν τα ράφια των σουπερμάρκετ με τα αγαπημένα προϊόντα των Ευρωπαίων καταναλωτών. Ρίσκαραν τη ζωή τους, πληρώθηκαν πολύ κάτω από το βασικό μεροκάματο, εργάστηκαν απλήρωτες υπερωρίες, συχνά ανασφάλιστοι, απροστάτευτοι από τις αυθαιρεσίες των εργοδοτών τους, τους οποίους δεν γνώρισαν ποτέ, τις περισσότερες φορές.
Τις απάνθρωπες συνθήκες κάτω από τις οποίες ζουν και εργάζονται την εποχή του κορονοϊού οι εποχικοί ξένοι εργάτες στις ευρωπαϊκές φάρμες που επιδοτούνται πλουσιοπάροχα από την Κοινή Αγροτική Πολιτική της Ε.Ε. αναδεικνύει πολύμηνη πανευρωπαϊκή κοινή έρευνα του Lighthouse Reports σε συνεργασία με τα Der Spiegel, Mediapart και Euronews. Tα συμπεράσματα της διεθνούς έρευνας καθώς και την έρευνα που αφορά τη Μανωλάδα παρουσιάζει σήμερα η «Εφ.Συν.». Οι ερευνητές εξέτασαν επίσης αγροτικές επιχειρήσεις σε Γαλλία, Γερμανία, Ολλανδία, Ιταλία, Ισπανία, Βέλγιο και Ρουμανία.
Κοινό συμπέρασμα είναι πως οι εποχικοί εργάτες είναι εξίσου αόρατοι στη νότια όσο και στη βόρεια Ευρώπη. Η εκμετάλλευσή τους είναι συστηματική, οι συνθήκες εργασίας συχνά επικίνδυνες, αν όχι απάνθρωπες, οι συνθήκες ενδιαίτησης προσομοιάζουν συχνά με αυτοσχέδιους οικισμούς τύπου φαβέλα, χωρίς στοιχειώδεις υποδομές υγιεινής, χωρίς πόσιμο νερό, αποχέτευση και ηλεκτρικό.
Οι εποχικοί εργάτες τυγχάνουν εκτεταμένης εκμετάλλευσης, με τον εκπρόσωπο της γαλλικής CGT, Μπερνάρ Ντεγκρέ, να κάνει λόγο για «έναν τρόπο επιχειρείν που μπορούμε να τον παρομοιάσουμε με διακίνηση ανθρώπων. Οι προσλήψεις γίνονται κυρίως σε τρίτες χώρες και δίνονται υποσχέσεις για μεροκάματα και συνθήκες εργασίας που δεν τηρούνται καθόλου. Αντίθετα, οι συνθήκες εργασίας και διαμονής είναι απάνθρωπες και απαράδεκτες».
Αν στον Νότο το μοντέλο εκμετάλλευσης των εποχικών εργατών γης είναι σχετικά «πρωτόγονο», στον Βορρά τη βρόμικη δουλειά την κάνουν κυρίως οι ενδιάμεσες εταιρείες που νοικιάζουν εργαζόμενους. Τους χρεώνουν –σχεδόν πάντα με υπερβολικά και ανεξέλεγκτα ποσά– τη μεταφορά από τη χώρα καταγωγής τους, συχνά τη Ρουμανία ή την Πολωνία, την ενδιαίτηση και κάθε άλλο έξοδο, δεν τους ασφαλίζουν, τους απολύουν χωρίς καμία αποζημίωση αν τραυματιστούν ή αρρωστήσουν κατά τη διάρκεια της εργασίας τους, δεν τηρείται καμία αργία, δουλεύουν ακατάπαυστα, ενώ δεν πληρώνονται υπερωρίες.
Συνήθως στο τέλος της σεζόν, η οποία διαρκεί περίπου δύο με τρεις μήνες, λαμβάνουν πολύ λιγότερα, έως και τα μισά, χρήματα από όσα υπολόγιζαν ή τους είχαν υποσχεθεί οι ενδιάμεσοι επιτήδειοι. Οι εποχικοί εργάτες γης δεν γνωρίζουν αν και ποια δικαιώματα έχουν, ενώ είναι συχνά σε τέτοια ένδεια, που αποτελούν εύκολα θύματα για τους εκμεταλλευτές τους.
