Περι τους τριαντα συμμετεχοντες οι δεκα περιπου δεν ειμασταν μελη αλλα και καποια μη μελη μιλησαν. Απορριμματα νερο κυριαρχησαν καθως επισης και καποιες τοποθετησεις για το Κυπριακο.Καλη η τοποθετηση του βουλευτη Αργολιδας Δημητρη Κοδελα καθως και η προσπαθεια του να μαζευτει η συζητηση και να βγουν καποια συμπερασματα.Σοβαρες ολες οι τοποθετησεις αλλα πρεπει να βρεθει καποιος τροπος δημοσιου διαλογου πριν φτασουμε σε μια συνελευση οπου καποιοι τοποθετουνται και δευτερολογουν χωρις να μπορει να γινει διαλογος.
Τουλαχιστον δυο μελη του ΣΥΡΙΖΑ μιλησαν για την αναγκαιοτητα να βρεθουν ειδικοι συμβουλοι για την επιλυση των προβληματων.
Ομως οι ειδικοι σε καποιο θεμα δεν ταυτιζονται υποχρεωτικα με τους επιστημονες (μπορει να ειναι και οι λογιστες για παραδειγμα) ουτε ολοι οι επιστημονες εχουν την ιδια γνωμη.Σημερα υπαρχουν επιστημονες και σοβαροι μαλιστα που υπερασπιζωνται την καυση και αλλοι την ανακυκλωση.Και ο καθενας εχει τα επιχειρηματα του. Ο κ Δημαρακης και η κ Καρρα υπερσπιστηκαν ξανα την επιλογη της συνεργασιας με την ειδικο κ Καραβασιλη για παραδειγμα. Απο την πλευρα μου υποστηριζω πως η κ Καραβασιλη περα απο τα επιστημονικα της εφοδια εχει διατελεσει και στελεχος του ΥΠΕΚΑ επι Μπιρμπιλη εχει κατεβει υποψηφια βουλευτης με τους Οικολογους Πρασινους , υποστηριζει την επενδυση στις Σκουριες μετα απο διαλογο με την τοπικη κοινωνια και συνεργαζεται με τον κ Τατουλη σε περιβαλλοντικα θεματα καθως επισης και την εγκατασταση -«ορθη» λειτουργια ολων των δεματοποιητων συμμεικτων απορριμματων. Θα μπορουσα να επικαλεστω αλλους επιστημονες και στην Πελοποννησο που διαφωνουν με τις επιλογες της.
Πιστευω πως ενα κομμα της ριζοσπαστικης αριστερας και τα μελη του ακουει τους επιστημονες σε οσα λενε και μετα κρινει πολιτικα ποια λυση ειναι κοντα στις αρχες του. Το θεμα λοιπον δεν ειναι να βρεθουν οι ειδικοι (ο κοσμος ειναι γεματος επιστημονες οποιος θελει αναζητα τις θεσεις τους και τις επικαλειται για να τεκμηριωσει την αποψη του ) αλλα η πολιτικη θεση.
Καυση ενεργειακη αξιοποιηση απο μεγαλα ιδιωτικα συμφεροντα σε βαρος της τσεπης μας και του περιβαλλοντος (μονο εκει πανε τα δεματα συμμεικτων απορριμματων) η η ανταγωνιστικη της ανακυκλωση κομποστοποιηση υγειονομικη ταφη του υπολοιπου.
Και εκει ο ΣΥΡΙΖΑ εχει δωσει ξεκαθαρη απαντηση.Οπως και οι Οικολογοι Πρασινοι και οι μεγαλες Περιβαλλοντικες Οργανωσεις.Στην Ελλαδα και το εξωτερικο. Η καυση ειναι πλεον παλια τεχνολογια διαχειρισης απορριμματων.Οσο για το ΚΚΕ εχει κι αυτο επισης ξεκαθαρη θεση εναντια σε αυτους τους σχεδιασμους αν και τονιζει σε αντιθεση με αλλους πολιτικους χωρους αποκλειστικα την κρατικη αναληψη ευθυνης της διαχειρισης.
