Φαραγγι Καταφυκι 28 χρονια μετα

Εστειλα ενα μειλ στον φιλο Μαρτινο Γκαιτλιχ και του ζητησα να γραψει κατι για το Καταφυκι τοτε…Μου απαντησε αμεσως. Τα ονοματα γενικα δεν εχουν σημασια ουτε η προσωπικη προβολη .Καποτε ομως εχουν. Καλο θα ηταν η τοπικη κοινωνια να ξερει ποιοι και πως ετρεξαν τοτε οχι γενικα και αοριστα «η ομαδα επιστημονικης τεκμηριωσης».

Και εδω να γραψω και για τον Γιαννη τον Βαρκαρωλη απο τους Φουρνους.Με τον οποιο δεν εχουμε καμμια σχεση εδω και δεκαετιες οταν διαφωνησαμε πολυ σοβαρα σε διαφορα θεματα.Ομως ο Γιαννης τοτε ετρεξε πολυ για το Καταφυκι.Ισως πιο πολυ απο ολους εμας τους υπολοιπους.Και αυτο δεν πρεπει να ξεχαστει.

Ηταν ο πολεμος του Ιρακ και εξω απο το Τατου ειχα βαλει ενα ταμπλο εναντια στον πολεμο για τις κινητοποιησεις που καναμε τοτε.

Μπηκε μεσα ο Γιωργος Τσεκουρας οικολογος χωρις εισαγωγικα απο τους παλιους (δυστυχως δεν ζει πια) με την συντροφο του Τινα Τσουτσου. Ειχαν ερθει για μια χωροταξικη μελετη της περιοχης που εκανε η Νομαρχια μετα απο αιτημα και πιεση του ΣΦΙΠ. Πιασαμε κουβεντα γνωριστηκαμε. Ηταν η πρωτη μου σκεψη οταν παρουσιαστηκε το Καταφυκι. Και ηταν σωστη σκεψη.

Με τον Μαρτινο (βιολογο περιβαλλοντολογο ,αγωνιζομενο ενεργο πολιτη,  μελος Ελληνικων περιβαλλοντικων οργανωσεων και συγγραφεα βιβλιων για το περιβαλλον) και την οικογενεια του εχουμε κρατησει μια φιλια χρονων.Εδω μια τοποθετηση του για εγκιβωτισμο ρεματος επικαιρη τωρα με τον Ερασινο.

Εχει επισκεφτει την Ερμιονιδα και σαν φιλος και επαγγελματικα πολλες φορες .Εχει κανει μελετη για τους υγροτοπους της περιοχης εχει φερει τουριστικο γκρουπ στην Μονη Αυγου και ειναι ανθρωπος που ξερει πολλα για την επαρχια τα λουλουδια και την φυση της περιοχης. Εξ αλλου υπαρχει και η μελετη εκεινη που παροσιαστηκε στο Συμβουλιο της Επικρατιας στην οποια εχει συμβαλει και αυτος Το δικό του κομμάτι αφορούσε την καταγραφή τού προστατευτέου αντικειμένου, δηλαδή των σημαντικών ειδών της χλωρίδας και της πανίδας που προστατεύονταν από τη Σύμβαση της Βέρνης, καθώς και από το Προεδρικό Διάταγμα 67/1981.Μητερα του Μαρτινου η Νατα Σαμαρα Γκαιτλιχ ηταν επισης δραστηρια πολιτης και συγγραφεας πολυ γνωστη και αγαπητη στην περιοχη που εζησαν ολη τους την ζωη στα Πατησια.

Θυμαμαι μια επισκεψη στον Βαλτο του Γεωργοπουλου στο Τζεμι καποια στιγμη αργοτερα που με ακολουθει σε ολη μου την ζωη. Ειχε ξηρασια για πολυ καιρο και σε μια γουρνα με λιγο λασπονερο ειχαν μεινει κατι γυρινοι .Σκυψανε ολοι οι Οικολογοι πανω απο τους γυρινους Μαρτινος Γιωργος Τινα Βαγγελης σαν συνενοημενοι και με οτι βρηκαν τριγυρω τους μετεφεραν λιγο πιο μακρυα σε μια μεγαλυτερη λακουβα.Τους κοιταγα απορημενος και ειπα τι νοημα εχει αυτο αυριο θα πεθανουν ετσι κι αλλιως ο βαλτος ξεραινεται μηνες τωρα. Δεν απαντησαν. Το αλλο βραδυ ηρθε μια μπορα τρομερη και ο βαλτος πλημμυρησε .Καθε φορα που βλεπω βατραχια στον δρομο απο τοτε θυμαμαι το μαθημα που πηρα τοτε. Κανε το καλο ακομα κι οταν δεν βλεπεις φως και η λογικη δεν βοηθα. Μπορει μια μπορα να ανατρεψει τα δεδομενα.Ο λογος στον Μαρτινο

Μαρτινος Γκαιτλιχ

Τι μου θύμισες αγαπητέ Μάκη!

Η δικαίωση της προσφυγής στο Συμβούλιο της Επικρατείας για το Καταφύκι, ήταν μία από τις πρώτες νικηφόρες μάχες για την προστασία του ελληνικού φυσικού περιβάλλοντος.

Εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχε ούτε το δίκτυο Natura ούτε η Ευρωπαϊκή Οδηγία 92/43, η οποία οδήγησε στη δημιουργία του.

Θυμάμαι πολύ καλά τον δικηγόρο που είχε αναλάβει την υπόθεση, τον Βασίλη Δωροβίνη, ο οποίος – απ’ όσα είμαι σε θέση να γνωρίζω – είχε λάβει μια συμβολική αμοιβή, η οποία ίσα που κάλυπτε τα παράβολα και τα τυπικά δικαστικά έξοδα της προσφυγής στο ΣτΕ. Εκείνος είχε πει τότε, ότι χρειαζόταν μία ειδική περιβαλλοντική μελέτη, η οποία να αποτυπώνει την οικολογική σημασία και αξία της περιοχής, ώστε να μπορεί να τεκμηριωθεί στο δικαστήριο.

Τη μελέτη αυτή ανέλαβε αφιλοκερδώς το γραφείο του Γιώργου Τσεκούρα. Είχα τη χαρά να συνεργαστώ αρκετές φορές με τον Γιώργο και ήταν γνωστό σε εμένα, αλλά και σε όλους τους συνεργάτες του, το αυθεντικό ενδιαφέρον και η αγάπη του για τη φύση και τον πολιτισμό. Άλλωστε τον Γιώργο τον ήξερα και από τη μακρά συνεργασία μας στο περιοδικό «Νέα Οικολογία». Να τονίσω στο σημείο αυτό ότι δεν ήταν η πρώτη φορά που το γραφείο Τσεκούρα αναλάμβανε κάποια τέτοια θέματα χωρίς αμοιβή. Ο Γιώργος συνήθιζε μάλιστα να λέει ότι τα έξοδα (καύσιμα κλπ) αυτών των δωρεάν μελετών «θα τα συμπεριελάμβανε στα γενικά έξοδα της εταιρείας του».

Όταν μου πρότεινε να λάβω μέρος στη μελέτη δέχθηκα με χαρά και το ίδιο έκανε και ο άλλος συνεργάτης, ο Βαγγέλης Στογιάννης, γεωπόνος (κι εκείνος αρθρογράφος τότε στη «Νέα Οικολογία»). Ο Βαγγέλης ανέλαβε το κομμάτι της παρουσίασης της υφιστάμενης κατάστασης, καθώς και την περιγραφή της βλάστησης και των ενδιαιτημάτων. Το δικό μου κομμάτι αφορούσε την καταγραφή τού προστατευτέου αντικειμένου, δηλαδή των σημαντικών ειδών της χλωρίδας και της πανίδας που προστατεύονταν από τη Σύμβαση της Βέρνης, καθώς και από το Προεδρικό Διάταγμα 67/1981 (δεν υπήρχε άλλο νομικό πλαίσιο προστασίας της φύσης τότε).

Δουλέψαμε χωριστά, διότι δεν συνέπιπταν οι ελεύθερες μέρες μας. Θυμάμαι να πηγαίνω στην περιοχή με το παλιό αυτοκίνητο που είχα τότε, ένα «σκαραβαίο» του 1973. Γνώριζα ήδη την ευρύτερη περιοχή της Ερμιονίδας από την επαγγελματική μου ενασχόληση, μέσω μιας χωροταξικής μελέτης στην οποία είχα συμμετάσχει (και πάλι με το γραφείο Τσεκούρα), καθώς και από το έργο καταγραφής των υγροτόπων και των άλλων σημαντικών βιοτόπων της περιοχής, στο πλαίσιο του προγράμματος CORINE.

Μέσα από εκείνες τις μελέτες είχα γνωρίσει κι εσένα Μάκη και, μέσω εσού, πολλούς φίλους και μέλη της Οικολογικής Κίνησης Ερμιονίδας. Δεν θα’ταν υπερβολή να πω ότι ήταν «ηρωικό» το πνεύμα τού εθελοντισμού που υπήρχε τότε! Σε όλους μας! Και μέσα απ’ αυτό, δημιουργήθηκαν και κάποιες φιλίες που κρατάνε ακόμα και σήμερα!

Για τη συμμετοχή μας στην ειδική μελέτη για το Καταφύκι, δεν πληρωθήκαμε, ούτε ο Βαγγέλης, ούτε εγώ. Ήταν όμως τέτοια η ικανοποίηση από τη χαρά της δικαίωσης στο ΣτΕ, λίγους μήνες αργότερα, που δεν συγκρίνεται με καμία χρηματική ανταμοιβή!

Τέλος, θυμάμαι έντονα εκείνη τη γιορτινή μουντή Κυριακή του Απρίλη του 2005, με πολλή αφρικανική σκόνη στην ατμόσφαιρα, να γελάμε σαν μικρά παιδιά, συγκινημένοι και πλημμυρισμένοι από τις αναμνήσεις των αρχών της δεκαετίας του ’90!

Με ξανασυγκίνησες και σήμερα που διάβασα το κείμενό σου, φίλε Μάκη. «Δεν είναι όλα λεφτά», «Δεν αγοράζονται όλα», γράφεις και προσυπογράφω! Να’σαι καλά!

 

Ο αγωνας συνεχιζεται

Ο Μαρτίνος Γκαιτλιχ είναι ανάμεσα σε πολλά άλλα και προσωπικός φίλος εδώ και δεκαετίες.