Ο Φαμπιέν Τρουχίλο της γαλλικής ΠΑΣΕΓΕΣ επισημαίνει ότι «η κρίση του κορονοϊού έφερε στην επιφάνεια προβληματικές συνθήκες που τις καταδικάζουμε εδώ και δεκαετίες. Πρόκειται για ένα δομημένο σύστημα “σκλαβοπάζαρου”. Οι εργάτες φοβούνται τόσο πολύ για αντίποινα, που δεν τολμούν ούτε καν να μιλήσουν με τους συνδικαλιστές».
Στο έλεος του Covid-19
Κατά τη διάρκεια της υγειονομικής κρίσης, που η απαρχή της σχεδόν συνέπεσε με την αρχή της συγκομιδής βασικών αγροτικών προϊόντων στην Ε.Ε., δεν τηρήθηκαν από τους εργοδότες βασικοί κανόνες για τους εποχικούς εργάτες, όπως η αποφυγή συγχρωτισμού. Συχνά οι ίδιοι οι εργάτες ήταν υποχρεωμένοι να αγοράσουν την ατομική μάσκα προστασίας και τα γάντια μιας χρήσης, ενώ δεν ήταν πάντα διαθέσιμα αντισηπτικά, νερό και σαπούνι.
Ισως το πιο σοκαριστικό που αναδεικνύεται από την έρευνα είναι πως τα ζώα έχουν περισσότερα δικαιώματα από τους ξένους εργάτες που εργάζονται στα σφαγεία, ενώ για τα σπαράγγια, τις φράουλες και τα ροδάκινα, η Ευρώπη έχει μεριμνήσει να ψηφίσει πληθώρα κανονισμών που ρυθμίζουν σχεδόν τα πάντα, αλλά δεν έχει αφιερώσει ούτε μία γραμμή στους εργάτες γης που τα συλλέγουν. Είναι οι αόρατοι εποχικοί εργαζόμενοι που έγιναν ορατοί χάρη στον κορονοϊό, όταν κινδύνεψε να σαπίσει στα χωράφια η ευρωπαϊκή αγροτική παραγωγή λόγω της έλλειψης εργατικών χεριών και απαγόρευσης των μετακινήσεων.
Τεράστιες και διαχρονικές οι ευθύνες όλων των κυβερνήσεων που από το 1969 δεν έχουν κυρώσει την 129η Διεθνή Σύμβαση «Για την Επιθεώρηση Εργασίας στη Γεωργία»
Η με κάθε νόμιμο, νομιμοφανή ή και παράνομο ή παράτυπο τρόπο συμπίεση του εργατικού κόστους στον αγροτικό τομέα είναι αποτέλεσμα και της επιθετικής πολιτικής για συμπίεση τιμών παραγωγού που ασκούν οι μεγάλοι προμηθευτές-αλυσίδες σουπερμάρκετ στις αγροτικές επιχειρήσεις. Πάντως, αυτές οι ίδιες επιχειρήσεις παραγωγής και μεταποίησης αγροτικών προϊόντων που παραβιάζουν βασικά εργατικά δικαιώματα, επωφελούνται από την απλόχερη επιδοματική πολιτική της Ε.Ε.
Αν και δεν ελήφθη καμία απολύτως μέριμνα από την Κοινή Αγροτική Πολιτική για τους εποχικούς εργάτες γης την περίοδο του κορονοϊού, εκταμιεύτηκαν επειγόντως από τα ευρωπαϊκά ταμεία 58 δισ. ευρώ για ενισχύσεις και επιδοτήσεις προς τις αγροτοδιατροφικές επιχειρήσεις.
Η εργατική νομοθεσία
Πρώτη φορά, μόλις στις 19 Ιουνίου, το Ευρωκοινοβούλιο αναγνώρισε ορισμένα από τα θέματα που θίγει η έρευνα και με ψήφισμα επισημαίνει: «Η πανδημία επιδείνωσε το κοινωνικό “ντάμπινγκ” και την επισφάλεια των διασυνοριακών εποχικών εργατών και καταδεικνύει ότι υπάρχουν κενά στην εφαρμογή και επιβολή της υπάρχουσας νομοθεσίας προστασίας τους». Το ψήφισμα, που πέρασε με 593 θετικές ψήφους σε σύνολο 705 βουλευτών, προτρέπει σε μεταρρυθμίσεις, ενώ ευρωβουλευτές, όπως ο Ερίκ Αντριού, πρότειναν να ακυρώνονται οι επιδοτήσεις σε εταιρείες που δεν τηρούν την εργατική νομοθεσία.