Για παραδειγμα οι Οικολογοι Πρασινοι μιλουν για μικρες επιχειρησεις λαικης βασης απο δημοτες η απο δημοτες και τον Δημο (εμενα μου αρεσει περισσοτερο αυτο το μοντελλο).Οι προτασεις αυτες εφαρμοζονται σημερα στην Γερμανια για παραδειγμα μετα απο πιεση των ενεργων πολιτων. Το νερο και τα σκουπιδια φευγουν απο τα χερια των μεγαλων εταιρειων και γυρνουν στους Δημους και μικρες συνεταιριστικες πολυ μετοχικες εταιρειες απο ανεργους και εργαζομενους Δημοτες της καθε περιοχης.
Δυο δημοτικοι συμβουλοι μελη του ΣΥΡΙΖΑ και παλια μελη της αριστερας στην Ερμιονιδα πηραν τον λογο και μιλησαν οι κκ Παπας και Κουστας.Επισης μιλησε ενας πρωην δημοτικος συμβουλος (επισης παλιο μελος της αριστερας τοπικα) ο κ Αργυρης Λυμπεροπουλος.
Ο κ Δημαρακης της ΠΑΟΕΡ μιλησε για τα απορριμματα περισσοτερο.Η κ Καρα εκανε καποιες διευκρινησεις σε ερωτηση για την αφαλατωση στα χωνια.Η κ Πουλη εκανε ερωτησεις.
Ενας απο τους συμμετεχοντες μιλησε με παθος για τους πλουσιους που κλεινουν τις παραλιες.
Ο συντροφος Βασιλης Λαδας υπερασπιστηκε την κρατικη διαχειριση των απορριμματων υπερασπιστηκε την επιλογη του Αναβαλου σαν παραγωγικη λυση και συνεχαρει τους συμμετεχοντες για τους αγωνες του.Στο τελος χειροκροτηθηκε απο ολους .
Την δικια μου θεση για το νερο την μοιρασα γραπτη.Ειναι αυτη που σηκωσα χτες.
Δυστυχως εφυγα στις 10.30 η κορη μου δεν αντεχε αλλο .
Ξενοι εργατες ανεργοι και εργαζομενοι δεν υπηρχαν.Ουτε Ρομα.Γενικα χειρωνακτες εργατες του ιδιωτικου τομεα δεν υπηρχαν. Οπως δεν υπηρχε και νεολαια .Δεν ειδα Κοιλαδιωτες που ανθιστανται στην αφαλατωση στα Χωνια ουτε πολιτες απο το Λουκαιτι που απετρεψαν την εγκατασταση φωτοβολταικου βιομηχανικου παρκου.Δεν ειδα τους κατοικους των Διδυμων που εκλεισαν τον δεματοποιητη. Φαινεται πως αυτοι που θιγονται περισσοτερο σημερα δεν βλεπουν ακομα στον τοπικο ΣΥΡΙΖΑ ενα εργαλειο που θα τους βοηθησει στα προβληματα και τους αγωνες τους.
Λιγο πολυ οι ιδιοι ανθρωποι του παλιου ΣΥΝ συσπειρωνονται αυτη την στιγμη.
Για το νερο ακουστηκαν πολλα φοβαμαι πως το ποσιμο νερο εμεινε εξω απο τις προτασεις.
Με την τοποθετηση του κ Κωστα Λυμπεροπουλου συμφωνησα σε γενικες γραμμες οσον αφορα το νερο.
Καλο θα ηταν οι τοποθετησεις να ειναι γραπτες και να κυκλοφορησουν στην κοινωνια μεσα απο το διαδικτυο εστω μετα την συζητηση.Το να γραψω τι ειπε ο καθενας ειναι λιγο παρακινδυνευμενο γιατι μπορει να τονιζω καποια σημεια που για μενα εχουν σημασια και να μην καταγραψω αλλα πως εχουν σημασια για τον ομιλητη.
