Πολιτιστικη ιστορικη Ερμιονη

Στο περιθωριο της προγραμματιζομενης συναυλιας του λαικου βαρδου κ Παριου για αναβαθμιση του πολιτιστικου επιπεδου της Ερμιονης ας δουμε και τα υπολοιπα

Με μια σημειωση.Με την Παλαιοχριστιανικη τι γινεται;

Η Ερμιονη εχει  ενα συνολο πολιτιστικων μνημειων μεγαλης αξιας που διατρεχει τους αιωνες.Το να πηδαμε αποσματικα απο το ενα στο αλλο δεν ειναι λυση

Κρανίδι 19/05/2017

Προς :

• Δήμο Ερμιονίδας

Γραφείο Δημάρχου

κ. Δ. Σφυρή

Κοινοποίηση

– Εφορεία Αρχαιοτήτων

Αργολίδας

κ. Δρ. Αλκηστις Παπαδημητρίου

ΘΕΜΑ : ΑΙΤΗΜΑ ΓΙΑ ΔΙΕΞΑΓΩΓΗ ΗΜΕΡΙΔΑΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΡΜΙΟΝΗ

Την Παρασκευή 28 Απριλίου 2017 στο Σουηδικό Ινστιτούτο Αθηνών πραγματοποιήθηκε ημερίδα με θέμα «Αρχαία Ερμιόνη : Ένα αστικό τοπίο και οι άνθρωποι του» που συνδιοργανώθηκε από το Σουηδικό Ινστιτούτο Αθηνών και την Εφορεία Αρχαιοτήτων Αργολίδας.

Κ. Δήμαρχε

Σας προτείνω να αναλάβετε πρωτοβουλία και σε συνεργασία με Εφορεία Αρχαιοτήτων Αργολίδας να συνδιοργανώστε μια αντίστοιχη ημερίδα με το ίδιο θέμα και στην Ερμιόνη.

Είναι πολύ σημαντικό στον τόπο μας, στην Ερμιόνη να παρουσιαστεί η συγκεκριμένη επιστημονική εργασία και να έχουμε όλοι εμείς την μεγάλη ικανοποίηση από την διοργάνωση αυτής της ημερίδας .

Οι δημότες του Δήμου αλλά και οι φίλοι , επισκέπτες της Ερμιόνης και της Ερμιονίδας θα έχουν την μεγάλη χαρά να ενημερωθούν , να παρακολουθήσουν μια τόσο σημαντική επιστημονική ημερίδα.

Αναμένω από εσάς τις πρωτοβουλίες και τις ενέργειες και πιστεύω ότι η επιστημονική αρχαιολογική κοινότητα θα ανταποκριθεί στο κάλεσμα μας και με την συμβολή όλων, να διοργανώσουμε μέσα στους επόμενους καλοκαιρινούς μήνες μια ημερίδα στην Ερμιόνη που θα συμβάλει στην «κοινωνικοποίηση της γνώσης και της ιστορίας» σε όλους μας. 

Για τη Δημοτική Παράταξη  «Προοδευτική Συμμαχία Ερμιονίδας»

Ο επικεφαλής  Τάσος Γ. Λάμπρου  Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Ερμιονίδας

 

Αναστήλωση Ρωμαϊκού Ταφικού Μνημείου Ερμιόνης

Το Δημοτικό Συμβούλιο Ερμιονίδας στην συνεδρίασή του στις 16-5-2017 απεδέχθη να παραλάβει την εγκεκριμένη μελέτη αναστήλωσης, στερέωσης, χωροθέτησης και διαμόρφωσης του περιβάλλοντος χώρου των Γ. Αντωνίου (αρχιτέκτονος μηχανικού) και Κ. Χατζηαντωνίου (πολιτικού μηχανικού), η οποία αφορούσε το Ταφικό Μνημείο Ερμιόνης. Επίσης απεδέχθη να παραχωρήσει τη χρήση μέρους του δημοτικού οικοπέδου, ανατολικά του κτηρίου του ΟΤΕ στην Ερμιόνη, στο Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού (ΥΠ.ΠΟ.Α.) για την τοποθέτηση του αναστηλωμένου Μνημείου σύμφωνα με την μελέτη.

Η μελέτη των παραπάνω μηχανικών, η οποία ολοκληρώθηκε με την συνεργασία της Εφορείας Αρχαιοτήτων Αργολίδας και της Δ/νσης Αναστήλωσης Αρχαίων Μνημείων του ΥΠ.ΠΟ.Α., εγκρίθηκε το 2015 από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (Κ.Α.Σ.) και το 2016 από τον Υπουργό Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Η επιλογή του οικοπέδου για την τοποθέτηση του Μνημείου προτάθηκε από την Δ/ντρια της Εφορείας Αρχαιοτήτων Αργολίδας, κα Αλκηστη Παπαδημητρίου και ενεκρίθη από το Κ.Α.Σ. Ο χώρος αυτός επιλέχθηκε διότι είναι πλησίον του σημείου εύρεσης του Μνημείου και απέναντι από το αναστηλωμένο τμήμα του αρχαίου τείχους της Ερμιόνης.

Το αναστηλωμένο Μνημείο θα έχει ύψος 4,40 m και θα καταλαμβάνει επιφάνεια 35 m² επί του οικοπέδου. Θα διαμορφωθεί μια ελαφρά υποβάθμιση της έδρασης ως προς τη σύγχρονη στάθμη του οικοπέδου. Ο περιβάλλων χώρος θα διαμορφωθεί σύμφωνα με την μελέτη και θα έχει επιφάνεια 220 m² περίπου. Προβλέπεται ειδικός φωτισμός για το Μνημείο και φύτευση δέντρων πίσω απ’ αυτό.

Ο Δήμος θα πρέπει, πέραν της προαναφερομένης μελέτης, να φροντίσει να διαμορφωθεί και να αναδειχθεί και το υπόλοιπο δημοτικό οικόπεδο (περίπου 160 m²) ώστε η όλη περιοχή μαζί και με το απέναντι αρχαίο τείχος να αποτελέσει έναν ενδιαφέροντα επισκέψιμο αρχαιολογικό χώρο στην Ερμιόνη.

Για την ιστορία να θυμίσουμε ότι τμήματα του Μνημείου βρέθηκαν κατά τη διάρκεια δύο διαφορετικών σωστικών ανασκαφών σε οικόπεδο του ΟΤΕ το 1988 και το 1990. Στην πρώτη ανασκαφή εντοπίστηκε ένα μεγάλο κάλυμμα μαρμάρινης σαρκοφάγου της Ρωμαϊκής εποχής, που απεικονίζει ένα ζεύγος ανακλιμένο, τα χαρακτηριστικά των προσώπων του οποίου δεν είχαν σμιλευθεί. Στη δεύτερη ανασκαφή βρέθηκε τρίβαθμη κρηπίδα με διαμορφωμένο μικρό ταφικό θάλαμο στο μέσο της. Το κάλυμμα απείχε 1,50 m από την κρηπίδα. Το Κ.Α.Σ. ενέκρινε την αποσυναρμολόγηση των τμημάτων του Μνημείου.

Η μορφή του Μνημείου της Ερμιόνης, σύμφωνα με τα διαφαινόμενα στοιχεία, συναντάται σε διάφορα ταφικά μνημεία τόσο στα ελληνιστικά όσο και στα ρωμαϊκά χρόνια. Τα χαρακτηριστικότερα μνημεία, που βοηθούν στην ανασύνθεση του Μνημείου της Ερμιόνης, κατά την άποψη του μελετητή κ. Γ. Αντωνίου είναι το ηρώο της Ακαρνανικής πόλης της Αλυζίας του 2^ου μ.Χ. αιώνα, το Ρωμαϊκό ταφικό μνημείο στις Κεχρεές και οι ταφικοί βωμοί της Naevoleia Tyche και του Calventius Quietus στην Πομπηία. Το ταφικό μνημείο της Ερμιόνης μιμείται το θέμα των Αττικών σαρκοφάγων της Ρωμαϊκής περιόδου και χρονολογείται στο δεύτερο μισό του 2^ου μ. Χ. αιώνα.

Σύμφωνα με τον προϋπολογισμό της μελέτης (Σεπτέμβριος 2014) του κ. Γ. Αντωνίου για την αναστήλωση του Μνημείου και τη διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου θα απαιτηθεί το ποσό των 95.000 ευρώ.

Για να εξευρεθεί το παραπάνω ποσό θα πρέπει ο Δήμος Ερμιονίδας να συνάψει προγραμματική σύμβαση  με το ΥΠ.ΠΟ.Α. ούτως ώστε το έργο να χρηματοδοτηθεί από προγράμματα ΕΣΠΑ και να κατασκευασθεί υπό την επίβλεψη του ΥΠ.ΠΟ.Α.

Γιάννης Δημαράκης

Δημοτικός Σύμβουλος

Δήμου Ερμιονίδας

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΜΙΖΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΜΙΖΗΣ Μόνο που τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως παρουσιάζονται απο την σημερινή Δημοτική Αρχή. Καταλυτική υπήρξε η συνεχίζει να είναι η συμβολή της Δ. ΕΠΚΑ Αργολίδας και η ιστορία αυτή της αναστήλωσης του μνημείου ξεκίνησε επί δημαρχίας Ανάργυρου Λεμπέση και συνεχίστηκε με ανάθεση και παραλαβή σχετικής μελέτης και άλλες αποφάσεις και ενέργειες σχετικά με τον χώρο αναστήλωσης του μνημείου, επί δημαρχίας μου. Η σημερινή Δημοτική Αρχή μόλις ανέλαβε ανακάλεσε τις αποφάσεις μας και ευτυχώς στις 16-5-2017 μπροστά στον κίνδυνο να χαθεί το έργο εξ αιτίας αυτών των λαθεμένων ενεργειών τηςεπανέφερε ουσιαστικά τις δικές μας ανακαλώντας τις δικές της!

http://dinatiermionida.blogspot.gr/2017/05/blog-post.html?spref=fb

ΤΟ ΤΑΦΙΚΟ ΡΩΜΑΪΚΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΕΡΜΙΟΝΗΣ (ΣΑΡΚΟΦΑΓΟΣ)

 ΟΙ ΕΜΜΟΝΕΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΕΡΜΙΟΝΗΣ  ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΝΩΔΙΕΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΔΡΟΜΟΛΟΓΗΣΗΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ,

ΕΠΙ ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ 

 

Η ΙΣΤΟΡΙΑ : Το Ρωμαϊκό ταφικό μνημείο Ερμιόνης, βρέθηκε το 1988 και 1990 σε τμήματα κατά τις ανασκαφές που έγιναν στο οικόπεδο ΟΤΕ Ερμιόνης. Το 2003 έγινε μια μελέτη η οποία όμως δεν προχώρησε διότι στερούνταν αναστηλωτικού μέρους. Το μνημείο τοποθετήθηκε μπροστά από το τότε Κοινοτικό κατάστημα Ερμιόνης και νυν Λιμεναρχείου. 

 

Η ΕΞΕΛΙΞΗ :   “Επιλογή χώρου τοποθέτησης της Ρωμαϊκής σαρκοφάγου που βρίσκεται μπροστά από το Λιμεναρχείο Ερμιόνης” 

1. Αίτημα με α. π. 8980/29-11-2013 της Δημοτικής Κοινότητας Ερμιόνης προς τη Δ΄ Εφορεία Προϊστορικών και κλασικών Αρχαιοτήτων Ναύπλιο για έγκριση του χώρου δημιουργίας του μνημείου.
2. Απάντηση της Δ/ντριας της Εφορείας κ. Άλκηστης Παπαδημητρίου προς τον κ. Ιωάννη Κρητσωτάκη Πρόεδρο της Δημ. Κοιν. Ερμιόνης στις 27/1/2014 με α.π. Φ1/48980πέ. “Σχετικά με το θέμα και κατόπιν αυτοψίας εκπροσώπου της Υπηρεσίας μας σας ενημερώνουμε ότι προσφορότερος χώρος για την τοποθέτηση του ταφικού μνημείου….. ασκεπές οικόπεδο ιδιοκτησίας του Δήμου Ερμιονίδας που βρίσκεται ανατολικά του κτιρίου ΟΤΕ Ερμιόνης και απέναντι από το αναστηλωμένο τμήμα του αρχαίου τείχους της πόλης. …..για να προχωρήσει η διαδικασία αδειοδότησης του έργου από το ΥΠΠΟΑ, απαραίτητη είναι η παράδοση από το Δήμο της μελέτης του κ. Γεωργίου Αντωνίου”.  
3. Με νέο έγγραφο ο πρόεδρος κ. Ι. Κρητσωτάκης, με ημ/νία 6/2/2014 και α.π. 52, ενημερώνει την Δ΄Εφορεία Π.&Κ.Α. Ναυπλίου σχετικά με την επιλογή του χώρου για τη δημιουργία του μνημείου, ενημερώνοντας για την διαφορετική άποψη του Συμβουλίου της Δημοτικής Κοινότητας Ερμιόνης ότι: “Δεν μπορεί να δεσμεύσει ένα δημοτικό οικόπεδο για ενενήντα εννιά χρόνια, το οποίο θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για άλλους κοινωνικούς σκοπούς …..” και ζητά να βρεθεί άλλος χώρος προτείνοντας: α)Το αναστηλωμένο τμήμα του αρχαίου τείχους της πόλης. β) Έμπροσθεν του Λιμεναρχείου Γ) Εντός του αλσυλλίου “Μπίστι”. 
4. Το Δημοτικό Συμβούλιο Ερμιονίδας την 1/4/2014 με αριθμό απόφασης 117/2014 δεν εγκρίνει την απόφαση με αρ. 11/2014 της Δ.Κ. Ερμιόνης σχετικά με επιλογή άλλων χώρων από αυτόν που προτείνει η Δ΄εφορεία, και αποφασίζει κατά πλειοψηφία να κάνει δεκτή την επιλογή του χώρου τον οποίο προτείνει η Δ. εφορεία, με το σκεπτικό ότι εάν υπάρξει άρνηση κινδυνεύει να μην γίνει ποτέ το έργο. Η απόφαση διαβιβάστηκε στο Συμβούλιο της Δ.Κ. Ερμιόνης, στην Οικονομική Επιτροπή και την Οικονομική Υπηρεσία του Δήμου για να προβούν σε κάθε νόμιμη ενέργεια για την άμεση υλοποίηση του έργου και στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Πελοποννήσου Δυτικής Ελλάδας και Ιονίου για έλεγχο νομιμότητας.        
5. Στις 11/10/2016  και αρ. απόφασης 21/2016, το Συμβούλιο της Δ.Κ. Ερμιόνης, με παρόντα μόνο τα μέλη της πλειοψηφίας, προτείνει: α) την ανάκληση της απόφασης υπ. αριθμ. 117/2014 του Δημοτικού Συμβουλίου Ερμιονίδας. β) προτείνει νέο χώρο για το μνημείο έναντι της οικίας του κ. Στυλιανού Αντουλινάκη γ) να διαβιβαστεί η απόφαση στο Δημοτικό Συμβούλιο για έγκριση δ) να διαβιβαστεί η απόφαση στην Δ΄Εφορεία Π.&Κ.Α. ε) Να διαβιβαστεί η απόφαση στο Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο Ερμιονίδας.  
6. Στις 6/12/2016 με αριθμό απόφασης 221/2016 το Δημοτικό Συμβούλιο κάνει δεκτή την απόφαση υπ. αριθμ. 21/2016 της Δ.Κ. Ερμιόνης και ακυρώνει την απόφαση 117/2014 του Δημοτικού Συμβουλίου Ερμιονίδας. 
7. Κατά τη συνεδρίαση της 16/5/2017 το Δημοτικό Συμβούλιο Ερμιονίδας απεδέχθη να παραλάβει την εγκεκριμένη μελέτη αναστήλωσης, στερέωσης, χωροθέτησης και δια μόρφωσης του περιβάλλοντος χώρου του κ. Γεωργίου Αντωνίου, η οποία αφορούσε το Ρωμαϊκό ταφικό μνημείο Ερμιόνης. Επίσης απεδέχθη να παραχωρήσει τη χρήση μέρους του δημοτικού οικοπέδου ανατολικά του κτηρίου του ΟΤΕ Ερμιόνης στο ΥΠ.ΠΟ.Α.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η Δημοτική αρχή και η Δημοτική Κοινότητα Ερμιόνης αναγκάστηκαν να αποδεχθούν και να εφαρμόσουν την απόφαση 117/2014 και να ακυρώσουν τις … “ακυρωτικές” αποφάσεις 21/2016 της Δ.Κ. Ερμιόνης και 221/2016 του Δήμου Ερμιονίδας τις οποίες οι ίδιοι είχαν λάβει. 

 

ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ:   Με σοβαρότητα, υπευθυνότητα και μεθοδικότητα και πάντοτε σύμφωνα με τη μελέτη και τις εισηγήσεις – γνωμοδοτήσεις αρμοδίων και ειδικών πρέπει να μπουν οι βάσεις και να διερευνηθούν όλες οι δυνατές παράμετροι για την υλοποίηση του έργου. Η μελέτη και οι μακέτες είναι μόνο η αρχή.  

 

Για τη ΔΥΝΑΤΗ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑ

Γιάννης Γεωργόπουλος

 

Παλαιοχριστιανικη Ερμιονης

Περασε ενας χρονος απο την προηγουμενη αναρτηση.Αντεγραφα απο την σελιδα της κοινοτητας τοτε

http://www.ermion.gr/tourismos/aksiotheata/palaioxristianiki/

Η Δημοτική Κοινότητα Ερμιόνης έχει προχωρήσει σ` όλες εκείνες τις ενέργειες, για να συνεχιστούν οι εργασίες συντήρησης και ανάδειξης του αρχαιολογικού χώρου της Βασιλικής Παλαιοχριστιανικής Ερμιόνης, ώστε ο χώρος να γίνει Πιστεύει δε ότι  η αποπεράτωσή του συγκεκριμένου έργου θα δώσει στην πόλη μεγάλη πολιτιστική και τουριστική αξία.

Η Δημοτική Κοινότητα Ερμιόνης θεωρεί ότι το παρόν έργο είναι το σημαντικότερο των τελευταίων ετών και γι` αυτό έχει προχωρήσει σ` όλες εκείνες τις ενέργειες, για να συνεχιστούν οι εργασίες συντήρησης και ανάδειξης του αρχαιολογικού χώρου της Βασιλικής Παλαιοχριστιανικής Ερμιόνης. Επιδιώκει ο χώρος να γίνει επισκέψιμος από τους κατοίκους και τους τουρίστες της περιοχής, οι οποίοι θα έχουν την ευκαιρία να θαυμάσουν από κοντά  ανεκτίμητης αξίας ψηφιδωτά του 4^ου και 5^ου αιώνα.

Πιστεύει δε ότι  η αποπεράτωσή του συγκεκριμένου έργου θα δώσει στην πόλη μεγάλη πολιτιστική και τουριστική αξία.

Η κατασταση σημερα Μαιος 2017

Μια σειρα απο αναρτησεις με πληροφοριες για το θεμα .

Και πληρωμη εργασιας εγινε  τον Μαρτη του 2014 πριν απο τρια χρονια

Ειναι η ωρα που αποφασιζεται η πληρωμη μιας γραπτης εργασιας σε σχεση με τα ψηφιδωτα της παλαιοχριστιανικης Ερμιονης αντι 3,5 χιλιαδων ευρω αν δεν κανω λαθος.Η εργασια αυτη που περιγραφει την κατασταση στον αρχαιολογικο χωρο εχει 44 σελιδες συνολικα με 18 σελιδες με φωτογραφιες (κακιστης ποιοτητας ) και 26 δακτυλογραφημενες σελιδες .Σε ερωτηση μου που ειναι οι δημοτικοι συμβουλοι και γιατι τοσο μικρο ενδιαφερον για ενα τοσο μεγαλο θεμα και τι θα απογινει με την συνεχιση των εργασιων η απαντηση ηταν πως θα συζητηθει ξανα το θεμα.Ποτε επιμενω να ρωταω. Ενδιαφερον υπαρχει .Μαλιστα ανθρωποι (και απο το Δημοτικο Συμβουλιο) εβαλαν το χερι στην τσεπη για να γινουν δουλειες αλλοι πολιτες προσεφεραν εθελοντικη εργασια στον χωρο το 2013 υπο την επιβλεψη των αρμοδιων. Ομως αν δεν κινητοποιηθει η τοπικη κοινωνια οργανωμενα και με συνεχεια αν δεν πιεσουμε να εγκριθουν κονδυλια απο την Περιφερεια και κυριως το κρατος το μερος θα γυρισει εκει που ηταν τοσα χρονια.Στην εγκαταλειψη.

 http://www.kranidi.gr/

Τα ψηφιδωτά της Ερμιόνης

      Πραγματοποιήθηκε σήμερα αποξήλωση – καθαριότητα, από συνεργείο του Δήμου Ερμιονίδας με την επίβλεψη επιμελητών της Εφορίας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, στο οικόπεδο στο οποίο έχουν αποκαλυφθεί τα ερείπια Βυζαντινής Βασιλικής Εκκλησίας δίπλα στο παλαιό δημοτικό σχολείο, που φιλοξενεί σήμερα το δημοτικό κατάστημα Ερμιόνης.

     Την προηγούμενη εβδομάδα πραγματοποιήθηκε στην Ερμιόνη, με πρωτοβουλία του Δημάρχου Δημήτρη Καμιζή συνάντηση και συνεργασία με τον Διευθυντή της Εφορίας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Πελοποννήσου κ. Αθανασούλη. Το περιεχόμενο της συνάντησης ήταν η συντήρηση και ανάδειξη των ψηφιδωτών του Ναού της Βασιλικής, τα οποία φυλάσσονται σε παρακείμενη αποθήκη.

Οι αγαπητοι μας γειτονες ξεπουλανε.

Εφοπλιστες, βιομηχανοι, χρηματιστες μεγαλο εκδοτες,τεως και νυν εστεμενοι .Οι αγαπητοι μας γειτονες.Ας τους γνωρισουμε πισω απο τις ψηλες μαντρες και τις ιδιωτικες παραλιες.Εχετε ορεξη;Δεν ζουμε στον ιδιο πλανητη.

Η προκηρυξη που θα διαβασετε ειναι απο τις 4 Ιουνη 1979.

Απο την μια η εργατικη ταξη που εγραψε ιστορια που καταργησε τους σχεδιασμους στρατου και συντηρησης για μια ελεγχομενη δημοκρατια (ιδιωνυμο ,330 κλπ)μετα την πτωση της Χουντας, οπως αυτη που εγινε στην Ισπανια την Πορτογαλια και την Τουρκια. Απο την αλλη η εργοδοσια.Οχι καποιο μικρο αφεντικο.Ο πυρηνας της αστικης ταξης.Κομπραδορικης με προσανατολισμο και συμφερον στην τοτε ΕΟΚ και τα συμφεροντα της.Εξ αλλου οταν ο Πιτσος τα βρηκε σκουρα με το εργατικο κινημα εδωσε τα κληδια στην Ζημενς και εφυγε.Ηταν πρωτοπορος.Τα επομενα χρονια τον ακολουθησαν και αλλοι οπως ο ιδιοκτητης της Κοκα Κολα, ο Λαναρας και ο καταλογος δεν εχει τελος.

Η Πιτσος ξεκινησε να συνεργαζεται με την (αμαρτωλη) Ζημενς το 1974 και εξαγοραστηκε το  1977  από την BOSCH – SIEMENS HAUSGERATE GmbH και τη SIEMENS A.E. HELLAS. Μαλιστα προσφατα  ειχε γινει και συμφωνια με την Ζημενς (προκειμενου να κουκουλωθουν τα σκανδαλα με τις μιζες) να επενδυθουν 60 εκατομμυρια για μεταφορα του εργοστασιου και προσληψη 700 εργαζομενων .Μην ρωτατε αν τηρηθηκε η συμφωνια.Συμφωνιες με τον διαβολο δεν γινωνται.

Σκεφτειτε πως την 1 Μαρτη 1978 καναμε 24ωρη απεργια με αιτημα αυξηση κατωτατων μισθων 30%.Και το κερδισαμε. Ηταν απο τα πρωτα μετρα που πηρε το ΠΑΣΟΚ μολις βγηκε στην εξουσια τρια χρονια αργοτερα.

Οι εργατες του Πιτσου μαζι με τους εργαζομενους της ΟΒΕΣ σε ΕΣΚΙΜΟ ΙΖΟΛΑ AEG ΕΛΚΟ Βαγιωνης Φιλιπς κλπ μια γροθια εγραψαν ιστορια με τους αγωνες τους τοτε μαζι με  ΟΤΟΕ ,ΔΕΗ, οικοδομους ,εργαζομενους σε Μποδοσακη Σκαλιστηρη ,Λαδοπουλου, σε Ολυμπιακη Λιθογραφους ,Χαλυβουργικη ,εργαζομενους στα αναψυκτικα ,φοιτητες, αγροτες, μαθητες αλλα και αλλους εργασιακους και κοινωνικους χωρους(κινητοποιησεις για την χαβουζα στο Κερατσινι,Αγ Βαρβαρα,Μπεικερ,Ροδος,Σπατα) .Οι απεργιες στην Πιτσος εχουν μεγαλη σημασια σημερα που το ΔΝΤ ζητα ελευθερο οριο απολυσεων.Γιατι οι πολυμηνοι αγωνες τοτε εγιναν ακριβως γι αυτο.Για να μην απολυωνται εργατες οποτε (και οποιοι) συμφερει το αφεντικο .Σημερα απο 1200 εργαζομενοι το 1979 εχουν απομεινει 450 εργαζομενοι.

Σημερα 

Το εργοστάσιο της Πίτσος λειτουργεί από το 1909 στου Ρέντη και αποτέλεσε σημαντικό στοιχείο για την εξαγορά της ελληνικής φίρμας από το γερμανικό πολυεθνικό όμιλο BSHG. Σημειώνεται ότι το συγκεκριμένο εργοστάσιο αποτέλεσε σύμφωνα με πληροφορίες εμμέσως αντικείμενο της συμφωνίας συμβιβασμού της Siemens με το Ελληνικό Δημόσιο. Η συμφωνία προέβλεπε επένδυση ύψους 60 εκατ. ευρώ, που δεν κατονομάστηκε στο κείμενο, για την απασχόληση 700 εργαζομένων. Το σχέδιο προέβλεπε την μετεγκατάσταση του εν λόγω εργοστασίου στη Μαγούλα και εκσυγχρονισμό των υποδομών του. Αλλά δεν προχώρησε ποτέ, καθώς η διοίκηση της Pitsos Hellas συνάντησε γραφειοκρατικά προβλήματα και σημαντική καθυστέρηση στην υλοποίηση του σχεδίου.

Το εξοχικο που πουλαει ο 100 ετης Πιτσος στο Κουνουπι αντι 20 εκατομμυριων.Οσοι τα διαθετουν ας σπευσουν

Οσο για την Πυξιδα του Νου (θα διαβασετε πιο κατω )αν σας περισευει μισο εκατομμυριο αγοραστε καμμια μετοχη να βοηθησετε!