Οι εργάτες μένουν σε παράγκες από καλάμι και νάιλον θερμοκηπίου, για τις οποίες πληρώνουν ενοίκιο 30-50 ευρώ τον μήνα έκαστος. Δεν έχουν πρόσβαση σε τρεχούμενο νερό. Γίνεται χρήση αυτοσχέδιων τουαλετών και ντους
Επίσης, η έρευνα καταρρίπτει έναν μύθο που προσπάθησαν σχεδόν όλες οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να συντηρήσουν από την αρχή της κρίσης. Αυτόν της επιστροφής Ευρωπαίων ανέργων από τον αστικό ιστό στην αγροτική παραγωγή με την ιδιότητα του εποχικού εργάτη γης. Από τους πολλούς χιλιάδες ενδιαφερόμενους που έκαναν αιτήσεις ανά την Ευρώπη, μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό άρχισε να δουλεύει στα χωράφια, κι από αυτούς, η συντριπτική πλειονότητα τα παράτησε μέσα στην πρώτη εβδομάδα όταν ανακάλυψε το σκληρό τίμημα. Οι εποχικοί εργάτες γης αξίζουν τον σεβασμό μας για όσα κάνουν και οφείλουμε ως Ευρώπη να τους ανασύρουμε από την αφάνεια και να προστατέψουμε τα δικαιώματά τους.
Οταν στις αρχές του περασμένου Μαρτίου ξέσπασε η πανδημία του κορονοϊού, δημιουργήθηκε πανικός ανά την Ευρώπη: πώς θα μπορούσε να διαφυλαχθεί η αλυσίδα εφοδιασμού τροφίμων, ενώ επιβάλλονται μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης και οι χώρες κλείνουν τα σύνορά τους η μια μετά την άλλη;
Τις επόμενες εβδομάδες, παραγωγοί του πρωτογενούς τομέα σε όλη την ήπειρο αναγκάζονταν να πετάξουν τα προϊόντα τους, καθώς δεν μπορούσαν να διατεθούν στην εγχώρια αγορά ή να εξαχθούν. Σύντομα αποφασίστηκε η διάθεση ευρωπαϊκών κονδυλίων για την ενίσχυσή τους.
Την ίδια στιγμή, στην Ελλάδα, ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας, Νίκος Χαρδαλιάς, δήλωνε πως μια βεβαίωση από τους εργοδότες τους θα αρκούσε ώστε οι εργάτες γης να μπορούν να κινούνται από και προς την εργασία τους. Οπως είπε: «Οι καλλιεργητές πρέπει να δώσουν βεβαίωση εργοδότη, και θέλω την προσοχή σας σε αυτό, σε όλους τους υπαλλήλους τους, ημεδαπούς ή αλλοδαπούς. Ο έλεγχος θα γίνεται επί των βεβαιώσεων και μόνο».
Σύμβαση 50 ετών
Με αφορμή αυτή τη δήλωση του υφυπουργού, ασκήθηκε κριτική για ό,τι έγινε αντιληπτό ως υπαναχώρηση της κυβέρνησης από την ευθύνη της, ουσιαστικά, για πραγματοποίηση ελέγχων στα χωράφια.
Η πραγματικότητα, όμως, είναι πως ο αγροτικός τομέας αποτελεί από πάντα έναν αχαρτογράφητο τόπο για το ελληνικό κράτος. Κι αυτό γιατί μια διεθνής σύμβαση ηλικίας πενήντα ετών, που αφορά τη λειτουργία της Επιθεώρησης Εργασίας, ακόμη δεν έχει κυρωθεί.
Η Επιθεώρηση Εργασίας στην Ελλάδα έχει ιδρυθεί και λειτουργεί, έως και σήμερα, με βάση την 81η Διεθνή Σύμβαση «Για την επιθεώρηση εργασίας στη βιομηχανία και το εμπόριο», που υπογράφηκε από τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας στη Γενεύη το 1947 και κυρώθηκε από την Ελλάδα το 1955.