Γνωριστήκαμε μέσα από τον αγώνα για την σωτηρία του Καταφυκιου

Ηταν ένας από την επιστημονική ομάδα που με την περιβαλλοντική τους μελέτη βοήθησαν τον δικηγόρο μας κ Δωροβινη να κερδίσει την υπόθεση στο Ε Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας και να σταματήσει η διάνοιξη του δρόμου μέσα από το φαράγγι που τόσο ήθελαν επιχειρηματικά συμφέροντα της περιοχής.Γιατι; Γία να συντομεύσει ο δρόμος από το τοτε σχεδιαζόμενο αεροδρόμιο στο πλατωμα προς το ξενοδοχειο τους.Που τώρα είναι εδώ και χρόνια κλειστό.Και εκείνοι οι παντοδύναμοι επιχειρηματίες έχουν πεθάνει από καιρό.Το φαράγγι όμως ζει.Δεν τα κατάφεραν

Γράφει λοιπόν σήμερα ο Μαρτίνος (που ποτέ δεν έπαψε να ασχολείται αθόρυβα με την περιοχή μας) σε σχεση με το νομοσχεδιο εναντια στο περιβαλλον που χτες ψηφιστηκε ανοιγοντας το δρομο και στον δικο μας ΣΜΑ.

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=2774917405963781&id=100003366471096

Χτες το βράδυ ένιωθα, όπως και οι περισσότεροι απο εσάς, τσακισμένος. Σήμερα το πρωί νοιώθω δυνατός! Δεν είναι η δύναμη που αντλεί κανείς από την αισιοδοξία. Είναι η δύναμη που βρίσκουμε μέσα μας, όταν έχουμε την πλάτη στον τοίχο.
Κι από χτες, το ελληνικό περιβάλλον και εμείς που νοιαζόμαστε για αυτό, είμαστε με την πλάτη στον τοίχο.
Μέσα στην καραντίνα και έπειτα από μια διαβούλευση-κοροϊδία, επιστημονικοί και κοινωνικοί φορείς και μαζί τους χιλιάδες πολίτες, ζητήσαμε να αποσυρθεί το «περιβαλλοντικό νομοσχέδιο». Τελικά το περιβόητο νομοσχέδιο δεν αποσύρθηκε και, χτες το βράδυ, όπως ήταν αναμενόμενο και χωρίς εκπλήξεις, ήρθε για ψηφοφορία στη Βουλή.
Ό,τι πιο καταστροφικό, ως νομοθέτημα, έχει υπάρξει ποτέ για το ελληνικό φυσικό περιβάλλον, υπερψηφίστηκε χτες από 158 βουλευτές.
Ήταν λοιπόν αυτή η κατάληξη της διαδρομής;
Οι χιλιάδες υπογραφές (20 χιλιάδες στη μία εκστρατεία και 40 χιλιάδες στην άλλη, μέσα σε ελάχιστες μέρες), δεν αξίζει να μείνουν χωρίς συνέχεια. Ήταν μια «καλή μαγιά». Ας τη ενισχύσουμε αυτήν τη μαγιά, ας την κάνουμε να θεριέψει!
Δεν χρειάζεται να συμφωνήσουμε όλοι σε όλα. Θα υπάρξουν επιμέρους διαφορές. Ας συμφωνήσουμε όμως ότι έχουμε ως κοινό στόχο την κατάργηση του νόμου αυτού.
Ας αγωνιστούμε στα πεδία της δικαιοσύνης, της ενημέρωσης, της παιδείας και της πολιτικής. Ο καθένας στον τομέα του, αλλά και όλοι μαζί! Όσοι θέλουμε. Οι υπόλοιποι μπορεί να ακολουθήσουν αργότερα ή μπορεί και να μείνουν πίσω. Έτσι γινόταν πάντα.
Έχω συμμετάσχει για περισσότερο από τρεις δεκαετίες στα περιβαλλοντικά τεκταινόμενα της Ελλάδας, αρκετές για να γνωρίζω ότι ποτέ τα πράγματα δεν ήταν εύκολα.
Καλούμαστε, για ακόμα μία φορά, να αγωνιστούμε για να προστατέψουμε την ελληνική φύση που αγαπάμε! Δεν πρέπει να μείνουμε απαθείς μπροστά σ’ αυτήν την επερχόμενη καταστροφή! Όπως έλεγε και μια παλιά διαφήμιση «έχουμε αγώνα (από) αύριο».

Φαραγγι Καταφυκι 25 χρονια πριν τετοιες μερες

Ειναι η σελιδα 15 απο τα ΟΙΚΟβηματα τευχος 13 (Φεβρουαριος Μαρτης 1992) εφημεριδα της Οικολογικης Κινησης Ερμιονιδας.Εχω σηκωσει τα πρωτα 14 τευχη θα ακολουθησουν και τα υπολοιπα πεντε τευχη μεχρι το 1993 που διακοπηκε η εκδοση.Ψαξτε τα εχουν μικρες λεπτομερειες της τοτε εποχης που εχουν ενδιαφερον θα δειτε ισως και τους εαυτους σας πριν απο κοντα 30 χρονια σε μια πανω πλατεια αρκετα διαφορετικη απο σημερα.

Για παραδειγμα μια αντιπολεμικη συγκεντρωση (εναντια στον πρωτο πολεμο στο ΙΡΑΚ )απο φορεις και πολιτικους χωρους στις 24 Γεναρη 1991 στην πανω πλατεια Κρανιδιου με διακοσιους πολιτες συμμετεχοντες που καταγραφεται στο τευχος 7 Μαρτιος 1991.Την Κυριακη 10 Φλεβαρη μαλιστα ακολουθησε αντιπολεμικη πορεια Κρανιδι Κοιλαδα απο μια φουχτα ανθρωπους μιας και η πορεια δεν υποστηριχθηκε ευρυτερα.Κι ομως .Αν τοτε ειχαμε ξεσηκωθει ολοι οι ανθρωποι σε ολο το κοσμο δεν θα ειχαν ακολουθησει ολοι οι πολεμοι που ξεσπασαν εκ τοτε για τα κερδη της πολεμικης βιομηχανιας και συνεχιζονται μεχρι σημερα.

Το βιντεακι ειναι πριν απο δυο χρονια.Δεκεμβρης του 2014

Στο κειμενο για το Καταφυκι υπαρχει μια σοβαρη παραλλειψη (οχι απο προθεση)που δεν εγινε αλλες φορες πριν και μετα απο αυτο το αρθρο.Εκτος απο τους τοτε Οικολογους Εναλλακτικους και ο ΣΥΝ (με τον ευρωβουλευτη του Μιχαλη Παπαγιαννακη και καποια μελη του τοπικα  που συμμετειχαν στην επιτροπη κατοικων) ειχε ενεργησει και συμβαλει για την σωτηρια του Καταφυκιου.

Δεν θελω να μπω βαθια στο παρασκηνιο εκεινης της εποχης υπαρχουν πολλα αρνητικα τοπικα και εξω απο την επαρχια. Ας μεινουμε στα θετικα λοιπον γνωριζοντας παντως πως ο δρομος των αγωνων δεν ειναι ποτε στρωμενος με ροδοπεταλα. Το θεμα ειναι το αποτελεσμα και φυσικα τα μεσα που ακολουθουμε για να φτασουμε σε αυτο .Και ακομα να κρατησουμε τα κερδη εκεινων των αγωνων στο σημερα.

Tα φυτα και πευκα αριστερα της φωτογραφιας τα φυτεψαμε οι κατοικοι σε εκδηλωση δεντροφυτευσης στον χωρο που οι μπουλντοζες ειχαν ξεκινησει τα εργα.

Τοτε ειχε ερθει ο ΑΝΤ1 πολιτικοι εκπροσωποι και πολυς κοσμος.

Το 2005 ειχε γινει συγκεντρωση εκδηλωση στα Παπουλια σε σχεση με εκεινη την επιτυχια

Μαζευτηκαμε αρκετοι απο εκεινους που τοτε ειχαμε δρασει. Σημερα υπαρχουν ανθρωποι που φροντιζουν το μονοπατι κλαδευοντας τους θαμνους.

Αλλοι παλι  εχουν καταστρεψει την πινακιδα που ειχαμε βαλει τοτε σε αυτο το σημειο πως το μερος προστατευεται απο τον νομο.Τα σπασμενα ξυλα της πινακιδας ειναι μεσα στους θαμνους

εδω το 2012

Καποιοι πανε για κυνηγι και βοσκηση στο μονοπατι.Εδω το σημειο που διασχιζουμε το ποταμι στο πανω μερος.Φανερα τα ιχνη τους.

Οσο για την γεωτρηση στη γεφυρα τα σπασμενα  αμιαντα της σκεπης εχουν επιτελους αντικατασταθει και το οικημα ειναι φροντισμενο και σε καλη κατασταση.

Σκεφτομαι πως εδω θα ηταν μια λεωφορος οπως αυτη στο Μεγαλοβουνι αν τοτε δεν ειχε σωθει το Καταφυκι.

Και γιατι; Γιατι τοτε ενας μεγαλο ξενοδοχος της Θερμησιας σχεδιαζε αεροδρομιο στο πλατωμα και δρομο που να το συνδεει με την ξενοδοχιακη μοναδα του .Μοναδα που σημερα εχει κλεισει.Διεθεσε μαλιστα και το ξενοδοχειο του το 1992 για διημεριδα («για την τουριστικη αναπτυξη της Ερμιονιδας» )οπου παρεστει εκτος των αλλων και η τοτε βουλευτης της ΝΔ Παπαδημητριου  διαφοροι φορεις τοπικοι και της Αργολιδας ο τοτε εκπροσωπος των ξενοδοχων κ Τζανετουλεας και ο τοτε γραμματεας του ΕΟΤ κ Πυλαρινος. Το ΤΕΛ Κρανιδιου ειχε προηγηθει με ερωτηματολογιο σχετικα με το αεροδρομιο και καλουσε φορεις να παρουν θεση ειχαμε μαλιστα σαν Οικολογικη Κινηση Ερμιονιδας και αντιπαραθεση με τους σχεδιαστες του ερωτηματολογιου σε σχεση με τις ερωτησεις ΟΙΚΟβηματα 14(σελ11)  και  ΟΙΚΟβηματα 16-17. Αν θυμαμαι καλα ο σημερινος Δημαρχος κ Σφυρης συμμετειχε στην διημεριδα σαν εκπροσωπος του συλλογου μηχανικων της περιοχης.Δεν θυμαμαι την τοποθετηση του. Τοτε ολοι οι τοπικοι φορεις και η δημοτικη αρχη και ο κοινοταρχης Πορτο Χελιου ηταν ΑΝΤΙΘΕΤΟΙ με αεροδρομιο στο Χελι και εδειχναν ολοι στο Πλατωμα συμφωνοντας με τον επιχειρηματια.Σημερα εχουμε ομοφωνια για Χελι. Αλλα ετσι γινονται οι σχεδιασμοι. Σημερα ο ξενοδοχος αυτος δεν ζει πια και το ξενοδοχειο του ερημωνει ενω αλλαζει χερια. Αλλοι επενδυτες αλλα ξενοδοχεια εχουν παρει την ηγεμονικη θεση του στην Ερμιονιδα.Επενδυτες που χτιζουν ξενοδοχεια με ημερομηνια ληξης και μεταπωλησης. Και θελουν να φορτωνουν τις υποδομες στηριξης των επιχειρησεων τους και αυτοι (οπως τον Αναβαλο) στους φορολογουμενους.

