You are currently browsing the category archive for the ‘Ιστορια’ category.
Εχω γραψει πολλες φορες για το πηγαδι. Η φωτογραφια ειναι απο το 2016
Τωρα η κατασταση ειναι αυτη
Αυτη η συκια θα το χαλασει τελικα το πηγαδι.Και καλα μπηκε το πλεγμα μην πεσει κανει μεσα σωστο αλλα θα μπορουσε να βρεθει κατι ασφαλες ΚΑΙ καλαισθητο. Εκτος αν αυτη η σιδερια θεωρειται καλαισθητη. Και ακομα πριν μπορουσε να κοπουν τα κλαδια και να περιοριστει η ζημια.Τωρα αυτη η κατασκευη ειναι μονιμη το δεντρο θα μεγαλωσει ανεξελεγκτα μεχρι να το γκρεμισει τελειως.
Αναφορα στο πηγαδι γινεται στο βιβλιο του κ Αδωνι Κυρου στο Σταυροδρομι του Αργολικου και στις σελιδες 174-175.
Αναφερει πιθανη υπαρξη ιερου του Ασκληπιου στην περιοχη(που ιδρυσαν Αλιεις στις αρχες του 3ου αιωνα πΧ μετα την αναχωρηση των Τιρυνθιων) με ορατη θεμελιωση μηκους 32 μετρων και πλατους 12 μετρων και συνδεει το πηγαδι πιθανα με τελετες καθαρμων.
Οποια και να ειναι η ερμηνεια μιλαμε για ενα ξεχωριστο μνημειο αρχιτεκτονικης σιγουρα πολυ παλιο που κινδυνευει και καλο θα ηταν ο χωρος με συμφωνια των ιδιοκτητων φυσικα, να καθαριστει,η συκια να κοπει και να μπει μια επιγραφη που να δηλωνειτην υπαρξη του πηγαδιου.Παντως ο Παυσανιας δεν το αναφερει. Οι μεγαλυτεροι ομως κατοικοι εχουν αναμνησεις απο αυτο πηγαδι.
Περσι ειχε γινει θεμα με μια καντινα απεναντι στο δρομο προς την πλευρα της θαλασσας .Φετος Καντινα δεν ειδα.
Στην πιο κατω φωτογραφια θα δειτε αναμεσα στις αλλες σημαιες και την Τουρκικη σε εναν κεντρικο δρομο της πολης που ζω στην Ουαλια το Πρεστιν σε μια γιορτη για τις νικες των συμμαχων κατα της Ρωσιας στον Κριμαικο πολεμο.
Δεκα χρονια πριν τα γεγονοτα που θα διαβασετε πιο κατω (τον εμφυλιο που ακολουθησε την εκδιωξη του Οθωνα και μεχρι οι Αγγλοι να μας φερουν τον πρωτο Γλυξμπουργκ) ενας απο τους πρωταγωνιστες ο Πανος Κορωναιος 
συμμετειχε σαν επικεφαλης 1000 Ελληνων εθελοντων (το Ελληνικο κρατος δεν συμμετειχε επισημα) στον Κριμαικο πολεμο στις ακτες της Μαυρης θαλασσας (Ουκρανια σημερα κομματι της Ρωσσιας)του 1853 οταν οι μεγαλες δυναμεις συγκρουσθηκαν προκειμενου να βαλουν ποδι στην καταρρεουσα Οθωμανικη αυτοκρατορια.Ο Έλληνας ευεργέτης Γρηγόριος Μαρασλής , που έζησε στην Οδησσό, παρέδωσε στον Νικόλαο Α΄ 550 χιλιάδες ρούβλια για την αποκατάσταση του Ναού της Αγίας Σοφίας, όταν ο ρωσικός στρατός θα καταλάμβανε την Κωνσταντινούπολη
Μαλιστα οι Ελληνες εθελοντες (δεν ήταν ντυμένοι με ρωσικές στρατιωτικές στολές, αλλά φορούσαν φουστανέλα, όπως στην Ελληνική Επανάσταση του 1821.[7])αποκαλουνταν η Ελληνικη Λεγεωνα του Τσαρου Νικολαου Α.Τοσο καλα!Στον πινακα ο Κορωναιος με την Λεγεωνα στη Σεβαστουπολη το 1854 Η Λεγεωνα πληρωσε βαρυ τιμημα.Σχεδο οι μισοι ανδρες σκοτωθηκαν στον πολεμο η πεθαναν απο ασθενειες.
Νεκροι και τραυματιες
στην επίθεση της Ευπατορίας στις 5 Φλεβάρη του 1855, όπου είχε απώλειες μερικές δεκάδες νεκρούς και τριάντα τραυματίες, συμπεριλαμβανομένων των αξιωματικών Χρυσοβέργη και Σταμάτη. Ο τελευταίος πέθανε αργότερα από τις πληγές του. Μετά την Ευπατορία, η Ελληνική Λεγεώνα συμμετείχε στην άμυνα της Σεβαστούπολης, ως μέρος της φρουράς από την 1η Μαρτίου μέχρι τις 27 Αυγούστου 1855 και στη μάχη του Μαύρου ποταμού στις 16 Αυγούστου. Στο τέλος του πολέμου απονεμήθηκαν σε 735 λεγεωνάριους μετάλλια «Για την άμυνα της Σεβαστούπολης». Περισσότεροι από 500 Έλληνες εθελοντές έπεσαν στο πεδίο της μάχης και πέθαναν από ασθένειες.
Τον Ιούνιο του 1856 η Λεγεώνα διαλύθηκε. Μερικοί από τους εθελοντές αρνήθηκαν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους για τον φόβο των διώξεων από τις τουρκικές αρχές, καθώς πολλοί ήταν Τούρκοι υπήκοοι. 201 εθελοντές εγκαταστάθηκαν στη Μαριούπολη, όπου από τον 18ο αιώνα διαβιούσε ο γηγενής ελληνικός πληθυσμός της Κριμαίας. Οι λεγεωνάριοι ονόμασαν το χωριό τους Νόβο-Νικολάγιεβκα προς τιμήν της Λεγεώνας του αυτοκράτορα Νικόλάου. Αργότερα, στην καθομιλουμένη της Μαριούπολης έλαβε το όνομα Βολοντιόροβκα – το χωριό των εθελοντών
Μνημείο Ελλήνων εθελοντών στη Σεβαστουπολη της Κριμαιας
Στις 10 Ιουλίου 2016, στο πλαίσιο των εορτασμών του «Ετους Ελλάδας – Ρωσίας 2016», έγιναν τα αποκαλυπτήρια του μνημείου υπέρ των Ελλήνων εθελοντών της Ελληνικής Λεγεώνας του αυτοκράτορα Νικόλαου Α΄, που πολέμησε στον Κριμαϊκό Πόλεμο (1853-1856) στο πλευρό των Ρώσων. Για τον ελληνισμό της Ρωσίας το γεγονός αυτό είναι μεγάλης ιστορικής σημασίας, καθώς ύστερα από 160 χρόνια διαιωνίστηκε η μνήμη των συμπατριωτών τους από την Ελλάδα. Το μνημείο αυτό είναι το πρώτο ελληνικό μνημείο στην Κριμαία από την εποχή που η χερσόνησος της Κριμαίας ανήκε στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία.
Το μνημείο εγκαταστάθηκε στο πάρκο «Ιστορική Λεωφόρος», που είναι ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα και πολυσύχναστα μέρη της πόλης. Η βάση του μνημείου είναι διαστάσεων 3,70 Χ 3,70 μ., το ύψος του 6 μ. και είναι εγκατεστημένο σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο, δίπλα στο Μουσείο-Πανόραμα της Σεβαστούπολης, σε ένα από τα κεντρικότερα σημεία της πόλης. Επισημαίνεται ότι τα ήδη υπάρχοντα μνημεία πεσόντων είναι εκτός του κέντρου της πόλης.
Προσχημα τι αλλο η θρησκεια και η προστασια των Χριστιανων .Η μαλλον ποια μεγαλη δυναμη η Γαλλια η η Ρωσσια θα εχει τον πρωτο λογο στην προστασια των Χριστιανων στην Οθωμανικη αυτοκρατορια που τοτε τα συνορα της εφταναν μεχρι τον Δουναβη.
Εβδομηντα χρονια αργοτερα τουλαχιστον ενας συμπατριωτης μας απο το Καρακασι ο Καραχρηστος Δημητριος θα χασει την ζωη του στην Κριμαια οταν ο Βενιζελος ειχε στειλει 22 χιλιαδες Ελληνες στρατιωτες να πολεμισουν την Σοβιετικη Ενωση και ενας αλλος ο Παντελεημων Φωστινης θα διακριθει για τον αντικομμουνισμο του σαν στρατιωτικος ιερεας σε εκεινη την αποστολη
Εδω ο «αριστερος » πρωθυπουργος μας σφιγγει το χερι του Ουκρανου (αντιστοιχου του Τραμπ το 2006 ο Τζον Χερμπστ, πρέσβης των ΗΠΑ στην Ουκρανία, σε εσωτερικές επικοινωνίες χαρακτήρισε τον Ποροσένκο ως έναν ατιμασμένο ολιγάρχη ) ακροδεξιου αντικομμουνιστη (πρωην σοσιαλιστη) διευθαρμενου πρωθυπουργου Ποροσενκο το 2017.Σημερα προεδρος της Ουκρανιας ειναι ο ηθοποιος Βολοντιμιρ Ζελενσκι
Εδω Ουκρανοι «πατριωτες» οπαδοι του καθεστωτος με τα λαβαρα τους ναζιστικες σημαιες και σημαια του ΝΑΤΟ
Εξ αλλου η «αριστερη » μας κυβερνηση συνεπης στην ιστορια συμμετεχει στο εμπαργκο της ΕΕ κατα της Ρωσσιας για τη σταση της τελευταιας στα γεγονοτα αποσχισης της Κριμαιας απο την Ουκρανια και ενωσης της με την Ρωσσια το 2014 μετα απο δημοψηφισμα.