Αν η κοινωνια δεν ερχεται να ακουσει τις αγωνιες του τοπικου ΣΥΡΙΖΑ ας βρει ο ΣΥΡΙΖΑ τον τροπο να παει στην κοινωνια με τις προτασεις και τις σκεψεις του.Οι εκλογες ειναι το λιγωτερο για μενα.
Τελος για το Κυπριακο ακουστηκαν δυο τοποθετησεις με τις οποιες συμφωνησα .Ο ΣΥΡΙΖΑ πρεπει να ανοιξει τα ματια και τα αυτια σε ενα σχεδιο Β εξω απο την ΕΕ . Καλα τα λενε ΚΚΕ και Αλαβανος λεω εγω .Πιθανα η ΕΕ διαλυεται και μεις μενουμε κολημενοι στον μονοδρομο του ευρω.
Στην πραξη αποδεικνυεται πως το ΚΚΕ ειχε παντα δικιο οταν ελεγε ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ιδιο συνδικατο. Μας πουλησαν φουμαρα τριαντα χρονια για την Ευρωπη των λαων και τωρα που τα πραγματα ζοριζουν δειχνουν το αληθινο τους προσωπο. Αδιστακτοι ληστες των κοπων μιας γενιας αγρια θηρια που αλληλοσπαρασονται για να επιβιωσουν.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ η γενικωτερα η αριστερα ειχε βαλει χερι στα χρηματα των μεγαλοκαταθετων της Ελλαδας για να στηριξει την δημοσια υγεια και παιδεια θα μας ειχαν βαλει στην μπουκα σαν κομμουνιστοσυμοριτες που δεν σεβομαστε την ιδιοκτησια.Τωρα που αρπαζουν το χρημα αυτοι ,το λενε διασωση της υγειους οικονομιας, των δικων τους τραπεζων δηλαδη.
Φιλοξενο και ζεστο το ARTiki ευχαριστουμε θερμα τους ιδιοκτητες για την παραχωρηση του χωρου.
Σοβαρη κουβεντα γενικα θετικο το συμπερασμα αλλα θελει πολυ δουλεια ακομα.Και να βρεθει τροπος ο διαλογος να γινει συχνοτερος ουσιαστικοτερος και να καταληγει σε δρασεις.
Φανταζομαι θα βγει ανακοινωση που θα μας ενημερωσει για τα συμπερασματα.
Το παρακατω κειμενο το ελαβα με μαιλ απο τον συναγωνιστι Θαναση Πετρακο
Ένα προφητικό κείμενο του Π.Λαφαζάνη (1998)
Ένα εντυπωσιακό κείμενο του Παναγιώτη Λαφαζάνη γραμμένο το 1998 που προβλέπει κατά γράμμα ότι ακριβώς βιώνουμε σήμερα στην ευρωζώνη.
Όλη η Ευρωπαϊκή Ένωση, εδώ και καιρό, χορεύει στους ρυθμούς κατά πρώτο λόγο του ενιαίου νομίσματος(«ευρώ») και κατά δεύτερο λόγο της μελλοντικήςδιεύρυνσης από τις 10 χώρες της Κεντρικής – Ανατολικής Ευρώπης και την Κύπρο, διεύρυνση που προβλέπεται ότι θα εξελιχθεί σε δύο φάσεις (6+5).
Οι κυρίαρχοι πολιτικοί και οικονομικοί κύκλοι σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αλλά και σε κάθε μεμονωμένη χώρα, μοιάζουν να έχουν πάθει παράκρουση με την προοπτική του «ευρώ». Δεν συζητάω, φυσικά, για την Ελλάδα, όπου ο στόχος της ένταξής της στον ενιαίο νόμισμα έχει πάρει, χωρίς καμία ουσιαστική συζήτηση, τον χαρακτήρα νέας μεγάλης«εθνικής ιδέας», η οποία συνοδεύεται και από τον περίφημο «μονόδρομο» για την υλοποίησή της.