ΟΙΚΟβηματα τευχος 19 σελ 3

Γιατι δρομος μεσα απο το Καταφυκι ηταν παραλογος.Δεν ειχε νοημα.Παρα μονο αν εξυπηρετουσε την ξενοδοχιακη μοναδα της Θερμησιας σε συνδεση με το σχεδιαζομενο αεροδρομιο. Αλλα αντι για αεροδρομιο μας προεκυψε Αναθεμα και υπερ χωματερη στο Σταυρο.Και ετσι  παντρεψαν τον δρομο στο Μεγαλοβουνι με τους νεους σχεδιασμους τους για εργοστασια καυσης απορριμματων.Οσο για το αεροδρομιο; Αλλαξε θεση.Τωρα το σχεδιαζουν νεοι επενδυτες πανω απο τα κεφαλια μας στην ΔΕΠΟΣ. Ελπιζω να αποτυχουν για αλλη μια φορα. Το Χελι και η Ερμιονιδα ειχαν τουρισμο και πληροτητες απο Απριλιο μεχρι Οκτωβρη την δεκαετια του 1980. Χωρις αεροδρομιο. Ουτε ολες οι περιοχες που εχουν αεροδρομιο βλεπουν οφελος στην τοπικη οικονομια.Μυθοι ειναι αυτα.Μυθοι που πλαθουν οι αρχουσες ταξεις και ο λαος (οι εργαζομενοι)αποδεχεται χωρις κριτικη σκεψη. Χωρις αμφισβητηση.

Η αναπτυξη  δεν κανει καλο.Καταστρεφει.Το ξωκκλησι του Αγ Νικολαου το λεει.Καθαρο ειναι δεν λεω.Αλλα μαλλον για αποθηκη μοιαζει.

Τα τσιμεντα γυρω γυρω, οι επεμβασεις εξωτερικα και στο εσωτερικο, καταργουν την ταυτοτητα του μνημειου.Το απομονωνουν απο τον περιβαλλοντα χωρο.Το εγκυβωτιζουν.Και μεσα; Ειναι κατι σημαδια κραυγες στους τοιχους.

Απο δω περασαν ανθρωποι με κατανυξη.Την πιστη τους την απεικονισαν στους τοιχους. Οι τοιχοι και οι εικονες ηταν ενα ολο.Οχι φτηνες χαρτινες εικονες οπως σημερα. Ας ξαναδουμε τη σχεση μας με τη φυση τον πολιτισμο την κοινωνια την ταυτοτητα μας δηλαδη.Δεν ειναι ολα λεφτα.Δεν αγοραζονται ολα.Λαθος δρομο τραβαμε.Χρειαζεται απο αναπτυξη.Να σταθουμε εδω που ειμαστε με ολο αυτο το πλουτο τριγυρω μας και να δουμε πως θα δωσουμε αξια σε πραγματα που σημερα περιφρονουμε.Οχι «κι αλλο» Περισσοτερα.

Ποιοτητα. Αισθητικη. Ισσοροπια. Βιωσιμοτητα . Αειφορια. Ενα με τη φυση.Απο αναπτυξη. Απλωμα οχι αλλη μεγενθυση. Αλλες αξιες οχι χρηματα.

Γράμμα ενός λύκου της Πάρνηθας στον Άγιο Βασίλη

Oι μεγαλυτεροι ισως θυμαστε τον φιλο Μαρτινο.Ηταν στην ομαδα των περιβαλλοντολογων που εφτιαξαν την ΜΠΕ με βαση την οποια κερδηθηκε η πρωτη στην Ελλαδα Περιβαλλοντικη νικη στο Ε τμημα του Συμβουλιου της επικρατειας(772/1992).Να μην ανοιξει δρομος μεσα απο το φαραγγι στο Καταφυκι.Ο Μαρτινος εκτος απο φιλος πανω απο εικοσι χρονια ειναι και ενας απο κεινους τους οικολογους που αναφερομαι συχνα. Με μια πολιτικοποιηση βαθια που δεν χωρα σε κομματικα καλουπια. Δεν ειναι ο μονος για μενα παντως ειναι ξεχωριστος.

Αναδημοσιευω αρθρο του.

Αυτη ειναι η σελιδα του

Μαρτίνος Γκαίτλιχ -Γράμμα ενός λύκου της Πάρνηθας στον Άγιο Βασίλη

Facebook1,527TwitterLinkedIn11Google+Pinterest0TumblrEmail

Αγαπητέ Άγιε Βασίλη,

Είμαι ένας λύκος, από αυτούς που εδώ και λίγο καιρό ζουν στην Πάρνηθα.
Σου γράφω εκ μέρους όλων των λύκων, καθώς και των άλλων πλασμάτων της ελληνικής φύσης. Τα δώρα που θα σου ζητήσω, Άη Βασίλη μου, δεν μπαίνουν σε κουτιά ούτε τοποθετούνται κάτω από το χριστουγεννιάτικο έλατο. Άλλωστε, εμείς ζούμε κάτω απ’ τα έλατα και τα άλλα δέντρα του δάσους, και για εμάς αυτά είναι το ίδιο σημαντικά, όλο το χρόνο.

Αφού απελπίστηκα από όλους τους «αρμόδιους», απευθύνομαι σ’ εσένα για να ζητήσω να πραγματοποιήσεις αυτά που ονειρεύομαι. Το ξέρω ότι δεν συνηθίζεται ένα λύκος να γράφει γράμματα και να ζητάει δώρα. Εμείς όμως, οι λύκοι της Πάρνηθας, επειδή ζούμε κοντά στην Αθήνα, θεωρούμαστε πλέον οι πρωτευουσιάνοι του είδους μας κι έτσι σκέφτηκα να κάνω εγώ την αρχή.

Εκτός των άλλων, η Πάρνηθα είναι ένα εξαιρετικό μέρος για να ζει ένας λύκος, καθώς ένα τμήμα της προστατεύεται ως Εθνικός Δρυμός και διότι έχει ένα σημαντικό πληθυσμό Ελαφιών, που αποτελούν καλή τροφή για εμάς τους λύκους. Κάποτε, στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, τα Ελάφια ζούσαν σε ολόκληρη την ηπειρωτική Ελλάδα. Επίσης, στα δάση της χώρας μας ζούσαν Πλατώνια, αυτά τα μικρόσωμα ελάφια με τα πεπλατυσμένα κέρατα. Σήμερα, τα Ελάφια έχουν απομείνει μονάχα εδώ στην Πάρνηθα και στη Ροδόπη, ενώ τα Πλατώνια υπάρχουν μόνο στη Ρόδο και σε κάποια εκτροφεία.

Το πρώτο που θα ήθελα να σου ζητήσω, αγαπητέ Άγιε Βασίλη, είναι να ολοκληρωθούν οι Δασικοί Χάρτες. Χωρίς αυτούς δεν μπορούν να προστατευτούν αποτελεσματικά τα ελληνικά δάση. Δυστυχώς όμως, εδώ και 40 χρόνια, έχει γίνει μόλις το 1% των Δασικών Χαρτών της χώρας! Με αυτούς τους ρυθμούς, θα…τελειώσουν τα δάση πριν τελειώσουν οι Δασικοί Χάρτες! Με το ζήτημα των Δασικών Χαρτών, συνδέεται και ένα άλλο μεγάλο και πολύπλοκο πρόβλημα: αυτό των αυθαιρέτων. Τα αυθαίρετα κτίσματα στα δάση και στις παραλίες, είναι μια χρονίζουσα πληγή. Πολλοί υπουργοί και άλλοι πολιτικοί, έχουν φροντίσει να κάνουν ό,τι μπορούσαν για να νομιμοποιήσουν τα αυθαίρετα (ο σημερινός υπουργός περιβάλλοντος δηλώνει και «οικολόγος», τρομάρα του…).

Μόνο με ένα θαύμα θα δούμε να γκρεμίζονται αυθαίρετα στην Ελλάδα, οπότε το θέμα εμπίπτει πλέον στη δικαιοδοσία της αγιοσύνης σου. Αυθαίρετα υπάρχουν παντού, ακόμα και μέσα σε Εθνικά Πάρκα και άλλες προστατευόμενες περιοχές: από την Στροφυλιά μέχρι τη Ροδόπη (όπου στα Θερμιά υπάρχει η αυθαίρετη παραγκούπολη γνωστή και ως «Φιλιππίνες») και από τις παρυφές της Πάρνηθας μέχρι την παραλία της Δάφνης στον κόλπο του Λαγανά (δηλαδή στην περιοχή που γεννάνε οι απειλούμενες χελώνες Καρέττα)! Ακόμα και σε δύο από τους σπουδαιότερους υγροτόπους της χώρας μας, στο Δέλτα του Έβρου και στην παραλία του Λούρου της λιμνοθάλασσας του Μεσολογγίου, έχουν δημιουργηθεί μικροί οικισμοί αυθαιρέτων, συχνά μάλιστα σε καταπατημένους (ή αμφιβόλου ιδιοκτησίας) χώρους.

Επίσης, μια και συζητάμε για προστατευόμενες περιοχές, θα ήθελα να σου ζητήσω να φροντίσεις για το θέμα της οικονομικής και θεσμικής υποστήριξης των Φορέων Διαχείρισης των περιοχών αυτών. Οι Φορείς αυτοί είναι απαραίτητοι για τη διαφύλαξη και διαχείριση των προστατευόμενων περιοχών. Το πρόβλημα της μόνιμης βιωσιμότητάς τους, ακούω ότι βρίσκεται κοντά στην «οριστική» λύση του, όμως κι άλλες φορές στο πρόσφατο παρελθόν, έχουμε φτάσει κοντά στη λύση του και στο τελευταίο λεπτό όλο κάτι συμβαίνει και η λύση αυτή αναβάλλεται.

Γενικά πάντως, πρέπει να σου πω ότι είναι ανάγκη να βελτιωθεί η προστασία και φύλαξη του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας μας. Αντιλαμβάνομαι ότι τα χρόνια της κρίσης έχουν υποβαθμίσει τη φύλαξη αυτή (λες και πριν ήταν καλύτερη, αλλά τέλος πάντων…).  Όλα τα δεδομένα δείχνουν ότι έχει αυξηθεί η λαθροϋλοτομία, η λαθροθηρία, οι ξόβεργες και άλλες πολλές παράνομες δραστηριότητες, που κάνουν θραύση στο «ξέφραγο αμπέλι» της ελληνικής υπαίθρου.

