Εδω και χρονια απο αυτο το ιστολογιο αναζητω στοιχεια για τα απορριμματα μας .Τουλαχιστον απο το 2015 που αρχισαν να ζυγιζονται πριν φυγουν και με αυτα τα παραστατικα πληρωναμε τους δικαιουχους ιδιωτες.Φαινεται πως καμμια δημοτικη παραταξη δεν ενδιαφερεται για αυτο το θεμα.Και ομως η γνωση μεσα απο την ενημερωση θα μπορουσε να μας προσφερει δεδομενα για το μελλον.Να σχεδιασουμε καλυτερα την διαχειριση των απορριμματων μας σε οφελος του Δημοτη και του περιβαλλοντος. Αντι γι αυτο υπαρχει μια ομοφωνη διαπαραταξιακη συμφωνια για την λυση ΤΕΡΝΑ που ειναι καταστροφικη. Και η ομοφωνια αυτη ειναι μια λυση «Ποντιος Πιλατος».Μεταφερω το προβλημα αλλου οι δημοτες πληρωνουν και το περιβαλλον λιγο με νοιαζει.Ετσι οι δημοτικες παραταξεις σκαβουν τον ιδιο τους το λακο.Αυτοκαταργουνται σε βαθος χρονου.Θεωρουνται περιτες σε βαθος χρονου.Γινονται γραφειο υπαλληλικης διεκπαιρεωσης μεταφορας χρηματος απο το κρατος σε ιδιωτες μικρους και μεγαλους .ΤΕΡΝΑ Χρόνια πολλά κέρδη καλά δεν ξέρω για εμάς πάντως η ΤΕΡΝΑ το μέλλον της το έχει εξασφαλίσει

Το ξαναγραφω Τα στοιχεια υπαρχουν.Τι ειδους διαχειριση θα καναμε αν τα βαζαμε στο τραπεζι;
Η μεθοδος μπλε καδος συμμεικτα ανακυκλωσιμα της ΕΕΑΑ ειναι αποτυχημενη. Δεν ειναι ουσιαστικα διαλλογη στην πηγη μιας και απαιτει και δευτερη διαλλογη σε ΚΔΑΥ με πενιχρα αποτελεσματα.Παραγει λιγο υλικο για παραγωγη πρωτης υλης και στην ουσια παρ ολο που ειναι πολυεξοδη στοχο εχει κυριως την παραγωγη καυσιμων απο απορριμματα.Θα διαβασετε πιο κατω στοιχεια απο την Θεσσαλονικη τα ιδια πανω κατω ισχυουν παντου στη χωρα.
Η χωρα μας λογω αυξημενου ενεργειακου κοστους , υψηλου (η και ανυπαρκτου )δανειακου φορτιου για τις βιομηχανιες και ανυπαρξιας ενδιαφεροντος απο το κρατος για την ΕΛΛΗΝΙΚΗ βιομηχανια (πολιτικο υποβαθρο εχουν ολα αυτα)ακομα και αυτο το 7% παραγωγης πρωτης υλης απο ανακυκλωσιμα στο μεγαλυτερο ποσοστο το στελνει εκτος Ελλαδας και το επαναεισαγει σαν τελικα προιοντα. Κυβερνησεις που επιδοτουν την ΦΡΑΠΟΡΤ ,το Ελληνικο του Λατση , τους δρομους που εχουμε πουλησει σε ολιγαρχες , τα σκουπιδια στην ΤΕΡΝΑ και τους σιδηροδρομους που εχουμε πουλησει στους Ιταλους δεν δινουν δεκαρα για την Ελληνικη Βιομηχανια.Ειναι σχεδιο αυτο. Δεν γινεται τυχαια η αποβιομηχανοποιηση της χωρας τα τελευταια 40 χρονια.Και μην ακουσω για ψηλο εργασιακο κοστος.Η Ελλαδα αυτη τη στιγμη ειναι λιγο πανω απο την Βουλγαρια στον πατο της ΕΕ στη σχεση μισθου κοστους ζωης.
Μονο αν περασουν οι βασικες βιομηχανιες στα χερια του κρατους θα σηκωσουμε κεφαλι.Αυτο που γραφω δεν ειναι σοσιαλιστικο η κομμουνιστικο σχεδιο.Ο καπιταλισμος ξανα και ξανα στις ιστορικες κρισεις του , εβαλε τις βασεις της οικονομιας κατω απο την κρατικη ομπρελα για να γινει επανεκινηση. Το εκαναν στις ΗΠΑ την δεκαετια του 1920 το επανελαβαν απειρες φορες ολες οι καπιταλιστικες χωρες μεγαλες η μικρες για συντομα ιστοορικα διαστηματα.Και μετα ξαναεδωσαν πισω στους ιδιωτες οσα με τοσο κοπο εχτισαν οι πολιτες με την δουλεια τους και δανεια. Το εκαναν και δεξιες αστικες Εθνικιστικες κυβερνησεις στην Ελλαδα στο παρελθον με χαρακτηριστικο παραδειγμα τον Καραμανλη της μεταπολιτευσης που χαρακτηριστηκε σοοσιαλιστης απο τους ομοιδεατες του. Σοσιαλισμος θα ηταν αν η αλλαγη αυτη η μεταβαση σε περιοδους κρισης απο το ιδιωτικο κερδος στο κοινωνικο συμφερον ειχε μονιμα και ολο και πιο βαθια χαρακτηριστικα
Τωρα ομως οι ξενοι δυναστες μας δεν μας αφηνουν να το κανουμε. Αντιθετα μας σπρωχνουν με συμφωνια των κυβερνητικων κομματων , στην αντιθετη κατευθυνση , ολο και πιο βαθια στο λακο της εξαρτησης και των εισαγωγων , του δανεισμου , της υπερχρεωσης ,του ξεπουληματος του Δημοσιου πλουτου σε μεγαλα και μικρα ξενα συμφεροντα , της μεταναστευσης επιστημονικου και εργατικου δυναμικου. Και δυστυχως ΚΑΜΜΙΑ συστημικη πολιτικη δυναμη σε ολα τα επιπεδα δεν σηκωνει κεφαλι.Θεωρουν ολες οι δυναμεις αυτη τη καταστροφη σαν την μονη ρεαλιστικη επιλογη. Διαφωνω.