Εμπαργκο που φυσικα δεν κανει η ΕΕ οταν η Τουρκια απειλει στρατιωτικα μελος της Ενωσης εχει καταλαβει μερος της Κυπριακης δημοκρατιας απο το 1974 και καταπατει τα εδαφικα δικαιωματα και τα συνορα της ΕΕ διεκδικωντας ενεργειακα αποθεματα μελους κρατους.
Παει παλια αυτη η ιστορια με Ελληνες μισθοφορους να πολεμανε στην αλλη ακρη του κοσμου για τα συμφεροντα αλλων.Απο τον Κυρο το 401 πΧ (και τις 13 χιλιαδες Ελληνες στρατιωτες υπο την διοικηση του Ξενοφωντα)μεχρι την Κορεα και το Αφγανισταν σημερα Ελληνική Δύναμη Αφγανιστάν (ΕΛΔΑΦ) αλλα και σε αλλες αποστολες του ΝΑΤΟ.(οπου συμμετεχουμε δαπανωντας το 2% του ΑΕΠ μας )τα τελευταια εικοσι χρονια
Ετσι για να υπαρχει μετρο συγκρισης για την παιδεια δαπανουμε το 2,8% του ΑΕΠ επι «αριστερης » κυβερνησης.
Αναλυτικότερα, το σύνολο των δαπανών για το 2018, που προέρχεται από τον τακτικό προϋπολογισμό (4,697 δισ. ευρώ) και το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων (620.000 ευρώ) αφορά στο 2,88% του ΑΕΠ. Για το 2017, το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 2,85%.
ΑΥΤΟ ειναι το ΝΑΤΟ οπου συμμετεχει η «αριστερη» μας κυβερνηση και αυτες οι αποστολες των Ελληνων μισθοφορων στα πλαισια αυτου του διεθνους στρατου υπο την ηγεσια των Αμερικανων ιμπεριαλιστων.Το ΝΑΤΟ στα πλαισια του οποιου ειμαστε συμμαχοι με την Τουρκια και μοιραζομαστε στρατιωτικες πληροφοριες και διοικηση στρατευματων.
Αυτη ειναι η συμμετοχη της χωρας μας και της κυβερνησης της σε αυτο το εργαλειο πολεμου θανατου και ιμπεριαλισμου.
Ο ξεχασμένος Εμφύλιος του 1863 και η Κυβέρνηση του… Οροπεδίου!
Ακόμη μία φορά οι ηγετικές τάξεις των Ελλήνων απέδειξαν ότι όχι μόνο δεν μπορούσαν να ιδρύσουν ένα κράτος για τους Έλληνες αλλά ήταν ανίκανοι και να διατηρήσουν ένα κράτος που είχε ιδρυθεί με τη βοήθεια τρίτων
Η έξωση του Όθωνα έθεσε πάλι σε κίνηση τον μηχανισμό της ακυβερνησίας, της αναρχίας και των εμφύλιων συγκρούσεων, δηλαδή τη διαδικασία διάλυσης του ελληνικού κράτους που είχαν δημιουργήσει οι Βαυαροί, όπως συνέβη και μετά τη δολοφονία του Ι. Καποδίστρια. Οι ηγετικές τάξεις των Ελλήνων, δηλαδή οι κοτζαμπάσηδες, οι οπλαρχηγοί, οι έμποροι, οι Φαναριώτες και οι απόγονοί τους επιδόθηκαν σ’ έναν αγώνα για την κατάκτηση της πρόσκαιρης εξουσίας, στον οποίο δεν δίστασαν να συμμαχήσουν και με ληστές!..
Η επαναστατική επιτροπή που την αποτελούσαν ο ναύαρχος Κωνσταντίνος Κανάρης, ο Δημήτριος Βούλγαρης (Τζουμπές) και ο Μπενιζέλος Ρούφος, όρισε πρωθυπουργό τον Δ. Βούλγαρη, με την υποχρέωση να τον διαδεχθούν οι άλλοι δύο έπειτα από κλήρωση. Η κυβέρνηση Βούλγαρη έκανε εκλογές με τη Β’ Εθνοσυνέλευση της Αθήνας μεταξύ 24-27 Νοεμβρίου 1862, όπου εφαρμόστηκε η βία και η νοθεία. Από την αρχή της Μεσοβασιλείας είχαν σχηματιστεί δύο μεγάλα κόμματα: οι «Πεδινοί» του Δ. Βούλγαρη, που αφομοίωσαν το Αγγλικό Κόμμα, και οι «Ορεινοί» του Κ. Κανάρη, που διαδέχθηκε το Γαλλικό και το Ρωσικό Κόμμα.
Στις 7 Φεβρουαρίου 1863 ο Κ. Κανάρης, με την υποψία ότι ο Δ. Βούλγαρης πάει για δικτάτορας, απέσυρε την υποστήριξη και τους 4 υπουργούς του από την κυβέρνηση. Ο Δ. Βούλγαρης αντικατέστησε τους υπουργούς με δικούς του, αλλά την επομένη έπεσε η κυβέρνηση. Ο στρατηγός Δ. Γρίβας είχε κινηθεί κατά του Βούλγαρη, ενώ στην πρωτεύουσα ξέσπασαν συγκρούσεις που κράτησαν από τις 8 έως τις 16 Νοεμβρίου, με νεκρούς δύο στρατιώτες κι έναν λοχία. Στις 9 Φεβρουαρίου συγκλήθηκε η Βουλή από τον φόβο του εμφύλιου πολέμου και όρισε πρωθυπουργό τον αντιπρόεδρο της Βουλής Αριστείδη Μωραϊτίνη. Ο τελευταίος χρησιμοποίησε την Εθνοφυλακή και την Πανεπιστημιακή Φάλαγγα για ν’ αποκαταστήσει την τάξη, και στις 13 Φεβρουαρίου παρέδωσε την εξουσία στον Ζηνόβιο Βάλβη που έμεινε έως τις 25 Μαρτίου 1863. Ακολούθησαν οι κυβερνήσεις του Διομήδη Κυριακού (25 Μαρτίου έως 29 Απριλίου) και (πάλι) του Μπενιζέλου Ρούφου (29 Απριλίου έως 19 Ιουνίου 1863).
Ο Δ. Βούλγαρης στα μέσα Ιουνίου ξεκίνησε νέα προσπάθεια να κατακτήσει την εξουσία με πραξικόπημα, καθώς η πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης απορρίφθηκε με μεγάλη πλειοψηφία στη Βουλή. Έδωσε εντολή να παραιτηθούν οι δύο «Πεδινοί» υπουργοί, αλλά ο Ρούφος τούς αντικατέστησε αμέσως. Έτσι μπήκε μπρος νέος κύκλος εμφύλιων συγκρούσεων, όπου πρωταγωνίστησε και ο λήσταρχος Κυριάκος Μαλισόβας, από την Εύβοια, προστατευόμενος και συνεργάτης του Δ. Βούλγαρη. Ο Μαλισόβας βγήκε όταν άνοιξαν οι φυλακές τον Οκτώβριο του 1862 και αμέσως σχημάτισε συμμορία 50-70 ληστών με την οποία ρήμαζε την Αττική όταν δεν έκανε εμφανίσεις στα σαλόνια της Αθήνας!
Η ακυβερνησία στο μεταξύ είχε εξαπλωθεί σ’ ολόκληρη τη χώρα. Ομάδες ληστών και οπλοφόρων διέτρεχαν τις επαρχίες κι άρπαζαν ό,τι έβρισκαν μπροστά τους: ρούχα, σιτηρά, ζώα, ανθρώπους. Δίκαζαν αυθαίρετα όποιους ήθελαν κι εκτελούσαν οι ίδιοι τις ποινές που επέβαλλαν. Τα κατά τόπους τμήματα του στρατού και της χωροφυλακής δεν εκτελούσαν τις αποφάσεις της κυβέρνησης, αν δεν την κατέσχε το κόμμα της προτίμησής τους. Στην Αθήνα, υπουργοί και βουλευτές διόριζαν τους φίλους τους στο Δημόσιο κι έκαναν κάθε είδους ρουσφέτια κι αυθαιρεσίες. Αύξησαν και τη δική τους αποζημίωση σε 300 δραχμές τον μήνα.
Στις 18 Ιουνίου ο λήσταρχος Μαλισόβας κατέλαβε τη Μονή Ασωμάτων (Πετράκη). Το 6ο Τάγμα Πεζικού στάλθηκε να τους συλλάβει, αλλά συμμάχησε μαζί τους. Τότε ομάδα χωροφυλάκων υπό τον υπουργό Στρατιωτικών Π. Κορωναίο συνέλαβε τον Λεωτσάκο, αλλά αναγκάστηκε να τον ανταλλάξει με τους υπουργούς Αλ. Κουμουνδούρο και Δ. Καλλιφρονά, που είχαν συλλάβει οι «Πεδινοί». Στους τελευταίους προσχώρησε και ο διοικητής του Πυροβολικού Δ. Παπαδιαμαντόπουλος, που άρχισε να πολιορκεί τα Ανάκτορα, τα οποία υπεράσπιζε ο γιος του ναύαρχου, αξιωματικός Αριστείδης Κανάρης, που σκοτώθηκε σ’ αυτήν τη μάχη.