Υπάρχει και κάτι άλλο που θέλω να σου ζητήσω να συμβάλεις, με όλες σου τις δυνάμεις: στην απομυθοποίηση ενός μύθου. Συγκεκριμένα, αναφέρομαι στον γνωστό αστικό μύθο ότι «οι οικολόγοι αμολάνε λύκους, αρκούδες και φίδια». Είναι ένας εδραιωμένος αστικός μύθος, που χαρακτηρίζεται από απίστευτη διάδοση και εμμονή. Και ναι μεν έχουν αυξηθεί οι εμφανίσεις λύκων τα τελευταία χρόνια, όμως αυτό σε καμία περίπτωση δεν είναι αποτέλεσμα κάποιας απελευθέρωσης ή εισαγωγής. Δυστυχώς, πολλές φορές, οι άνθρωποι  είναι ικανοί να πιστέψουν τα μεγαλύτερα ψέματα παρά να πιστέψουν τις αλήθειες της επιστήμης και του ορθολογισμού.

Και μία αλήθεια που πολλοί άνθρωποι αγνοούν, είναι ότι εμείς οι λύκοι μετακινούμαστε σε μεγάλες αποστάσεις για να βρούμε τροφή: μερικές φορές μπορούμε να διανύσουμε 70 ή και 90 χιλιόμετρα μέσα σε μία νύχτα. Έτσι μπορεί να εμφανιστούμε ξαφνικά σε μία περιοχή που προηγουμένως δεν υπήρχαν λύκοι και αυτό να προκαλέσει απορία στους ανθρώπους και -βεβαίως- να αποτελέσει αφορμή για σενάρια τού γνωστού αυτού αστικού μύθου. Ωστόσο, αν συμβεί το αντίστροφο, δηλαδή αν εξαφανιστούμε από ένα μέρος στο οποίο υπήρχαμε από παλαιά, τότε κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να ασχοληθεί με το γεγονός αυτό και να το αναλύσει περισσότερο.

Επίσης, η αλήθεια είναι ότι η πραγματική αύξηση των λύκων, όπου αυτή έχει παρατηρηθεί, οφείλεται σε μια σειρά από άλλους λόγους, που αφορούν στην εγκατάλειψη της υπαίθρου, στις αλλαγές της δασικής διαχείρισης και βλάστησης, στη νομοθεσία προστασίας, καθώς και στη γενικότερη αύξηση του πληθυσμού των λύκων σε κάποιες ευρύτερες περιοχές (π.χ. Βαλκάνια).

Μερικοί άνθρωποι νοιώθουν άβολα στην ιδέα ότι εμφανίστηκαν λύκοι στην περιοχή τους. Πρώτα απ’ όλους οι κτηνοτρόφοι μιας περιοχής, που φυσικά ανησυχούν για τα ζώα τους. Και ναι, μερικές φορές εμείς οι λύκοι τρώμε πρόβατα ή άλλα εκτρεφόμενα ζώα. Αυτές οι ζημίες σημαίνουν απώλεια χρημάτων για τους κτηνοτρόφους που είναι κατανοητό να διαμαρτύρονται. Είναι ανάγκη λοιπόν να εφαρμοστεί ένα συγκεκριμένο κρατικό πρόγραμμα, με στόχο την αρμονική συνύπαρξη ανθρώπου και λύκου. Τέτοια προγράμματα έχουν υλοποιήσει οι περιβαλλοντικές οργανώσεις «Αρκτούρος» και«Καλλιστώ (τα οποία περιλαμβάνουν μια ολοκληρωμένη προσέγγιση του ζητήματος, με ποιμενικούς σκύλους, ειδικές περιφράξεις, έγκαιρες και πλήρεις αποζημιώσεις των κτηνοτρόφων κ.α.), με μεγάλη επιτυχία.

Είναι όμως επίσης απαραίτητο, να συνειδητοποιήσουν οι άνθρωποι ότι όταν μειώνεται η φυσική μας τροφή, δηλαδή τα μεγάλα οπληφόρα ζώα όπως τα ελάφια, τα ζαρκάδια κλπ, δεν μας μένουν και πολλές άλλες επιλογές παρά να στραφούμε στα κτηνοτροφικά ζώα. Εμείς οι λύκοι, που δεν καταλαβαίνουμε από ιδιοκτησία κι από κτηνοτροφία, θεωρούμε φυσικό να σκοτώσουμε και να φάμε ένα ζώο, όταν η πείνα μας μάς οδηγεί στην πράξη αυτή.

Ίσως πολλοί άνθρωποι μισούν εμάς τους λύκους και τα άλλα σαρκοφάγα, επειδή θεωρούν θηριωδία και βαρβαρότητα το ότι εμείς εξασφαλίζουμε την τροφή μας σκοτώνοντας με τα δόντια μας τη λεία μας. Γιατί όμως είναι αυτό βαρβαρότητα και δεν είναι οι 11.751 κυνηγοί στη Νορβηγία που φέτος έβγαλαν άδεια για να σκοτώσουν 16 λύκους; Ποιος είναι το πραγματικό θηρίο, εμείς ή ο άνθρωπος που καταστρέφει τα δάση και οδηγεί στην εξαφάνιση χιλιάδες είδη ζώων και φυτών;

Εμείς σκοτώνουμε για να φάμε και δεν εκστρατεύουμε εναντίων των άλλων λύκων όπως εσείς πολεμάτε με όπλα και βόμβες, τους ίδιους τους συνανθρώπους σας. Αλλά για αυτό το θέμα τού πολέμου, είμαι βέβαιος ότι θα πάρεις πολλά άλλα γράμματα φέτος, Άγιε Βασίλη μου, ιδίως από προσφυγόπουλα, οπότε σταματώ εδώ.

Στα σπίτια που θα πας, Άγιε Βασίλη, πες στους ανθρώπους να κοιτάξουν μέσα στα μάτια των σκύλων. Θα δουν μέσα σ’ αυτά το ίδιο βλέμμα, το βλέμμα του λύκου. Πριν από περίπου 30.000 χρόνια ο άνθρωπος εξημέρωσε το λύκο. Από τότε, ο σκύλος, αυτός ο απόγονός μας, έγινε ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου, ενώ εμείς οι λύκοι παραμείναμε στο ρόλο του «εχθρού». Αν κρίνουμε βέβαια από τα αναρίθμητα αδέσποτα και τις φόλες (αυτήν την φριχτή κοινή μας μάστιγα), τότε μάλλον βγάζουμε το συμπέρασμα ότι ο άνθρωπος δεν επιφύλαξε ιδιαίτερα καλή μοίρα ούτε και για τον σκύλο.

Στα παραμύθια όπως η «Κοκκινοσκουφίτσα» και τα «Τρία Γουρουνάκια» με τα οποία μεγάλωσαν γενιές και γενιές παιδιών, εμείς ήμασταν οι κακοί ήρωες. Οι άνθρωποι λησμόνησαν τις παραδόσεις και τα παραμύθια στα οποία έχουμε το ρόλο του καλού, όπως στο θρύλο του Ρωμύλου και του Ρώμου ή, πιο πρόσφατα, στο Βιβλίο της Ζούγκλας με τον Μόγλη.

Επίσης ξεχνούν ότι ύπαρξή μας είναι άρρηκτα και αλληλένδετα συνδεδεμένη με τα δασικά οικοσυστήματα. Χωρίς εμάς, αυτά θα είναι λειψά. Χωρίς εμάς, τα δάση και τα βουνά, θα χάσουν ένα μεγάλο μέρος από την άγρια ομορφιά τους. Διότι ο λύκος θα συμβολίζει πάντα την ανήμερη φύση, το άγριο πνεύμα του δάσους και όλα αυτά που ο άνθρωπος δεν μπόρεσε να καθυποτάξει.

Ευχαριστώ πολύ,
ένας λύκος της Πάρνηθας

(και για την αντιγραφή, Μαρτίνος Γκαίτλιχ, Βιολόγος – Περιβαλλοντολόγος)

Ο Μιχαλης Παπαγιαννακης και η σωτηρια του Καταφυκιου

Ηταν ο μονος βουλευτης  εκτος της βουλευτου της Ομοσπονδιας Οικολογικων και Εναλλακτικων Οργανωσεων που μας συμπαρασταθηκε εμπρακτα τοτε 25 χρονια πριν.Να μην το ξεχναμε.Η κινητοποιηση μιας φουχτας ανθρωπων εναντια στο να ανοιχτει δρομος μεσα απο το φαραγγι (δρομος που θα εξυπηρετουσε τα αναπτυξιολαγνα σχεδια τουριστικης μοναδας που σημερα εχει κλεισει ) εφερε την πρωτη περιβαλλοντικη νικη στο 50 τμημα του Συμβουλιου της Επικρατειας .Σκεφτειτε αν δεν ειχαν τρεξει οι κατοικοι εναντια στα φωτοβολταικα στο Μεγαλοβουνι.Το βουνο θα ηταν σημερα γυμνο και τα φωτοβολταικα αφαντα μιας και οι χαριστικοι νομοι νομοι αλλαξαν και η επενδυση δεν ειναι πλεον συμφερουσα.

Πολυτιμη η βοηθεια των καλων φιλων επιστημονων (ολοι τους μελη του Οικολογικου κινηματος) που μας εκαναν την μελετη που υποστηριξε τις θεσεις μας.

http://www.efsyn.gr/arthro/o-dikos-mas-mihalis

Ο δικός μας Μιχάλης

papagiannakis.jpg

Δεν είχε απωθημένα ο Παπαγιαννάκης και αυτό έβγαινε αβίαστα στην καθημερινή αλλά και στην πολιτική του ζωή

26.05.2015, 14:30 | Ετικέτες:  Αριστερά, Ελλάδα

Συντάκτης:

Ο Ιός

Με αφορμή τη συγκινητική εκδήλωση που διοργανώθηκε χθες από τα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας για την παρουσίαση του αρχείου Μιχάλη Παπαγιαννάκη, έξι χρόνια μετά τον θάνατό του, αναδημοσιεύουμε αποσπάσματα από τον χαιρετισμό του Ιού (31/5/2009) στον ακριβό μας φίλο.

♦ Όσοι επικρίνουν την ευρωπαϊκή του εμμονή και την πολιτική του επιλογή να πραγματοποιηθεί η ευρωπαϊκή ενοποίηση πάση θυσία, ασφαλώς δεν θυμούνται ότι στις 8/6/1992 ο Παπαγιαννάκης διατύπωνε τη θέση ότι η συνθήκη του Μάαστριχτ πρέπει να εγκριθεί με δημοψήφισμα και όχι από τη Βουλή.

♦ Η σημερινή όψιμη ανακάλυψη των οικολογικών ευαισθησιών της ελληνικής κοινωνίας χρωστάει πολλά στη δράση του Παπαγιαννάκη στο Ευρωκοινοβούλιο. Και πολλά από τα στελέχη του σημερινού οικολογικού κινήματος, στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ και των Οικολόγων Πράσινων, προέρχονται από εκείνη την εποχή και μαθήτευσαν δίπλα του. Η συνεπής του στάση στα οικολογικά ζητήματα δεν ήταν καθόλου ανέξοδη. Στις 14/1/92 οι δήμαρχοι Θεσσαλίας έστειλαν επιστολή στην ηγεσία του Συνασπισμού, με την οποία κατηγορούσαν τον Παπαγιαννάκη ότι με τις ερωτήσεις που κατέθεσε στο Ευρωκοινοβούλιο σαμποτάρει την ολοκλήρωση του έργου της εκτροπής του Αχελώου, «προβάλλοντας περιβαλλοντικά ζητήματα».