Απόστολος Πίτσος: Ο άνθρωπος που πούλησε τη μεγάλη βιομηχανία στους Γερμανούς

Η βραδιά ήταν ζεστή. Η Γερμανική Σχολή Αθηνών και ο Σύλλογος των Αποφοίτων της βράβευσαν το προπερασμένο καλοκαίρι στην αίθουσα εκδηλώσεων της Σχολής, δώδεκα Απόφοιτους του Πολέμου, μαθητές και μαθήτριες που τελείωσαν τη Σχολή την περίοδο κήρυξης του πολέμου και τα χρόνια της κατοχής. Μαθητές με ενδιαφέρον για τη μεγάλη αυτή χώρα παρά τις σαφείς δυσκολίες που ο Β Παγκόσμιος πόλεμος γέννησε και τις χιλιάδες νεκρούς τόσο στα ελληνικά όσο και τα ευρωπαϊκά μέτωπα από τις ορδές του Χίτλερ.

Ο Απόστολος Πίτσος γεννήθηκε το 1918 και πήγε στη Γερμανική Σχολή. Συμμαθητής του στην Γ’ τάξη ήταν ο μετέπειτα πρωθυπουργός κι επίσης γερμανόφιλος Γεώργιος Ράλλης αλλά και η ηθοποιός Δέσπω Διαμαντίδου τη σχολική περίοδο 1926-27. Ήδη από το 1865 ο θείος του είχε ιδρύσει μία μικρή επιχείρηση με το οικογενειακό όνομα με ένα μαγαζί στο κέντρο της Αθήνας, στην οδό Περικλέους. Λίγο αργότερα ανέλαβε και ο πατέρας του Σταμάτης και μαζί κατασκεύαζαν μικρές οικιακές συσκευές ανάμεσα σε άλλα μικρά μεταλλικά κλουβιά αλλά και μικρά ψυγειάκια νερού με ένα μικρό βρυσάκι που συνήθιζαν τότε οι νοικοκυρές να κρεμούν στον τοίχο.

Τα μαθητικά εκείνα χρόνια κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου, η μικρή αυτή οικογενειακή βιοτεχνία, μετακόμισε στην οδό Έσλιν στους Αμπελοκήπους, που ήταν τότε στα όρια του κέντρου της πόλης, αλλά ένα ατύχημα του πατέρα του, που επηρέασε την όρασή του, υποχρέωσε το νεαρό Απόστολο που ήξερε γερμανικά να τον συνοδεύσει στη Γερμανία και κατόπιν να αναλάβει την ίδια την μικρή αυτή επιχείρηση. Μετά το σχολείο μετέβη ξανά στη Γερμανία στην πόλη Aue, όπου και σπούδασε μηχανολόγος. Τα χρόνια του πολέμου και της κατοχής δουλειές δεν υπήρχαν και ο ίδιος βρήκε το χρόνο να εξασκείται στο βιολί, τη μεγάλη του αγάπη, παίζοντας τέλεια πλέον το κονσέρτο για βιολί του Μπετόβεν (το μοναδικό που συνέθεσε για βιολί ο συνθέτης).

Βέβαια η οικογένεια του δεν πέρασε τις δυσκολιες που άλλες οικογένειες είχαν στην Ελλάδα, όμως κανένας δεν μπόρεσε ποτέ να τους συνδέσει με τον κατοχικό γερμανικό παράγοντα. Μόλις έληξε ο πόλεμος, και έχοντας πλέον αποκτήσει τις γνώσεις από τις σπουδές του στη μηχανολογία, κατόρθωσε σιγά – σιγά να μεταμορφώσει τη μικρή αυτή βιοτεχνία στην βιομηχανία που τα μεταπολεμικά χρόνια κατασκεύαζε ηλεκτρικές συσκευές προμηθεύοντας όλα τα ελληνικά νοικοκυριά. Το 1959 όταν η επιχείρηση είχε πλέον μετακομίσει στου Ρέντη άρχισε να κατασκευάζει ψυγεία και θερμάστρες πετρελαίου, το 1968 ασπρόμαυρες τηλεοράσεις και το 1977 πουλήθηκε.

1975 Πιτσος

22/5 Απεργια και ιδρυση του σωματειου.

1976 Πιτσος

Γεναρης Απεργια εναντια στο Λοκ Αουτ της εργοδοσιας .16 μερες.Χιλιοι εργατες απεργουν.

5/1 και 7/1 συγκεντρωσεις πορειες

13/1 40 μερες απεργια

16/1 Αστυνομικοι μεσα στο εργοστασιο.Ο Καραθανασης απειλει μπροστα στην Βουλη.

25/1 Σταματα η απεργια.Αυξηση 20%, 5 χιλιαδες εφ απαξ για τις μερες της απεργιας, 25% πριμ παραγωγης.Επαναπροσληψη απολυμενων.

27/1 Καταδικη απεργων για επεισοδια στην διαρκεια της απεργιας.

1/2 Νεες δικες απεργων και καταδικες καποιων απ αυτους.

Το 1977 η «Βosch-Siemens Hausgerate GmbΗ» (η μητρική Siemens συμμετέχει σε ποσοστό 50%) εξαγοράζει το 60% της «Πίτσος Α.Ε.»Στο μετοχικό της κεφάλαιο συμμετέχει και η ελληνική «Siemens Α.Ε.» με 20%.

1979 Πιτσος Πολυεθνικης πλεον

14 Μαη Λοκ αουτ της εργοδοσιας εναντια στις εργατικες κινητοποιησεις

21/5 Εργατες μπροστα στο  κλειστο εργοστασιο

4/6 Μεγαλη συγκεντρωση των απεργων του Πιτσου στο γηπεδο Αιγαλεω

21/6 Δικαζεται η εργοδοσια του Πιτσου  για απαραβαση του νομου 690/49 Αθωωνεται

30/6 Ληξη του Λοκ Αουτ απο την εργοδοσια.Στασεις εργασιας.

6/7Απολυσεις συνδικαλιστων .Επεισοδια μεσα στο εργοστασιο γιουχαρισμα προισταμενων ερχονται τα ΜΑΤ

9/7 Με συρματοπλεγματα εμποδιζονται οι απολυμενοι να μπουκαρουν στο εργοστασιο Η θα μπουμε ολοι η θα φυγουμε ολοι.

15/7 Συγκεντρωση εξω απο το υπουργειο εργασιας για επαναπροσληψη απολυμενων

18/7 Απειλες πως θα κλεισει το εργοστασιο

24/7 Επιθεση των εργαζομενων στα ΜΑΤ που φυλανε το εργοστασιο τους πανε καροτσακι στην Θηβων.

30/7 Δικη της εργοδοσιας για την απολυση του ΔΣ του Σωματειου

4/9 Η εργοδοσια κλεινει τμηματα του εργοστασιου 300 απολυμενοι

5/ 9 Συγκεντρωση μπροστα στην Βουλη.

7/9 ΜΑΤ και μπλοκα εμποδιζουν τους απολυμενους να πλησιασουν το εργοστασιο

8/9 Διαπραγματευσεις ζητα η εργοδοσια αναστελεται η απεργια που κρατησε 150 ημερες.

11/9 Αποτυχια των διαπραγματευσεων.Απεργια διαρκειας.

12/9 Μεγαλες δυναμεις των ΜΑΤ υποστηριζουν την εργοδοσια μπροστα στο εργοστασιο.

19/9 Μηνυση στην εργοδοσια για τις απολυσεις.

25/9 καταδικη του ΔΣ του σωματειου γιατι κηρυξε παρανομη απεργια στις 2/7

Καπου πετυχαμε καπου χασαμε οι εργαζομενοι στα επομενα χρονια. Με τους αγωνες μας βελτιωσαμε τους μισθους και τις συνθηκες εργασιας κοψαμε κατι απο τα κερδη του κεφαλαιου.Οχι για πολυ ομως.Η επομενη γενια πιστεψε αυτες τις κατακτησεις αιωνιες.Λαθος.Καποια στιγμη πρεπει να μιλησουμε και για τις δικες μας κινητοποιησεις στο εργοστασιο του Λαναρα στην Μιλιντρα.

Το σιγουρο ειναι πως σημερα η εργατικη ταξη της χωρας μας αυτη που αρνειται τον συνδικαλισμο και την πολιτικη αυτη που διαπερναται απο ρατσιστικες εθνικιστικες φασιστικες ιδεες εχει φτασει στα Ταρταρα.Την στιγμη που η αστικη ταξη ζει σε εναν πλουτο περα απο καθε φαντασια

Πιτσος

Στην ιστορική οικογένεια Πίτσου, η οποία από το 1865 έχει συνδέσει το όνομά της με τις περίφημες ηλεκτρικές συσκευές Pitsos, ανήκει ένα από τα ακριβότερα ακίνητα της Ελλάδας, το οποίο βγαίνει στο σφυρί από τον παγκοσμίου φήμης οίκο δημοπρασιών Sotheby’s.

Το πανέμορφο σπίτι με θέα προς τον Σαρωνικό βρίσκεται στην περιοχή Κουνούπι της Αργολίδας. Είναι περιτριγυρισμένο από πευκόδασος έκτασης πέντε στρεμμάτων, προσφέρει ιδιωτική πρόσβαση στη θάλασσα μέσω τριών ιδιωτικών παραλιών και πωλείται αντί 20.000.000 ευρώ.

Τη συμφωνία με τον οίκο δημοπρασιών φαίνεται, σύμφωνα με πληροφορίες, ότι έκανε αποκλειστικά η κόρη του 99χρονου σήμερα επιχειρηματία Απόστολου Πίτσου Κατερίνα, η οποία έδωσε τελικά τα χέρια έπειτα από μια σειρά δύσκολων διαπραγματεύσεων. Εδώ και λίγο διάστημα, οι φωτογραφίες του σπιτιού κοσμούν τη real estate ιστοσελίδα του οίκου. Σύμφωνα με τους Sotheby’s Realty, το ακίνητο των 568 τετραγωνικών μέτρων σχεδιαστικά θυμίζει έντονα εξοχική γαλλική κατοικία. Ο τίτλος που του έχει αποδοθεί είναι «Majestic» («Μεγαλοπρεπές»), καθώς είναι χτισμένο με τα υψηλότερης ποιότητας υλικά, διαθέτει δύο υπαίθριες ενσωματωμένες κουζίνες και ένα μεγάλο κιόσκι δίπλα στην ακτή, καθώς και δύο πλήρως επιπλωμένες σουίτες. Βασικά χαρακτηριστικά του είναι τα παραδοσιακά έπιπλα που κοσμούν εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους, καθώς και οι όμορφες αντίκες. Εσωτερικά το σπίτι εντυπωσιάζει με το μεγάλο κεντρικό δωμάτιο που διαθέτει, με τη μεγάλη είσοδο και τα τεράστια παράθυρα με εκπληκτική θέα προς τον Σαρωνικό και τα κοσμοπολίτικα νησιά Υδρα και Σπέτσες. Από το σπίτι-ανάκτορο δεν θα μπορούσε να απουσιάζει και ένας υψηλής τεχνολογίας μηχανολογικός εξοπλισμός, που είναι εγκατεστημένος στο υπόγειο και διευκολύνει όλον τον χρόνο τους επισκέπτες του.

Σύμφωνα με την αγγελία των Sotheby’s Realty, όποιος αγοράσει αυτό το ακίνητο θα μπορεί να κάνει μια βουτιά σε μία από τις τρεις απομονωμένες ιδιωτικές παραλίες που διαθέτει το κτήμα και να ακολουθήσει ένα διάλειμμα για να απολαύσει ένα κρύο ποτό ή ένα πούρο υπό το φως του ηλιοβασιλέματος.

Και ρωταω ο αφελης ΝεοΕλλην.Υπαρχουν ιδιωτικες παραλιες στην Ελλαδα συμφωνα με τους νομους και το Συνταγμα;Αλλα οι παραλιες απεναντι απο το νησακι Κουνουπι αλλα και οι αλλες απο Δορουφι μερια εχουν την δικη τους ιστορια.Ειναι σαν να λεμε αλλο κρατος που κανενα διαβατηριο καμμια βιζα δεν σ αφηνουν να πας.

Ι. Σύμφωνα το νόμο 2971/2001 «Αιγιαλός, παραλία και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ 285Α) ο αιγιαλός[1] και η παραλία[2] είναι πράγματα κοινόχρηστα και ανήκουν κατά κυριότητα στο Δημόσιο, το οποίο τα προστατεύει και τα διαχειρίζεται. Η προστασία του οικοσυστήματος των ζωνών αυτών είναι ευθύνη του Κράτους, ο κύριος δε προορισμός τους είναι η ελεύθερη και ακώλυτη πρόσβαση προς αυτές[3]…

Περί της κοινοχρήστου ιδιότητας του αιγιαλού και της παραλίας όριζε και ο προϊσχύσας Α.Ν. 2344/1940[4].

Περαιτέρω ο Αστικός Κώδικας περιλαμβάνει στα ενδεικτικώς απαριθμούμενα στο άρθρο 967 αυτού κοινόχρηστα πράγματα και τον αιγιαλό. Ειδικότερα κατά τα επί λέξει αναφερόμενα στην ως άνω διάταξη πράγματα κοινής χρήσεως είναι «ιδίως τα νερά με ελεύθερη και αέναη ροή, οι δρόμοι, οι πλατείες, οι αιγιαλοί, τα λιμάνια και οι όρμοι, οι όχθες πλευσίμων ποταμών, οι μεγάλες λίμνες και οι όχθες τους».

Πέραν των ανωτέρω ενδεικτικώς απαριθμουμένων στο ως άνω άρθρο 967 ΑΚ κοινοχρήστων πραγμάτων, δια του ως άνω άρθρου ετέθη εκτός συναλλαγής και κάθε άλλο πράγμα, μη καταριθμούμενο μεν σε αυτό, υπηρετούν όμως την κοινή χρήση, οία είναι και η παραλία[5].

Ο αιγιαλός και η παραλία ως κοινόχρηστα πράγματα κείνται εκτός συναλλαγής σύμφωνα με το άρθρο 966 ΑΚ και περιλαμβάνονται στη δημόσια κτήση, ως δέον να ερμηνεύεται ορθώς το στο άρθρο 968 του Αστικού Κώδικα μνημονευόμενο δικαίωμα κυριότητας του Δημοσίου ή του Δήμου, αναγνωριζομένου επ’ αυτών ιδιοτύπου δικαιώματος της Πολιτείας, συναπτομένου προς την άσκηση της δημόσιας εξουσίας προς ρύθμιση της κοινής χρήσεως[6].

Η δημοσία κτήση διακρίνεται από την ιδιωτική περιουσία του Κράτους (domaine prive), την οποία το Κράτος (και αντιστοίχως τα λοιπά νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου) χρησιμοποιεί κατά βούληση και εκποιεί κατά βούληση.

Βέβαια στο δίκαιο παρατηρείται άμβλυνση της άλλοτε οξείας διάκρισης μεταξύ της ιδιωτικής περιουσίας του Κράτους και της δημόσιας κτήσεως, με την πρόβλεψη της δυνατότητας ιδιωτικής χρησιμοποιήσεως της δημόσιας κτήσης, πράγμα το οποίο μειώνει την έννοια του κοινοχρήστου και καθιστά κατά παράδοξο τρόπο, εκμεταλλεύσιμο και προσοδοφόρο ένα κτήμα, το οποίο είναι καθ’ εαυτό αναπαλλοτρίωτο[7].

Χαρακτηριστική εν προκειμένω είναι η διάταξη της παρ. 5 του 2 του ν. 2971/2001, σύμφωνα με την οποία «ο παλαιός αιγιαλός και η παλαιά όχθη ανήκουν στην ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου και καταγράφονται ως δημόσια κτήματα».

Η ως άνω διάταξη, η εφαρμογή της οποίας συνεπάγεται την άρση της κοινοχρησίας του παλαιού αιγιαλού, ο οποίος ως επέκταση του φυσικού αιγιαλού[8] είναι απολύτως αναγκαίος για την ελεύθερη και ακώλυτη προσπέλαση του τελευταίου, δέον να κριθεί κατά την άποψη της γραφούσης αντισυνταγματική, ως αντικειμένη στο άρθρο 24 του Συντάγματος, το οποίο κατά τα ευθύς κατωτέρω ειδικότερον αναφερόμενα προστατεύει όχι απλώς τον αιγιαλό και την παραλία αλλά τα παράκτια οικοσυστήματα (ΣτΕ 3346/1999), τα οποία δύνανται να εκτείνονται και πέραν της παραλίας, στην περιοχή του παλαιού αιγιαλού και απώτερον ακόμα, αν τούτο επιβάλλεται από τη φύση τους.

Μνημονευτέα εν προκειμένω η σχετική με το παλαιό αιγιαλό νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, σύμφωνα με την οποία «εν όψει της φύσεως του τμήματος αυτού της ξηράς, ως ανεπιδέκτου κτήσεως ιδιωτικών δικαιωμάτων όταν καταλαμβανόταν από τις αναβάσεις των χειμερίων κυμάτων, μετά την επέκταση των ορίων της ακτογραμμής προς τη θάλασσα καθίσταται τμήμα της δημόσιας κτήσης» (ΣτΕ 1508/2003, 465/2009).

Από το κατοχυρούμενο στο άρθρο 5 παρ. 1 του Συντάγματος ως και στο άρθρο 57 του Αστικού Κώδικα δικαίωμα στην προσωπικότητα απορρέει δικαίωμα του ατόμου προς χρήση του αιγιαλού και της παραλίας ως κοινοχρήστων πραγμάτων.

Το δικαίωμα χρήσης των αγαθών αυτών αποτελεί ιδιωτικού δικαίου έκφανση του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος στο περιβάλλον, όπως τούτο έμμεσα τριτενεργεί, μέσω των διατάξεων των άρθρων 57 και 966 επ. ΑΚ.

Η προσβολή της χρήσης ή κοινής ωφέλειας των ως άνω κοινοχρήστων περιβαλλοντικών αγαθών δια της υποβάθμισης τους συνιστά προσβολή της προσωπικότητας σύμφωνα με το άρθρο 57 και γεννά αξίωση για άρση της προσβολής, για παράλειψη της στο μέλλον, για αποζημίωση και για ικανοποίηση της ηθικής βλάβης (άρθρα 57 και 59 ΑΚ)[9].

ΙΙ. Η νομολογία του Ε’ Τμήματος του ΣτΕ ερμηνεύουσα υπό το φως των οδηγιών της Agenda 21 το άρθρο 24 του Συντάγματος το οποίο προστατεύει το φυσικό περιβάλλον[10], χερσαίο και θαλάσσιο, έκρινε, προκειμένου περί των τελευταίων, ότι το ως άνω άρθρο αναφέρεται όχι απλώς στον αιγιαλό και στην παραλία αλλά στα παράκτια οικοσυστήματα (ΣτΕ 3346/1999), τα οποία δύνανται να εκτείνονται και πέραν της παραλίας, στην περιοχή του παλαιού αιγιαλού και απώτερον ακόμα, αν τούτο επιβάλλεται από τη φύση τους.

Περαιτέρω σύμφωνα με τη νομολογία του ΣτΕ τα παράκτια οικοσυστήματα ως ευπαθή (ΣτΕ 978/2005), χρήζουν αυξημένης προστασίας (ΣτΕ 1500/2000) και είναι δεκτικά μόνον ηπίας διαχειρίσεως και αναπτύξεως, η οποία και μόνο τυγχάνει βιώσιμη (ΣτΕ 1790/1999, 1129/1999, 3344/1999).

Η ήπια διαχείριση των παράκτιων οικοσυστημάτων αποτελεί κρατική αρμοδιότητα, που ασκείται με αποκλειστικό γνώμονα το δημόσιο συμφέρον (ΣτΕ 4011/2004).

Η εκτέλεση τεχνικού έργου επί των παρακτίων οικοσυστημάτων επιτρέπεται μόνο εφόσον τούτο εμπίπτει στην έννοια της ήπιας διαχειρίσεως, εξυπηρετεί δημόσιο συμφέρον και είναι βιώσιμο. Η βιωσιμότητα ενός έργου προκύπτει από τη χωροθέτηση του, τους όρους της γενικής περιβαλλοντικής μελέτης που το προβλέπει και την ένταξη του στο συνολικό προγραμματισμό της επέμβασης στην ακτή (ΣτΕ 327/1999). Επιπλέον η συνταγματική προστασία των παράκτιων οικοσυστημάτων περιλαμβάνει την κατά το φυσικό προορισμό χρήση τους και ιδίως τη διασφάλιση του δικαιώματος της ελεύθερης πρόσβασης σε αυτά σε όλους καθώς επίσης και την κατά προορισμό κοινοχρησία αυτών.

Κατά συνέπεια αποκλείονται χρήσεις, οι οποίες εμποδίζουν την κατά προορισμό χρήση των χώρων αυτών, δηλαδή της ελεύθερης και ανεμπόδιστης επίσκεψης, παραμονής, διέλευσης και κολύμβησης (ΣτΕ 3346/1999).

Περαιτέρω δεν επιτρέπεται η παραχώρηση αποκλειστικών ιδιωτικών δικαιωμάτων επί των παρακτίων οικοσυστημάτων δια των οποίων αναιρείται η κοινή χρήση, νόμος δε που ορίζει το αντίθετο, ως η ανωτέρω αναφερθείσα διάταξη της παρ. 5 του άρθρου 2 του ν. 2971/2001, σύμφωνα με την οποία ο παλαιός αιγιαλός και η παλαιά όχθη ανήκουν στην ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου, αντίκειται στην κατά τα ως άνω βασική αποστολή των παρακτίων οικοσυστημάτων, ήτοι την εξυπηρέτηση της επαφής του ανθρώπου με τη θάλασσα και δέον να θεωρηθεί ως αντισυνταγματικός[11].

ΙΙΙ. Εξάλλου η Ευρωπαϊκή Ένωση ενόψει της μεγάλης περιβαλλοντικής, οικονομικής, κοινωνικής, πολιτισμικής και ψυχαγωγικής σημασίας της παράκτιας ζώνης για την Ευρώπη, της μοναδικότητας της βιοποικιλότητας των παράκτιων ζωνών από απόψεως χλωρίδας και πανίδας, της συνεχούς υποβάθμισης των συνθηκών στις ευρωπαϊκές παράκτιες ζώνες και του αυξανόμενου κινδύνου που διατρέχουν εξαιτίας των κλιματικών μεταβολών, της αύξησης του πληθυσμού και της εξέλιξης των οικονομικών δραστηριοτήτων και της κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω αναγκαιότητας εφαρμογής μίας περιβαλλοντικά αειφόρου, οικονομικά δίκαιης, κοινωνικά υπεύθυνης και πολιτισμικά ευαίσθητης διαχείρισης των παράκτιων ζωνών υιοθέτησε τη Σύσταση 2002/413 της 30ης Μαΐου 2002 «σχετικά με την εφαρμογή στην Ευρώπη της ολοκληρωμένης διαχείρισης των παράκτιων ζωνών».

Με την ως άνω σύσταση συστήνεται στα κράτη-μέλη η υιοθέτηση μίας στρατηγικής προσέγγισης όσον αφορά το σχεδιασμό και τη διαχείριση των παράκτιων ζωνών τους, που βασίζεται μ.α. στην προστασία του παράκτιου περιβάλλοντος και στην αειφόρο διαχείριση των φυσικών πόρων τόσο του θαλάσσιου, όσο και του χερσαίου στοιχείου της παράκτιας ζώνης, στην αναγνώριση της απειλής που συνιστούν οι κλιματικές μεταβολές για τις παράκτιες ζώνες, σε κατάλληλα και οικολογικώς υπεύθυνα μέτρα προστασίας των ακτών, στην παροχή κατάλληλων και προσιτών εκτάσεων για το κοινό, τόσο για την αναψυχή, όσο και για την αισθητική απόλαυση και στη βελτίωση του συντονισμού των δράσεων, που αναλαμβάνουν όλες οι ενδιαφερόμενες αρχές.

Τα κράτη-μέλη καλούνται να χαράξουν εθνικές στρατηγικές εφαρμογής της ολοκληρωμένης διαχείρισης των παράκτιων ζωνών επί τη βάσει συγκεκριμένων αρχών [συμμετοχή όλων των ενδιαφερομένων μερών (οικονομικοί και κοινωνικοί εταίροι, οργανώσεις που αντιπροσωπεύουν τους κατοίκους παράκτιων ζωνών, μη κυβερνητικές οργανώσεις και ο επιχειρηματικός τομέας) στη διαδικασία διαχείρισης, συμμετοχή των αρμόδιων διοικητικών φορέων σε εθνικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο, διατομεακή ολοκλήρωση, διαχείριση επί τη βάσει ευρείας σφαιρικής προοπτικής (θεματικής και γεωγραφικής) λαμβάνουσας υπόψη την αλληλεξάρτηση και ανομοιότητα των φυσικών συστημάτων και των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων, που επηρεάζουν τις παράκτιες περιοχές καθώς και επί τη βάσει μακροπρόθεσμης προοπτικής, λαμβάνουσας υπόψη την αρχή της προφύλαξης καθώς και τις ανάγκες των σημερινών και των μελλοντικών γενεών)[12].

Περαιτέρω η κοινοτική οδηγία 2001/42 «σχετικά με την εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων και προγραμμάτων», η οποία ενσωματώθηκε στην ελληνική έννομη τάξη με την Υπουργική Απόφαση 107017/2006 (ΦΕΚ Β΄1225/5.9.2006), καθιερώνει την υποχρέωση εκτίμησης των περιβαλλοντικών επιπτώσεων σχεδίων και προγραμμάτων εθνικού, περιφερειακού, νομαρχιακού, ή τοπικού χαρακτήρα, που ενδέχεται να έχουν σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον, όταν βρίσκονται ακόμη στο στάδιο του σχεδιασμού και του προγραμματισμού.

Είναι προφανές ότι έργα και δραστηριότητες που αναπτύσσονται στις παράκτιες ζώνες εμπίπτουν υποχρεωτικά στο πεδίο εφαρμογής της ως άνω οδηγίας, η οποία ανάγεται σε σημαντικό εργαλείο για την επίτευξη της βιώσιμης ανάπτυξης των περιοχών αυτών[13]

Εκ πάντων των ανωτέρω καθίσταται σαφές ότι είναι αναγκαίος ο εκσυγχρονισμός της στην Ελλάδα ισχύουσας σχετικής κοινής νομοθεσίας περί αιγιαλού και παραλίας ώστε να εναρμονιστεί με το κοινοτικό δίκαιο ως και με το άρθρο 24 του Συντάγματος, όπως έχει ερμηνευθεί από την ανωτέρω παρατεθείσα πρωτοπόρο νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, τα οποία αναφέρονται στην προστασία των παράκτιων οικοσυστημάτων, έννοιας ευρύτερης εκείνης του αιγιαλού και της παραλίας[14].

[1] Κατά την παρ. 1 του άρθρου 1 του ν. 2971/2001 «Αιγιαλός» είναι η ζώνη της ξηράς, που βρέχεται από τη θάλασσα από τις μεγαλύτερες και συνήθεις αναβάσεις των κυμάτων της.

[2] Κατά την παρ. 1 του άρθρου 1 του ν. 2971/2001 «Παραλία» είναι η ζώνη ξηράς που προστίθεται στον αιγιαλό, καθορίζεται δε σε πλάτος μέχρι και πενήντα (50) μέτρα από την οριογραμμή του αιγιαλού, προς εξυπηρέτηση της επικοινωνίας της ξηράς με τη θάλασσα και αντίστροφα.