Και γυρνωντας στα απορριμματα η λυση της διαχειρισης τους κατα τη γνωμη μου ειναι συνθετη. Ισως χρειαστουν 30-40 χρονια μεχρι να δουμε αποτελεσματα.Αλλα για αυτα τα χρονια εχουμε δεσμευθει να στελνουμε τα απορριμματα συμμεικτα στη ΤΕΡΝΑ ετσι δεν ειναι;Για θαψιμο αρχικα και καψιμο μελλοντικα.Αλλιως θα πρεπει να:
1 Χρειαζομαστε εναν συγχρονο ΧΥΤΥ ασφαλη για το περιβαλλον στην Ερμιονιδα οπου θα καταληγουν οσα σκουπιδια δεν ανακυκλωνονται.Η ποσοτητα αυτων των απορριμματων πρεπει να μειωνεται μεσα στο χρονο με τα παρακατω μετρα.
2 Χρειαζεται να καταναλωνουμε λιγοτερο να παραγουμε λιγοτερα σκουπιδια. Οχι στο πλαστικο μπουκαλι νερου διαθεση καλου δωρεαν ποσιμου νερου απο τον Δημο.Οχι στα προιοντα μεσα σε πλαστικες συσκευασιες οχι στις πλαστικες σακουλες μιας χρησης .Οχι προιοντα φτηνα με συντομο χρονο ζωης.
3.Χρειαζεται ολα τα ξενοδοχεια να κανουν κομποστοποιηση οργανικων οπως εχουν βιολογικους καθαρισμους .Μικροι κομποστοποιητες μικρων εστιατοριων ,γειτονιας ,κομποστοποιηση στο σπιτι και το κτημα. Δημοτικη κομποστοποιηση κλειστου τυπου για ζωικα οργανικα και ανοικτου τυπου για φυτικα κλαδεματα κλπ.
4 Διαχωρισμος των 4 ρευματων ανακυκλωσιμων (χαρτι πλαστικο γυαλι μεταλλο)σε καθε σπιτι σε καδους διαφορετικου χρωματος .Αυτο λεγεται διαλλογη στην πηγη και εφαρμοζεται σε πολλες χωρες.Οσον αφορα την ανακυκλωση -επαναχρησιμοποιηση ρουχων διαβαστε εδω
H εταιρια θεωρητικα κατόπιν διαλογής, στελνει τα καλύτερα από αυτά σε κοινωνικά ευπαθείς ομάδες στην Ελλάδα, μέσα από τις συνεργασίες της με δημοτικές αρχές, κοινωνικά παντοπωλεία και άλλους οργανισμούς.Όσα δεν είναι σε καλή κατάσταση ώστε να μπορούν να χαριστούν, στέλνονται σε εργοστάσια ανακύκλωσης στο εξωτερικό (καθότι προς το παρόν δεν υπάρχει τέτοιο εργοστάσιο στην Ελλάδα) όπου ανακυκλώνονται για να δημιουργηθούν πράγματα όπως υφάσματα καθαρισμού, στουπιά, φόρμες εργασίας, υλικά για ηχομόνωση και θερμομόνωση, γέμιση για καθίσματα αυτοκινήτων και πάει λέγοντας).Παντως πρακτικα μιλωντας μονο το 15% των ρουχων-υφασματων ανακυκλωνεται στις πιο ευαισθητοποιημενες περιβαλλοντικα χωρες .Τα υπολοιπα πανε για καυση μαζι με ολα τα αλλα απορριμματα που καιγονται
5 Κεντρικα Κρατικα εργοστασια για ολη την Πελοποννησο αποδεκτες των ανακυκλωσιμων για παραγωγη πλαστικου και χαρτιου .Κεντρικο εργοστασιο για γυαλι και μεταλλο αλουμινιο οπου αποφασισθει να καταληγουν αυτα τα δυο ρευματα.
Και τελος για την καυση.