♦ Ένα μόλις χρόνο αργότερα ο Παπαγιαννάκης δικαιώθηκε. Οπως δήλωνε ο ίδιος στον «Ιό» (27/3/93), «η αμφισβήτηση του έργου πέρασε από τους μικρούς κύκλους ευαίσθητων πολιτών στην ευρύτερη ελληνική κοινή γνώμη, πράγμα που ταρακούνησε τους βουλευτές της περιοχής».

♦  Στην ίδια κατηγορία ζητημάτων που συνήθως αποφεύγουν οι πολιτικοί ανήκει και το θέμα της επέκτασης των εγκαταστάσεων της Πετρόλα στην Ελευσίνα, το οποίο ο Παπαγιαννάκης έθεσε με ερώτησή του στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις 20/2/92.

♦ Τον Φεβρουάριο του 1991 προκλήθηκε σκάνδαλο στην Αθήνα μόλις δημοσιεύτηκε η Εκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, η οποία αναφερόταν σε μειονότητες στην Ελλάδα. Και τόλμησε μόνο ο Παπαγιαννάκης να διαφωνήσει με το κλίμα υστερίας που κυρίευσε τα μέσα ενημέρωσης και τα πολιτικά κόμματα: «Οσα θίγονται στην Εκθεση, η Ελλάδα τα έχει αναγνωρίσει σε διεθνείς συμβάσεις και συναντήσεις. Τα περί ανθελληνικής συνωμοσίας δεν με πείθουν».

♦  Ενα χρόνο αργότερα ορισμένες αλυσίδες σούπερ μάρκετ κήρυξαν μποϊκοτάζ κατά των ολλανδικών και των ιταλικών προϊόντων, εξαιτίας της «φιλοσκοπιανής» στάσης των κυβερνήσεων των δύο χωρών. Το μποϊκοτάζ στηρίχτηκε από τη συντριπτική μερίδα των μέσων ενημέρωσης. Με δηλώσεις του στον «Ιό» (29/2/92) ο Παπαγιαννάκης δεν δίστασε να κατακρίνει την υστερία: «Δύσκολα πείθομαι ότι την κοινωνία των πολιτών εκπροσωπούν ηγεμονικά εμπορικές επιχειρήσεις, αν και τίποτα δεν αποκλείεται στη συγκεκριμένη στιγμή της κοινωνίας μας. Δεν πείθομαι σχεδόν καθόλου από τους στόχους του μποϊκοτάζ. Εχω την αίσθηση μιας πολιτικής εύκολων λύσεων (φαντάζομαι ότι με λιγότερο τυρί Γκούντα ελαφραίνει η συνείδηση του καθενός…) και ενός ανεπίτρεπτου εκβιασμού. Ασε που καλλιεργεί και ένα κλίμα αντιευρωπαϊσμού και μισαλλοδοξίας, χωρίς κόστος και χωρίς διέξοδο».

♦ Για να υποστηρίξει τις απόψεις του σ’ αυτά τα τόσο δύσκολα θέματα ο Παπαγιαννάκης δεν περιοριζόταν σε δημόσιες δηλώσεις. Όταν χρειαζόταν, έσπευδε δίπλα σε διωκόμενους πολίτες για να εκδηλώσει την έμπρακτη συμπαράστασή του. Στις 27/1/92 δικάζονταν 5 μέλη της ΟΑΚΚΕ που είχαν συλληφθεί να κολλούν αφίσες με τίτλο «Όχι στο σοβινισμό. Να αναγνωριστεί η Σλαβική Μακεδονία». Τότε ζούσαμε την περίοδο των συλλαλητηρίων, του Μεγαλέξανδρου και της Μακεδονίας που είναι μόνο μία. Ο Παπαγιαννάκης αψήφησε το κλίμα τραμπουκισμού και τρομοκρατίας έξω από το δικαστήριο και κατέθεσε με ψυχραιμία ότι η αφίσα αποτελεί μόνο αμφισβήτηση της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης και δεν περιέχει ύβρεις, όπως διατεινόταν το κατηγορητήριο. «Μου προκαλεί ανησυχία η παραπομπή σε δίκη με τέτοιες κατηγορίες», ήταν η κατάληξή του.

♦  Ένα άλλο ζήτημα που έθεσε ο Παπαγιαννάκης πολύ πριν κάποια ελληνική κυβέρνηση αναλάβει να το λύσει είναι η κατάργηση της αναγραφής του θρησκεύματος στις νέες ταυτότητες. Με άρθρο του στην «Ε» (10/3/93) εξήγησε εγκαίρως ότι «τις νομικές εγγυήσεις τις χρειάζονται οι θρησκευτικές μειονότητας και όχι οι πλειονότητες».

♦ Το σημαντικό είναι ότι όλες αυτές τις «αιρετικές» θέσεις και την προσωπική του στράτευση κόντρα στο ρεύμα δεν απαιτούσε να υιοθετηθούν σώνει και καλά από τους συντρόφους του. Πάλευε για μια Αριστερά που θα είναι «ένα νεφέλωμα, ένας μεγάλος επιτελικός οργανισμός που όχι μόνο θα επιτρέπει αλλά θα επιβάλλει τη συμμετοχή, τη συζήτηση, την αντίρρηση, τη συναπόφαση» (20/11/90). Το όραμά του είναι ακόμα επίκαιρο.

Άρχοντας μέχρι το τέλος | ICON PRESS / ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ ΝΙΚΟΣ

Ενας άρχοντας στην Αριστερά

«Δεν φαντάζομαι να με βάλατε με μέσο στην εντατική;» ρωτούσε μόλις ξαναβρήκε τις αισθήσεις του. Ήταν στην αρχή της τελευταίας εξάμηνης διαδρομής του στο Γενικό Κρατικό. Αυτός ήταν ο Μιχάλης. Δεν γούσταρε ρουσφέτια κι ας ήταν βουλευτής. Τον ενοχλούσε πολύ αν βρισκόταν στη δύσκολη θέση να αρνηθεί κάποια «χάρη». Αυτό όμως δεν αφορούσε την προθυμία του να βοηθήσει διωκόμενους και πολιτικά κατατρεγμένους.

Στα αεροπλάνα έλυνε ισπανικά σταυρόλεξα όταν πηγαινοερχόταν κάθε εβδομάδα στις Βρυξέλλες την περίοδο που ήταν ευρωβουλευτής. Χαλάρωνε το μυαλό του έτσι. Τις πίπες που κάπνιζε τις έβαζε στις τσέπες του, με δυσάρεστες συνέπειες για τα σακάκια του. Διάβαζε όλες τις εφημερίδες, ελληνικές και ξένες, και παρακολουθούσε όλα τα δελτία ειδήσεων, όταν είχε χρόνο και ιδιαίτερα όταν ήταν άρρωστος. Ήξερε τι ώρα έχει δελτίο το κάθε κανάλι και φυσικά παρακολουθούσε όλα τα talk show, ακόμα κι αυτά των «κίτρινων» καναλιών. Εκνευριζόταν, όμως, όταν μέλη του Συνασπισμού πήγαιναν στις εβδομαδιαίες εκπομπές ανυπόληπτων δημοσιογράφων.

Το βλέμμα του γινόταν κάποιες φορές κάπως απλανές και «έφευγε» από την κουβέντα μετά το θάνατο του ενός από τους δύο του γιους. Το βλέπαμε συχνά αυτό το βλέμμα.

Του άρεσε πολύ το κόκκινο κρασί και τα ψάρια, μόνο που ήταν αλλεργικός στις γαρίδες. Του άρεσε ο χορός: η ροκ και το ταγκό, η μπόσα νόβα και ο απτάλικος και χόρευε όταν είχε τα κέφια του. Άκουγε έθνικ μουσικές και τρελαινόταν για φλαμένκο. Ψάρευε στη Ναύπακτο και στη Φολέγανδρο, όταν τον έπαιρνε κανένας φίλος στη βάρκα ή στο καΐκι του. Η μανία του όμως ήταν να μαζεύει αχινούς, να τους καθαρίζει και κυρίως είχε επιβάλει σε όλους να κολυμπούν πολύ βαθιά για να πετάξουν τα αγκάθια. Θύμωνε με τα κουτσομπολιά και βαριόταν τις χαζοκουβέντες.

Ποτέ δεν μίλησε ξύλινα και ήταν επίμονος στις απόψεις του. Όμως άκουγε πάντα τον συνομιλητή και όταν χρειαζόταν άλλαζε γνώμη, αρκεί να είχε πειστεί. Σπάνιος ακροατής αλλά και τέλειος συζητητής. Είχε χιούμορ και ακόμα και όταν κάτι τον αφορούσε γέλαγε, δεν θύμωνε. Τον θύμωνε όμως να μιλούν άλλοι για λογαριασμό του και να κάνουν εκτιμήσεις για την πολιτική του στάση, όταν ο ίδιος είχε ξεκαθαρίσει πλήρως ότι θα ήταν ο τελευταίος που θα έφευγε από αυτόν το χώρο.

Δεν είχε απωθημένα ο Παπαγιαννάκης και αυτό έβγαινε αβίαστα στην καθημερινή αλλά και στην πολιτική του ζωή. Μιλούσε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο σε κάποιον επίσημο και στο γκαρσόνι της ταβέρνας που έφερνε το νερό. Δεν προσέβαλε ποτέ κανέναν, ακόμα κι αν κάποιες συμπεριφορές τον ενοχλούσαν πολύ. Ηταν απολύτως άσχετος με τα αθλητικά αν και ενδιαφέρθηκε λίγο τότε με το θέμα της ντόπας. Ηταν άθεος, αλλά σεβόταν απόλυτα όποιον είναι θρήσκος. Σιχαινόταν τον εθνικισμό. Η ασχολία και η εμπλοκή του με τα περιβαλλοντικά ήταν παρούσα μέχρι το τέλος, δίπλα σε όλα τα άλλα του πολιτικά ενδιαφέροντα. Το ίδιο και η αγωνία του για την εκπαίδευση. Ήταν κατά τη γνώμη του το κυρίαρχο, το μεγαλύτερο σύγχρονο πρόβλημα και η μόνη ελπίδα για κάτι καλύτερο.

Δεν έχανε την υπομονή του ο Παπαγιαννάκης ούτε τώρα στο τέλος. Με αφόρητους πόνους συζητούσε για όλα. Του άρεσε η παρέα και οι φίλοι, ακόμα και όταν τον εγκατέλειπαν πιά οι δυνάμεις του. Ηταν άρχοντας μέχρι το τέλος.