[3] Πρβλ. σχετικά με τα ανωτέρω άρθρο 2 παρ. 1, 2 και 3 του ν. 2971/2001.

[4] Πρβλ. άρθρα 1 και 5 Α.Ν. 2344/1940, βλ. σχετικά και Ευ. Δωρή, Τα Δημόσια Κτήματα, εκδ. Αφοί Π. Σάκκουλα, 1980, σ. 358 με παραπομπή σε σχετική νομολογία και βιβλιογραφία, Γ. Μπαλή, Γενικαί Αρχαί του Αστικού Δικαίου, έκδοση έκτη, Αθήνα, 1951, σ. 523.

[5] Βλ. σχετικά με τα ανωτέρω, Μ. Στασινόπουλο, Νομικαί Μελέται, Αθήνα, 1972, σ. 59.

[6] Βλ. σχετικά, Ευ. Δωρή, όπ. π. σ. 357.

[7] Μιχ. Δ. Στασινόπουλος, Νομικαί Μελέται, Αθήνα, 1972, σ. 35,36, 90 επ.

[8] Κατά την παρ. 3 του άρθρου 1 του ν. 2971/2001 «Παλαιός αιγιαλός» είναι η ζώνη της ξηράς, που προέκυψε από τη μετακίνηση της ακτογραμμής προς τη θάλασσα, οφείλεται σε φυσικές προσχώσεις ή τεχνικά έργα και προσδιορίζεται από τη νέα γραμμή αιγιαλού και το όριο του παλαιότερα υφιστάμενου αιγιαλού.

[9] Σχετικά με τα ανωτέρω, βλ. Γλυκερία Σιούτη, Δίκαιο Περιβάλλοντος, Γενικό Μέρος Ι, Δημόσιο Δίκαιο και Περιβάλλον, Συμπλήρωμα, εκδ. Αντ. Ν. Σάκκουλα, 2002, σ. 22 επ. με αναφορά σε σχετική νομολογία των πολιτικών δικαστηρίων, Ευπραξία- Αίθρα Μαριά, Η νομική προστασία των δασών, εκδ. Αντ. Ν. Σάκκουλα, 1998, σ. 252 επ., Ευ. Δωρή, όπ.π. σ. 357, Γ. Μπαλή, όπ. π., σ. 528).

[10] Το άρθρο 24 περί προστασίας του περιβάλλοντος περιελήφθη στο Σύνταγμα το 1975. Κατά την αναθεώρηση του Συντάγματος του 1975, που έγινε το 2001 τροποποιήθηκε και το ως άνω άρθρο. To άρθρο αυτό όπως σήμερα ισχύει προβλέπει τα εξής: «1. Η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός. Για τη διαφύλαξή του το Κράτος έχει υποχρέωση να παίρνει ιδιαίτερα προληπτικά ή κατασταλτικά μέτρα στο πλαίσιο της αρχής της αειφορίας. Νόμος ορίζει τα σχετικά με την προστασία των δασών και των δασικών εκτάσεων. Η σύνταξη δασολογίου συνιστά υποχρέωση του Κράτους. Απαγορεύεται η μεταβολή του προορισμού των δασών και των δασικών εκτάσεων, εκτός αν προέχει για την Εθνική Οικονομία η αγροτική εκμετάλλευση ή άλλη τους χρήση, που την επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον». 2. Η χωροταξική αναδιάρθρωση της Χώρας, η διαμόρφωση, η ανάπτυξη, η πολεοδόμηση και η επέκταση των πόλεων και των οικιστικών γενικά περιοχών υπάγεται στη ρυθμιστική αρμοδιότητα και τον έλεγχο του Κράτους, με σκοπό να εξυπηρετείται η λειτουργικότητα και η ανάπτυξη των οικισμών και να εξασφαλίζονται οι καλύτεροι δυνατοί όροι διαβίωσης. «Οι σχετικές τεχνικές επιλογές και σταθμίσεις γίνονται κατά τους κανόνες της επιστήμης. Η σύνταξη εθνικού κτηματολογίου συνιστά υποχρέωση του Κράτους». 3. Για να αναγνωριστεί μία περιοχή ως οικιστική και για να ενεργοποιηθεί πολεοδομικά, οι ιδιοκτησίες που περιλαμβάνονται σε αυτή συμμετέχουν υποχρεωτικά, χωρίς αποζημίωση από τον οικείο φορέα, στη διάθεση των εκτάσεων που είναι απαραίτητες για να δημιουργηθούν δρόμοι,πλατείες και χώροι για κοινωφελείς γενικά χρήσεις και σκοπούς, καθώς και στις δαπάνες για την εκτέλεση των βασικών κοινόχρηστων πολεοδομικών έργων, όπως νόμος ορίζει. 4. Νόμος μπορεί να προβλέπει τη συμμετοχή των ιδιοκτητών περιοχής που χαρακτηρίζεται ως οικιστική στην αξιοποίηση και γενική διαρρύθμισή της σύμφωνα με εγκεκριμένο σχέδιο, με αντιπαροχή ακινήτων ίσης αξίας ή τμημάτων ιδιοκτησίας κατά όροφο, από τους χώρους που καθορίζονται τελικά ως οικοδομήσιμοι ή από κτίρια της περιοχής αυτής. 5. Οι διατάξεις των προηγούμενων παραγράφων εφαρμόζονται και στην αναμόρφωση των οικιστικών περιοχών που ήδη υπάρχουν. Οι ελεύθερες εκτάσεις, που προκύπτουν από την αναμόρφωση, διατίθενται για τη δημιουργία κοινόχρηστων χώρων ή εκποιούνται για να καλυφθούν οι δαπάνες της πολεοδομικής αναμόρφωσης, όπως νόμος ορίζει. 6. Τα μνημεία, οι παραδοσιακές περιοχές και τα παραδοσιακά στοιχεία προστατεύονται από το Κράτος. Νόμος θα ορίσει τα αναγκαία για την πραγματοποίηση της προστασίας αυτής περιοριστικά μέτρα της ιδιοκτησίας, καθώς και τον τρόπο και το είδος της αποζημίωσης των ιδιοκτητών. «Ερμηνευτική δήλωση: Ως δάσος ή δασικό οικοσύστημα νοείται το οργανικό σύνολο άγριων φυτών με ξυλώδη κορμό πάνω στην αναγκαία επιφάνεια του εδάφους, τα οποία, μαζί με την εκεί συνυπάρχουσα χλωρίδα και πανίδα, αποτελούν μέσω της αμοιβαίας αλληλεξάρτησης και αλληλοεπίδρασής τους, ιδιαίτερη βιοκοινότητα (δασοβιοκοινότητα) και ιδιαίτερο φυσικό περιβάλλον (δασογενές). Δασική έκταση υπάρχει όταν στο παραπάνω σύνολο η άγρια ξυλώδης βλάστηση, υψηλή ή θαμνώδης, είναι αραιά».

[11] Βλ. σχετικά με τα ανωτέρω και Μ. Δεκλερή, Το Δίκαιο της Βιωσίμου Αναπτύξεως, έκδ. Αντ. Σάκκουλα, Αθήνα 2000, σ. 193 επ.

[12] Σχετικά με τα ανωτέρω βλ. Εισαγωγή, Κεφάλαιο Ι και ΙΙ της ως άνω υπ’ αριθμ. 2002/413 Σύστασης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

[13] Βλ. σχετικά με τα ανωτέρω και Έκδοση Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, Αθήνα 2007 με τίτλο: «Προστασία του περιβάλλοντος. Άρθρο 24 του Συντάγματος. Αιγιαλοί και Παραλίες ανήκουν στους πολίτες».

[14] Βλ. σχετικά, Επιμελητήριο Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος, Πρώτο Υπόμνημα επί του Νομοσχεδίου περί Αιγιαλού και Παραλίας.
http://vari-vouliagmeni.blogspot.com/2011/05/blog-post_2847.html

 

Πυξιδα του Νου 5 Μαιου 2017

Dolphin: Ψάχνει χρηματοδότηση για το Killada Hills στο Πόρτο Χέλι

 Της Στεφανίας Σούκη

Εως το τέλος του έτους υπολογίζει η διοίκηση του ομίλου της Dolphin Capital Investors να έχουν εκδοθεί οι τελικές άδειες ώστε να ξεκινήσουν τα έργα υποδομής για το μεγάλο τουριστικό project Kilada Hills Golf Resort στο Πόρτο Χέλι, το οποίο έχει ενταχθεί στις διατάξεις περί fast track και περιλαμβάνει, με βάση το masterplan, δόμηση 170.000 τ.μ..

Στην παρούσα φάση η Dolphin λανσάρει σταδιακά ένα πρόγραμμα (Founders Program) για 40 μέλη που θα αποκτήσουν συμμετοχές στο Killada Hills Golf resort, το οποίο θα περιλαμβάνει ένα νέο γηπεδο γκόλφ Jack Nicklaus, ένα clubhouse, ένα beach club και άλλες αθλητικές εγκαταστάσεις. Η κάθε συμμετοχή αντιστοιχεί σε 500 χιλ. ευρώ, προσφέροντας στο κάθε μέλος τίτλους σε οικόπεδο 2.000 τ.μ. με θέα το γήπεδο γκόλφ και δικαίωμα δόμησης κατοικίας έως 800 τ.μ., κάρτα μέλους για το γκόλφ κι επιπλέον προνόμια. Τα κεφάλαια που θα συγκεντρωθούν μέσω του εν λόγω προγράμματος θα λειτουργήσουν ως μεσεγγύηση μέχρι την κατασκευή των υποδομών, ενώ η Dolphin βρίσκεται στις διαδικασίες και την εξασφάλιση χρηματοδότησης- γέφυρα από ελληνική τράπεζα για το φιλόδοξο project συνολικής αξίας 418 εκατ. ευρώ που θα υλοποιηθεί σταδιακά σε συνολική έκταση 2.079 στρεμμάτων.

Υπενθυμίζεται εδώ ότι, προς εξασφάλιση ρευστότητας, η εισηγμένη στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου έχει εγκρίνει ήδη από το τέλος του 2016 τη νέα στρατηγική που προβλέπει ότι μέχρι το τέλος του 2019, οπότε ορίζεται παράλληλα- και η ημερομηνία λήξης της εταιρείας, θα πρέπει να έχει ρευστοποιήσει το επενδυτικό της χαρτοφυλάκιο εντός κι εκτός Ελλάδας. Στο πλαίσιο αυτό ήδη ρευστοποιήθηκαν συμμετοχές του ομίλου στον Παναμά (με αγοραστή την Grivalia Hospitality) και τη Δομινικανή Δημοκρατία. Ειδικά για τις δύο μεγαλύτερες επενδύσεις της στην Ελλάδα στο Πόρτο Χέλι και την Κέα, η εταιρεία υποστηρίζει ότι θα προχωρήσουν κανονικά, με σκοπό να ολοκληρωθούν μέχρι το 2019.

«Είμαστε ικανοποιημένοι από τη ρευστοποίηση των συμμετοχών μας στις περιοχές της Καραϊβικής και της Κεντρικής Αμερικής. Η συγκυρία με τις συνεχώς βελτιούμενες επιδόσεις του Amanzoe στο Πόρτο Χέλι σε συνδυασμό με ένα θετικότερο κλίμα όσον αφορά το πολιτικό και οικονομικό κλίμα στην Ελλάδα, θα επιτρέψει περαιτέρω ρευστοποιήσεις», δηλώνει χαρακτηριστικά προς τους μετόχους ο κ. Μίλτος Καμπουρίδης, ιδρυτής της Dolphin και managing partner της Dolphin Capital Investors.

Επισημαίνεται ότι το έργο Κilada Hills χωρίζεται σε τέσσερις ενότητες: 1. Η 1η (530 στρέμματα), περιλαμβάνει ξενοδοχείο 300 κλινών, 60 επαύλεις των 600 τ.μ. η κάθε μία και 28 κατοικίες των 200 τ.μ. η κάθε μία. 2. Η 2η (1.425 στρέμματα), περιλαμβάνει 260 επαύλεις των 440 τ.μ. η κάθε μία και γήπεδο golf 18 οπών 768 στρεμμάτων. 3. Η 3η (116 στρέμματα), περιλαμβάνει 100 βίλες των 200 τ.μ. η κάθε μία. 4. Η 4η (8 στρέμματα) είναι στην παραλία Λεπίτσα και περιλαμβάνει beach club με 13 ξύλινες καμπάνες. H πρώτη φάση της κατασκευής περιλαμβάνει τις 260 επαύλεις και το γήπεδο golf, ενώ η δεύτερη φάση κατασκευής περιλαμβάνει το ξενοδοχείο, τις 100 βίλες, τις 60 επαύλεις και τις 28 κατοικίες.

Σύμφωνα με τα όσα επισημαίνει στο μήνυμά της προς τους μετόχους η διοίκηση, με αφορμή τον απολογισμό του 2016 και τις κινήσεις που έχουν γίνει κατά τους πρώτους μήνες του 2017, ο όμιλος εξακολουθεί να πραγματοποιεί συζητήσεις «με διεθνή επενδυτή στον κλάδο των τουριστικών θερέτρων και του real estate» προκειμένου να βρεί χρηματοδότηση για το έτερο τουριστικό έργο, που εντάσσεται στο χαρτοφυλάκιό της, στην Ελλάδα το Κea Resort με την πώληση του 50% του project (5άστερο ξενοδοχείο με τουριστικές κατοικίες).

Aντίθετα, δεν προχώρησε τελικά και τερματίστηκε στις αρχές Μαϊου η συμφωνία με την οικογένεια του Θ. Αριστοδήμου για την πώληση του μεριδίου του 49,75% της Dolphin στην εταιρεία ανάπτυξης Αristo στην Κύπρο, δεδομένων και των δικαστικών εκκρεμοτήτων που αντιμετωπίζει ο τελευταίος στην Κύπρο. Ο όμιλος, ο οποίος είχε λάβει 1,8 εκατ. ευρώ εν όψει της συναλλαγής διατηρεί τελικά το 47,9%, αφού η συμφωνία τερματίστηκε.

Σημειωτέον ότι η αξία των συνολικών περιουσιακών στοιχείων της εταιρείας στο τέλος του 2016 εμφανίζεται σημαντικά μειωμένη στα 466 εκατ. ευρώ από 911 εκατ. ευρώ, όπως και η Καθαρή Αξία Ενεργητικού (ΝΑV), στα 265 εκατ. ευρώ λόγω της απομείωσης της αξίας της Aristo, των απωλειών από τις ρευστοποιήσεις περιουσιακών στοιχείων κ.τ.λ..

Ουτε Στουρναρα ουτε ΧΑ.Λεπεν το 1984

Με αφορμη τις εκλογες της Γαλλιας.Το 1984 με συνελαβαν μαζι με πολλους αλλους με αφορμη την επισκεψη του πατερα Λεπεν στην Ελλαδα.Λεπτομερη αναφορα θα διαβαστε πιο κατω.Να συμπληρωσω μονο.Την προηγουμενη πηγαμε σε πορεια μεχρι το Καραβελ.Το τι εγινε εκει και αμεσως μετα θα διαβαστε πιο κατω.Εμενα με συνελαβαν την επομενη.

Στα γραφεια της Ρηξης βρεθηκαμε πολλοι συμπαραστατες των συλληφθεντων μετα απο διαμαρτυρια εξω απο καποιον  ανακριτη που  στεγαζοταν στην οδο Πατησιων μεταξυ Χαλκοκονδυλη και Καποδοστριου.Συγκεντρωθηκαμε λοιπον γυρω στα 200 ατομα στο απεναντι πεζοδρομιο και ειρηνικα διαμαρτυρομασταν για τις συλληψεις της προηγουμενης μερας.

Ηρθαν τα ΜΑΤ και μας εδιωξαν .Αποφασισαμε επι τοπου  να παμε καπου και να συζητησουμε πως θα συνεχισουμε παρα περα την καμπανια συμπαραστασης.Τα γραφεια της Ρηξης ηταν κοντα και φυγαμε σε πορεια απο την Κανιγγος μεχρι εκει.Στο μεταξυ εξω γινονταν φασαριες.Με μια ντουντουκα φωναζαμε αντιφασιστικα συνθηματα και κοσμος πηγαινε κι ερχοταν.Στην ταρατσα μαζευτηκαν καποιοι αντεξουσιαστες   και αποφασισαν να αντισταθουν σε περιπτωση εισβολης της αστυνομιας.Πραγμα που δεν εκαναν τελικα.Πισω απο το κτηριο ηταν τα γραφεια της νεολαιας ΠΑΣΟΚ που ανοιξαν την δικια τους ταρατσα και απο εκει φυγαδευτηκε πολυς κοσμος.

Η αστυνομια απεκλεισε τους δρομους Σολωνος και Κωλετη και μετα απο διαπραγμετευσεις παραδοθηκαμε και συλληφθηκαμε ολοι σαν τρομοκρατες (τρομαρα μας). Οι αρχικες κατηγοριες ηταν πολυ βαριες για συσταση τρομοκρατικης οργανωσης κλπ που επεφεραν βαρυτατες πολυχρονες ποινες.Στην φωτογραφια κανω το σημα της νικης

Μας εβαλαν σε κλουβες και απο εκει στην Ασφαλεια στην Μεσογειων μεσω Αλεξανδρας .Στον δρομο τραγουδουσαμε τραγουδια του Ασιμου.

Απο την Μεσογειων μας πηγαν με χειροπεδες  σε διαφορα κρατητηρια λιγες μερες Πεμπτη με Κυριακη. Η δικια μου παρεα εξη ανθρωποι κρατηθηκε στο Περισσο στα κρατητηρια της Χωροφυλακης στο κελι νο 5. Αρνηθηκαμε να δωσουμε καταθεση στην προανακριση αν δεν βλεπαμε πρωτα τους δικηγορους μας και εκει υπηρχε ενταση αλλα τελικα κερδισαμε .Στο απεναντι κελι ειχαν τον ποδοσφαιριστη του Ολυμπιακου Σιδερη για καποιο οικονομικο θεμα.Απο εκει πηγαμε την Δευτερα σε  ανακριτη στην Σωκρατους και υποβαλαμε τις καταθεσεις μας που ειχαν γραψει οι δικηγοροι μας.Εκει οι αστυνομικοι εσπρωξαν και πεταξαν κατω τον πατερα μου που ηρθε να μου δωσει ρουχα.Μας αφησαν μετα τις απολογιες  και οι περισσοτεροι απαλλαχθηκαμε με βουλευμα λιγο αργοτερα. Τους επομενους μηνες μεσα απο συζητησεις ξεκινησαν οι διαδικασιες για την συγκροτηση του Δικτυου.

To παρασκηνιο της ιστοριας ειναι πως θελαν να με απολυσουν απο την δουλεια για αδικαιολογητη απουσια.Δουλευα τοτε εργατης στις αναδασωσεις και ειχα μεγαλη δραση σαν συνδικαλιστης για τα δικαιωματα των εποχιακων βγαζαμε μαλιστα και εφημεριδα την ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ.Χρειαστηκε επισκεψη εργατικης αντιπροσωπιας στον Νομαρχη Κατριβανο για να ανακληθει η απολυση μου. Θυμιζω ΠΑΣΟΚ στην εξουσια.

Τα παρακατω γραφτηκαν μεσα στο κελι και καθαρογραφηκαν ενα μηνα μετα.

Πισω στο 1984

Συντάκτης:

Τάσος Κωστόπουλος

«Το κράτος Προνοίας είναι το καθαρτήριο πριν να περάσουμε στο κράτος της κολάσεως, του κομμουνισμού»

Ζαν-Μαρί Λεπέν (χαιρετισμός στην Α’ Πανελλήνια Συνδιάσκεψη της ΕΠΕΝ, Σπόρτιγκ 5/12/1984)

Καθώς οι Γάλλοι ετοιμάζονται να προσέλθουν στις κάλπες για να επιλέξουν πρόεδρο ανάμεσα σ’ έναν απελπιστικά νεοφιλελεύθερο εκφραστή της «γερμανικής Ευρώπης» και την επικεφαλής της ρατσιστικής Ακροδεξιάς, η στήλη ταξιδεύει σήμερα 33 χρόνια πίσω – όταν το όνομα Λεπέν έγινε για πρώτη φορά πρωτοσέλιδο στον ελληνικό Τύπο.

Βρισκόμαστε στο 1984. Χρονιά που για προφανείς λόγους είχε αναγορευθεί σε «έτος Οργουελ» αλλά, με την ύστερη γνώση που προσφέρει η χρονική απόσταση, θα μπορούσαμε επίσης άνετα να την αποκαλέσουμε «έτος Λεπέν»: η απρόσμενη επιτυχία του γαλλικού Εθνικού Μετώπου στις ευρωεκλογές της 17/6/1984, όταν απέσπασε το 11% των ψήφων (έναντι 0,2% στις βουλευτικές του 1981), σηματοδότησε ουσιαστικά την έξοδο της ευρωπαïκής Ακροδεξιάς από το μεταπολεμικό περιθώριο και την έναρξη του σταδιακού μετασχηματισμού της σε υπολογίσιμη πολιτική δύναμη.

Στη χώρα μας, που διήνυε τότε τον τέταρτο χρόνο ΠΑΣΟΚικής «Αλλαγής», το 1984 έκλεισε με την επεισοδιακή πρώτη επίσκεψη του Ζαν-Μαρί Λεπέν στην Αθήνα και την πρωτοφανή (για τα δεδομένα της εποχής) αστυνομική καταστολή των αντιφασιστικών αντιδράσεων.

Ταυτόχρονα, όμως, υπήρξε η χρονιά κατά την οποία συζητήθηκαν για πρώτη φορά δημόσια μια σειρά από εκφάνσεις του εγχώριου ρατσισμού:

Τον Μάιο αποκαλύφθηκε το ρατσιστικό έγκλημα σε βάρος 11 Αφρικανών «λαθρεπιβατών» (και επίδοξων «λαθρομεταναστών») που ο Ελληνας πλοίαρχος και το μισό πλήρωμα ενός ελληνικού πλοίου είχαν «ξεφορτωθεί» στις 28/3/1984, πετώντας τους σε μια θάλασσα γεμάτη καρχαρίες. Ακολούθησε η αποκάλυψη ακόμη δύο πανομοιότυπων εγκλημάτων, επιβεβαιώνοντας την υποψία πως αυτού του είδους οι πρακτικές δεν ήταν καθόλου άγνωστες στην ένδοξη εμπορική ναυτιλία μας.

Στις 18 Σεπτεμβρίου σημειώθηκαν εκτεταμένα ρατσιστικά επεισόδια στο Αιγάλεω σε βάρος Ιρακινών μεταναστών.

Σ’ ένα διαφορετικό επίπεδο, η δαιμονοποίηση από τον Τύπο νεανικών υποομάδων (όπως οι πανκ) και οι αλλεπάλληλες «επιχειρήσεις Αρετή» στα Εξάρχεια (με τις οποίες εγκαινιάστηκε το φθινόπωρο η ενοποίηση Χωροφυλακής και Αστυνομίας Πόλεων στη σημερινή ΕΛ.ΑΣ.) έφεραν στο προσκήνιο τον κοινωνικό ρατσισμό μιας Ελλάδας που θεωρούσε, λ.χ., τα αντρικά σκουλαρίκια δείγμα «ανωμαλίας», ανάρμοστο με τη συλλογική μας αναβάθμιση «τώρα που γίναμε Ευρώπη»…

Στις 29/1/1984 ιδρύθηκε, τέλος, η ΕΠΕΝ, πολιτικό κόμμα με προγραμματικό στόχο την αποφυλάκιση των έγκλειστων πραξικοπηματιών τού 1967. Τον Ιούνιο έβγαλε ευρωβουλευτή, αποσπώντας το 2,3% των ψήφων. Αρχηγός της Νεολαίας ΕΠΕΝ ανέλαβε ο χρυσαυγίτης Νίκος Μιχαλολιάκος, μέχρι την αντικατάστασή του στις αρχές του 1985 από τον Μάκη Βορίδη.

«Ανεπιθύμητος» αλλά…

Πρωτοσέλιδα του διημέρου: 3/12/1984 και 5/12/1984. Το πέρασμα από την αντιφασιστική μεγαλοστομία στην καταγγελία των «ύποπτων» αντιφασιστών υπήρξε κάπως απότομο… |

Οταν στις 3 Δεκεμβρίου 1984 ο Λεπέν αποβιβάστηκε στο Ελληνικό για να μετάσχει σε συνέδριο της ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς (με το ιταλικό MSI και την εγχώρια ΕΠΕΝ), τα πιο ευαίσθητα τμήματα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου θεώρησαν αυτονόητο καθήκον τους να αντιδράσουν.

Το πρώτο δείγμα γραφής είχε άλλωστε δοθεί από την ίδια την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, όταν στις 29 Σεπτεμβρίου κήρυξε τον Λεπέν persona non grata, μετά τη δημοσιοποίηση της πρόθεσής του να επισκεφθεί την Αθήνα για να συναντηθεί «με τον έγκλειστο τ. πρόεδρο της Δημοκρατίας Γεώργιο Παπαδόπουλο και τους συνεργάτας του» («Ελληνικός Κόσμος» 19/8/1984).

Η εθνικά υπερήφανη αυτή απαγόρευση εισόδου δεν έλαβε ωστόσο υπόψη της την κοινοτική νομοθεσία, που εξασφάλιζε στους ευρωβουλευτές πλήρη ελευθερία κινήσεων εντός ΕΟΚ.

Κάνοντας έτσι τη θεσμική υποχρέωση φιλοτιμία, η κυβέρνηση διευκρίνισε στις 13 Νοεμβρίου πως ο Λεπέν θ’ απελαυνόταν μόνο αν «επιχειρήσει να επισκεφθεί τους πραξικοπηματίες στον Κορυδαλλό».

Τελικά, ο πρόεδρος του Εθνικού Μετώπου απέφυγε να επισκεφθεί τις φυλακές.

Περιόρισε τις εμφανίσεις του στη σύνοδο της ακροδεξιάς ευρωομάδας στο Κάραβελ (3-4/12) και στην «Πανελλαδική Συνδιάσκεψη» της ΕΠΕΝ στο Σπόρτιγκ (5/12), δίνοντας συνεντεύξεις και υποσχόμενος στους ιθαγενείς ομοϊδεάτες του να φέρει το ζήτημα των «πολιτικών κρατουμένων» στο… Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Πάντως, για λόγους άσχετους εν πολλοίς με τη φασιστική σύνοδο, αυτή η τελευταία πραγματοποιήθηκε σε κλίμα μεγάλης έντασης:

Πέντε εκρήξεις βομβών σε διάφορα σημεία της πρωτεύουσας, τα μεσάνυχτα της 22-23/11, αποδόθηκαν σε ακροδεξιούς.

Ακολούθησε έντονη φημολογία για ύποπτες κινήσεις στον στρατό. Τελικά διασκεδάστηκε από την κυβέρνηση με τον ισχυρισμό πως είχε απλώς ενεργοποιηθεί το Σχέδιο Ξενοκράτης για την αντιμετώπιση… θεομηνιών.