Πιστευετε στην καυση; Ενα πανακριβο υπερ συγχρονο κρατικο εργοστασιο που θα αλλαζει τα φιλτρα του συχνοτατα και θα ελεγχεται απο καμμια δεκαρια επιτροπες ,που δεν θα παραγει κανενα κερδος παρα μονο μεγαλες ζημιες ,που δεν θα εχει χρονο ζωης πανω απο 10 χρονια ετσι που να αντικαθισταται απο νεωτερα πιο συγχρονης τεχνολογιας , που θα αποθηκευει- θαυει την τοξικη σταχτη (40% προιον της καυσης) σε ασφαλη χωρο ταφης με πανακριβες μεθοδους επικαλυψης και προστασιας του υπεδαφους ,που δεν θα δεχεται ουτε γραμμαριο ανακυκλωσιμων υλικων (χαρτι και πλαστικο )στους κλιβανους του παρα μονο αν εχουν ανακυκλωθει οσες περισσοτερες φορες ειναι εφικτο ουτε θα δεχεται ξεραμενο οργανικο για καψιμο, ενα εργοστασιο που θα προσφερει ΔΩΡΕΑΝ την ενεργεια που θα παραγει στους καταναλωτες της περιοχης του και για να μην μακρυγορω ενα εργοστασιο που κανενα γκολντεν μποι δεν θα δεχοταν την οικονομικη του μελετη χωρις να παθει εγκεφαλικο. Αν ειστε κατα της υγειονομικης ταφης απο πονο για το περιβαλλον ενα τετοιο εργοστασιο μαλλον θα σας κανει.Ετσι δεν ειναι;
Παμε στα στοιχεια εστω μεσω Θεσσαλονικης Παρτε σαν δεδομενο πως στην Θεσσαλονικη 325 χιλιαδες ανθρωποι παραγουν καθε μερα 400 χιλιαδες κιλα απορριμματα δηλαδη καθε ανθρωπος λιγο πανω απο ενα κιλο.Εμεις ειμαστε 13 χιλιαδες δημοτες το λιγοτερο (οχι ολοι μονιμοι κατοικοι αλλα με αυξηση το καλοκαιρι απο παραθεριστες τουριστες)αρα εχουμε οχι κατω απο 13 τονους(χιλιαδες κιλα ) απορριμματα την ημερα.Το 15% αυτου του βαρους ειναι περιπου 2 τονοι ανακυκλωσιμα την ημερα η 60 τονοι τον μηνα η 720 χιλιαδες κιλα το χρονο.Το λιγοτερο. Ποση πρωτη υλη παραχθηκε σε επτα χρονια απο πανω απο 5 εκατομμυρια κιλα ανακυκλωσιμων που βαλαμε στον μπλε καδο και ποσο πηγε στα σκουπιδια μαζι με τα υπολοιπα συμμεικτα;Αλλα εστω και 7% να ανακυλωθηκε τελικα μιλαμε για 2.5 εκατομμυρια κιλα για να γινει πρωτη υλη.Κιλα οχι ογκος.
ΠΟΣΗ ΠΡΩΤΗ ΥΛΗ ΠΑΡΑΧΘΗΚΕ;ΣΕ ΠΟΙΟ ΜΕΡΟΣ; ΑΠΟ ΠΟΙΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ;
Τελος μετα απο καποιους μηνες λειτουργιας της ΤΕΡΝΑ σαν αποδεκτη των συμμεικτων απορριμματων μας (και οσων της στελνει το ΚΔΑΥ μετα απο διαλογη που ειναι ; 40% του περιεχομενου του μπλε καδου)καλο θα ηταν να μαθουμε με την δικια της διαλλογη στα συμμεικτα ποσα κιλα ανακυκλωσιμα ανεσυρε και τι τα εκανε.Γιατι αυτο ηταν το παραμυθι ετσι δεν ειναι;Στην ΤΕΡΝΑ παει τελικα (μαζι με το 40% του ΚΔΑΥ)το 93% του βαρους των σκουπιδιων μας. Γυαλι και μεταλλο ειναι βαρια αλλα με μικρο ογκο χαρτι και πλαστικο τα καυσιμα ειναι πιο ελαφρια με μεγαλο ογκο .Ποσα ανακυκλωσιμα ανακτα και τι ειδους; Πραγει καυσιμα RDF/SRF η ΤΕΡΝΑ και αν ναι τι τα κανει; Παραγει CLO κι αν που το στελνει;
ΠΑΜΑΚ Ολο το ενδιαφερον αρθρο στο τελος της αναρτησης
Ο κύκλος των ανακυκλώσιμων υλικών της Θεσσαλονίκης
Ο Δήμος Θεσσαλονίκης με πληθυσμό 325.000, παράγει περίπου 300-400 τόνους απορριμμάτων καθημερινά. Από αυτά οι 70 τόνοι μόνο μαζεύονται στους μπλε κάδους ως ανακυκλώσιμα υλικά και οι υπόλοιποι καταλήγουν στον ΧΥΤΑ Μαυροράχης.
Δηλαδή, το ποσοστό ανακύκλωσης στην Θεσσαλονίκη είναι περίπου 15%! Αυτό σημαίνει πως, με τα σημερινά δεδομένα, από το περίπου 1,5kg απορριμμάτων που κατά μέσο όρο παράγει καθημερινά ο καθένας μας, περίπου τα 200gr ανακυκλώνονται και τα υπόλοιπα 1.300gr καταλήγουν στην χωματερή.
Αλλα και απο αυτο το 15% του μπλε καδου
περιπου τα μισα πανε χωματερη
Σύμφωνα πάντα με τις πληροφορίες από τους υπεύθυνους του ΚΔΑΥ, το ποσοστό ανακυκλώσιμων υλικών στους μπλε κάδους της Θες/νίκης ανέρχεται σε περίπου 60%. Δηλαδή, το υπόλειμμα, ( μη ανακυκλώσιμα υλικά που ρίχνονται στους μπλε κάδους και τελικά οδηγούνται στον ΧΥΤΑ,) είναι περίπου 40% του μπλε κάδου.
Αρα ενα 7% των απορριμματων μας προχωρα στο επομενο σταδιο .Ποιο ειναι αυτο;
Που καταλήγουν τα ανακυκλώσιμα υλικά;
Το τελευταίο στάδιο είναι η αποστολή του διαλεγμένου υλικού προς ανακύκλωση. Εδώ ξεκινάει μια άλλη πονεμένη ιστορία, μιας και ένα μεγάλο μέρος των υλικών προωθούνται στο εξωτερικό για ανακύκλωση.