Το «ευρώ», ούτε λίγο ούτε πολύ, σε όλη την Ευρώπη τείνει να παρουσιαστεί ως το φάρμακο για όλες τις ασθένειες. Στην ουσία για τους κυρίαρχους πολιτικούς και οικονομικούς κύκλους, ιδιαίτερα της Γερμανίας, θεωρείται ως το μέσον και ο δρόμος για τη βίαιη καπιταλιστική ανασυγκρότηση και αντεπίθεση της Ένωσης προκειμένου η τελευταία να αναβαθμίσει τη θέση της στον διεθνή ανταγωνισμό, αν όχι για να κατακτήσει την ηγεμονία σης παγκόσμιες χρηματαγορές και αγορές προϊόντων και υπηρεσιών.
Αυτή η άνευ ιστορικού προηγούμενου νομισματοποίησητου ευρωπαϊκού οράματος και της ευρωπαϊκής προοπτικής όχι μόνο όφειλε να ανησυχεί, αλλά και να τρομάζει με τη μονομέρειά της.
Κι όμως, όσοι αντιμετωπίζουν κριτικά το όλο εγχείρημα, αναδεικνύοντας τις εξόφθαλμες αντιφάσεις και τις επώδυνες παρενέργειές του, στιγματίζονται, περίπου, ως«παλαιοημερολογίτες» ή «άνθρωποι των σπηλαίων» και κατηγορούνται ως αντιευρωπαϊστές. (Είναι άκρως αξιοπερίεργο ότι οι ίδιοι κύκλοι πουαντιμάχονται τον ελληνικό εθνικισμό υιοθετούν με τόσοφανατικό τρόπο έναν άκριτο και σχεδόν ολοκληρωτικού χαρακτήρα «ευρωπαϊκό» εθνικισμό!)
Σε πείσμα των κρατουσών απόψεων, οι οποίες έχουν περιβληθεί το φωτοστέφανο θρησκευτικού δόγματος, θα προσπαθήσω όσο το δυνατόν πιο συνοπτικά να τεκμηριώσω ότι:
Πρώτον: Το «ευρώ», έτσι όπως οικοδομείται, αποτελεί μηχανισμό κοινωνικής εκθεμελίωσης της Ευρώπης.
Δεύτερον: Η διαμόρφωση του «ευρώ» δεν πρόκειται να αποβεί παράγοντας σταθερότητας, αλλά περαιτέρω αστάθειας και ανασφάλειας για την Ευρώπη ως σύνολο και για τα κράτη μέλη της.
Τρίτον: Ο αποκλειστικά αγοραίος και μονεταριστικός δρόμος οικοδόμησης δεν οδηγεί κατ’ ανάγκην στην ενοποίηση, αλλά μάλλον στην απο-ενοποίηση και σε περαιτέρω αποκλίσεις, παράλληλα με την πολιτική επικυριαρχία των ισχυρών κρατών εντός της ευρωπαϊκής Ζώνης.
Τέταρτον: Η Ελλάδα θα υποστεί βαρύτατες οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες (πασιφανείς ήδη) για να εισέλθει στο ευρώ, οι οποίες όχι μόνο δεν θα ανακοπούν, αλλά θα επιταθούν στη συνέχεια, προκειμένου η χώρα να παραμείνει στη Ζώνη του ενιαίου νομίσματος.