Ολοι οι δυνατοί χαρακτηρισμοί θα ακουστούν τώρα και οι περισσότεροι θα είναι σωστοί. Γι’ αυτό και από μας, «γεια σου πουλί μου», όπως εσύ έλεγες πάντα.

…Αντί για υστερόγραφο: Την παραμονή του θανάτου του στο Νοσοκομείο Γεννηματά παρακολουθούσε με μεγάλη προσοχή στην τηλεόραση την ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα στη Βουλή. Η Α. Παπαρήγα φυσικά αυτό δεν μπορούσε να το γνωρίζει, ωστόσο ήταν εκείνη που σπάζοντας κάθε προηγούμενο πρωτόκολλο έδωσε τον προσωπικό της τόνο στα συλλυπητήρια προς τους δικούς του.

Φαράγγι Καταφύκι Ερμιονίδας. Οι κάτοικοι το εσωσαν πριν απο 23 χρόνια , για τις επόμενες γενιές

Εφημεριδα ΟΙΚΟβηματα της Οικολογικης Κινησης Ερμιονίδας Φεβρουάριος Μάρτιος 1992 τευχος 13 σελ 11

Και  μια εικονα απο το σήμερα.Θυμιζω πως η ΜΠΕ βαση της οποιας εγινε η προσφυγη στο ΣΤΕ διατυπωνε την θεση (σελ 5) πως

Επειδή η εποχή που εγιναν οι παρατηρήσεις ηταν ακατάλληλη για εντοπισμο πολλών ορχεοειδων οπως και γαιοφύτων και δεδομένου οτι αποτελούν είδη και γένη προστατευόμενα ,πιθανολογώντας την παρουσία τους στο φαράγγι  εκ του γεγονότος οτι σε ολη την ευρύτερη περιοχή (πχ Δίδυμα ,νήσος Πόρτο Χελίου ,Κούκουρας κλπ)εχουν εντοπισθεί ,θεωρείται χρήσιμη η συμληρωματική παρατήρηση γιά τον ακριβή εντοπισμό   και καταγραφη τους.

Μιας λοιπον και 23 χρόνια τώρα, κανεις υπεύθυνος απο τις Περιφερειακές και δημοτικές αρχες δεν εσκυψε πάνω απο αυτη τη καταγραφη (που σημαινει οχι μονο προχωρημα της περιβαλλοντικης γνώσης για την Ερμιονίδα και την Αργολίδα γενικώτερα αλλα και στοιχειο προσέλκυσης επισκεπτων) θα προτεινα εμεις οι πολιτες να συμβαλουμε με μαρτυριες, φωτογραφιες, καταγραφες (οπως γινεται στο εξωτερικο)στην δημιουργία μιας τραπεζας με περιβαλλοντικα δεδομενα της Ερμιονίδας.

Σωματεια και συλλογοι που θα αποθηκευουν και θα επεξεργαζονται τις πληροφορίες υπαρχουν πολλα και τοπικα και κεντρικα και πανευρωπαικα. Οπως παντα λειπουν οι ανθρωποι που θα κανουν τα λογια και τις ιδεες, πραξεις. Θα προσεθετα μαλιστα πως σκορπιο υλικο (για πουλια και χελώνες για παραδειγμα τα τελευταια χρονια ) υπαρχουν απο καποιους ανθρωπους αλλα και διασπαρτα στο διαδικτυο.

Στο παρελθον η ΟΚΕ ειχε συνεργαστει και με την οργανωση ΑΡΧΕΛΩΝ γιατις χελωνες και τις εμφανισεις τους στην Ερμιονίδα. Οι υγροτοποι της Ερμιονίδας  ειναι ακομα ενας σημειο καταγραφης περαστικων πουλιων που χρησιμοποιουν τον τοπο μας χιλιαδες χρονια τωρα σαν σταθμο. Ισως η καταγραφη αυτη να εχει ιστορικο νοημα πλεον μπροστα στα ΤΑΙΠΕΔ την «αναπτυξη» τα μπαζωματα υγροτοπων και τη  εξαπλωμενη κατοικηση σε ολα τα παραλια.

Πριν απο χρονια τον Απρίλιο του 1992 τοπικοι φορεις (και η ΟΚΕ)με τον Δημο Κρανιδιου και σε συνεργασια με την Παρεμβαση (που βοηθουσε τοξικοεξαρτημενους να φυγουν απο τις εξαρτησεις ) απελευθερωσαμε στο Καταφυκι αγρια πουλια  ( που τα ειχαν περιθαλψει τραυματισμενα απο κυνηγους στο Κεντρο της Αιγινας).Στην ΜΠΕ και στις σελίδες 5-6 καταγραφονται 47 διαφορετικα ειδη πουλιων στο φαραγγι.

Ποσα υπαρχουν σημερα;

ΥΓ Νερο υπαρχει στην Ερμιονίδα .Αλλα δεν το διαχειριζομαστε.Στην γεφυρα μπορει να γινει μια μεγαλη βαθρα που θα λειτουργησει για πολλους μηνες που βρεχει  σαν βιοτοπος για πουλια και ζωα τοπος αναψυχης για τους κατοικους και σαν  ταμιευτηρας συγκρατησης των ομβριων και εμπλουτισμου του υδροφορεα. Μαλιστα τετοιες μικρες βαθρες μπορουν να γινουν και ψηλοτερα σε επιλεγμενα σημεια  του χειμμαρου.

Δειτε και ΑΥΤΟ πολυ καλο.

https://www.youtube.com/watch?v=nKRN7D8zpxQ

https://www.youtube.com/watch?v=fKaNSbRjno4

https://www.youtube.com/watch?v=hr2SfBAtgtU

https://www.youtube.com/watch?v=MJ6yK4R-PA0

https://www.youtube.com/watch?v=8WHHH4nsZi0

 

 

Περιβαλλοντικο μονοπατι

Διαβαζω σε γειτονικα ιστολογια ανακοινωσεις  οπως της Δημοτικης Κοινοτητας Ερμιονης και θυμαμαι τα παλια καλα χρονια οταν δεν υπηρχε ενεργη σελιδα του Δημου Κρανιδιου και τα δελτια τυπου τα διαβαζαμε στα ιστολογια της λευκης λιστας.Με την αναληψη της αρχης απο την ΠΠΣΕ λειτουργησε για ενα διαστημα η παλια σελιδα που αφησε πανακριβη κληρονομια η ΔΗΣΥΕΡ μεχρι που επεσε και αυτη εδω και καιρο και αντικατασταθηκε απο ενα ιστολογιο πινακα ανακοινωσεων.

Αυτο το ιστολογιο/πινακας ανακοινωσεων  καθολου δεν αντικαθιστα την ιστοσελιδα ενος συγχρονου Δημου με διαδραστικο ρολο στη σχεση πολιτων και Δημοτικης αρχης με πληροφοριες για την ιστορια και τις επιχειρησεις της περιοχης, με δημοψηφισματα και ζωντανη αναμεταδοση των συνεδριασεων και τοσα αλλα μην σας κουραζω.Ειναι μια προχειρη λυση.Στην σελιδα του ομως θα επρεπε να εχουν θεση και ολες οι δραστηριοτητες των δημοτικων επιχειρησεων και φυσικα οι κοινοτητες και τα διαμερισματα.

Ζητησαν αυτο τον χωρο απο την Δημοτικη κοινοτητα Ερμιονης και δεν τους δοθηκε;Δεν τον ζητησαν και προτιμησαν καποια τοπικα μονο  ιστολογια με αγνωστα κριτηρια επιλογης; Γυρναμε πριν ακομα γινουν εκλογες στις παλιες συνηθειες;Οι ανακοινωσεις αυτες βγαινουν για ποιον λογο και απευθυνωνται σε ποιον;

Προφανως δεν διαφωνω με το περιεχομενο της  ανακοινωσης  ουτε με τις πρωτοβουλιες που καταγραφωνται.Επι της διαδικασιας ειναι η ενσταση μου.Και μακαρι να κανω λαθος αλλα χτυπωντας στο google τον τιτλο της  ανακοινωσης μου βγαινουν δυο τρια τοπικα ιστολογια για την ανακοινωση της  δημοτικης κοινοτητας Ερμιονης .

Τωρα για το περιβαλλοντικο περιπατητικο μονοπατι που πολυ σωστα η ανακοινωση του δημοσιευεται στο ιστολογιο του Δημου.Καποιες σκεψεις.Πρωτα απο ολα δεν υπαρχει ο ορος περιβαντολλογικών  

Υπαρχουν οι οροι 1. περιβαλλοντολογος και 2. περιβαλλοντικο

1.Περιβαλλοντολόγος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια 

Ως περιβαλλοντολόγος ορίζεται ο επιστήμονας με αντικείμενο τις περιβαλλοντικές επιστήμες. O πτυχιούχος περιβαλλοντολόγος έχει ως αντικείμενο τη μελέτη του περιβάλλοντος, δηλαδή του συνόλου των φυσικών (βιοτικών και αβιοτικών) και ανθρωπογενών παραγόντων και στοιχείων, που βρίσκονται σε συνεχή αλληλεπίδραση. Ορισμένες φορές ονομάζεται και οικολόγος (από τον επιστημονικό τομέα ενασχόλησής του), αλλά ο όρος αυτός καλύπτει ευρύτερο φάσμα και μπορεί να αναφέρεται σε κάποιον μετέχοντα στο οικολογικό κίνημα.

Ο περιβαλλοντολόγος έχει ως κύρια επαγγελματική ενασχόλησή του την επεξεργασία, σύνταξη και αξιολόγηση μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων, τη διενέργεια ελέγχων ποιότητας περιβάλλοντος, τον σχεδιασμό και την αξιολόγηση περιβαλλοντικών πολιτικών, τη διαχείριση περιβαλλοντικών συστημάτων, την περιβαλλοντική εκπαίδευση, αγωγή, ενημέρωση και επικοινωνία.

2.Περιβαλλοντικο -η

Ειναι η εκπαιδευση κλπ που ασχολειται με το περιβαλλον.

Οποτε πιστευω πως ο ορος Περιβαλλοντικο μονοπατι / περιπατητικη διαδρομη ταιριαζει καλυτερα σαν ορισμος αυτου θελουμε να δηλωσουμε.

Το περιβαλλοντικό μονοπάτι είναι μέθοδος εξερεύνησης της φύσης που χρησιμοποιείται συχνά στα περιβαλλοντικά προγράμματα των Κέντρων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης.Το μυστικό της μεθόδου είναι η κατευθυνόμενη ανακάλυψη της φύσης μέσα από προεπιλεγμένες διαδρομές.Οι εκπαιδευτικοί δημιουργούν αυτές τις διαδρομές με κριτήριο την ποικιλομορφία ερεθισμάτων για τα παιδιά, λαμβάνοντας υπόψη την προσβασιμότητα, την ασφάλεια, τον βαθμό δυσκολίας και άλλα παιδαγωγικά κριτήρια.

