Με αφορμη μια απιστευτη ιστορια

Εχω γραψει για τα γυρισματα της τυχης που εφεραν στην χωρα μας να ζησουν να εργασθουν να πολεμισουν ( και καποτε να πεθανουν) ανθρωπους απο αλλα μερη της γης.

Οχι μονο τα σημερινα γειτονικα μας  κρατη την Σερβια την Βουλγαρια την Αλβανια και την Τουρκια αλλα και απο πιο μακρυνα οπως Ινδοι, Μαορι , Αφρικανοι , Κινεζοι (οτι κι αν σημαινει αυτο στην αχανη αυτοκρατορια με τους εκατονταδες λαους ) και παλιοτερα  Λατινοι, Φραγκοι, Καταλανοι, ακομα και Σκανδιναυοι .

Βλεπετε αυτος ο τοπος ειναι σταυροδρομι .Παντα ηταν αφετηρια και προορισμος. Οχι μονο ολοι αυτοι περασαν και περνουν απο την Ελλαδα αλλα και εμεις οπως διαμορφωθηκαμε στην συγχρονη  εθνικη ταυτοτητα μας με την γλωσσα και την θρησκεια (στην διαχρονικη εξελιξη τους) φτασαμε μεχρι την ακροτατη γωνια του πλανητη.

Σαν ταξιδευτες, ναυτικοι, σαν μισθοφοροι πολεμιστες , σαν γιατροι και επιστημονες , σαν δασκαλοι και καθηγητες , σαν εμποροι, σαν ταβερνιαρηδες η πιαταδες , σαν τραπεζιτες και εφοπλιστες, σαν εργατες σε ανθρακωρυχεια του Βελγιου στις φαμπρικες της Γερμανιας και στις γραμμες των τρενων στην Αμερικη , καποτε σαν σκλαβοι πουλημενοι απο πειρατες στα παζαρια της Ανατολης.

Στο ταξιδι αυτο της ζωης οι συγχρονοι Ελληνες εδωσαν και πηραν μπερδευτηκαν με αλλους λαους εκαναν παιδια , ταυτισαν την ζωη τους με τις χωρες δευτερες πατριδες που τους υποδεχθηκαν (οχι παντα φιλοξενα στην αρχη)

Νεες γενιες Ελληνων γεννηθηκαν καποιοι με πιο σκουρο δερμα και μαλλια σγουρα, καποιοι γαλανοματηδες καταξανθοι και αλλοι κοκκινομαληδες , καποιοι με την Ανατολη χαραγμενη στα χαρακτηριστικα τους καποιοι πανυψηλοι σωματωδεις γιγαντες σωστοι . Η κορη μου που εχει γονιδια και πολιτισμο Ελληνικο Σκωτσεζικο Αγγλοσαξωνικο Ευρωπαικο ειναι ενα απο τα εκατομμυρια Ελληνοπουλα σε ολο τον πλανητη . Αυτα για αιμα και DNA αρχαιοελληνικο ειναι ιδεολογικες κατασκευες του 19ου αιωνα οταν γεννηθηκαν οι ρατσισμοι και οι εθνικισμοι που τοσο μας ταλαιπωρησαν οπως και πολλα αλλα τοσο σημαντικα και θετικα γεγονοτα και ανακαλυψεις που μας προχωρησαν σαν ανθρωποτητα.

Προχωραμε εξελισομεθα ακριβως επειδη ο παπους μας δεν ηταν ο Πραξιτελης αλλα ο πλανητης ολοκληρος . Εξ αλλου και η αρχαια Ελλαδα ηταν ανακατεμα φυλων και πολιτιστικη συνθεση σε ανωτερο επιπεδο οσων ειχαν προηγηθει στην τοτε ανατολικη Μεσογειο. Στα γονιδια και στον πολιτισμο. Στα υλικα που χρησιμοποιουμε για να μαγειρεψουμε και στην μουσικη που ακουμε προχωραμε σαν μερος της ανθρωποτητας. Παμε λοιπον σημερα να δουμε μια απιστευτη ιστορια. Για καποιους ανθρωπους στρατιωτες απο τα βαθη της Ανατολης που πολεμισαν τον ναζισμο με τον ΕΛΑΣ για την ζωη τους αλλα και την δικη μας. Ανθρωπους με διαφορετικες εθνοτικες καταβολες απο μια περιοχη κομβο συναντησης  οπου υπηρχε πολιτισμος και εμποριο 3 χιλιαδες χρονια πΧ.

Το Τουρκεστάν (ή και Τουρκιστάν, κυριολεκτικά «γη των Τούρκων» στα περσικά), αναφέρεται σε μια περιοχή στην Κεντρική Ασία μεταξύ Σιβηρίας προς βορρά, Ιράν, Αφγανιστάν και Θιβέτ προς νότο, Κασπία Θάλασσα προς τα δυτικά και έρημο Γκόμπι στα ανατολικά^[1].