Την 1/12/1984 την παράσταση του μνημοσύνου της μάχης του Μακρυγιάννη έκλεψαν οι σβάστικες, οι χιτλερικοί χαιρετισμοί και τα συνθήματα της Νεολαίας ΕΠΕΝ: «Να γίνει η Βουλή πάρκινγκ για τα τανκς», «Εβραίοι-κουμμούνια θα γίνετε σαπούνια».

Σοβαρότερη υπήρξε η ανακάλυψη, το ίδιο απόγευμα, μιας βόμβας στον χώρο συγκέντρωσης της Ν.Δ. κατά της «φασιστικής ΕΡΤ» στην Κατεχάκη. Τόσο η τοποθέτηση όσο κι ο εντοπισμός της αποδόθηκαν αργότερα στον πληροφοριοδότη της ΚΥΠ Ντάνο Κρυστάλλη, που απαλλάχθηκε όμως με βούλευμα από κάθε σχετική κατηγορία.

Δύο ώρες πριν από την άφιξη του Λεπέν, ένας 53χρονος πυροτεχνουργός βρήκε τον θάνατο προσπαθώντας ν’ αποσυνδέσει βόμβα τοποθετημένη στο Ι.Χ. ενός Ιρακινού διπλωμάτη. Την ευθύνη ανέλαβε τηλεφωνικά στο Παρίσι κάποια «Ισλαμική Δράση».

Η «νύχτα της αναρχίας»

Πρωτοσέλιδα του διημέρου: 5/12/1984 |

Η μαχητική υποδοχή του Γάλλου ευρωβουλευτή οργανώθηκε από δύο παράλληλες συλλογικότητες: την «Επιτροπή Πρωτοβουλίας ενάντια στην επίσκεψη Λεπέν», που συγκρότησαν αριστερές εξωκοινοβουλευτικές οργανώσεις (Ρήξη, Κ.Ο. Μαχητής, Ομάδα Συντρόφων της Ακρας Αριστεράς), και ομάδες αναρχικών, με προεξάρχουσες την κολεκτίβα «Αρένα» και τον κύκλο του περιοδικού «Σπάστης».

Οπως πληροφορούμαστε από αναλυτικά δημοσιεύματα των επόμενων εβδομάδων στα έντυπα του χώρου, στις σχετικές ζυμώσεις πήραν μέρος κι άλλες συλλογικότητες που επέλεξαν όμως στην πορεία διαφορετική στάση.

Τελική απόφαση της Επιτροπής ήταν η πραγματοποίηση δυναμικού αντιφασιστικού συλλαλητηρίου, από τα Προπύλαια μέχρι το Κάραβελ, το απόγευμα της Τρίτης 4 Δεκεμβρίου.

Τα πρώτα μικροεπεισόδια σημειώθηκαν στις 3/12, όταν περίπου 200 αναρχικοί επέδραμαν στα γραφεία της ΕΠΕΝ στην Ακαδημίας και του ΕΝΕΚ στην Ιπποκράτους αλλά διαλύθηκαν ταχύτατα από την αστυνομία.

Το ίδιο βράδυ τρεις αφισοκολλητές της Επιτροπής Πρωτοβουλίας πιάστηκαν από ασφαλίτες στη Σταδίου, για ν’ αφεθούν τελικά ελεύθεροι ύστερα από μαζική κινητοποίηση συντρόφων τους.

Τα μπλοκ της Επιτροπής Πρωτοβουλίας (με τον τηλεβόα, ο αείμνηστος Αγησίλαος Χριστοδουλόπουλος της Κ.Ο. Μαχητής) και των αναρχικών καθ’ οδόν προς το Κάραβελ. | Τ.ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

Το συλλαλητήριο της επομένης απαρτίστηκε από δύο διακριτά μπλοκ.

Το πρώτο αποτελούνταν από περίπου 700 μέλη της Επιτροπής Πρωτοβουλίας και άλλων αριστερών οργανώσεων, πολλά από τα οποία κράδαιναν ξύλα για αυτοάμυνα σε περίπτωση φασιστικής επίθεσης.

Το δεύτερο, των αναρχικών ομάδων, ήταν κάπως μεγαλύτερο, πολύ καλύτερα οπλισμένο κι ακολουθούσε σε μικρή απόσταση.

Οταν ένα κορδόνι αστυνομικών προσπάθησε να σταματήσει την πορεία σε απόσταση περίπου 100 μέτρων από το Κάραβελ, οι διαδηλωτές το διαπέρασαν εν ριπή οφθαλμού με την ιαχή «Δεν περνάει ο φασισμός!» κι ακολούθησε γενικευμένη σύγκρουση.

Η πρόσοψη του ξενοδοχείου χτυπήθηκε με πέτρες και μολότοφ, η περιφρούρηση της ΕΠΕΝ τράπηκε σε φυγή.

Ωσπου επενέβησαν τα ΜΑΤ – για πρώτη φορά μετά την εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ το 1981.

Οι διαδηλωτές διασκορπίστηκαν, ανασυντάχθηκαν στη Β. Σοφίας κι επέστρεψαν συγκροτημένα στα Προπύλαια.

Καταδιωκόμενο από αστυνομικούς των ΜΕΑ με πολιτικά, το πλήθος κατέφυγε για αυτοπροστασία στη Νομική.

Υψωσε οδοφράγματα με υλικά οικοδομών κι ένα τουμπαρισμένο Ι.Χ., απέκρουσε με πετροπόλεμο (και ρίψεις εγκαταλειμμένων… καλοριφέρ) δύο επιθέσεις των ΜΑΤ και, όταν η ΕΛ.ΑΣ. αποσύρθηκε από τα πέριξ, διαλύθηκε εις τα εξ ων συνετέθη.

Το οδόφραγμα της Νομικής λίγο πριν από την επίθεση των ΜΑΤ. | Τ.ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

Την αποψίλωση επιτάχυνε η ανυπαρξία οργανωτικού πυρήνα και η απογοήτευση πολλών καταληψιών από το πλιάτσικο στο οποίο επιδόθηκαν κάποιοι σύντροφοί τους, σε βάρος του κυλικείου και των υλικοτεχνικών υποδομών της σχολής (γραφομηχανές κ.λπ.).

Παρά τις προσπάθειες κάποιων αναρχικών, όπως ο Παναγιώτης Παπαδόπουλος ή «Κάιν», να σταματήσουν τη λεηλασία, η βραχύβια αυτή de facto κατάληψη -η πρώτη του είδους- έληξε έτσι άδοξα.

Η επεισοδιακή μέρα έκλεισε με «αντεκδικήσεις» των ΕΠΕΝιτών: αστραπιαία επιδρομή σε μαγαζιά των Εξαρχείων, ανθρωποκυνηγητό στα «Goody’s» της Σόλωνος και ξυλοδαρμούς περαστικών, στην Ακαδημίας, βάσει ενδυματολογικών κριτηρίων.

Η καταστολή

Η αντιμετώπιση των γεγονότων από τον Τύπο της επομένης υπήρξε ομόθυμα καταδικαστική (με μοναδική κάπως ψύχραιμη εξαίρεση την «Ελευθεροτυπία»).

Το φιλοκυβερνητικό «Εθνος», λ.χ., που πριν από μερικούς μήνες καμάρωνε πρωτοσέλιδα για την «Κλειστή πόρτα στο φασίστα» (30/9/1984), τώρα πληροφορούσε τους αναγνώστες του ότι «ύποπτη αναρχική έκρηξη σάρωσε χθες, για έξι ώρες, την Αθήνα. Χίλιοι αριστεριστές, αναρχικοί και άλλοι περιθωριακοί, με πρόσχημα τη δήθεν επίθεσή τους εναντίον του αρχιφασίστα Λεπέν, θύμισαν με τους βανδαλισμούς τους την εποχή του 1965, όταν έπεσε η κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου και ανέβαιναν στην εξουσία οι αποστάτες».

Οι περισσότερες εφημερίδες αναπαρήγαγαν ως είδηση την ανυπόστατη φήμη (που ακόμη και η ΕΛ.ΑΣ. αρνήθηκε να επιβεβαιώσει), πως επικεφαλής των διαδηλωτών βρισκόταν ο Γερμανός «τρομοκράτης» Ρολφ Πόλε –νομιμότατα εγκαταστημένος στην Αθήνα από το 1982.

Ακόμη και η συνήθως προσεκτική «Αυγή» ξεσάλωσε παρουσιάζοντας τις συμπλοκές σαν αποτέλεσμα ενδοφασιστικού «εμφυλίου», ενώ η μετριοπαθής «Μεσημβρινή» του Χρήστου Πασαλάρη κάλεσε ανοιχτά «τον Ελληνα πολίτη» «να αυτοπροστατευθεί, να αυτοαμυνθεί και ν’ απαντήσει, έστω με καρεκλοπόδαρα» στους «διακόσιους ασύδοτους αλήτες που απέδειξαν ότι δεν έχουμε Κράτος, δεν έχουμε Αστυνομία».

Εξίσου καταδικαστικές υπήρξαν οι ανακοινώσεις της ΕΦΕΕ και της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου.

Παρά την προσπάθεια αποσύνδεσης των επεισοδίων από την «καταδικαστέα» επίσκεψη Λεπέν, ήταν άλλωστε προφανές πως ο αντιφασισμός των επίσημων φορέων είχε πάθει αφλογιστία: το συλλαλητήριο που συγκάλεσαν ΕΦΕΕ και Σύλλογος Φυλακισθέντων-Εξορισθέντων Αντιστασιακών στην πλατεία Συντάγματος το πρωί της 6ης Δεκεμβρίου, μετά το τέλος των φασιστικών συνάξεων, συγκέντρωσε μόλις 300 άτομα – τα οποία, επιπλέον, έσπευσαν να εξαφανιστούν μόλις πληροφορήθηκαν την επικείμενη έλευση άλλων τόσων φοιτητών με πανό των Αριστερών Συσπειρώσεων…

Ακολούθησε αμείλικτη καταστολή. Τέσσερις από τους έξι συλληφθέντες στο Κάραβελ παραπέμφθηκαν με την κακουργηματική κατηγορία της «προσβολής του πολιτεύματος», ενώ απαγορεύτηκαν οι δημόσιες συναθροίσεις στο λεκανοπέδιο, μ’ εξαίρεση τη συνδιάσκεψη της ΕΠΕΝ στο Σπόρτιγκ.

Ισχυρές δυνάμεις των ΜΑΤ κατέλαβαν το απόγευμα της 5/12 τα Εξάρχεια, πολιορκώντας τα γραφεία του περιοδικού «Ρήξη» και των Εργατικών Συσπειρώσεων, όπου είχαν καταφύγει δεκάδες υποψήφιοι ή δυνητικοί διαδηλωτές· επίδειξη δύναμης που κατέληξε στη μεν πρώτη περίπτωση σε ομαδική παράδοση των εγκλείστων, ενώ στη δεύτερη σε ειρηνική μεταμεσονύκτια εκκένωση του κτιρίου ύστερα από μεσολάβηση του γραμματέα του ΔΣΑ, Φώτη Κουβέλη.

Ο τελικός απολογισμός της ημέρας ήταν 170 προσαγωγές και 126 συλλήψεις, ανάμεσά τους και του εκδότη της «Ρήξης» Γιώργου Καραμπελιά, όταν προσπάθησε να διαπραγματευθεί την ειρηνική εκκένωση των γραφείων.

Πρωτοσέλιδα του διημέρου: 6/12/1984 |

Τον τόνο της εκκαθάρισης έδωσαν η ανακοίνωση του διοικητή των ΜΕΑ, Μιχάλη Γεωργακάκη, προς τους συγκεντρωμένους («Ετσι κι αλλιώς, είστε όλοι κρατούμενοι») και, κυρίως, οι πανηγυρισμοί του Τύπου της επομένης:

➥ «Σαρώθηκαν οι αναρχικοί» («Το Βήμα»),

➥ «Εφοδος στη “φωλιά”» («Μεσημβρινή»),

➥ «Πιάστηκε ο αρχηγός και άλλοι 170» («Εθνος»).

Με τίτλο «Θα απαντήσει η κοινωνία, όχι μόνη η Δικαιοσύνη», πρωτοσέλιδο κύριο άρθρο του «Βήματος» (9/12) πανηγύρισε για «την κεραυνοβόλο επέμβαση του Κράτους» και τη δίωξη των αντιφασιστών «με τις βαρύτερες κατηγορίες που διατυπώθηκαν στα μεταπολιτευτικά χρόνια», προεξοφλώντας βαριές καταδίκες και διακηρύσσοντας πως έφτασε επιτέλους η ώρα να ξεκαθαριστούν «τα επιτρεπόμενα όρια» όσον αφορά «το δικαίωμα του πολίτη να εκφράζει τις διαφωνίες ή τις πεποιθήσεις του»…

Αλληλεγγύη και αναδίπλωση

Οπως αποδείχθηκε, ήταν ακόμη πολύ νωρίς για παρόμοιους επικήδειους της μεταπολιτευτικής δημοκρατικής παρακαταθήκης.

Μπορεί «η κεραυνοβόλος επέμβαση του Κράτους» να μην ταρακούνησε τους πάντες, προκάλεσε όμως αρκετά μαζικές αντιδράσεις ώστε η κυβέρνηση να εξαναγκαστεί σε υποχώρηση: διαδηλώσεις διαμαρτυρίας σε επαρχιακές πόλεις, διήμερη κατάληψη της Βιομηχανικής Σχολής της Θεσσαλονίκης (νυν ΠΑΜΑΚ), κυρίως όμως μια μεγάλη πορεία 10.000 ατόμων στο κέντρο της Αθήνας, μία βδομάδα ακριβώς μετά το Κάραβελ (11/12).

Κινητοποίηση πρωτοφανής για τα τότε μεγέθη της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, που κατέδειξε την ύπαρξη ενός ευρύτερου ακροατηρίου το οποίο, δίχως να ταυτίζεται με τους στόχους και τις πρακτικές του δυναμικού πυρήνα, λειτουργούσε αποτρεπτικά για την ολική επαναφορά σε όσα ευαγγελίζονταν οι θιασώτες του «σαρώματος».

Προς την ίδια κατεύθυνση λειτούργησαν οι υπογραφές συμπαράστασης καλλιτεχνών και διανοουμένων ή οι ανακοινώσεις πολιτικών περιοδικών της Αριστεράς.

Με τις αναπόφευκτες, φυσικά, διαφοροποιήσεις: ενώ το κοινό κείμενο 12 εντύπων («Αντί», «Πολίτης», «Τετράδια», «Αντιθέσεις», «Μηνιαία Επιθεώρηση», «Φυλλάδιο» κ.ά.) φρόντισε να διαφοροποιηθεί από «την πολιτική ορισμένων ομάδων και οργανώσεων» (διάβαζε: της Επιτροπής Πρωτοβουλίας) «που αποπροσανατολίζει το κίνημα με μια αδιέξοδη στάση», το περιοδικό «Σχολιαστής» στη δική του ανακοίνωση θύμισε πως «όταν η Αριστερά θεωρεί χρέος της να καταγγείλει και να απομονώσει τον μόνο πολιτικό χώρο που κινητοποιήθηκε ενάντια στην πρόκληση του νεοφασισμού και στις αυθαίρετες αστυνομικές διώξεις, δεν υπονομεύει απλά την ύπαρξή της. Μετατρέπεται στο αντίθετό της: γίνεται Δεξιά».

Η πρώτη διαδήλωση μετά τις ομαδικές συλλήψεις (6/12/1984) | Τ.ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

Αποτέλεσμα των αντιδράσεων υπήρξε η αναδίπλωση κυβέρνησης και Δικαιοσύνης.

Οι συλληφθέντες αφέθηκαν προσωρινά ελεύθεροι και, όπως διαπιστώνουμε από τα ρεπορτάζ των δικών που ακολούθησαν, είτε αθωώθηκαν πανηγυρικά (οι περισσότεροι) είτε καταδικάστηκαν σε ολιγόμηνες ποινές για ελάσσονα πλημμελήματα.

Για την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά και τον αντιεξουσιαστικό χώρο, αλλά και για τον ευρύτερο περίγυρο των χιλιάδων ανθρώπων που κατέβηκαν στους δρόμους εκείνες τις μέρες, το «Κάραβελ» υπήρξε η απαρχή μιας διετίας δυναμικών αντιστάσεων στην κρατική καταστολή· αντιστάσεων που συχνά σχοινοβατούσαν μεταξύ πολιτικής παρέμβασης και μιλιταριστικού θεάματος.

Το τέλος της διαδρομής ήρθε τον Μάιο του 1986, όταν ο κομμουνιστοφάγος στρατηγός Δροσογιάννης ανέλαβε (ως υπουργός Δημόσιας Τάξης μιας «σοσιαλιστικής» κυβέρνησης που επέβαλε αντεργατικά μέτρα κατ’ επιταγή των Ευρωπαίων δανειστών) να «ειρηνεύσει» πάση θυσία το αθηναϊκό κέντρο.

Η μεταχρονολογημένη ήττα των διαδηλωτών του 1984 θα πυροδοτήσει φυγόκεντρες τάσεις μεταξύ των μέχρι πρότινος συμμαχητών: η «Ρήξη» θα στραφεί στον εθνικισμό, οι αντιεξουσιαστικές ομάδες θα τροφοδοτήσουν (και θα τροφοδοτηθούν από) τις καταλήψεις στέγης, οι δε υπόλοιποι θα συγκροτήσουν την Κίνηση (μετέπειτα: Δίκτυο) για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα.

Ολα αυτά είναι, όμως, μια πολύ διαφορετική ιστορία.

Ρήξη με τον ελληνικό ρατσισμό

Οσοι έχουν υπόψη τους τη μετεξέλιξη της «Ρήξης» σε καθαρά εθνικιστική ομάδα, ο λόγος της οποίας συχνά αναπαράγει ή εξωραΐζει δημοφιλή στερεότυπα της Ακροδεξιάς, δύσκολα μπορούν να φανταστούν ότι το 1984 η ίδια οργάνωση πρωταγωνίστησε στην «υποδοχή» του Λεπέν μ’ ένα ακραιφνώς αντιρατσιστικό (κι εξαιρετικά πρωτοποριακό για την εποχή) σκεπτικό.Η αρθρογραφία τού τότε περιοδικού της δεν αφήνει ωστόσο κανένα περιθώριο για παρανοήσεις. Απαντώντας λ.χ. στις αιτιάσεις πως «η Ακροαριστερά με το να κινητοποιηθεί έδωσε αξία σε ένα περιθωριακό φαινόμενο», το πρώτο τεύχος μετά τα γεγονότα όχι μόνο ξεκαθαρίζει πως «ένα φαινόμενο τέτοιας έκτασης, όπως η άνοδος των νεοφασιστικών-ρατσιστικών ιδεών, δεν πρέπει να αποκρύβεται», αλλά θυμίζει και τις εγχώριες διαστάσεις του προβλήματος:

«Είναι γνωστό πως ο ρατσισμός ενάντια στους ξένους εργάτες δεν είναι μόνο γαλλικό φαινόμενο.

Ελληνες ήταν αυτοί που πέταξαν τους “λαθρεπιβάτες” στους καρχαρίες.

Ελληνες είναι αυτοί που επιτέθηκαν στους Ιρακινούς εργάτες στο Αιγάλεω.

Ελληνικός είναι ο στρατός που καταστρατηγεί τα δικαιώματα των μουσουλμάνων μέσα στον στρατό!

Ελληνικό είναι το κράτος που διατηρεί δεκάδες χιλιάδες ξένους εργάτες στην Ελλάδα χωρίς χαρτιά, χωρίς κανένα δικαίωμα» («Ρήξη», τχ.17, Φλεβ. 1985, σ.41).

Ακόμη σαφέστερο είναι το κεντρικό σχόλιο, με τίτλο «Μετανάστες και δεύτερη κοινωνία», που είχε δημοσιευθεί στο αμέσως προηγούμενο τεύχος (φθινόπωρο 1984, σ.3):

«Το ρατσιστικό επεισόδιο στο Αιγάλεω, όπου οι “Ελληνες” επιτέθηκαν στους Ιρακινούς εργαζομένους», διαβάζουμε, «είναι μια ένδειξη για το τι συμβαίνει απέναντι στις μειονότητες και τους μετανάστες εργάτες σ’ όλη την Ελλάδα. Ολοι σιγά σιγά αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε ότι δίπλα στην κοινωνία μας αναπτύσσεται μια “δεύτερη” κοινωνία από μετανάστες, γύφτους, τσιγγάνους, Πομάκους, Τούρκους, που όλοι μαζί ξεπερνάνε τις 400.000 και αποτελούν ήδη το πρώτο θύμα των “επιχειρηματιών”, μικρών και μεγάλων, στην Ελλάδα.

»Αν σ’ αυτούς προσθέσουμε τους νέους και τους τουρίστες που δουλεύουν στις αγροτικές περιοχές με εξευτελιστικά μεροκάματα, όπως και τις γυναίκες που δουλεύουν φασόν στο σπίτι, αποκτάμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα αυτής της “δεύτερης” κοινωνίας, που βέβαια είναι κομμάτι της ίδιας κοινωνίας, το πιο εκμεταλλευόμενο και καταπιεζόμενο. Και πρώτα απ’ όλα οι ξένοι εργάτες. Αυτοί δεν έχουν κανένα δικαίωμα, κανένα “χαρτί”, καμία τύχη. […]

»Και βέβαια αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα το μίσος και την περιφρόνηση της πλειοψηφίας των Ελλήνων. […] Το ελληνικό προλεταριάτο γίνεται ανεπαίσθητα πολυεθνικό, χωρίς να το παίρνει χαμπάρι κανένας. […] Τι λέτε, λοιπόν, δεν είναι καιρός οι υπερασπιστές του προλεταριάτου να αρχίσουν να ενδιαφέρονται τουλάχιστον για το τι συμβαίνει με τους ξένους εργάτες και τις μειονότητες;».

«Εμφύλιος» της Ακροδεξιάς, εμφύλιος της «ανανέωσης»

Μια απροσδόκητη παρενέργεια της πρώτης επίσκεψης Λεπέν πήρε τη μορφή εσωτερικής κρίσης στους κόλπους της ανανεωτικής Αριστεράς.Αν η πρακτορολογία του «Ριζοσπάστη» ήταν αναμενόμενη, η κάλυψη των γεγονότων από το επίσημο όργανο του ΚΚΕ εσωτερικού αποτέλεσε οδυνηρή έκπληξη για ουκ ολίγα μέλη και οπαδούς του κόμματος.

Την επομένη της σύγκρουσης στο Κάραβελ, το πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ της «Αυγής» απέδωσε τα επεισόδια σε «ομάδες αναρχικών και αριστεριστών μέσα στις οποίες ήταν ανακατεμένοι και προβοκάτορες του ΕΝΕΚ».

Το ίδιο σενάριο περί ενδοφασιστικού εμφυλίου, με τρομολάγνες μάλιστα διατυπώσεις που θύμιζαν εφημερίδα της Δεξιάς, αναπαράχθηκε και στο «Αντί» (7/12) διά χειρός «Αντήνορος» – του πολιτικού, δηλαδή, αρχισυντάκτη της «Αυγής» Σοφιανού Χρυσοστομίδη:

«Τη νύχτα της περασμένης Τρίτης αναρχικοί, κουκουλοφόροι, φασίστες της ΕΝΕΚ (που μισούν θανάσιμα τους φασίστες της ΕΠΕΝ), πανκ και λογής άλλοι προβοκάτορες είχαν μετατρέψει τα Εξάρχεια, τη Νομική Σχολή και την περιοχή γύρω από το Κάραβελ σε πεδίο πρακτικής εφαρμογής του φασισμού, καταστρέφοντας και πυρπολώντας το καθετί!».

Οπως ο γράφων πληροφορήθηκε αργότερα, πηγή του ευφάνταστου αυτού ρεπορτάζ υπήρξε η τυχαία συνάντηση περαστικού συντάκτη της εφημερίδας με παλιό συμμαθητή του που μετείχε στη διαδήλωση και ο οποίος στα γυμνασιακά του χρόνια είχε περάσει ένα φεγγάρι από το ΕΝΕΚ.

Με δεδομένη τη ρευστότητα των εφηβικών πολιτικών εντάξεων, η πραγματική σημασία αυτής της «ανακάλυψης» ήταν φυσικά μηδαμινή.

Ταίριαζε όμως γάντι με τα στερεότυπα των διευθυντικών στελεχών, που έσπευσαν να στήσουν το συνωμοτικό σενάριο της αρεσκείας τους.

Η ταύτιση με τον νόμο και την τάξη ολοκληρώθηκε στις 6 Δεκεμβρίου, όταν η «Αυγή» διακήρυξε πρωτοσέλιδα πως «Η Αθήνα υπερασπίζεται την ομαλότητα», καταχωνιάζοντας σε δεύτερο πλάνο τις 170 συλλήψεις της προηγουμένης.

Η στάση αυτή προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στη βάση του κόμματος και κυρίως στη νεολαία του (ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος), που επέδειξε τα εντελώς αντίθετα ανακλαστικά· ορισμένα σχήματα της οικείας φοιτητικής παράταξης (Δημοκρατικός Αγώνας) είχαν πάρει μάλιστα οργανωμένα μέρος και στην ίδια την επίμαχη πορεία και σύγκρουση στο Κάραβελ.

Ακόμη μαζικότερη υπήρξε η συμμετοχή της παράταξης στο αντικατασταλτικό συλλαλητήριο της 11ης Δεκεμβρίου, παρ’ όλο που με κομματική παρέμβαση αποτράπηκε η επίσημη γνωστοποίησή της.

Η εσωκομματική διαπάλη αποτυπώθηκε και στις αντίστοιχες ανακοινώσεις («Αυγή» 11/12).

Ενώ η Κ.Ε. του ΚΚΕσ. περιορίστηκε σε κόσμια διαφωνία με τις μαζικές συλλήψεις που «τροφοδοτούν και από τη δική τους πλευρά τη βία και το αποσταθεροποιητικό κλίμα», ο Δημοκρατικός Αγώνας καταδίκασε απερίφραστα «την κρατική τρομοκρατία που εκδηλώθηκε την περασμένη βδομάδα», εκτιμώντας ότι «βρίσκεται σε συνάρτηση με την προηγούμενη κυβερνητική πολιτική» και τον «αντινεολαιίστικο ρατσισμό της».

Η συζήτηση στην Κ.Ε.

Σε διαφορετικούς τόνους, η αντίθεση αυτή εκφράστηκε και στη συνεδρίαση της Κ.Ε. του κόμματος, λίγες μέρες μετά τα γεγονότα (8/12).

Παρά τον υπερβολικά συνοπτικό τους χαρακτήρα, τα χειρόγραφα πρακτικά της που φυλάσσονται στα ΑΣΚΙ (Αρχείο ΚΚΕσ., φ.56.3) και παρουσιάζονται για πρώτη φορά εδώ, διασώζουν κάτι από την εκατέρωθεν επιχειρηματολογία.

Δέκα χρόνια μετά τη Μεταπολίτευση, το τραύμα του 1967 παρέμενε ζωντανό στα μυαλά αρκετών στελεχών.