Το να οριστει μια διαδρομη σαν περιβαλλοντικη περιπατητικη προυποθετει την καταγραφη της χλωριδας /πανιδας που την κανει ενδιαφερουσα ,τα ιστορικα σημεια ,τα θρησκευτικα, ακομα και αναρηχητικες διαδρομες ,τον βαθμο δυσκολιας, και σε ποια ατομα ειναι προσβασιμη η καθε διαδρομη ,σημεια αναπαυσης, διασκεδασης αναψυχης (νερο ,παγκοι για φαγητο) ακομα και πιθανα σημεια πρωτης αναγκης με τηλεφωνο για πρωτες βοηθειες .Στο Καταφυκι υπαρχει μια ΜΠΕ με την οποια κερδηθηκε η αποφαση για την σωτηρια του.Στην ΜΠΕ αυτη που εχει γινει απο επιστημονικη ομαδα μπορουν να βρεθουν πληροφοριες για πουλια ζωα και φυτα που υπαρχουν και μπορει να ενδιαφερουν τους επισκεπτες σε καθε εποχη του χρονου.Ενα περιβαλλοντικο( ιστορικο) μονοπατι χαραζεται απο ντοπιους φυσιολατρες και απο επιστημονες περιβαλλοντολογους σε συνεργασια .Ουτε η μια πλευρα ουτε η αλλη μπορουν να αναλαβουν μονες τους αυτο το εργο με επιτυχια.

Υπαρχουν δυο νερομυλοι ο ενας μαλιστα του Γεωργιου στο Κουδισι κινδυνευει γιατι στα θεμελια του εχει φυτρωσει μια γιγαντια συκια.

Στο Καταφυκι μπορει να γινουν  ηπιες περιβαλλοντικες παρεμβασεις με μικρες βαθρες -λιμνουλες  οπου θα συγκεντρωνεται το βροχινο νερο τον χειμωνα και γυρω απο αυτους τους μικρους βιοτοπους εμπλουτισμου του υδροφορου οριζοντα θα αναπτυχθει ζωη και θα υπαρχει νερο για πουλια και μικρα ζωα μεχρι το καλοκαιρι.Καλο ειναι σε αυτα τα σημεια να μην γινονται στασεις ξεκουρασης των περιπατητων αλλα να παρακαμπτωνται.

Μια περιπατητικη διαδρομη σε ενα φαραγγι αγριας ζωης πρεπει να υπακουει σε καποιους κανονες.Να μην διαταρασει η ανθρωπινη παρουσια (η τουλαχιστον να το κανει στον μικροτερο δυνατο βαθμο) την αγρια ζωη. Δεν αναβουμε φωτιες ,δεν φωναζουμε και δεν βαζουμε δυνατα μουσικη αν παμε για φαγητο, δεν τρομαζουμε τα πουλια ,δεν κοβουμε σπανια λουλουδια (υπαρχει στο Καταφυκι ενδημικο λουλουδι)κλαδια και δεντρα, δεν κοβουμε δρομο αφηνοντας την μυρωδια μας παντου μεσα στο δασος.Προφανως δεν αφηνουμε σκουπιδια.Μενουμε στο μονοπατι και προσπαθουμε να γινουμε ενα με την φυση και οχι να την κατακτησουμε.

Καλο ειναι να βγει ενας οδηγος με πληροφοριες για μια διαδρομη.Αυτο θα παροτρυνει ανθρωπους να πανε και να δουνε αυτα που περιγραφωνται.Να αποφυγουμε να φτιαξουμε ταβερνες και καφετεριες δημοτικα και ιδιωτικα αναψυκτηρια που θα αλλιωσουν την φυσιογνωμια του μερους.Καλο θα ειναι να μην γινουν ασφαλτωστρωμενοι δρομοι που να οδηγουν στα σημεια εκκινησης ουτε σταθμοι σταθμευσης αυτοκινητων.Οσοι πλησιαζουν ενα τετοιο σημειο να το κανουν με ενδιαφερον με προσοχη και κινουμενοι αργα.

Να προσπαθουμε να φερουμε τα παιδια μας μαζι μας και να τα μαθουμε να εξερευνουν το τοπιο με υπομονη αναζητηση και σεβασμο.

Δευτέρα, 3 Φεβρουαρίου 2014

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΦΕΛΟΥΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΔΗΜΟΥ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ 

Η Κοινωφελής Επιχείρηση Αθλητισμού και Περιβάλλοντος του Δήμου Ερμιονίδας σε συνεργασία με την Φυσιολατρική Ομάδα Ερμιονίδας και τους Summit runners Ερμιονίδας ξεκίνησε τη δημιουργία περιβαντολλογικών περιπατητικών μονοπατιών. Στόχος μας είναι η δημιουργία ενός πυκνού δικτύου μονοπατιών που θα διασχίζουν κατά μήκος και πλάτος το Δήμο μας και θα προβάλλουν  στους κατοίκους και στους επισκέπτες τις φυσικές και όχι μόνο, ομορφιές της Ερμιονίδας. Το Σάββατο 1/2/2014 στα πλαίσια εκδήλωσης για τη κοπή της βασιλόπιτας από τη Φυσιολατρική Ομάδα και τους Summit runners τοποθετήθηκε το πρώτο ταμπελάκι σήμανσης στη περιοχή «Καταφύκι», η οποία θα είναι το σταυροδρόμι του δικτύου μονοπατιών.

 

Ο Πρόεδρος της Κ.Ε.Α.Π.

Δήμου Ερμιονίδας

 

Ευάγγελος Γουζούασης

 

Μια μικρη επισημανση στον καλο και δραστηριο κ Νακο.Τα προσωπικα ονειρα ειναι παντα κρυφα.

Και δικαιωνονται συλλογικα οταν το προσωπο το «εγω» χαθει μεσα στην ομαδα, την στιγμη που η ευθυνη και η πρωτοβουλια (η αρχηγια) θα περνουν  χερι χερι σε ολους τους συμμετεχοντες αναλογα με τις αναγκες τις στιγμης και τις ξεχωριστες ικανοτητες του καθενος.

Αλλιως η ομαδα νιωθει αργα η γρηγορα πως ειναι διακοσμητικο στοιχειο  της προσωπικης διαδρομης ενος ανθρωπου και αυτο εμποδιζει τον καθενα να αναγνωρισει το προσωπο του μεσα στο συνολο .Εξ αλλου τα προσωπικα ονειρα του καθενος μας ερχονται σαν συνεχεια της παρακαταθηκης που αφησαν οι προηγουμενες γενιες.Πετραδακια ειμαστε ολοι ,εμεις και οι φιλοι μας , στο πανεμορφο ψηφιδωτο της ζωης και του χρονου ετσι δεν ειναι;

ΥΓ.Χαιρομαι που ο υποψηφιος Δημαρχος κ Γεωργοπουλος ειναι πεζοπορος περιπατητης και συμμετειχε με αυτη την ιδιοτητα (στο βαθος του τραπεζιου) στο γευμα- κοπη πιτας των δυο ομαδων στο Καρακασι.Για την ακριβεια χαιρομαι που ο κ Γεωργοπουλος δεν απουσιαζει απο καμμια εκδηλωση στην Ερμιονιδα απο το φθινοπωρο μεχρι σημερα.Μακαρι το παραδειγμα του να ακολουθησουν ολοι οι υποψηφιοι και να εχουμε εκλογες διαρκειας.Οι ενεργοι πολιτες θα αυξηθουμε δραματικα.

 

http://fysiolatriki.blogspot.gr/2014/02/122014_4.html

Τρίτη, 4 Φεβρουαρίου 2014

1/2/2014 Κοπή πίτας και το πρώτο σήμα στο μονοπάτι Καταφύκι – Παπούλια

 Η Φυσιολατρική Ομάδα Ερμιονίδας και οι  Summit Runners Ερμιονίδας έκοψαν μαζί την πρωτοχρονιάτικη πίτα σε μια εκδήλωση διαφορετική..

 

Πριν την καθιερωμένη μας πεζοπορική διαδρομή από το Καταφύκι στο Ηλιόκαστρο όπου και κόψαμε την πίτα μας, είχαμε την χαρά να δούμε με τα μάτια μας να καρφώνεται το πρώτο ταμπελάκι στο μονοπάτι Καταφύκι – Παπούλια.

 

Ένα προσωπικό όνειρο γινόταν πραγματικότητα, να γίνουν οι φυσικές ομορφιές της Ερμιονίδας βατές, προσιτές και γνωστές σε όλους τους κατοίκους της και μαζί με αυτούς να ελκύσει έναν διαφορετικό τουρισμό από αυτόν που ξέρουμε, έναν τουρισμό που ξέρει να θαυμάζει και να προσέχει τον τόπο που επισκέπτεται με αγάπη στη φύση, στους κατοίκους και το περιβάλλον της.

 

Το όνειρο αυτό δεν θα έπαιρνε ζωή το Σάββατο 1/2/2014 χωρίς  τη βοήθεια για τις κοινές μας ιδέες από τον πρόεδρο της Κοινωφελούς Επιχείρησης Αθλητισμού και περιβάλλοντος Δήμου Ερμιονίδας Ευάγγελο Γουζούαση.

 

Τον ευχαριστώ θερμά!!!!

 

Ευχαριστούμε και όλους όσους παραβρέθηκαν στην εκδήλωσή μας και σε κάθε δράση της Ομάδας… είσαστε η δύναμη για την συνέχεια..

 

Όσοι επιθυμείτε να βοηθήσετε σε αυτό το έργο και στην συνέχεια της σηματοδότησης του μονοπατιού, σας περιμένουμε το Σάββατο 8/2/2014 και ώρα 11:00πμ στο Καταφύκι στο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου έτοιμους για δουλειά!!!

 

Δαμιανός Νάκος

Τηλ: 6977643386

 

O επικουρος καθηγητης Γιωργος Μπροδημας

Δεν τον γνωριζω προσωπικα  , δεν διαβαζω το ιστολογιο του, δεν ασχολουμαι με οσα γραφει.

Αυτος το εκανε στο παρελθον συστηματικα μεχρι που τον μηνυσα.

Απο το εδωλιο του κατηγορουμενου θα απαντησει καποια στιγμη σε οσα προσβλητικα και συκοφαντικα  για την τιμη την υποληψη την σκεψη ακομα και την οικογενεια μου  εγραψε στο παρελθον. Απλα η δικη καθυστερει για τους γνωστους λογους.Φαινεται πως το ξεχασε και οπως με πληροφορουν γνωστοι και φιλοι αρχισε παλι να αναφερεται στο προσωπο μου απαξιωτικα υβριστικα συκοφαντικα διαστρεφωντας τις αποψεις μου και την κοινωνικη και πολιτικη μου δραση.