Το Τουρκεστάν περιλαμβάνει τα σημερινά κράτη Καζακστάν, Κιργιστάν, Τατζικιστάν, Τουρκμενιστάν, Ουζμπεκιστάν και τμήματα της κινεζικής Σιντσιάνγκ (επίσης γνωστό ως Ανατολικό Τουρκεστάν). Μερικές φορές, τμήματα του βόρειου Αφγανιστάν (επίσης γνωστό ως Αφγανιστάν Τουρκεστάν ) περιλαμβάνονται επίσης στην περιοχή.

https://farosthermaikou.blogspot.com/2020/01/blog-post_20.html

Το στρατόπεδο Τουρκεστάνων της Νέας Μηχανιώνας

Τουρκεστάνοι αιχμάλωτοι ντυμένοι με γερμανική στολή στη Γαλλία. Πηγή: Βundesarchiv

του Σπύρου Κουζινόπουλου

Ένα σχεδόν άγνωστο γεγονός της περιόδου της Κατοχής, ήταν η ιστορία με το τάγμα των Τουρκεστάνων στρατιωτών του γερμανικού στρατού που στρατοπέδευε στην περιοχή των κοιμητηρίων της Νέας Μηχανιώνας και πολλοί από αυτούς στη συνέχεια διέφυγαν και κατατάχθηκαν αντάρτες στον ΕΛΑΣ.

Επρόκειτο για σοβιετικούς στρατιώτες, που κατάγονταν από την περιοχή του Τουρκεστάν και οι οποίοι είχαν συλληφθεί, οι περισσότεροι, αιχμάλωτοι κατά την εισβολή των χιτλερικών στρατευμάτων στην ΕΣΣΔ, ενώ οι υπόλοιποι υπηρετούσαν στη στρατιά του Ουκρανικής καταγωγής σοβιετικού στρατάρχη Βλάσωφ, όταν αυτός παρέδωσε ολόκληρη τη στρατιά του αμαχητί στους Γερμανούς τη δεύτερη κιόλας ημέρα του Γερμανορωσικού πολέμου.

1Σύμφωνα με τον Σαράντη Σπίντζο, τον θρυλικό «καπετάν Φουρτούνα» του ΕΛΑΝ, αρκετούς από αυτούς τους Τουρκεστάνους, γύρω στα δύο συντάγματα, τους είχαν μεταφέρει οι Γερμανοί στην Ελλάδα. Και αφού τους έβαλαν να παρελάσουν για προπαγανδιστικούς λόγους στους δρόμους της Αθήνας, για να δείξουν ότι νικούν στο Ρωσικό μέτωπο και αιχμαλωτίζουν ομαδικά τους Σοβιετικούς, στη συνέχεια τους μετέφεραν στη Θεσσαλονίκη, αναγκάζοντάς τους να παρελάσουν και στην πρωτεύουσα του Μακεδονικού Ελληνισμού. Αργότερα, τους έντυσαν με στολές Γερμανών στρατιωτών και τους κατέταξαν αναγκαστικά στο Γερμανικό στρατό ως … εθελοντές.

Όσους από αυτούς αρνήθηκαν να ενταχθούν στο χιτλερικό στράτευμα ή πάλι δεν ενέπνεαν εμπιστοσύνη, συνολικά γύρω στα 500 άτομα, τους μετέφεραν στη Νέα Μηχανιώνα και τους έκλεισαν ως αιχμαλώτους στο στρατόπεδο που είχαν δημιουργήσει βόρεια του οικισμού της.

Γράφει ο Σπίντζος:

Οι περισσότεροι από αυτούς που κλείσθηκαν στο στρατόπεδο, ήταν Ταταρομογγόλοι. Αρκετοί λοιπόν από αυτό το στρατόπεδο, που οι Γερμανοί τους χρησιμοποιούσαν και σε διάφορες αγγαρίες, κατόρθωσαν να πάρουν επαφή με τις πολιτικές οργανώσεις και με τη βοήθειά τους να δραπετεύσουν. Μετά τη δραπέτευση, πάλι με τη βοήθεια των οργανώσεων, οδηγήθηκαν και προσχώρησαν στον ΕΛΑΣ, στο Χολομώντα, όπου ήταν η έδρα της ΧΙ Μεραρχίας. Έτσι εκεί συγκεντρώθηκαν γύρω στους 40-45 Ρώσους (σ.σ. Τουρκεστάνους) δραπέτες και περί τους 30 Βουλγάρους αυτόμολους. Η Μεραρχία όλους αυτούς τους οργάνωσε σε ένα λόχο με διοικητή το Ρώσο Ταγματάρχη Ιβάν και υποδιοικητή ένα Βούλγαρο έφεδρο ανθυπολοχαγό. Ο λόχος ήταν καλά εξοπλισμένος διότι όλοι οι Βούλγαροι αυτομόλησαν με τον οπλισμό τους. Επίσης και μερικοί Ρώσοι φεύγοντας είχαν κατορθώσει να εφοδιαστούν με λίγο οπλισμό. Τον υπόλοιπο εξοπλισμό τους τον συμπλήρωσε σιγά-σιγά η Μεραρχία. Ο λόχος αυτός πολέμησε πολύ καλά, πήρε μέρος σε αρκετές μάχες και έδωσε και μερικά θύματα στον κοινό αγώνα”.