Το 1969, αναγνωρίζοντας πως η Επιθεώρηση Εργασίας στην αγροτική παραγωγή έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες και απαιτήσεις, η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας υπέγραψε στην ίδια πόλη την 129η Διεθνή Σύμβαση «Για την επιθεώρηση εργασίας στη γεωργία».
Τα συνολικά 35 άρθρα της Σύμβασης θέτουν το πλαίσιο για την πραγματοποίηση ελέγχων στον αγροτικό τομέα, ορίζοντας πως σε κάθε χώρα που την κυρώνει θα πρέπει να λειτουργεί ειδικό τμήμα επιθεωρητών εργασίας με αντικείμενο συγκεκριμένα την επιθεώρηση των συνθηκών εργασίας στη γεωργία.
Ακόμη και σήμερα όμως, 50 χρόνια μετά, η Ελλάδα δεν έχει κυρώσει τη σύμβαση. Σημείο που παρουσιάζει ενδιαφέρον είναι πως οι διεργασίες από την αρμόδια νομοπαρασκευαστική επιτροπή, που ήταν επιφορτισμένη με τη σύνταξη σε νομοσχέδιο που θα κληθεί να ψηφίσει η Βουλή όσων η σύμβαση προβλέπει, έχουν ολοκληρωθεί και οι δύο προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν από πλευράς τους εκφράσει την πρόθεση να κυρώσουν τη σύμβαση.
Ελεγχοι υπό στέγη
«Στο πλαίσιο της εκπόνησης της σχετικής επιστημονικής μελέτης ζητήθηκε και από το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ (ΙΝΕ/ΓΣΕΕ) να συμβάλουμε με ιδέες και προτάσεις για την τυπική κατοχύρωση και οργάνωση των ελέγχων στην αγροτική αγορά εργασίας», λέει ο δρ Απόστολος Καψάλης, ερευνητής εργασιακών σχέσεων στο ΙΝΕ/ΓΣΕΕ και πρώην ειδικός γραμματέας του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας.
«Το παραδοτέο των διεθνών εμπειρογνωμόνων προς το υπουργείο κρίνεται ολοκληρωμένο και επαρκές», συμπληρώνει. «Συνεπώς, η αναβλητικότητα του κράτους να κυρωθεί η εν λόγω σύμβαση είναι ενδεικτική της παγιωμένης, πλέον, πεποίθησης ότι η ανομία και η εκτεταμένη παραβατικότητα στον πρωτογενή τομέα αποτελούν αναπτυξιακούς παράγοντες και προϋπόθεση για την οικονομική πρόοδο της οικονομίας της υπαίθρου».
Η κύρωση της σύμβασης θεωρείται πως θα μπορούσε να προσφέρει το απαραίτητο οπλοστάσιο για την καταπολέμηση ζητημάτων εργασιακής εκμετάλλευσης στον αγροτικό τομέα, εξισώνοντάς τον με άλλους χώρους εργασίας. Αλλά έως και σήμερα, οι έλεγχοι πραγματοποιούνται κατά βάση όχι σε χωράφια, καθώς η σχετική πρόβλεψη δεν υπάρχει, αλλά κυρίως σε κλειστούς χώρους (π.χ. συσκευαστήρια), αφού η 81η Διεθνής Σύμβαση, με την οποία γίνεται η επιθεώρηση, ορίζει πως οι έλεγχοι θα πρέπει να γίνονται σε στεγασμένους χώρους.
Κύκλος εργασιών 4-10 εκατομμυρίων, απασχολούμενοι εργάτες… πέντε-έξι!
Στα χωράφια της Ηλείας και της Δυτικής Αχαΐας, οι έως και 8.500 εργάτες γης που εργάζονται στην περιοχή που σχηματικά ονομάζεται «Μανωλάδα» (και περιλαμβάνει Νέα Μανωλάδα, Λάππα, Βάρδα, Βουπράσιο) κατά την κορύφωση της σεζόν της φράουλας δεν παραμένουν αόρατοι μονάχα από τους ελέγχους των επιθεωρητών Εργασίας, αλλά και από τα επίσημα έγγραφα των παραγωγών για τους οποίους εργάζονται.
Οι παραγωγοί φράουλας της παραγωγής έχουν επαινεθεί από πολιτικούς για τον «κόκκινο χρυσό» τους, με τον τζίρο από το προϊόν, που σε ποσοστό άνω του 90% εξάγεται, να αγγίζει σύμφωνα με τους ίδιους τα 100 εκατ. ευρώ ετησίως.