Ισως εχει καιρο για ξοδεμα στις αιθουσες των δικαστηριων.Εγω οχι.

Αν συνεχισει ομως φυσικα θα αναγκαστω να υποβαλλω και δευτερη και τριτη και χιλιες  μηνυσεις σε βαρος του.Δεν ασχολουμαι μαζι του ας μην ασχολειται μαζι μου.Απλα πραγματα.Δεν κατεχω δημοσια αξιωματα δεν εκπροσωπω φορεις οι επιθεσεις που δεχομαι μονο σαν προσωπικη επιθεση νοουνται.Και δεν θα μεινουν αναπαντητες θα χρησιμοποιησω καθε νομιμο μεσο για να σταματησουν.Καθε νομιμο μεσο.

Ομως στην αιθουσα του δικαστηριου δεν θα υπαρχει χρονος για δημοσιες διευκρινησεις  πανω στα παρακατω .

Οι μεγαλυτεροι που ζουν στην Ερμιονιδα με γνωριζουν. Για τους νεωτερους ομως αναδημοσιευω αρθρα της τοπικης εφημεριδας της Οικολογικης Κινησης Ερμιονιδας τα ΟΙΚΟ βηματα που γραφουν καποια στοιχεια της ιστοριας του Καταφυκιου και του αγωνα για την σωτηρια του.

Τελος φραγματα καθυστερησης της απορροης του νερου στα φαραγγια δεν σημαινει προφανως λιμνες μεσα στις οποιες κολυμπουν πευκα.Εδω ειμαι κατ αρχην αντιθετος και στο φραγμα Τζερτζελιας. Φραγματα καθυστερησης της απορροης ειναι αυτο ακριβως που καταλαβαινουμε ολοι.Βαθρες ,ανασχεση της ορμης του νερου,μεσα στην κοιτη του ποταμου.

ΟΙΚΟ βηματα 9,10 καλοκαιρι 1991 σελ 12-13

Μετα απο τοσα χρονια μπορω να πως πως ο φιλος που μας ενημερωσε πρωτος για το Καταφυκι ηταν ο τοτε Δημαρχος Κρανιδιου κ Κωστελενος.

ΟΙΚΟ βηματα  19 σελ3

ΟΙΚΟβηματα 13

Αφισσα για εκδηλωση το 2005 με καλεσμενους τον Δημαρχο Κρανιδιου και τους πρωταγωνιστες εκεινης της μαχης.

Σημ οι επιστημονες που βοηθησαν αφιλοκερδως τοτε με την ΜΠΕ ηταν και ειναι φιλοι μου και συναγωνιστες τοτε στην Ομοσπονδια Οικολογικων Εναλλακτικων Οργανωσεων στην οποια η οικολογικη κινηση Ερμιονιδας ηταν ενεργο   μελος και συμμετειχε μαλιστα στην γραμματεια με το μελος της Deirdre Kennedy .

Μετα απο εικοσι χρονια το φαραγγι Καταφυκι ειναι παντα ζωντανο

Τον Γεναρη του 1992 βγηκε απο το 5 τμημα του Συμβουλιου της επικρατειας η αποφαση 772 που δικαιωνε τους κατοικους και σταματουσε τις προσπαθειες για διανοιξη δρομου μεσα απο το φαραγγι.

Ισως την Πρωτομαγια που συνηθιζονται οι εκδηλωσεις στα Παπουλια απο τον Δημο να μπορουσε να γινει ενα αφιερωμα στα εικοσι χρονια απο την μεγαλη περιβαλλοντικη νικη της κοινωνιας των πολιτων στην επαρχια μας. Ας σημειωθει πως αυτη η αποφαση του Συμβουλιου της επικρατειας ανοιξε τον δρομο για πολλες αλλες περιπτωσεις.

Αν γινει λοιπον μια εκδηλωση για τα εικοσι χρονια μην ξεχασετε τον βουλευτη τοτε του ΣΥΝ Παπαγιαννακη που δεν ειναι πια μαζι μας γιατι η δικη του βοηθεια μαζι με την βουλευτινα της Ομοσπονδιας  Οικολογικων Εναλλακτικων Οργανωσεων( Καιτης Ιατροπουλου αλλο τι εγινε μετα που αρνηθηκε να παραδωσει την βουλευτικη εδρα) ηταν οι μοναδικες φωνες πολιτικων που σταθηκαν κοντα μας. 

Ακομα να μην ξεχασουμε την Αλλη Προταση απο το Ναυπλιο και Οικολογους απο το Αργος για την πολυτιμη συμπαρασταση τους.

Χτες μια μεγαλη παρεα γονιων και παιδιων περασαμε το πρωΐ μας στα Παπουλια με φαγητο κουβεντα και παιχνιδι.

Τα περισσοτερα παιδακια ηταν κατω απο δεκα χρονων και ετσι ολη αυτη η ιστορια ακουγεται στα αυτια τους σαν κατι μακρυνο.Σαν μια αναμνηση που φτανει ξεθωριασμενη και τελικα αδιαφορη. Εκεινο που μετρουσε ηταν το τωρα. Τα δεντρα, η ησυχια, το νερο στην βρυση πιο κατω να κελαρυζει (οι μεγαλοι ξερουμε και  δεν το πλησιαζουμε πια  φεραμε μπουκαλια μαζι μας)

Ο χωρος θελει ασβεστωμα

Γενικαδεν υπαρχουν πολλα σκουπιδια και πινακιδες απο κτηματιες  μας  καλουν να κραταμε τον χωρο καθαρο.

Πινακιδες απο τον Δημο δεν υπαρχουν Μονο ο καδος απορριμματων ειναι γεματος σκουπιδια των εκδρομεων (κυριως πλαστικο) και γυρω του σε χτημα υπαρχουν λιγα σκουπιδια που εχει παρει ο αερας. Δεν πρεπει να γινεται συχνα αποκομμιδη εκτος και αν προσφατα ειχαν καποια μεγαλη συγκεντρωση εκδρομεις. Εμεις τα απορριμματα μας τα πηραμε διαχωρισμενα σε τρεις σακουλες. Χαρτι ,πλαστικο και λιγες λεμονοκουπες για το κομποστ.

Η παιδικη χαρα σε γενικες γραμμες καλη.Τσουληθρα και γυρω ολοι. Οι κουνιες που υπηρχαν παλια λειπουν.Αρεσουν στα παιδια.Καποτε εσπασαν και απο τοτε χαθηκαν.

Για μας τους μεγαλους το ζωντανο τοπιο ειναι η αποδειξη πως τιποτα δεν παει χαμενο. Πως οι αγωνες των πολιτων μπορουν να εχουν αποτελεσμα.

ΟΙΚΟ βηματα 9,10 καλοκαιρι 1991 σελ 12-13

Μετα απο τοσα χρονια μπορω να πως πως ο φιλος που μας ενημερωσε πρωτος για το Καταφυκι ηταν ο τοτε Δημαρχος Κρανιδιου κ Κωστελενος.

ΟΙΚΟ βηματα  19 σελ3

Πως δεν μπορουν οι αναπτυξιολαγνοι να εκμεταλευτουν καθε γωνια της φυσης για να αυξησουν τα κερδη τους λιγες δεκαρες.

Το ξωκλησι των Αγ Αναργυρων στα Παπουλια για πρωτη φορα κλειδωμενο

Φιλοξενος ο φουρνος στα Παπουλια αλλα γκρεμιζεται το πανω μερος και θελει συντηρηση.Σαν γνησιοι Ελληνες το τσικνισαμε (ευχαριστουμε και παλι Σοφια) και μοιραστηκαμε τις λιχουδιες στο μεγαλο ξυλινο τραπεζι.

Καποιοι κατηφορισαμε μεχρι τη μεση του φαραγγιου.

Νερο δεν υπαρχει στο ποταμι.

Τα πευκα που φυτεψαμε τοτε εικοσι χρονια μετα εχουν γινει θηρια. 

Εδω στην αρχη αριστερα, ηταν χωμενοι οι δυναμιτες που εβγαλε ο Θανασης.

Τους θυμαμαι !

Φανταστειτε ενα φαρδυ δρομο μεσα απο το φαραγγι και μεχρι τον καμπο της Ερμιονης. Αλλα τοτε ονειρευονταν και αεροδρομιο στο πλατωμα για να φερνει τους τουριστες του Πορτο Υδρα .

Τελικα εφτιαξαν σουπερ χωματερη και σκουπιδοδρομο στο μεγαλοβουνι.

Ειχε γινει και ημεριδα στο ξενοδοχειο με ομιλητρια την Ελσα Παπαδημητριου και τοποθετηση απο τον τοτε προεδρο του συλλογου μηχανικων Ερμιονιδας κ Σφυρη (δεν θυμαμαι την τοποθετηση του).Η Οικολογικη Κινηση Ερμιονιδας ειχε προσκληθει να παρακολουθησει τις εργασιες.

 Οι καλαισθητες ξυλινες πινακιδες σε Παπουλια -Καταφυκι  θελουν συντηρηση και επισκευη.

Μετα στα Διδυμα για τουλιπες.

Η ελλειψη βροχης δεν τις αφησε να μεγαλωσουν φετος. Παρ ολα αυτα τα παιδια γεμισαν τις αγκαλιες τους με λουλουδια. Αντε και του χρονου.

Φαραγγι Καταφυκι στην Ερμιονιδα δεκα εννεα χρονια μετα παντα ζωντανο

http://orangespotters.blogspot.com/2011/03/blog-post_8518.html

Μπραβο Θαναση πολυ καλη δουλεια!

Πισω στον Γεναρη του 1992 εφημεριδα ΟΙΚΟβηματα τευχος 19.

Εδω πολιτικη εκδηλωση που εγινε το 2005 στα Παπουλια με καλεσμενους πολλους απο οσους βοηθησαν το 1992 στην σωτηρια του Καταφυκιου

Η αφισσα κοληθηκε στο Κρανιδι και την Ερμιονη

Ειχαν ερθει πολιτες απο την Ερμιονιδα το Ναυπλιο και το Αργος μελη της ομαδας που εφτιαξε την μελετη Περιβαλλοντικων επιπτωσεων ο δικηγορος μας κ Δωροβινης και ο πρωην Δημαρχος Κρανιδιου κ Κωστελενος καθως και ο τοτε Δημαρχος Κρανιδιου κ Καμιζης.

Ειμασταν πανω απο πενηντα ανθρωποι που μιλησαμε παιξαμε μουσικη και μετα κολατσισαμε ρεφενε.

Μακαρι του χρονου που θα κλεισουμε εικοσι χρονια απο τοτε να μαζευτουμε ολοι εκει με διοργανωση του Δημου Ερμιονιδας σε μια μεγαλη περιβαλλοντικη γιορτη και να διατρανωσουμε την θεληση μας να υπερασπισουμε αυτη τη γη απο την αλογιστη αναπτυξη που την καταστρεφει.