Τουρκεστάνοι της Βέρμαχτ στη Γαλλία. Πηγή: Βundesarchiv

Οι Τουρκεστάνοι της Ν.Μηχανιώνας

Όπως αφηγήθηκε για τους Τουρκεστάνους ο παλιός Μηχανιώτης ράφτης και στέλεχος του ΕΑΜ, Ευάγγελος Χατζημπιρμπιλός:

Οι Γερμανοί είχαν εδώ στη Νέα Μηχανιώνα ένα λόχο Τουρκεστάνους, ο κόσμος τους έλεγε Μογγόλους. Ήταν στο Ρωσικό στρατό, τους έπιασαν αιχμαλώτους και δέχτηκαν να ενταχθούν στο Γερμανικό στρατό. Αυτοί μου έφεραν ένα ράφτη δικό τους στο ραφείο μου που είχα στην πλατεία, εκεί στη γωνία του Κατσούλη, για να διορθώνει τα ρούχα τους. Μια μέρα μου λέει, σήμερα πιάσανε ένα Παρτιζάνο δικό σας. Εγώ για να μάθω πως και γιατί, φώναξα μια ξαδέλφη μου που ήξερε καλά τούρκικα και μου εξήγησε μέσω αυτής τα καθέκαστα.3

Αυτός ο παρτιζάνος που είχαν συλλάβει οι Γερμανοί, δεν ήταν άλλος από τον ήρωα της Νέας Μηχανιώνας Απόστολο Βαζάκα, μια θρυλική φυσιογνωμία που στα μαύρα χρόνια της Κατοχής, μαζί με τον καπετάνιο του ΕΛΑΝ πήγαιναν με ένα καίκι στα νησιά του Βόρειου Αιγαίου, απελευθερώνοντας κομμουνιστές εξόριστους ή πάλι μεταφέροντας οπλισμό και εφημερίδες για τις ανάγκες των οργανώσεων του ΕΛΑΣ, καθώς και τρόφιμα για τους κατοίκους της Ν.Μηχανιώνας. Μετά τη σύλληψή του, επειδή μετείχε στο δίκτυο για τη φηγάδευση των Τουρκεστάνων προς τα τμήματα του ΕΛΑΣ στο Χορτιάτη και στη συνέχεια στο Χολομώντα, οι Ναζί εκτέλεσαν τον Βαζάκα, ενώ για τον ίδιο λόγο είχαν επιχειρήσει να συλλάβουν και τον Μηνά Πορίδη, αλλά πρόλαβε και έφυγε στο βουνό.

Τουρκεστάνοι με γερμανικές στολές σε περιπολία στη Νέα Μηχανιώνα

Η φυγάδευσή τους

Σύμφωνα πάντα με τον Χατζημπιρμπιλό “όλους αυτούς τους Τουρκεστάνους, με μεσολαβητή το ράφτη και την κοπέλα που ήξερε τουρκικά, τους στείλαμε στον ΕΛΑΣ που τους κουβαλούσε η ηρωίδα Μηλιά Ρούσου μέσα από τη ρεματιά μέχρι πάνω στα σύνορα της Κερασιάς, αφού πρώτα τους μεταμόρφωνε σε γριούλες με μπαστουνάκια για να μη τους γνωρίσουν”.

Σύμφωνα με τον Μηνά Πορίδη, στην οργάνωση της ΕΠΟΝ Νέας Μηχανιώνας, που βοηθούσε στη διαφυγή των πρώην σοβιετικών στρατιωτών, μετείχαν εκτός από τον ίδιο και οι Σωτήριος Καψάλας, Παναγιώτης Παπαμιχαήλ, Κωνσταντίνος Τσάκος και ο Απόστολος Βαζάκας. Στο στρατόπεδο των Τουρκεστάνων, τους οποίους ο Πορίδης ονομάζει “Μογγόλους” λόγω των χαρακτηριστικών τους, διέμεναν και λίγοι Ιταλοί, που τους είχαν αιχμαλωτίσει οι Γερμανοί μετά τη συνθηκολόγηση της Γερμανίας. 4

Η ναζιστική λεγεώνα του Τουρκεστάν

Μετά την εισβολή των χιτλερικών στρατευμάτων στη Σοβιετική Ένωση και το άνοιγμα του ανατολικού μετώπου, οι σοβιετικοί στρατιώτες με προέλευση από τις περιοχές της κεντρικής Ασίας που συλλαμβάνονταν αιχμάλωτοι ή όσοι λιποτακτούσαν, μετά την απαραίτητη εκπαίδευση και “κατήχηση”, εντάσσονταν στη ναζιστική “Λεγεώνα του Τουρκεστάν” που είχε δημιουργηθεί στο πλαίσιο των Ostlegionen (Ανατολικές Λεγεώνες) της Βέρμαχτ. Ιδρυτής της “Λεγεώνας του Τουρκεστάν”, ήταν ο Καζάκος εθνικιστής και αντικομμουνιστής Μουσταφά Σοκά. Αρχικά μεταφέρονταν στη Γερμανία και μετά από εκπαίδευση δύο μηνών, επανεξοπλίζονταν και αποστέλλονταν σε διάφορες χώρες, κυρίως στη Γαλλία και τις χώρες των Βαλκανίων για βοηθητικές δουλειές αλλά και για να πολεμήσουν τους αντάρτες. Μάλιστα, σύμφωνα με κάποιες πηγές, το 789ο τάγμα της «Λεγεώνας του Τουρκεστάν», μετά από «επανεκπαίδευση» στη Γερμανία, στάλθηκε το 1943 στην Ελλάδα, όπου πολέμησε ενάντια στους αντάρτες του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ. 5

Τα περισσότερα μέλη της “Λεγεώνας του Τουρκεστάν” ήταν αιχμάλωτοι πολέμου που δέχονταν να ενταχθούν στο γερμανικό στρατό με την ελπίδα ότι θα έχουν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης από αυτές που επεφύλασσαν οι Ναζί στους αιχμαλώτους.