Εξετάσαμε τους δημοσιευμένους ετήσιους ισολογισμούς των τριών μεγαλύτερων παραγωγών φράουλας στην ευρύτερη περιοχή. Η ανάλυσή μας δείχνει πως, μολονότι κάθε εταιρεία εμφανίζει ετήσιο κύκλο εργασιών ανώτερο τουλάχιστον των 4 εκατ. ευρώ και που μπορεί ακόμα και να ξεπεράσει τα 10 εκατ. ευρώ ορισμένες χρονιές, στους ισολογισμούς τους οι εταιρείες εμφανίζονται να απασχολούν μόλις έξι, εφτά, δέκα, ή και τρεις μονάχα εργάτες γης.
«Φράουλες Κυριαζή Α.Ε.»
Ο αριθμός του προσωπικού έρχεται σε αναντιστοιχία και με την έκταση των καλλιεργούμενων εκτάσεων των εταιρειών. Για παράδειγμα, η εταιρεία «Φράουλες Κυριαζή Α.Ε.», που θεωρείται η μεγαλύτερη στην ευρύτερη περιοχή της Μανωλάδας, με καθαρό κύκλο εργασιών 8,6 εκατ. ευρώ για το 2017 και 8,1 εκατ. ευρώ για το 2018 αντίστοιχα, δηλώνει τόσο στην ιστοσελίδα όσο και στους ισολογισμούς της πως κατέχει 1.200 στρέμματα στα οποία παράγεται φράουλα, καθώς και συσκευαστήριο.
Σύμφωνα με τους ίδιους τους εργάτες γης της περιοχής, τα μέλη της οικογένειας Κυριαζή που συμμετέχουν στην εταιρεία απασχολούν στα χωράφια τους συνολικά περισσότερους από 700 εργάτες γης. Αλλά στους δημοσιευμένους ισολογισμούς βρίσκουμε την εταιρεία να απασχολεί ως εργατοτεχνικό προσωπικό κατά το 2017 και το 2018 μόλις 10 και 18 άτομα αντίστοιχα. Σε ετήσιο ισολογισμό της εταιρείας, οι μισθοί εμφανίζονται να αντιστοιχούν μόλις στο 1,44% του συνολικού ετήσιου κύκλου εργασιών.
Απευθυνθήκαμε στην εταιρεία ζητώντας να μάθουμε πόσους εργάτες γης απασχολεί συνολικά και με ποιο καθεστώς εργασίας. Η εταιρεία μάς απάντησε πως αποτελεί μια «αμιγώς εξαγωγική εμπορική εταιρεία», που δεν απασχολεί εργάτες γης. Συγκεκριμένα, «δεν έχει καμία σχέση με την παραγωγή της φράουλας, ούτε διαθέτει στην κατοχή της στρέμματα γης είτε ως ιδιοκτησία είτε ως ενοικιαζόμενα. Απασχολούμαστε καθαρά με την τυποποίηση και την εξαγωγή του προϊόντος και όχι με την παραγωγή του».
Τόσο στους ισολογισμούς της εταιρείας, όμως, όσο και στην ίδια την ιστοσελίδα της αναφέρεται: «H εταιρεία μας διαθέτει δική της παραγωγή φράουλας, έκτασης 1.200 στρεμμάτων, τα οποία ανήκουν στους μετόχους της εταιρείας». Ταυτόχρονα, οι μέτοχοι της «Κυριαζής Α.Ε.» εμφανίζονται κατά τα προηγούμενα έτη να έχουν λάβει χρηματική ενίσχυση από τον Ελληνικό Οργανισμό Πληρωμών των Κοινοτικών Ενισχύσεων, μέσω της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, που απευθύνεται σε παραγωγούς.
Οι εργάτες σαν «λίπασμα» και το τέχνασμα με το εργόσημο
Εγκυρες πηγές εκτιμούν πως μόλις ένας στους είκοσι εργάτες στην ευρύτερη περιοχή της Μανωλάδας εργάζεται με ασφάλιση. Την ίδια στιγμή είναι προς συμφέρον των παραγωγών, για φορολογικούς σκοπούς, να εμφανίζουν έξοδα. Τότε είναι που αναλαμβάνουν οι λογιστές. Ετσι, η απουσία ουσιαστικών ελέγχων δίνει τη δυνατότητα σε παραγωγούς να εμφανίζουν τα ποσά που έχουν δοθεί (μαύρα) στους εργάτες γης ως λίπασμα στους ισολογισμούς των εταιρειών τους.