Στις 19 Ιουνίου παραιτείται ο Ρούφος και πρωθυπουργός αναλαμβάνει ο Διομήδης Κυριακός. Το απόγευμα της ίδιας μέρας επιβάλλεται ανακωχή, αλλά το πρωί της επομένης ξαναρχίζουν οι μάχες. Ο Π. Κορωναίος σπεύδει με τους άντρες του στην Ομόνοια, αλλά στην πλατεία Λουδοβίκου (Δημαρχείου) τον πυροβολούν οι χωροφύλακες που φρουρούν την Εθνική Τράπεζα. Ο Κορωναίος καταλαμβάνει οικήματα στην πλατεία κι αρχίζει μάχη. Ο Μαλισόβας είχε καταλάβει και ληστέψει το ξενοδοχείο «Το Στέμμα» και οικίσκους δίπλα στην Εθνική Τράπεζα.
Οι πρεσβευτές των Μεγάλων Δυνάμεων υποπτεύθηκαν ότι ο Μαλισόβας σκόπευε να ληστέψει την Εθνική Τράπεζα και να αρπάξει τα αποθεματικά του ελληνικού κράτους σε χρυσό και συνάλλαγμα, και έβγαλαν κοινή διακοίνωση να πάψουν αμέσως οι συγκρούσεις. Διαφορετικά, απειλούσαν να στείλουν αγήματα για τη φρούρηση της τράπεζας και οι ίδιοι θα υποχωρούσαν από την Αθήνα. Η απειλή είχε αποτέλεσμα και οι μάχες σταμάτησαν κι αργότερα υπέγραψαν και εκεχειρία οι «Πεδινοί» με τους «Ορεινούς».
Έτσι, οι Αθηναίοι μπόρεσαν να θάψουν τους 200 (κατ’ άλλους 250) νεκρούς των εμφύλιων συγκρούσεων και των ληστειών μετά φόνου που έλαβαν χώρα στην πρωτεύουσα. Η Λακωνία ήταν η δεύτερη μεγάλη περιοχή που πλήρωσε φόρο στα «Ιουνιανά». Περίπου 2.000 Μανιάτες οπαδοί των «Πεδινών» κατέλαβαν την επαρχία κι άρχισαν τις ληστείες και τους φόνους. Στην Κυπαρισσία της Μεσσηνίας, ο δήμαρχος Κοκκέβης μίσθωσε 400 ενόπλους και προχώρησε σε εγκλήματα αντεκδίκησης, επειδή οι «Πεδινοί» τού έκαψαν το σπίτι, έσφαξαν τα ζώα του και βίασαν την κόρη του…
Η κυβέρνηση Κυριακού παραιτήθηκε στις 21 Ιουνίου και σχηματίστηκε η κυβέρνηση του… Οροπεδίου υπό τον Μπενιζέλο Ρούφο, λόγω του ότι προέκυψε από τον συμβιβασμό των Ορεινών και των Πεδινών! Η Κυβέρνηση Οροπεδίου κράτησε έως τον Οκτώβριο του 1862 που ήρθε στην Ελλάδα ο βασιλιάς Γεώργιος Α’. Ήταν ο μόνος που αποδέχθηκε τον θρόνο της Ελλάδας, που προηγουμένως είχαν απορρίψει 18 πρίγκιπες της Ευρώπης.
Ακόμη μία φορά οι ηγετικές τάξεις των Ελλήνων απέδειξαν ότι όχι μόνο δεν μπορούσαν να ιδρύσουν ένα κράτος για τους Έλληνες αλλά ήταν ανίκανοι και να διατηρήσουν ένα κράτος που είχε ιδρυθεί με τη βοήθεια τρίτων. Επιδόθηκαν στη διάλυση του κράτους του Όθωνα, όχι επειδή ήταν συγκεντρωτικό και αυταρχικό, αλλά επειδή δεν μπορούσαν να αντιληφθούν ενστικτωδώς τη σημασία που είχε το κράτος για την ελευθερία, την ασφάλεια και τη ζωή τους, για την προκοπή και την ανάπτυξη των Ελλήνων. Οι ηγετικές τάξεις, ακόμη και στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, θεωρούσαν ελευθερία το ν’ αντικαταστήσουν οι ίδιοι τους πασάδες στο «δοβλέτι» της Ελλάδας. Χαρακτηριστικός εκπρόσωπος αυτής της τάσης ήταν ο Δημήτριος Βούλγαρης ή Τζουμπές!
Και την σπορά των ηττημένων του 1945 .Στις ευρωεκλογες 276 χιλιαδες Ελληνες ψηφισαν Νεοναζι.Μην ξεχνας!
Μην ξεχνας τι ειναι οι Ελληνες. Μαθε περισσοτερα για τους Ελληνες και την ιστορια τους
Νότης Παπαζαχαρόπουλος Αναρχικος σιδηρουργος απο την Πατρα νεκρος στη Μαχη της Μαδριτης το Μαρτιο του 1939 μαχομενος κατα του φασισμου.
«Σπάνιο φωτογραφικό ντοκουμέντο από των Ισπανικό εμφύλιο, στο οποίο αποδεικνύεται η ύπαρξη Ελλήνων μαχητών στης γραμμές των Ισπανών Αναρχικών.
Η συγκεκριμένη φωτογραφία, απεικονίζει Ισπανούς και Έλληνες Αναρχικούς, από την Πάτρα, οι οποίοι πολέμησαν στο πλευρό της Ταξιαρχίας του μεγάλου Ισπανού Αναρχικού Μπουοναβεντούρα Ντουρούτι, στα περίχωρα της Καταλονίας.
Πίσω από την ομάδα των Αναρχικών διακρίνεται ένα θωρακισμένο φορτηγό που κατασκεύασε ο Πατρινός Αναρχικός Νότης Παπαζαχαρόπουλος, καθιστός δεύτερος από δεξιά, οποίος ήταν σιδηρουργός στο επάγγελμα και εργάζονταν την δεκαετία του ’30 στο Λιμάνι της Πάτρας, μέχρι που άκουσε τις “σειρήνες” της επανάστασης στην Ισπανία και αποφάσισε να συνδέσει την τύχη του με τα όνειρα των Ισπανών συντρόφων του.
Ο αδελφός του Νότη, Μπάμπης Παπαζαχαρόπουλος από τον Αϊ Γιώργη Λάγγουρα Πατρών, πέθανε στα τέλη της δεκαετίας του ’80 στην γενέτειρά του, σε βαθιά γεράματα. Αναρχικός και ο ίδιος, στη συνέχεια είχε ενταχθεί στης γραμμές του ΚΚΕ όπου πολέμησε στις τάξεις του ΕΛΑΣ στην Πελοπόννησο τους Ναζί κατακτητές αλλά και στον εμφύλιο τους δοσίλογους και Ταγματασφαλίτες που είχαν συνεργαστεί συνειδητά με τον Γερμανό κατακτητή. Μακρονησιώτης και σεμνός αγωνιστής ο Μπάμπης Παπαζαχαρόπουλος όπως θυμούνται οι παλιοί Πατρινοί πάντα τιμούσε την μνήμη του αδελφού του οποίος άφησε την τελευταία του πνοή στην μεγάλη μάχη της Μαδρίτης, όπου οι Αναρχικοί αγωνιστές απέκρουσαν με ηρωισμό τα φασιστικά και ναζιστικά τάγματα του υμνητή του σφαγέα της Ευρώπης Χίτλερ, Στρατηγού Φράνκο.
Η συγκεκριμένη φωτογραφία αποδεικνύει την ύπαρξη Ελλήνων Αναρχικών, ανάμεσα στους μαχητές της CNT, καθώς στην κορυφή του θωρακισμένου φορτηγού διακρίνεται καθαρά η Ελληνική σημαία και δίπλα η κοκκινόμαυρη της CNT.
Το κείμενο είναι παρμένο από συντροφικό προφίλ ενώ έχει γραφτεί από τον Θεοδόση Πάνου.
από Antifa West Coast
1920. ΘΕΑΤΡΟ ΑΘΗΝΑΙΟΝ, Πατησίων και Μάρνη. Απέναντι από το Μουσείο.Το παλαιότερο θέατρο των Αθηνών. Εγκαινιάσθηκε το 1895.
Σήμερα το μόνο, που βλέπει κανείς είναι μια εγκαταλελειμμένη μάντρα με πυρπολυμένα μαγαζιά, που αποτελούσαν το ισόγειό της, τον Δεκέμβριο του 2008,όταν κάηκε η Αθήνα και μια κατεβασμένη σιδεριά, που κάποτε ήταν η ταμπέλα ενός θεάτρου, που κάνεις δεν το προσέχει πια… Ετοιμαζονται να χτισουν ξενοδοχειο στη θεση του
Σε αυτο το θεατρο με πηγε η μανα μου στην Χουντα να δουμε το Μεγαλο μας Τσιρκο παραμονες της εξεγερσης του Πολυτεχνειου καλοκαιρι του 1973 τετοιες μερες πριν απο 46 χρονια. Μια πνευματικη διαδηλωση. Η μεταπολιτευση ηταν προ των θυρων . Χωρις αυτο να σημαινει πως η Χουντα και η ακρα δεξια δεν εχουν τους οπαδους και υπερασπιστες τους και στη χωρα μας . Διαχρονικα . Μεχρι σημερα .Απλα μαθηματα ιστοριας σε 7 λεπτα.
Αντιγραφω απο την σελιδα του κ Πασαλαρη στο ΦΒ Χωρις σχολια
Ο Σπύρος Πασσαλάρης βρίσκεται στην τοποθεσία Πόρτο Χέλι.