Η Λεγεώνα ξεκίνησε μικρή, με ένα μόνο τάγμα, αλλά αργότερα είχε μεγαλώσει και κατά το 1943 αποτελούνταν από περίπου 16.000 στρατιώτες. Η Λεγεώνα τελικά απαρτίστηκε από 16 τάγματα και υπάγονταν στην 162η Μεραρχία πεζικού της Βέρμαχτ.

Η 162η Μεραρχία Πεζικού αποτελούνταν σχεδόν αποκλειστικά από σοβιετικούς μουσουλμάνους από διάφορες περιοχές, συμπεριλαμβανομένου του Αζερμπαϊτζάν, αλλά οι περισσότεροι από τους στρατιώτες ήταν Τούρκοι σε εθνικότητα.

Η “Λεγεώνα των Τουρκεστάν” αγωνίστηκε κατά τη διάρκεια του επόμενου έτους κατά των γιουγκοσλαβικών ανταρτών πριν προωθηθεί στην Ιταλία. Τελικά, μετά τον πόλεμο, τα μέλη της Λεγεώνας επαναπατρίστηκαν στην ΕΣΣΔ, και όσοι από αυτούς μετείχαν ενεργά στο πλευρό των Γερμανών ή είχαν πάρει μέρος σε εγκληματικές ενέργειες κατά του άμαχου πληθυσμού, καταδικάστηκαν και κλείστηκαν στα σοβιετικά γκούλακ, τα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας. 6

Σημειώσεις

1. Το Τουρκεστάν είναι περιοχή στην κεντρική Ασία, μεταξύ Σιβηρίας, Ιράν, Αφγανιστάν και Θιβέτ και περιλαμβάνει τα σημερινά κράτη Καζακστάν, Κιργιζιστάν, Τατζικιστάν, Τουρκμενιστάν, Ουζμπεκιστάν και τμήματα της Κινεζικής επαρχίας Σιντσιάνγκ. Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, είχε δημιουργηθεί στις 30 Απριλίου, στο πλαίσιο της ΕΣΣΔ η Αυτόνομη Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκερατία του Τουρκεστάν, περιλαμβάνοντας όλες τις ανεξάρτητες σήμερα χώρες που προαναφέραμε. Ο βίος του Τουρκεστάν κράτησε μέχρι τις 27 Οκτωβρίου 1924 οπότε η συγκεκριμένη δημοκρατία διασπάστηκε στη Σοσιαλιστική Σοβιετική Δημοκρατία της Τουρκμενίας, το σημερινό Τουρκμενιστάν, στη ΣΣΔ Ουζμπεκιστάν, στη ΣΣΔ Τατζικιστάν, στη ΣΣΔ Κιργιστάν και στην Αυτόνομη Περιφέρεια Καρακαλπάκ.
2. Σαράντη Σπίντζου, ΕΛΑΝ: VI Ναυτική Μοίρα, σελίδες από την Εθνική Αντίσταση, χ.ε., Καβάλα 1986, σ.76-77
3. Ευάγγελος Χατζημπιρμπιλός, ανέκδοτα απομνημονεύματα στο Αρχείο Σπ. Κουζινόπουλου
4. Μηνάς Πορίδης, ανέκδοτα απομνημονεύματα, σ.40-46
5. Εφημερίδα Ριζοσπάστης, 17 Δεκεμβρίου 2019, σ. 22
6. Πηγή: https://www.warhistoryonline.com/world-war-ii/german-units-normandy-invasion.html  Αναρτήθηκε από Σπύρος Κουζινόπουλος στις 8:00 π.μ.

Περισσοτερα ΕΔΩ

Και εδω τελειωνει η αναρτηση

Ομως για οσους -ες εχουν χρονο και διαθεση το ταξιδι συνεχιζεται

Το σημερινο Σιντσιανγκ «Νεο συνορο» (ανατολικο Τουρκισταν προσφατος πολιτικος ορος)  περιοχή οπου ζουν πάνω από δώδεκα εθνοτικές ομάδες αυτονομη επαρχια της Κινας κατοικειται κατα 45% απο τους (πλειοψηφικα σουνιτες Μουσουλμανους) Ουιγουρους ( η λέξη ουγουχούρ στην Ουιγουρική γλώσσα σημαίνει ένωση ανθρώπων) Οι σύγχρονοι ιστορικοί θεωρούν τους σημερινούς Ουιγούρους απόγονους πολλών λαών όπως των αρχαίων Ουιγούρων της Μογγολίας που έφτασαν στο Λεκανοπέδιο Ταρίμ μετά την πτώση του Χανάτου των Ουιγούρων, Ιρανικές φυλές Σακά αλλά και άλλων Ινδο-ευρωπαίων που κατοίκησαν στο λεκανοπέδιο Ταρίμ πριν την έλευση των Ουιγούρων ^[11] Αναλύσεις DNA δείχνουν ότι οι λαοί της Κεντρικής Ασίας όπως οι Ουιγούροι είναι μίξη Καυκάσιων και Ανατολικών Ασιατών. Ολόκληρος ο 19ος αιώνας χαρακτηρίζεται από πολυάριθμες εθνικοαπελευθερωτικές εξεγέρσεις των Ουιγούρων για ανεξαρτησία (εξέγερση του 1825-1828, εξέγερση του 1857, εξέγερση Ιετισάρ του 1862-1872). Στον 20ό αιώνα είχαμε και άλλες εξεγέρσεις υπέρ της ανεξαρτησίας, κατά το 1931-37 και το 1943-49.