Πέμπτον: Η σχεδιαζόμενη διεύρυνση της Ένωσης, τέλος, υπ’ αυτές τις ευρωπαϊκές συνθήκες θα έχει άκρως δυσμενείς επιπτώσεις για τις πιο αδύναμες χώρες, ενώ θα ενισχύσει την πολιτική και οικονομική θέση των ισχυρότερων χωρών. […]
Το «ευρώ» παράγοντας αστάθειας
Ο τρόπος που οικοδομείται, κατά Μάαστριχτ και Άμστερνταμ, το «ευρώ» δεν είναι τίποτε άλλο παρά αυτόματος μηχανισμός που υπαγορεύει στις εθνικές κυβερνήσεις να προχωρήσουν στην κοινωνικήαποδόμηση της Ευρώπης. Γεγονός που θα έχει (και έχει ήδη) όλο και πιο εκρηκτικές κοινωνικές επιπτώσεις στην Ελλάδα, τόσο για να εισέλθει στο «ευρώ» όσο και, εφόσον μπει, για να παραμείνει εντός της νομισματικής Ζώνης. Τούτη την αυτονόητη, σχεδόν, αλήθεια τηνυποκρύπτουν ή τη συγκαλύπτουν οι κυρίαρχοι κύκλοι.
Τίποτε πιο ατεκμηρίωτο, επίσης, δεν υπάρχει από τους ισχυρισμούς ότι η προώθηση, μετά την ενιαία αγορά, του ενιαίου νομίσματος θα συμβάλει στην οικονομική σταθερότητα και προοπτική της Ένωσης.
Αντιθέτως, τόσο τα υπέρμετρα άνισα επίπεδα ανάπτυξης και παραγωγικότητας ανάμεσα στα κράτη μέλη και τις περιφέρειες (καμιά ουσιαστική μέριμνα για πραγματική οικονομική σύγκλιση), όσο και η σχετικά περιορισμένη κινητικότητα κεφαλαίων και πολύ περισσότερο η κινητικότητα εργασίας ανάμεσα στα κράτη μέλη, θαεπιτείνουν, σε συνθήκες ενιαίου νομίσματος, τιςανισορροπίες και τις αποκλίσεις θέτοντας σε δοκιμασία το ίδιο το «ευρώ» και την ύπαρξή του.
Και αυτό πολύ περισσότερο αν συνυπολογίσουμε τις υφέσεις και κάθε μορφής «κυκλικές» ή άλλες κρίσεις (νομισματικές, χρηματιστηριακές) που κατά καιρούς ξεσπάνε στον καπιταλισμό, όσο και αν επιμελώς φροντίζουν να τις αγνοούν οι θιασώτες του «ευρώ».
Φανταστείτε, λοιπόν, μία «νομισματική» κρίση σαν αυτή που εμφανίστηκε στην Ευρώπη τον Σεπτέμβριο του1992, τινάζοντας στον αέρα το Ευρωπαϊκό Νομισματικό Σύστημα (ΕΝΣ) και εξωθώντας, σχεδόν, όλα τα ευρωπαϊκά νομίσματα σε μία και δύο υποτιμήσεις. Σκεφθείτε, επίσης, ότι οι βαθύτερες οικονομικές ανισορροπίες, που ήταν η αιτία αυτής της κρίσης, να συνέβαιναν σε περίοδο ύπαρξης του «ευρώ», όπου οι κυβερνήσεις δεν είχαν τη δυνατότητα να προσφύγουν σε υποτιμήσεις.
Τότε τα μόνα «σταθεροποιητικά» μέσα που θα τους απέμεναν θα ήταν η ένταση της λιτότητας, η αναγκαστική αποδιάρθρωση σημαντικού μέρους του παραγωγικού δυναμικού και η περαιτέρω αύξηση τηςανεργίας.
Η δραχμή, για παράδειγμα, από το 1974 έως σήμερα, έχει χάσει περίπου το 100% της αξίας της εξαιτίας αλλεπάλληλων υποτιμήσεων και διολίσθησης. Θεωρήστε, λοιπόν, έστω λίγο σχηματικά, τι θα έπραττε η Ελλάδα αν ήταν όλη αυτήν την περίοδο στο «ευρώ», χωρίς επομένως δυνατότητα μείωσης της συναλλαγματικής της ισοτιμίας. Οι οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες θα ήταντραγικές. Εκεί οδηγούμαστε με ιαχές ενθουσιασμού.