«Οι βόμβες σε συνδυασμό με Λεπέν και τα γεγονότα δημιούργησαν μια ανησυχία που δεν πρέπει να αγνοήσουμε», υποστήριξε λ.χ. ο Μπάμπης Δρακόπουλος, γραμματέας του κόμματος μέχρι πρότινος· ο πρωθυπουργός, πίστευε, «κάνει το ίδιο λάθος με τον πατέρα του όταν είχε το 60% [και] δεν έκανε τίποτε» για να προλάβει την εκτροπή.

«Χρειάζεται να προσέχουμε για να μη βρεθούμε κάποτε μωρές παρθένες. Πρέπει να πάρουμε θέση: μέτωπο σταθερό προς φασιστοειδή, αριστεριστές, κυβέρνηση».

Κάποιοι άλλοι τάχθηκαν ανοιχτά με την κυβέρνηση, όπως ο παλαίμαχος (από την εποχή της Τασκένδης) Λεωνίδας Τζεφρώνης:

«Χωρίς να θέλω να κάνω κινδυνολογία, δικαιολογώ την ανησυχία του κόσμου που είναι διάχυτη.

Δεν είναι απίθανη η επαναφορά στην κυβέρνηση της Δεξιάς. […] Κι εμείς μιλάμε σαν να μην τρέχει τίποτα. […]

Δεν πρέπει να χάνουμε τον στόχο της δραστηριότητας των ακροδεξιών και των ακροαριστερών που πιθανόν να έχουν παρεισφρήσει για συνθήκες αποσταθεροποίησης.

Να μη δίνουμε πολιτική κάλυψη σ’ αυτές τις ομάδες που δεν πρόκειται ούτε καν για αριστεριστές».

Πιο πραγματιστής, ο Αλέκος Φλαμπουράρης περιορίστηκε στην αμφίσημη διαπίστωση πως «η στάση των ανανεωτικών δυνάμεων, ιδιαίτερα στα ζητήματα της φασιστικής επίθεσης, έδωσε τη δυνατότητα στις περιθωριακές δυνάμεις να βγουν μπροστά».

Η νεότερη γενιά της Κ.Ε. επικεντρώθηκε, αντίθετα, στη διαπλοκή τρομολαγνείας και καταστολής.

«Δόθηκε μια συναίνεση στις ενέργειες της Αστυνομίας μέσα από τον Τύπο, τα κόμματα κ.λπ. που ανοίγει δρόμους επικίνδυνους», επισήμανε χαρακτηριστικά ο Νίκος Βούτσης, γραμματέας τότε του Ρήγα, ζητώντας «να υπάρξει μια σαφής ανακοίνωση της Κεντρικής Επιτροπής γι’ αυτό το θέμα».

«Εμείς πρέπει να μιλάμε για μια Αριστερά που δεν μπορεί να αποδέχεται αυτή την κατάσταση, π.χ. τον τύπο που έσταζε αίμα», τόνισε πάλι ο Κώστας Γαβρόγλου, που κατά τα άλλα θεωρούσε πως «η κυβέρνηση κακώς απαγόρευσε στην αρχή την είσοδο του Λεπέν και έδωσε διάσταση» στο όλο θέμα.

Η πανεπιστημιακός Αννυ Βρυχέα καυτηρίασε, τέλος, τη στάση της «Αυγής», η αρθρογραφία της οποίας για πολλοστή φορά αποδείχθηκε «αντίθετη προς τις οργανώσεις [του κόμματος] στους αντίστοιχους χώρους».

Δεν ήταν παρά η πρώτη πράξη μιας αντιπαράθεσης που θα κλιμακωνόταν έναν χρόνο αργότερα, μετά τον φόνο του Μιχάλη Καλτεζά.

Με αυτά θ’ ασχοληθούμε, όμως, σε κάποιο άλλο αφιέρωμα.

 

Μισος αιωνας απο την Χουντα.Καιρος να σκεφτουμε.

Κοροβεσης  Πριν από πενήντα χρόνια, αυτόν τον ανοιξιάτικο μήνα, η χούντα έβγαλε περίπατο τα τανκς και σε μια-δυο ώρες πήρε την εξουσία αυτής της χώρας………….

Διαβαστε ολο το αρθρο του Κοροβεση ειναι πολυ ενδιαφερον αλλα….Η χουντα ειχε παντα την εξουσια στην Ελλαδα.Δεν την πηρε το 1967.Απλα αλλαξε για λιγο σχεδιο. Απο το τελος της κατοχης Αγγλοι πρωτα και Αμερικανοι μετα στηριχτηκαν σε δυο πυλωνες.Ο ενας ο φανερος ηταν το ξενοφερτο παλατι.Και ο αλλος ο βασικος οι ταγματασφαλητες οι συνεργατες των κατακτητων που ειχαν παρει τη σκυταλη απο την 3Ε τον Μεταξα και ακομα πιο πριν το παλατι της δεκαετις 1910 που εριχνε στο αναθεμα τον Βενιζελο.Υπαρχει μεγαλο μερος των Ελληνων διαχρονικα που ειναι ακροδεξιοι και τους ακολουθουν.Οχι μονο οι 400 χιλιαδες ψηφοφοροι της ΧΑ σημερα.Ειναι πιο πολλοι οι εφιαλτες.Η ακρα δεξια εχει βαθιες ριζες στην χωρα μας.Ριζες μεσα στον χρονο.Απο τον παπου στον γιο και στα εγγονια.Παει μακρυα η βαλιτσα.Και δεν μιλω μονο για τις δεκαδες χιλιαδες ταγματασφαλητες που σταθηκαν στο πλευρο των κατακτητων Ναζι αλλα και τους 100 χιλιαδες ΜΑΥδες το 1947 και τα ΤΕΑ αμεσως μετα που οργανωθηκαν ενοπλα σε ολη την επαρχια για να καταδιωκουν αριστερους και τις οικογενειες I oΤο 1967 ηταν ετοιμες δυο χουντες η  μεγαλη Χουντα του παλατιου (βιτρινα)που εξελιχθηκε στο πραξικοπημα οπερετα και κατεληξε στην συγκρουση Βασιλικων Χουντικων, και η μικρη Χουντα που εκδηλωθηκε στις 21 Απριλιου (του πρωην ΙΔΕΑ και μετα ΕΕΝΑ).Ειχαν προηγηθει χρονια προετοιμασιας οργανωσης διωξεων δολοφονιων απο την συμμορια του Παπαδοπουλου.

Το πραξικοπημα του 1951 (30 Μαιου) που μαζεψε ο Παπαγος .Το πραξικοπημα του 1963 του Παπαδοπουλου για το οποιο η ΣΙΑ δεν εδωσε εγκριση.Το σχεδιο Περικλης και η ζαχαρη στα τανκς του Εβρου.Η βια και νοθεια η δολοφονια του Λαμπρακη.Η αποστασια και ο Γαρουφαλιας η πτωση της εκλεγμενης κυβερνησης το 1965 και η αυθαιρεσια του Γλυξμπουργκ που ετοιμαζε την δικια του Χουντα.Η ανατροπη του Μακαριου και η εισβολη στην Κυπρο.

Η σχεση του Παπαδοπουλου Ιωαννιδη με την ΣΙΑ.Ο ρολος του ιδρυτη της ταγματασφαλιτικης «Χ» Γριβα στην πολιτικη ζωη της χωρας και στο Κυπριακο.Ο εκδημοκρατισμος του Μαρκεζινη και το μοντελλο Ερντογαν που ανετραπηκε απο την εξεγερηση του Πολυτεχνειου (που εγινε κοντρα στον ρεαλισμο των κομματων της αριστερας).Η προσωπικη σχεση του Παπαδοπουλου με τους πρακτορες της ΣΙΑ Στηβενς και Φατσεα.

Η σχεση του ΙΔΕΑ με τα ταγματα ασφαλειας και τον εμφυλιο.Ο στρατοδικης Παπαδοπουλος στην πρωτη δικη Μπελογιαννη.Τα οικονομικα σκανδαλα της χουντας Το οικονομικο χρεος που φορτωσε στην Ελλαδα .Η καταστροφη του περιβαλλοντος.

Δεν ηταν ολοι οι δεξιοι χουντικοι.Ο Γ Παπανδρεου μεγαλος αντικομμουνιστης και πρακτορας των Εγγλεζων ηταν αντιχουντικος . Μαλιστα υπηρχαν και παλιοι ακροδεξιοι αντιχουντικοι.Υπηρχαν δεξιοι αξιωματικοι απο τον εμφυλιο που διωχθηκαν φυλακιστηκαν βασανιστηκαν αγρια απο την ΕΣΑ.Γιατι μπορει να ηταν αντικομμουνιστες αλλα πιστευαν στην αστικη δημοκρατια.Στις εκλογες.Αλλες οι βουλες των Αμερικανων ομως.Οπως ειχε πει ο Τζονσον στο πρεσβη της Ελλαδας Ματσα (,μετα την επισκεψη Παπανδρεου στην Αμερικη το 1964)

«Ακουστε με κ Πρεσβη.Γαμω την Βουλη και το Συνταγμα σας.Η Αμερικη ειναι ελεφαντας και η Ελλαδα και η Κυπρος δυο ψυλλοι.Αν μου φερετε φαγουρα θα σας ρουφηξω μια και καλη με την προβοσκιδα μου»(το συμβολο του κοματος των δημοκρατικων στην Αμερικη ειναι ο ελεφαντας) Και το εκαναν την 21 Απριλιου 1967.

Εξ αλλου στον εμφυλιο υποδεχομενος ο Κανελοπουλος (πρωθυπουργος που ανετρεψε η χουντα)τον Αμερικανο στρατηγο Τζ Βαν Φλητ παρουσιαζοντας το τιμητικο αγημα ειπε.»στρατηγε ιδου ο στρατος σας» Μετα ο ιδιος πολιτικος μιλησε για τους Νεους Παρθενωνες στη Μακρονησο (το Γκουανταναμο της εποχης).

Οπως σημερα στην Τουρκια, το σχεδιο των Αμερικανων προεβλεπε σε ολες τις χωρες του Νοτου Απο την Πορτογαλλια εως την Τουρκια ελεγχομενες απο τον στρατο ψευτο «Δημοκρατιες»οπου μεγαλο μερος του πολιτικου κοσμου θα ηταν σε φυλακες και εξοριες θα γινωνται εκλογες και δημοψηφισματα για νομιμοποιηση του καθεστωτος θα απαγορευονται ουσιαστικα οι απεργιες θα υπαρχουν κοκκινες προβειες ΧΑ και γκριζοι λυκοι για την βρωμικη δουλεια και πανω απ ολα ενας ισχυρος προεδρος που θα διασφαλιζει την διαιωνιση του συστηματος.

Αυτο ζητουσε και ο γερος Καραμανλης απο το 1960 γι αυτο και η χουντα του γυψου δεν του φανηκε και πολυ αρνητικη.Αυτο προσπαθησε και το κατεστημενο να κανει μετα την μεταπολιτευση με αρχηγο τον Καραμανλη της ΕΑΔΕ.Τον οποιο εφεραν οι χουντικοι στην Ελλαδα τον εκαναν πρωθυπουργο σε μια κυβερνηση ακροδεξιων πολιτικων της ΕΡΕ (Γκικας,Αβερωφ,Λασκαρης κλπ) που στοχο ειχε να βγαλει λαδι τους χουντικους. Οι οποιοι μολις ειδαν τα σκουρα εκαναν και νεα αποπειρα πραξικοπηματος εκεινο της πιτζαμας.Αλλα εμεις τους χαλασαμε την σουπα.Οσο μπορουσαμε.Για οσο μπορουσαμε.Στον δρομο.Στις απεργιες.Στην απαιτηση να δοθει η χουντα στο λαο. Πραγμα που ποτε δεν ολοκληρωθηκα εκτος απο ελαχιστες εξαιρεσεις.

Τωρα οσα γραφει ο Π Κοροβεσης εχουν πολλες αναγνωσεις.Η μαζικη συμμετοχη του κοσμου στην κηδεια του Παπανδρεου το 1968 του Σεφερη το 1969 οπως και τα γεγονοτα μετα το 1972 δειχνουν πως το χουντικο καθεστως ειχε τους οπαδους του και ηταν πολλοι αλλα ειχε και τους παρα πολλους  αντιπαλους του που με διαφορους τροπους οχι παντα δυναμικους οχι παντα συλλογικους αντιστεκονταν.

Οσοι νοιαζεστε να καταλαβετε διαβαστε.Οχι μονο για να μαθετε τι εγινε.Για να μην επαναλαβουμε τα λαθη του παρελθοντος. Ο αγωνας παραμενει. Ανθρωποι σκοτωθηκαν βασανιστηκαν εξοριστηκαν για να μπορουμε να ψηφιζουμε ελευθερα οποιο κομμα θελουμε.Αυτο ομως δεν φτανει. Νεοι αγωνες ειναι μπροστα μας.

ΥΓ Ενα μηνυμα ειρωνικο προς επιδοξους χουνταιους .Η χουντα γκρεμισε τις φυλακες Αβερωφ και εχτισε τον Κορυδαλλο.Εχτισαν δηλαδη την ιδια τους την φυλακη οπου κατεληξαν οι πρωτεργατες και καποιοι πεθαναν εκει μεσα.

Βασιλης Λαδας

Βεβαιως και ο ταφος και η φροντιδα του ανοικουν στην οικογενεια του Βασιλη που πεθανε το φθινοπωρο του 2014.Ομως ο Βασιλης ηταν ενας Κρανιδιωτης με ιστορια .Εδω φωτογραφια απο την βραβευση του απο τον τοτε (και σημερα) Δημαρχο κ Σφυρη για την προσφορα του 40 χιλιαδων ευρω για την αγορα οργανων της φιλαρμονικης.

Εδω το αναμνηστικο βραβειο για αυτη την προσφορα.

Ο Βασιλης Λαδας καθοδηγητης στο ΚΚΕ πολλων νεων ανθρωπων στην επαρχια και παλιος κομμουνιστης Μακρονησιωτης υποψηφιος βουλευτης δημοτικος συμβουλος Κρανιδιου,εξεφρασε ολους τους χωρους της αριστερας στο τελος της ζωης του

εκπροσωπος των αγωνιστων εθνικης αντιστασης στην Ερμιονιδα στις καταθεσεις στεφανων στις εθνικες εορτες ,αλλα και που πρωτοστατησε να στηθει το μνημειο προς τιμην τους στην πλατεια Ρεπουλη,

(η φωτο του κ Δαμαλιτη)

συγγραφεας τριων βιβλιων για το Κρανιδι και την ιστορια του που θα τα βρειτε στην Δημοτικη βιβλιοθηκη Κρανιδιου.

Ο Βασιλης λατρης των ζωων περιτριγυρισμενος  στο σπιτι του στον καμπο απο καθε ειδους ζωα με αγαπημενη την σκυλιτσα του Αφροδιτη.Ο Βασιλης φιλος των μεταναστων και κυριως των Ινδων που σταθηκαν στο πλευρο του με σεβασμο και τον φροντισαν σαν ναταν πατερας τους.

Ο Βασιλης Λαδας διαγραμενος απο την τοπικη οργανωση του ΚΚΕ λογω της διαφωνιας του για την συνεργασια με την δεξια το 1989 περασε στο ΝΑΡ.

Ο Βασιλης Λαδας ενεργος πολιτης μεχρι την τελευταια στιγμη της ζωης του, δραστηριος στα κοινα με θεσεις και αποψη.Ανθρωπος με ευρεια μορφωση πολυγραφοτατος , φιλομουσος (και παικτης κιθαρας) .Ο Βασιλης μπλογκερ σε προχωρημενη ηλικια.

Ο Βασιλης δεν ηταν αγιος.Ειχε ελατωματα και εκανε λαθη .Πολλα για καποιους. Ηταν περιεργος ο Βασιλης.Ξεχωριστος. Απολυτος πολλες φορες αλλα συνεπης. Ειχε υπαρξει Σταλινικος με την βαθια εννοια του ορου.Και βγηκε απο εκει. Ειδε την ζωη απο αποσταση με σοφια. Ηρεμα. Περιμενε τον θανατο αφοβα.Κοπρια θα γινω ελεγε.Δεν πιστευω σε αλλη ζωη. Ο Βασιλης ο συντροφος μου, ηταν ο ανθρωπος που μπορουσαμε να συνενοηθουμε.Να συμφωνησουμε και συχνα να διαφωνησουμε.Αλλη ζωη και γω δεν πιστευω πως υπαρχει.Ομως σε αυτη την ζωη οσο υπαρχουμε εμεις που τον γνωρισαμε καλο θα ηταν να μιλαμε για αυτον .Με τα καλα και τα κακα του δεν εχει σημασια.Και να φροντισουμε τον ταφο του. Για μας οχι για εκεινον. Οπως φροντιζουμε τους ταφους αλλων ξεχωριστων τεκνων της Ερμιονιδας. Γιατι ο Βασιλης Λαδας ειναι ενα ξεχωριστο κομματι της ιστοριας της Ερμιονιδας.

Σε αυτη την αναρτηση ειμαι σιγουρος ο Βασιλης θα ηθελε να γραψω και για εναν αλλο ταφο.Ενος συντροφου του του Κωνσταντινου Ζερβα (ευεργετη και δωρητη της πολης του Κρανιδιου)πλαι στον τοιχο του νεκροταφειου οπου με ειχε παει να μου μιλησει για αυτον πριν απο χρονια.Ο ταφος σημερα ειναι σε αυτη την κατασταση και ο μαντροτοιχος πισω και διπλα γκρεμισμενος.

ΔΩΡΕΕΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΖΕΡΒΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΔΗΜΟ ΚΡΑΝΙΔΙΟΥ!

Αρ 25623 πράξης δωρεάς αγροτικού ακινήτου.

Αντικειμενική αξία 64.687,17 ευρώ

Δηλωθείσα αξία 64.700 ευρώ

Στις 12 του μηνός Δεκεμβρίου του έτους 2003 ημέρα Παρασκευή, στο συμβολαιογραφείο Κωνσταντ. Θεοφάνη Βασαγιάννη, εμφανίστηκαν ο Βασίλειος Παπαδημητρίου του Γεωργίου, δικηγόρος (Σκουφά 60, Αθήνα) σαν ειδικός πληρεξούσιος του Κωνσταντίνου Ζέρβα συνταξιούχου που γεννήθηκε το 1921 στο Κρανίδι, και ο Δημήτριος Καμιζής του Άγγελου και της Καλλιρόης, ιατρός και δήμαρχος Κρανιδίου με απόφαση Δ.Σ του δήμου.

Ο Καμιζής απεδέχθη την δωρεά προς τον δήμο του πληρεξουσίου του Ζέρβα, δικηγόρου Παπαδημητρίου που περιέχει τα εξής ακίνητα:

1) Ένα αγροτικό κτήμα στην «Αγία Παρασκευή» του δήμου και του ιδίου, έκτασης 1478 τ.μ. (με την μέτρηση του τοπογράφου Γεωργίου Μήτσου) αξίας περίπου 45.000 ευρώ με αρχή το γνωστό τρίγωνο «Γκούρι Βιτόρες» απ’ όπου ξεκίνησε ο Παπαρσένης με τους Κρανιδιώτες που πήραν μέρος στην απελευθέρωση του Ναυπλίου κατά τον αγώνα του 1821.

2) Ένα μικρό κομμάτι, από τον δρόμο προς το πηγάδι «Πύργος» που ανεβαίνει στον υπέροχο λόφο με θέα την γραφική Μπαρδούνια (ανατολικά) με τα υπέροχα τριώροφα καπετανέικα σπίτια, μέχρι το σημερινό γήπεδο της ΑΕΚ και τον δρόμο προς Λάκκες – Δωρούφι.

H συμφωνια…παντα η συμφωνια και οι κοκκινες γραμμες

Με αφορμη την παραχωρηση-καταθεση  «για λιγο» του οπλου του Μπελογιαννη απο το ΚΚΕ, μια αναφορα σε συμφωνιες.Γιατι αν κατεθετε μονιμα το οπλο στο μουσειο, το ΚΚΕ, θα ηταν μια συμβολικη κινηση κυριως στο εσωτερικο του κομματος οσον αφορα την  ενοπλη εκδοχη της επαναστασης. Ομως δεν το εκανε.Το οπλο ειναι παντα παραποδα.Παρ ολο που καποια νεα παιδια στις φυλακες (πολιτικοι κρατουμενοι) καθολου δεν συμφωνουν με αυτη την θεση.

Στο παρακατω πολυ καλο ιστορικο αφιερωμα δεν αναφερεται καθολου το μοιρασμα του κοσμου σε σφαιρες επιρροης.Ενα μοιρασμα που αφησε τη χωρα μας στο καπιταλιστικο στρατοπεδο υπο την επικυριαρχια της τοτε κοσμοκρατειρας Αγγλιας.Ετσι στις 4 Φλεβαρη 1945 που η ΕΑΜικη αντιπροσωπεια υποχωρουσε και υπεγραφε την συμφωνια ξεκινουσε στην Γιαλτα η αλλη συμφωνια που εβαζε το μεγαλυτερο καδρο.Συμπτωση;Ειχε μολις λυθει το Ελληνικο αγκαθι απο τον Σταλιν.

Η αποψη οτι η συμφωνια θα μας εσωζε απο εναν εμφυλιο ηταν τελειως εσφαλμενη. Ο εμφυλιος εγινε . Αλλα με τους ορους των επικυριαρχων.Και μην μου πειτε πως σε Γαλλια και Ιταλια τα ΚΚ ακολουθησαν καλυτερη τακτικη γιατι καμμια Ευρωπαικη χωρα δεν ειχε ΕΑΜ ΕΛΑΣ.

Τωρα βεβαια απο την συμφωνια και μετα ακολουθησε η αλλοπροσαλη τακτικη των Ζαχαριαδικων που βοηθησε στην βαθια ιστορικη ηττα της αριστερας για δεκαετιες.Η ηγεσια της αριστερας ειχε την εξουσιοδοτηση τοτε απο τον Ελληνικο λαο να οδηγησει σε μια δικαιοτερη κοινωνια.Και τι την εκανε αυτη την εξουσιοδοτηση; Οτι και ο Τσιπρας σημερα.Γι αυτο η Συμφωνια της Βρακιζας δεν ειναι ιστορια περασμενα ξεχασμενα.

Να διευκρινισω γιατι ολα αυτα ειναι συνθετα και καθολου μαυρο ασπρο.Ενας εμφυλιος ειναι καταρα. Οι θειοι μου ηταν στο ΕΛΑΣ αριστεροι δημοκρατες και ο Πατερας μου ο αδερφος τους εθνικοφρων βασιλικος .Και ολοι ηταν πατριωτες και πολεμισαν τους Γερμανους ο καθενας απο το ποστο του.Οι εμφυλιοι ειναι καταρα.Κανενας δεν τους θελει.Ομως για να γινει ενας εμφυλιος χρειαζεται μια (η περισσοτερες ) ξενες δυναμεις να μας σπρωξουν εκει. Αυτες θα χρησιμοποιησουν σαν μαγια λιγους ταγματασφαλητες θα προκαλεσουν με δολοφονιες σαν του Φυσσα η της πλατειας Συνταγματος τον κοσμο να αντιδρασει θα γινουν πιθανα και ακροτητες απο την αλλη πλευρα θα ξυπνησουν προσωπικες αντιδικιες και η φωτια θα αναψει. Η συνταγη δοκιμασμενη απο τον ιμπεριαλισμο σε ολο τον πλανητη,Πετυχημενη.Ερχονται μετα οι επικυριαρχοι δηθεν αδεκαστοι ειρηνοποιοι στηνουν μια «νομιμοτητα»εκμεταλευσης αποικιοκρατιας  με τους δουλικους υπηρετες τους και εξαφανιζουν την νομιμοτητα την δημοκρατια την ανεξαρτησια.Το καναν στην  Ιρλανδια την Κυπρο τις Ινδιες την Λατινικη Αμερικη την Αφρικη το καναν και στην χωρα μας.

Οταν λοιπον φτασουμε σε αυτο το σημειο της ιμπεριαλιστικης επεμβασης οπως εφτασε ο Αλιεντε για παραδειγμα τι κανουμε; Ανοιγουμε την πορτα και λεμε περαστε;Μην νομιζετε πως ξεμπερδεψαμε με το θεμα.Ειναι εδω μπροστα μας. Ειναι στην Ουκρανια με την Ναζιστικη κυβερνηση.Οταν οι ταγματαλητες μισθοφοροι των δυνατων σπασουν την πορτα του σπιτιου σου τι κανεις;Πως αντιδρας ;

Τελος.Σε καμμια περιπτωση δεν ειμαι της αποψης να ειχε γινει η Ελλαδα Αλβανια η Βουλγαρια κατω απο τον Σταλινικο ζυγο.Θεωρω πως ο Σταλινισμος ο κρατικος καπιταλισμος με την μουμια του Λενιν τις ιμπεριαλιστικες επεμβασεις τις εκτελεσεις αναρχικων τροτσκιστων και αλλων διαφωνουντων ειναι αλλο ενα εξουσιαστικο καθεστως που πνιγει την δημοκρατια γι αυτο και κατερευσε μετα απο εξηντα χρονια .Οσο για την Ελλαδα τι να πρωτοπουμε για τους Σταλινικους ηγετες του ΚΚΕ.Ξεκινωντας απο προπολεμικα αλλα και συνεχιζοντας.Πως φερθηκαν στα μελη του κομματος που διαφωνησαν με τις επιλογες και πρακτικες τους τι καταληξη ειχαν οι ιδιοι οπως ο Ζαχαριαδης…Ο Σταλινισμος ηταν και ειναι καρκινωμα στο σωμα της αριστερας.Ξενο σωμα. Προσεχτε αυτα δεν τα λεω εγω .Τα ειπαν οι ιδιοι οι Σοβιετικοι το 1956.Οταν οι νεο σταλινικοι εκσυγχρονισαν το προσωπο τους και προσπαθησαν να κανουν ενα νεο ξεκινημα παντα προς τα δεξια.Που οδηγησε στον Γκορμπατσωφ τους Κυρκους και τους αλλους δηθεν ανανεωτες προθυμους συνεργατες του καπιταλισμου που καμμια σχεση δεν ειχαν με την ριζοσπαστικη αριστερα.Απογονοι αυτων των νεοσταλινικων ειναι και οι Τσιπραιοι

Oσο για την παραδοσιακη αριστερα που ξεκινησε χθες το 20ο συνεδριο της προβαλλοντας και εικονα του Ζαχαριαδη διαβαστε τι ψηφους πηρε η εισηγηση των θεσεων σε συζητησεις μεσα στο κομμα.Και μαλιστα σε μια εποχη βαθιας κρισης της Ελληνικης κοινωνιας που θα περιμενε κανεις στο ΚΚΕ κυριως εντονες διαφωνιες για το τι πρεπει να γινει.Στις κομματικες οργανωσεις βασης 99,3%.Στις συνδιασκεψεις τομεακων περιφερειακων οργανωσεων περιοχης 99,9%.Στην ΚΝΕ 99,7%.262 αρθρα σταλθηκαν και δημοσιευτηκαν στον προσυνεδριακο διαλογο(517 στο 19ο συνεδριο).Αυτο κι αν ειναι μονολιθικοτητα.