Οι Ουιγουροι ειναι συχνα θεμα στα δελτια ειδησεων της Δυσης λογω οσων συμβαινουν τα τελευταια χρονια  εκει και τις δρασεις της εξτρεμιστικης θρησκευτικης οργανωσης Hizb-ub-Tahrirος που ιδρυθηκε το 1953 με τμηματα σε 50 χωρες ξεκινησε τον «ενοπλο αγωνα»το 1989  και θελει να εγκαθιδρυσει το Χαλιφατο και να επιβαλει την Σαρια. Στο αρθρο αυτο φυσικα οπως και σε ολα τα αντιστοιχα δεν θα διαβασετε για τους στοχους και τις ενοπλες δολοφονικες δρασεις (αντί να εξαφανιστούν μέσα στον αρχικό πανικό, οι δύο δράστες κατέβηκαν από το φορτηγό και επιτέθηκαν στους τραυματίες με αυτοσχέδιες χειροβομβίδες και μαχαίρια, σκοτώνοντας επί τόπου 16 εξ αυτών και πληγώνοντας βαριά τουλάχιστον 25 άλλους)των φανατικων εξτρεμιστων της Hizb ut-Tahrir που ενισχυονται απο καποιες  μυστικες υπηρεσιες της Δυσης.

Δειτε ποιες χωρες τους εχουν βγαλει εκτος νομου και σκεφτειτε γιατι οπου λειτουργει η οργανωση  Αμερικη Γαλλια  Αγγλια και οι χωρες δορυφοροι τους στην Μεση Ανατολη δεν το εχουν κανει.

Hizb ut-Tahrir has been banned in Germany, Russia, China, Egypt, Turkey, Pakistan and all Arab countries except Lebanon, Yemen and the UAE. In July 2017, the Indonesian government revoked Hizbut ut-Tahrir’s charter, citing incompatibility with government regulations on extremism and national ideology

Η Ρεμπίγια Καντίρ, μια 62χρονη Ουιγούρα επιχειρηματίας και ακτιβίστρια που ζει αυτοεξόριστη στην Αμερική από το 2005  ηγείται του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ουιγούρων (WUC) που πιστευεται πως υποκινησε τα βιαια επεισοδια του 2009 στην πολη Ορουμκι . Οπως και ναναι Αμερικανοι και Αγγλοι θελουν την διαλυση της Κινας οπως κανουν σε τοσες χωρες σε ολο τον πλανητη και υποκινουν χρηματοδοτουν αποσχιστικα εθνικιστικα αντικομμουνιστικα  κινηματα.Οχι πως η Κινα ειναι κομμουνιστικη δηλαδη.

Και φυσικα ο Κινεζικος νεο καπιταλισμος χρησιμοποιει τα εγκληματα και την θρησκευτικη οπισθοδρομικοτητα τους σαν δικαιολογια για να επιβαλει σιγη νεκροταφειου στην περιοχη στοχευοντας τις δικαιες διεκδικησεις του κοσμου της αριστερας αλλα και τις ρατσιστικες διωξεις που υφιστανται καθημερινα οι ντοπιοι απο τους εποικους ΧΑΝ.

«Κεντρο επανορθωσης τρομοκρατων» Ουιγουρων στην περιοχη Ξινγιανγκ

Artux City Vocational Skills Education Training Service Center north of Kashgar, Xinjiang ΕΔΩ βιντεο του ΒΒC απο τα στρατοπεδα συγκεντρωσης.

 

Τα μεγαλα γεγονοτα του Ιουλιου 2009 στην πρωτευουσα Ουρουμκι της επαρχιας Ξινγιανγκ με τους 197 νεκρους 1721 τραυματιες (κυρως ΧΑΝ) , ακολουθησαν τις ρατσιστικες επιθεσεις των ΧΑΝ με 2 νεκρους Ουιγουρους (τους Aximujiang Aimaiti και  Sadikejiang Kaze)μια βδομαδα πριν στην πολη Σαογκουαν με αφορμη απολυσεις σε εργοστασιο (16 χιλιαδων εργατων)της μεγαλυτερης εταιρειας παιχνιδιων στον κοσμο με εδρα το Χονγκ Κονγκ.

Διαβαστε το αρθρο εχει ενδιαφερον οταν πηγαινετε να ψωνισετε «κινεζικα»φτηνα  παιχνιδια ποτισμενα με αιμα και εκμεταλευση. Διαβαστε να δειτε σε τι συνθηκες δουλευουν οι ανθρωποι και πως οι προισταμενοι εστρεψαν την μια εθνοτικη ομαδα της εργατικης ταξης εναντιον της αλλης.

They noted that rights of workers, Han and Uyghur alike, were frequently violated by verbal abuse from factory supervisors, unpaid overtime, poor dormitory conditions and illegal labour contracts.^[14] Li Qiang, executive director of China Labor Watch said that low pay, long hours and poor working conditions combined with the inability to communicate with their colleagues exacerbated the existing mistrust between the Han and Uyghurs

Ετσι για να δουμε γιατι οι δικοι μας αρχοντες μας στρεφουν κατα των προσφυγων.