1 Ιωαννης Πασσαλαρης /2 Βενετια Πασσαλαρη –Τριγκακη /3 Δημητιος Πασσαλαρης /4 Βασιλειος Πασσαλαρης /
5 Αγγελος Πασσαλαρης /6 Αθηνα Κρητικου /7 Κωνσταντινα Πασσαλαρη –Κυριαζη /8 Κυριακη Πασσαλαρη –Κοντογιαννη /9 Βενετια Καντυλιωτη –Κρητικου /10 Λουλα Πασσαλαρη /11 Νικολαος Πασσαλαρης
Πριν από καποιες δεκαδες χρονια (81 χρονια για την ακριβεια)- στις 3 Ιουνιου του 1937- όπως λεει και η φωτογραφια κηδευτηκε στον κημητηριο του Γεννεσιου του Ιωαννου του Προδρομου ο γενναρχης της οικογενειας Πασσαλαρη εδώ στο Πορτο-Χελι Ιωαννης Γεωργιου Πασσαλαρης .Ηταν πατερας 8 παιδιων 6 αγοριων και 2 κοριτσιων και κοινοταρχης και προεδρος της κοινοτητας Πορτο-Χελιου την περιοδο 1931-1933.Το πως εμφανιστηκε η οικογενεια Πασσαλαρη στο Πορτο-Χελι και γενικοτερα στην Ερμιονιδα (όπως και οι υπολοιπες οικογενειες και τα ονοματα ) και η αποκρυπτογραφισει του ονοματος της είναι κατι που χανεται στα βαθυ ορισμενων αιωνων πριν και στην περιοδο της Ενετοκρατιας .Αν κρυνουμε από την Ιταλοφωνη καταληξη -λαρη καταλαβενουμε οτι προερχεται από καποια Ιταλοφωνη περιοχη .Πασσαλαρη Passalari -Passalaro .Συνήθως οι επαγγελματίες πήραν ως επίθετο, μετά την εποχή του Βοναπάρτη που όρισε τον σχετικό νόμο, την ονομασία της συντεχνίας ή ειδικότητάς τους στην περιοχη της βορειας Ιταλιας(Βενετια )αλλα και τις Σικελιας.
Έτσι ο Passalaro που κατασκεύαζε πασάλους για θεμέλια σπιτιών σε βάλτους, ή για προβλήτες, ή για πλοία… πήρε το παρατσούκλι για επίθετο. Τεχνίτες υπήρχαν στο Arsenale di Venezia ένα αρχαίο συγκρότημα ναυπηγείων και εργαστηρίων που αποτελεί ένα πολύ μεγάλο τμήμα της πόλης της Βενετίας στο ανατολικό άκρο της. Ήταν το Ενετικό κέντρο της ναυπηγικής βιομηχανίας από το δωδέκατο αιώνα και συνδέεται με την πιο ευημερούσα περίοδο της ζωής της Γαληνοτάτης : χάρη στα εντυπωσιακά πλοία που έχουν κατασκευαστεί εδώ, η Ενετική Δημοκρατία ήταν σε θέση να πολεμήσει τους Οθωμανούς στο Αιγαίο και να κατακτήσει τα δρομολόγια της Βόρειας Ευρώπης . εκεί και ήταν πλούσιοι, συντεχνία με κύρος, πολιτική δύναμη . Λειτούργησε για αιώνες σαν επαγγελματικό σχολείο .Βενετια Τριγκακη ελεγαν την γυναικα του Γιαννη Πασσαλαρη .Το Πασσαλαραιικο ηταν και είναι μητριαρχικη οικογενεια και σε αυτην στηριζοταν οπως πιστευω ολες οι γνησιες Ελληνικες οικογενειες αφου εχουμε την θεα Εστια μεσα στα σπιτια μας .Ασχεται αν εμεις κανουμε τους μαγκες και τους Κουταλιανους εξω.Εδωσε τα φωτα σε εμας τους υπολοιπους Πασσαλαραιους να ειμαστε ρομαντικοι και αισθηματικοι ΄΄εμπναιωμενοι ΄΄απο τα υπεροχα καναλια της και τις ωραιες γονδολες της που διαβενουν μεσα σε αυτα και μεσα τους κουρνιαζουν τα ερωτευμενα ζευγαρια .Οι Βενετιες, και εδω στο Χελι ειναι αρκετες επελεξαν,( δεν ξερω πως) ,να γιορταζουν στην πρωτη γιορτη του χρονου ,την Πρωτοχρονια στην εορτη του Μεγαλου Βασιλειου. Παντα αυτες οι γυναικες να ηταν πρωτες σε ολα;;;;και ιδιαιτερα οι Βενετιες;;;;;Μικροσκοπικη ,ευστροφη και πολύ δραστηρια οπως ο μικροτερος της γιος ο Μιμης . Με το χαρακτηριστικο ασπρο τσεμπερι με δεσιμο που κανουν ομως οπως σε ολες τις Κυκλαδες και οχι με το δεσιμο της Πιετας που κανουν στο Κρανιδι . Το φοραγε ετσι ασπρο από ότι βλεπεται και στην φωτογραφια ακομα και την ημερα της κηδειας του αντρα της που είναι απο την ημερα αυτη ,κανοντας για μια ακομα φορα την υπερβαση(αν και βεβαια ηταν καπου δικαιολογημενη γιατι ηταν καλοκαιρι ) χωρις να υπολογιζει αν θα την επικρυνουν απλα μονο και μονο για να δειξει οτι και με το θανατο εμεις οι Ελληνες χαιρομαστε.Ειναι αυτο που λενε δηλαδη κηδεια χωρις γελια και γαμος χωρις κλαματα δεν γινεται.Αυτη την φωτογραφια πρεπει να πω πως την ειχε τοποθετημενη σε πολη μεγαλο μεγεθος σχεδον 1,50μ. μηκος επι .0.90 μ πλατος στη λεγομενη σαλα που εχουν τα σπιτια σε ολα τα Κυκλαδονησια πανω απο τον νησιωτικο καναπε της εδώ στο Πορτο-Χελι .Αυτο μου το εχει πει ο συγχωρεμενος ο φωτογραφος της Ερμιονιδας ο Στεφος και μαλιστα οταν την πρωτοεπισκεφτηκε στο σπιτι της που βρισκοταν πανω ακριβως απο τη κοινοτητα Πορτοχελιου και που σημερα ανηκει στην οικογενεια Κρητικου αυτη αρχισε αμεσως τα Κωνσταντινουπολιτικα τραγουδια μια και ηταν απο την Πολη.Ειχε ερθει απο εκει με τους πρωτους διωγμους που ειχαν κανει οι Τουρκοι .Πολλα τα προσωπα στη φωτο λιγα αναγνωριζω θα τα αναφερω επιγραμματικα και οποιος γνωριζει περισσοτερα ας συμπληρωσει με ένα του σχολιο ……ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΑΥΤΩΝ
1 Ιωαννης Πασσαλαρης
2 Βενετια Πασσαλαρη –Τριγκακη
3 Δημητιος Πασσαλαρης
4 Βασιλειος Πασσαλαρης
5 Αγγελος Πασσαλαρης
6 Αθηνα Κρητικου
7 Κωνσταντινα Πασσαλαρη –Κυριαζη
8 Κυριακη Πασσαλαρη –Κοντογιαννη
9 Βενετια Καντυλιωτη –Κρητικου
10 Λουλα Πασσαλαρη
11 Νικολαος Πασσαλαρης
Διαβασα στον γειτονα το πολυ καλο αρθρο του κ Σπετσιωτη για τα τα τραγουδια των εκλογων και θυμηθηκα τον Γεωργιο Μερκουρη (γιο του γιατρου Σπυριδωνα Μερκουρη του Ερμιονιτη Δημαρχου των Αθηνων) θειου της Μελινας Μερκουρη.Θα διαβασετε στο τελος γι αυτο το μπουμπουκι.Πατερας της Μερκουρη ο αλλος γιος του Σπυριδωνα ο Σταματης Μερκουρης
Μερκούρης το επίθετο/Σταμάτης τ΄ όνομά του
όλοι θα τον ψηφίσουμε/ για χάρη του μπαμπά του.
Ενδιαφερουσα προσωπικοτητα (σε αντιθεση με τον φασιστα αδερφο του) στο τελος εγινε βουλευτης ανεξαρτητος συνεργαζομενος της ΕΔΑ πρωτη φορα στις εκλογές σαν σήμερα το 1958 αλλα και σε επομενες εκλογικες αναμετρησεις
Στις 9 Απρίλη δημιουργήθηκε η Προοδευτ5ική Αγροτική Δημοκρατική Ενωσις (ΠΑΔΕ) του Σπύρου Μαρκεζίνη, το Κόμμα Αγροτών Εργαζομένων (ΚΑΕ) του Αλ. Μπαλτατζή, η Εθνική Προοδευτική Ενωσις Κέντρου (ΕΠΕΚ) με επικεφαλής τον Σάββα Παπαπολίτη και το Δημοκρατικό Κόμμα Εργαζόμενου Λαού (ΔΚΕΛ) υπό την αρχηγία του Στέλιου Αλλαμανή, ο οποίος διαδέχτηκε τους Αλέξ. Σβώλο και Γεώργιο Καρτάλη, που είχαν στο μεταξύ πεθάνει.
Τα κόμματα που συμμετείχαν στην ΠΑΔΕ συζητούσαν πριν τη συγκρότησή της με την ΕΔΑ για τη διαμόρφωση ευρύτερης εκλογικής συνεργασίας. Οι διαπραγματεύσεις ναυάγησαν και ένα τμήμα του ΔΚΕΛ προχώρησε σε συνεργασία με την ΕΔΑ. Το ίδιο και πολιτευτές της ΕΠΕΚ, καθώς και διάφοροι ανεξάρτητοι. Συγκεκριμένα συνεργάστηκαν με την ΕΔΑ 7 βουλευτές του ΔΚΕΛ (Ανδρέας Ζάκκας, Ηλίας Μπρεδήμας, Τάσος Βουλόδημος, Ηλίας Σκυλλάκος, Βασίλης Παπαβασιλείου, Μιχάλης Γαληνός και ο Δημήτρης Στρατής, που τελικά δεν πολιτεύτηκε), άλλα στελέχη του ΔΚΕΛ, όπως ο Κομνηνός Πυρομάγλου και ο Ηλίας Τσιριμώκος – ο τελευταίος είχε προσχωρήσει πρόσφατα σε αυτό – ένας βουλευτής της ΚΑΕ (Νίκος Παπαδημητρίου), οι Γιώργος Βαλούρδος, Γιώργος Αράπης και άλλοι, π.χ., ο πρώην υπουργός Δημόσιας Τάξης και βουλευτής του Ελληνικού Συναγερμού Σταμάτης Μερκούρης26, που ήταν υποψήφιος με την ΕΡΕ το 1956.