Το γυαλί στην Βουλγαρία,
2016 Διαβαστε για την βιομηχανια Γιουλα (εταιρεία η οποία είχε πάρει το όνομα της από την μητέρα των κ.κ. Κυριάκου και Ιωάννη Βουλγαράκη)στη Βουλγαρια και την Ελλαδα.Η μεγαλύτερη ελληνική υαλουργική βιομηχανία ιδρύθηκε το 1947
Τις δεκαετίες που ακολούθησαν η εταιρεία μεγεθύνθηκε εντός Ελλάδος και το 1985 έφτασε να είναι ο ηγέτης της αγοράς, για πρώτη φορά από την ημέρα της ίδρυσής της.
Η περίοδος εξωστρέφειας ξεκινά το 1997, αρχής γενομένης από την εξαγορά του πρώτου εργοστασίου στη Σόφια. Το 1998 εξαγοράζει μια δεύτερη μονάδα στη Φιλιππούπολη, και το 2002 επεκτείνεται στη Ρουμανία, ιδρύοντας θυγατρική στο Βουκουρέστι. Το 2003 επεκτείνεται περαιτέρω στα Βαλκάνια, εξαγοράζοντας τη Stirom, ένα από τα μεγαλύτερα εργοστάσια γυαλιού στην περιοχή. Σαν απόρροια της επέκτασης έρχεται η συγχώνευση των νεοαποκτηθέντων εταιρειών, με αρχή τη Βουλγαρία, όπου οι δύο εταιρείες ενώνονται σε μία.Το 2004 η Γιούλα εξαγοράζει μια ακόμη μονάδα στη Βουλγαρία και το 2005 έρχεται η σειρά της επέκτασης στην Ουκρανία. Πρώτα εξαγοράζεται η Biomedsklo και μετά η Bucha Glassworks, και οι δύο με αντικείμενο την παραγωγή γυάλινων περιεκτών, καθώς και είδη για άλλες δραστηριότητες, όπως φαρμακευτικό γυαλί και διακοσμητικό τζάμι.Τα τέσσερα εργοστάσια που αναγκάστηκε να πουλήσει η Γιούλα, προκειμένου να ξεφορτωθεί τον υπέρογκο δανεισμό της ύψους 335 εκατ. ευρώ, είναι απόρροια των υψηλών επιπέδων του επενδυτικού ρίσκου της χώρας και των «ελληνικών» επιτοκίων 8% – 9% με τα οποία αναγκάζεται να τον εξυπηρετεί.

2019 Λίγες μέρες μετά το εργατικό ατύχημα στην εταιρεία ΛΑΡΚΟ με αποτέλεσμα τον θάνατο 36χρονου συναδέλφου μας, έρχεται τώρα να προστεθεί στη μακάβρια λίστα ο θάνατος συναδέλφισσας εργαζόμενης στο εργοστάσιο Β.Α. Υαλουργία Ελλάδας (ΓΙΟΥΛΑ) στο Αιγάλεω, της 52χρονης Κατερίνας, μητέρας δύο παιδιών ….η αύξηση της εντατικοποίησης της εργασίας από τις επιχειρήσεις και χωρίς τον απαραίτητο αριθμό εργαζομένων, οι ειδικότητες που δεν λαμβάνονται υπόψη με τους εργαζόμενους να τοποθετούνται σε θέσεις που δεν τους αναλογούν και η συνεχιζόμενη έλλειψη μέτρων υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, όλα αυτά κοστίζουν ανθρώπινες ζωές, εργαζόμενους που δεν είναι βέβαιο ότι θα επιστρέψουν στην οικογένειά τους.
το πλαστικό στην Γερμανία (μέχρι πριν 2 χρόνια πήγαινε και αυτό στην Κίνα),
το χαρτί σε χαρτοβιομηχανίες τόσο εκτός όσο και εντός Ελλάδος (ανάλογα με την τρέχουσα τιμή) και
τα μέταλλα – αλουμίνιο κυρίως σε αποδέκτες εντός Ελλάδος.
Αυτό γίνεται παρόλο που στην Ελλάδα, υπάρχουν σχεδόν όλων των ειδών εργοστάσια πρωταρχικής ανακύκλωσης. Δυστυχώς, μια μεγάλη ποσότητα που παράγουν αυτά τα εργοστάσια εξάγεται επίσης. Αυτό συμβαίνει αφενός γιατί δεν υπάρχει επαρκής αριθμός μονάδων κατασκευής τελικών ανακυκλωμένων προϊόντων και αφετέρου γιατί οι τιμές στις οποίες τα εγχώρια εργοστάσια αγοράζουν τα υλικά προς ανακύκλωση είναι αρκετά χαμηλότερες από αυτές των χωρών του εξωτερικού. Τέλος, σημαντικό ρόλο παίζει και το γεγονός ότι το νομοθετικό πλαίσιο της χώρας μας δεν υποχρεώνει τα ΚΔΑΥ να δίνουν προτεραιότητα στις ελληνικά εργοστάσια ανακύκλωσης, όπως γίνεται π.χ. στην Ιταλία.
Δημοσιευω αποσπασματα απο το παρακατω γιατι αυτο ειναι το ποιημα προπαγανδας πολλων Δημαρχων οσων αφορα την διαχειριση των απορριμματων Θα τα δειτε ολα αυτα σαν κοπυ πειστ να επαναλαμβανονται απο πολλους Δημους που ελεγχονται απο την ΝΔ.
Στον τομέα της ανακύκλωσης ο δήμος Θεσσαλονίκης έχει κατακτήσει μία σημαντική πρωτιά. Εφαρμόζοντας τα συστήματα της Ελληνικής Εταιρείας Αξιοποίησης Ανακύκλωσης, έχει αναδειχθεί πρωταθλητής με ποσοστό ανακύκλωσης 26% έναντι του εθνικού μέσου όρου που κυμαίνεται στο 21%.