Οπως σχολίασε μια πηγή από την περιοχή: «Εάν κοιτάξει κανείς τα σχετικά δελτία, θα διαπιστώσει πως η Μανωλάδα εμφανίζεται να αγοράζει το λίπασμα που αντιστοιχεί σε ολόκληρη τη χώρα».
Το δεύτερο τέχνασμα που αξιοποιείται είναι μέσω των λίγων Μπανγκλαντεσιανών, που έχουν ελληνικό λογαριασμό τραπέζης και μπορούν να εργαστούν με εργόσημο. Οι παραγωγοί βάζουν στους λογαριασμούς τους χρήματα που αντιστοιχούν για πολλούς συμπατριώτες τους και εκείνοι με τη σειρά τους τα μοιράζουν. Ετσι, υπάρχουν λογαριασμοί εργατών γης που μπορεί να βρεθούν με δεκάδες χιλιάδες ευρώ σε έναν μήνα.
Την ίδια στιγμή, πέραν των εσόδων τους, οι ντόπιοι παραγωγοί έχουν πρόσβαση σε κοινοτικές ενισχύσεις μέσω της ΚΑΠ. Σημαντικά ποσά πρόκειται να τους διατεθούν και λόγω του κορονοϊού, αλλά οι ευρωπαϊκές προδιαγραφές δείχνουν να εστιάζουν περισσότερο στην προστασία των καλλιεργειών, την ώρα που οι άνθρωποι που εργάζονται σε αυτές παραμένουν αόρατοι.
Εργάτες γης την εποχή του κορονοϊού
Το σύστημα μαστούρ και το τράφικινγκ εργασίας
Δεν μαζεύει πια φράουλες σε εφτάωρες, εξαντλητικές βάρδιες, από τις 6 το πρωί ώς τις 13.00. Φορά σαγιονάρες και όχι λασπωμένες μπότες ή παπούτσια. Τζιν και όχι φόρμα εργασίας ή σορτς. Η σιγουριά με την οποία κινείται ανάμεσα στους συμπατριώτες του μαρτυρά πως είναι «μαστούρ», ή «κουμάντο», όπως ονομάζονται οι Μπανγκλαντεσιανοί που επιτελούν ρόλο διαμεσολαβητή ανάμεσα στους παραγωγούς φράουλας και τους συμπατριώτες τους που δουλεύουν στα χωράφια
Οι Μπανγκλαντεσιανοί, που αποτελούν τη συντριπτική πλειονότητα των εργατών γης στην περιοχή, πέρασαν την καραντίνα ανησυχώντας για τους συγγενείς τους πίσω στη χώρα τους, όπου τα κρούσματα έχουν πλέον ξεπεράσει τα 180.000. Και πίσω στη Μανωλάδα; Εκεί δεν μπορούσαν να κάνουν και πολλά. Αλλωστε, ο κορονοϊός τούς βρήκε σε συνθήκες διαβίωσης που, σύμφωνα με τους ίδιους, σχετίζονται με την απώλεια ζωής τεσσάρων συμπατριωτών τους κάθε χρόνο.
Σπαρμένοι στα χωράφια περιφερειακά των χωριών της περιοχής, βρίσκονται δεκάδες ιδιότυποι καταυλισμοί, που αποτελούνται από παράγκες από καλάμι για βάση και νάιλον θερμοκηπίου για κάλυμμα, στις οποίες μένουν έως και είκοσι άτομα.
Πρόκειται για συνθήκες όπου εξ ορισμού είναι αδύνατο να τηρηθούν αποστάσεις ασφαλείας. Οι οδηγίες για «κοινωνική αποστασιοποίηση» είναι πρακτικά αδύνατο να εφαρμοστούν και κατά τη μετακίνηση των εργατών γης προς τη δουλειά, καθώς όσοι δεν εργάζονται σε χωράφια που βρίσκονται κοντά στον καταυλισμό όπου μένουν, και άρα περπατούν ώς εκεί, μεταφέρονταν σύμφωνα με την αυτοψία μας στην περιοχή τον Μάιο και τον Ιούνιο με φορτηγάκια που κανονικά χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά εμπορευμάτων ή και μεγαλύτερα οχήματα που χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά ζώων.