Οι αντιπολεμικές-αντιπυρηνικές θέσεις της ΕΔΑ, η διάσπαση του «Κέντρου», η σύμπραξη της ΕΔΑ με δυνάμεις του αστικού χώρου, η θέση της ΕΣΣΔ για το Κυπριακό και η αντίθεση στον εκλογικό νόμο που λειτούργησε αρνητικά για τον «κεντρώο» χώρο ως συμπαιγνία ΕΡΕ – Φιλελευθέρων συνέβαλαν στη διαμόρφωση κλίματος υπέρ της ΕΔΑ, που το εκλογικό της ποσοστό αποτέλεσε την έκπληξη των εκλογών27 της 11.5.1958. Η ΕΔΑ αναδείχτηκε αξιωματική αντιπολίτευση με ποσοστό 24,42%, 939.902 ψήφους και 79 βουλευτές.
Θα διαβασετε για αυτον πιο κατω
Ξερετε με ποσους ψηφους εξελεγει Δημαρχος Αθηναιων ο βασιλοφρων Σπυριδων Μερκουρης το 1899; Με με 7.766 ψήφους έναντι 5.537 του αντιπάλου Καλλιφρονα του σε σύνολο 12.943 που ψήφισαν. Ουτε σημερινη Ερμιονιδα να ηταν οι εκλογες.
Στον Σπύρο Μερκούρη Δήμαρχο Αθηνών
Ζήτω του Μερκούρη του Πατριώτη,
που έκανε την Αθήνα σαν την Ευρώπη.
Ζήτω του Μερκούρη του Ερμιονίτη,
που έκανε την Αθήνα σαν το Παρίσι.
Απο ενα περιεργο παιχνιδι της μοιρας ενας απο τα βασικα προβληματα που επρεπε να αντιμετωπισει ο Ερμιονιτης Δημαρχος ηταν και αυτο του ποσιμου νερου για την πολη των Αθηνων.
Οσο για σκανδαλα δεν εχουμε μονο εμεις τα σφαγεια .Και τοτε οι καταγγελιες για σκανδαλα κατεληγαν σε μονομαχιες οχι οπως σημερα που ολα χανονται στο σκοταδι.Σπυριδων Μερκουρης
Στις 11 Οκτωβρίου 1909 στην οδό Λιοσίων, στο ύψος της συνοικίας των Πατησίων, μονομάχησε με τον Βασίλη Τουφεξή, επίσης γιατρό-«συφιλιδολόγο» στην ειδικότητα και γόνο γηγενούς αθηναϊκής οικογένειας, και δημοτικό σύμβουλο Αθηναίων. Την περίοδο εκείνη ο Μερκούρης και οι δημοτικοί σύμβουλοι που τον ακολουθούσαν, ανέθεσαν δίχως διαγωνισμό την εκμετάλλευση των δημοτικών ψυγείων. Ο Τουφεξής αντέδρασε θεωρώντας ότι έπρεπε να γίνει δημοπρασία, ενώ παράλληλα ο Τύπος δημοσίευε πληροφορίες και έκανε έκανε λόγο για «δημοτικόν σκάνδαλον». Με αφορμή την αντίδραση του Τουφεξή, ο Μερκούρης τον κάλεσε σε μονομαχία και αρνήθηκε κάθε συμβιβασμό ενώ χαρακτήριζε «..ατιμίας και αχρειότητας» τις απόψεις του αντιπάλου του. Στο χώρο της μονομαχίας συναντήθηκαν οι μονομάχοι μαζί με τους μάρτυρές τους και έναν γιατρό, όμως αστόχησαν στη μία βολή που έριξε ο καθένας τους.
Ήταν υιός του Δημάρχου της Αθήνας Σπυρίδωνος Μερκούρη και θείος της μετέπειτα ηθοποιού και πολιτικού, Μελίνας Μερκούρη, η οποία ήταν κόρη του μικρότερου αδελφού του Σταμάτη Μερκούρη. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και την Γαλλία.
Εκλέχθηκε βουλευτής Αττικοβοιωτίας το 1915 με το «Κόμμα Εθνικοφρόνων» του Δημήτριου Γούναρη. Στις 20 Ιουνίου του 1920 θα σταλεί ως πολιτικός εξόριστος στην Κορσική με εντολή του Ελευθέριου Βενιζέλου, «..διά την δημοσίαν ασφάλειαν…», όπως και πολλοί πολιτικοί αντίπαλοι του Βενιζέλου καθώς και εθνικιστές, όπως ο Ίων Δραγούμης, ο Ιωάννης Μεταξάς και άλλοι. Στην Ελλάδα επέστρεψε το 1922 και ασχολήθηκε πάλι με την πολιτική, επανεκλέχθηκε βουλευτής και το 1922 ορκίστηκε Υπουργός Επισιτισμού της Κυβερνήσεως του Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη. Την περίοδο 1926-1927 διετέλεσε Υπουργός Εθνικής Οικονομίας της κυβέρνησης Ζαΐμη. Το 1933 θα διαφωνήσει με τις πολιτικές του κόμματος και τις θέσεις του Παναγή Τσαλδάρη και παρότι αντιπρόεδρος του κόμματος του, το οποίο είχε μετονομαστεί σε «Λαϊκό Κόμμα», αποχώρησε απ’ αυτό.
Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδος»
Δημιούργησε το «Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδος» και προσπάθησε να εκφράσει Φασιστικές και Εθνικοσοσιαλιστικές θέσεις. Στο κόμμα αυτό προσχώρησε μετά τη διάλυσή της και η οργάνωση Μελανοχιτώνων την οποία είχε σχηματίσει ο Αλέξανδρος Γιάνναρος και αρκετοί επιφανείς εθνικιστές και Αθηναίοι της εποχής. Ο Αλέξανδρος Γιάνναρος μαζί με τον πατέρα του εξέδιδαν την «Πρωινή» και την «Εσπερινή», δύο σημαντικές εφημερίδες της εποχής. Το 1934 θα προχωρήσει στην έκδοση της κομματικής εφημερίδας «Εθνική Σημαία» και τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους στα εγκαίνια των Γραφείων του κόμματος θα τονίσει την σκέψη και την κατεύθυνση του λέγοντας: «…είμεθα πραγματικώς μια πολιτική και κοινωνική επανάσταση..» και «…αποβλέπομεν εις την εθνικής ενότητα, εις την πρόοδο και την κοινωνική πειθαρχία». Η δε εφημερίδα θα έχει διαρκώς κείμενα που θα αναδεικνύουν το έργο του Εθνικοσοσιαλισμού και του Φασισμού καθώς και τις πολιτικές δράσεις των Ευρωπαϊκών εθνικιστικών κινημάτων..».
Λίγες μέρες μετά στο συνέδριο της Φασιστικής «Comitati d’Azione per l’Universalita di Roma» [«C.A.U.R.»], στο Μοντρέ της Ελβετίας, θα συμμετάσχει στις πολιτικές διεργασίες των Ευρωπαίων εθνικιστών. Αμέσως μετά το συνέδριο επισκέφτηκε τον Μπενίτο Μουσολίνι στην Ρώμη ενώ κατέθεσε και στεφάνι στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη στο Παλάτσο Βενέτσια. Το 1935 η εφημερίδα του θα δημοσιεύσει μια σειρά από κείμενα με θέμα τα Δωδεκάνησα και την Κύπρο, ζητώντας επί της ουσίας ειρηνική και διπλωματική απελευθέρωση από τους Ιταλούς και τους Βρετανούς, την ίδια στιγμή που το Κ.Κ.Ε με την 2 Ολομέλεια του 1934 καταδίκαζε την επιθυμία των εκεί Ελλήνων για Ένωση με την Μητέρα Πατρίδα.
Υπήρξε ολοκάθαρα Εθνικοσοσιαλιστής και υποστηρικτής των Αδόλφου Χίτλερ και Μπενίτο Μουσολίνι, όμως δεν κατόρθωσε να μετατρέψει το κόμμα του στην δύναμη την οποία ήθελε και να αποβάλει τα αστικά συμπλέγματα σε πολιτικό επίπεδο, ενώ εξαναγκάστηκε να κλείσει το κόμμα κατά την διάρκεια του Καθεστώτος της 4ης Αυγούστου του Ιωάννη Μεταξά, όταν πολλά μέλη του κόμματος του συνεργάστηκαν με το καθεστώς. Σε όλη την διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου, προσπάθησε από κοινού με φιλογερμανούς αξιωματικούς του Ελληνικού Στρατού και Εθνικοσοσιαλιστές, να πετύχει ανακωχή με την παρέμβαση των Γερμανών.
Κατοχική περίοδος
Κατά την είσοδο των Γερμανών το κόμμα του θα επαναλειτουργήσει δίνοντας μάχες με τους κομμουνιστές, ενώ ο ίδιος προσπάθησε να συγκροτήσει Ελληνική λεγεώνα για την αποστολή Ελλήνων εθνικιστών στο Ανατολικό Μέτωπο και από τις 28 Ιανουαρίου 1943 έως το θάνατό του, διατέλεσε διοικητής της Εθνικής Τράπεζας.