Το τι θα ειχε γινει η Ελλαδα αν δεν σκυβαμε τοτε το κεφαλι στις μεγαλες δυναμεις ηταν θεμα της μεγαλης πλειοψηφιας των Ελληνων.Που ηταν δημοκρατες κομμουνιστες σοσιαλιστες .Υπερ της κοινωνικης δικαιοσυνης και ανεξαρτησιας.Αλλα εδω τελειωνει η δικια μου γνωμη.Βλεπετε ο δρομος δεν υπαρχει.Την ιστορια την γραφουν οι λαοι.Και ο δικος μας παρ ολο που εχει εφιαλτες εχει και στιγμες στην στορια του μεγαλου θαρους που αφησε αφωνους τους παντες.Και πριν το 1821 και μετα. Μονο που ειμαστε αδυνατοι και στο τελος μας τσακιζουν.Οι ξενοι και οι ντοποιοι συνεργατες τους.

http://www.rizospastis.gr/story.do?id=2730252

Η Συμφωνία της Βάρκιζας

Ηταν Παρασκευή, 2 Φλεβάρη του 1945, γύρω στις 11 μ.μ., όταν στη «Βίλα Κανελλοπούλου», δύο χιλιόμετρα από την παραλία της Βάρκιζας και λίγο πιο έξω από το χωριό Βάρη, άρχιζε τις εργασίες της μία από τις πολιτικές Διασκέψεις που σημάδεψαν τη σύγχρονη ελληνική ιστορία, η Διάσκεψη που κατέληξε την πιο οδυνηρή για το λαϊκό κίνημα πολιτική συμφωνία, τη «Συμφωνία της Βάρκιζας». Τα μέρη της Διάσκεψης ήταν δύο: Από τη μία πλευρά βρισκόταν το ΕΑΜικό κίνημα, που έναν περίπου μήνα πριν είχε χάσει τη μάχη της Αθήνας και είχε υποχωρήσει από αυτήν κάτω από το βάρος της ισχύος των βρετανικών όπλων. Από την άλλη, τυπικά βρισκόταν η κυβέρνηση των Αθηνών, του Ν. Πλαστήρα, ως εκπρόσωπος της κυρίαρχης τάξης που στηριζόταν στα βρετανικά όπλα, τα οποία αποτελούσαν τη δύναμη προστασίας του αστικού καθεστώτος στην Ελλάδα. Τις δύο πλευρές εκπροσώπησαν τριμελείς αντιπροσωπείες. Επικεφαλής της αντιπροσωπείας του ΕΑΜ ήταν ο Γραμματέας του ΚΚΕ Γ. Σιάντος. Στην αντιπροσωπεία, επίσης, συμμετείχαν: Ο Μ. Παρτσαλίδης, μέλος του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του Κόμματος και Γραμματέας του ΕΑΜ και ο Ηλίας Τσιριμώκος, γραμματέας του κόμματος ΕΛΔ και μέλος της ΚΕ του ΕΑΜ. Στρατιωτικός σύμβουλος της αντιπροσωπείας ήταν ο στρατηγός και αρχηγός του ΕΛΑΣ Στ. Σαράφης.Στην αντιπροσωπεία της κυβέρνησης των Αθηνών επικεφαλής ήταν ο υπουργός Εξωτερικών Ι. Σοφιανόπουλος – που ορίστηκε και πρόεδρος της Διάσκεψης – ενώ συμμετείχαν, επίσης, ο υπουργός Εσωτερικών Περικλής Ράλλης (ανήκε στο δεξιό Λαϊκό Κόμμα) και ο υπουργός Γεωργίας Ι. Μαρκόπουλος. Στρατιωτικός σύμβουλος της κυβερνητικής αντιπροσωπείας ήταν ο στρατηγός Παυσανίας Κατσώτας. Τέλος, παρατηρητής εκ μέρους του αρχιεπισκόπου – αντιβασιλέα Δαμασκηνού ήταν ο διευθυντής του πολιτικού του γραφείου Ι. Γεωργάκης, μετέπειτα καθηγητής της Παντείου και στενός συνεργάτης του Ωνάση.

Η Διάσκεψη στο ξεκίνημα

«Εις την αίθουσα της Διασκέψεως – μας πληροφορεί ο δημοσιογράφος Γ. Ανδρουλιδάκης που κάλυψε τις εργασίες της για την εφημερίδα »ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» – εισήλθον πρώτοι οι κυβερνητικοί αντιπρόσωποι. Ελαβον θέσιν εις ένα παραλληλεπίπεδον τραπέζι, καλυπτόμενον από απλούν έγχρωμον τραπεζομάνδηλον και περιστοιχιζόμενον από αναπαυτικά καθίσματα. Εις την γωνίαν αι αναλαμπαί ενός τζακιού προσέδιδον μίαν, συμβολικήν ίσως θαλπωρήν εις την ατμόσφαιραν. Παραπλεύρως δύο μικρότερα τραπεζάκια παρεχωρήθησαν εις τους στενογράφους. Αμέσως εκλήθησαν οι εαμικοί αντιπρόσωποι. Εισήλθε πρώτος ο Σιάντος, ακολουθούμενος από τους άλλους δύο. Ο παριστάμενος διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου του αντιβασιλέως προέβη εις σχετικάς συστάσεις και αντηλλάγησαν θερμαί χειραψίες μεταξύ των κυβερνητικών και εαμικών εκπροσώπων. Εν συνεχεία εισήλθον εις την αίθουσαν οι στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες και εγένοντο αι παρουσιάσεις. Αρχαιότερος μεταξύ αυτών είναι ο στρατηγός Σαράφης, απέναντί του δε οι κυβερνητικοί εμπειρογνώμονες τηρούν όλους τους τύπους της στρατιωτικής πειθαρχίας. Οι σύνεδροι λαμβάνουν τας θέσεις των. Κάθεται ο κ. Σοφιανόπουλος έχων δεξιά τον κ. Μακρόπουλον και αριστερά τον κ. Περ. Ράλλην. Οι εαμικοί εκπρόσωποι εκάθησαν απέναντι των κυβερνητικών. Εις το κέντρον ο κ. Σιάντος έχων δεξιά τον κ. Παρτσαλίδην και αριστερά τον κ. Τσιριμώκον. Προκειμένου να αρχίση η συνεδρίασις, οι στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες απεχώρησαν και παρέμειναν συνομιλούντες εις παρακείμενον δωμάτιον. Αμέσως μετά ταύτα ηγέρθη ο κ. Σοφιανόπουλος, όστις, αφού ανέγνωσε τον λόγον του απηυθύνθη εις φιλικόν τόνον προς τους εαμικούς εκπροσώπους, ειπών τα εξής περίπου: »Εχω να σας πω λίγα ακόμη λόγια. Βρισκόμαστε εδώ και για κάποιον άλλο σκοπό: να σώσουμε την υπόθεση του αριστερισμού απάνω στην οποία τόσες ελπίδες στηρίζονται. Εσείς είστε οι πρωτομάρτυρες, κανείς δε θα σας το αρνηθή, αλλά υπάρχουν και άλλοι που δούλεψαν γι’ αυτή την ίδια ιδέα. Ας μη γελιόμαστε, ο κόσμος τραβάει προς τα αριστερά. Αλλά είμαι βέβαιος ότι κανένας από μας εδώ δε θα θελήση ν’ αναλάβη ενώπιον της ιστορίας την τεράστια ευθύνη της συνεχίσεως της σημερινής καταστάσεως». Ο κ. Σιάντος ηγέρθη καταφανώς συγκεκινημένος και απήντησεν εις τον κ. Σοφιανόπουλον ως εξής: »Συμφωνούμε όλοι μας σ’ αυτά που είπατε. Ολοι αισθανόμαστε ότι δεν πρέπει να συνεχιστή αυτή η κατάσταση και δε θα συνεχιστή. Θα βρούμε τρόπο να δώσουμε τα χέρια»»¹.

Ασφαλώς είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι ο Σοφιανόπουλος και όλοι οι υπόλοιποι παριστάμενοι ήσαν τόσο αφελείς, ώστε να πιστεύουν πως στη Βάρκιζα ένας από τους στόχους ήταν η σωτηρία της υπόθεσης και των ιδεών της αριστεράς. Τουλάχιστον, δεν μπορεί να θεωρηθεί με κανέναν τρόπο ότι τέτοια αφέλεια διέκρινε την αντιπροσωπεία του ΕΑΜ και ειδικότερα τους κομμουνιστές που συμμετείχαν σ’ αυτήν. Για του λόγου το αληθές αξίζει να σταθούμε σε όσα γράφει ο «Ριζοσπάστης» στις 3/2/1945, στο κύριο άρθρο του, στο πρώτο παράνομο φύλλο του που κυκλοφόρησε μετά τα Δεκεμβριανά στην Αθήνα. Το άρθρο που φέρει τον τίτλο «Εν όψει των «Διαπραγματεύσεων», ανάμεσα σε άλλα αναφέρει²: «Τότε (σ.σ. στο ξεκίνημα των Δεκεμβριανών) μας έβαλαν στο εξής δίλημμα: Ή εσείς ο λαός θα αφοπλιστείτε και θα παραδοθείτε χωρίς εγγυήσεις για να σας εξανδραποδίσουμε ή αν αρνηθείτε, εμείς οι πατριώτες, τσολιάδες, Χίτες, Εδεσίτες, τετραυγουστιανοί, Μπουραντάδες και λογής – λογής δοσίλογοι, μαζί με τους Συμμάχους Αγγλους θα σας σφάξουμε γιατί είχατε το θράσος να πολεμήσετε 3 1/2 χρόνια τους Γερμανούς, Ιταλούς, Βούλγαρους και να θελήσετε δημοκρατικές ελευθερίες… Και τώρα πάλι το ίδιο τραγικό δίλημμα ετοιμάζονται να μας βάλουν. Αυτό τουλάχιστον διαφαίνεται από τις ενέργειές τους. Οι ενδείξεις λένε ότι το σχέδιο του κ. Τσόρτσιλ και της αντιδραστικής δεξιάς βρίσκεται εν πλήρει εξελίξει». Αυτά έγραφε ο «Ριζοσπάστης» με το ξεκίνημα των διαπραγματεύσεων στη Βάρκιζα.

Οι θέσεις του ΕΑΜικού κινήματος

Η ΕΑΜική αντιπροσωπεία πήγε στη Βάρκιζα με σαφείς και συγκεκριμένες θέσεις, τις οποίες ανέλυσε ο Γ. Σιάντος, στις 3/2, κατά τη δεύτερη μέρα των εργασιών της Διάσκεψης. Οι θέσεις αυτές είχαν καθοριστεί σε συνεδρίαση της ΚΕ του ΚΚΕ προς το τέλος του Γενάρη και επιβεβαιώθηκαν σε σύσκεψη, που ακολούθησε, παρουσία ηγετικών στελεχών του Κόμματος και του Ηλ. Τσιριμώκου. Οπως μαρτυρεί ο Β. Μπαρτζιώτας,³ τόσο στη συνεδρίαση της ΚΕ του ΚΚΕ όσο και στη σύσκεψη που ακολούθησε συμφωνήθηκε να μην υπογραφεί, σε καμιά περίπτωση, συμφωνία στην οποία δε θα προβλεπόταν η χορήγηση Γενικής Αμνηστίας. Μάλιστα, αποφασίστηκε να αποχωρήσει η αντιπροσωπεία του ΕΑΜ από τη Διάσκεψη, αν η αντίπαλη πλευρά δε δεχόταν αυτόν τον όρο.

Δευτέρα 4 Δεκέμβρη 1944. Η κηδεία των θυμάτων της προηγούμενης μέρας γίνεται αφορμή για νέα μεγάλη διαδήλωση. Θα ακολουθήσει νέα επίθεση. Νέοι νεκροί…

Οι θέσεις του ΕΑΜ για την υπογραφή συμφωνίας, όπως αναλύθηκαν από το Γ. Σιάντο στη Διάσκεψη έχουν ως εξής⁴:Σε ό,τι αφορά το στρατιωτικό ζήτημα γινόταν αποδεχτή η διάλυση του ΕΛΑΣ υπό την προϋπόθεση ότι θα συγκροτούνταν εθνικός στρατός μέσα από τακτική στρατολογία, με κριτήριο την ηλικία και χωρίς τη συμμετοχή δοσίλογων, φασιστικών στοιχείων ή δήθεν εθελοντών. Ο στρατός αυτός θα ήταν πλαισιωμένος από στελέχη που δεν ήταν ένοχα δοσιλογισμού ή φασιστικών αντιλήψεων και με τη συμμετοχή βεβαίως των στρατιωτικών στελεχών του ΕΛΑΣ, αλλά και των απλών μαχητών του που πληρούσαν τους ηλικιακούς όρους στράτευσης.

Αυστηρότατη εκκαθάριση των Σωμάτων Ασφαλείας από τα δοσίλογα και φασιστικά στοιχεία, σύμφωνα με τη δέσμευση του Γ. Παπανδρέου στο λόγο του στο Σύνταγμα στις 18/10/1944.

Εκκαθάριση του κρατικού μηχανισμού από τους δοσιλόγους και σταμάτημα των διώξεων, που άρχισαν με αφορμή τα Δεκεμβριανά, σε βάρος δημοκρατικών – αριστερών δημοσίων υπάλληλων, με την κατηγορία ότι «ηυνόησαν το κίνημα».

Χορήγηση Γενικής Αμνηστίας.

Συγκρότηση αντιπροσωπευτικής κυβέρνησης με τη συμμετοχή εκπροσώπων όλων των παρατάξεων.

Ταχύτατη διενέργεια εκλογών και δημοψηφίσματος. «Κατά τη γνώμη μας – είπε γι’ αυτό το θέμα ο Γ. Σιάντος – η καλύτερη λύση θα ήταν να ορίζονταν από τώρα οι σχετικές ημερομηνίες».

Πολεμικό υλικό του ΕΛΑΣ παραδίδεται σε Βρετανούς στρατιώτες

Οπως έχουμε ήδη αναφέρει, στο μόνο ζήτημα που δε θα δεχόταν την παραμικρή συζήτηση η ΕΑΜική αντιπροσωπεία ήταν η Γενική Αμνηστία. Κι όμως δέχτηκε.

Η συνθηκολόγηση και ο ρόλος του Τσιριμώκου

Μετά την ομιλία του Γ. Σιάντου, οι εργασίες της Διάσκεψης διακόπηκαν για δύο μέρες, στο διάστημα των οποίων λειτούργησε, όπως δείχνουν τα πράγματα, ένα οργιώδες παρασκήνιο, με στόχο να συρθεί η αντιπροσωπεία του ΕΑΜ στη συνθηκολόγηση. Το θέμα που φαίνεται ότι δέσποσε αφορούσε στη Γενική Αμνηστία. Οι Εγγλέζοι και η αντίδραση γνώριζαν από τον Ηλ. Τσιριμώκο, που φρόντιζε να τους ενημερώνει για όλα λειτουργώντας ως ο άνθρωπός τους στις τάξεις του ΕΑΜ, ότι το ζήτημα αυτό μπορούσε να οδηγήσει σε ρήξη. Δεν είχαν όμως καμιά διάθεση να υποχωρήσουν και να δεχτούν τη δίκαιη απαίτηση του λαϊκού κινήματος, γιατί επιδίωκαν μια κουτσουρεμένη αμνηστία που θα τους έλυνε τα χέρια, ώστε, μετά την υπογραφή της συμφωνίας, δίπλα στη λευκή τρομοκρατία να αξιοποιήσουν και «νόμιμα» μέσα διώξεων, δηλαδή την ποινικοποίηση του ΕΑΜικού κινήματος που θα διευκόλυνε στη συντριβή του. Ετσι, διάλεξαν το μόνο δρόμο που είχαν πέραν της ρήξης. Κι αυτός ο δρόμος περνούσε μέσα από την αλλαγή της θέσης, που εξέφρασε διά στόματος Σιάντου η αντιπροσωπεία του ΕΑΜ.

Η στιγμή των υπογραφών

Στις 4/2 η κυβερνητική αντιπροσωπεία με επιστολή της προς την αντιπροσωπεία του ΕΑΜ γνωστοποιούσε στα μέλη της τελευταίας πως η θέση τους για Γενική Αμνηστία «κατόπιν συμφώνου γνώμης της κυβερνήσεως… είναι απολύτως απαράδεκτος». Και το επιθυμητό για την αντίδραση αποτέλεσμα επήλθε. Την επομένη οι ΕΑΜίτες αντιπρόσωποι, με απαντητική επιστολή τους, γνωστοποιούσαν στους συνομιλητές τους ότι «εφόσον η κυβέρνησις εμμένει εις την άποψή της, η αντίστροφη επιμονή στην ορθή γνώμη μας θα οδηγούσε σε ρήξη που, ανεξάρτητα από την ευθύνη, θα οδηγήσει τον τόπο σε συμφορά. Για τον λόγον αυτόν δεχόμαστε να λυθή το ζήτημα των διώξεων με βάση την αρχή που έθεσεν η Κυβερνητική Αντιπροσωπεία και με τη θέσπιση εγγυήσεων ικανών να περιορίσουν τους κινδύνους που σας έχομεν εκθέσει»⁵.Η ΕΑΜική αντιπροσωπεία, λοιπόν, υποχώρησε στο ζήτημα της αμνηστίας χωρίς να προβάλει ιδιαίτερες αντιστάσεις, αν και η εξουσιοδότηση που είχε από τα όργανα του κινήματος όχι μόνο δεν της επέτρεπαν κάτι τέτοιο αλλά αντίθετα την υποχρέωναν να προχωρήσει στη ρήξη με την άλλη πλευρά, δηλαδή στο βήμα της αποχώρησης από τις διαπραγματεύσεις. Πώς, όμως, έγινε αυτή η μεταστροφή; Ο καθηγητής Ιωάννης Γεωργάκης, σε μια συνέντευξή του στον Π. Βενάρδο που δημοσιεύτηκε στη «Μεσημβρινή» το 1983 λέει σχετικά⁶: «Τελικά υποχώρησαν οι κομμουνιστές. Και υποχώρησαν όταν ο Ηλίας Τσιριμώκος πείστηκε από μένα την κρίσιμη εκείνη νύχτα να έρθει «από ‘δώ»». Δηλαδή να υποστηρίξει τη θέση της κυβερνητικής πλευράς στο θέμα της αμνηστίας. Ηθελε να έχει ορισμένες εγγυήσεις ότι πράγματι αυτά που λέμε εμείς εκεί θα έχουν την υποστήριξη και της συμμαχικής πλευράς. Κι ότι δεν ήταν ένα είδος τρικλοποδιάς. Και τον πήρα και κατεβήκαμε στην Αθήνα στις 2 το πρωί. Και τον πήγα στην αγγλική πρεσβεία, όπου ο Μακμίλαν του έδωσε το λόγο… του ότι «αυτά που σας λέει ο κ. Γεωργάκης και αυτά που λέει η κυβέρνηση εμείς σας τα εγγυόμεθα». Και επιστρέψαμε πίσω με τον Τσιριμώκο, ο οποίος έδωσε μια εξήγηση περί της απουσίας του, ότι ήταν άρρωστη δήθεν η μητέρα του. Τότε πλέον ο μονολιθισμός της κομμουνιστικής παράταξης που μέχρι τότε παρετηρείτο έσπασε. Και ειδοποίησα τους Αγγλους επίσημους και επισπεύσαμε τη μονογραφή της συμφωνίας».

Βέβαια ο Γεωργάκης δε λέει όλη την αλήθεια, είτε από πρόθεση – είτε γιατί δε θυμάται καλά. Οπως έχει αποδείξει, μέσα από έρευνα των αγγλικών πηγών, ο γνωστός δημοσιογράφος και ιστορικός ερευνητής Φ. Οικονομίδης, ο Τσιριμώκος δεν πέρασε με την άλλη πλευρά στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων στη Βάρκιζα αλλά πριν αυτές ξεκινήσουν⁷. Συγκεκριμένα ο Τσιριμώκος, πέραν του Γεωργάκη και του Δαμασκηνού, είχε έρθει σε επαφή και με τον επικεφαλής του κλιμακίου της Ιντέλιντζενς Σέρβις στην Αθήνα Ντέιβιντ Μπάλφουρ (Ο Μπάλφουρ είναι ο περίφημος Πάτερ Δημήτριος στο παρεκκλήσι του Ευαγγελισμού). Σύμφωνα δε με τον τότε εκπρόσωπο της βρετανικής κυβέρνησης στην Αθήνα Χ. Μακμίλαν «ο Τσιριμώκος ήταν ένα μεγάλο πλεονέκτημα για μας αφού μας είχε δώσει πληροφορίες από τα πριν σχετικά με τη γραμμή που θα ακολουθούσαν (σ.σ. που θα ακολουθούσε δηλαδή η ΕΑΜική αντιπροσωπεία στις διαπραγματεύσεις) και ήταν διατεθειμένος την κατάλληλη στιγμή να τους προδώσει»⁸.

Μια μικρή, ελάχιστη, γεύση για το ρόλο του Τσιριμώκου έδωσε πολύ αργότερα και ο Μ. Παρτσαλίδης: «Είναι αλήθεια – μαρτυρεί ο Παρτσαλίδης⁹ – ότι ο Τσιριμώκος ήταν αυτός που περισσότερο ήθελε να υποχωρήσουμε. Και να ζητήσουμε εγγυήσεις για να περιοριστεί όσο ήταν δυνατόν ο κίνδυνος να επεκταθούν οι διώξεις. Προσωπικά είχα προτείνει στο Σιάντο όχι να διακοπούν οι διαπραγματεύσεις, αλλά να δηλώσουμε ότι πάνω στο θέμα αυτό, επειδή έχουμε δέσμευση από το ΕΑΜ και την ΚΕ του Κόμματος που αντιπροσωπεύαμε, πρέπει να μας δοθεί η δυνατότητα να συζητήσουμε την άρνηση της κυβέρνησης υπεύθυνα και στην ΚΕ του ΕΑΜ και στην ΚΕ του ΚΚΕ στα Τρίκαλα… Τελικά όμως ο Σιάντος κατέληξε στο ότι μια καθυστέρηση της υπογραφής της συμφωνίας δεν επρόκειτο να μας ωφελήσει… και συμφωνήσαμε ότι θα έπρεπε να κάνουμε την υποχώρηση για να μην τρεναριστεί άλλο η υπόθεση. Κακώς βέβαια…».

Δε χωράει αμφιβολία ότι ο Τσιριμώκος έπαιξε άσχημο παιχνίδι τότε σε βάρος του ΕΑΜ και του λαϊκού κινήματος. Ομως είναι παράλογο να ισχυριστεί κανείς ότι σ’ εκείνον βρίσκεται η κύρια ευθύνη για τις υποχωρήσεις της ΕΑΜικής αντιπροσωπείας, τουλάχιστον στο ζήτημα της αμνηστίας ή και γενικότερα σε όλα τα ζητήματα. Αν οι κομμουνιστές αντιπρόσωποι δεν είχαν οι ίδιοι υποχωρητική συμπεριφορά ήταν αδύνατο ο Τσιριμώκος να τους παρασύρει στη συνθηκολόγηση.

Με την υποχώρηση στο ζήτημα της αμνηστίας η αρχή της συνθηκολόγησης είχε γίνει. Αφού, μάλιστα, οι ΕΑΜίτες αντιπρόσωποι υποχώρησαν σ’ αυτό που είχαν θέσει ως αδιαπραγμάτευτη αρχή, δεν είχαν πλέον κανένα πρόβλημα να πάρουν την κάτω βόλτα υπαναχωρώντας και στις υπόλοιπες διεκδικήσεις τους. Ετσι φτάσαμε στην υπογραφή της συμφωνίας της Βάρκιζας.

Για το ζήτημα της αμνηστίας η συμφωνία προέβλεπε στο άρθρο 3 ότι αμνηστεύονται μόνο «τα πολιτικά αδικήματα τα τελεσθέντα από τις 3 Δεκεμβρίου 1944 μέχρι της υπογραφής του παρόντος. Εξαιρούνται της αμνηστίας τα συναφή κοινά αδικήματα, κατά της ζωής και της περιουσίας, τα οποία δεν ήσαν απαραιτήτως αναγκαία διά την επιτυχία του πολιτικού αδικήματος». Το άρθρο αυτό, με τη διατύπωση που είχε, έδωσε τη δυνατότητα στην αντίδραση να εξαπολύσει άγριο διωγμό εναντίον των αγωνιστών της εθνικής αντίστασης, χαλκεύοντας κατηγορίες για διάπραξη κοινών αδικημάτων στην περίοδο της κατοχής.

Για τα άλλα, κύρια, ζητήματα, η συμφωνία προέβλεπε: Αποστράτευση του ΕΛΑΣ και συγκρότηση εθνικού στρατού μέσα από κανονική στρατολογία. Εκκαθάριση του κρατικού μηχανισμού από δοσίλογους και φασιστικά στοιχεία. Διενέργεια δημοψηφίσματος και στη συνέχεια εκλογών μέσα στο 1945. Τέλος η συμφωνία δεν προέβλεπε συγκρότηση αντιπροσωπευτικής κυβέρνησης αλλά ούτε και έθιγε το θέμα της παρουσίας των βρετανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα¹⁰.

Αναγκαστικός ή απαράδεκτος συμβιβασμός;

Η συμφωνία της Βάρκιζας είναι ένα από τα πιο πολυσυζητημένα θέματα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Εχει τονιστεί, σ’ ό,τι αφορά το ΕΑΜ και το ΚΚΕ, ότι επρόκειτο για έναν απαράδεκτο συμβιβασμό, για μια συνθηκολόγηση άνευ όρων. Εχει όμως εκφραστεί και η άποψη πως ό,τι έγινε – καλώς έγινε, ότι δεν υπήρχαν περιθώρια να συνεχίσει το ΕΑΜικό κίνημα τον πόλεμο έξω από την Αθήνα προσδοκώντας σε ευνοϊκά αποτελέσματα ή ότι ο συμβιβασμός αυτός ήταν αποτέλεσμα παραίνεσης του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος και ιδιαίτερα του ΚΚΣΕ. Υποχρεούμαστε, συνεπώς, να σταθούμε σ’ αυτές τις εκτιμήσεις πιο αναλυτικά, ξεκινώντας απ’ την τελευταία που θεωρεί ότι το ΕΑΜ και το ΚΚΕ οδηγήθηκαν στο συμβιβασμό της Βάρκιζας με ευθύνη των Σοβιετικών.

Οι υποστηριχτές αυτής της άποψης χρησιμοποιούν ως επιχείρημα το γνωστό τηλεγράφημα του Δημητρόφ προς το ΚΚΕ με το οποίο ο Βούλγαρος κομμουνιστής ηγέτης – τότε είχε την ευθύνη επαφής του ΚΚΣΕ με τα ΚΚ ανά τον κόσμο – συμβούλευε, κατά κάποιο τρόπο, για συμβιβασμό, κάτι που το ΕΑΜικό κίνημα δεν είχε αποκλείσει ως πιθανό αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεών του με την αντίπαλη πλευρά. Το τηλεγράφημα του Δημητρόφ λήφθηκε από την ηγεσία του ΚΚΕ στις 15 Γενάρη του ’45 και έχει ως εξής:

«Ο Παππούς νομίζει ότι με τη σημερινή διεθνή κατάσταση η ένοπλη ενίσχυση προς τους Ελληνες συντρόφους απ’ έξω γενικά αδύνατη. Βοήθεια από μέρους της Βουλγαρίας ή Γιουγκοσλαβίας η οποία θα τους δέσμευε με το μέρος του ΕΛΑΣ εναντίον ενόπλων αγγλικών δυνάμεων, σήμερα λίγο θα βοηθήσει τους Ελληνες συντρόφους ενώ πάρα πολύ θα μπορούσε να βλάψει τη Γιουγκοσλαβία και Βουλγαρία. Ολα αυτά πρέπει να τα υπολογίζουν οι φίλοι μας οι Ελληνες.