Οι καταυλισμοί δεν έχουν τρεχούμενο νερό – χρησιμοποιούν αυτοσχέδια ντους και τουαλέτες που στην ουσία είναι μια τρύπα στο χώμα. Η δυσωδία από ούρα είναι έντονη και όταν βρέχει το έδαφος γρήγορα λασπώνει.
Για να μείνουν σε αυτές τις συνθήκες, οι Μπανγκλαντεσιανοί πληρώνουν στον ιδιοκτήτη του χωραφιού μηνιαίο ενοίκιο ύψους 30-50 ευρώ έκαστος. Αλλά δεν δίνουν τα χρήματα σε εκείνον, που συχνά μπορεί να μη γνωρίζουν καν ποιος είναι ή να τους έχουν δοθεί ψευδείς πληροφορίες. Τα χρήματα συγκεντρώνει ο κάθε «μαστούρ», υπό την εξουσία του οποίου βρίσκεται ο καταυλισμός.
Δώδεκα χρόνια πριν, βρισκόταν στην Αθήνα κι έψαχνε δουλειά, όταν ένας φίλος τού έδωσε το τηλέφωνο ενός συμπατριώτη τους που μπορούσε να καλέσει. Πήρε τηλέφωνο και ο άνδρας στην άλλη γραμμή του είπε να μπει στο ΚΤΕΛ και να πάει να τον βρει. Τώρα, όταν άλλοι Μπανγκλαντεσιανοί μπαινοβγαίνουν στα μίνι μάρκετ ομοεθνών τους στα δρομάκια κάτω από την Ομόνοια αναζητώντας εργασία, τους λένε να καλέσουν εκείνον.
Η ζωή του Ιναμντάρ, του άνδρα με το πονηρεμένο βλέμμα και την αργόσυρτη εκφορά στα ελληνικά, που κάθεται στο διπλό κρεβάτι του μες την παράγκα μπροστά από έναν περιστρεφόμενο ανεμιστήρα, έχει αλλάξει από την ημέρα που έφτασε στη Μανωλάδα.
Δεν μαζεύει πια φράουλες σε εφτάωρες, εξαντλητικές βάρδιες, από τις 06.00 το πρωί ώς τις 13.00, όταν η ζέστη εντός των θερμοκηπίων έχει ήδη καταστήσει αδύνατο το να συνεχίσει κανείς να εργάζεται σε αυτά. Φορά σαγιονάρες και όχι λασπωμένες μπότες ή παπούτσια. Τζιν και όχι φόρμα εργασίας ή σορτς.
Η σιγουριά με την οποία κινείται ανάμεσα στους συμπατριώτες του μαρτυρά πως είναι «μαστούρ», ή «κουμάντο» όπως είναι η τοπική ορολογία για τους Μπανγκλαντεσιανούς που επιτελούν ρόλο διαμεσολαβητή ανάμεσα στους παραγωγούς φράουλας και τους συμπατριώτες τους που δουλεύουν στα χωράφια τους.
Οι «μαστούρ» όπως εκείνος έχουν καταστεί απαραίτητοι για εκείνους που δίχως χαρτιά ύστερα ακόμη και από πολλά χρόνια στην Ελλάδα αναζητούν εργασία μακριά από αστικά κέντρα, όπου θα μπορούσαν να γίνουν πιο εύκολα αντιληπτοί από τις αρχές.
«Εδώ δεν υπάρχουν έλεγχοι από την αστυνομία», ξεκαθαρίζει ο Ιναμντάρ, και συμπληρώνει γελώντας πως «εδώ ο ίδιος, ο αρχηγός» δεν έχει άδεια παραμονής. «Οι εργάτες είναι απαραίτητοι. Τα αφεντικά λένε εάν πιάσεις τους εργάτες μου, ποιος θα πάει για δουλειά;».
Οι «μαστούρ» έχουν αποδειχθεί απαραίτητοι και για την αλματώδη επέκταση της φράουλας, από 1.200 στρέμματα το 2003 σε τουλάχιστον 14.000 στρέμματα σήμερα. Εκείνοι συνδέουν τους ντόπιους παραγωγούς με τους εργάτες γης.