Όταν στην Αθήνα κυκλοφόρησαν φήμες ότι οι Γλέζος και Σάντας υπέστειλαν και αφαίρεσαν την Γερμανική σημαία από την Ακρόπολη, ο Μερκούρης δήλωσε:
«..Το υπό την ηγεσίαν του κ. Γ. Μερκούρη Εθνικοσοσιαλιστικόν Κόμμα της Ελλάδος εξέδωκεν ανακοίνωσιν, εν τη οποία, αφού καυτηριάζει την κλοπήν της γερμανικής σημαίας, λέγει τα εξής:
“Η αυθαίρετος και ακατονόμαστος πράξις της κλοπής της σημαίας του Ράιχ εκ της Ακροπόλεως είναι αδύνατον να είναι έργον Έλληνος ανεξαρτήτου την ψυχήν και το φρόνημα ελευθερωτικού πνεύματος. Αντιθέτως, πιστεύομεν ακραδάντως, ότι είναι ασχημία κατωτέρου ανθρώπου, ξένα συμφέροντα υπηρετούντος και παν συμφέρον έχοντος να ενσπείρη μεταξύ του γερμανικού Ράιχ και του ατυχούς ελληνικού λαού την παράτασιν των αγαγόντων μέχρι του σημερινού εθνικού δράματος ανοσίων εγκλημάτων. Ανεξαρτήτως αισθημάτων, φρονημάτων, πολιτικών αντιλήψεων, η Γερμανία και η Ελλάς ευρέθημεν αντιμέτωποι. Οι λαοί μας επετέλεσαν γενναίως το προς τας πατρίδας των και την τιμήν των καθήκον των. Εκ της συγκρούσεως ως ήτο επόμενον εξήλθον νικηταί και ηττημένοι. Εκατέρωθεν ανεγνωρίσθη και εθαυμάσθη το πνεύμα της αυτοθυσίας και του ηρωισμού. Επήλθεν ανακωχή. Τα ένδοξα ελληνικά όπλα έτυχον των αρμοζουσών εις αυτά τιμών. Οι αιχμάλωτοί μας αφέθησαν ελεύθεροι. Οι αξιωματικοί μας διετήρησαν τα ξίφη των. Η ελληνική κυριαρχία εφ’ όλων των κατεχομένων εδαφών ανεγνωρίσθη διά του σχηματισμού ελληνικής κυβερνήσεως. Υπεγράφη μεταξύ νικητών και ηττημένων μία ηθική σύμβασις κυρωθείσα διά πασών των ανωτέρω πράξεων, δεσμεύουσα εκατέρους και επ’ αμοιβαιότητι εις αλληλοσεβασμόν και αλληλοβοήθειαν να εξέλθωμεν εκ του κυκεώνος των τραγικών παρεξηγήσεων και να βαδίσωμεν προς μίαν αμοιβαίαν κατανόησιν. Τούτων ούτως εχόντων διά πάντα εκ καταγωγής Έλληνα και παραμείναντα τοιούτον και αιρόμενον άνωθεν των οδυνηρών περιστάσεων, η ξενόδουλος πράξις η μολύνασα τον φιλόξενον και ιερόν χώρον της Ακροπόλεως, μόνον ως κατά της ελληνικής πατρίδος στρεφομένη χαρακτηρίζεται και ως τοιαύτη μαζί με όλας τας άλλας τας προκαλεσάσας την εθνικήν συμφοράν παραδίδεται εις την γενικήν περιφρόνησιν και αποδοκιμασίαν”».
Το τέλος του
Απεβίωσε πριν την αποχώρηση των Γερμανικών στρατευμάτων από την Ελλάδα, ενώ μετά την αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής, πολλά στελέχη του κόμματος του διώχθηκαν από τα δικαστήρια του Ελληνικού κράτους.
Σταματης Μερκουρης
Ο Σταμάτης Μερκούρης (1895 – 7 Ιουλίου 1967) ήταν Έλληνας αξιωματικός του Στρατού Ξηράς και πολιτικός, που διετέλεσε βουλευτής και υπουργός. Ήταν ο πατέρας της Μελίνας Μερκούρη.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε το 1895 στην Αθήνα και ήταν γιος του Σπυρίδωνα Μερκούρη, επί σειρά ετών δημάρχου Αθηναίων, και αδελφός του Γεωργίου Μερκούρη, βουλευτή και υπουργού με ακροδεξιές πολιτικές απόψεις, με τον οποίο ο Σταμάτης θα ερχόταν σε σύγκρουση. Ήταν επίσης δισέγγονος του οπλαρχηγού της επανάστασης και μετέπειτα βουλευτή Ερμιονίδας Σταμάτη Μήτσα, του οποίου έφερε το όνομα. Μέσω της οικογένειας Μήτσα είχε εξ´αγχιστείας συγγένεια με την ιστορική Ζακυνθινή οικογένεια των Μοτσενίγων.
Αποφοίτησε από τη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων ως ανθυπίλαρχος (ανθυπολοχαγός του Ιππικού) και πολέμησε στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και στην Μικρασιατική εκστρατεία.[1]
Στη συνέχεια ασχολήθηκε με την πολιτική και πήρε μέρος στη συγκρότηση του Λαϊκού Κόμματος, όμως το 1929 προσχώρησε στο Εθνικό Ριζοσπαστικό Κόμμα του Γεωργίου Κονδύλη και την περίοδο 1929 – 1934 διετέλεσε γενικός διευθυντής του Δήμου Αθηναίων, επί της τελευταίας δημαρχίας του πατέρα του. Το 1935 διετέλεσε υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ στην κυβέρνηση Κονδύλη. Την περίοδο από το 1936 έως το 1939 εκτοπίστηκε από τη δικτατορία του Μεταξά στα Κύθηρα αλλά με την κήρυξη του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου ανακλήθηκε στην ενεργό υπηρεσία και ανέλαβε τη διεύθυνση του 2ου Επιτελικού Γραφείου (Πληροφοριών) του Α΄ Σώματος Στρατού.
Στις 11 Μαρτίου 1941 συναντήθηκε με τον Γερμανό στρατιωτικό ακόλουθο στην Αθήνα, Κλεμ φον Χόεμπεργκ , και του ζήτησε να μάθει αν ήταν εφικτή η αποφυγή της γερμανικής επίθεσης κατά της Ελλάδας και πως μπορούσαν να δρομολογηθούν ελληνογερμανικές συνεννοήσεις για τον σκοπό αυτό.[2] Στις 15 Μαρτίου οι δύο άντρες ξανασυναντήθηκαν και δηλώνοντας στον Γερμανό συνομιλητή του πως αυτή η συνάντηση ήταν γνωστή στον πρωθυπουργό Κορυζή και τον βασιλιά Γεώργιο Β΄, ο Μερκούρης του πρότεινε την παύση του πολέμου στην Αλβανία με τη διαφύλαξη της τιμής της Ελλάδος και την αποχώρηση των Άγγλων, ζητώντας ως αντάλλαγμα να κρατήσει η Ελλάδα τα εδάφη της Βορείου Ηπείρου και να μην πραγματοποιηθεί γερμανική επίθεση προς στήριξη των Ιταλών.[3] Στις 18 Μαρτίου ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Γιόακιμ φον Ρίμπεντροπ σε απάντησή του στον στρατιωτικό ακόλουθο εξέφρασε την έντονη δυσπιστία του και ζήτησε αυτή η πρωτοβουλία και άλλες ανάλογες να αντιμετωπίζονται με άκρα επιφύλαξη. [4]
Τον Ιανουάριο του 1942 ο Σταμάτης Μερκούρης ίδρυσε την αντιστασιακή ομάδα «Ριζοσπαστική Οργάνωσις» που εξέδιδε ομώνυμη εφημερίδα, η οποία μετά την απελευθέρωση μετονομάστηκε σε «Ριζοσπαστική Ηχώ». Τμήμα της ομάδος του ανήκε στην αντιστασιακή οργάνωση «Alice» που φυγάδευε Άγγλους και Έλληνες στη Μέση Ανατολή και υποστηρίζονταν από δίκτυο ασυρμάτων. Μετά την απελευθέρωση διετέλεσε υπουργός Δημόσιας Τάξης (1945 – 1946) και υπουργός Δημοσίων Έργων (1946).[5]
Το 1946 ίδρυσε το Δημοκρατικό Προοδευτικό Κόμμα μαζί με τον Εμμανουήλ Τσουδερό και βοήθησε στην προσέγγιση του με τον Νικόλαο Πλαστήρα. Το 1950 ορίστηκε αντιπρόσωπος της Ελλάδας στη Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης και την ίδια χρονιά εκλέχθηκε βουλευτής Αθηνών με την ΕΠΕΚ του Πλαστήρα. Το 1952 προσχώρησε στον Ελληνικό Συναγερμό του Παπάγου και το 1955 έλαβε μέρος στην τριμερή διάσκεψη του Λονδίνου για το Κυπριακό.
Από το 1956 συνεργαζόταν με την Αριστερά (ΕΔΑ), της οποίας και εκλέχθηκε βουλευτής Α΄ Αθηνών το 1958, το 1963 και το 1964.[6]
Για πολλά χρόνια συμμετείχε στη διοίκηση του Παναθηναϊκού Αθλητικού Ομίλου. Πέθανε στο Λονδίνο στις 7 Ιουλίου 1967.[7] Ο Μερκούρης, σύμφωνα με δήλωση της κόρης του, Μελίνας Μερκούρη έμεινε άταφος σε παρεκκλήσιο του Λονδίνου και θάφτηκε στην Ελλάδα, μόνο μετά την πτώση της χούντας, το 1974.[8]
Σαν σήμερα, τα ξημερώματα της 9ης του Μάη 1968, στα μπουντρούμια της ΚΥΠ, στα κρατητήρια του Γ’ Σώματος Στρατού στη Θεσσαλονίκη, ξεψυχά, μετά από άγρια βασανιστήρια, ο πρώην βουλευτής της ΕΔΑ και στέλεχος του ΚΚΕ Γιώργης Τσαρουχάς.