….Αναφορικά με το σύστημα των μπλε κάδων από τα απολογιστικά στοιχεία για το 2021 προκύπτει ότι το συνολικό μικτό τονάζ ανακυκλώσιμου υλικού προσέγγισε τους 20.000 τόνους. Παράλληλα ανακυκλώνουμε γυαλί στους 437 ειδικούς κάδους τύπου «καμπάνας», που βρίσκονται τοποθετημένοι κατά κύριο λόγο πλησίον χώρων εστίασης. Πέρυσι οι ποσότητες γυαλιού που συλλέχθηκαν προς ανακύκλωση ήταν περίπου 330 τόνοι.
…Πρόγραμμα ανακύκλωσης εφαρμόζεται και για είδη ιματισμού. Από τους 201 κάδους που βρίσκονται στα όρια του δήμου Θεσσαλονίκης γι’ αυτόν τον σκοπό συλλέχθηκαν μέσα στο 2021 πάνω από 460 τόνοι. Ακόμη, εφαρμόζουμε σύστημα ανακύκλωσης ελαστικών (περίπου 15 τόνοι κατά το περασμένο έτος) αλλά και πρόγραμμα ανακύκλωσης πλαστικών καπακιών, που μάλιστα έχει έντονο κοινωνικό πρόσημο, αφού αξιοποιείται για την αγορά αναπηρικών αμαξιδίων. Μόνον κατά την περσινή χρονιά συγκεντρώθηκαν περίπου 18 τόνοι πλαστικά καπάκια από 15 σημεία.
….Ήδη αυτήν την περίοδο, σε συνεργασία και με τον Φορέα Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων (ΦοΔΣΑ) Κεντρικής Μακεδονίας, ετοιμαζόμαστε για τον καφέ κάδο, μία νέα γραμμή αποκομιδής οργανικών απορριμμάτων και κομποστοποίησης.
…Ως Διοίκηση υποσχεθήκαμε υπόγειους κάδους απορριμμάτων και πράγματι κάναμε την υπόσχεσή μας αυτή πράξη. Εγκαταστήσαμε τους πρώτους 59 υπόγειους κάδους στο ιστορικό και εμπορικό κέντρο της πόλης, ενώ ήδη σχεδιάζουμε την επέκταση του συστήματος με την εγκατάσταση πάνω από 300 νέων υπόγειων κάδων στις γειτονιές -120 από αυτούς θα χρηματοδοτηθούν από το Ταμείο Ανάκαμψης.
…..Αναβαθμίσαμε τον Σταθμό Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων και μέσα από σωστό σχεδιασμό και συντονισμένες ενέργειες καταφέραμε να λειτουργούν και οι τέσσερις πρέσες, εκ των οποίων μάλιστα η μία αποκλειστικά για ανακυκλώσιμα υλικά.
…..Μάλιστα για πρώτη φορά είμαστε αναγκασμένοι ο δήμος Θεσσαλονίκης όπως και άλλοι Δήμοι να προχωρήσουμε σε προμήθεια μπλε κάδων με δικές μας δαπάνες, ώστε να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα που προκαλεί η μη παροχή εξοπλισμού ανακύκλωσης από την Ελληνική Εταιρεία Αξιοποίησης Ανακύκλωσης. Άλλωστε, τα προβλήματα που αφορούν τη λειτουργία της ΕΕΑΑ όπως και τα ζητήματα της ορθολογικής διαχείρισης των Κέντρων Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών (ΚΔΑΥ) επισημάνθηκαν σε σύσκεψη που οργανώθηκε πρόσφατα με πρωτοβουλία του ΦΟΔΣΑ και της ΠΕΔ και είναι γεγονός ότι απαιτούνται δράσεις και αποφάσεις.
……Σε οικονομικό βρόχο συνολικά για τους ΟΤΑ, ωστόσο, εξελίσσεται το λεγόμενο τέλος ταφής, που στην περίπτωση του δήμου Θεσσαλονίκης θα οδηγήσει σε επιβάρυνση περίπου 2,5 εκατ. ευρώ -και στο θέμα αυτό απαιτούνται γενναίες παρεμβάσεις.
…..Στον δήμο Θεσσαλονίκης επιτύχαμε άλλη μία σημαντική διάκριση. Η Θεσσαλονίκη επιλέχθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή μαζί με άλλες 99 ευρωπαϊκές πόλεις να συμμετάσχει στην ευρωπαϊκή αποστολή, ώστε να αναδειχθεί έως το 2030 σε κλιματικά ουδέτερη και έξυπνη πόλη.
ΠΑΜΑΚ Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2019
Ο κύκλος των ανακυκλώσιμων υλικών της Θεσσαλονίκης
-Πού καταλήγουν τα ανακυκλώσιμα υλικά από τους μπλε κάδους της πόλης;
-Ποιος και πώς υλοποιεί την ανακύκλωση;
-Πόσο κοστίζουν τα απορρίμματά μας;
-Τελικά, τι πρέπει και τι δεν πρέπει να πετάμε στους μπλε κάδους ανακύκλωσης;
Με αυτά τα ερωτήματα τον Δεκέμβριο του 2019 επισκεφτήκαμε με την ΠεριβαλλοντικήΟμάδα του ΠαΜακ και του ΑΠΘ το Κέντρο Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών (ΚΔΑΥ) Θέρμης. Σκοπός μας να παρακολουθήσουμε την πορεία των ανακυκλώσιμων υλικών από την στιγμή της απόρριψής τους στον κάδο μέχρι την φάση της ανακύκλωσής τους. Η εμπειρία μας αυτή μας βοήθησε να συμπληρώσουμε το πάζλ της ανακύκλωσης στην πόλη μας. Τα προηγούμενα χρόνια είχαμε επισκεφτεί αρκετές φορές το ΚΔΑΥ Σίνδου, το μεγαλύτερο ΚΔΑΥ της πόλης, το οποίο όμως φέτος το καλοκαίρι κάηκε και θα επαναλειτουργήσει το α’ εξάμηνο του 2020. Τα υπόλοιπα τρία ΚΔΑΥ δέχονται προς το παρόν τα ανακυκλώσιμα υλικά που παράγει η Θεσσαλονίκη. Τα στοιχεία που παραθέτουμε παρακάτω τα πήραμε από τις επισκέψεις μας αυτές.