Ο τραγέλαφος ολοκληρώνεται αν προσμετρήσουμε τιςυφέσεις που κατά καιρούς πλήττουν τα κράτη μέλη και την Ευρωπαϊκή Ένωση ως σύνολο, οι οποίες μπορεί να προκαλούνται από εσωτερικούς ή εξωγενείς παράγοντες. Σε μία τέτοια περίπτωση ούτε οι χώρες μέλη μεμονωμέναούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση ως σύνολο θα έχουν τη δυνατότητα να αναθερμάνουν την οικονομία τους, ενώ δεν θα μπορεί να χαραχθεί ούτε ευρωπαϊκήσυναλλαγματική πολιτική με πολιτικά κριτήρια και με στόχο την ανάκαμψη.
Αντιλαμβανόμεθα, λοιπόν, ότι σε μία τέτοια περίπτωση οι υφέσεις θα γίνονται πολύ πιο οδυνηρές και μακροχρόνιες, με καταστροφικές κοινωνικές επιπτώσεις, ενώ το «ευρώ» θα κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα.
Προς ενοποίηση ή γερμανική επικυριαρχία;
Ο συλλογισμός των περισσοτέρων, ίσως, εκ των καλοπροαίρετων υποστηρικτών του «ευρώ» είναι ότι, παρά τα προβλήματα και τις αντιφάσεις του εγχειρήματος, το ενιαίο νόμισμα θα αποβεί μοχλός προς την πολιτική και οικονομική ενοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο συλλογισμός μοιάζει απλός και περίπου αυτονόητος: η ενιαία αγορά συν το ενιαίο νόμισμα θα πιέσουν σιγά – σιγά τα πράγματα και θα καταστήσουν λίγο – πολύαναπότρεπτη την πολιτική και οικονομική ενοποίηση (δεν συζητώ εδώ τον χαρακτήρα, το περιεχόμενο και τον προσανατολισμό της). Ο αυτοματισμός αυτός που προσπαθούν να μας υποβάλουν είναι αρκετά απλοϊκός, αν όχι και αφελής.
Η ιστορία της διαμόρφωσης κρατικοπολιτικών ενοτήτων (εθνών, ομοσπονδιών, συνομοσπονδιών) υπήρξε ακριβώςαντίστροφη: η πολιτική ενότητα διαμόρφωνε την αγορά και το νόμισμα και όχι το αντίθετο. Δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο η αγορά και το νόμισμα να υπήρξαν το όχημα πολιτικής ενοποίησης. Μόνο έναςεκχυδαϊσμένος, αγοραίος και νομισματικός οικονομισμός μπορεί να υποστηρίζει έναν τέτοιο αυτοματισμό.
Η πολιτική ενοποίηση απαιτεί ένα αντίστοιχο μεγάλοκίνημα, μία ισχυρότατη πολιτική βούληση και κοινωνική ώθηση.
Μία τέτοια πολιτική βούληση δεν υπάρχει και πολύ περισσότερο δεν υπάρχει ανάλογο πολιτικό κίνημα και ούτε φαίνεται πως μπορεί να διαμορφωθεί στην πορεία, όταν το «ευρώ» θα ταυτίζεται στα μάτια των λαών με την επιδείνωση της θέσης τους, με μεγαλύτερεςανισότητες και αποκλίσεις.
Το πιθανότερο, λοιπόν, είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση να διαμορφωθεί ως μία Ζώνη απελευθερωμένης αγοράς και νομίσματος εντός της οποίας θα κυριαρχούν οικονομικά οι πιο προωθημένες μερίδες του κεφαλαίου και οι πιο προηγμένες οικονομίες, ενώ πολιτικά θα ηγεμονεύει ηΓερμανία με «κανίς» τη Γαλλία (γερμανογαλλικός άξονας). Δυστυχώς αυτή είναι η οικονομική και πολιτική πραγματικότητα που οικοδομείται στην Ευρώπη, η οποία όλα δείχνουν πως θα ενισχυθεί με τη σχεδιαζόμενηδιεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. […]
Σχολιάστε
Comments feed for this article