Ελληνες και ΕΛΑΣ πρέπει να καθορίσουν τα περαιτέρω βήματά τους, ξεκινώντας από αυτή ακριβώς την κατάσταση, όχι ευνοϊκή γι’ αυτούς. Δεν πρέπει τραβήξουν σχοινί. Αλλά δείξουν εξαιρετική ευλυγισία και ικανότητα χειρισμών για να διατηρήσουν όσον το δυνατόν δυνάμεις τους και να περιμένουν ευνοϊκότερη στιγμή για πραγματοποίηση δημοκρατικού τους προγράμματος. Για το ελληνικό κόμμα το σπουδαιότερο είναι να μην επιτρέψει να απομονωθεί από μάζες ελληνικού λαού και από δημοκρατικές ομάδες που ανήκουν στο ΕΑΜ.

Γιατί ΕΑΜ, ΓΣΕΕ και χωριστές προσωπικότητες ηγέτες δεν απευθύνονται επίσημα στα Συνδικάτα και Εργατικό Κόμμα Αγγλίας, στις αμερικάνικες μαζικές οργανώσεις και Συνδικάτα και κοινή γνώμη εξωτερικού για να διαφωτίσουν για σκοπούς και χαρακτήρα πάλης τους, για να ξεσκεπάσουν ελληνική αντιδραστική κλίκα και τους καλέσουν ενίσχυσή τους; Αυτό θα ‘πρεπε να κάνουν με όλους δυνατούς τρόπους και μέσα ακατάπαυστα»¹¹.

Δε χωράει αμφιβολία ότι αυτό το τηλεγράφημα έπαιξε ρόλο αλλά όχι φυσικά αυτόν που ισχυρίζονται όσοι το αξιοποιούν για να δικαιολογήσουν τις υποχωρήσεις που έκανε στη Βάρκιζα το ΕΑΜικό κίνημα. Και τούτο για τον απλό λόγο ότι είναι εντελώς διαφορετικά πράγματα μια συμβουλή για συμβιβασμό και ο συγκεκριμένος συμβιβασμός αυτός καθ’ αυτός. Σε τελευταία ανάλυση την τελική ευθύνη των αποφάσεων την είχε το ΕΑΜ και πρωτίστως το ΚΚΕ ως καθοδηγητική του δύναμη που συγκέντρωνε και τον κύριο όγκο των δυνάμεών του. Επίσης δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι το όλο ζήτημα του συμβιβασμού της Βάρκιζας παίχτηκε σε ελληνικό έδαφος. Εδώ έγιναν οι προετοιμασίες της κάθε πλευράς για τις θέσεις που θα προέβαλε στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, εδώ έγιναν οι διαπραγματεύσεις, εδώ έγιναν οι παρασκηνιακές διαβουλεύσεις, εδώ ασκήθηκαν οι πιέσεις που οδήγησαν τους εκπροσώπους του ΚΚΕ να συμβιβαστούν κατ’ αρχήν στο ζήτημα της αμνηστίας και στη συνέχεια σ’ όλα τα υπόλοιπα.

Από το τηλεγράφημα του Δημητρόφ, κατά τη γνώμη μας, εκείνο που ίσως βάρυνε περισσότερο στις αποφάσεις των εκπροσώπων του ΚΚΕ στη Βάρκιζα και ειδικά στις αποφάσεις του Γ. Σιάντου, είναι μάλλον η συμβουλή του Βούλγαρου ηγέτη ότι για το ΚΚΕ «το σπουδαιότερο είναι να μην επιτρέψει να απομονωθεί από μάζες ελληνικού λαού και από δημοκρατικές ομάδες που ανήκουν στο ΕΑΜ». Και τέτοιος κίνδυνος για διάσπαση του ΕΑΜ εκφράστηκε, τουλάχιστον ως απειλή, τόσο πριν την έναρξη των διαπραγματεύσεων με τη στάση που κράτησε ο Σβώλος ο οποίος αρνήθηκε να συμμετάσχει στην ΕΑΜική αντιπροσωπεία που θα πήγαινε στη Βάρκιζα, όσο και κατά τις διαπραγματεύσεις με τη στάση που κράτησε ο Τσιριμώκος. Οφείλουμε όμως να βλέπουμε την αλήθεια με το κεφάλι προς τα πάνω κι όχι απ’ την ανάποδη. Στην περίπτωση που αυτή η συμβουλή Δημητρόφ βάρυνε αποφασιστικά, το κύριο ζήτημα εδράζεται στο γεγονός ότι οι κομμουνιστές αντιπρόσωποι στη Βάρκιζα σύρθηκαν πίσω από τον Τσιριμώκο και τους φίλους του επειδή δεν είχαν ορθή εκτίμηση για την εμβέλεια των συμμάχων του ΚΚΕ μέσα στο ΕΑΜ, επειδή δεν είχαν ορθή εκτίμηση του συσχετισμού δυνάμεων – στρατιωτικά και πολιτικά – μέσα στην ελληνική κοινωνία και της επιρροής του Κόμματος μέσα στις λαϊκές μάζες, επειδή δε στάθμισαν σωστά τη συγκυρία.

Μπορούσε να συνεχίσει τον πόλεμο ο ΕΛΑΣ;

Για να εκτιμήσει κανείς σωστά το χαρακτήρα που είχε ο συμβιβασμός στη Βάρκιζα θα πρέπει, αναμφίβολα, να εξετάσει τη στρατιωτική κατάσταση στην οποία βρίσκονταν οι αντίπαλες δυνάμεις εκείνη την περίοδο. Ειδικά για το ΕΑΜικό κίνημα, αυτό σημαίνει να εξεταστεί η δυνατότητα που είχε για συνέχιση του πολέμου έξω από την Αθήνα. Προτού, όμως, αναφερθούμε σ’ αυτό το θέμα, οφείλουμε να ρίξουμε μια ματιά στην εικόνα που παρουσίαζε η Ελλάδα όταν ξεκινούσε η Διάσκεψη της Βάρκιζας, παραθέτοντας πηγές από την άλλη πλευρά, δηλαδή μη ΕΑΜικές ή και ακραιφνώς αντιΕΑΜικές. Ο Αλ. Ζαούσης αναφέρει με ειλικρίνεια πλήθος ιστορικών στοιχείων, που επιβεβαιώνουν ότι ο συσχετισμός δυνάμεων στην Ελλάδα ήταν εμφανώς υπέρ του ΕΑΜ, ενώ οι Αγγλοι και οι ντόπιοι σύμμαχοί τους ήταν σε δεινή θέση. Μεταξύ άλλων, σημειώνει¹²: «Το γεγονός ότι η στρατιωτική κατάσταση τις παραμονές της Βάρκιζας δεν ήταν τόσο ευνοϊκή για τους Βρετανούς και την κυβέρνηση, είχε κατά κάποιο τρόπο διαρρεύσει και στον Τύπο. Στις 16/1/45, η εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του Πάνου Κόκκα κυκλοφόρησε μ’ έναν εύγλωττο χάρτη της Ελλάδας, που αποδείκνυε ότι ο ΕΛΑΣ κατείχε ακόμα τα 3/4 της χώρας. Και ότι ουσιαστικά στο μεν βορρά οι Βρετανοί ήλεγχαν μόνο τη Θεσσαλονίκη, ενώ στην Πελοπόννησο κρατούσαν μόνο τα βόρεια παράλια». Ο γνωστός θεωρητικός του αντικομμουνισμού Θ. Παπακωνσταντίνου παραδεχόταν, λίγα χρόνια μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου, ότι «το ΚΚΕ είχε χάσει οριστικώς τη μάχην των Αθηνών, αλλά η Εθνική Κυβέρνησις δεν είχε κερδίσει τη μάχην της Ελλάδος»¹³. Κι ο, επίσης αντικομμουνιστής, Α. Ι. Κοραντής συμπληρώνει¹⁴: «Ητο εκτός πραγματικότητος η συζήτησις περί καταστροφής του ΕΛΑΣ διά των όπλων, ως είχαν ήδη αναγνωρίσει οι Μακμίλαν και Αλεξάντερ. Πράγματι, εκ της δημοσιεύσεως εις αθηναϊκήν εφημερίδα χάρτου, προέκυπτεν ότι ο ΕΛΑΣ κατείχεν εισέτι τα τρία τέταρτα της επικρατείας (27 περιοχές επί συνόλου 31), συμπεριλαμβανομένης ολοκλήρου της Βορείου Ελλάδος εκτός της Θεσσαλονίκης και του πλείστου της Πελοποννήσου πλην της βορείου ζώνης».

Πέραν των παραπάνω, οφείλουμε να προσθέσουμε ότι ο κύριος όγκος των δυνάμεων του ΕΛΑΣ δεν είχε πάρει μέρος στα Δεκεμβριανά και είχε παραμείνει ανέπαφος. Επρόκειτο, ουσιαστικά, για τις πιο ετοιμοπόλεμες και εμπειροπόλεμες δυνάμεις του. Επιπλέον, το ΕΑΜ και το ΚΚΕ συνέχιζαν να απολαμβάνουν της εμπιστοσύνης της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Αν, επομένως, συνεχίζονταν οι μάχες έξω από την Αθήνα, οι βρετανικές δυνάμεις τόσο από άποψη όγκου, όσο και από άποψη διάταξης και εκπαίδευσης δεν ήταν σε θέση να αντιμετωπίσουν αποφασιστικά τον ΕΛΑΣ. Κατ’ αρχήν, δεν μπορούσαν να τον χτυπήσουν σε όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας, ούτε να συναγωνιστούν μαζί του στον ανταρτοπόλεμο. Για τις δυνατότητες του ΕΛΑΣ, αλλά και τις προετοιμασίες που γίνονταν ώστε να αντιμετωπίσει τους Εγγλέζους, μετά την υποχώρηση από την Αθήνα, ο Σαράφης αναφέρει: «Ο ΕΛΑΣ είχε δυνατότητες σε τρόφιμα, πυρομαχικά και έμψυχο υλικό να κάνει πόλεμο για πολύ καιρό κατά των Αγγλων και των κυβερνητικών Ελλήνων και στην περίπτωση αυτή έπρεπε να προετοιμαστεί». Στη συνέχεια, αφού σημειώνει τις σχετικές διαταγές που εκδόθηκαν γι’ αυτήν την προετοιμασία, ο αρχηγός του ΕΛΑΣ τονίζει¹⁵: «Στις αρχές του Φλεβάρη ο ΕΛΑΣ ήταν έτοιμος ν’ αντιμετωπίσει οποιαδήποτε νέα επίθεση».

Τις δυνατότητες που είχε ο ΕΛΑΣ να κάνει πόλεμο έξω από την Αθήνα – και τις δικές τους αδυναμίες να τον αντιμετωπίσουν – παραδέχονται και οι Εγγλέζοι. Ο στρατάρχης Αλεξάντερ, ανώτατος διοικητής των συμμαχικών δυνάμεων στη Μεσόγειο την περίοδο 1944-1945 (αντικατέστησε τον Ουίλσον), στις 21 Δεκέμβρη του ’44, έγραφε στον Τσόρτσιλ¹⁶: «Εάν υποθέσωμε ότι ο ΕΛΑΣ εξακολουθεί τον αγώνα, νομίζω ότι θα είναι δυνατόν να ξεκαθαρίσωμε την περιοχή Αθηνών – Πειραιώς και να την κρατήσωμε σταθερά, αλλά έτσι δε νικούμε τον ΕΛΑΣ σε σημείο που να τον αναγκάσωμε να συνθηκολογήση. Δεν είμαστε αρκετά ισχυροί για να κάνωμε περισσότερα και να αναλάβωμε επιχειρήσεις στην υπόλοιπη Ελλάδα. Οι Γερμανοί κατά την κατοχή είχαν διατηρήσει έξι έως επτά μεραρχίες στην ηπειρωτική Ελλάδα εκτός από τις τέσσερις περίπου στα νησιά. Ακόμα και έτσι δεν μπόρεσαν να κρατήσουν σταθερά ανοικτές τις γραμμές επικοινωνιών των, και δεν είμαι βέβαιος ότι θα συναντήσωμε λιγώτερο ισχυρά αντίσταση και λιγότερο αποφασιστική από όσην συνήντησαν εκείνοι. Πρέπει να επιβλέπωμε πολύ προσεκτικά τις προθέσεις των Γερμανών στο ιταλικό μέτωπο. Τα τελευταία γεγονότα στη Δύση και η σιωπή της 16ης μεραρχίας των S.S., που ευρίσκονται μπροστά στην 5η αμερικανική στρατιά, δείχνουν κάποιον ελιγμό που πρέπει να προσέξωμε. Σημειώνω τα γεγονότα αυτά για να κάνω σαφή την κατάσταση και να σας υπογραμμίσω ότι, κατά τη γνώμη μου, το ελληνικό πρόβλημα δεν μπορεί να λυθή με στρατιωτικά μέσα. Η λύση θα ευρεθή στον πολιτικό τομέα.

Γενικά, γνωρίζετε, ελπίζω, ότι μπορείτε πάντοτε να υπολογίζετε πως θα κάνω ό,τι μπορώ για να εκπληρώσω τις επιθυμίες σας, αλλά εύχομαι να κατορθώσετε να βρήτε μια πολιτική λύση στο ελληνικό πρόβλημα, γιατί έχω πεισθή ότι κάθε στρατιωτική ενέργεια, μετά την εκκαθάριση της περιοχής Αθήνας και Πειραιά, θα ξεπερνούσε τις δυνατότητες των σημερινών μας δυνάμεων». Την επομένη, 22 του μηνός, ο Τσόρτσιλ απαντούσε: «Δεν υπάρχει θέμα να συνεχίσωμε οποιαδήποτε στρατιωτική επιχείρηση εκτός από την εκκαθάριση της περιοχής Αθηνών – Πειραιώς».

Μπροστά σ’ αυτές τις αποκαλυπτικές ομολογίες των Βρετανών, δεν είναι δυνατόν να προσθέσει κανείς τίποτε περισσότερο. Αποδεικνύεται περίτρανα ότι η Συμφωνία της Βάρκιζας ήταν μια συνθηκολόγηση του ΕΑΜικού κινήματος, ένας απαράδεκτος συμβιβασμός και από στρατιωτική και από πολιτική άποψη.

Την εικόνα της μεταπολεμικής Ελλάδας τη σημάδεψε η Συμφωνία της Βάρκιζας. Και για να έχει αντίληψη ο αναγνώστης περί τίνος επρόκειτο, αντί επιλόγου αναφέρουμε τούτο: Την ημέρα της υπογραφής της Συμφωνίας, η εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, στο πρώτο σχόλιό της, ανέφερε με σαρκασμό: «Με όλους τους κανόνας της γερμανικής τακτικής έγινε χθες την πρωίαν εις το Περιστέρι »μπλόκος» κλασικού τύπου. Χωροφύλακες, εθνοφύλακες και αστυφύλακες πολλοί, έφθασαν εις το προάστειον, αφύπνισαν με πυροβολισμούς τους κατοίκους και συνεκέντρωσαν όλους τους άρρενας από 14 μέχρις 60 ετών. Κατόπιν τους παρέταξαν κατά επαγγέλματα και διέταξαν τους ανήκοντας εις το ΕΑΜ να δηλώσουν τούτο μόνοι των. Ακολούθως ορισμένα άτομα – τα οποία χθες δεν έφερον προσωπίδας – υπεδείκνυον εις τους χωροφύλακας τους κατά την κρίσιν των επικινδύνους εκ των ΕΑΜιτών, οι οποίοι ωθούμενοι, λακτιζόμενοι και πληττόμενοι δι’ υποκοπάνων εφορτώθησαν επ’ αυτοκινήτων και ωδηγήθησαν εις διάφορα κρατητήρια. Η λαμπρά τελετή διήρκεσεν επί πέντε ώρας, προς μεγάλην ικανοποίησιν των κατοίκων, οι οποίοι σκέπτονται ότι η Γερμανία ηττάται, αλλά αι μέθοδοί της παραμένουν αθάνατοι»¹⁷. Τα σχόλια περιττεύουν.-

1 Εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» 3/2/1945 και Γ. Ανδρουλιδάκη: «Κείμενα», εκδόσεις ΕΣΤΙΑ, σελ. 66-67

2 «»Ριζοσπάστης» περίοδος 1941-1945 – Κατοχή – Δεκεμβριανά», Εκδόσεις «Ριζοσπάστης» – «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 361

3 Β. Μπαρτζιώτας: «Εθνική Αντίσταση και Δεκέμβρης 1944», εκδόσεις ΣΕ, σελ. 427

4 «Ριζοσπάστης» 8/2/1945, στο «»Ριζοσπάστης» περίοδος 1941-1945 – Κατοχή – Δεκεμβριανά», Εκδόσεις «Ριζοσπάστης» – «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 364

5 Για τις επιστολές αυτές βλέπε: Εφημερίδα «Ελεύθερη Ελλάδα», 7/2/1945, «Η Συμφωνία της Βάρκιζας – Ολα τα σχετικά Κείμενα», Εκδοσις της Διευθύνσεως Τύπου και Πληροφοριών, Αθήναι, Φεβρουάριος 1945 και Π. Βενάρδου: «Η συμφωνία της Βάρκιζας», εκδόσεις ΠΟΝΤΙΚΙ, σελ. 45-46.

6 Π. Βενάρδου, στο ίδιο, σελ. 103

7 Φ. Οικονομίδης: «Ελλάδα ανάμεσα σε δύο κόσμους», εκδόσεις ΟΡΦΕΑΣ, σελ. 28-34

8 Φ. Οικονομίδης, στο ίδιο, σελ. 29

9 Π. Βενάρδου, στο ίδιο, σελ. 98

10 Βλέπε ολόκληρη τη Συμφωνία: «Το ΚΚΕ – Επίσημα Κείμενα», εκδόσεις ΣΕ, τόμος Ε` σελ. 411-416

11 «Το ΚΚΕ – Επίσημα Κείμενα», τόμος Ε`, έκδοση ΚΚΕ Εσωτερικού, Αθήνα 1974 και Ρώμη 1973 σε επιμέλεια Α. Παπαπαναγιώτου, σελ. 325-326

12 Αλέξανδρος Ζαούσης: «Οι δύο όχθες 1939-1945 – Μια προσπάθεια για εθνική συμφιλίωση», εκδόσεις ΠΑΠΑΖΗΣΗ, μέρος Β` (II), σελ. 790

13 Θ. Φ. Παπακωνσταντίνου: «Ανατομία της Επαναστάσεως», Αθήναι 1952, σελ. 181

14 Α. Ι. Κοραντή: «Πολιτική και Διπλωματική Ιστορία της Ελλάδος 1941-1945», εκδόσεις ΕΣΤΙΑ, τόμος β`, σελ. 314

15 Στ. Σαράφη: «Ο ΕΛΑΣ», εκδόσεις ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ, σελ. 559-560

16 Ουιν. Τσόρτσιλ: «2ος Παγκόσμιος Πόλεμος – Απομνημονεύματα», εκδόσεις: «Ελληνική Μορφωτική Εστία», μετάφραση Α. Σαμαράκη, τόμος ΣΤ, σελ. 336

17 Εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» 12/2/1945 και Γ. Ανδρουλιδάκη: «Κείμενα», εκδόσεις ΕΣΤΙΑ, σελ. 62

 

Γιώργος ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

Mε μεγάλη συμμετοχή χθές η εκδήλωση για Κολοκοτρώνη στην Ερμιόνη

http://ermionida.gr/wp/?p=3600

Επετειακές εκδηλώσεις στην Ερμιόνη

Επετειακές εκδηλώσεις στην Ερμιόνη

11-12 Μαρτίου 2017

Επετειακές εκδηλώσεις μνήμης για τα 190 χρόνια από την

«κατ’ επανάληψη» Γ΄ Εθνοσυνέλευση στην Ερμιόνη

Είναι γνωστό ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας (ΠτΔ) θα επισκεφθεί την Ερμιόνη την Κυριακή 12 Μαρτίου 2017 για να τιμήσει με την παρουσία του τις επετειακές εκδηλώσεις για τα 190 χρόνια από τη Γ΄ Εθνοσυνέλευση, μέρος της οποίας διεξήχθη στην Ερμιόνη.

Είναι πρώτη φορά που Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα επισκεφθεί την Ερμιόνη, για να προσδώσει τη δέουσα τιμή στο ιστορικό γεγονός, το οποίο αποτελεί πτυχή της νεότερης ιστορίας μας, εθνικής και τοπικής.

Υπενθυμίζουμε το πρόγραμμα των εκδηλώσεων:

Το Σάββατο 11-03-2017 και ώρα 18:30 στο Πνευματικό Κέντρο Ερμιόνης (Συγγρού), θα γίνει εκδήλωση με θέμα: «Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: Η μακρά, δύσκολη και ηρωική πορεία ζωής του. Η συμβολή του στη Γ΄ Εθνοσυνέλευση της Ερμιόνης».

Την Κυριακή 12-03-2017

1. Ώρα 10:00. Επίσημη υποδοχή του ΠτΔ στη πλατεία δυτικά του Ι. Ναού των Ταξιαρχών και στη συνέχεια Αρχιερατική Δοξολογία.
2. Ώρα 10:30. Αποκάλυψη από τον ΠτΔ αναμνηστικής μαρμάρινης πλάκας στην ιστορική οικία της Γ΄ Εθνοσυνέλευσης και στη συνέχεια ξενάγηση του ΠτΔ στον ίδιο χώρο.
3. Ώρα 11:20. Κατάθεση στεφάνου από τον ΠτΔ στο Ηρώο Ερμιόνης.
4. Ώρα 12:00. Ανακήρυξη του ΠτΔ ως Επίτιμου Δημότη Ερμιονίδας στο Δημοτικό Κατάστημα Ερμιόνης.

Ξεκινω απο το τελευταιο.Πραγματικα δεν καταλαβαινω γιατι ο προεδρος της Δημοκρατιας γινεται επιτιμος Δημοτης της Ερμιονιδας.Για την προσφορα η τους δεσμους του με τον Δημο; Επειδη ειναι προεδρος της δημοκρατιας ;Κι αν ναι, ειναι ολοι οι προεδροι Δημοκρατιας επιτιμοι δημοτες ολων των Δημων;Επειδη μας επισκεπτεται;Να δεχθω πως ειναι τιμη για εμας η επισκεψη του ανωτατου πολιτικου αρχοντα. Αλλα γιατι αντιστρεφουμε την τιμη;Θυμαμαι πως επιτιμος Δημοτης Ναυπλιου ειχε γινει ο Σαμαρας επειδη η συζυγος του ειναι καταγωγης Ναυπλιωτικης.

Πολιτικα ειμαι και εγω αντιθετος με την επιλογη του ΣΥΡΙΖΑ να προτεινει τον κ Παυλοπουλο για προεδρο της Δημοκρατιας. Αλλα φανταζομαι ηταν πολιτικη επιλογη, διαβεβαιωση, συμβιβασμος, ενδειξη καλης θελησης, παραχωρηση στην ΝΔ (και απαιτηση;) και στα κομματα που την ακολουθουν, στην θεση αυτη να βρισκεται πολιτικος που εκφραζει ξεκαθαρα τη θεση «μενουμε Ευρωπη» για καθε ενδεχομενο η εστω σκεψη ρηξης με την ΕΕ.Πραγμα που ο σημερινος Προεδρος Δημοκρατιας ιστορικο στελεχος της συντηριτικης παραταξης το εχει δηλωσει κατ επαναλληψη.Ευρωπη με καθε κοστος.Εξ αλλου παραμονες του δημοψηφισματος το 2015 ειχε παρει θεση

Ανταρτης κλεφτης παληκαρι παντα ειναι ο ιδιος ο λαος

Κατάμεστη η αιθουσα Συγγρού χθές στην Ερμιόνη.

Δέν υπήρχε καρέκλα να καθίσεις.Σπάνια συμβαίνει αυτο.

Παρόντες και οι βουλευτές Μανιάτης Γκιόλας.Ολες οι τοπικές αρχές.Ομιλητης ο καθηγητής κ Πιρπιρής.

Πολλά άσπρα μαλλια οπως πάντα.Καλο θα ηταν η νεολαία μας να ερχεται που και που στις εκδηλωσεις μπας και ακούσει για τον Κολοκοτρωνη.Για τους τρελλους προγονους μας που ταβαλαν με μια αυτοκρατορια ανοιχτηκαν στο πελαγο και μεσα απο εμφυλιους και νικες εχτισαν ενα απο τα πιο δημοκρατικα συνταγματα της Ευρωπης. Και μετα οι ξενοι προστατες και οι ντοπιοι εκπροσωποι τους εφεραν τον Γερμανο βασιλια  και μεσα απο τα χρεη μας εκαναν προτεκτορατο. Μεχρι σημερα.

Αυτα βεβαια δεν τ ακουσαμε χθες βραδυ ετσι οπως τα γραφω. Ισως δεν θελουμε να τα ακουσουμε γιατι οι λεξεις ειναι φωτια και καινε.Οπως δεν σταθηκαμε στο «φωτια και τσακουρι στους προσκυνημενους» του Κολοκοτρωνη.

Γιατι μηπως οι ταγματαλητες δεν ηταν προσκυνημενοι στην κατοχη;Δεν πηγαν μετα την απελευθερωση με τους Αγγλους νεους δυναστες μας και τους Αμερικανους και το παλατι στην συνεχεια;Αυτοι δεν εκαναν (μετα απο Αμερικανικες υποδειξεις)το πραξικοπημα στην Κυπρο που ανοιξε τη πορτα στους Τουρκους να καταλαβουν το μισο νησι;Αυτοι δεν εκαναν την χουντα στην Ελλαδα;

Ακουσαμε ομως για ομονοια. Για ενοτητα ολων των Ελληνων εναντια στους Τουρκους. Καθολου δεν ηταν ολοι οι Ελληνες κατα των Τουρκων. Και καθολου κοτζαμπασηδες και καραβοκυραιοι δεν ηταν το ιδιο με κοληγους και ναυτες. Οι Κουντουριωτες και οι τοκογλυφοι  Κωλετηδες (Τολμηρός, πλήρης προσόντων και λίαν ραδιούργος)δεν ηταν το ιδιο με τον Αντωνη Οικονομου γι αυτο οι τραμπουκοι τους τον δολοφονησαν στο Ξηρια εξω απο το Αργος. Αλλα και πολλοι απο αυτους που ηθελαν να φυγουμε απο την Οθωμανικη αυτοκρατορια που διαλυοταν  φιλοδοξουσαν να εκπροσωπησουν αλλες αυτοκρατοριες που ζητουσαν το φιλετο Ελλαδα για τα δικα τους συμφεροντα.Και πολλοι εκπροσωποι της αρχουσας ταξης φαγανε τα λεφτα των δανειων (οσα φτασαν δηλαδη στην χωρα)η τα χρησιμοποιησαν για να εδραιωσουν την εξουσια τους σε βαρος του λαου.