Τι είναι η ΕΕΑΑ και τα ΚΔΑΥ;
Ας πάρουμε όμως τα πράματα απ’ την αρχή: Ο κεντρικός φορέας που εποπτεύει την ανακύκλωση συσκευασιών στην Ελλάδα είναι η Ελληνική Εταιρεία Αξιοποίησης Ανακύκλωσης (EEAA) Α.Ε. Είναι μια εταιρεία μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα στης οποίας το μετοχικό κεφάλαιο συμμετέχουν κατά 65% βιομηχανικές και εμπορικές επιχειρήσεις που είτε διαθέτουν συσκευασμένα προϊόντα στην ελληνική αγορά είτε κατασκευάζουν διάφορες συσκευασίες (όπως Coca Cola, ΤΕΤΡΑ ΠΑΚ, ΙΟΝ, ΦΑΓΕ, κλπ) και κατά 35% η Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας. Ο νόμος υποχρεώνει δηλαδή, τις εταιρίες που παράγουν ή χρησιμοποιούν υλικά που μπορούν να ανακυκλωθούν, να πληρώσουν για την διαδικασία ανακύκλωσής τους, στην λογική του ‘ο ρυπαίνων πληρώνει’.
Από το 2003 η ΕΕΑΑ, σε συνεργασία με τους φορείς τοπικής αυτοδιοίκησης, υλοποιούν τα προγράμματα ανακύκλωσης συσκευασιών σε κάθε Δήμο. Οι Δήμοι δεν έχουν άμεσο οικονομικό όφελος από την ανακύκλωση, έμμεσα όμως κερδίζουν αφού αποκτούν χωρίς κόστος, τόσο τον αρχικό απαιτούμενο εξοπλισμό, όσο και εν συνεχεία συμπληρωματικό η/και αντικαταστάσεις αρχικού και επιπλέον εξοικονομούν ένα σημαντικό ποσό για κάθε τόνο απορριμμάτων που ανακυκλώνεται. Σημειώνεται πως κάθε Δήμος πληρώνει ένα τέλος πύλης για την είσοδο/ εναπόθεση των απορριμμάτων στο Χώρο Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων (ΧΥΤΑ). Η ΕΕΑΑ χορηγεί στους Δήμους τους κάδους ανακύκλωσης και τα απορριμματοφόρα. Τα ανακυκλώσιμα υλικά καταλήγουν στα ΚΔΑΥ ιδιοκτησίας της ΕΕΑΑ ή ιδιωτών που συνεργάζονται με την ΕΕΑΑ. Το ΚΔΑΥ Θέρμης, σε αντίθεση με της Σίνδου που είναι ιδιωτική επένδυση επιδοτημένη κατά ένα μέρος από την ΕΕΑΑ, είναι πλήρως κατασκευασμένο και εξοπλισμένο από ΕΕΑΑ όπως και αρκετά ΚΔΑΥ ανά την Ελλάδα. Στο ΚΔΑΥ κατά το στάδιο της κυρίως διαλογής ξεχωρίζονται με χειροδιαλογή τα υλικά ανά κατηγορία: χαρτί, πλαστικό, γυαλί, αλουμίνιο και λευκοσίδηρο. Το συγκεκριμένο Κέντρο δέχεται κατά μέσο όρο καθημερινά 50 τόνους υλικού από τους εξυπηρετούμενους Δήμους κατά την διάρκεια μιας βάρδιας. Την παρούσα στιγμή λειτουργούν εκτάκτως δύο βάρδιες, λόγω της καταστροφής του ΚΔΑΥ Σίνδου, το οποίο δεχόταν 100-120 τόνους την ημέρα.
Τι απορρίμματα παράγει και τι ανακυκλώνει η Θεσσαλονίκη;Ο Δήμος Θεσσαλονίκης με πληθυσμό 325.000, παράγει περίπου 300-400 τόνους απορριμμάτων καθημερινά. Από αυτά οι 70 τόνοι μόνο μαζεύονται στους μπλε κάδους ως ανακυκλώσιμα υλικά και οι υπόλοιποι καταλήγουν στον ΧΥΤΑ Μαυροράχης. Δηλαδή, το ποσοστό ανακύκλωσης στην Θεσσαλονίκη είναι περίπου 15%! Αυτό σημαίνει πως, με τα σημερινά δεδομένα, από το περίπου 1,5kg απορριμμάτων που κατά μέσο όρο παράγει καθημερινά ο καθένας μας, περίπου τα 200gr ανακυκλώνονται και τα υπόλοιπα 1.300gr καταλήγουν στην χωματερή. Πρέπει όμως να λάβουμε υπόψη μας και την ποσότητα ανακυκλώσιμων υλικών που συγκεντρώνεται από τους μη αδειοδοτημένους συλλέκτες, που δεν καταγράφεται επίσημα. Σε ένα αισιόδοξο σενάριο λοιπόν, το ποσοστό ανακύκλωσης είναι ελαφρώς μεγαλύτερο, ενώ, όπως μας ανέφεραν από το ΚΔΑΥ, το ποσοστό αυξάνεται συνεχώς χρονιά με την χρονιά. Προφανώς, έχουμε πολλά περιθώρια βελτίωσης!