Αργά το βράδυ, γύρω στα μεσάνυχτα, της 8ης Μάη, σε μπλόκο της ΚΥΠ, στα διόδια της Λεπτοκαρυάς, πιάνεται ο Γιώργης Τσαρουχάς, ενώ κατευθυνόταν με αυτοκίνητο στην Αθήνα, και οδηγείται στο Γ΄ Σώμα Στρατού.
Εκεί υπέστη τις ανακριτικές μεθόδους της χούντας, μαστιγώματα στις πλάτες, φάλαγγα στα πόδια, πολύ ισχυρά χτυπήματα στο εσωτερικό των μηρών και στα γεννητικά τους όργανα, προκειμένου να δώσει ονόματα των αγωνιστών του Πατριωτικού Αντιδικτατορικού Μετώπου Θεσσαλονίκης.
Ότι δεν κατάφεραν οι παρακρατικοί τραμπούκοι που τον είχαν κακοποιήσει άγρια λίγο πριν τη εκδήλωση της ΕΔΥΕ στις 22 Μάη 1963, όπου δολοφονήθηκε ο Γρηγόρης Λαμπράκης και ο Γιώργης Τσαρουχάς οδηγήθηκε στο νοσοκομείο για ένα μήνα, βαριά τραυματισμένος, το κατάφεραν πέντε χρόνια αργότερα οι δήμιοι της χούντας.
Ξεψύχησε, πάνω στα βασανιστήρια, τα ξημερώματα 9 Μαΐου του 1968. Την άλλη μέρα οι εφημερίδες έγραφαν ότι συνελήφθη ο κομμουνιστής Γιώργος Τσαρουχάς, ενώ πήγαινε από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα και πέθανε από καρδιακή προσβολή..
Μετά τη χούντα και ύστερα από τρεις αναβολές, έγινε δίκη για τη δολοφονία του Γιώργη Τσαρουχά στο Μικτό Κακουργιοδικείο Θεσσαλονίκης, το Μάιο και Ιούνιο του 1979, με κατηγορούμενους αξιωματικούς του στρατού και της χωροφυλακής που ενεπλάκησαν στη σύλληψη, την ανάκριση και το θάνατό του, στα κρατητήρια της ΚΥΠ.
Στη δίκη όμως, παρά το ότι διαπιστώθηκαν και με μια σειρά φωτογραφιών, τα μεσαιωνικά βασανιστήρια, δεν αποκαλύφθηκαν οι πραγματικοί δράστες της δολοφονίας του πρώην βουλευτή της ΕΔΑ, καθώς δεν υπήρξαν αποδεικτικά στοιχεία για την ταυτότητα των βασανιστών.
……………….
Διαβάστε εδώ..http://www.imerodromos.gr/giorgis-tsarouchas-49-xronia-apo…/
Και στις εικόνες..
|
88
|
4
|
47
|
Υπαρχει μια ταση στην τοπικη ιστορια να τιμωνται εν ζωη η μετα θανατο διασημα προσωπα της εξουσιας οπως ο Κρανιδιωτης (Πουρλέτσης ή Βουρλέτσης επωνυμο που απανταται συνηθως στην Αιτωλοακαρνανια) που εχει προτομη στην πανω πλατεια .
Και παλι ο κ Καμιζης ειχε ξεκινησει την ιστορια με την επισκεψη του τοτε υφυπουργου εξωτερικων του ΠΑΣΟΚ Κρανιδιωτη ( υπουργος ο Παγκαλος του Οτσαλαν)στην πολη μας το καλοκαιρι του 1999 δεκα επτα μερες πριν το τραγικο αεροπορικο δυστυχημα στο οποιο εχασε τη ζωη του ο διπλωματης.
Ο κ Σφυρης απλα ακολουθησε τον κ Καμιζη για αλλη μια φορα και προεκλογικα τον Σεπτεμβρη του 2010 (περιπου ενα μηνα πριν τις εκλογες για να ερθει στο επικεντρο της δημοσιοτητας οπως κανει τωρα με τον Παπαρσενη και τον προεδρο της δημοκρατιας) προχωρησε στην τοποθετηση προτομης του Κρανιδιωτη στην πανω πλατεια παρουσια επισημων.
Όσον αφορά τον Παπαρσενη πάλι ο κ Καμιζης ξεκίνησε τις εορταστικές εκδηλώσεις προς τιμή του το 2000. Εκδηλώσεις την 28 Νοεμβρίου ημέρα του θανάτου του και μια βδομαδα μετα προσκυνημα στον ταφο του.Καμμια επετειος προς τιμη του Παπαρσενη δεν ειναι τον Μαιο.
Ουτε γεννηση ουτε μαχη. Ανοιξιατικη επετειος θα μπορουσε να θεωρηθει η 2 Απριλου 1821 (και η δραση του στην περιοχη του Ναυπλιου -Αργους) η 4 Απριλίου 1821 (Γκούρι Βιτοριζα) η 25 Απριλιου 1821 εστω ο Ιουνιος 1822 και φυσικα η 27η Μαρτιου 1821. Μαιο δεν εχω βρει γεγονοτα .Ο θανατος του Παπαρσενη ειναι γεγονος αξιο επετειου θυμησης αυτου του γεναιου ανθρωπου εγινε το φθινοπωρο( Νοέμβριο του 1822). Αποριας αξιο πως κανεις δεν το επισημαινει πολύ περισσότερο που εδώ και πολλά χρόνια εορτάζεται αυτή η επέτειος.
Επετειος είναι η μέρα που συμπληρώνεται ένα ή περισσότερα έτη από την ημέρα ενός αξιόλογου ή αξιομνημόνευτου γεγονότος ή συμβάντος
Η αρχικη ανακοινωση στη σελιδα του Δημου
Εορταστικές εκδηλώσεις για τον Παπαρσένη (3 & 4 Μαῒου 2019)
Στις 3 και 4 Μαῒου 2019 θα πραγματοποιηθούν επετειακές εκδηλώσεις εορτασμού του εκ Κρανιδίου Αρχιμανδρίτη Αρσενίου Κρέστα (Παπαρσένη), οπλαρχηγού και αγωνιστή της Ελληνικής Παλιγγενεσίας.
Και η χθεσινη νεα ανακοινωση του Δημου οπου η λεξη επετειος πολυ προσεκτικα απουσιαζει και η προταση επετειακες εκδηλωσεις εορτασμου εχει μετατραπει σε εορταστικη εκδηλωση αφιερωμενη στον Παπαρσενη με την παρουσιαση του νεου βιβλιου.
Παρουσίαση βιβλίου θα γίνει που ένας συγγραφέας έγραψε για τον Παπαρσενη. Αλλα αυτό δεν είναι επέτειος και αφορμή να παραστεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατιας .
Ομως ενω τιμαμε με μνημειο τον υπουργο του ΠΑΣΟΚ δεν υπαρχει μνημειο στην Ερμιονη προς τιμην των πεσοντων στην εθνικη αντισταση κατα των Γερμανων κατακτητων. Ειναι η εντοπιοτητα μια αρχη πανω απο τις θεσεις και τις δρασεις καποιου «τεκνου» της περιοχης ;Αν ειναι ετσι γιατι οι αριστεροι ντοπιοι ειναι στο περιθωριο η στο σκοταδι της μνημης; Γραφει ο κ Νοταρας αναμεσα στα αλλα
Κ, Δήμαρχε, αποκρύψατε από το Δημοτικό Συμβούλιο δύο αιτήσεις μου δια την αποκατάσταση των εκτελεσθέντων υπό των Γερμανών Ερμιονιτών κατά την Εθνική Αντίσταση 1941- 1944 και όταν εμφανίστηκα στο Δημοτικό Συμβούλιο τον Σεπτέμβριο του 2017 για να αιτιολογήσω τις αιτήσεις μου, εσείς εγκαταλείψατε την αίθουσα.
Κ, Δήμαρχε, μια ακόμα Εθνική επέτειος πέρασε που εσείς αδιαφορήσατε για την εφαρμογή του νόμου του κράτους, που αποκαθιστά τους πεσόντες στην Εθνική αντίσταση, χωρίς να αναλογιστείτε ότι εντός ολίγου θα κριθείτε και αναλόγως των έργων σας, θα μείνετε η θα φύγετε αμφισβητούμενος και ανεπιστρεπτί, ενώ αυτοί θα μείνουν στην αιωνιότητα, γιατί το αίμα τους έγινε φύλλο στο δένδρο της Ελευθερίας!!!
Νοταράς Γεώργιος
Βεβαια στην στην ακρη της πλατειας Ρεπουλη υπαρχει μεγαλοπρεπες μνημειο πεσοντων εκτελεσθεντων απο τους Γερμανους στην Εθνικη αντισταση που τοποθετηθηκε μετα απο αγωνες του Βασιλη Λαδα επι Δημαρχιας Κωστελενου. Ενα τραγουδι της εθνικης αντιστασης ελεγε.Ανταρτης κλεφτης παληκαρι παντα ειναι ο ιδιος ο λαος.
Απο τον Παπαρσενη μεχρι τους Ελληνες που επεσαν στον αγωνα για την λευτερια στην αντισταση κατα των Ναζι κατακτητων και των επιγονων τους , ειναι αδιακοπη η συνεχεια. Απο τον Παπα Αρσενη Κρεστα (και τον Αντωνη Οικονομου) το 1821 στον Κοσμα Κρεστα το 1948 το νημα ειναι αδιασπαστο μεσα μας.Ποτε δεν θα σταματησουμε να το φωναζουμε.