Δεν πρεπει να μπερδευουμε το Ανατολικο Τουρκισταν επαρχια της Κινας με την πολη Τουρκισταν (παλαιότερα γνωστη ως Τουρκεστάν )του Καζακσταν.(η ένατη μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο με ατελειωτες στεπες και γι αυτο πολυ αραιοκατοικημενη περιπου 19 εκατομμυρια κατοικοι)

Η ΤΟΥΡΚΙΣΤΑΝ ειναι πολη του Καζακσταν.Βρίσκεται 160 χλμ. βορειοδυτικά του Σιμκέντ στον Υπεραραλικό σιδηροδρομικό σταθμό μεταξύ της Κιζιλόρντα στα βόρεια και τη Τασκένδη (Ουζμπεκισταν) προς τα νότια.

Η πόλη προσελκύει χιλιάδες προσκυνητές. Σύμφωνα με μια περιφερειακή παράδοση, τρία προσκυνήματα στην Τουρκιστάν ισοδυναμούν με ένα χατζ στην Μέκκα (τέτοια τοπική ευσέβεια είναι γνωστή και σε σχέση με άλλα θρησκευτικά μνημεία στον μουσουλμανικό κόσμο).

Οικονομικά, το Καζακσταν  είναι η σημαντικότερη χώρα της Κεντρικής Ασίας, καθώς αποτελεί το 60% του ΑΕΠ της περιοχής, πρωτίστως από την βιομηχανία πετρελαίου και φυσικού αερίου. Έχει πάρα πολλές φυσικές πηγές.Το Καζακστάν είναι μία δημοκρατική, κοσμική, ενωτική, συνταγματική δημοκρατία με μια ποίκιλη πολιτιστική κληρονομιά . Υπαρχουν ακομα Ελληνες στην περιοχη.Οι Έλληνες του Καζακστάν είναι κυρίως απόγονοι των Ελλήνων του Πόντου, που εξοριστηκαν  εκεί από τον Ιωσήφ Στάλιν,  λογω της δρασης τους κατα του καθεστωτος. Σχετικο αρθρο στον Ριζοσπαστη.Στις μέρες μας υπάρχουν 8-10 χιλιάδες Έλληνες που ζουν στο Καζακστάν σε 17 κοινότητες, και μαζί με την ελληνική κοινότητα του Κιργιστάν συνθέτουν την ομοσπονδία Φιλίας των ελληνικών κοινοτήτων στο Καζακστάν και Κιργιστάν.Αυτή τη στιγμή στο Καζακστάν υπάρχουν 6 Έλληνες δάσκαλοι που χρηματοδοτούνται από την Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού. Επιπλέον, τα ελληνικά διδάσκονται από δύο δάσκαλους, αποσπασμένους από την Ελλάδα.Ονοματα που γνωριζουμε Μπάμπης Χολίδης^[9], αθλητής της ελληνορωμαϊκής πάλης και ολυμπιονίκης./Ίλγια Ίλγιν, αρσιβαρίστας (από τον Πόντιο παππού της μητέρας του, τον Ιάκωβο Φουντουκίδη)/Σάββας Κωφίδης^[10], Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής και προπονητής/Δημήτρης Παπαδόπουλος^[10], Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής./Ειρήνη Παπαδοπούλου^[11], Ελληνίδα τραγουδίστρια./Εφσταφίι Πεχλεβανίδης, παλαίμαχος Σοβιετικός και Έλληνας ποδοσφαιριστής./Αλεξάντρ Χαψάλης, παλαίμαχος Σοβιετικός ποδοσφαιριστής.

Από τις 131 φυλές του Καζακστάν, το 63% (10.096.763 κατά την απογραφή του 2009) είναι μογγολοι Καζάχοι. (οχι οι σλαβοι Κοζακοι που επισης υπαρχουν στην περιοχη) Επίσης, στην χώρα κατοικούν Ουζμπέκοι, Γερμανοί, Ουκρανοί, Τάταροι και Ουιγούροι.^[9]. Οι Καζάχοι αυξάνονται συνεχώς στις απογραφές, ενώ οι Ρώσοι μειώνονται σε αριθμό μετά το 1970, αλλά ξεπερνούν τα 2.000.000 άτομα. Το Καζακστάν επιτρέπει επίσημα την ανεξιθρησκία, με τους μουσουλμάνους να αποτελούν το 70% του πληθυσμού και το 26% να είναι Χριστιανοί^[10]. Το υπόλοιπο 4% είναι άλλων θρησκευμάτων ή άθεοι

Τουρκεσταν Η χωρα των Τουρκων

Το Τουρκεστάν (ή και Τουρκιστάν, κυριολεκτικά «γη των Τούρκων» στα περσικά), αναφέρεται σε μια περιοχή στην Κεντρική Ασία μεταξύ Σιβηρίας προς βορρά, Ιράν, Αφγανιστάν και Θιβέτ προς νότο, Κασπία Θάλασσα προς τα δυτικά και έρημο Γκόμπι στα ανατολικά^[1].

Το Τουρκεστάν περιλαμβάνει τα σημερινά κράτη Καζακστάν, Κιργιστάν, Τατζικιστάν, Τουρκμενιστάν, Ουζμπεκιστάν και τμήματα της κινεζικής Σιντσιάνγκ (επίσης γνωστό ως Ανατολικό Τουρκεστάν). Μερικές φορές, τμήματα του βόρειου Αφγανιστάν (επίσης γνωστό ως Αφγανιστάν Τουρκεστάν ) περιλαμβάνονται επίσης στην περιοχή.

Περσικής προέλευσης, ο όρος «Τουρκεστάν» ( ترکستان ) δεν αναφερόταν ποτέ σε ένα και μόνο εθνικό κράτος^[2]. Ιρανοί γεωγράφοι χρησιμοποίησαν για πρώτη φορά τη λέξη για να περιγράψουν τη θέση τουρκικών φύλων^[3].