Πόσο κοστίζουν τα απορρίμματά μας;
Ο Δήμος Θεσσαλονίκης πληρώνει περίπου 30 ευρώ σε καύσιμα για κάθε δρομολόγιο του απορριμματοφόρου προς το ΧΥΤΑ Μαυροράχης, συν το τέλος πύλης 30 ευρώ. Δηλαδή, ο Δήμος Θεσσαλονίκης πληρώνει περίπου 7εκ. ευρώ τον χρόνο (60€ x 350τόνοι x 365μέρες) για να αποθέτει τα σκουπίδια του στον ΧΥΤΑ. Συνολικά η Ελλάδα, πληρώνει περίπου 60εκ. ευρώ τον χρόνο σε πρόστιμα για να ρίχνει τα απορρίμματά της στους ΧΥΤΑ. Καταλαβαίνουμε το τεράστιο οικονομικό όφελος που έχει η ανακύκλωση, αφού ανακυκλώνοντας οι Δήμοι εξοικονομούν τεράστια ποσά.
Θετικό βέβαια είναι το γεγονός ότι με το πέρασμα του χρόνου αυξάνεται η ποσότητα αλλά και η ποιότητα (καθαρότητα) των ανακυκλώσιμων υλικών που καθημερινά φτάνουν στο ΚΔΑΥ. Σύμφωνα πάντα με τις πληροφορίες από τους υπεύθυνους του ΚΔΑΥ, το ποσοστό ανακυκλώσιμων υλικών στους μπλε κάδους της Θες/νίκης ανέρχεται σε περίπου 60%. Δηλαδή, το υπόλειμμα, δηλαδή μη ανακυκλώσιμα υλικά που ρίχνονται στους μπλε κάδους και τελικά οδηγούνται στον ΧΥΤΑ, είναι περίπου 40% του μπλε κάδου.
Τονίζουμε επίσης ότι ο ΧΥΤΑ της Μαυροράχης είναι περίπου 40km από την Θεσσαλονίκη, ενώ τα ΚΔΑΥ είναι λίγο έξω από την πόλη. Αυτό σημαίνει ότι κάθε φορτηγό που πηγαίνει για ξεφόρτωμα στον ΧΥΤΑ αντί για τα ΚΔΑΥ μας επιβαρύνει επιπλέον οικονομικά και περιβαλλοντικά, λόγω της απόστασης. Να σημειώσουμε τέλος, πως ένα ποσοστό (εκτιμάται ότι κατ’ ελάχιστον είναι 15%) των απορριμμάτων που πετιούνται στους πράσινους κάδους είναι ανακυκλώσιμα. Αυτό αποτελεί διπλή ζημιά: οικονομική, αφού είναι ‘πεταμένα’ λεφτά και αυξημένα αποθετικά έξοδα και περιβαλλοντική, αφού τα ανακυκλώσιμα υλικά αυτά επιβαρύνουν τις χωματερές. Ευτυχώς αυτό το ποσοστό μειώνεται με το πέρασμα του χρόνου.
Πώς γίνεται η διαλογή των ανακυκλώσιμων υλικών;
Αρχικά, τα ανάμεικτα ανακυκλώσιμα υλικά από τους κάδους αδειάζονται από τα απορριμματοφόρα στην πλατεία εισόδου του ΚΔΑΥ δημιουργώντας ένα πολύχρωμο βουνό από χρήσιμο υλικό. Κατόπιν, απομακρύνονται τυχόν ογκώδη αντικείμενα και στη συνέχεια, ο φορτωτής τα τοποθετεί στην αρχή μιας ταινίας, η οποία περνάει τα υλικά μέσα από μηχανήματα που λειτουργούν με φυγοκέντριση, μαγνήτες, σπαστήρες και οπτικούς διαχωριστές (ανάλογα με την τεχνολογία που διαθέτει το κάθε ΚΔΑΥ), αλλά και από εργαζόμενους που κάνουν διαλογή με το χέρι. Στο τέλος, τα καθαρά, πλέον, υλικά περνάνε από την πρέσα, η οποία δημιουργεί τεράστιους κύβους από συμπυκνωμένο ομοιογενές υλικό έτοιμο για αποθήκευση και αποστολή προς τα εργοστάσια ανακύκλωσης.
Που καταλήγουν τα ανακυκλώσιμα υλικά;
Το τελευταίο στάδιο είναι η αποστολή του διαλεγμένου υλικού προς ανακύκλωση. Εδώ ξεκινάει μια άλλη πονεμένη ιστορία, μιας και ένα μεγάλο μέρος των υλικών προωθούνται στο εξωτερικό για ανακύκλωση. Το γυαλί στην Βουλγαρία, το πλαστικό στην Γερμανία (μέχρι πριν 2 χρόνια πήγαινε και αυτό στην Κίνα), το χαρτί σε χαρτοβιομηχανίες τόσο εκτός όσο και εντός Ελλάδος (ανάλογα με την τρέχουσα τιμή) και τα μέταλλα – αλουμίνιο κυρίως σε αποδέκτες εντός Ελλάδος. Αυτό γίνεται παρόλο που στην Ελλάδα, υπάρχουν σχεδόν όλων των ειδών εργοστάσια πρωταρχικής ανακύκλωσης. Δυστυχώς, μια μεγάλη ποσότητα που παράγουν αυτά τα εργοστάσια εξάγεται επίσης. Αυτό συμβαίνει αφενός γιατί δεν υπάρχει επαρκής αριθμός μονάδων κατασκευής τελικών ανακυκλωμένων προϊόντων και αφετέρου γιατί οι τιμές στις οποίες τα εγχώρια εργοστάσια αγοράζουν τα υλικά προς ανακύκλωση είναι αρκετά χαμηλότερες από αυτές των χωρών του εξωτερικού. Τέλος, σημαντικό ρόλο παίζει και το γεγονός ότι το νομοθετικό πλαίσιο της χώρας μας δεν υποχρεώνει τα ΚΔΑΥ να δίνουν προτεραιότητα στις ελληνικά εργοστάσια ανακύκλωσης, όπως γίνεται π.χ. στην Ιταλία.