Η αναρτηση ειναι παλια 6 χρονια. Την αναδημοσιευω γιατι μου αρεσε.Αναφερεται οπως θα δειτε σε ενα γεγονος του 1964. Για οσους -ες εχουν χρονο ειναι σημαντικη η ιστορια των Ζουλου (σημαινει Ουρανος ) Ψαξτε ποιος ηταν ο Σακα Ζουλου μεγαλος ηγετης αυτης της φυλης ενα ειδος Μ Αλεξανδρου για τους Ζουλου που σκοτωθηκε το 1828 απο τον αδερφο του.Στα τελη του 19ου αιωνα οι Ζουλου πολεμισαν τους Αγγλους κατακτητες και πετυχαν μια σειρα μεγαλες νικες πριν υποταχθουν τελικα και γινουν αποικια τους Σημερα εχουν βασιλια (οπως εμεις παλιοτερα )διαφθορα και εξαθλιωση.
Μουσικη των Ζουλου απο το διασημο συγκροτημα Lady smith Black Mambazo.
Ψαξτε για τον Μαντελα και το Εθνικο Αφρικανικο Κογκρεσο.
Το ΑΕΚ είχε εκλεγεί για να καταργήσει τις ανισότητες, για να καταπολεμήσει την ανεργία και για να μπορούν όλοι οι κάτοικοι της Νότιας Αφρικής να έχουν μια αξιοπρεπή ζωή.
Το ΑΕΚ στις διαπραγματεύσεις που είχε με το πολιτικό και οικονομικό καθεστώς του Απαρτχάιντ, δέχθηκε να υιοθετήσει νεοφιλελεύθερες πολιτικές, που του άφηναν μικρά περιθώρια για να ασκήσει κοινωνική πολιτική. Αυτό σήμαινε επίσης την οριστική εγκατάλειψη των θέσεων για εθνικοποιήσεις και δημόσιο έλεγχο της οικονομίας.
Το ΑΕΚ κάλυψε εν μέρει τις προσδοκίες του μαύρου λαού της Νότιας Αφρικής για καταπολέμηση της φτώχειας, αλλά δεν κατάφερε να αλλάξει ριζικά το βιοτικό επίπεδο του πληθυσμού. Την ίδια ώρα, το οικονομικό καθεστώς του Απαρτχάιντ, παρέμεινε ισχυρό, βγήκε από τα δικά του αδιέξοδα και η νοτιοαφρικανική οικονομία αναπτύχθηκε σε μια από τις πιο ισχυρές αναπτυσσόμενες χώρες του κόσμου.
Για το τον τιτλο oι μεσιες δεν ειναι ανθρωπινες φιγουρες και σημερα στην Νοτια Αφρικη η ταξικη διαιρεση και εκμεταλευση η φτωχια ο ρατσισμος και η περιθωριοποιηση της πλειοψηφιας του πληθυσμου συνεχιζονται. Οπως εξ αλλου και στο Ισραηλ.Το νεο κρατος απαρτ χαιντ.
Στα χρονια του αγωνα για την καταργηση του Απαρτ Χαιντ μερος των Ζουλου οι ακροδεξιοι αντικομμουνιστες του ΙΚΕ πηρε το μερος των λευκων και πολεμισε το ΑΕΚ σε μια προσπαθεια να επιβληθουν πανω στις υπολοιπες φυλες των Μπαντου.Εξ αλλου αυτη τη τακτικη χρησιμοποιησαν αργοτερα οι Αγγλοι αναμεσα σε αριστερους και δεξιους Ελληνες μετα την κατοχη σε Τουρκοκυπριους και Ελληνοκυπριους αλλα και στην Ινδια αναμεσα σε Μουσουλμανους Ινδουιστες , στην Ιρλανδια στην Παλαιστινη .Διαιρει και βασιλευε.
Από το 1989 μέχρι το 1993 η οικονομία της Νότιας Αφρικής μπήκε σε ύφεση. Ριζοσπαστικές δηλώσεις στελεχών του ΑΕΚ ακολουθούνταν από φυγή κεφαλαίων ή πτώση της αξίας του νομίσματος της Νότιας Αφρικής, του ραντ. Με την αποφυλάκιση του Νέλσον Μαντέλα, η εταιρεία διαμαντιών Ντε Μπιρς μετέφερε την έδρα της στην Ελβετία, ενώ στη συνέχεια μετέφερε στο εξωτερικό διαμάντια 20 εκατομμυρίων καρατίων αξίας 822 εκατομμυρίων δολαρίων5.
Μ’ αυτή την πλευρά συντάχθηκε και το εθνικιστικό κόμμα της φυλής των Ζουλού, με την ονομασία Ινκάτα Κόμμα Ελευθερίας (Inkatha Freedom Party, IKE), που επιθυμούσε την ανεξαρτησία των Ζουλού ή την ομοσπονδοποίηση της Νότιας Αφρικής, ενώ ήταν πολέμιο των κομμουνιστικών και των φιλοκομμουνιστικών δυνάμεων. Ακροδεξιές οργανώσεις λευκών και το Ινκάτα υιοθέτησαν εμφυλιοπολεμικές πρακτικές με ένοπλες επιδρομές σε περιοχές – προπύργια του ΑΕΚ, μαζικές δολοφονίες, ατομική τρομοκρατία κ.ά.
Το Μάρτη του 1990, ένα μήνα μετά την αποφυλάκιση του Μαντέλα, μέλη του Ινκάτα δολοφόνησαν συνολικά 230 υποστηρικτές του ΑΕΚ.
http://oalivanistos.blogspot.com/2013/12/blog-post_13.html Παρασκευή, 13 Δεκεμβρίου 2013
ΝΕΛΣΟΝ ΜΑΝΤΕΛΑ Ο ΜΕΣΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΟΥ
 |
1964 WALVIS BAY Δεύτερη από αριστερά, η σύζηγος μου και η
κόρη μου και τρίτος εγώ στο γιορτινό τραπέζι της Αναστάσεως.
———————————————-
Ήταν το 1964 το τυραννικό καθεστώς του Απαρτχάιντ στη Νότιο Αφρική σφυρηλατούσε αλυσίδες, για τα πόδια των Ζουλού που είχαν φέρει από το SOWETO ως δούλους, για τις χειρονακτικές εργασίες των λευκών Ευρωπαίων αφεντάδων!!!
Καί ο Νέλσον Μαντέλα, φυλακισμένος στο νησί ROMPEN μετρούσε με αδημονία τις μέρες που τον χώριζαν, από την πολυπόθητη ελευθερία αυτού και του Λαού του.
Η ζωή των ζουλού, είχε κοστολογηθεί στα πέντε σελήνια με απλές διαδικασίες και οι ανθρώπινες σχέσεις του με τον λευκό, (συνεύρεση) κόστιζε 4 μήνες στη φυλακή και 4 βουρδουλιές, στη πλάτη, που άφηναν ανεξίτηλα τα σημάδια για όλη τους τη ζωή.
Η ημέρα της Αναστάσεως του 1964 μας βρήκε να ξεφορτώνουμε στο Walvis Bay της Νοτίου Αφρικής, οι προετοιμασίες για την εορτή του Πάσχα είχαν αρχίσει από παραμονή. Ενα βαρέλι κομμένο κατα μήκος, γεμισμένο μέχρι τη μέση με άμμο και πάνω καρβουνα, τα αρνιά περασμένα στίς σούβλες από το μάγερα, ήταν έτοιμα για να αρχίσει ανήμερα το γλέντι.
Στο καράβι υπήρετούσαν ως καμαρότοι, δύο της φυλής των ζουλού, που και αυτοί ως πλήρωμα εόρταζαν μαζί μας, την Ανασταση Του Θεανθρώπου. Στο αμπαρι νο 3 είχε ετοιμαστεί το γιορτινό τραπέζι, από το πρωί οι σούβλες γύριζαν συνεχώς, μέχρι ο οβελίας να ετοιμαστεί, να τεμαχιστεί και να σερβιριστεί στο τραπέζι.
Τό απομεσήμερο και ένω τό γλέντι ειχε ανάψει και μαζύ μας χόρευαν και οι καμαρότοι, δύο έφιπποι αστυνομικοί ήρθαν έξω απο τό πλοίο, φυσικά ειδοποιημένοι από κάποιον εργάτη του λιμανιού και με κάλεσαν να πάω να με δούν. Ο ένας που ήταν αξιωματικός με αυστηρό υφος σχεδόν με διέταξε, οι δύο Ζουλού να αποτραβηχτούν στα δωματιά τους, Εγώ με ευγενικό τρόπο τους απάντησα οτι οι άνθρωποι αυτοί ειναι ναυτολογημένοι στο πλοίο, που φέρει την Ελληνική σημαία και είναι αναπόσπαστο τμήμα της Ελληνικής επικράτειας και ως εκτούτου, είναι αδύνατον να απομονωθούν και θα σας παρακαλούσα ως καλεσμένοι μου, να λάβετε και εσείς μέρος στή γιορτή μας.
Χωρίς καμία άλλη συζήτηση, σπιρούνισαν τα άλογά τους καί έφυγαν, οι αφρικανοί Ζουλού που παρακολουθούσαν το διάλογο, για πρώτη φορά ισως στη ζωή τους, να ενοιωσαν ελευθεροι Ανθρωποι!!!
Την επομένη με ειδοποίησαν με τον πράκτορα, να παρουσιαστώ στο λιμεναρχείο για ανάκριση, πήγα και ζητησα να ελθω σε τηλεφωνική επαφή με τον πρεσβη της Ελλάδος στην Πρετώρια, οταν ο λιμενάρχης μου είπε, δεν χρειάζεται να γίνει διπλωματικό επισόδειο, παρακαλώ το θέμα να θεωρειθή λήξαν!!!