Στο δρόμο προς τα νότια κατά την κατάκτηση της Κεντρικής Ασίας κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, οι Ρώσοι υπό τον Νικολάι Αλεξάντροβιτς Βεριόβκιν κατέλαβαν την πόλη Τουρκιστάν (στο σημερινό Καζακστάν) το 1864. Θεωρώντας λανθασμένα ότι το όνομά της ήταν για ολόκληρη την περιοχή, υιοθέτησαν την ονομασία Τουρκεστάν(ρωσικά: Туркестан‎) για τη νέα τους επικράτεια

Ενδυμασιες του Τουρκεσταν

Η ιστορία του Τουρκεστάν χρονολογείται τουλάχιστον από την τρίτη χιλιετία π.Χ. Πολλά τέχνεργα παράχθηκαν εκείνη την περίοδο και πολλές εμπορικές συναλλαγές.

Η περιοχή ήταν σημείο εστίασης πολιτισμικής διάχυσης, καθώς τη διέσχιζε ο Δρόμος του Μεταξιού. Το Τουρκεστάν καλύπτει την περιοχή της Κεντρικής Ασίας και άρχισε να αποκτά μια «τουρκική» ταυτότητα ξεκινώντας από τον 6ο αιώνα μ.Χ. με την αρχική μετανάστευση τουρκικών φύλων.

Τουρκικά έπη, όπως ο μύθος του Εργκένεκον, και γραπτές πηγές όπως οι επιγραφές Ορχόν δηλώνουν ότι τουρκικά φύλα προήλθαν από τα κοντινά Όρη Αλτάι και, μέσω νομαδικών οικισμών, ξεκίνησαν το μακρύ ταξίδι τους προς τα δυτικά. Οι Ούνοι κατέλαβαν την περιοχή, αφού κατέκτησαν την Κασγκάρ στις αρχές του 2ου αιώνα π.Χ.

Με τη διάλυση της αυτοκρατορίας των Ούνων, οι Κινέζοι ηγέτες κατέλαβαν το Ανατολικό Τουρκεστάν. Αραβικές δυνάμεις την κατέλαβαν τον 8ο αιώνα. Η περσική δυναστεία των Σαμανιδών ακολούθως την κατέκτησε και η περιοχή γνώρισε οικονομική ακμή^[5]. Ολόκληρη η επικράτεια κατακτήθηκε ανά εποχές από τουρκικές δυνάμεις, όπως οι Γκοκτούρκοι, μέχρι την κατάκτηση του Τζένγκις Χαν και των Μογγόλων το 1220.

Ο Τζένγκις Χαν έδωσε την επικράτεια στο γιο του, Τσαγκατάι Χαν, και η περιοχή έγινε το Χανάτο Τσαγκατάι. Ο Ταμερλάνος κατέλαβε το δυτικό τμήμα του Τουκεστάν το 1369 και η περιοχή έγινε μέρος της αυτοκρατορίας των Τιμουριδών. Το ανατολικό τμήμα του Τουρκεστάν αποκαλούνταν επίσης Μογκουλιστάν και συνέχισε να κυβερνάται από απόγονους του Τζένγκις Χαν.

Γνωστό ως Τουράν στους Πέρσες, το δυτικό Τουρκεστάν είναι επίσης γνωστό ιστορικά ως Σογδιανή, Ma wara’u’n-nahr (από τους Άραβες κατακτητές), και Υπερωξιανή από ταξιδιώτες της Δύσης. Οι δυο τελευταίες ονομασίες αναφέρονται στη θέση του πέρα από τον ποταμό Ώξο όταν προσεγγίζεται από το νότο, τονίζοντας τη μακρόχρονη σχέση του Τουρκεστάν με το Ιράν, τις Περσικές Αυτοκρατορίες και τα Χαλιφάτα των Ομεϋαδών και των Αββασιδών.

Ογούζοι Τούρκοι (επίσης γνωστοί ως Τουρκμένοι/Τουρκομάνοι), Ουζμπέκοι, Καζάκοι, Χάζαροι, Κιργίζιοι, Χαζάρα και Ουιγούροι είναι μερικοί από τους κατοίκους τουρκικών φύλων της περιοχής, οι οποίοι έχουν εξαπλωθεί περαιτέρω στην Ευρασία, σχηματίζοντας τουρκικά έθνη, όπως η Τουρκία, και υποεθνικές περιοχές όπως το Ταταρστάν στη Ρωσία και η Κριμαία στην Ουκρανία . Τα Τατζίκ και οι Ρώσοι σχηματίζουν σημαντικές μη τουρκικές μειονότητες.

Υποδιαιρείται σε Αφγανικό Τουρκεστάν και Ρωσικό Τουρκεστάν στη Δύση και Σιντσιάνγκ στην Ανατολή.

 

Μια περίληψη κλασικών πηγών, κυρίως του Πλίνιου και του Πτολεμαίου, για τη Σηρική Γη, την ελληνική και ρωμαϊκή ονομασία της Κίνας, αναφέρει τα ακόλουθα:

Η Σηρική Γη είναι μια τεράστια και πολυπληθής χώρα, αγγίζοντας τον Ωκεανό στα ανατολικά και τα όρια του κατοικήσιμου κόσμου, και εκτεινόμενη δυτικά έως το Παμίρ και τη Βακτριανή. Ο λαός είναι πολιτισμένοι άνθρωποι, ντροπαλοί προς συζήτηση. Προϊόντα τους το καθαρό μετάξι, γούνες και σίδηρος εξαιρετικής ποιότητας.