Οπως σημερα ακουμε μενουμε Ευρωπη απο συμφεροντα προσδεδεμενα στο Γερμανικο κεφαλαιο και την κυριαρχια του στην Ευρωπη τη στιγμη που το μεγαλο κεφαλαιο καταγραφει κερδη και οι εργαζομενοι φτωχοποιουνται….

Επισης κατι αλλο.Στην Ερμιονιδα ζουν εδω και παρα πολλα χρονια μονιμα πολλοι ξενοι.Και απο Ευρωπαικες χωρες.Δεν ερχονται ποτε στις επετειους και τις εκδηλωσεις μας.Δεν ξερω γιατι.Το 1821 χιλιαδες δημοκρατες απο ολα τα Ευρωπαικα κρατη ηρθαν και ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ πολλοι σκοτωθηκαν στην χωρα μας για να χτιστει το Ελληνικο δημοκρατικο κρατος.Και αλλοι φιλλεληνες εδωσαν χρηματα εγραψαν αρθρα εφτιαξαν επιτροπες στις χωρες τους για να μας υποστηριξουν.Πιστεψαν στο δικιο του αγωνα μας που ηταν και δικος τους αγωνας.Τιμωντας την προσφορα τους χθες μπροστα στο ηρωον υπηρχαν σημαιες των κρατων τους. Και η προξενος της Γαλλιας ηταν στο κτηριο Συγγρου χθες.

Κι ομως Γαλλοι Αγγλοι Ρωσοι που ζουν στην Ερμιονιδα η εχουν κανει οικογενειες με Ελληνες δεν ερχονται στις εκδηλωσεις μας.Κριμα ειναι.

Πολυτιμες τετοιες εκδηλωσεις.Η ιστορια δεν ειναι μια.Καθε εποχη ξαναδιαβαζει την ιστορια με αγωνια αναζητα απαντησεις στα δικα της προβληματα. Οι Ελληνες ειμαστε μικρος λαος. Μια φουχτα.Και εχουμε προδοτες αναμεσα μας.Εφιαλτες.Παντα ειχαμε.Εχουμε και αγωνιστες της λευτεριας.Ανθρωπους του λαου εργατες αγροτες και αλλους σπουδαγμενους που δωσαν την ζωη τους για ελευθερια.Κοινωνικη και εθνικη.Για μια καλυτερη κοινωνια.Ανθρωποι σαν τον Μακρυγιαννη τον Μαρινο Αντυπα τον Βελουχιωτη αλλα και ανωνυμους ανθρωπους γειτονες και συγγενεις μας που αγωνιστηκαν και μετα η ανταμοιβη απο το καθεστως ηταν Παλαμηδι, Γιουρα, Μακροννησι.

Πολυτιμη η αναγνωση της ιστοριας .Οι ηρωες δεν ειναι τελειοι.Εχουν αντιφασεις.Κανουν λαθη συμβιβαζονται καποτε.Καποιοι κανουν τραγικα λαθη οπως ο Ανδρουτσος. Και ο ανταρτης Κολοκοτρωνης ειχε τις δικες του ιστοριες . Ομως στο τελος κανουμε τη σουμα. Και βγαζουμε συμπερασμα.Δεν ειναι καθολου τυχαιο που ο λαος μας απο ολους τους ηρωες του 1821 εχει στην καρδια του ξεχωριστη θεση για τον ανταρτη γερο του Μωρια.Χωρις να εχει διαβασει πολλα και να ξερει λεπτομερειες για την ζωη του προσκυνα στο Παλαμηδι τον τοπο που φυλακιστηκε(ειναι λιγο πιο περα απο την αποθηκη πυριτιδας που σημερα επισκεπτομαστε) γιατι εκει εμεις βλεπουμε την δικια μας ζωη και των προγονων μας.

Δεν ειναι μικρη η προσφορα του Μουσικου συλλογου Ερμιονης στις εκδηλωσεις μας.Καθε τετοια εκδηλωση προυποθετει ωρες εθελοντικης προσφορας απο πολλους ανθρωπους.Αλλα ιδιαιτερη αναφορα θαθελα να κανω στον συνθετη και μαεστρο Τακη Μανιατη.Την ψυχη και εμπνευστη του Μουσικου συλλογου δεκαετιες τωρα.Που παρα την προσωπικη του θλιψη και πενθος χθες βραδυ ηταν εκει συνεπης υπευθυνος σοβαρος οπως παντα να προσφερει σε ολους μας μεσα απο την μουσικη την ψυχικη αναταση που ειναι απαραιτητη για να αγγιξεις τετοιες ιστορικες μορφες και γεγονοτα. Γιατι μονο η λογικη και οι λεξεις δεν φτανουν.

Συγχαρητηρια και στα μελη της χορωδιας και της ορχηστρας για τα τραγουδια που μας χαρισαν.

Επιτρεψτε μου και ενα μπραβο στην Λη Κοβενυ που οσο περνουν τα χρονια βελτιωνεται και μας χαριζει με το φλαουτο της μια αλλη μουσικη νοτα στις εκτελεσεις.Μπορει να ειναι απο την Αγγλια αλλα μετα απο εικοσι δυο χρονια στην Ελλαδα και την Ερμιονιδα εχει γινει ενεργος πολιτης στην κοινωνικη μας ζωη.Και δημοτης στα πλαισια της ΕΕ.

Ανακοινωση του ΙΛΜΕ

• Ηλ. ταχ.: i . l . m . ermionis @ gmail . com Ιστοσελίδα: hps://mouseioermionis.com

  ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΟΥ Ι.Λ.Μ.Ε. ΣΤΟΝ ΘΕΟΔΩΡΟ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ

  Το Ι.Λ.Μ.Ε. συμμετέχοντας στις επετειακές εκδηλώσεις για τα 190 χρόνια από την Γ΄

  Εθνοσυνέλευση του 1827 στην Ερμιόνη οργάνωσε στο Πνευματικό Κέντρο Ερμιόνης

  στις 11-3-2017, εκδήλωση – αφιέρωμα στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη με θέμα:

  «Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: Η μακρά, δύσκολη και ηρωική πορεία ζωής του. Η

  συμβολή του στην Εθνοσυνέλευση της Ερμιόνης».

  Ομιλητής ο Παναγιώτης Πυρπυρής, διδάκτωρ ιστορίας, Σχολικός Σύμβουλος

  Φιλολόγων. Η ομιλία του κ. Πυρπυρή αρθρώθηκε σε τρία μέρη.

  Το πρώτο εστίαζε στο ρόλο που διαδραμάτισε ο Θ. Κολοκοτρώνης στις στρατιωτικές

  επιχειρήσεις κατά την Επανάσταση του 1821, με έμφαση σε εκείνες γύρω από την

  Τρίπολη, στην καταστροφή της στρατιάς του Μαχμούτ πασά Δράμαλη στα

  Δερβενάκια, μα και στην εκ μέρους του υιοθέτηση του κλεφτοπολέμου ως τακτικής

  πλέον κατάλληλης για την αντιμετώπιση του στρατού του Αιγύπτιου Ιμπραήμ πασά.

  Στο δεύτερο μέρος επιχειρήθηκε η παρουσίαση και, κυρίως, η ερμηνεία των

  επιλογών του Θ. Κολοκοτρώνη κατά την διάρκεια των φάσεων του εμφυλίου

  πολέμου 1824-25. Καταδείχθηκε ότι οι εξελίξεις των δύο αυτών ετών συνέτειναν στο

  να θέσει ο Γέρος του Μοριά, λίγο –πολύ, τη στρατιωτική του δύναμη στην

  υπηρεσία των εθνικών πολιτικών θεσμών, του Βουλευτικού και του Εκτελεστικού.

  Το τρίτο μέρος της ομιλίας αφιερώθηκε στην πολιτική δράση του Θ. Κολοκοτρώνη

  κατά τη διάρκεια της Γ΄ Εθνοσυνέλευσης, ιδίως στις πρωτοβουλίες που πήρε κατά τη

  συγκέντρωση των παραστατών στην Ερμιόνη. Μνεία έγινε επίσης στη δράση και τις

  περιπέτειές του από το 1827 και εξής, ενώ τονίστηκαν οι απόψεις που ανέπτυξε

  κατά την ιστορική του ομιλία στην Πνύκα το 1838.

  Την εκδήλωση πλαισίωσε η Χορωδία του Μουσικού Συλλόγου Ερμιόνης υπό τη

  διεύθυνση του μαέστρου Τάκη Μανιάτη.

  Στην κατάμεστη αίθουσα μεταξύ των θεατών παρευρέθηκαν ο Σεβασμιώτατος

  Μητροπολίτης κκ. Εφραίμ, ο π. Ιωάννης Αμπελάς, ο π. Ιωάννης Σαρρής, ο π.

  Ιερόθεος Λουμουσιώτης, και ο π. Αναστάσιος Μέλλος. Επίσης οι βουλευτές

  Αργολίδας Ιωάννης Γκιόλας και Ιωάννης Μανιάτης, η Πρόξενος της Γαλλίας Celine

  ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ

  ΕΡΜΙΟΝΗΣ
• Pendaries, ο εκπρόσωπος της Περιφέρειας Πελοποννήσου Τάσος Τζανής, ο

  Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Ερμιονίδας Αρης Δημαράκης, οι Αντιδήμαρχοι

  Γεώργιος Μπουρίκας και Κέλλυ Φωστίνη, ο Πρόεδρος της Δ.Κ. Ερμιόνης Χρήστος

  Δάγκλης, Δημοτικοί και Κοινοτικοί Σύμβουλοι, ο Δήμαρχος του τέως Δήμου Ερμιόνης

  Ανάργυρος Λεμπέσης και εκπρόσωποι πολιτιστικών συλλόγων και φορέων.

  Το Δ.Σ. του Ι.Λ.Μ.Ε. ευχαριστεί τον ομιλητή Π. Πυρπυρή για την τεκμηριωμένη

  ιστορικά ομιλία του, τον μαέστρο Τάκη Μανιάτη, τη Χορωδία Ερμιόνης και τους

  μουσικούς Lee Coveney φλάουτο, Βασίλη Δαπόντε κλασική κιθάρα, Ζαχαρία

  Κουτούβαλη ακουστική κιθάρα, Μιχάλη Φραϋδάκη ακουστική κιθάρα, Δαμιανό

  Κουτούβαλη μπάσο και Λουκά Κούτρα κρουστά. Επίσης ευχαριστεί τους Λουκά

  Κούτρα, Γιώργο Πέλλα και τον Δημήτρη Σακελλαρόπουλο, οι οποίοι απέδωσαν με

  εξαιρετικό τρόπο αποσπάσματα από την ομιλία του Θ. Κολοκοτρώνη στην Πνύκα.

  Τέλος το Δ.Σ. του Ι.Λ.Μ.Ε. ευχαριστεί το πολυπληθές ακροατήριο, που με τον

  προσήκοντα σεβασμό τίμησε την μνήμη της σημαντικότερης στρατιωτικής και

  πολιτικής φυσιογνωμίας της Επανάστασης του ’21, τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.

  Ερμιόνη 20-3-2017

  Για το Δ.Σ. του Ι.Λ.Μ.Ε.

  Η Πρόεδρος

  Τίνα Αντωνοπούλου

 

 

Η ιστορια του τοπου μας

Αυτη η χωρα βγαζει προδοτες και ηρωες.Απο τοτε που αρχισε να γραφεται η ιστορια της.Και συνηθως οι προδοτες συνεργατες των κατακτητων ειναι και εξουσια.Και σαν εξουσια γραφουν την ιστορια.Φυλακιζουν τους αγωνιστες ανοιγουν Μακρονησια αντι να τους τιμησουν.Τους δολοφονουν.

Οι μαναδες μας ομως, με το γαλα που βυζαξαμε ,με το νανουρισμα που μας τραγουδησαν ,οι πατεραδες μας με μισολογα σεμνα και ταπεινα, μας σπρωξαν να ψαξουμε να μαθουμε να μιλησουμε τελικα για τους δικους μας ηρωες.Για την  αληθινη ιστορια.Μια τετοια ιστορια και αυτη που θα διαβασετε πιο κατω.Τιμη και δοξα στους νεκρους της ελευθεριας.Ζουνε παντα μεσα στους σημερινους αγωνες μας.

Μνημειο πεσοντων της Εθνικης Αντιστασης στην Ερμιονιδα στην πλατεια Ρεπουλη

http://www.efsyn.gr/arthro/tainia-o-martyrikos-thanatos-toy-eamiti-ierea

Ταινία ο μαρτυρικός θάνατος του ΕΑΜίτη ιερέα

Νικολαου Αποστολακη

Συντάκτης:

Νόρα Ράλλη

Κρήτη, 1947. Ενώ στα Χανιά μαίνεται ο Εμφύλιος, τα μεσάνυχτα της 1ης Αυγούστου, παρακρατικοί της ομάδας Παύλου Γύπαρη (Μάυδες του Γύπαρη) απήγαγαν με δόλο από το σπίτι του τον αγωνιστή ιερέα του ΕΑΜ, Νικόλαο Αποστολάκη.

Τον βασάνισαν απάνθρωπα, του έβγαλαν τα μάτια, τα δόντια, του έκοψαν τα γεννητικά όργανα και μετά τον σκότωσαν, τον διαμέλισαν και τον πέταξαν στον «Κόκκινο Γκρεμό», κοντά στις φυλακές Καλαμίου.

Η σύζυγός του εκτοπίστηκε από το Νεροχώρι Αποκορώνου όπου διέμεναν, ενώ τα πέντε παιδιά τους συνέχισαν να διώκονται μέχρι τις πανεπιστημιακές σπουδές τους.

Τα γεγονότα ξαναζωντανεύουν 70 χρόνια μετά, μέσα από την κάμερα του σκηνοθέτη/ντοκιμαντεριστή Κώστα Νταντινάκη, στο φιλμ με τίτλο «Ο Ελκόμενος επί κρημνού».

Η ταινία προβάλλεται στο 19ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης (3/03-12/03).

Επιζώντες της περιόδου, με προεξάρχουσα την κόρη του, Ισμήνη, μαρτυρούν την τραγική αλήθεια των γεγονότων.

Ο σκηνοθέτης, κρητικής καταγωγής, εξηγεί πόσο πληγώνει αυτή η αλήθεια, ακόμη και 70 χρόνια μετά, και κυρίως πόσο σημαντικό είναι για αρκετούς να μείνει κρυφή για πάντα.

● Μία κόρη που δεν μπορεί να θάψει τον πατέρα της. Ενας πατέρας που δολοφονήθηκε εξαιτίας ενός Εμφυλίου. Η ιστορία είναι πολύ κοντά στην αντίστοιχη της Αντιγόνης του Σοφοκλή. 

Ναι, η κόρη, αλλά και ολόκληρη η οικογένεια.

Με κορυφαία στο δράμα τη σύντροφο του αντιστασιακού ιερέα, τον οποίο άρπαξαν από την αγκαλιά της μες στα μεσάνυχτα, τον κατακρεούργησαν και στη συνέχεια εμπόδισαν την ταφή του.

Ενα μέρος της ιστορίας έχει απόλυτη σχέση με το έργο που αναφέρετε.

Ο Καστοριάδης θεωρούσε πως η Αντιγόνη του Σοφοκλή είναι η τραγωδία με το μεγαλύτερο βάθος από άποψη πολιτικής διάστασης: μια επίμονη προειδοποίηση εναντίον της Υβρεως.

● Είναι τελικά ίδιον των Ελλήνων αυτές οι… τραγωδίες; 

Από τον Θουκυδίδη έχουμε μάθει ότι και πριν από 25 αιώνες ο ελληνισμός συνταρασσόταν από εμφύλιους σπαραγμούς με αμέτρητες συμφορές, που γίνονται και θα γίνονται πάντα, όσο δεν αλλάζει η φύση του ανθρώπου.

Οσο ο άνθρωπος δεν ελευθερώνεται από τα αρπακτικά του ένστικτα.

Οι εμφύλιοι είχαν πάντα ως αφετηρία την αδηφαγία των προνομιούχων εναντίον των μη προνομιούχων.

Δυστυχώς, από την αρχαιότητα, τις περισσότερες φορές επικρατούσαν οι διανοητικά κατώτεροι επειδή φοβόντουσαν τη δική τους ανεπάρκεια και την ικανότητα των αντιπάλων τους!

Αυτό δεν συνέβη και στον τελευταίο μας Εμφύλιο; Πόσα λαμπερά μυαλά χάθηκαν στις φυλακές, στις εκτελέσεις και στις εξορίες…

● Το ντοκιμαντέρ βασίζεται σε μαρτυρίες ανθρώπων που γνώριζαν ή είχαν ακούσει για τον παπα-Νικόλαο Αποστολάκη. Προσπαθήσατε να βρείτε μαρτυρίες ανθρώπων από «την άλλη πλευρά»; 

Εβδομήντα χρόνια μετά, ευτυχώς, ζουν άνθρωποι που τον θυμούνται.

Ναι, ασφαλώς επιδίωξα και συνάντησα επιζώντες από «την άλλη πλευρά», οι οποίοι όμως αρνήθηκαν να μιλήσουν.

Αντιθέτως, από τη μεριά των «ηττημένων» υπήρχε προθυμία να συμβάλουν με τις μαρτυρίες τους στο χρονικό της φρίκης που κατέγραφα.

Οι απόγονοι των «άλλων» υπάρχουν και δεν είναι τυχαίο ότι κάποιοι από αυτούς είναι τα πρωτοπαλίκαρα των χωριών που υποδέχονται «με μπαλοθιές» τους αρχηγούς ή τους βουλευτές που παραδοσιακά ψηφίζουν.

● Γιατί τόση σιωπή από κοινωνία, επίσημη ιστορία, κράτος κ.λπ. για παρόμοια ζητήματα, κυρίως όσον αφορά τον Εμφύλιο; 

Ο Εμφύλιος παραμένει ένα θέμα-ταμπού για πολλούς, ιδίως στις τοπικές μικρές κοινωνίες όπου όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους.

Ωστόσο δεν αποτελεί προκατάληψη για τις οικογένειες των κομμουνιστών που χάθηκαν, αυτοί δεν σιωπούν, αντιθέτως διψούν να τιμήσουν τη μνήμη των νεκρών τους με κάθε ευκαιρία.

Εξάλλου ο μόνος πολιτικός χώρος που νοιάζεται και οργανώνει εκδηλώσεις ιστορικής μνήμης είναι το ΚΚΕ.

Είδατε εδώ και δύο χρόνια με τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία κανένα κρατικό ενδιαφέρον ενάντια στη λήθη της ιστορίας;

Εκτός κι αν θεωρήσουμε ως τέτοιο τα τριαντάφυλλα του πρωθυπουργού στην Καισαριανή.

Ευτυχώς, η σύγχρονη ιστορία ξαναγράφεται, αφού σχετικές διδακτορικές διατριβές υπό την καθοδήγηση αληθινά δημοκρατικών καθηγητών εκπονούνται συνεχώς στα πανεπιστήμια.

● Υπάρχει ένα σημείο στην ταινία όπου ο ομιλητής μιλάει για τη σύγχυση που υπάρχει κυρίως στη Μεσόγειο για το τι είναι λεβέντης και τι μαφιόζος. Κάτι που συναντάμε και στην Κρήτη. Λεβέντες είναι όσοι υπερασπίζονται την υπόθεση του δίκιου, αδιαφορώντας για το τίμημα.

Είναι εκείνοι «όπου στην ζωή των ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες» αν και διαισθάνονται «πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος».

Ο μέγας Καβάφης μας το δίδαξε. Αλλά ο καθηγητής του ΑΠΘ, Γιώργος Μαργαρίτης, ο οποίος στην ταινία θέτει το ιστορικό πλαίσιο του Εμφυλίου στην Κρήτη, είναι πιο αναλυτικός επ’ αυτού.

● Γιατί πιστεύετε πως μισούσαν τόσο τον παπα-Νικόλαο Αποστολάκη; «Τέτοια βασανιστήρια δεν είχαν κάνει ούτε οι Βενετσιάνοι ούτε οι Τούρκοι ούτε οι ναζί» ακούγεται από έναν χωρικό στο φιλμ. 

Τον μισούσαν τόσο, δεν ήταν ένας τυχαίος άνθρωπος.

Εκείνα τα πέτρινα χρόνια ο παπάς και ο δάσκαλος ήσαν συμπολίτες επιρροής.

Ο λόγος τους μετρούσε κι αυτό τρόμαζε την ντόπια αντίδραση.

Μεταξύ των ηρωίδων της Αντίστασης στα Χανιά έχουμε τη δασκάλα Βαγγελιώ Κλάδου, που εξέθεσαν το κομμένο κεφάλι της στη γέφυρα του Κλαδισού και υποχρέωναν τους μαθητές να περνούν και να τη φτύνουν.

Η ποιήτρια Βικτωρία Θεοδώρου την υμνεί σ’ ένα αριστουργηματικό ποίημά της.

Η είδηση του φόνου από την εφημερίδα Κύρηξ της εποχής (φύλλο της 3ης Αυγούστου 1947) η οποία στήριζε απροκάλυπτα τους παρακρατικούς. |

● Μα και μετά τη βίαιη δολοφονία του, η οικογένεια πέρασε δύσκολα. Σαν την ιστορία της Μπερνάρντα Αλμπα του Λόρκα. 

Το μίσος των φονιάδων επεκτάθηκε, με τη συνέργεια Εκκλησίας και Πολιτείας, στη χήρα και τα πέντε ορφανά της, αφού εκπροσωπούσαν τις ρίζες που άφησε να βλασταίνουν πίσω του ο ηρωικός παπάς.

Οσο για το έργο του Λόρκα, ναι, κατανοώ την αναφορά σας, αλλά προσέξτε, ο εγκλεισμός των κοριτσιών της Ισπανίδας Μπερνάρντα Αλμπα οφείλεται στον αυταρχικό της χαρακτήρα (η μάνα ως σύμβολο του φασισμού επί Φράνκο), ενώ η Κρητικιά μάνα στο ντοκιμαντέρ κλείνει τα παιδιά στο σπίτι για να τα προστατεύσει, επειδή έξω από αυτό έχουν στήσει βάρδιες οι φασίστες μην τυχόν η χήρα περιθάλψει αντάρτες φίλους του άντρα της.

● Εχει -και κατά πόσο- αποδοθεί δικαιοσύνη για τέτοια εγκλήματα; 

Καμία δικαιοσύνη απολύτως. Αμέσως μετά τον Εμφύλιο, οι πρώτοι που αναγνωρίστηκαν ως αντιστασιακοί ήταν οι συνεργάτες των Γερμανών.

Δηλαδή οι διώκτες των αριστερών, των δημοκρατικών πατριωτών.

Οι οποίοι -ως αμοιβή για την αντιστασιακή τους δράση- εκτελέστηκαν ή εκτοπίστηκαν.

Αναφέρεται αυτό στα σχολικά βιβλία; Ισα ίσα, όπου να ‘ναι θα μας πουν πως δημιουργήθηκε συνωστισμός στα βουνά και γι’ αυτό οι αντάρτες κατέφυγαν στα ξερονήσια.

Η αλήθεια αποσιωπήθηκε, διαστρεβλώθηκε σκόπιμα από αμερικανοθρεμμένους πανεπιστημιακούς, με αποτέλεσμα οι απελπισμένοι της κοινωνίας, μπολιασμένοι με άκριτο αντικομμουνισμό, να στρέφονται σήμερα προς τη Χρυσή Αυγή.

● Τι γίνονται σήμερα μαυραγορίτες, παρακρατικοί, συνεργάτες των Γερμανών; 

Η πολιτική και οικονομική εξουσία που διέθεταν και διαθέτουν πάντα τα μεγάλα τζάκια δεν άφησε κανέναν τους δίχως ανταμοιβή.

Εξάλλου, σ’ αυτούς στηρίχτηκαν για να κραταιωθούν σόγια μικρά και μεγάλα – χιλιάδες είναι οι ψηφοφόροι αν τους μαζέψεις!

Αρκετούς από αυτούς, βασιλόφρονες και βενιζελικούς, τους είδαμε σε όλες σχεδόν τις μετεμφυλιακές κυβερνήσεις.

Πολλοί απόγονοί τους, αγράμματοι ή απλώς βλάκες, βολεύτηκαν και βολεύονται ακόμα σε δημόσια πόστα από τοπικούς κομματάρχες.

Τους είδαμε να μεταπηδούν με απίστευτη συνειδησιακή ευκολία από τη Ν.Δ. στο ΠΑΣΟΚ και κατόπιν στη σημερινή κυβέρνηση.

Η Ισμήνη Αποστολάκη, κόρη του δολοφονηθέντος αγωνιστή ιερέα |

● Για τέλος, κάτι πιο προσωπικό: πώς μάθατε την ιστορία του παπα-Νικόλα Αποστολάκη και πώς νιώσατε όταν σας μιλούσε η κόρη του; 

Οποτε περνούσα ως έφηβος με τον πατέρα μου από τον τόπο του μαρτυρίου, μου έλεγε: «Να, εδώ ήταν που γκρέμισαν οι Μάυδες τον παπά».

Αργότερα, οι στίχοι του Μήτσου Κασόλα «Οι ήρωες σαπίζουν μες στη λησμονιά», με τη φωνή της Μαρίας Δημητριάδη, μ’ έκαναν να ανατριχιάζω και μου έφερναν στον νου τον παπα-Νικόλα Αποστολάκη.

Ηταν μια οφειλή, ένα χρέος στη μνήμη του, η πραγματοποίηση αυτού του ντοκιμαντέρ.

Αναζήτησα την κυρία Ισμήνη Αποστολάκη (την κόρη του) αγχωμένος, γιατί δεν ήξερα εάν είχε διάθεση να ξαναζωντανέψει στον φακό αυτές τις μνήμες.

Με εμπιστεύτηκε από την πρώτη στιγμή, αλλά μου ξεκαθάρισε ότι δεν θέλει να αναφέρει ονοματεπώνυμα.

Το ζεστό αλλά αγέρωχο βλέμμα της δεν με άφησε να της φανερώσω τη συγκίνησή μου.

 

 

Ζερβας Παναγιωτης.Σε δυο λεπτα

Στα πλαισια αναζητησης υλικου για τα 50 χρονια απο την δικτατορια της 21ης Απριλιου 1967 και οσα εγιναν στην Αργολιδα και ειδικοτερα στην Ερμιονιδα μιλησα με τον συμπολιτη συναγωνιστη Πανο Ζερβα που συνεληφθει και εκτοπιστηκε στα Γιουρα για καποιους μηνες.Ο λογος ηταν πως σαν μελος της ΕΔΑ θεωρηθηκε επικινδυνος και πολυ περισσοτερο αφου ουτε στο εδω ΑΤ, ουτε στο στρατοπεδο Ναυπλιου που οδηγηθηκε στην συνεχεια μαζι με αλλους , υπεγραψε δηλωση.

Μερος αυτης της συνεντευξης ειναι και τα δυο λεπτα που σηκωνω σημερα.Νομιζω πως εχουν σημασια.Ειναι τα συμπερασματα μιας ζωης.Τι ζηταμε;