Τι πετάμε και τι δεν πετάμε στους μπλε κάδους;
Όπως μας ενημέρωσαν στο ΚΔΑΥ:
-Μπορούμε να πετάμε: όλες τις συσκευασίες που έχουν πάνω τους το σήμα της ανακύκλωσης, πλαστικά δοχεία μαζί με το καπάκι τους (γάλα, απορρυπαντικά, κλπ) τα οποία δεν χρειάζεται να πλένουμε εντατικά αλλά απλώς να ξεπλένουμε, αλουμινόχαρτο και αλουμινένια κουτιά, πλαστικά ποτήρια/πιάτα μιας χρήσης, σακούλες σουπερ μάρκετ ή σακουλάκια για σνακς/κατεψυγμένα, προϊόντα σε ζελατίνα (μακαρόνια, παξιμάδια, πατατάκια, κλπ), κουτιά από πίτσα (αν είναι καθαρά, αφού βγάλουμε το χαρτί/χαρτόνι που είναι λαδωμένο), πλαστικές γλάστρες, κουτιά τσιγάρων – αφού διαχωρίσουμε το χαρτί και το αλουμίνιο, σπιράλ τετραδίων πλαστικά ή μεταλλικά.
-ΔΕΝ πρέπει να πετάμε: δεμένες σακούλες με τα ανακυκλώσιμα υλικά αφού δυσκολεύουν πολύ την διαλογή, ρούχα και παπούτσια (υπάρχουν ειδικοί κάδοι για αυτό), φαγητά, καλαμάκια, φελιζόλ/αφρολέξ – αν και είναι ένα από τα 16 υλικά που ανακυκλώνουμε στο ΠαΜακ, έπιπλα, ογκώδη αντικείμενα, πλαστικές καρέκλες και τραπέζια, σφουγγάρια, οδοντόβουρτσες, πλαστικά μαχαιροπήρουνα μιας χρήσης – το μικρό τους μέγεθος κάνει αδύνατη την συλλογή τους, μπατονέτες, κρεμάστρες, δερματίνη, κάψουλες από καφέ, λερωμένα-λαδωμένα χαρτιά κουζίνας/υγείας/χαρτοπετσέτες, συσκευασίες χαπιών – τα φαρμακεία έχουν κάδους για τα φάρμακα που έχουν λήξει, ζελατίνες/σελοφάν, στυλό, τσαλακωμένα χαρτιά, υλικά από PVC όπως λάστιχα ποτίσματος, σωλήνες, προφυλακτήρες, ελαστικά αυτοκινήτων, κλπ. Επίσης ΔΕΝ πετάμε ότι μπορεί να λερώσει όλο το περιεχόμενο του κάδου, όπως: μπογιές, χαρτιά υγείας, κλπ.
-Υλικά που ανακυκλώνονται μεν, αλλά με μεγάλο κόστος και δυσκολία: συσκευασίες tetrapack (χυμοί, γάλατα, κλπ), χαρτί μικρότερο από Α4 – δυσκολεύεται το μηχάνημα αλλά και οι εργάτες να το μαζέψουν, κουτιά από κρέπα ή ζαχαροπλαστείου που έχουν μέσα επικάλυψη αλουμινίου, χάρτινες σακούλες παγωτού με αλουμινένια εσωτερική επικάλυψη.
Τελικό συμπέρασμα
Είναι πολύ σημαντικό να μειώσουμε τα απορρίμματά μας, ώστε να πληρώνουμε μικρότερα πρόστιμα, λιγότερα καύσιμα για δρομολόγια απορριμματοφόρων και να μολύνουμε λιγότερο τον πλανήτη μας. Ας δοκιμάσουμε να μειώσουμε την κατανάλωσή μας, ας επιλέξουμε προϊόντα με λιγότερη συσκευασία που ανακυκλώνεται. Ας ιεραρχήσουμε ξανά τις καταναλωτικές μας ανάγκες, με γνώμονα την βιωσιμότητα του πλανήτη.
Όπως μας ενημέρωσαν στο ΚΔΑΥ, σύντομα η ανακύκλωση υλικών θα γίνεται σε 4 ξεχωριστούς κάδους: Χαρτί / πλαστικό και μέταλλο / γυαλί / βιοαπόβλητα. Ελπίζουμε να συνεχιστούν οι προσπάθειες τόσο από την μεριά των πολιτών, όσο και από την μεριά των δημοτικών και κρατικών φορέων, μέχρι να πετύχουμε το αυτονόητο: μια βιώσιμη και δίκαιη διαχείριση των απορριμμάτων μας. Οι φοιτητές του ΠαΜακ και του ΑΠΘ δουλεύουν προς αυτή την κατεύθυνση.
Δεκέμβριος 2019 ΆρηςΧατζηνικολάου ΓραφείοΠεριβαλλοντικής Διαχείρισης ΠαΜακ ΠεριβαλλοντικήΟμάδα ΠαΜακ
Αναρτήθηκε από Αρης Χατζηνικολάου