— Henry Yule, Cathay and the Way Thither

Στο περσικό έπος Σαχναμέ, η Κίνα και το Τουρκεστάν θεωρούνται το ίδιο πράγμα και ο Χαν του Τουρκεστάν ονομάζεται Χαν του Τσιν^[6][7].

Το λυχνάρι του Αλαντίν, ένα αραβικό ισλαμικό παραμύθι, που λαμβάνει χώρα στην Κίνα, μπορεί να αναφέρεται στο Τουρκεστάν^[8].

Οι μουσουλμάνοι συγγραφείς θεωρούσαν το Χιτάι, το ουιγουρικό βασίλειο Κανσού και το Κασγκάρ ως κομμάτια της «Κίνας» πολιτισμικά και γεωγραφικά, με τους Μουσουλμάνους στην Κεντρική Ασία να διατηρούν την κληρονομιά της κινεζικής κυριαρχίας στην Κεντρική Ασία χρησιμοποιώντας τίτλους όπως ο «Χαν της Κίνας» (تمغاج خان) και «Βασιλιάς της Ανατολής στην Κίνα» (ملك المشرق (أو الشرق) والصين) ήταν τίτλοι των μουσουλμάνων Καραχανιδών και των προγόνων τους^[9][10].

Η χρήση κινεζικών αντικειμένων όπως νομίσματα, το κινεζικό σύστημα γραφής,σφραγίδες, κινεζική τέχνη και άλλα αντικείμενα από την κινεζική κουλτούρα, όπως η πορσελάνη, οι καθρέφτες και ο ίασπις, σχεδιάστηκαν για να προσελκύσουν τον τοπικό μουσουλμανικό πληθυσμό της Κεντρικής Ασίας, δεδομένου ότι οι μουσουλμάνοι της περιοχής θεωρούσαν την Κεντρική Ασία ως πρώην κινεζικά εδάφη και θεωρούσαν ότι οι σχέσεις με την Κίνα τους δίνουν κύρος. Η κυριαρχία των Καρά-Κιτάι στη Μουσουλμανική Κεντρική Ασία ενίσχυσε την άποψη των μουσουλμάνων ότι η Κεντρική Ασία ήταν κινεζική επικράτεια. Για παράδειγμα, η Κίνα αναγνωριζόταν ως η χώρα, όπου βρίσκονταν οι πόλεις Μπαλασαγκούν και Κασγκάρ^[11].

Οι κινεζικές παραδόσεις Λιάο και η προσκόλληση βοήθησαν τους Καρά Κιτάι να αποφύγουν τον εξισλαμισμό. Χρησιμοποίησαν κινεζικά και κεντροασιατικά χαρακτηριστικά στο διοικητικό τους σύστημα^[11].

Αν και στα σύγχρονα ουρντού, «τσιν» σημαίνει Κίνα, ο όρος «τσιν» αναφερόταν στην Κεντρική Ασία κατά την εποχή του Μοχάμεντ Ικμπάλ, γι’ αυτό κι έγραψε «η «Τσιν είναι δική μας» (αναφερόμενος στους μουσουλμάνους) στο τραγούδι του Tarana-e-Milli^[12].

Στην Κεντρική Ασία, οι Ουιγούροι θεωρούσαν την κινεζική γραφή ότι είχε μεγάλο κύρος, οπότε, όταν ανέπτυξαν το παλαιό ουιγουρικό αλφάβητο, με βάση τη συριακή γραφή, σκόπιμα το μετέτρεψαν σε κάθετο όπως η κινεζική γραφή^[13].

Η τελευταία μεγάλη νίκη των Αράβων στην Κεντρική Ασία συνέβη στη Μάχη του Ταλάς (751). Η Θιβετιανή Αυτοκρατορία ήταν σύμμαχοι με τους Άραβες κατά τη διάρκεια της μάχης^{[14][15][16][17][18]}. Επειδή οι Άραβες δεν προχώρησαν καθόλου στη Σιντσιάνγκ, η μάχη δεν είχε καμία στρατηγική σημασία και απλά η εξέγερση του Αν Λουσάν κατέληξε να διώξει τους Κινέζους Τανγκ από την Κεντρική Ασία^[19][20]. Παρά την μεταστροφή κάποιων Καρλούκων Τούρκων μετά τη μάχη του Ταλάς, η πλειοψηφία τους δεν εξισλαμίστηκε μέχρι και τα μέσα του 10ου αιώνα, όταν ίδρυσαν το Χανάτο των Καραχανιδών^{[21][22][23][24]}.

Η ισλαμική κυριαρχία στην Υπερωξιανή εξασφαλίστηκε στη Μάχη του Τάλα. Οι Τούρκοι αναγκάστηκαν να περιμένουν δυόμισι αιώνες πριν από την επανάκτησή της, όταν οι Καραχανίδες ανακατέλαβαν την πόλη Μπουχάρα το 999. Άλλη άποψη είναι ότι η παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις του δυτικού τουρκικού χαγανάτου έληξε την κινεζική κυριαρχία στην Κεντρική Ασία, αφού η καταστροφή του Δυτικού Χαγανάτου αφαίρεσε από τους μουσουλμάνους το μεγαλύτερο αντίπαλό τους^[