«Κάθε αφεντικό λέει στον μαστούρ πόσα άτομα χρειάζεται στο χωράφι του. Μετά ο μαστούρ απευθύνεται στους εργάτες του καταυλισμού του και μοιράζει τις διαθέσιμες δουλειές», λέει ο 27χρονος Ραχμάντ, που έφτασε στην Ελλάδα το 2018 και από τότε δουλεύει στις φράουλες.
Αυτό σημαίνει πως αφενός οι εργάτες γης που μένουν στον ίδιο καταυλισμό σπάνια εργάζονται στο σύνολό τους για τον ίδιο εργοδότη. Αφετέρου πως δεν είναι ασυνήθιστο, με βάση και τη διαθεσιμότητα των μεροκάματων, κάποιος να δουλεύει για διαφορετικούς εργοδότες κατά τη διάρκεια της σεζόν ή και να μη γνωρίζει καν για ποιον ακριβώς εργάζεται μια δεδομένη στιγμή, καθώς η επικοινωνία του γίνεται με τον μαστούρ και από εκείνον λαμβάνει συνήθως την αμοιβή του στο τέλος του μήνα.
Ενας μέσος μαστούρ έχει 50 άτομα γύρω του, ενώ οι μεγάλοι μπορεί να έχουν έως και 100. Η αμοιβή τους συνήθως είναι ένα ευρώ από τα 24 που αποτελούν το μεροκάματο των «παιδιών», όπως συχνά αναφέρονται ακόμα και οι εργάτες γης που έχουν περάσει τα σαράντα.
Δεν αρκούνται πάντα σε αυτό: ο Ραχμάντ λέει πως χρειάστηκε να πληρώσει ακόμη 100 ευρώ στον μαστούρ για να του βρει δουλειά, ενώ ο Αλί, που δουλεύει τέσσερα χρόνια στη Μανωλάδα, υποστηρίζει πως στην αρχή της σεζόν της φράουλας φέτος έδωσε 200 ευρώ.
Κατά κανόνα, οι μαστούρ έχουν προηγουμένως δουλέψει κι εκείνοι στα χωράφια, τυγχάνουν της εμπιστοσύνης των τοπικών παραγωγών και μπορούν να συνεννοηθούν στα ελληνικά. Με αυτά τα χαρακτηριστικά, επιτελούν τον ρόλο που σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες αντιστοιχεί σε γραφεία διαμεσολάβησης: εξασφαλίζουν στους παραγωγούς το δυναμικό που χρειάζονται, δίχως εκείνοι όχι απλώς να ασχοληθούν, αλλά κυρίως να φαίνονται.
Σε μια περιοχή όπως η Μανωλάδα, αυτός ο ρόλος έχει συγκεκριμένες προεκτάσεις.
«Η μη κατανόηση του πώς λειτουργεί η εργασιακή εκμετάλλευση στη Μανωλάδα, η παράβλεψη του γεγονότος ότι οι Ελληνες εργοδότες χρησιμοποιούν τους μαστούρ για τη διασφάλιση φτηνού εργατικού δυναμικού, καθώς και το ότι οι αρχές δεν επιθυμούν να “τραβήξουν την κουρτίνα” σε όλο αυτό το σύστημα εκμετάλλευσης είναι οι βασικοί λόγοι που το ελληνικό κράτος έχει αποτύχει στην αντιμετώπιση της εμπορίας ανθρώπων με σκοπό την εργασιακή εκμετάλλευση που λαμβάνει χώρα στην Ελλάδα», σχολιάζει ο Βασίλης Κερασιώτης, νομικός εκπρόσωπος των θυμάτων στη γνωστή υπόθεση του 2013, όταν Μπανγκλαντεσιανοί εργάτες γης που ζητούσαν τα δεδουλευμένα τους τραυματίστηκαν από πυροβολισμούς των επιστατών τους.
Η Ελλάδα καταδικάστηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) για τη συγκεκριμένη υπόθεση, αλλά παρότι βρίσκεται υπό ενισχυμένη εποπτεία, ελάχιστα έχουν αλλάξει ως προς τις συνθήκες διαβίωσης και εργασίας.
«Η πραγματική συμμόρφωση με το δεδικασμένο θα ήταν μέσω της ρύθμισης της εργασίας και ενός νόμιμου σχήματος εργατών γης», λέει ο Β. Κερασιώτης. Αυτό όμως δεν έχει έως και σήμερα συμβεί.
Παραθυρο στον Κοσμο 